Schouwburg Jan
De big ran het II
De Tante van CÜ
I I- SMI1 v
i klein heiligland
yottl C»fM{esta«ra«t„J{oy»r
DE SABIjNSCHE
Androcles en de L
slijpt alle soorten
scharen en mess
Mevrouw G. v. d. BRINK
Telef. I43G
N. V. Het Too
■liouwburg te Wiesbadon, niet wanrsehijn-
k li.iki), het zien op de affiches van
en naam waarborg is voor het aan
bouwen van iets zeer bizonders. M. i.
iet. Fricla Saldern niet onder voor (tone
trina, niet voor .,1a divine Sarah". Soor-
1 ijk is haar spel als van (renlina Iiellin-
oniZij druki het meest algemeene uit
ai het uit te beehlene en verrukkelijk is
loral haar liandenspel. Mei liare handen
aikt zij de meest fijne gemoeds-nuances
't Veel beduidend is het zenuwtrekken
|ii hare vingers, het plukken aan haar
■pon. Nooit lreb ik zulke expressieve han-
Itn gezien, liet publiek ziet dat zoo niet:
i gehlt daar niet voor de eerste actrice,
fint op één lijn met b.v. Stella Richter,
Ine juffrouw, die heel knap, zoo knap als
Sous mevrouw Van Dommelen, eenedame
n verdachte zeden speelt. Het publiek
|iakt geen onderscheid tusschen fijn en
lol', tusschen precies weergeven of .juist-
Ji-er-even-naast. Wat maar goed is: Het
ju hun het genot in (ten schouwburg' maar
(derven.
E d m o n d V i s s e r.
(Wordt vervolgd).
Rotterdamsch Tooneelleven.
(Eigenlijk loont het de moeite niet aan
ul'geloopcn vooneelmaand èen „In me-
iriam" te wijden. Dat ..In memoriaal"
icifc mij uit de pen, omdat liet seizoen
teiijk reeds dood is.
•Heen enkele première staat ons van de
uterdamniers meer te wachten; de halve
land Mei gaan zij „kerniishouden"' te
oningen, de eere-voorstelling voor me-
iuw Tartaud zal het seizoen afsluiten.
Zij geeft, „Jeannièreeen oud beestje:
zijn blijkbaar geen goede nieuwe stuk-
n te ontdekken.
Mevrouw Van Eysden kwam op haar
re-avond ook met een blijspel, dat sedert
lige jaren reeds ter ruste was. ..Het
'ilige Woud' van De Fiers en De Cail-
ei, wel grappig, doch dat in Holland
i liet specifiek Fransclie van liet geval
•t veel doet.
De heldin van den avond was er char-
itit en geestig' in.
'ooiman, die liet eerst erre-avonde, durf
de combinatie „Minnespel- Spaansehe
ieg" aan. Hij overtuigde er in van zijn
'lzijdigheid en wekte tegelijkertijd spijt
de weinige gelegenheid, die ander ui
hij-zelf hem gunnen, zijn talent te toct-
t aan rollen als de vader in ..Blan-
•tte" of „De Vrek" van Molière.
Cell's voor den avond, dien men nood-
Irongeu telken ja-re den leden van het
oneelverbond aanbiedt:, had men een
vep in het archief moéten doen en daar-
Sardou's „Babagas' opgediept,
ïabagas, de politieke „Streber", is er
1 geestig' in g't'lcckend, doch liet bijwerk,
onnoodige amourette, verslapt deze sa-
■e lot een vrij langdradig blijspel.
Ie ontvangst was dan ook een bijster
de.
verio.uiing' ha l veel verdienstelijks.
i'. Blok.
Over dilettantisme.
ir is in de laatste jaren in zake too-
•1 met geen woord zoo hard gedilettan-
rd als met „dilettantisme Lui, bij wie
onbevoegdheid er duimen dik op lag,
lormdon er mee, alsof 't oordeel aan hén
s. 't Woord was niet van de lucht.
outer reactie! Vóórdien bereden de
ueel-minnenden ook zoo'n aangenaam
•vend stokpaardjeToen heette 't.,.'t
neei geeft geen kunst, slechts roti-
ic." Ja, juist, routine! Dat stokdier-
werd zóó tol in den Ireure afgejaik-
d, dal de ruiters, toen 'n ander beestje
cle mode kwam, vliegensvlug van ros-
ant verwisselden. Er kwamen namelijk
t jonge enthousia,sten, die de routine
wel misten, maar daarentegen zuiver
ist hoopten te brengen, de „Hagliespe-
Als 'n blad aan 'li boom sloeg de
nie der aan-den-weg-timnierenden om:
j! Dilettantisme!"
iOO gaat 't altijd, in onze literatuur is
s 'n tijd van verschroeiende droogte
veest. „Humor! Humor!" klonk 't van
ui kant. Dat was 't wachtwoord, waar
de recruten en sergeant-majoors dor
erkuiide zich de keel schor selireeuw-
i. En toen er dan waarlijk wat humoris-
kwamen, die zeer eigen werk lcver-
i, dat niet voor de poes was, werden
óf niet verstaan, niet begrepen óf er
'd schouderophalend om ze gomees-
ild„Hè, jasses! Dit lijkt nu heelemaa-1
i.s! Flauw! Nee, kijk dan eens naar
en D'iel" En de naar-hun-hintsten-
■m-snakkenden werden weer uit de droge
>t der letteren opgegra-bbeld en .afge
steld, opgekamd en tentoongesteld, als-
zo nog springlevend waren, 'n Deel der
ici en der zoogenaamde voormannen
Ier 't, publiek kunnen nu eenmaal niet
der tegenspraak, (iaat alles, zooals ze
.eetten te willen, dan zijn ze opeens
xepraat en konden ze wel naar huis
ii. Maar dat nooitDan liever in de
ht! En ze maken 'n plotse zwenking,
je ze niet meer herkent, 't, is niet
iers, 'n noodzakelijk kwaad, waarbij je
ten slotte neerlegt. Je wént aan ru-
31'.
'ïtu.sschen, elk stokt anrrlje is in oor-
ong 'n werkelijk levend veulentje. Zoo-
de routine- als de dilettantis mea
recuwers werden niet direct uit 't on-
nide geboren.
[en had, en heeft nog, tal v ui spelers
louter routine. Dit zijn acteurs, die
zonder kunstenaar te zijn met eenig crea
tie-vermogen of de ga,ve, blijde of liefs
lige ontroering te verwekken, zicli toch op
den duur 'n zekere gemakkelijkheid van be
wegen en spreken hebben aangewend, waar
door ze in de praktijk van 't tooneol zeer
bruikbare, haast onontbeerlijke krachten
zijn. Ze wandelen en doen op do planken,
precies zooals ze dat zélf in de reëelo we
reld doen, met dit verschil alleen, dat
ze ut. eens '11 pruikje opzetten, 'n baardje
I lakken of zich 'n ongewoon streep-buisje
permitteeren. Dit wijd en zijd vertakte
hulpleger der tooneelkunst stamt meeren-
doels uit de oude acteurs-geslachten, waar
men van vader op zoon comediant wordt,
zooals elders timmerman of zee-kapitein, 't
Zijn echte lui van 'r ,.vak", die de losheid
vtiii gebaar en de luidlippiglieid bij de
gel oorte meekrijgen, dadelijk thuis op 't
tooneel, waar ze zich bij bun eerste schrede
reeds op l.ckend terrein voelen. Hun debuut
is dan ook vaak 'n verrassing. Helaas blijft
't dikwijls Ilij dat onverwachte succes,
't Oog-a,museerende vuurwerk hleek geen
innerlijke brand te zijn. Omdat 'n vak-
mensch nog geen artist is.
Routine is onmisbaar. Maar routine-
alléén brengt al spoedig den dood in den
pot. 't Is 'n voort teren op 'n schijn, 'n
uiterlijkheid, welke geen rnggegraat heeft.
Traditie, onbewuste uavolging zijn dan
vaak de opgeverfde, mechanisch voortbe
wogen lijken, die 't echte, warm kloppende
leven der 1,loeiende kunst moeten verbeel
den. 't Surrogaat verklapt echter vroeg
of laat 't geheim zijner minderwaardigheid.
Veel (hi,n ook, dat 'i publiek onverdroten
opgedrongen werd, begon onrustbarend te
kriaken. En men verlangde er na,ar, dat
de rusteloöze skeletten zich eindelijk eens
gingen opbergen in 't knökenhuisje.
Toen zijn de Hagliespelcrs opgestaan, 'n
(Teroep in den lande! 't Nieuwe, 't ge
zochte! Doch spoedig moest ook Verkade1
ondervinden, dat men van stokpaardje even
gemakkelijk verwisselt als in de politiek
van richting, 'i Gejuich werd overstemd
door de alarmkreet: „Dilettantisme!", Le
baton a dada, est mort, v i v e 1 e
baton a dada!
In waarheid, Verkade is vóór jaren
begonnen met grootendeels ongeroutineer
de krachten, terwijl ook hijzelf veel te
loeren had. Maar ze brachten 't begrip,
't inzicht, 't seiieuse willen. En dat woog
wel op tegen dat andere, waarvan men
reeds meer dan genoeg had!
Behalve wat niet op den voorgrond tre
dende vakmenschen, die Verkade naar hun
waarde benuttigde, hun bruikbaarheid er
kennend, had hij 'n groepje jonge kunst-
zinnigen om zich verzameld, die met vuur,
zonder bijgedachte, hielpen meebouwen aan
't werk, dat hun leider zich als taak liad
gesteld, de vernieuwing van 't tooneel.
Sommigen vielen mee, anderen tegen, zoo-
als dat dan gaat. En naar die ondervinding
trachtte hij hun de plaats aan te wijzen,
welke hun toekwam, 't Eerste resultaat
was verrassend, 't succes in stad en pro
vincie zóó, dat 'n onrustige naijver de an
dere gezelschappen eens flink door elkaar
en wakker schudde. Toen, plots, be
gon 't gedreig, 't gescherm, 't gêsmaal niet
do nieuw gevonden qualificatie. En rou
tine was opeens weer, wat je hekben moest,
ras, toonèel-l.'loedMet dat al vergisten
do luid-moudigeii zich in hun vocabulaire.
De Haghespelers waren geen dilettanten.
Ze waren ten deèle beginners.
Beginnen moet iedereen. En als de aan
vang reeds zoo de aandacht trekt, dat ver
grijsden in 't vak het er bij moeten af
leggen, dan pleit dat, dunkt me, wel voor
iets, dat waarde heelt en nog meer be
looft voor de toekomst. Toch zijn deze
jonge bezielden, nadat ze reeds jaren aan
't spelen waren, avond in, avond uit, bijna
zonder vacantie, door de napratende ge
meente nog dilettanten genoemd en zelfs
op den dag van heden hoort men die min
der vleiende benaming hier en. daar rond
gaan. Dit is wei zeer billijk! En 't eerste 't
beste acliter-nichtje van 'n acteur, die z'n
leven lang stad en lande met z'n ondoor
dacht lawaaispel verontrust heeft, wordt
bij haar debuut een sympathieke nieuwe
linge en, wanneer ze tweemaal 'n brief
en 'n kop thee heeft opgebracht, „artiste" 1
geheetcn. Zoo langzamerhand zou men dus
't eerst gesmade „dilettant" als 'n Geuzen-,
'n eore-naam mogen beschouwen
l it liefde, liefhebberij begint men loeit
aan kunst. Anders zou alleen broodkunst
mogen bestaan. En daar wil men toch
ook .niet heen. 'i Routine-geroep van wel
eer bewees dat, reeds.
Men begint dus uit liefde tot
komaan, laten we 't zoo maar eens noe
men 't vak. En de kunde komt gaande
weg. De natuurlijke Loop van zaken. Als
'n jongmensch met schildertalent, ofschoon
z'n vader, nocli z'n oud-oom of achter
nicht ooit op de ladder stond, met durf
'n landschap op 't doek werpt en er dan
bij 'n meester mee aankomt, dan zal die
'm wel op tal van fouten en onfraaiheden
wijzen, maar 'm niet „dilettant" noemen
En 't „ga, zoo voort, m'n zoon" is z'n
handgift.
Wanneer 'n tijdschrift-redacteur 'n ge
dicht, 'n novelle ontvangt van iemand,
wiens naam hij nooit hoorde, dan za,l hij
met belangstelling die bijdrage lezen. Soms,
verrast, accepteert hij den nieuwen mede
werker dadelijk
zijn. Dan ver
meer. ..Nette"
loll, daar steekt
gereed niet de
neer 't „dames en hoeren'
trouwt men do zaak niet
nienschen, die voor geld sp
wat achter. En men staat
I ekende benaming.
't is overduidelijk, dat de oorsprong hier
van in 'n zeer laag soort wrok bij 't vak-
leger te zoeken is. Doch daar moest 't
beschaafde" publiek en enkele literairige
recensenten niet' aan meedoen!
Jntnsschen, Verkade heeft er zich in
dertijd lichtelijk door van de wijs laten
brengen. Hij engageerde vak-menschen,
maar had er, op 'n enkele uitzondering
na, weinig .pleizior van." En nil? On re-
vie n t t o u j o u r s a s e s p r e ni ers
amours. Verkade is weer tot 't oude te
ruggekeerd en bevindt er zich voorloopig
wel l ij. Zelf in de jaren enorm naar vo
ren geschoten, evenals z'n vrouw, lieefi
hij meerendeels jonge krachten om zich
verzameld, die wat ze nog aan routine
wat intusschen dikwijls ook den dood
in kunst be toekent! mogen missen,
ruimschoots aan ..ware" beschaving, intel
ligentie vergoeden. Zoodoende volgt hij
weer z'n eigen lijn, 't eenige, dat 'nmensch
op 't goede pad houdt. Weet liij nu steeds
ook meer vakmenschen om zich te ver
zamelen, die tevens artist zijn, dan zullen
do Hagcspelers tot 'n keurbende worden,
waarvan heel Holland lang pleizier zal
beleven. Tegen dien tijd echter voorspél
ik 'n nieuw stokpaardje. Dan natuurlijk
h'gt 't nu reeds amechtig hijgende beestje
al lang geheel afgetuigd. En minachtend
zal men spreken van ,,'t zijn acteurs
Niemand is nu eenmaal tevreden met
datgene, waarnaar hij verlangde. Of
men is 'n „levons"-dilettant
J o li. W. B r o c d e 1 e t
liar e n s e li e Kunsthandel. - Do ir
afwezigheid van den directeur, die zoials
men weet 6 Juni met de „Prinses Juli
ana" naar Jndië vertrekt voor de tentoon
stelling te Semarang, zal de „Villa Mauve"
te Laren dezen zomer gesloten blijven.
De Mei-tentoonstelling' zal bestaan uit
het werk van Louis Hartz en S. Jessurun
de Mesquita.
De „Studio" publiceert eon winterland
schap van Louis van Soest en een interieur
van Arthur Briët.
S. Garf heeft op de laatste Arti-tentoon-
stelling met Jan Sluiters en Altman de
Willink van Gollen-prijs gekregen.
Bij den'uitgever C. L. CL Veldt tc Den
Haag verschijnt eerdaags van onzen mede
werker Jos van Veen een humoristisch
werk, getiteld: De wonderbare pistorievan
den laatsten Uilenspieghel.
In liet Prentenkabinet te Amsterdam
wordt een zeer belangwekkende tentoon
stelling gehouden van werken van Hercules
Seghers, den schilder der rijke, romanti
sche landschappen, op welke verscheidene
etsen van Rembrandt schijnen geïnspireerd
te zijn
De „Overdenkingen" in ons vorig num-
ïiio" waren "Van de hand vttn mevrouw E.
A. du Saar Pasveer.
Het April-nummcr van „De Ploeg" bevat
een letterkundig overzicht door Frans Coe-
nenKees Meijer bespreekt De Vrouw in
de Politiek.
lil verband met een vroeger artikel over
hetzelfde onderwerp wijst de redacteur L.
Simons er op, dat in Rotterdam een 35-tal
kunstgevoelige lieden een adres aan den
gemeenteraad hebben gericht. In dit adres
wordt erop aangedrongen, dat de raad nog
intijds terug mag komen op zijn overhaast
besluit den bouw van het stadhuis aan
Everts op te dragen -, en voortaan derge
lijke publieke belangen ook publiek te be
handelen.
Religieus-socialistische samenkomsten 1c Utrecht.
Wc ontleenen aan de ,.N. Rott. Ct."
Zondag zijn te Utrecht de religieus-soc. samenkom
sten door ds. B. de Ligt van Nunen met een rede
over: Kapitalisme en socialisme in verband met
religie en wetenschap" geopend, liet zaaltje was met
ruim 100 belangstellenden gelieel gevuld. Vooraf
werd gelezen Joh. 1 vs. 13.
De spreker vangt dan aan en vraagt zich af, of
hot leven als een zee is, waarin alles woelt en wemelt
dooreen 'I I-I ij stelt andere mogelijkheden, vraagt
o. m. of men het leven als een treurspel zonder han
deling. een nachtmerrie der eeuwigheid moet op
vatten Neen! Dit is het groote van onzen tijd,
dit is de zin ervan, dat men met erkenning van alle
w reldsmart, ondanks persoonlijk lijden en indivi-
dueele nood, wederom verstaan wil en almeer ver
staat. dat door en ondanks het woeden der volken,
In t zicli heffen en tuimelen van individuen, het rijzen
en dalen der geslachten, er iets gebeurt.
Er waakt een geslacht op, dat niet meer klagend
over onvervulde idealen neerzit on tragisch van nood
lot spreekt, maar dat dramatisch, heldhaftig het leven
weer aanvaarden wil niet al zijn duisternis en pijn,
als oen groots'che taak. Wederom wordt geschouwd
de idee. Nieuwe idealen bewegen (le wereld. Offer
vaardigheid wordt openbaar. Wat langen tijd in mys-
l 'rieusc klanken hij de mis heeft geklonken en ia
raadselvolle termen van den kansel.Joh. I vs. 13
lief, Evangelie Aeternum wordt thans verstaan.
In den beginne was de logos. d. i. denken en woord
inéén. Terecht vertaalt Multatuli: de rede. Het
heelal is logisch. Niet een abstract verstandelijk
samenstel van vastgelegde krachten, waarin een ver-
Dikwijls ook zal llij sprc- nuft!F ^«boppor. naar grillig welbehagen mechanisch
Villi logos, woord, wereldvrede. da i ;.,tM' llr
is geworden, Hierin 'ligt de idee der ontwikkeling
één niet schepping; Darwin vindt hier zijn wan?
Iieid. De Geest schept de natuur ontwikkelend on
de Geest ontwikkelt, scheppend de natuur (vergelijk
Bölsehc).
De wereld is geen chaos, nmar een kosmos; da
hebben ons op wetenschappelijke wijs. na moeizaai)
zwoegen, de mannen der 10e Euiw, niet het mins
de materialisten, geleerd. U tensehap is saniëwhan\
bekennenreligie is samenhang beleven (De IJ ir
tog'j kunst is samenhang schouwen en verbeelden
Wat. de wetenschap 11a moeizaam zwoegen eindelij)
bekend is geworden, verstond de schouwende gcloo
vige onmiddellijk vanwege de eenheid des levens, e)
sprak het in schoone verbeelding uit. De groot
wijzen, dichters en profeten hebben altijd gétuigj
van den geheimen band tusschen natuur en geest
mensch en menschheid, eeuwigheid en tijd. Omda
religie is de samenhang beleven, die er is tusschei
Godheid, wereld, menschheid en mensch, is het lijdei
de verscheuring, dat een in natuurdrift bevaugei
menschheid zich in eindigheid handhaaft tegenovei
den Geest die alles opeischt. om meer dan alles: zich-'
zelf te kunnen schenken.
J)c religieusc mensch slaat aan Gods zijde legen
over een weerbarstige menschheid.
Gelijk in de dierenwereld dient de zelfdrift var
liet individu den logos. Heeds Israëlieten merkt er
op, dat. slcehts die wil, zijn eigen doel bereikt, dit
i zich onder de doeleinden des Geheels heeft gesteld
i Zoo heeft Micha reeds voor meer dan 2600 jaar, toen
j volken en stammen elkaar in natuurdrift version-
den, den wereld-samenhang beseft en zulk een levens
ideaal geschouwd: wereldvrede gegrond in Godsvrede,
als thans nog niet is vervuld.
Altijd en alom werden mannen door den logos
j bezield, en getuigen van de heerlijkheid der Idee,
in ontroerende idealen, en ondanks spot, vervolging
en brandstapel houden zij het Onzienlijke vast.
De eeuwige Geest blijkt betrokken in den wereld-
strijd: hot individu strijdt met den Inchwige mode.
Of waren de profeten dwazen Ja, indien lietl
huidig maatschappelijk systeem waarachtig mensolie-
lijk ware; het kapitalisme ontbindt, vermoordt den
samenhang.
Spr. beroept zich op prof. Sombart's laatste werk.
De grootkapitalist, zegt spr. o. m.. is in woeste razer
nij van zakenleven neergetrokken en de laatste bar
rière is weggevallen, het religieus gevoel. Weg is
de samenhang tusschen voedsel en menschheid, klee
ding en menschheid, natuur en geest, stof en vorm.
God en ziel.
Aan de andere zijde voert het proletariaat zijn
klassenstrijd, de bezittende klasse beeft liet daartoe
opgegeeseld. In de Hide eeuwnut haar rijkdom aan
cultuur, heeft de licerschende klasse niet. willen
erkennen den samenhang' tusschen werk. werkgever,
werknemer, voortbrenger en voortbrengsel. Zij heeft
al 's werelds gaven voor zich gebruikt, en schonk
hel volk niet meer dan hoogst onvoldoende levens
onderhoud. Eenerzijds ongekende rijkdommen, ander
zijds ontaarding, ziekte, nood. dood en godsdienst.
Men heeft, de religie uitgemarteld uit de ziel des
volks. Het. maatschappelijk princiep is ieder voor
zicli.
Is de wereld dan toch een chaos? Marx, de man
der wetenschap, heeft weder samenhang bekend en
de waarheid bewezen van liet oude woord, dat de
wereld rust in den Logos.
Dichters en droomers vinden in zijn arbeid de
bevestiging hunner idealen. Fichie en Hegel zagen de
wereld als wordende vrijheid; Marx zag orde in het
woelen van klassen en geslachten, samenhang, wereld-
groei, wereldontwikkeling. Hij meende als de oude
profeten, dat de zelfzucht van individuen en geslach
ten dienstbaar is aan liooger doel; hij zag de een
heid van het natuurlijk belang van liet •proletariaat
met het geestelijk belang der menschheiden riep dit
tot zijn historische taak: volksbevrijding. ..Proleta
riërs vercenigt u": hangt samen. De wereld is geen
chaos;
Wel werkte het oude burgerlijk materialisme sterk
in de socialistische bewegingen na, maar de hoofd-
roep is niet om materie, het gaat niet om een „zaak"
maar er is een vraag om licht, liefde, gerechtigheid,
eerbied voor de persoonlijkheid.
Onder de bourgeois tiert binnenkamers pessimisme.
Inderdaad waartoe dat blinde jagen Maar hier
heeft de wereld weer logos, rede, samenhang, het gaat
ergens om. Vandaar edele offervaardigheid. (H. Ho-
land Holst.)
Wel wemelt het onder de socialisten van zelfzuch-
ligen, maar het doel der beweging is de menschheid;
zelfzucht als zoodanig wordt niet erkend. Zoo komt
hier nieuwe samenbinding. nieuw religieus besef. Er
is een edele menschheidsreligie geboren.
Menschheid echter kan zicli met de menschheid niet
troosten. Hoe meer men dmenschheid liefheeft, des
te wanhopiger omhelst men haar op deze verkillende
planeet. De grootste menschenkinderen hebben altijd
weer aan het myster'ie, het metaphysische, het e?u-
wige geleden. Dood. schuld, zonde en universum
drijven naar het Goddelijke, waarin de wereld ver
zinkt.
Gelijk het kapitalisme in zijn ontbinding de religie
onmogelijk maakt, zoo maakt socialisme religie mo
gelijk en noodzakelijk. Do verbonden socii gaan op
zien van de aarde, en de toekomstliederen verstom
men. wanneer zij plotseling beseffen den samen
hang van het oneiiidige-oindige met den eeuwigen
Geest, die zich als Logos openbaart. Deze openbaring
is op het heerlijkst in de gestaltenis van Hem, die in'
liet Evangelie wordt verbeeld, in wion de menschheid
rust bij de Godheid, (tod rust hij don mensch. Hem
worde deze bijeenkomst gewijd.
Spreker besluit zijn rede nut de verwachting uit Ie
spreken, dat door en in liet socialisme een in materie
welhaast weggezonken menschheid tot den Eeuwigen
Geest zal woderkeeren.
De eursivcoringen zijn van ons. (Red. BI. W.)
kon van: „Nog niet
En ?t .,'n volgende maal beter!
nieuweling 'n hart onder den riem. En
deze wordt evenmin „dilettant" geheetcn.
Integendeel, jonge kunstenaars vinden in
't algemeen overal steeds aanmoediging.
O-oor] Onbeholnon illSrijPf- maar oen co»creet redelijk, samen-spel, een
steekt 13n '1:lr 111011 *c van Goddelijke machten. Voorbij is de tijd,
v dat men den mensch noemde de som van zijn vader,
moeder, min, spijs en drank; liet denken hersen-
afscheidsel. Spreker vermeldt uitspraken van Biich-
ner en Goetlie.
De tegenwoordige wetenschap staat in harmonie
Ook op
't tooneel. Doch hier niet, wan- Lmet Joh. I vs. 1; liet zinnelijk heelal is openbaring
v/h „De la Station",
Stationsplein. HAARLEM.
Eonig adres
voor hot geven van Diners en Banquets de
Noees, en het houden van Vergaderingen.
CORSET1ÈRE.
Keizersgracht 717 - Amsterdam.
Telefoon 1751. Ateliers voor Reparation
nen in de eerste |>lna
erkingsproces. Onvc
nvoldoende verweid
nen uit het niet noru
Dineren of bedreigen
,èt. organisme vormt zc
lermenten. die in staat
zige cel resten van het
rker, te ..verteren" c
naken.
De groote verdienste
van het Pïiysiologisch In
ming van deze afweer-fe
n deze verdienste is dei
ckking niet op toeval,
ingjarige. ernstige onde
Door de ontdekking v£
dat het organisme zijn
stelt. Wij hebben niets a
zijn taal te verstaan. En
groote voordeel, dat hij
fijner, sneller en zekerde
kunst.
Elk orgaan heeft zeer
c-llen, die buitengewoon
met de moleculaire consl
dit orgaan, en die niet
op de cellen van andere
-tujidigheden vindt men
ii do plaats van hun we
,h cel zelf. Duikt e litei
O]), dat nog liet karakter
schijnt het bij deze cel
D. MIE!
Leidsche\
Z ij 1 w e g
Zondag 26 Apri
Ensemble
SOLSER EN HE!
Aaivang 8
Dinsdag 28 Apri
N.V.Tooneelvereen
Dir. HERM. t EYERM
Klucht in 3 borijven na
Kngelsch van Br.4ïdou en 1
Gewone prijzen
Aaivang 8
Woensdag 29 Ap
Dir. WILLEM ROY*A A
Klucht in 4 bedrijven
1'itANz en Paul von Schö
Nieuwe vrije vertaling
Jean Louis Pisuissi
De rollen worden vervul
<L Dames Jaeq. Roya!
Sombery, Anna Sablai
Sophie de Vries en
Raderman en de Hei-ren
[lem Royaards, Jan W
pscar Tourneare, Cc
jfoort en Ko Arnoldi.
Gewone prijzen.
Aanvang 8
VRIJDAG 1 Mei,
Kon Vereeniging
Het Ned Toont
een Kabels! uk van Bernard
Decors van Louis Riem
Androcles, LOUIS DF. VEI
De Leeu-v, CHR. LAUREK!
Gewone prijzen.
Aanvan.8
Bnreau van 10—4 uur.
I; b A -A R X. E M
