IG i
gbureau
PdST
WAAROM?
RIJWIELHANDEL
PALMEN
HAARLEM
NIET
^fÜfEl *""EL^R H
„DE DAHLIA", W. BEUNDER, i
a
a
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
OPENING
BLOEMENDAALSCHEWEG 297 Huize „Duinrust"
Een belangengemeenschap in overweging?
4A
J.A.&05KAMR.ZN
SP0RTPRAATJE
nworm
ij ons uit
iant
ianne
RAUM
22089
Bloemendaal
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR BLOEMENDAAL, OVERVEEN, AERDENHOUT,
BENTVELD EN VOGELENZANG.
IN VEREE:NI"GI:NG MET DE
UITGEVER: G. EIKELENBOOM
Kun sthan del
W.G.BanninkJr
KENZEN'S
Mevrouw
HEDEN, ZATERDAG 24 APRIL
G* J. Gude - Cuisinier j
A. H. van der Steur Jr.
oonmaak
nt!
»N 10131
Haarlem^^^
prolongeeren,
3 maal kant zien!
jagen
i dans:
ge O'Brien,
na Rubens
ALTIJD GOED
BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE:
BLOEMEN DAALSCHEWEG 42 TELEFOON 22324
ABONNEMENTSPRIJS: VOOR EEN HALF JAAR 1.50
Gierstr.69, Haarlem
AVONDRUST.
Verbindingsweg - Bloemendaal
VERIKA en B.S.A. Rijwielen
GROOTE SCHOONMAAK!
13714!
Dagelijks te ontbieden
KLEINE HOUTSTRAAT
E3E3E30E3EBEEE9E9E300E30E3000EE0EEl30EËE3EBE20EBB3E3ES
E
E3
Een schitterende collectie groote touffen tegei spotprijs
H Zie onze nieuwe zeer orgineele Manden en Bloemtafels |j
Uitsluitend Engelsche stoffen
Het gevaar van opheffing van heel Bloemendaal
is niet denkbeeldig.
Bloemendaal mag niet werkloos blijven.
WERKEN NAAR EIGEN EN
GEGEVEN ONTWERPEN
oneel
idsch Tooneel
ans Muller
Dir. A. v. d. Horst
erkade Verbeek)
anz Molnar
:rlandsch Tooneel
ie dorpsleven door
t 't Russisch door
ition de Comédie
e M. Paul Géraldy
n 10 tot 3 uur
n 12 tot 3 uur
succes zijn
succesfilm
deze week bi) ons
m, doch ook vooral
ce op voortreffelijke
wordt gebracht
>GRAMMA
n onze cassa,
vanaf 12 uur
Vrijdag 16 April
t.rrio Donderdag
15 8
iNG
0.90 en I O.GO,
- Haarlem
men?" vroeg vader, maar
>e, want dit is 't stadhuis,
gaan koffiedrinken," vond
mmers de bruiloft?"
t niet eten van de voor-
n er wel om, maar eigen-
k wat leuk, en ze waren
epoort zoo mooi was uit-
de poppen naar het prieel
gon pas als het bruidspaar
leo en Wim haalden hun
t die neer vóór het prieel,
werden op den bok gezet,
ien bleven nog wat rond-
nuden zijn.
al gauw; al de vriendin
varen in lichte jurkjes met
had de afspraak vergeten,
vreemd, dat Emma en Lies
van de heele bruiloft niets
on deftig: „mag ik jullie
den bruidegom en de moe-
en, vonden de vriendinnen
k naar het prieel gebracht;
te vriendin, zou thuis blij-
emand zijn om het bruids-
ïunne gasten stonden voor
kwam de bruiloftsstoet aan.
(Wordt vervolgd).
Eerste Jaargang
ZATERDAG 24 APRIL 1926.
Dit blad verschijnt minstens éénmaal^per week.
No. 33
BLOENMML'S EDITIE
ADVERTENTIEPRIJZEN: Per regel 0.15. Bij afname van 500 regels
0.12'/2 per regel; 1000 regels: 0.10 per regel; 2000 regels: 0.09
per regel; 5000 regels 0,07'/2 per regel. Kleine Advertenties, t.w.
Koop en Verkoop, Huur en Verhuur, Vraag en Aanbod, etc.: 0.50
per Advertentie van hoogstens 10 regels, mits bij vooruitbetaling.
De regen houdt op de zon
Gaat langzaam onder,
De aarde, in die lichte bron.
Lijkt wel een wonder!
Aan wat lang geleden is
Denk ik geruster,
Wat nog niet gestreden is
Zie ik bewuster.
Het geurt in de schemering
Gij blinde buk:
Tusschen hoop en herinnering
Bloeit uw geluk."
ADEMA v. SCHELTEMA.
Uit „Van Zon en Zomer".
prijs een
zoudt U een onbe
kend merk koopen,
daarU voor dezelfde
merk kan krijgen.
bekend
AGENTE
Vraagt Prijscour. Ie klas Reparatie-Inricht.
Buiten scjiijnt de' zon; de knoppen zwellen
en hier en daar .spruiten de eerste blaadjes
aan de takken; vogels zingen hun blijdschap
om de komende lente, hun levensvreugde uit
in juichende tonen. Nu naar buiten, zich een
roes drinken aan lucht en licht! Nu is er een
einde gekomen aan het gedwongen thuis
zitten en ligt de wereld weer. stralend voor
ons open! Nu
„Vandaag een mooie dag om de groote
slaapkamer te „doen zegt de degelijke
Hollandsche huisvrouw, die in den mooisten
tijd van 't jaar door de schoonmaakwoede
aangegrepen is. De wolkelooze blauwe lucht
geeft haar de blijde zekerheid, dat „de bed
den" zonder gevaar voor natworden buiten
kunnen worden gebracht. En buiten ligt in
den schoonmaaktijd nu eenmaal het hoogste
heil voor alle in huis aanwezige voorwerpen.
Wijd gaan de ramen open, en de lieve lucht,
het heldere zonlicht, stroomen binnen. En
juist dat licht, dat meedoogenlooze licht toont,
hoeveel vergeten stof in donkere hoekjes
snakt om uitgedreven te worden. Het zinde-
lijkste huis blijkt nog wel eens spinnewebben
rijk te zijn en het speurend oog der huis
vrouw ontdekt steeds meer ongerechtig
heden; de groote schoonmaak blijkt hoe lan
ger hoe meer reden van bestaan te hebben
en ze wordt daarom met kracht aangevat.
Alles wat waschbaar is, wordt gewasschen,
alles wat blinken kan, wordt blinkend ge
poetst of gewreven; wat maar met mogelijk
heid tegen water bestand is, wordt ruim
schoots geboend en afgespoeld. Geen stofje,
geen bacil krijgt nog gelegenheid een aanval
te wagen op onze gezondheid; niets kan ont
komen aan zeepsop of wrijfwas.
En dan de kasten! Die blijken elk jaar op
nieuw een verzamelplaats van grootere en
kleinere voorwerpen, die men niet wist nog
te hebben en die vaak niet waard zijn, nog
bewaard te worden. Enkele kasten bevatten
de schatten der familie; het oude porcelein,
dat alleen om schoongemaakt te worden nog
II ontvangt de hoogste waarde
voor net gedragen Heerenkleeding,
wanneer II slechts opbelt
w
van een naar de eïschen des tijds ingerichte
Parfumerieën
Toiletartikelen
Beleefd aanbevelend, N. M. MENS
eens voor den dag komt, vertoont zich dan
nog eens in al zijn broze fijnheid, terwijl vaak
nog daaromheen de herinnering zweeft aan
lang vervlogen gebeurtenissen en lang ge
storven vrienden.
Maar het is verwonderlijk, hoeveel „rom,-
mei" een mensch gedurende een jaar weet op
te sparen, waardelooze prullen dikwijls, die
daar in hun donker kasthoekje verstopt zaten,
maar die in 't vólle licht gebracht eerst recht
hun waardeloosheid toonen. Dan wordt daar
met vaste hand geschift: wat waarde heeft,
't zij werkelijke waarde, 't zij waarde die
herinnering er aan geeft, wordt opnieuw
zorgzaam opgeborgen; dat wat echter ge
wogen werd, maar te licht bevonden, wordt
opgeruimd. Eens per ja,ar zeker bekijkt de
huisvrouw critisch al haar bezit, taxeert het
en schiet uit, wat onder het mom van be
langrijkheid, wel of noodzaak in den loop
van het jaar zich een plaatsje wist te ver
schaffen in kasten, kisten en doozen.
Een chaotische verwarring, een invatie
van wit- en stijfselkwasten gehanteerd door
stucadoors en behangers, geloop van schoor
steenvegers en smeden vormen de jaarlijks
weerkeerende symptomen van de „groote
schoonmaak". Maar dan ook is het huis
als herboren. Frisch, vriendelijk en ordelijk
ontvangt het ons; de rust is weergekeerd. De
zon mag gluren, waar ze wil, ze kan geen
stoffige hoekjes meer ontdekken. Het huis is
„schoon", en de eerbied voor het schoone
huis dwingt ons, zij het ook tijdelijk, tot
groote netheid.
Die jaarlijksche schoonmaakwoede schijnt
wel eens bij uitstek Hollandsche gewoonte te
zijn! En misschien heeft de Hollandsche huis
vrouw mede daaraan haar reputatie van over-
groote zindelijkheid te danken. Deze drang
tot schoonmaken en opruimen, die haar
wekenlang ongevoelig doet zijn voor elke
lokstem van buitenaf, die haar zou willen
verleiden tot „den boei te laten zooals hij is,"
die haar doof en blind doet zijn voor het lok
kende voorjaar, komt zeker van binnenuit.
Geen vrouw, die er geheel aan ontkomt.
Maar als zoo'n groote schoonmaak dan
zoo nuttig en noodig is voor onze huizen,
zou ze het dan ook niet zijn voor onze zielen?
Als de volle zon onze kamers binnendringt,
dan zien we plotseling, hoeveel stof en onge
rechtigheden ons toch zoo goed onderhouden
intérieur blijkt te bevatten. Hoe zal dit wel
licht in veel sterker mate het geval zijn, wan
neer we het volle licht eens in onze ziel laten
schijnen? Hoeveel ongerechtigheden houden
zich daar in het halfduister verstopt, die, hoe
wel misschien niet grooter wordend, zich
daar toch vermochten te handhaven, niet ge
durende een jaar, maar vaak een heel leven
lang? Gevoelens van afgunst, die ons hart
ongehinderd binnenslopen, een blijvend
plaatsje veroverden en dit behielden, omdat
we voor een radicale schoonmaak terugschrik
ten. De leelijke spinnewebben van het wan
trouwen, die onzichtbare stofjes en vuiltjes tot
zich trokken en onmerkbaar werden tot één
duistere grauwe massa, houden zich wellicht
ook in óns hart verscholen. Leugens, uitge
sproken uit nood of uit gemakzucht en niet
erkend uit ijdelheid, vormen mede een groot
procent van de minder frissche en leelijke stof
nesten in onze ziel. Zou het niet noodig en
goed zijn, hier van tijd tot tijd eens de volle
zon in te laten schijnen, den frisschen wind
er eens door te laten spelen, en al dat stof,
al die ongerechtigheden eens met krachtige
hand weg te bezemen en weg te spoelen?
Want, al zal dat stof misschien in den loop
der tijden geen gróóte afmetingen gaan aan
nemen, een gevaar voor onze gezondheid, de
gezondheid van onze ziel. blijft het altijd.
En dan de kasten! Die gesloten diepten,
waar wijzelf zelden in durven kijken, öf om
dat wij een bijna heiliéjen eerbied hebben
voor wat daar verborgen ligt, öf omdat wij
wat huiverig zijn voor wkt wij daar zoo diep
in onszelf wegduwden. Maar wat ons hei
ligste bezit is, mag van lijd tot tijd wel eens
in het volle licht bewonderd worden, wij mo
gen ons wel eens diep daarover verheugen,
om in het besef van onzen rijkdom weer moe
dig verder het leven in (e gaan.
Maar vaak ook liggen daar in het duister
onze apgsten en onze zorgen verborgen. Ver-
borgeii, weggeduwd, mei^ daarmee niet on-
Uitzending van Diners aan huis
Jordenstraat 74 - Haarlem - Telef. 13132
Prijscourant wordt op aanvrage toegezonden S
Kleverparkweg 154 - Telef. 10303
Tegenover de Middelbaar Technische School
lste klas Heeren- en Dameskleermakerij
Opgericht 1903
Bericht ontvangst N ouveaute's voor V oor jaar en Zomer
MATIGE PRIJZEN
schadelijk gemaakt eer het tegendeel. In het
donker en ongecontroleerd, kunnen dat de
schimmels zijn, die ons goedgebouwd huis
ondermijnen. Ze kunnen, zonder dat wij het
weten of bemerken ons weerstandsvermogen
verzwakken, zoodat in tijden waarin het
uiterste van onze geestkracht wordt gevergd,
plotseling blijkt, dat die niet toereikend is, om
de ons opgelegde moeilijkheden te dragen.
Ook hier is het niet alleen wenschelijk,
maar noodzakelijk, dat wij zoo nu en dan
eens moed vatten en die donkere, gesloten
kasten eens aan een groote schoonmaak
onderwerpen. Door het in het volle licht te
brengen, herkennen wij wat daar voor den
dag komt eerst als volkomen waardeloos.
En dan met krachtige hand: opruimen!
Weg er mee, met al die geniepige gevoelens
van haat, angst, afgunst, jalouzie en onop
rechtheid! Laat de zon vrij schijnen in onze
ziel!
En na zoo'n groote schoonmaak zullen wij
ook meer eerbied hebben voor ons eigen in
nerlijk; een eerbied die zich uit in een grootere
netheid, wat meer voorzichtigheid in het toe
laten van een minderwaardige gedachte.
J. S.
Een goed voorbeeld door actief-Heemstede.
In een van onze vorige nummers uitten wij de vre^s,
dat de toekomst voor Bloemendaal, nopens de Haar-
lemsche grenswijzigingsplannen, niet onbezorgd zou
zijn, omdat met elke nieuw optredende Regeering aan
nieuw opgekomen of in overweging genomen-mo
gelijkheden moet worden gedacht bij zéér belangrijke
kwesties als het Haarlemsche «annexatiegeval onbe
twistbaar is. En tot onzen spijt blijkt thans wel al, dat
onze vrees niet geheel ongegrond was. Het is nu
reeds bekend, dat Minister Kan, het tegenwoordige
Liberale Hoofd van Binnenlandsche Zaken en Land
bouw, mèt het uittreden uit het hooge ambtenaars
milieu, ook de traditioneele ambtenarensleur-geest
heeft afgeschud om frisch en onbevooroordeeld tegen
over de duizend-en-één zaken, welke de aandacht van
zoo'n Excellentie vragen, op te treden.
De verwachtingen, die in zekjsre Haarlemsche
kringen gekoesterd werden bij het optreden van Mi
nister Kan, den oud-hoofdambtenaar ten Departe-
mente, zijn wel eenigszins den bodem ingeslagen.
Immers, nauwelijks had deze bewindsman zijn hooge
post betrokken, of de Haarlemsche pers wist al mede
te deelen, dat ongeveer 14 dagen na de behandeling
der Begrooting van Binnenlandsche Zaken en dus
vóór de terzake te houden debatten in ons Lagerhuis
de Memorie van Antwoord van den Minister kon
worden verwacht. En alsof deze mededeeling, ge
lanceerd op berichten van ,,men zegt" en \,naar wij
vernemen", altijd zonder positieve vermelding van
de bron, waaruit die hoogst belangrijke mededeelingen
voortkomen, nog niet misleidend genoeg ware, kwam
kort daarop het fantastische verhaal in die pers van
den blootshoofds, op zijn eentje langs de nieuwe
Haarlemsche grenzen" peddelenden Minister Kan!!
Waarvan niet één enkel woord waarheid' bevatte!
Dergelijke onzin is toch zeker weinig bevorderlijk
aan de hoog noodige objectieviteit, welke bij het
grenswijzigingsgeva! behoort te worden betracht, om
dat een botsen van belangen tusschen meerdere ge
meenten aanwezig is. Het is intusschen de oude
tactiek, waarmede echter uitsluitend de belangen van
Haarlém, althans niet die van Bloemendaal en Heem
stede, gediend wordt en waarmede „richting" wordt
aangegeven.
Bloemendaal noch Heemstede zijn van deze tactiek
gediend.
Als die gemeenten eens contra-fantastische verhalen
gingen doen pf in de pers lieten lanceeren: hemel,
waar moest het met objectieve voorlichting naar toe.
Het Haarlemsche publiek, dat nu al niet meer wijs
worden kan uit al dat „men bericht ons zus-en-zoo",
zou dan heelemaal in een doolhof van leugens en mis
leiding worden gebracht. Een verblijdend verschijnsel
daartegenover zien wij èn in Heemstede èn in Bloe
mendaal, waar het gevaar van opgeslokt, of min
stens geamputeerd te zullen worden, wel steeds aan
wezig geacht wordt, maar waar men eerstens geen
geloof hecht aan al die grensregelingsberichten in de
Haarlemsche pers, en tweedens, vast en onwrikbaar
besloten is te blijven vechten voor zelfstandig en
onbesnoeid voortbestaan.
Hef: gemeentebestuur en zelfs heel de bevolking
van Heemstede is het moet aan Bloemendaal ten
voorbeeld worden gesteld! bijzonder actief bij het
bestrijden van de huidige grenswijzigingsplannen. Er
is bij ons gemeentebestuur een inzinking in zijn strijd
bare houding, het vorige voorjaar zoo heldhaftig
aangenomen, merkbaar. Dat is jammer en voor de
bevolking niet bemoedigend. Een paar malen reeds
werd bij behandeling van diverse onderwerpen door
de vroedschap gezinspeeld op uitstel, „om de an
nexatie".
Dat is fout, absoluut fout!
Kijkt toch eens naar Heemstede, dat in niet één
enkel opzicht rekening houdt met mogelijkheden van
annexatie. Daar zegt men: „Zij krijgen geen stukje
grond van ons" en Heemstede's gemeentebestuur trekt
zich van al het gebral in Haarlem over annexatie
niets aan. Nog slechts enkele weken geleden, toen
in den Bloemendaalschen Raad werd aangedrongen
op radicale verbetering van den Zijlweg, werd be
halve het financieele schrikbeeld 70 mille het
annexatiespook voor den dag gehaald. Deze tactiek
is af te keuren. De vroedschap in onze gemeente
voorop heeft men zich in Bloemendaal uitgesproken
tegen iedere wijziging van onze grenzen; er is geen
enkele wijziging in dit standpunt gekomen en daarom
behoort het gemeentebestuur in die lijn te blijven, door
geen voet gronds toe te geven. Oordeelt men b.v. dat
de Zijlweg in het belang van Bloemendaal moet
worden verbeterd en zijn de kosten behoorlijk te
financieren, dan zwijge nien over annexatiemogelijk
heden. Als Haarlem de kans heeft om de normale
ontwikkeling der ringgemeenten, tot meerdere, groo
tere en hechtere zelfstandigheid, te belemmeren, te
stuiten, dan zal dat niet worden nagelaten. Heem
stede en Bloemendaal behoeven daarbij niet de be
hulpzame hand te bieden. De gewrongen toestand in
Schoten is er een sprekend bewijs van. Haarlem
oefent er zich in om haar belangen, zooveel mogelijk
ongemerkt, te laten aaneengroeien met die der ring
gemeenten. Heemstede is een en al waakzaamheid
en Haarlem heeft en krijgt daar niet de minste kans
van slagen met die tactiek. Bloemendaal is bezig
[BEHAMf
MEUBELMAKiftli
TELEFOON 10956
Haarlem in de kaart te spelen, zij het dan onwillens.
Wij waarschuwen met klem hiervoor!
De hangende grenswijzigingsplannen zijn in een ge
heel nieuw stadium gekomen bij het optreden van
het thans zittend Kabinet. Hoopte men in Haarlem
dat déze Minister van Binnenlandsch Bestuur zóó
zou zijn verambtenaard, dat het neerschrijven van
een Memorie van Antwoord op het Ontwerpwet auto
matisch zou geschieden, conclusies trekkend en op
bouwend zijn staatsstuk tot ambtelijke gegevens en
voorlichtingdie verwachting is wel zeer beschaamd.
Als vaststaand kan wel worden aangenomen, dat
deze Minister, de oud-Secretaris Generaal, meer dan
een van zijn ambtsvoorgangers der laatste jaren, kenni*»
draagt van de gevolgen van grenswijzigingsgevallen.
Immers behalve de twee vooropgeschoven mogelijk
heden bij het Haarlemsche geval,, n.l. verlegging der
grenzen naar het z.g. Kleine plan (het huidige Wets
ontwerp) öf doorvoering van het groote plan (met
terugzending dus naar Ged. Staten van het Wets
ontwerp) leent de Minister het oor voor de derde
mogelijkheid, n.l. het treffen van een belangenge
meenschap.
Dat is voor Haarlem buiten den waard gerekend.
Blijkens officieele mededeeling door het gemeente
bestuur van Heemstede, heeft de Minister nader ge
correspondeerd met dat bestuur en het staat thans
vrijwel vast, dat de annexatie weer voor onbepaalden
tijd van de baan is. Niet alleen wil de Minister het
ingediende Wetsontwerp bestudeeren, aandacht schen
ken aan een ander plan, waarbij heel Bloemendaal,
Heemstede etc. bij Haarlem ware te voegen, maar óók;
en blijkbaar dat vóóral, aan het tot stand brengen
van een regeling, waarbij alle betrokken gemeenten
gebaat zouden zijn, echter met volledig behoud van
dc bestaande grenzen; een z.g. belangengemeenschap.
Het meest opvallende bij dit door den Minister
ingenomen standpunt is wel, dat door Bloemendaal
en Heemstede in hun adres aan de Regeering in het
voorjaar van 1925, werd aangedrongen op het aan
brengen van wijzigingen, in de Gemeentewet o. a.,
waardoor het aangaan van een belangengemeenschap
door een complex van gemeenten, gebiedend kan
worden voorgeschreven als tegenhanger voor anders
noodzakelijk geworden grenswijziging. In Haarlem
vond men dat verzoek één stuk dwaasheid. Men
herinnert zich misschien nog de pro-annexatie ver
gadering te Haarlem, waarin een oud- en thans nog
fungeerend Gewestelijk bestuurder als spreker op
trad En nu blijkt de Minister voor die nieuwe moge
lijkheid ganschelijk niet onverschillig, schijnt daaraan
zelfs voorkeur te willen geven
Maar dat is het niet wat Haarlem wil! In een vol
gend nummer willen wij nog iets zeggen over een be
langengemeenschap en zullen daarbij niet nalaten
Bloemendaal voor te houden, wat thans geboden is
te doen.
Voor 't eerst sinds de officiëele vaststelling der
Nederland-Duitschland wedstrijden, is het onzen Ooste
lijken sportbroeders gelukt, op eigen terrein de Oranje
mannen te verslaan.
Geheel onverwacht kwam de nederlaag overigens
niet. We gelooven, dat er niet veel Holanders waren,
die op een overwinning rekenden. Het Nederlandsche
elftal toch was door het niet meespelen van v. d.
Meulen, van Heel én van Linge danig verzwakt, ter
wijl de geheele Duitsche sportpers ons reeds lang van
te voren er van in kennis gesteld had, dat ditmaal
al een bijzonder sterk elftal de eer van het land op
zou houden. Bijna het geheele team bestond uit Zuid-
Duitsche spelers terwijl de enkele Noorderling, die er
In opgenomen was, de middenvoor Harder, een naam
als voetballer heeft, die wijd en zijd bekend is.
Inderdaad is deze Harder een geregeld gevaar voor
onze verdediging geweest! Als een zekere geruststel
ling had men een bericht gelanceerd, dat hij veel van
zijn snelheid ingeboet heeft, Wij hebben hier niet 5
van gemerkt; integendeel is het ons opgevallen, met
welk een geweldigen spurt hij door onze verdediging
heenstoof, en daarbij een nuttig, maar tevens gepast
gebruik maakte van zijn formidabele lichaamskracht cn
lengte. Naast hem speelde Pöttinger, iemand van bui
tengewone kwaliteiten. Er is in Holland geen enkele
voorhoedeman aan te wijzen, die zelfs maar in de
schaduw van dezen Duitscher kan staan.
