der operavoorstellingen in dit seizoen to boekstaven. Het
publiek was en betoonde zich dan ook opgewonden in de
toejuichingen. P. S.
Wiener Lustspiel Ensemble: Parisiana"
De tournee van het Wiener Lustspiel Ensemble «Parisiana",
onder directie van den heer Albert Schiller enbestaande uit
artislen van den eersten rang, waarvoor de impresario M. de
Hondt contracteerde, zal aanvangen te Amsterdam te Haarlem
23 April a. s. in den Schouwburg. Het repertoire van het
ensemble bestaat uit eenige burlesken, die met de meeste
zorg gekozen zijn.
«Der kleine König," een humoristische satire, door den
koning van Engeland tot Z. M. groote voldoening bijgewoond,
bij het jongste bezoek te Parijs. Verder «Eine Brautnachi,"
zoo humoristisch en geestig, als men zelden vindt en ten
slotte een klucht ȟm 12 Uhr bei der Nacht," waarbij
zelfs de meest ernstige mensch niet kan nalaten te schateren
van het lachen.
Costumes en decors zijn buitengewoon verzorgd, zoodat
deze tournee een waar succes belooft te worden.
Bezocht zullen worden Amsterdam, Den Haag, Haarlem,
Rotterdam, Arnhem, Leeuwarden, Hilversum, enz.
De bezetting van Een Paladijn, fantastische comedie in vier
bedrijven door J. A. Simons-Mees, is als volgt:
Dolf van Erckelens, koopman en
redacteur van „Excelsiorde Hr. Jan C. de Vos.
Dominé van WalsemTreune.
Van Berlevoortde Jong.
Jhr. PotterJ. van Dommelen.
DieleEernantzen.
Nelis, huisknechtTourniaire Jr.
Reinierse, hotelhouder te Cannes.. Marcel Mijin.
V. d. Sloot, gewezen winkelier,
nu rentenierTeune
Jansen, gewezen winkelier, nu
rentenierJ. van Dommelen.
De OberD. Lobo.
De PortierHunsche.
Jean, kellnerErank.
Regnier, een journalistJ. van Dommelen.
Een fotograafLaurentius.
Mevrouw Emilie van Erckelens.Mevr. Chr. Poolman.
Elze van Erckelens, haar dochter.. Mej. Emma Morel.
Mevrouw WeelenMevr. Lena Kley.
Fx-eule RamMej. Lina Klaasen.
Mevrouw van BosseMevr. van Nieuwland de
Koning.
Annette van BosseMej. Marie Holtrop.
Mina, huisnaaisterMevr. v. Gelder-Coerdes.
Mevr. v. d SlootKley.
Mevr Jansenvan Gelder-Coerdes.
Een hollandsch meisjeMej. Marie Holtrop
Mrs. Watson, amerikaansche
weduweMevr. Chrispijn-Mulder.
MimiG. de Vos-Poolman.
FifiLina Klaasen.
de heer van Zeeuwende Hr. Tourniaire Jr.
Mevrouw van ZeeuwenMevr. van Nieuwland-de
Koning.
Susanne, kamermeisjeMej. Marie Holtrop.
Kellners, huisknechts, een postbode.
Het eerste en laatste bedrijf spelen in een groote stad in Holland-
Het tweede en derde bedrijf in het „Hotel des Etrangers" te Cannes.
Met groote eenstemmigheid roemt de pers dit onweerstaan
baar komisch stuk, hetwelk vol geest en dartelheid is. De
Tel. schrijft over den heer De Vos dat de Van Erckelen's rol
voor hem is, wat die van Mercadet voor Royaards is. Ook
hij is zoo goed als heel den avond aan het woord en ook
hij speelt met een levendigheid, en een fantasie, die het
publiek gevangen houdt. Een rol waar Jan C. schik in heeft
en waaraan hij zich dientengevolge geheel geeft. Men kan
het hem aflezen van zijn kop, die uit de verte vagelijk her
innerde aan dien van een bekend journalist te dezer stede.
Sterker dan hij die niets vraagt, is hij die alles geeft.
De haarlemsche kermis.
Uit andere Te Haarlem heeft Woensdag de gemeente-
gemeenten. raad na een tijdsverloop van 9 jaar
wederom het kermisvraagstuk be
handeld. Aanleiding daartoe gaven de verzoeken om afschaf
fing door onderscheidene kerkelijke gemeenten en vereeni-
gingen, op zedelijk gebied werkzaam. Maar ook waren
ingekomen verzoeken om behoud der kermis van de Kermis-
reizigersvereeniging en van 1570 belangstellende of belang
hebbende ingezetenen.
Gelijk men weet, waren burgemeester en wethouders,
blijkens hun advies aan den raad, niet eenstemmig van
gevoelen, maar stelde het college toch voor, op de verzoek
schriften tot afschaffing afwijzend te beschikken.
De raad heeft daarover breedvoerig van gedachten gewis
seld. Het bleek, dat de wethouders De Breuk, Kruseman
en Nieuwenhuyzen Kruseman vóór het behoud van de
aloude haarlemsche kermis waren, en de wethouder Thiel
met den voorzitter de afschaffing wenschten.
Ten laatste werd met 17 tegen 14 stemmen in 1900
was de verhouding 17 tegen 10 stemmen besloten tot
behoud van de kermis, in dezen zin dat men de kermis
haar eigen dood wilde doen sterven.
Voorstanders van de afschaffing waren de heeren Schram,
Thiel, Lasschuit, Van Rossum, Thijssen, Tjeenk Willink, Gra-
vestein, Krelage, Loosjes, De Braai, Middelkoop, Winkler,
Modoo en Van Lijnden.
Op de publieke gehoorplaats was de belangstelling zeer
groot en merkte men o.a. op den burgemeester van Bever
wijk, den heer Sirick van Linschoten, alwaar de kermis
verleden jaar is afgeschaft.
O. m. besloot de Raad den termijn van de voorloopige
concessie aan de Hollandsche IJzeren Spoorwegmaatschappij
voor den aanleg van electrische tramlijnen door de stad en
langs den Zijlweg naar Overveen te verlengen tot 1 Januari
1910, onder voorwaarde, dat, wanneer vóór genoemd tijd
stip nóg geen overeenstemming met hét Gemeentebestuur
is verkregen, alle onderhandelingen met de H. IJ. S. M.
zullen worden afgebroken. Daarbij bleek, dat het niet tijdig
indienen van de plannen ook aan den raad gelegen had
Varia. R O O K E N.
Uit: Edm. de Amicis- Nederland en zijne bewoners.
Het Nederlandsehê volk is misschien van alle bewoners van
het Noorden het volk, dat het meest rookt. De vochtigheid,
van den grond maakt het hun tot een behoefte, en de
matige prijs van den tabak maakt het iedereen mogelijk
aan die behoefte te voldoen. Om een voorbeeld te geven
hoe ingeworteld die gewoonte is, is het voldoende te zeggen,
dat de schippers van de trekschuit, die de water-diligence
van Nederland is, den afstand meten naar het rooken. Ze
zeggen b.v. niet, dat deze of gene stad zooveel mijlen ver
is, maar zooveel pijpjes. Wanneer men in een huis binnen
komt, wordt u door den gastheer, na de eeiste begroeting
dadelijk een sigaar aangeboden, wanneer ge vertrekt geeft
hij er u nog een, soms een stuk of wat mee. Op straat
ziet men menschen, die een sigaar aansteken aan het nog
brandende stompje van de vorige, zonder een oogenblik stil
te staan, alsof ze evenmin een minuut van den tijd als een
mondvol rook missen kunnen. Velen slapen in met de sigaar
in den mond, steken haar op, als ze gedurende den nacht
wakker worden, en 's morgens dadelijk weer, eer ze nog een
voet buiten het bed gezet hebben. Een Nederlander, zegt
Diderot, is een levend fornuis, en het schijnt inderdaad dat
het rooken een onmisbare levens-functie voor hem is. Velen
beweren, dat al die rook hun verstand benevelt. Maar met
dat al, zooals Esquiros terecht opmerkt, als er één volk is,
dat een scherp en juist verstand heeft, dan is 't het Neder
landsche. Ook moet gezegd worden, dat in Ned-rland de
sigaar geen aanleiding tot niets doen is, noch een middel
om «wakende te droomen". Integendeel, iedereen doet zijn
zaken, terwijl bij met een regelmatigheid als van een stoom
pijp zijn witte rookwolkjes uitblaast. En de sigaar, in plaats
van een uitspanning te zijn, is een prikkel en een hulp
tot het werk. «De rook," zeide een Hollander tegen mij
«is onze tweede adem," en een ander gaf me deze definitie
van een sigaar «de zesde vinger van de hand."
Nu ik toch over den tabak spreek, zou ik wel lust heb
ben het leven en sterven van een fameus Nederlandsch rooker
te verhalen. Maar ik ben wel ietwat bang voor het schouder
ophalen van mijn Hollandsche vrienden, die, toen ze mij dit
verhaal deden, zich terecht beklaagden, dat de vreemdelingen
die over Nederland schrijven, belangrijke en eervolle zaken
overslaan, om zich met zulke malle grappen bezig te houden.
Doch hoe 't zijdie grap vind ik zoo eigenaardig, dat ik
haar niet in de pen kan houden.
Er was dan eens een rijk heer uit den omtrek van
Rotterdam, Van Klaas geheeten, in de wandeling, grootvader
Van Klaas genoemd, daar hij zeer oud was. Het was een
rijk man, en de overlevering voegt er bij, dat hij zijn for
tuin gemaakt had als een eerlijk koopman, in Indië, en dat
hij zachtzinnig van aard en goed van inborst was. Uit Indië
teruggekeerd, had hij zich een prachtig paleis bij Rotterdam
laten bouwen, en in dat paleis had hij een museum bijeen
gebracht van alle soorten en vormen van pijpen, die de zon
aanschouwd had, uit alle landen en alle tijden, van de pijp
jes waar de oude barbaren hennip uit rookten, tot de prachtige
pijpen van meerschuim en amber met figuren en goud,
die in de fraaiste winkels van Parijs prijken. Zijn museum
stond voor bezoekers open, en aan ieder, die het bezocht,
gaf mjjnheer Van Klaas, na zijn uitgebreide rook-geleerdbeid
gelucht te hebben, de zakken vol met sigaren en tabak en
bovendien een catalogus van het museum in fluweel in
gebonden.
Mijnheer Van Klaas rookte anderhalf ons tabak per dag
en stierf in den ouderdom van 98 jaren, zoodat als men
rekent dat hij met zijn achttiende jaar begonnen is, hij in
den loop van zijn leven 4383 kilogram tabak opgerookt
heeft. Trouwens hij deed kiek bij zijn dood kennen als een
niet minder groot rooker dan bij zijn leven.
De overlevering heeft de bijzonderheden van zijn uiteinde
bewaard. Hem ontbraken nog weinige dagen om zijn 98sten
jaar vol te maken, toen hij voelde dat zijn einde nabij was.
Hij liet zijn notaris komen, die óók een echte rooker was,
en zonder verderen omhaal zeide hij, Notaris, laat ons mijn
pijp en de uwe stoppen ik ga sterven." De pijpen werden
gestopt en opgestoken, en mijnheer Van Klaas dicteerde zijn
testament, dat later in gansch Nederland beroemd is geworden.
Na over een groot deel van zijn vermogen beschikt te
hebben ten voordeele van bloedvei wanten, vrienden en gods
huizen, dicteerde hij verder het volgende
«Ik wil, dat alle rookers van het land genoodigd worden
op mijn begrafenis, bij oproeping in de couranten, brieven,
circulaires en alle mogelijke middelen. Elk rooker, die aan
de uitnoodiging gehoor geeft, zal tien pond tabak en twee
pijpen ontvangen, waarop mijn naam, mijn wapen en de
datum van mijn dood geschreven moet zijn.
De armen van de buurt, die mijn lijkkoets volgen, zullen
elk jaar op mijn sterfdag, een groot pak tabak ontvangen.
Al wie de begrafenis bijwonen, moeten, wanneer ze deel
willen hebben aan de toegezegde voordeelen, zonder ophouden
gedurende al den tijd dat de plechtigheid duurt, doorrooken.
Mijn lijk moet gelegd worden in een kist, die van binnen
bekleed is met het hout van mijn oude sigaren kistjes. Op
den bodem van de kist moet een doos met Fransehen, zoo-
genaamden coporal-tabak en een pak van onzen ouden Hoï-
landscfien gelegd worden. Aan mijn zijde moet mijn lieve-
lings pijp liggen met een doos zwavelstokkendaar men
nooit weet, wat er gebeuren kan. En wanneer mijn lijkbaar
op het kerkhof is aangekomen moeten alle personen van
den stoet, eer ze heen gaan, er voor difileeren en de asch
van hun pijp er over uitschudden."
De uiterste wd van mijnheer Van Klaas werd nauwkeurig
en uitvoer gelegd. De begrafenis was prachtig, en de gansche
stoet was in een dichte walk van rook gehuld. De keuken
meid van den overledene, Geertrui, aan wie haar heer een
aanzienlijk jaargeld vermaakt had, op voorwaarde, dat ze
haar hardnekkigen afkeer tegen den tabak overwon, liep
mede achter het lijk met' een papiercigarette tusschen de
lippen, de armen zegende» de nagedachtenis van zulk een
milddadig heer, en door het gansche lanl klonk zijn lof,
gelijk zijn naam nog heden allerwege bekend is.
Wij hebben alle reden onze indrukken van personen te wantrouwen*
Overal is men in deze dagen in de
Van den at verwachting, dat is al sinds een
op den a p00g kgj. geval, en het gevolg schijnt
te zijn, dat men ongeduldig wordt: de heuglijke gebeurtenis
moet nu wel plaats hebben, kan niet langer uitblijven, meent
men, en hoort, daar gaat het gerucht: „Een prins is ge
boren!" En een aantal Kalverstraters de Norddeutsche Lloyd,
Singer, Au bon Marché en anderen steken de vlag uit, de
laatste vertoont zelfs in zijn winkelkast een tableau van
oranjerozen, te zamen vormend de woorden: »Een prins."
Mevrouw X, ook te Amsterdam, die een hooge positie
aan het Hof inneemt, zond haar dienstmeisje uit, om Oranje-
strikken te koopen. Een andere mevrouw, voorzichtiger,
stuurde iemand de straat op, om eens te informeeren of 't
waar was. Dringend wordt de vraag gedaan aan een briga
dier van politie, die deftig, gewichtig dienstbewust, zooals
een amsterdamsch brigadier dat slechts intoneei-en kan
doet hooien: «Wij hebben bepaalde instructies ons over
niets uit te laten
De vrager was nog even wijs, maar spoedig bleek het
gerucht een loos gerucht te zijn.
Intusschen maakt Hare Majesteit het wèl, wandelt nog
in den tuin achter het paleis en ziet er welvarend en zeer
opgewekt uit. Zoo vertelt de Tel., die er bijvoegt, uit zeer
betrouwbare bron, dat de blijde gebeurtenis met Paschen of
eenige dagen daarna wordt verwacht.
Wij blijven dus nog in «blijde verwachting" en maken
alvast de beschuiten met muisjes gereed: 10.000 liggen er
in het gebouw van de Métropool al gesmeerd, waarmee een
paar dames 5 dagen druk zijn geweest en waarvoor onge
veer een Hectoliter muisjes is verbruikt. Is het voor de
jeugd niet om ongeduldig te wordenAls nu de deur maar
werd open gezet
De deur staat open. Ik bedoel in het engelsche stadje
Stantonburg, waar vóór enkele dagen een schrikbarende ont
dekking is gedaan. Het is namelijk gebleken, dat de angli-
kaansche kerk aldaar geen vergunning had tot het sluiten
van huwelijken, zoodat talrijke echtelijke verbintenissen, de
laatste vijftig jaren gehoopt, ongeldig zijn De deur staat
dus open, voor man en voor vrouwZullen ze er gebruik
van maken, of hun verbintenis laten wettigen? «Trouw zal
blijken," ook hier, willen we hopen. Gelde voor hen ook
het woord van den dichter
Er is een liefde rein en waar,
Die ziel aan ziele strengelt,
Gelijk twee vlammen op 't Altaar,
Tot eene vlam gemengeld.
Wie dit mysterie viel ten deel,
Door Hooger Macht gegeven,
Die kreeg een zegen rijk en veel
Voor heel het volgend leven.
Zoo is het. Zulk een verbintenis tusschen man en vior
is heerlijk, is goddelijk. Zijn er vele huwelijken zoo Nee;
zegt de een: zeer weinige. Meer dan men denkt! bewee
een ander. Hoe het zij, de kunst om in het huwelijk
lukkig te zijn en gelukkig te maken, wordt zeker niet dc
allen verstaan. Hoe tot dien geluksstaat te geraken
Daar klinkt een stem, die zegt: 't Volle huwelijksgel
steunt niet op een band trouw, niet op den zoo vaak 1
zorgen min of meerdere schat van liefde. Maar 't beru
niet het minste hieropin 't geringste als in het groots
te verstaan elkanders behoefte - 't zamenleven van tvv
zielen in een gestadige harmonie.
Dat woord weerklinkt ook min of meer in de volger
«Tien geboden voor de vrouw," welke wij lezen in
Werkende Vrouw"-, daarin klinkt echter ook nog een and
geluid uif.
1. Hoed u voor den eersten strijd; nadert hij echtr
vecht hem dan moedig uithet is van verstrekkende b
teekenis, dat ge daarin overwinnaar blijft.
2. Vergeet niet, dat ge met een man getrouwd zijt,
niet met een god, zijn onvolkomenheden zullen u dan ni
verrassen.
3. Val hem niet voortdurend lastig om geld, maar s
met uw vast weekgeld rond te komen.
4. Mocht uw echtgenoot al geen hart hebben, een ma
heeft hij zeker; gij zult wel doen, met hem goed toebereid
spijzen voor te zetten en daardoor zeker zijn gunst
verwerven.
5. Laat hem nu en dan, niet te dikwijls, eens het laats
woord hebben hij heeft er pret van en u brengt het gt
verlies.
6. Lees, behalve de geboorte-, verloovings- en huwelijk
berichten, ook den verderen inhoud van de bladen en s'
u op de hoogte van wat er in 't buitenland voorvalt;
zal zich dan op een gegeven moment gaan verwondert
dat hij over politiek en gebeurtenissen van den dag k
spreken, zonder dat hij daarvoor naar 't café behoeft te gas
7. Wees steeds ook in den strijd beleefd teg-
hem. Herinner u, dat ge tot hem opzaagt, toen ge met he
verloofd waart, zie thans niet op hem neer.
8. Laat hem met behoorlijke tusschenpoozen oc
maar eens meer weten dan gij hij behoudt daardoor zi.
gevoel van eigenwaarde en 't zal u zeker voordeel brenge
nu en dan toe te geven, dat ge niet onfeilbaar zijt.
9. Wees een vriendin voor uw man, indien hij een ver
standig man isis hij dat niet, tracht u dan tot zijn vriend
te verheffen. Verhef hem, daal niet tot hem af.
10. Heb achting voor de familie van uw man, voor. 1
voor zijn moederzij had hem lief, lang vóór u.
Keuvelaab.
VolUuvAvondliAiil Aan de in Haarlem en aangrenzende
r uiKsge/.ouuueiu. gemeenten practiseerende artsen en vroed
vrouwen, is de volgende circulaire verzonden:
Den lsten April heeft de „Raad van Bescherming voor den
Zuigeling" een „bureau voor raad en hulp" in de Sophiastraal
No. 12 geopend, waar op Maandag, Woensdag, Donderdag van
1011 uur en Vrijdag van 21Si uur zitting zal worden
gehouden.
Bovengenoemde vereeniging heeft zich de bestrijding der
zuigelingensterfte ten doel gesteld en wil in de allereerste
plaats trachten het zoogen te bevorderen. Waar de natuurlijke
voeding ontoereikend is of geheel ontbreekt zullen inzake
kunstmatige voeding adviezen worden gegeven. Ook zal het
Bureau alles in het werk stellen, om aangaande de verzorging
der zuigelingen betere begrippen t,e brengen onder de jonge
moeders. De vereeniging stelt zich voor op deze wijze een
groot aandeel te nemen in de hygiënische opvoeding van het volk.
Voorloopig zal zich het werk hiertoe bepalen; wij hopen
evenwel, dat onze jonge vereeniging voldoenden steun zalont-
vangen om binnen niet al te langen tijd te kunnen overgaan
tot het oprichten van een z.gn. zuigelingeukeuken, waar de
moeders, hetzij tegen verminderden, hetzij tegen kostenden
prijs, goed toebereid kunstmatig voedsel kunnen bekomen.
Uitdrukkelijk is bij huishoudelijk reglement vastgesteld, dat
alleen ter regeling van de voeding en ter controle van zuige
lingen raad en hulp worden verschaft, terwijl medische behan
deling van zieke zuigelingen slechts op verzoek van den huis
arts zal plaats hebben en verder, dat alle zuigelingen voor
welke raad of hulp wordt gevraagd bij eenen fonds- of Ge
meente-geneesheer moeten zijn of' worden ingeschreven.
Van de moeders, die daartoe, naar het oordeel van het
Bureau, dat van zijne bevoegdheid tot tijdelijke of voort
durende kwijtschelding zoo uoodig ruim gebruik zalmaken
in staat zijn, zal een maandelijksche bijdrage van f 0.20 worden
geheven. Het totaal van hare bijdragen wordt evenwel aan de
moeder terugbetaald, wanneer de zuigeling den leeftijd van
15 maanden heeft bereikt en zij zelve aan hare verplichtingen
ten opzichte van haar kind en van het Bureau heeft voldaan.
