MET PENSION- EN WONINGGIDS Nieuwsblad voor AERDENHOUT - BLOEMENDAAL - OVERVEEN - VOGELENZANG en omliggende gemeenten 1 Het auteursrecht van den inhoud van dit blad wordt verzekerd overeenkomstig de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad 121) tot regeling van het auteursrecht. Tusschen Helmond en Venlo. 3e jaargang. ZATERDAG, 20 MAART 1909. No. 12. Het Bloemendoolsdi Ueekblod. I Prijs per halfjaar f 1.25 bij vooruitbe taling. Prijs per nummer fO.10 Dit Nieuwsblad verschijnt wekelijks onder Redactie van Mr. P. TIDEMAN te Bloem endaal. Adverteutiën 10 cents per regel; bij herhaalde plaatsing korting. Mededeelingen van allerlei aard aan de redactie schriftelijk: Bloemendaalsche weg 227. -:- II a Alle mededeelingen de administratie, advertentiën enz. betreffende: Ged. Oude Gracht 65, Haarlem. Telefoon 141. Dit nummer bestaat uit twee bladen en een bijvoegsel Panorama van „Duin en Daal" te Bloemendaal. EERSTE BLAD. Haarlem, Schouwburg Jansweg. Zaterdag 20 Maart 8 uur. V. Opera en Operette, Rembrandt Theater, Carmen. Zondag 21 Maart 2-| uur. De Hagespelers onder leiding Mil Eduard Verkade, Lanseloet ende Sanderyn. 8 uur. Dir. J. W. Berjé, De Schipbreukeling. Donderdag 25 Maart 8 uur. Ned. Tooneelvereen. De '■pgaande Zon. Zaterdag 27 Maart 8 uur. N. V. Opera en Operette, Kembrandt Theater, De Dollar Prinses. Aan de lezers 1 Wij zijn door de welwillende medewerking van de Bin- rif.ilandsche Exploitatie Maatschappij van Onroerende Goederen staat, onzen lezers een fraai in boekdruk gereproduceerde seekening aan te bieden van het panorama van Duin en Daal. Nu het verhoogde Koninginneduin haar voltooiing nadert, is deze teekening, van een plek g°nomen die niet meer bestaat, althans voor het publiek niet meer te berei ken is, ook van historische waarde. Aan genoemde maat schappij onze dank, aan u geachte lezers nogmaals het ver zoek wekt uwe vrienden en bekenden op zich op ons blad zoo zij het nog niet kennen, te abonneeren. Woestduin op Zon- en feestdagen gesloten. (Slot.) De slotscène is daar. De netelige zaak is ten einde. Met een kort gebaar heeft de voorzitter bij den raad en bij B. en W. van Bloemendaal aan deze aangelegenheid een eind gemaakt, «hans op freA jjuis. Maken wij bet kort hebben B. en W. tot eikand' de strop werd om gelegd, het touw aangehar' hangt en B. en W. hebben zich. voor dit overIij.ru- >ordelijk gesteld, de Woestduiricburses op Zon- en feestdagen zijn dood. Bij het opbergen van hot doode lichaam wordt .g een enkel woord gesproken. Het is de heer baron Van Driebeek die bij het graf het woord voertde spreker is aangedaan. Ik ben het, zoo begint de redenaar, die de eerste stoot gegeven heeft om den overledene een zoo oneervollen dood te bezorgeD diep overtuigd van het zedebederf zijner daden, was het mij een pijnlijke plicht, maar een plicht, om in het belang der kleine menschheid de mannen der wet te wijzen op de euveldaden van den overledene. Overtuigd van mijn goed recht en steunende op de aanhankelijkheid der burgemeesters van Haarlem, Heemstede en Bennebroek geleund op mijne eigen krachtige ervaring is het mij eindelijk, B. en W. van Bloemendaal, gelukt den misdadiger voor u te ontmaskeren, ik kende hem goed, ik heb zijne wandaden geruimen tijd van nabij gadegeslagen, ik heb als het ware lang met hem onder één dak geslapen, hem mijn broeder genoemd, ik heb hem gezien in zijn kracht en in zijne zwakheid, en zelfs meermalen door mijne veelvuldige tegenwoordigheid bij de zijne, gevaar geloopen te worden aangezien voor zijn con frater; ik ben omdat mijne bedoelingen zuiver waren dit gevaar niet ontvloden. Mijn loon ligt daar, de overledene is dood. Het is nu uit den tijd dat een burgerkroon den man siert die zich groot maakte ten bate van zijne kleine mede- menschen, maar ware dit anders ik zou niet schromen hier openlijk op het dragen van zulk een kroon aanspraak te doen gelden. Hiermede is mijn aanspraak uit. 0 heilige gerechtigheid, wanneer zult gij het kunnen stellen zonder aanbrengers? O heilige deugd, wanneer zult gij kunnen handelen zonder aanstellerij. 0 overledenen, wanneer zult gij het kunnen stellen zonder aanstellerige aansprekers? T. Nog eens de beslissing van Haarlem's raad omtrent de H. B. S. gelden. Mr. Thiel, wethouder van onderwijs te Haarlem, was zoo vriendelijk ons zijne uitlating in de laatste gemeente raadsvergadering omirent Haarlem's houding tegenover de buitengemeenten te verduid dijken. Niet tegenover in den zin vantegen de buitengemeenten bad hij 's raads votum ge- wenscht, maar tegenover in den zin van jegens deze, met het oog nl. op de wenschelijkheid voor de gemeentebesturen en de belanghebbende gemeentenaren van den omtrek om zoo spoedig mogelijk vóór den nieuwen schoolcursus te weten, welke Haarlem's houding zou zijn. De zaak staat dus van het begin tot het einde in groote trekken zoo B. en W. van Haarlem hebben in zake de heffing van kooge schoolgelden voor H. B. Scholieren van buiten eene beslissing van den raad gevraagd en verkregen, waardoor de belangen der buitengemeenten ernstig worden bedreigd, toen de raad van Haarlem bleek het stelsel van B. en W. aan te hangen heeft Haarlem's wethouder van onderwijs zich verzet tegen verder uitstel der beslissing. Afstooting dus van den omtrek, maar dan ook zoo openlijk en zoo spoedig mogelijk. Reactie op die afstooting kan o. i. niet uitblijven; dat, gelijk de Stadseditie zonder nadere verklaring aanneemt, in het verleenen der tram concessie aan de E. N. E. T. het eerste verschijnsel dier reactie te bespeuren is, gelooven wij niet. Ten slotte blijven wij het betreuren, dat Haarlem zich aldus op den weg be geeft naar een particularisme, dat zich in het algemeen bet meeste wreekt op het leven zelf van dengeen die zich afzon dert. Wij meenden, dat de Nederlanders met hun vroeger staatkundig particularisme of provincialisme te veel leergeld hadden betaald om waar ook, naar eene economische of administratieve herhaling daarvan te verlangen. Eigenaardig, dat juist een vrijzinnig-democraat tot deze uit het oogpunt van cultuur en volksontwikkeling typisch reactionaire daad het initiatief moest nemen. T. Fotografie. Een genotvolle avond viel Donderdag 1.1. hun te beurt, die de vergadering van de Bloemensche AmateurfotografenVereeni- ging bijwoonden Reeds bij het binnenkomen in de vergaderzaal van Hotel «Welgelegen" werd men aangenaam verrast door eene belangrijke uitstalling van foto's van de keeren I. Bis- pinck, P. Clausing Jr. en A. van Dijk. Het fraaiste werk vonden wij de landschappen van den beer Bispinck, uit Noorwegen, Bosnië, Herzogewina, Finland en Noord-Amerika, alles hoogst smaakvol geëncadreerd, zoomede de portretten van den heer Clausing, die van een zeer ontwikkelden kunst zin en fijnen smaak getuigden. Na de gewone huishoudelijke bezigheden, waaronder ge noemd mag worden het besluit tot het aanschaffen van een electrisch booglicht voor de lantaarnverlichting, werd met de aangekondigde projectiën aangevangen. Eerst kregen wij eene beschouwing van den voorzitter over de verschil lende soorten van directe kleurenfotografie, zooals die in den allerjongsten tijd wordt toegepast, met vergelijkende pro jectie van Omnieolore en Autochrome platen, waarbij de inleider deed opmerken dat hoewel aan de laatstgenoemdo nog de voorkeur moet worden gegeven, toch reeds met Omnieolore platen een schoon resultaat kan bereikt worden. Een zeer goede Omnieolore opname van den heer Delfos en een zeer heldere en kleurechte Autochrome opname van FEUILLETON. ROLAND. Tusschen Helmond en Venlo stapte te Blerik eene dame in een coupé der eerste klasse. In een der hoeken van dien coupé sliep een heer, in zijn mantel gewikkeld, het halve gezicht door een grijs-zwarte reismuts bedekt. Naast hem lag op de fluweelen bank een pas opengesneden deel: «Photographies d'apres nature par Galotti," een boek. dat omstreeks dien tijd door zijne pikante waarheidsliefde en ettelijke stoute uitvallen tegen eigenlijk onaantastbare dingen veel gelezen en veel besproken werd. De vrouwennaam, die zich achter dit pseudoniem verborg, was echter nog door geen weetgierige ontraadseld. Het boek trok onmiddellijk hare aandacht. Zij glimlachte en begreep niet, hoe men bij zulk eene lectuur in slaap had kunnen vallen. Dan moest men óf zeer flauwhartig óf al heel vermoeid zijn. Daarop keurde zij het halve proflei met den donkerblon den knevel eerst onverschillig, om de eerste minuut te dooden, maar toen plotseling verbaasdDat gezicht had ze meer ontmoet! Te Amsterdam? Zij ging al de kennissen eens na! Neen! Te WeenenZij doorliep even de lijst dei- haar bekende familiën aldaar. Hierna liet zij al hare bekenden de revue passeeren die zij op hare reizen wel eens ontmoet had neen. Karlsbad neen. Geen aanknoopingspunt ja, eindelijk. Een portret in het salon van Freule van Sanderheem in Den Haag. Nu was ze er: de om zijne deugdzame verveling en vervelende deugdzaamheid bekende neef Gerard, die door alle dames zoo gezocht en vereerd, en door zijne twee tantes zoo vergood werd de rijke erfneef met uitgestrekte land goederen die was 't! Zij kende hem slechts van hooren zeggenondanks allerlei pogingen van tantes zijde had zij tot nu toe vermeden met hem in aanraking te komen. Van vervelende menschen had zij een afkeer, haar tijd was te kostbaar, om dien aan dialogen met zulke nulliteiten te verspillen. Iemand, van wien men niets anders wist te zeggen, dan dat hij onverbeterlijk fatsoenlijk was, bezat in hare vrijzinnige wereldbeschouwing niet meer waarde dan een vervelend boek. Was 't niet karakteristiek voor hem, dat hij bij het pikante boek, dat naast hem lag, had kunnen inslapen? Daar viel haar blik op zijn rondreisbiljet, dat als lees- teeken in de «Pnotographies" lag. Als zij zich eens overtuigde Discreet was het niet maar waarom sliep de eigenaar ook zoo vast? Waarom was die eentonige streek van Helmond naar Venlo ook zoo onbe langrijk Reeds had zij 't boek in de hand, tusschen hare grijze, fijne gemslederhandschoenen. Snel een blik op de uaamtee- kening. Naam G. van Sanderheem. Ha ha! Dus juist geraden In dit oogenblik bewoog zich de slaper. In een oogwenk lag het boek weder op zijne plaats, en keek de dame fluks naar de andere zijde 't raampje uit. Doch hij had bij 't ontwaken duidelijk gezien, dat hare vingers met zijn boek in aanraking waren. Nu werd onze reiziger klaar wakker. Hij was ingedut door het turen naar deze saaie heide en zie, plotseling was er heerlijke stoflageeen gedistingeerd vrouwenkopje, een keurige reismantel, een heel elegant reispak. Eene dame, die met hare handjes in 't goed van anderen zat, en die nu met naar buiten kijken, komedie speelde. Nu, zijn woonplaats was gelukkig ver weg, hij was zoo goed als incognito en behoefde hij zich nu eens niet in zijn ware gedaante te toonenhet vervelend fatsoen begon hem hoe langer hoe meer tegen te staan. Hij wierp zijne reismuts af, trok wel zesmaal aan zijn knevel en verwisselde van plaats, zoodat hij nu schuin tegen over de dame zat. Deze glimlachte even. «Pardon mevrouw," begon hij eindelijk «zou u me ook kunnen zeggen, of we Venlo al voorbij zijn?" «Nog niet," zei ze lakonisch. het kopje even omkeerende. «Die treinen gaan zoo langzaam!" Zij zweeg. «Of kunt ge u een trein denken met welks snelheid onze ras voortspoedende tijd tevreden zoude zijn «Als er een zóó snel liep, dat men zijn eigen woorden daarin niet hoorde en die van anderen evenmin, dan zou dit quantum van snelheid mij persoonlijk voldoende zijn." «Zou u dat als een voorrecht beschouwen?" vroeg hij. Dat zou van de woorden van anderen afhangenZij keerde hem nu haar volle gezicht toe, een italiaansch kopje, welks leeftijd moeilijk te schatten was, doch eene knappe brunette vol geest en met een trekje van brutaal-durven om den mond. «Mag ik na dit antwoord nog verder gaan?" vroeg hij, «of verlangt u dat ik er 't zwijgen toe leg?" «Praat gerust door," hernam ze. «Deze streek is zoo eminent vervelend, dat men het wel verantwoorden kan, als men er 't gezicht van afwendt, al ware het zelfs om naar iets van nog minder beteekenis te luisteren. Of heeft uw geest soms van die echte bliksemschichten in voorraad? Zoo ja, dan is daartoe tusschen Helmond en Venlo de uit- muntendste gelegenheid, om ze te doen ontvlammen." «Voor zulk een ironisch gehoor?" vroeg hij, haar min achtenden toon nabootsend. «Misschien dwingen mij die bliksemschichten van uw geest bewondering af!" Bewondering ternauwernood, zelfs als waren ze van betere qualiteit dan ze inderdaad zijn. Uwe oogen zijn van die soort, die alles kritiseert, maar niets bewondert." „Dunkt u maar begin dan toch met uw jupitersambt «Zoodra u mij voorgaat les dames en avant met deze gemeenplaats doe ik nu eens mijn voordeel." «En wanneer het mij nu eens minder gelukte dan u, om geestig te zijn «Dan zou ik in elk geval weten, wat ik mij buitendien kan voorstellen, dat u meer bewondering in ontvangst ge nomen heeft dan ik, en dat u dit zoetste van alle suiker goed eindelijk tegen slaat." «Tegen staat, ja, als 't altijd op de zelfde wijze wordt toegediendMaar dit gerecht kan op zooveel verschillende manieren worden toebereid «Dus u veroorlooft mij, u op mijne manier te bewonderen vroeg hij. «Van Helmond tot Venlo ja!

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Het Bloemendaalsch Weekblad | 1909 | | pagina 1