Zomer. Schoolboeken Schoolboeken ADRESBOEK Heemstede-Bennebroek RADIO Zaterdag 4 Aug. 1928 Ingezonden Mededeelingbn Bi) contract speciale Weekblad voor Bloemcndaai, Overveen, Aerdenhout, Beat' veld, Vogelenzang, Kleverpark (Haarl.) en Santpoort-Station Derde Jaargang No. 49 Uitgave: Fa. Grammé Eikelenboom Bloemendaal ABONNEMENTEN- BI oemendaalscheweg 78 Telefoon 22045 Post-Cheque- en Gironummer 22874 E, H. BROKMEIER Port, Sherry, Madera Fa* GRAMMÉ EIKELENBOOM v.h* P. Stins Pz* Als Haarlem spijt heeft van het feit van de grenswijziging, wil Heemstede medewerken om de annexatie te herroepen. Wie heden het nieuwe Het Wereldgebeuren. C. J. Gude - Cuisinier j P. VAN DER STAD f J POELIER HAARLEM S H. van der Steur Jr. P. TIMMERS IN IEDERS A. F. VAN STRAATE! BEREIK I ATEN AD VERTENTIEN Per regel0.20 Kleine annonces „vraag en aanbod" 1 tot en met 5 regels 0.50 elke regel meer „0.10 (le pagina) per regel 0.45 (volgende pagina's) 0.40 Per jaar3.— Per half jaar1.60 Per drie maanden. 0.85 (Bjj vooruitbetaling te voldoen). Abonnementen kunnen op ieder tijdstip - xV' aanvangen. Losse nummers 5 cent ver krijgbaar bjj den boekhandel en aan het bureau van dit blad Bureau voor Redactie en Administratie i Aerdenhout-Heemstede Zandvoortschel. 167 Tel. 26440 Speciaal aanbevolen: Sherry No. 3 Roode Port No. 12 Witte Port No. 17 EEN WIJS WOORD VOOR IEDEREN DAG. ZONDAG. Ware critici vergeven de kleine gebre ken om de groote deugden. Kritikasters vergeten de groote deugden om de kleine gebreken. IAANDAG. Er zijn menschen zoo vervuld van zich zelf, dat zij, als in een roes, meenen, dat alles om hen draait. DINSDAG. Bij de opvoeding der kinderen is conse quentie hoofdzaak. WOENSDAG. De vrouw verbergt hare liefde veertig iarenjL maar haat en afkeer verbergt zij geen dag. DONDERDAG. De zwakke heeft voor de openbare mee ning, de dwaas trotseert haar, de wijze be oordeelt, de bekwame bestuurt haar, VRIJDAG. Tevreden zijn is groote gunst, Tevreden schijnen groote kunst Tevreden worden groot geluk, Tevreden blijven 't meesterstuk, ZATERDAG. Wij schatten een geluk eerst van waarde, als 't ons ontvallen is. .Voor hen die den herfst des levens naderen." „Hoe?.... Een gedicht op den zomer, die ditmaal zich zoo laat heeft doen ken nen? Een lofzang, gewijd misschien aan zijn liefelijkheid en weelde, die elk oogen- blik, door een onweersbui kunnen verkee- ren, in schraalheid, koude of langdurlgen regen. De pen daalt in de inktpot en schrijft ver volgens vier dichtregels neer, doch gaat weldra haar oude plaatsje op 't inkstel weer innemen; en de vier dichtregels verhuizen vlug naar den papiermand. Het is wel zo mer, maar de zonnewarmte oefent een ver slappenden invloed uit op die ader waaruit het dichtvuur moet opbruischen naar den geest, en van daaruit naar de hand die schrijven wil maar stil neerligt. De zon schittert op groen en bloemen, juist zooals zij voorheen deed, in de lang vervlogen dagen onzer jeugd, die ook rijk was aan idealen, aan hoop, geloof en lief de. Neen, de zomer dien ik voor oogen heb, zou ik niet kunnen, maar ook niet durven, beschrijven. Ik twijfel er niet aan, dat nagenoeg iedere oudere van dagen dit volkomen zal begrijpen én instemmen. Het is zomer. ja, maar het is pnzen zomer niet. De zon schijnt vriendelijk lichtend over 't grasperk over bloemen, over heesters; de vlinders en bijen fladderen en zoemen; kleine wolkjes dekken zoo nu en dan het zonlicht, doch drijven zachtjes voorbij weg naar den Horizon. Nu is het groote koepeldak weer effen blauw, 't Is alles juist zooals het toen was.... toen. Maar het is toch geheel anders. De om geving is anders, de stemming is anders, de oogen staren, de gedachten dwalen vèr, vèr weg. Ze toeven in het verleden. Tal van herinneringen komen voor den geest opdagen; vele beelden en tooneelen, trek ken aan ons zielsoog voorbijach, hoe duidelijk.O ja, wat hebben wij toen geleefd. Gezondheid, levenslust, frischheid van geest, een voor alle indrukken van voor alle inrichtingen van onderwijs worden door ons vlug geleverd. Doet Uwe bestellingen bijtijds bij Bloemendaalscheweg 78 Bloemendaal Telefoon 22045 schoonheid en liefelijkheid vatbare ziel dit alles was ons deel. Onze levensbladen waren nog zoo weinig beschreven.... Voorwaar het was zomer zomer in onze harten. Hoe heugen ons de blijde, tee- re morgenstonden, onze vreugden en onze verlangens, onze heeilijke bijeenkomsten, vroolijke avonden vol luidruchtigheid en overmoed. Maar toch ook niet minder de stille zomernachten, met de heerlijkste wen- schen en droomen. Het is niet te beschrij ven wat ons warme jonge hart toen gevoel de hoe het dweepte, hoe het liefhad en zong.... Dat lied heeft zijn melodie ver loren. Nu is de koepel daarboven óns, weer effen blauw en de zon glanst over gras- en bloemperk; de lindeboom beschut voor de al te felle zonnestralen, en dicht bij den hoogen top, verscholen onder de frisch- groene bladeren, zingt de mereleven als. Neen, dat is niet waar. Neen, het is niet alles evenals toen. Ons hart althans, zingt niet meer mede. Het kan niet. Die hemel daar boven ons is niet zóó blauw als toen; die zon die daar schijnt, brandt, maar koestert niet, zóó als toen; dat lied van den merel is mooi en vol, maar niet zoo vol en zoo zangerig als toen. De wind gaat door de twijgen daar boven ons, maar hij fluistert en vertelt niet zooals toen. Hij zegt aan ons hart, niet luid, maar scherp en duidelijk: dat het alles anders is, dat er bijna niets meer is wat er toen wèl was. Hij somt de graven op, waar zoo velen, o zoo velen rusten hij fluistert wel, maar klaagt; hij zingt wel, maar 't is de droeve groote treurmarsch, die slechts het oud geworden geestesoor en het oude, nu droe ve hart kunnen verstaan, Ons oog staart in 'het verleden en het zoekt om zich heen in het heden. Weg, weg, het is alles weg. Neen, niet alles. Gode zij dank, niet alles. Jawel, jawel, roept ons hart, in zijn wee moed en verplettering: „Jawel alles is weg; want wat ons gebleven is, dat is an ders; en die ons gebleven zijn, voor wier verlies wij zonder ophouden ons hart hoo- ren kloppen van angst, gevoelen, evenals wij, dat het anders is geworden, dat dit onze zomer, dat dit ons levenspad niet meer is. Want dat pad was vol medereigers, die dachten en voeldeij zooals wij. Wij zijn in een ons vreemde wereld overgeplaatst, als wij ons in onze herinneringen verdiepen. Deze menschen, die wij nu om ons zien, met wie wij dagelijks omgaan, die wij vriendelijk, goed en f sympathiek vinden, zijn niettemin vreemdejingen voor ons oude hart. Want in dat hart is het geen zomer meer zooals toen; in dat hart woont de angst voor het heengaan van hen, die in onzen zomer de diepblauwe lucht zich za gen welven, die de bloemengeuren met ons indronken, die met ons het windje hoorden fluisteren: van teedere, liefelijke uren, van heerlijke visioenen" en van vreugdevolle verwachtingen. Onze Oud-geworden harten gevoelen: dat zij niel meer thuis zijn, dal deze wereld toebehé >rt aan een ander ge slacht, en dat deze omer de hunne is en niet de onze. Het g^ lacht dat nu thuis is, erkent vast in latere^jt^en aan zichzelf, wat wij nu aan onszelf erkënnën, n.l. deze waarheid: dat de jeugd, de eigenlijke lente, en de volwassen jaren in volle levenskracht den zomertijd geven voor het menschenhart. Het is immers niet mogelijk, dat de jongere geslachten zich den weemoed kunnen in denken, die eigen is aan den levensavond, die wel zeker voor iederen ouderen in ja ren uit verliezen, uit teleurstellingen en uit een gevoel van krachtsvermindering ont staat. Waar de jonge en volle levenskrach ten om ons heen zijn, gevoelen wij wel het meest, dat onze zomer is voorbij gegaan, dat voor ons de wintertijd is gekomen. Wij gevoelen dat te méér, als de Natuur hoogtij viert. Naar den blauwen Hemel richten wij het oog wel met herkenning van den zo mer, die altijd wederkeert, maar wij herken nen daarin niet den zomer, die voor ons hart voor altijd is weggegaan. De zon schit tert op bloem en blad, de merel zingt in den lindeboom en een lange stoet van ons voorgegane bloedverwanten en vrien den trekt langzaam voor ons zielsoog heen. Zij zijn zoo stil zij zijn zoo ernstig. De schadeloosstelling door Haarlem aan de door de grenswijziging verkleinde ge meenten heeft nog geenszins haar beslag gekregen. Integendeel, het is nog een kib belen tusschen de betrokken gemeentebe sturen van jewelste. Heemstede vooral toont zich een tegenstander waarmede re kening te houden is. Heftig was haar ver zet tegen de annexatie en waarschuwend voor de gevolgen, zoowel voor de annexee- rende, als geannexeerde gemeenten, wees Heemstede de bevoegde machten en auto riteiten steeds op het funeste voor alle belanghebbenden. En nu al haar gerecht vaardigde protesten de Wet niet uit het Staatsblad konden houden en al haar waar schuwingen als eigen belang werden ge- kwalificeert, laat Heemstede het volle ge wicht als gevolg van de grensregeling ook op de annexeerende gemeente drukken; Heemstede eischt nu op haar beurt het volle pont der schadevergoeding. Men kan dat goed- en afkeuren. Maar wanneer Haarlem zich tegen het betalen der door Heemstede gewenschte schadeloosstelling te weer stelt door er zich op te beroepen, dat de grensregeling zooal geen tegenvaller, dan toch ook geen meevaller is geworden; dat de lasten voor Haarlem te zwaar wor den, dan moet men met Heemstede zeggen: „waarom zijt ge er mee begonnen; ge zijt links en rechts voor het tot Wet verheven plan gewaarschuwd." Er zij herinnerd aan dat oude spreekwoord van branden en het op de blaren zitten! In zijn verweer te gen de door Haarlem hij Ged. Staten aan gevoerde bezwaren van betaling der door Heemstede o.a. gevraagde schadeloosstel ling, zegt het gemeentebestuur van Heem stede tot besluit: „Welnu, als Haarlem de lasten te zwaar vindt, dan wil Heemstede de annexatie van Noord-Heemstede nog ongedaan maken." En wie weet hoe gaarne men het in Groot-Haarfem óók wel zou willen, maar daar durft men dat niet zeggen. Enthousiasme over de annexatie is er in Haarlem nooit geweest; wèl een geest van „wat zijn we feitelijk begonnen". En nu, na ruim een jaar Groot-Haarlem te zijn geweest; nu de resultaten van een volle Be grooting zooal niet bekend, dan toch te overzien zijn, nu is daar opnieuw de verma ning van Haarlem's gemeentebestuur aan de diensten en bedrijven, dat ook de Be grooting 1929 zoo zuinig mogelijk moet worden opgesteld. De vraag mag gesteld, of Groot-Haarlem er te dien opzichte niet erger aan toe is, dan Klein Haarlem ooit was of komen zou, omdat Klein Haarlem geen vrees behoefde te hebben, dat kapi taal haar grenzen zou gaan ontvluchten. Groot-Haarlem heeft daarmede reeds on middellijk rekening moeten houden en zal dat voortdurend moeten doen. Het heeft er allen schijn van, dat een kleine belasting- vefhooging voor Groot-Haarlem zeer wel kom zou zijn, teneinde wat evenwichtiger te kunnen worden. Maar men durft het niet aan vanwege de vrees voor „kapitaal- vlucht". Zou de grensregeling voor Groot- Haarlem dan toch een mislukking zijn en zou men in stilte Heemstede nazeggen: „wij hebben er ook spijt van!" Wij, Bloemen dalers, hébben ons reeds aan weten te pas- IOOOOOO<DOOOO<0OOQO<3OOOOOOOOOOOOO1 Jaargang 1928-'29 (Prijs f 2.50) bestelt kan, zoolang de voorraad strekt, het ADRESBOEK VAN BLOEMENDAAL inet wandelkaart jaargang 1928, bekomen a f 1.50 Verkrijgbaar in den Boekhandel en in onzen winkel BLOEMENDAALSCHEWEG 78 - BLOEMENDAAL TELEFOON 22045 Koooooooooooooo&oooooooooooooooS sen bij den nieuwen, ongewilden en opge drongen toestand, maar zouden stel het gekke geval, dat zooiets mogelijk ware heel graag met Heemstede aan het werk willen trekken, om het onrecht, dat zich op 1 Mei 1927 ook aan onze gemeente vol trok, ongedaan te maken. Wij weten het eclhter, zoo goed als Heemstede èn Groot- Haarlem, dat herstel van deze fout nim mer mogelijk is, maar wij voelen daar om voor de actie van Heemstede, om al thans haar rechten op financieele schade loosstelling niet prijs te geven. Grenzelooze spijt over de annexatie is o.a. te beluisteren in het advies van B. en W. van Heemstede aan den Raad dier gemeente en bestemd voor Ged. Staten, waar B. en W. schrijven als hun meening, „dat het gemiddeld be lastbaar inkomen van het groeiende Heem stede na de grensregeling, de tendenz zal hebben lager te blijven dan het vóór de annexatie was." M.a.w. men acht Heem stede blijvend gefnuikt door de grensrege ling. Hoeveel leed Bloemendaal de onder gane amputatie ook deed en doet, het schrijnende gevoel, dat Heemstede 'heeft en terecht heeft Bloemendaal in elk ge val niet. Onze. gemeente kan en zal zich spoedig herstellen! Buitenland. Sir Austen Chamberlain heeft Dinsdag in het Lagerhuis een verklaring afgelegd betreffende een compromis tusschen Frank rijk en Engeland aangaande de bewapening ter zee. De regeeringen der betreffende landen konden nog geen nadere bijzonder heden bekend maken. Intusschen schijnt toch reeds te zijn uitgelekt, dat de overeen komst gebaseerd is op Frankrijks aanvaar ding van het Engelsche voorstel, dat niet slechts de tonnage der vloot ingekrom pen zal worden, doch ook de verdeeling dier tonnage over de verschillende afdee- lingen soorten van schepen zal worden be paald. Volgens het „Journal" zou Frank rijk toegestemd hebben in een vermindering van het duikbooten-program en van het aantal moeder-schepen voor vliegtuigen. Wanneer de geruchten juist zijn, dat de overeenkomst in het algemeen een uitwis seling van inlichtingen omtrent het vloot- program betreft, alsmede een verdere ver mindering in de vervanging van afgedankte kruisers door nieuwe, dan mogen we toch reeds dankbaar zijn. We zouden dan hier te doen hebben met 'n gunstige daadwerkelijke verwezelijking van Kellogg's anti-oorlogs idee. De Temps" is overtuigd, dat de over eenkomst het succes zal verzekeren van den arbeid der voorbereidende ontwapenings commissie en dat, zoolang Parijs en Lon den op deze wijze samenwerken, het gehee- le probleem van den Europeeschen vrede vereenvoudigd wordt. Het is een goed voorbeeld voor de an dere mogendheden, die groote zee-belangen hebben, om na te volgen. In Joego-Slavië gaat het de richting uit die wij reeds vroeger aangekondigd hebben. De Kroaten willen absoluut een eigen Land dag. De leider der Kroatische boeren-par- tij, Stephan Raditsj', heeft voor zijn plot selinge instorting nog aan een vertegen woordiger van de „Telegraphen Union" een mededeeling gedaan, welke in het kort hierop neerkomt dat: een staatshervorming noodzakelijk ge worden is en de Kroaten een totale schei ding verlangen tusschen Servië en Kroatië, waarbij dit laatste een zelfstandige staat moet vormen, slechts door een personeele Uitzending van Diners aan huis Iordensstraat 74 - Haarlem - Telefoon 13132 2 l Prijscourant wordt op aanvrage gaarne toegezonden 2 KI. Houtstraat 136 - Telefoon 10188 j Opgericht 1870 Kleverparkweg 154 "4HS Tegenover de Middelbaar Technische School lste klas Heeren- en Dameskleermakerij Opgericht 1903 - Telefoon 10303 Heeft voor het a. a. seizoen een ruime sorteering stoffen voorhanden. Ie klas afwerking Billijke prijzen TIMMIRMAN AANNEMER j DELFTKADI No. S TELEF. 12884 - NA MEI IMS I 8S017 2 HET ADRES VOOR BURQERWERK EN VERBOUWINQEN j VRAAGT DEMONSTRATIE! ZIJLWEQ, HOEK DUVENVOORDESTRAAT INSTRATIE! I tDESTRAAT I Unie met Servië verbonden. De Koning van Servië moet ook koning van Kroatië zijn. Kroatië zou dus een Vrijstaat moeten worden zoo ongeveer als Ierland er een is. De aangrenzende provincies, met namen: Dalmatië, Bosnië en Herzegowina met Slo- wenië moeten het recht hebben vrij te kie zen tusschen een aansluiting bij Servië of Kroatië. De Kroaten zullen geen enkele van deze eischen laten vallen, want zij vormen het minste van wat zij verlangen. In zake de verhouding tot Italië zei Ra ditsj nog, dat de Kroaten naar een accoord streven, waarbij zij geen onverzettelijke tegenstanders zijn van het verdrag van Net- tuno. Wanneer we onze conclusies trekken dan moet ons direct van het hart, dat we de Kroaten niet anders dan gelijk kunnen ge ven in hun eischen naar zelfstandigheid. Als we nagaan, dat de samenwerking in hun regeeringsparlement, de Skoepsjina, van dien aard was, dat een der afgevaar digden, lid van dezelfde partij, waaruit de moordenaar Rasjitsj stamt, reeds van te voren verklaard had: „Ik blijf er u met mijn hoofd borg voor, dat Raditsj hier in deze zaal zal worden vermoord." Dit werd gezegd door Popovitsj, terwijl een van zijn partij-genooten na den moord de daad ge prezen had en gezegd heeft, dat: .een goed Serviër en Montenegrin aldus moest handelen! Hiervan was Jowanovitsj de zegs man. Dat een regeering, die uit dergelijke absoluut elkaar vijandige elementen is sa mengesteld beter tot splitsing kan overgaan is dus duidelijk. Een andere zaak is echter of Servië zich daarbij kalm zal neerleggen, want per slot van rekening beteekent dit toch een aanzienlijke machtsvermindering ten opzichte van het buitenland. Het is echter te hopen, dat alles vredig moge verloopen, opdat niet opnieuw door een binnenlandschen oorlog ook. een wereld oorlog ontstaat, want het is zoo goed als zeker, dat Italië zich op den duur niet zal onthouden van inmenging in Servië's bin- nenlandsche aangelegenheden. Als Italië zich er echter mede gaat bemoeien dan zullen ook de andere groote mogendheden, die er belangen hebben, wel niet werkloos toezien en.... dan hebben we de poppen weer aan het dansen. Toch zien we de toekomst niet zoo don ker in als een specialen correspondent van „De Telegraaf" als zijn meening laat ken nen, die zegt: „De volgende twee maanden kunnen ons surprises bereiden, waaraan wij thans nau welijks gelooven kunnen; surprises, die zooals 14 jaar geleden onafzienbare gevol-

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Bloemendaal's Editie | 1928 | | pagina 1