Boekhandel Fa. Gramme en Eikelenboom, Bloemendaalscheweg 78, Telefoon 22045
MUZIEK
PLAATSELIJK NIEUWS
/jchMoeh-
bek
Inktstellen in glas, brons,
Schetsboeken met linnen band en ring
ook met voorbeelden in diverse prijzen
Teekenborden in 4 formaten voorhanden
Teekenhaken met en zonder zwaai.
nikkel en hout.
Poasie-albums
VULPOTLOODEN, Dames en Heerenformaat
De bekende WATERMAN Vulpenhouders bij ons
verkrijgbaar prijzen f 8.50, f 11.50, f 12.50 en f 15.00.
Andere merken f 0.90, f 3.50, f 6.00, f 7.50 en f 9.00
Passerdoozen le kwaliteit
Schooletuis prima kwaliteit
Foto- en Brietkaartalbums
Het Wereldgebeuren
vertrek, waar de beide mannen elkaar nog steeds
omvat hielden.
De kinderen, door al het zonderlinge angstig
geworden hieven inmiddels een vervaarlijk ge
schrei aan.
Weldra was de moeder op de hoogte gebracht,
wie de vreemde Sinterklaas was.
Ook zij werd door de zonderlinge gestalte om-
aimd, terwijl zij den vreemdeling met vreugde
tranen begroette.
Toen snelde zij weer naar hare kinderen, om
deze tot bedaren te brengen, doch toen 't oudste
knaapje de tranen in moeder's oog zag, vroeg het
haar: of nu de Sinterklaas er was, om alles weg te
nemen, en of hij vader reeds' meegepakt had!
„Neen beste jongen, jubelde de vrouw, ,;die Sin
terklaas is ons door oom Antoon uit Amerika
gestuurd. Hij brengt veel moois en lekkers mede."
Inmiddels stond de roodhuid daar in de andere
kamer aan de deur te luisteren naar het geroep der
kinderen en trad nu plotseling binnen.
Weken de kleinen eerst schuchter achter de
moeder terug, zij traden aldra vertrouwelijk nader,
toen de zonderlinge vreemdeling allerlei keurige
geschenken en veel lekkers op de tafel uitpakte.
Hij deede den kleinen mede, dat hij ook hun
oom uit Amerika had medegebracht en dat die
bloedverwant nog denzelfden avond zou komen,
om nog meer moois mede te brengen.
't Was' buiten mistig en zwart van duisternis,
doch binnen in de hoeve werden aller harten ver
kwikt door den liefelijksten zonneschijn.
Terwijl de kinderen juichend hunne schatten
bewonderden, ging de vader met den vreemden
Sinl-Nicolaas naar de schuur.
Bootman keerde eenige oogenblikken later te
rug en vertelde aan zijn kroost, dat zoo aanstonds
oom Antoon zou verschijnen.
Dit geschiedde reeds na weinige minuten.
Wat werd de oom met hartelijkheid ontvangen.
Een nameloos zalig gevoel doortrilde hem.
Hij vertelde, dat het ontvangen van den laat-
sten brief hem had doen besluiten zelf de familie
te komen bezoeken.
Zijne vrouw had zich, uit vrees voor de gevaren,
die hij op zee wellicht moest trotseeren, bijzonder
tegen zijne reis verklaard.
Niet vóór oom Antoon beloofd had', om de ge-
heele familie uit Nederland mee naar Amerika te
zullen brengen, was de toestemming verkregen.
Twee dagen geleden was hij in het land geko
men, doch had besloten om de familie niet te be
zoeken dan vóór Sint-Nicolaas op den avond der
verrassingen.
Willem Bootman en zijne vrouw waren 't spoe
dig eens, dat 't voor hen en hunne kinderen 't
beste was, om aan oom Antoon's uitnood'iging
gevolg te geven en de verre reis te ondernemen.
Den volgenden dag werden alle zaken der fa
milie geregeld.
Toen de kinderen 's morgen ontwaakten, vonden
zij tal van fraaie en goede zaken, die Sint-Nicolaas
hen 's nachts nog had gebracht.
Oom Antoon dacht bij de woorden van dank,
aie door de kleinen werden geuit aan het adres
van* den mysterieusen gever, aan den grooten
Meester die zulk een uitnemend kindervriend was.
Toen de lente weer in 't land kwam, trok de
familie Bootman naar de nieuwe wereld en vond
daar een onbekrompen bestaan.
VOL VERWACHTING.
'k Heb ge'hoord dat Sinterklaasje
Met z'n schimmel en 'zijn knecht,
Weer uit Spanje is vertrokken,
Vader heeft het zelf gezegd.
Met wel meer dan honderd kisten,
Is hij op de boot gegaan,
En hij komt nu met zijn knechtje,
Regelrecht op Holland aan.
'k Hoop voor Sinterklaas 't beste.
In December is 't zoo koud,
En die goeie beste bisschop,
Is al zoo verschrik'lijk oud.
Als die goeie zwarte Piet
Eens verkouden werd of zeeziek!
Dat is ook zoo lollig niet.
Vader zal 't me wel vertellen,
Als hij leest dat Sinterklaas,
Hier in 't land is aangekomen,
Met z'n paard en Pieterbaas.
O, wat zal dat heerlijk wezen!
't Is me net, of ik z' al zie,
Sinterklaas, z'n zwarte knechtje,
En z'n schimmel alle drie.
in prijzen vanaf
f 0.40 tot f 3.75
in linnen, gecar-
tonneerd en ge
watteerde omslag
in prijzen van f 0.25 tot 4.50. Solide kwaliteiten
Wij repareeren alle Vulpenhouders de meeste in eigen inrichting.
Voor het inzetten van nieuwe Gouden pennen wordt niets berekend.
f 0.60, f 0,75, f 1.25, f 1.75 enz.
Wij hebben hierin een Pracht-
Collectie in diverse formaten en
prijzen.
Weet U wel dat er bij ons
een keuze is uit 1000 verschil
lende Boeken, voor Meisjes,
jongens en Volwassenen!
Kleur- en Prentenboeken,
vanaf 10 cent tot f 2.50.
„Samson" van Handel bij „Doopsgezind
Zangkoor".
De velen, die Woensdagavond getuige
waren van de uitvoering van dit prachtige
dramatische oratorium door bovengenoemd
koor, zullen zeker met de gewaarwording
iets schoons te hebben gehoord huiswaarts
zijn gegaan; het was werkelijk een gang
door den stroomenden regen van dien
avond waard. Telkens, wanneer we dit
koor hooren is het in zuiverheid toegeno
men en vallen er verbeteringen in uitspraak
op, laat het uitkomen, hoe volkomen men
de goede en enthousiaste intensies van den
leider, Jac. Zwaan waardeert en navolgt.
Het volkomen welslagen werd bovendien
weer gegarandeerd door de medewerking
der H.O.V. en van solisten met naam.
Di Moorlag, sopraan, nam op dezen avond
een waar revanche na dien der C.O.V. met
„Jahreszeiten" van Haydn en'liet ons weer
hooren, hoe mooi en goed stem en voor
dracht zijn, wanneer zij wèl goed gedispo
neerd is. Een verrassing ook was Riek
Brockmann, aan wier timbre men éven wen
nen moet, doch juist iets bijzonders heeft,
dat hoe langer hoe meer boeit, vooral ook
qua zeggingskracht in de recitatioen: mooj
ook haar diepe alt als overgang naar de
mannenstem; in samenzang met Jac. van
Kempen was dit natuurlijk merkbaar Ook
Jac. Ph. Caro was als vele malen als bas
op 't appèl, terwijl ditmaal Mart. J. Lürsen
en Jacob Bijster de recitativen beurtelings
op de vleugel en op 't orgel begeleidden.
Handel componeerde dit oratorium, (één
uit de reeks van dertig), in eenige weken
en het maakte indertijd in London (1743)
zelfs de afkeerigen van een nieuwe kunst
vorm zooals Handel die gaf, gewonnen. De
korte tijd waarin H. zoo'n groot oratorium
componeerde mag wel verwonderlijk lijken,
temeer daar de oorspronkelijke veel langer
waren: zoo'n volledige opvoering duurde
wel vier uren; de meeste komen in de ver
korte uitgaven van Chrysander tot ons ver
klankt. Héél veel componeerde Handel en
opmerkelijk hoe melodieus en vindingrijk
zijn muzikale gedachten en een beslist per
soonlijk karakter hebben al zijn werken ten
eenenmale: toch heeft men hem veel van
plagiaat beschuldigd en werkelijk is het
merkwaardig hoe S.v. in „Samson" de Aria
met koor in Es, tweede deel, vooral de
slotsatz reminiscenties vertoont van Var-
tini's vioolsonate in g moll (le deel); óók
zou men het tegendeel kunnen beweren,
daar toch Handel de oudste is, doch feite
lijk gaat het niet aan zulke krachtige woor
den als „plagiaat" te bezigen tegenover
twee grootmeesters, daar toch de een zoo
wel als de ander tegelijkertijd geïnspireerd
kunnen geweest zijn öf door het veel aan-
hooren van eikaars werken tenslotte on
bewust het een en ander van elkaar kunnen
overgenomen hebben.
Handel zélf blind geworden voelde zich
bijzonder aangetrokken tot de blinde Sim-
sonfiguur. Deze held uit het Boek der
Richteren en diens historie is overbekend;
Newton Hamilton maakte de tekst naar
het bekende gedicht van Milton, „Samson
Agonistes". De tekst van Handel's werken
was meest in 't Engelsch (hij toch had zich
als Engelschman laten naturaliseeren)Daar
■bij H. juist de koren hoofdzaak waren,
vormen zij een dankbaar deel, hoewel de
aria's, die H. naar 't gebruik van dien tijd
in overleg met de solisten schreef óók een
lang niet te versmaden onderdeel vormen.
De prachtige aria (no. 4) werd door Jac.
van Kempen bijzonder mooi vertolkt, het
is de aria met de bekende woorden: „Nacht
ist 's umher! nicht Sonn, nicht Mond, kein
milder Schein erleuchtet meinen Pfad",
waarbij het verhaal gaat, dat Handel zélf
deze woorden nooit kon hooren, zonder
dat tranen in zijn blinde oogen kwamen.
Hoewel H. zijn oratorium los gemaakt heeft
van den Katholieken eeredienst, ligt er toch
een zeer gewijde stemming in, zooals dat
trouwens meest 't geval is bij alle klassieke
meesters en zeker zal de vele toepassing
van orgel ertoe bijdragen dien sfeer te
scheppen. Ook Handels liefde voor groote
orkestbezettingen spreekt in „Samson" en
de groote elementaire tegenstellingen waar
toe de inhoud van den tekst zich leent,
heeft dan ook een vooral voor dien tijd af
en toe zéér explosieve uitdrukking. Waar
Simson zijn vijanden en zichzelf onder de
instortende gewelven begraaft zou een
Honegger of Strawinsky ons nog wel wat
anders laten hooren; Handel's „schreck-
iches Getöse" zal er dan als een instortend
kaartenhuis bij gelijken.
trompetten, pauken en vooral ook zijn
lievelingsinstrument, de hobo hebben volop
'elegenheid zich te doen hooren. Mooi
kwam de hobo b.v. uit in het koor der
Israëlieten. In het dubbelkoor éven de mis
lukte triller der trompetten, doch direct
daarop klonken ze zuiver en triompheerend.
Na de pauze werd den solisten door een
paar meisjes bloemen aangeboden en na
mens de vereeniging werd ook hun diri-
ent de heer Jac. Zwaan met een groot
bloemstuk gehuldigd; in het langdurig ap
plaus liet hij ook koor, solisten en orkest
deelen.
E. van den Bosch.
Limburg niet aan België. Coo-
lidge „de zwijger".
Het Brusselsche* dagblad „Het Laatste
Nieuws" publiceert den uitslag van het on
derzoek, door dit blad gedaan, naar de ge
voelens der Limburgers voor of tegen aan
sluiting bij België en komt tot de volgende
voor Nederland zéér verheugende resulta
ten:
Bij gelegenheid van de bespreking van 't
Belgisch-Nederlandsch verdrag in de Twee
de Kamer, verklaarde de socialist W. Vlie
gen, een Limburger van bij de 70 jaar, dat
er in zijn jeugd in Limburg nog vele Bel
gisch-gezinden waren en hij vestigde de
aandacht op het feit, dat in Limburg de
verbindingen met België zeer nauw zijn en
dat familiën van Belgischen oorsprong er in
het economisc'h en politiek leven een groote
rol gespeeld hebben.
Te Maastricht sprak een invloedrijke ka
tholiek tegenover ons de meening uit, dat
Limburg zich 50 jaar geleden voor België
zou uitgesproken hebben, indien men toen
tertijd een volksraadpleging ingericht had.
Een Limburger, d'ie veel omgang met uit
geweken Vlamingen gehad had, uitte zich
als volgt: „Wij willen het lot der Vlamin
gen niet ondergaan en vinden het niet aan
genaam te moeten strijden voor zijn taal".
Aan een priester, met wien we toevallig
een gesprek voerden, vroegen we hoe het
kwam dat een katholieke streek als Lim
burg niet wenscht zich bij het katholieke
België te voegen en liever huishoudt met de
protestanten uit 't Noorden. Het antwoord
van den priester was verrassend:
„Uw Belgische katholieken zijn halve
heidenen, sprak hij. Een Belgisch katho
liek izou zich schamen, den naam Gods in
het Parlement uit te spreken. Overigens
staan de katholieken er in Nederland beter
voor dan in België. Voor onzze scholen heb
ben we meer bekomen dan de katholieken
in België. Sedert 10 jaren is er ten andere
altijd ten minste een Limburger in de Ne-
derlandsche regeering geweest. Verleden
jaar waren er nog twee. In het katholiek
België zou ons hoopje katholieken niet
meetellen"
Een uitlating van een mijnwerker is ook
waard meegedeeld te worden.
Ja, zei hij we begrijpen wel wat er
achter het annexionisme zat. De Belgische
kapitalisten willen de hand op onze mij
nen leggen.
Op onze overweging dat Belgische kapi
talisten thans toch de Limburgsche mijnen
in bedrijf hebben, juist alsof zij in België
lagen, riep de man uit:
Jawel, maar onze Staatsmijnen willen
ze „gappen".
En onze sociaaldemocraat wees er op,
dat de sociaal democraten in België voor
het mijnbedrijf niet bereikt hadden wat in
Nederland verwezenlijkt was.
President Calvin Coolidge heeft steeds
bekend gestaan als een buitengewoon
woordkarig personage. Zijn bijnaam „silent
Cal," kenschetst hem voldoende als een
stille in den lande. Nu echter zijn opvolger
voor het presidentschap is gekozen, begint
Coolidge te praten en wel zóó, dat zijn op
volger, en velen met hem, er stom ver
baasd over zijn. In zijn speech op de wa
penstilstandsdag heeft Coolidge, volgens
bericht aangekondigd, dat Amerika vijftien
groote kruisers zal bouwen en tevens de
meening verkondigd, dat Amerika de stera-
ste en best-uitgeruste oorlogsvloot moest
hebben, 'n Week na die rede is men in of-
ticieele kringen in Washington van zijn ver
bazing bekomen. Naar de „Chicago Tribu
ne" meldt, heeft men Zaterdag de vrees
uitgesproken, dat de rataficatie van Kel-
logg's anti-oorlogspact belemmering zal on
dervinden tengevolge van ontstemming over
Coolidge's rede. Uit Palo Alto (Californië)
wordt gemeld, dat de gekozen president
Herbert Hoover, niets afwist van de speech
van Coolidge, totdat hij deze in de bladen
las, een feit, dat nogal opzien wekt. Men
meent, dat Hoover geen bewonderaar is
van het 15 kruiserprogram door den pre
sident aanbevolen en ook zou Hoover ver
baasd zijn geweest over de krachtige taal
van mr. Coolidge. Intuoschen zijn beide
het er over eens dat geen geld aan Europa
moet worden geleend voor bewapenings
doeleinden.
Volgens de „Herald Tribune" heeft Coo
lidge alweer een nieuwe verklaring gege
ven, waarin hij zijn uitlatingen op 11 No
vember poogde te vergoelijken. Hij gaf te
verstaan, dat Amerika elk voorstel van een
bevoegd vertegenwoordiger der Britsche re
geering inzake een overeenkomst tot weder-
zij.dsche beperking der maritieme bewape
ning (zooals lord Cecil in het Hoogerhuis
heeft voorgesteld) ernstig overwegen zal.
De president acht een Fransch-Britsche
wederzijdsche beperking der bewapening op
het huidige moment niet uitvoerbaar met
het oog op den algemeenen toestand, wel
ken hij in zijn rede op den Wapenstilstands
dag heeft geschetst. Doch hij aarzelt niet
de deur geheel open te houden voor elk
voorstel, dat van de zijde der Britsche re
geering mocht komen.
Met betrekking tot de tweezijdige over
eenkomst tusschen Groot-Brittannië en de
Vereenigde Staten, door Cecil geopperd,
twijfelt de president er aan of zulk een
plan kan worden uitgewerkt. Hij geeft ech
ter uiting aan de bereidwilligheid der Ame-
rikaansche regeering het initiatief er toe
wil nemen.
De Engelsche bladen sparen hun critiek
niet op Coolidge en zijn kruisers en de
groote tegenstrijdigheid, die er bestaat tus
schen zijn reputatie als vreedzaam politi
cus en zijn felle rede van 11 November.
BLOEMENDAAL.
Vergadering „Bloemendaals' Bloei",
Vrijdag j.l. had de reeds eerder aange
kondigde vergadering plaats van Bloemen-
daal's Bloei voor welken vereeniging op
trad de heer Ir. J. Gratema, architect te
Amsterdam, die een onderwerp hield over
de uitbreiding der gemeente en de plan
nen voor raadhuisbouw.
De vergadering werd geleid door Mr. F.
J. D. Theysse, voorzitter" der vereeniging.
De belangstelling voor deze vergadering
was groot, hetgeen wel verwacht werd,
aangezien de groote gemeentelijke plannen
talrijke gemoederen in beroering heeft ge
bracht. Onder de aanwezigen waren op te
merken de burgemeester, jhr. A. Bas
Backer, de beide wethouders, de heeren
Laan en Van Nederhasselt en de directeur
van gemeente-werken, de heer De Jong.
De voorzitter zeide, nadat hij de vroe
gere activiteit der vereeniging, kortelijks
had geschetst, dat men oorspronkelijk een
debat-avond tusschen voorstanders, res
pectievelijk van „de kuil en den zandhoop"
had willen organiseeren. Ten slotte heeft
het bestuur het echter beter gevonden het
onderwerp dat voor de gemeente Bloemen-
daal van vitaal belang en zeer urgent is, te
doen bestudeeren door een buitenstaander,
iemand die tegenover de „quaesties" geheel
neutraal stond. Het bestuur heeft daarvoor
uitgekozen Ir, Jan Gratema, die.dus als
net ware een rapport van zijn bevindingen
mondeling voordroeg.
Men had voor deze taak en speciaal voor
dit rapporteurschap bezwaarlijk een betere
kunnen vinden.
De heer Gratama achtte het ganschelijk
overbodig om te verteilen dat Bloemendaal
een der traaiste gemeenten des lands is, al-
dus de Bt. Ed. Bloemendaal heeft daarbij
echter den plicht hare schoonheden te be
waren, want het is s lands bezit dat deze
gemeente te bewaren heeft, gelijk de ge
meente Amsterdam de schilderijen van
Kembrandt.
Berlijk gezegd meende spr. dat er veel
in Bloemendaal niet juist is geschied, voor
al in architectonischen zin, een twintig,
dertig jaar geleden, toen er nog geen stede-
bouwkunde bestond. Uok thans moet echter
de gemeente op haar hoede zijn met de
terreinen, die, thans nog ongeschonden,
oinnen korten of langen tijd bebouwd zul
len worden.
Het kleine, landelijke Bloemendaal van
de 18e eeuw, een aardig open dorpje dat
liefelijk in de duinen lag, was goed be
bouwd, want voor 1800 was alle architec
tuur goed; nooit heeft spr. een slecht ge
bouwd iets van voor 1.800 gezien. Na 1800
werd er alleen nog maar slecht gebouwd;
dat is pas kort geleden anders geworden;
maar de stedenbouw van thans is nog lang
niet volgroeijl. Daarom moet men op zijn
hoede zijn, vooral in Bloemendaal, dat zich
op zoo ongewone wijze van een dorpje tot
een uitgestrekte villawijk heeft ontwikkeld.
Het zou goed zijn als in de gemeente Bloe
mendaal een nieuw centrum gevormd wordt,
een centrum dat architectonisch één schoon
geheel is. Waar kan dat beter geschieden
dan in Bloemendaal, waar juist behoefte
bestaat aan allerlei nieuwe openbare ge
bouwen een raadhuis, een politiebureau,
een school e.d.? Daar kan men een prach
tig centrum van maken, maar dat moet
dan een centrum zijn dat in de natuur past;
ges ty leer de schoonheid, die aansluit bij
de schoonheid der natuur, welke laatste zoo
mogelijk door de eerste wordt onderstreept.
Zóó te bouwen is een buitengewoon moei
lijken en verantwoordelijken arbeid.
Het natuurlijke centrum van de gemeen
te Bloemendaal, op de kaart uitgemeten,
is het begin van den Zeeweg. De z.g. Kuil
aan den Bloemendaalsche weg is daarvoor
minder geschikt, omdat deze plaats te dicht
bij de Haarlemsche grens ligt, te weinig
ruimte biedt, niet met voldoende toegangs
wegen toegerust en tenslotte het daar geen
omgeving voor een raadhuis is; wat er daar
omheen staat is architectonisch beneden alle
critiek.
Het terrein aan den Zeeweg is geogra-
phisch beter gelegen. Maar om daar een
centrum te vormen moeten er flinke wegen
heen leiden. Dat kan daar inderdaad met
betrekkelijk weinig moeite en kosten ge
schieden. Bovendien culmineert het karak
ter van het moderne, ruime, nieuwe Bloe
mendaal in den Zeeweg. De Zeeweg is
echter geen straat doch een weg in de na
tuur. Kan men bij dien weg dan wel een
groot plein met openbare gebouwen neer
zetten? Zeker niet als die gebouwen daar
geheel alleen en verlaten blijven staan, dat
zou heel belachelijk zijn. Door een geleide
lijk loopende reeks van villa's kan men ko
men van volkomen openheid tot halve open
heid en dan tot het centrum. Een uiterst
moeilijke, maar prachtige onderneming.
Men moet de zaak echter bezien in een
universeel uitbreidingsplan. De heer De
Jong, directeur van openbare werken heeft
zulk een plan gemaakt, dat spr. voortref
felijk voorkwam, omdat de verbindingswe
gen van en naar het centrum zeer goed en
rationeel ontworpen zijn, die bovendien het
natuurschoon niet schaden. Er is ook re
kening gehouden met een ontworpen rijks
weg voor snelverkeer. Tusschen dezen weg
en den Bloemendaalscheweg ligt zeer ra
tioneel het hart der gemeente, het centrum.
Als de gemeente voor dit centrum voelt,
dan moet ze oppassen. Want dan moet het
een organisch geheel worden met zijn om
geving erbij. Men kan dan in de buurt maar
niet Jan en alleman huizen laten bouwen.
