A.H.VAN DER STEUR Jr.
KEEREN- EN DAMESKLEEDERMAKERIJ
Emser=Pastilles
nERK-AGENDA VAN BLOEMEN DAAL.
Zondag S3 Januari.
Ned. ïïerv. Gem., voorm. 10 u., Ds. P. Blaauw,
Directeur van het Diaconessenhuis te Haarlem
's av. u., in de Christelijke School, Mevr.
Hofman, met lichtbeelden van Posso.
Geref. Gem., voorm. 10 u., Ds. .1. Breukelaar, van
Utrecht; nam. ii., Ds. J. Breukelaar.
Barteljorisstraat 22 - Haarlem.
TKLEPHOON 303.
Pelterijen, Amazones, Livrei-, Auto
mobiel-, Jacht- en Sporlkleeding
Wagens gevorierd seizoen 10 korting
iBonssnuBi
Stoa, zij hebben alle hunne groote asceten
gehad.
De ineest verleidelijke ascese is wel die
van Thomas a Kempis. Bij hem is niet de
ruigheid, slechts de teederheid der as
cese.
Spreker geeft als moderne voorbeelden
van concentratie en expansie twee schep
pingen van Hendrik Ibsen: „Brand" en
„Peer Gynt". Bij den eerste is alles op
concentratie, bij den tweede is alles op ex
pansie gericht.
Als een derde richting noemt spreker
de concentratie, die over de expansie hé
nen is; die na de expansie is. De asceet
toch is als de cirkel, die zich bij zijn mid
denpunt bepaalt; docli grooter is hij, die
zich eerst in expansie in de wereld heett
uitgedragen,en daarna, zich concentreerend,
zichzelf terugvindt. Dat is het ideaal der
harmonie in de persoonlijkheid. Bij ver
schillende Engelsche en Duitsche denkers
der 18e eeuw vooral vindt men het aan
sturen op deze harmonie.
De menschelijke Persoonlijkheid is d,e
individueering van den wereldgeest. Die
geest ontvouwt zich in ons in een richting
- die der concentratie naar een doel: -
de eenheid. In de Eenheid is de mensch
met zichzelf verzoend. In de Eenheid heeft
hij zichzelf hervonden. In de Eenheid be
reikt hij eerst de waarachtige rust des ge-
moeds. Alles wat bezig is in de wereld,
is bezig tot eenheid te komen. De wereid.
uiterlijk zoo gecompliceerd van aanblik, is
voor wie doorziet, op de eenheid gericht.
Het wereld-plan is eenvoudig als de een
voud zelf; het is de geest die tot zichzelf
komt; die zichzelf bewust wordt; het is
de Godheid die in ons zichzelf hervindt.
WAAR BLIJFT OU, ARBEIDERS?
Woodrow Wilson, op Amerikaansche
wijze een groot man, heeft opnieuw vredes
voorwaarden geformuleerd, voorwaarden
die (de „N. R. Ct." zegt het zoo juist), met
de werkelijkheid van het oogenblik niets
te maken hebben, voorwaarden dus die
hoogst ongunstig, .ia onzedelijk afsteken bij
houding en uitlatingen en daden der Rus
sische revolutionnairen. Dezen immers
wagen het met de waarheid, al zullen zij
wellicht aan die waarheid te gronde gaan.
Het wordt steeds duidelijker dat de vrede
van de regeeringen niet komen zal, dat de
z.g. groote mogendheden in den strijd tegen
Onwaarheid en Eenzijdig eigenbelang zeer
klein zijn, en dat de wereld derhalve onder
hiinne leiding haar ondergang tegemoet
snelt, met een vaart die op zich zelve steeds
-toeneemt en die alleen daarom niet meer
zoo opvalt, omdat er van de wereld reeds
zoo onnoemlijk veel ten onder gegaan is.
Hiermede rijze ook in ons land steeds hel
derder de vraag of degenen, die niet deel
uitmaken van eenige regeering en evenmin
van eenige groote mogendheid, en die
dus in aanmerking komen nu het eerst ge
slachtofferd te worden, dit langer langs
hun kant moeten laten gaan. Alleen lieden
die meenen, dat slechts wapengeweld hier
den doorslag geeft, zullen deze vraag ont
kennend beantwoorden. Immers op dat
punt zijn de geregeerden overal, en de klei
ne natiën evenzeer, onmachtig.
Maar dezulken zijn ziende blind en hoo-
rende doof. De wapenen immers blijken
niet alleen niets te beslissen, nu, maar in
tegendeel de geschilpunten steeds liooger
op te voeren, uit te breiden en te verfijnen.
Een andere kracht zal tusschenbeide moeten
treden. Wij behoeven haar niet een be-
bepaalden naam te geven.
Het is de andere, de tot dusver gehoon
de. achterafgezette, onbegrepen 'kracht, dat
is de kracht der krachten, de kracht des
geestes. Waar deze te vinden? Wanneer
niet spoeidg de burgerijen uit de verschil
lende oorlogvoerende landen (zij immers
zijn het die hunne regeeringen het geld ver
schaffen voor het verder voeren van den
oorlog) toonen die kracht te bezitten, zullen
zij hun onmacht schandelijk toonen en zijn
het de afhankelijken, de arbeiders, die hun
ne onafhankelijkheid moeten nemen, om
aaneengesloten aan de anderen hun vredes
wil op te leggen. Maar dan moeten Trool-
stra-ianen en Roland Holst-ianen over de
geheele wereld de handen ineen slaan! En
wie zou aan de mogelijkheid daarvan ge-
looven? Is het socialisme van Troelstra
en Kerenski niet staats-imperialistisch en
dat van Roland Holst- Lenin anarchistisch-
individualistisch
Zullen dan de burgerijen nog kunnen?
Alleen van algemeens samenwerking van
burgerijen en arbeiders op den basis der
nationaliteiten schijnt vooruitgang te ver
wachten te zijn.
De oorlog.
Men schrijft ons:
Ik heb vandaag weer eens honger gele
den; dat was in lang niet gebeurd. Het
zal wei bijna 23 jaren geleden zijn. Maar
nu ik voel hoe de maag branden kan, weet
ik ook. wat degeen moet voelen bij wie dat
altijd liet geval is; ik denk aan die stum-
perds in het Schotensche lijkenhuis, ik cienK
aan de sloppen en stegen en het hart staat
stil bij de gedachte, wat daar nu moet ge
leden worden, en nog wel door onweten
den, door die nimmer eeiiigen invloed van
beteekenis hebben geoefend op het wereld
gebeuren, door die dus ook geene verant
woordelijkheid dragen. En op een korten
afstand daarvan de huizen van hen, die
tweemaal daags met belangstelling oorlogs
nieuws lezen en hopen.... op wat? op
nutcht. op geld, op geluk, op veiligheid, op
rust, op verdere ontwikkeling hunner ta
lenten en aanleg.
Steden zijn holen van het ongeluk, van
het lichamelijk ongeluk daar, van het zede
lijk ongeluk hier. En het kon zoo anders
zijn. Maar er is geen wil tot samenwer
king. Er is vrijheid om in sterven, er is
gezag om mee te onderdrukken en anderen
te laten sterven (zoo liet het Schotensche
gezag 3 kinderen achtereenvolgens sterven
in „het lijkenhuis", bittere toepasselijkheid
van den naam). En de burgerij gaat maar
stil naar zijn kantoor, of winkel, of recht
bank, of raadhuis, of kerk.
Het is wel walgelijk, nu te leven.
PLAATSELIJK NIEUWS.
Op het Kopje. Terwijl we dit schrijven
ligt de sneeuw duimendik, en op het „Kop
je" begint het sledevermaak weer met al
zijn aardigheid, maar ook met al zijn geva
ren, waarop in ons vorig nummer de aan
dacht gevestigd werd. Zou het wellicht op
den weg van den Bloemendaalschen Bond
voor lichamelijke ontwikkeling liggen, hier
organiseerend op te treden voor er eiger
ongevallen plaats hebben Het zou, dunkt
ons, juist iets zijn voor deze heeren, die op
het gebied van openluchtsport-regeling hun
sporen hebben verdiend.
Toen dit nummer ter perse ging, dooide
liet al weer een paar dagen, maar bij de
snel afwisselende weersgesteldheid, kan de
sneeuw, als dit nummer onze lezers be
reikt, er weer zijn en daarmede de gevaren.
Eilanders.... voorlater. Misschien willen
de heeren ons denkbeeld eens overwegen.
CENTRALE KEUKEN, BLOEMENDAAL.
Spijsltist van 1419 Januari 1918.
Middagmaal 12 uur v.m.
Maandag: Erwtensoep.
Dinsdag: Stamppot van zuurkool met
spek.
Woensdag'. Stamppot van savoyekool
met vleescb.
Donderdag: groentesoep.
Vrijdag: Stamppot van snijboonen.
Zaterdag: Stamppot van koolrapen met
spek.
Middagmaal 5 uur n.m.
Maandag: Roastbief, savoyekool, aard
appelen.
Dinsdag: Varkenslappen, appeltjes, aard
appelen.
Woensdag: Rundergehakt, andijvie, aartr
appelen.
Donderdag: Stamppot van boerekool met
worst.
Vrijdag: Visch, botersaus, aardappelen.
Zaterdag: Lamsbout met piquante saus.
roodekool, aardappelen.
Fietsers. Deze week uwe lantaarns
ten 4 uur 4(1 minuten aansteken.
Uit li e t politic-rapport.
Rrocessen-v trliaal z: n opgemaakt
wegens: openbare dronkenschap; loopen
over verboden grond.
G c v o n d c li en terug te bekomen hij:
A. Kohier, Bloemendaalscheweg 108, Bloe-
mendaal, een huissleutel; J. van Kcssel, Rol
land, te Overveen, een witte wollen das; M.
Herben, Dcmpvioedslaan 11, Overveen, een
zijn weder overal verkrijgbaar.
prijS 00 cent per ronde doos.
