VICTORIA-WATER.
ge met ketting aan een tak gehangen.
Toen het jongemensch zich naar huis
wilde begeven en het horloge in zijn
zak wilde steken, was het spoorloos
verdwenen. Het vermoeden het te heb
ben weggenomen viel op eenige kinde
ren, die daar aan het spelen waren.
Daar bewijzen ontbraken, was het wel
een beetje voorbarig van de moeder
van den jongen, die inmiddels gekomen
was en het geval hoorde, om de kin
deren te beschuldigen. Al is een ver
moeden nog zoo sterk tegen iemand,
men mag het nog niet uiten voor men
zekerheid heeft.
Geslaagd is voor het examen machi-
neschrijven de heer J. J. Coenen, al
hier.
B. en W. hebben onderhands aanbe
steed het maken van twee bruggen en
twee grafkelders van gewapend beton.
De laagste inschrijver (C. Kuipers) zal
het werk mogen uitvoeren. Inschrijvers
zijn Hollandsche Beton Mij., 's Hage,
f9670; Cementfabriek Wittenburg, Am
sterdam, f 9835Stulemeijer, Amsterdam
f12300; Beton IJzerbouw „DeAmstel",
Amsterdam, f8172; C. Kuipers, Nieuwe
Haven Rotterdam, f 7400Werninks Be-
tonfabriek, Leiden f 10100.
Nog altijd is er een hulp-telefoonkan
toortje op het postkantoor aanwezig.
Dit telefoonkantoor is tijdens den oorlog
daar aangebracht voor personen die
hunne perceelen opgaven om aangeslo
ten te worden aan het telefoonnet, ter
wijl er geen kabels uit het buitenland
geleverd konden worden en dus de ge
wone wijze van aansluiting werd stop
gezet. Als nu zoo iemand wil telefo-
neeren, moet hij eerst het postkantoor
opbellen, het postkantoor belt het hoofd
telefoonkantoor in Haarlem op, waarna
de aanvrager langs een grooten omweg
met het bedoelde nummer kan spreken.
Dit is nogal omslachtig. En dat niet al
leen, maar het veroorzaakt somsgroote
moeite om te kunnen telefoneeren. In
de eerste plaats moet men soms her
haaldelijk bellen voor men antwoord
krijgt. Ten tweede maakt nog het sui
zen, dat op deze lijn zeer hinderlijk is,
dat men elkaar haast niet kan verstaan.
Ten 3de werkt deze telefoon niet meer
na 10 uur 's avonds omdat het hulpkan
toortje precies 10 uur gesloten wordt.
Het is te wenschen, ook met het oog
op brand- en ziekte-gevallen 's avonds
laat voorkomende, dat de nieuwe ka
bels spoedig geleverd kunnen worden,
opdat deze ongemakken spoedig uit
den weg zijn geruimd.
Mej. Koerber alhier is benoemd tot
tijdelijk onderwijzeres in de Fransche
taal aan de H. B. S. te Groningen.
Het gebouw van het Provinciaal Elec-
triciteitsbedrijf v. Noordholland (P. E. N.)
alhier wordt uitgebreid. Er wordt n. 1.
een verdieping opgebouwd, met welk
werk sedert ongeveer een week een
aanvang is gemaakt.
De Bloemendaalsche Gymnastiek-
Vereeniging zal haar oefeningsavonden
gedurende vier weken op het veld van
den Bond van lichamelijke ontwikkeling
houden, daar het Gymnastieklokaal der
Gemeenteschool, waar altijd door bo
vengenoemde Vereeniging geoefend
wordt, dien tijd wegens schoonmaak
gesloten is.
neus maar vertoonde, als bij afspraak voor den
zot gehouden. En dat was er niet beter op ge
worden, als ze bemerkten, dat ze zoowaar nog
op het manvolk gesteld was, en niet onder
stoelen of banken stak, dat ze nogeens hoopte
te trouwen. Geen beleediging, geen spot, geen
algemeene verachting kon haar afbrengen van
haar idée-fixezij moest en zij zou trouwen.
En toch nooit was het ervan gekomen.
Maar nü, nu zag het er ineenen beter voor
haar uit. Ze hèd om zoo te zeggen al een man.
Honderd tegen één, dat het er nü van komen
zou. Die man was Pier Lavendel. Ze ging hem
halenhij behoorde haar al toe, dat kon niet
missen. Want er was pas een wet in het land
ingevoerdeen terdoodveroordeelde kreeg ge
nade als et, al was het op het laatste oogen-
blik nog een vrouw zich aanbood om met hem
te trouwen. Maar ze moest zich haasten. Vóór
den middag diende ze in de stad te zijn, of ze
kon weer net teruggaan als ze gekomen was.
In een vaart ging het door het smoorheete
land voorwaarts. Nu eens in draf, dan weer
uitgeput en amechtig slenterend om straks den
draf weer te hervatten. En ze keek met haar
gele groote oogen telkens en telkens naar de
onverbiddelijke zon, alsof ze haar loop met ge
weld wilde tegenhouden.
De Heer F. Brouwer alhier is ge
slaagd voor boekhouden M.O. (school-
acte).
De Directeur van het Post- en Tele
graafkantoor is voor eenigen tijd op
reis.
Vanwege de Vereeniging „Bloemen-
daal's Bloei" zijn er een tweetal Baro-
graphen in onze gemeente geplaatst.
Een bij het Raadhuis te Overveen en
een in het portiek van het postkantoor
alhier. De barograaf doet dezelfde dien
sten als een barometer. Alleen heeft de
Barograaf een heel andere constructie.
Zoo'n instrument moet altijd om de 14
dagen nagekeken worden, omdat het
uurwerk, dat in de rol zit, en deze
doet draaien, op een bepaalden tijd
moet worden opgewonden. Ook moet
er dan een ander papier om de rol
bevestigd worden, daar dit dan door den
inktaanwijzer te veel beschreven is. Nu
staat de barograaf aan het postkantoor
al geruimen tijd stil door het niet ver
zorgen daarvan. Dit is zeer jammer, daar
vele belangstellenden, vooral vreemde
lingen. die hier gelogeerd zijn, den ba
rograaf raadplegen hoe het weer den
volgenden dag zal wezen. Een geregel
de verzorging van den barograaf zou
wel gewenscht zijn, daar volgens onze
meening de Vereeniging „Bloemendaal's
Bloei" zooiets niet heeft laten ophan
gen om te laten verwaarloozen.
Evangelische samenkomst.
Maandag a.s. des namiddags ten 2
uur heeft in het Bloemendaalsche bosch
nabij den vijver vanwege den Landdag
der hervormde stadszending" een samen
komst plaats. Verscheidene sprekers zul
len daar het woord voeren, terwijl een
zangkoor de bijeenkomst zal opluisteren.
Bij slecht weder heeft de samenkomst
in de Ned. Hervormde kerk plaats.
Een vreemd voorval. Vrij
dagavond speelde er zich een zonder
linge historie af in de omgeving van
Hartenlust. Toen een der bewoners
zich naar huis begaf, bemerkte hij tot zijn
verbazing, dat een als heer uitziend
persoon op de knieëen kruipend naar
hem toekwam. Op de vraag wat dit
moest beduiden gaf hij geen antwoord.
Verschillende voorbijgangers bleven
staan, en de persoon, dit bemerkend,
nam de vlucht, gevolgd door een troep
nieuwsgierigen. Toen verscheen de
politie ten tooneele en bracht den zon
derlingen heer tot staan. De man ver
klaarde dat hij niets met de politie uit
staande wilde hebben nochtans werd
hij tijdelijk mede naar den post aan de
Korte Kleverlaan gebracht. Inmiddels
was dokter Van Beusekom tefefonisch
ontbodendeze onderzocht den heer,
en constateerde dat die in een zeer op
gewonden toestand verkeerde.
Nadat de aangehoudene wat bedaard
was, bleek bij ondervraging de oorzaak
van zijn toestand een liefdeshistorie te
zijn.
De politie stelde hem daarna in vrij
heid.
OVERVEEN.
De villa van den heer K. alhier, die
een halfjaar geleden door een hevigen
brand bijna geheel vernield was, is bij
na weer geheel hersteld.
Alhier is weer een kampement op
geslagen van meisjespadvindsters, nabij
Kraantje Lek. De dag wordt grooten-
deels doorgebracht met oefeningen en
inspectietochten. Twee jaar geleden
zijn we ook met een bezoek van een
Pier Lavendel was niet van de bangsten.
Maar toen de bewaker hem dien morgen met
een vloek en een snauw kwam wakker porren,
was hij toch een tikje draaierig. Met een paar
brutale oogen keek hij den suppoost aan, en zei
treiterend: „Kommandeer je hond, en blaf zelf,
dooie diender".
De dooie diender bleek anders vrij levendig
te zijn. Hij bracht een groote schaar voor den
dag, en beduidde den boosdoener op lang niet
malsche manier, dat hij zou gaan zitten, goed
schiks en anders maar kwaadschiks, want helpers
bij de vleet, hoor. Aan iederen vinger tien.
Pier koos maar eieren voor zijn geld, en ging
op de bank zitten, waarop de gerechtsdienaar
hem met de geweldige schaar heele happen uit
.zijn lange hoofdhaar knipte, en zijn hemdskraag
rrrt, eraf. „Ziezoo, nu kunnen we d'r makke
lijker doorheen", verduidelijkte de diender.
„Dank je, handlanger", zei Pier, „het
knapt me op. Mijn kans wordt ergrooterdoor.
Je weet toch: de nieuwe wet. Als er ter elfder
ure net nog een wijf komt, dat me hebben
wil
„Jou wil niemand hebben".
„Dat staat nog te bezien", braveerde Pier
hem parmantig. Ja, en dat nog op den rand des
grafs. Je moet maar durven.
meisjespadvindsters-afdeeling vereerd
die kwamen uit Dordrecht. Door deze
Dortsche padvindsters zijn wij toen in
de gelegenheid geweest een aardige
voorstelling in Hötel „Vreeburg" te
Bloemendaal bij te wonen. Door deze
uitvoering kregen wij een goed in
zicht in het eigenlijke padvinders-leven.
Zouden wij ook dezen keer op zoo'n
uitvoering mogen rekenen
Alhier is geslaagd voor acte Fransch
M.O., Mej. W. O. Kruse.
In September zullen waarschijnlijk op
de banen te Overveen, schietwedstrijden
gehouden worden. De Burgemeester
van Edam deed het voorstel. Aan de
wedstrijden zullen deelnemen een der
tigtal burgerwachten uit de Provincie
Noord-Holland. De wedstrijden zullen
plaats hebben onder leiding van het
bestuur der Vrijw. Burgerwacht te Am
sterdam.
VOGELENZANG.
Maandag werd op het R.K. Kerkhof
alhier, het stoffelijk overschot ter aarde
besteld van den heer P. Lammers.
Lammers was brievenbesteller en oefen
de op zijn 60ste jaar nog deze functie
uit, 60 jaar is geen kleinigheid als men
dagelijks heele afstanden moet afleg
gen om brieven te bezorgen, en dat
alles te voet, daar Lammers niet van
een rijwiel gebruik maakte. Trots weer
en wind er op uit te gaan, dat is op
zoo'n leeftijd wel kras. Nu heeft de dood
hem weggerukt uit zijn huisgezin en
van zijn vrienden en collega's. Velen be
treuren dit heengaan, daar hij algemeen
bemind was. Door een tiental kamera
den is hij grafwaarts gedragen.
SANTPOORT.
Op het Zondag 1.1. te Delft gehouden
concours van den Ned. Bond van Hand
boogschutterijen zijn door twee schutters
van de Handboogschietvereeniging
„Vooruitgang zij ons streven" alhier,
n.l. G. de Rooij, twee personeele prij
zen en door J. v. Esch één prijs ge
wonnen.
Bij de technische afdeeling in het
Provinciaal Ziekenhuis is door Ged.
Staten van Noord-Holland benoemd tot
Directeur de heer H. van Laar uit den
Helder.
Zondagmiddag is er een serenade
gebracht aan den heer G. G. C. Reeser
Jr. wonende in het Duinlustpark alhier,
door de muziekvereeniging „De Post-
harmonie" uit Haarlem, waarvan de heer
Reeser eere-voorzitter is. Een goed pro
gramma was door den Directeur, den
heer R. van 't Hoff samengesteld. De
muzieknummers werden goed uitgevoerd
en vielen zeer in den smaak van de toe
hoorders. Na afloop dankte de eeré-
voorzitter voor dit huldeblijk en uit dank
baarheid werd de muziekvereeniging
rijkelijk onthaald. Opgewekt over den
goeden afloop, trok de muziekvereeni
ging huiswaarts.
Mej. F. van Baars alhier, heeft behaald
diploma A Stenografie.
Rijkspostspaarbank. Aan het
postkantoor Santpoort (station) en de
daaronder ressorteerende hulppostkan
toren werd gedurende de maand Juli
1919 ingelegd f 20000,11; terugbetaald
f 14302,58.
Het laatste door dat kantoor uitge
geven boekje draagt het nummer 799,
het laatste door dat kantoor overge
schreven boekje draagt het nummer
1898.
Fietsers. Uwe lantaarns moeten
deze week ten 9.04 op.
Recht onder den zengenden vuurbol van de
zon wemelde dien middag een dichtaaneenge-
schoven volksmenigte op het marktplein. Boven
die duizenden bontgemutste koppen stak een
roodgemeniede opstal van planken en latten uit
als het geraamte van een kermistenter midden-
op stond een houten blok, en daartegenaan
was een vervaarlijke bijl opgezet, die in de felle
vuurstralen als een tweede zon schitterde. De
blikken van het volk waren als één blik daar
aan vastgezogen. Dan, terwijl de klokken be
gonnen te luien, zag men een grooten kerel, in
lange hozen zoo groen als biljartlaken en een
te wijd uitgesneden wit hemd, langs de trap
boven de hoofden der menigte stijgen. Daar
stond hij midden op het schavot. Naast hem aan
den eenen kant, een groote monnik in een dof
zwarte pij, en aan den anderen kant de beul,
een kanjer van een kerel, van top tot teen in
scharlakenrood gehuld of hij door een rivier
van bloed gezwommen had. De menigte had nu
haar duizenden oogen vastgeklemd aan den man
met de groene hozen, en zag hoe hij over hunne
koppen henen den blik in alle richtingen over
de vlakte rondom goot, als zocht hij iets. De
monnik zegende hem, de beul nam hem bij den
schouder, en het was of hij het zoowaar niet
eens bemerktezijn blikken zochten de straten
en de vlakte af
TAN HIER EN DAAR.
Een doelmatige reclame.
Een zeer in het oogloopende reclame
is die welke de heer Wesseling voor
zijn établissement maakt. De Heer W.
laat een autoped door Haarlem en om
streken rijden, waarop een reclame-bord
is geplaatst met de opwekking een be
zoek te brengen aan Wesseling's pof
fertjes en wafelen-établissement. Daar de
autoped nog altijd veel bekijks heeft
is het te begrijpen, dat deze reclame
zijn doel niet mist.
Nachtvlucht.
Omtrent de op het vliegterrein der
E. L. T. A. door den Engelschen vlieger
Roberts Donderdag gehouden nachtvlucht
lezen wij in het „Handelsblad"
Op het groote vliegveld was deduis-
ternis volkomen. Hoog aan den helderen
hemel gloorden de sterren. Als een wit
blinkende onvolkomen schijf daartegen
aan gedrukt de maan.
Het gewone beeld van den nacht op
het vliegveld.
Neen toch. Iets anders was het.
Er stonden nog menschen rondom het
veldeen zwarte wiemelende massa.
Want het waren er honderden, misschien
duizenden. In afwachting van het nacht-
vliegen.
In eens, als bij verrassing, een zilveren
streep, over het veld. Een schitterende
witte streep, waarin de grassprietjes een
cancan schenen te dansen en waarin de
lichte nevel rookpluimen gelijk was. Het
zoeklicht. Aan de andere zijde van het
veld nog zoo'n lichtinstallatie die nog
onzichtbaar bleef, bewaard werd tot
straks, als de vlieger omhoog zou zijn.
En op een boot in hoofdkanaal West een
derde lichtinstallatie. Alles bediend door
personeel van ons verlichtingspark.
Het probeeren van de zoeklichten hield
de menigte op uitstekende wijze bezig.
De tijd verging, zonder dat er gemord
werd. En toen tegen half elf het eerste
gesnor van een vliegtuigmotor vernomen
werd, zat er een aardige prettige stem
ming in de duizendkoppige menigte.
De zoeklichten striemden rondom. Nu
eens fel doorpriemend de lucht, hoog
zich verliezend in het oneindige. Dan
weer glijdend, spelend als het ware,
over de menschen, dezen zettend in een
hel wit licht.
Toen, om half elf ruiln, begon de
motor van de Avro, bestuurd door luit.
Roberts, te snorren. Daar verscheen het
vliegtuig in het licht van weerszijden.
Met een koenen sprong verhief het
zich in de luchtin den nacht.
Ai, wie de bezwaren kan doorvoelen
die het opvliegen van een slecht terrein
met zich brengt, die kan zich genoeg
voorstellen hoe koen deze ex-oorlogs
vlieger moest zijn, om van daar op te
gaan in den donkeren nacht. Brr.
De motor zong niet al te best zijn
lied. Hij sloeg zoo nu en dan door. Maar
dit bleek den luchtman geen bezwaar.
Lustig daverde de motor voort, hooger
en hooger ging de Avro in 't nachtelijk
geheimenis daarboven den sterren tegen.
Daar begonnen de zoeklichten hun
taak. Kruiselings en alleen dooistriemden
zij den hemel. En spoedig hadden zij
den wonderen vogel te pakken. Dan
volgden zij hem een tijdlang op zijn reis
maar lieten onmiddelijk af, zoodra de
vlieger een rooden lichtbal uitgooide.
Dan was het een oogenblik weer donker,
OBERLAHNSTEIN.
Verkrijgbaar bij
Bloemendaalsche en Overveensche Apotheek
C. Cassee, Bloemend.weg 70 Tel. 1799
L. Geeven, Korte Kleverlaan Tel. 1105
J. Windhorst, Bloemend.weg Tel. 1403. 15
De klokken zwegen nu. Het was al zoover
dat de scherprechter Pier beduidde dat hij
knielen moest. Nog een seconde, en
Maar er kwam gewoel in de menigte voor
het schavot. Van af de tribune van de overheid
klonk een trompetsignaal, de beul zette zijn
moordtuig opzij, en gaf Pier te kennen dat hij
op moest staan. De man deed blijkbaar niets
liever, want in een zetje kwam hij overeind en
hij vroeg wat er aan de hand was. Maar hij
begreep het eigenlijk al, de slimmerd I Vóór hem
kwamen de trap opklimmen twee drossaards,
en daarachter een vrouwhij zag een saffraan
geel jak tusschen de bruine buizen der dros
saards opkleuren. Zijn oogen glorieden, zijn
neus krulde, en als hij niet gebonden was ge
weest, hadde hij zich van voldoening in de handen
gewreven. Zijn hart danste hem in het lijf.
Pleizierig verwachtte hij zijn levensredster, om
zich, desnoods op staanden voet, met haar in
den echt te begeven.
Daar was Geertrui tot vóór hem genaderd.
Maar nu betrok Pier's gezicht. Nog eens goed
keek hij haar aan, en dan trok hij den neus op,
en wendde het hoofd af of hij onpasselijk werd.
„Nee, laat maar", mopperde hij tot een der
drossaards die haar nog aanprijzen wou, en hij
knielde maar weer op zijn ouwe plaatsje.
En Pier's hoofd viel. STEYNEN.
