Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Bloemendaal,
Overveen, Aerdenhout, Vogelenzang, Jan Gijzenvaart en Santpoort
Hypothecaire Beleggingsbank fp
HAARLEMSCHE BANKVEREENIGING
LOKET-KLUIZEN.
De Zeeweg.
CINEMA PALACE
13e Jaargang.
ZATERDAG II OCTOBER I9J9.
No. 41.
BLOEMENDAALSCH WEEKBLAD
Uitgave van de Vereenigde Drukkerijen, Bloemendaal. Kantoor voor Redactie en Administratie: De Genestetweg 23. - Tel. 5003
f 1.-
f 4.-
Losse nummers 10 cent.
Advertentien.
15 cent de regel, bij afname van 500 regels of meer korting.
Vraag en aanbod, huur en verhuur, koop en verkoop, 50 cent
en f 1.— bij vooruitbetaling.
BLOEMENDAAL.
Bloemendaalscheweg 113
Kapitaal en Reserve c.a. f 5.000.000.
Effecten, Prolongatiën, Coupons. Vreemde Munt.
Neemt Fondsen in Leendepót en vergoedt daarop Leengeld.
Open en gesloten Bewaarneming.
Koop, Verkoop en Incasseering van Wissels op Binnen- en Buitenland.
30
te HAARLEM, Jansstraat 59. -:- Telefoon 3168. M
Kapitaal f 1.000.000.- 35 §t|
Bankiers: HAARLEMSCHE BANKVEREENIGING.
Plaatst voor particulieren Kapitaal op |ff
Ie Hypotheek onder hare Borgtocht. fp
p| Absoluut veilige belegging, geen koersverlies. Vraagt inlichtingen en condities t/k. der Bank.
Abonnement:
Tot 31 December
Voor een vol jaar
Dit nummer bestaat uit vier bladzijden
en Kinderbijvoegsel.
De groote weg door de duinen naar
zee het groote Bloemendaalsche
werknadert zijn voltooiing, d.w.z.
met den aanleg zal men tegen einde
November gereed zijndan is de tijd
daar om de bestrating aantebesteden.
Nu het belangwekkende werk in dit
stadium gekomen is, zijn wij er eens
een kijkje gaan nemen, en wij kunnen
u verzekeren, dat wij vol geestdrift van
ons uitstapje terug kwamen.
Men moet zoo iets gezien hebben
Men leest honderden malen over „de
Zeeweg", en denkt daarbij dan aan de
discussies erover, of aan de administra
tieve beslommeringen, die er aan vast
zaten en -zittenen die weg zelf,
nu ja, door de duinen, hè, die we alle
maal wel kennen, en dan zoo naar de
zee, die we ook allemaal wel kennen.
Heel belangwekkendtoch ook niet
belangwekkender dan iets anders. Maar
men moet het gezien hebben
Gezien, zooals wij dezer dagen, op
een prachtigen najaarsdag. Onder de
schoon gewasschen regenluchten, al
weer fonkelend blauw overal, en hier
en daar met drijvende wolken, die voor
het licht- en schaduwspel zorgen op dit
onmetelijk tafereel. Men moet dien
weg als een alom tusschen de toppen
opdoemende schoone verrassing daar
hebben zien uitliggen, zoo eenvoudig
alsof de natuur zelve met haar machlige
hand hem daar doorhenen getrokken had.
Wanneer men den Tetterodeweg af
fietst en het pad voorbij de Haarlemsche
waterleiding houdt, komt men al spoe
dig aan een tweetal keeten, de linksche
is die van den heer Bron, den uitvoer
der van het werk (in opdracht van de
aannemersfirma Blankevoort,) de recht-
sche is die van onze gemeente, waar
de heer De Jong, onze architect, en
zijn rechterhand de heer Krimp hun
scepter zwaaien.
Niet veel verder dan deze keeten het
duin in, ziet men het begin, of beter
gezegd het uiteinde van den weg, tot
zoover als men gevorderd is. Men is
n.l. met den aanleg vanaf de zeereep
begonnen, en het punt waar men uit
komen moet, is de Militairenweg te
Overveen, zooals men weet. Wanneer
men de pas gegraven en geëgaliseerde
zandvlakte afloopt, ziet men al spoedig
meer teekening in den weg komen.
De middenbaan van 25 meter breedte
is voorloopig met heide beplant tegen
het verstuiven, zoo ook de taludsde
4 meter breede voetpaden, die aan
weerszijden langs de geheele midden-
baan liggen, zijn met heide belegd,
zoodat men er betrekkelijk al goed
loopen kan. Deze voetpaden geven een
prachtige afwisseling aan den weg. Nu
eens 8 tot 9 meter erboven gelegen,
dan weer tot 3 meter toe er onder,
bieden zij een levendig en voortdurend
veranderend schouwspel. Zij voeren u
op de meest verrassende manier nu
eens door berkenboschjes, die men met
opzet daar heeft laten staan dan leiden
ze u geestig langs het elsenhout, be
moste hellingen, fleurige heesters, waar
lijsterbes staat als dragende kerselaars,
bouquetten van sparren,glooiingen blauw
van de duindoorn, waaruit millioenen
oranjegele besjes opblinken, klein, laag,
eikenhout, gewonnen en geboren en
grillig opgegroeid in den niet mal-
schen zeewind. Het is een der verruk
kelijkste intiemste landschappen, die wij
kennen
Men moet, om eenigszins een oor
deel over dat reusachtige werk te vor
men, den effen gladden weg eens ver
gelijken met de omliggende kanjers
van duinen en diepe dellingen. Daar is
hij uit gevormd. Zoo is hij ook geweest.
Er zijn bulten van maar eventjes 30.000,
35.000, ja van 40.000 M3 verplaatst in
kuilen die in de buurt lagen. Men heeft
de lijnen der hellingen en dalen uit el
kaar geworpen, de kammen der toppen
rechtgestreken, en nieuwe kammen op
gebouwd, men heeft de trekken van
het aangezicht der aarde uitgewischt
en er nieuwe op vastgelegd.
Het opmeten en in kaart brengen
van zulk een werk op zichzelf is al
een karweitje, waar je van duizelt. Het
is de heer De Jong, de gemeente-archi
tect, die dit met groote bekwaamheid
en ijver heeft ten uitvoer gebracht.
Zooals men weet, is zoo'n weg met
piketpalen uitgezet, en nu hebben de
uitvoerders profielteekeningen bij zich,
waarop is aangegeven, hoeveel kubieke
meters zand er tusschen elk dezer pi
ketpaaltjes moet worden verstouwd, hoe
diep en hoe breed er dus gegraven,
hoe hoog en hoe breed er opgebracht
moet worden enzoovoorts. Dat werk
geschiedt met spaden, kruiwagen, en
handkar, en zoodra mogelijk worden er
raiis gelegd, waarover dan het vervoer
in de bekende wiegkarren gebeurt, dus
veel sneller. Waar de hellingen het toe
laten, worden paarden als trekkracht ge
bruikt, maar meestentijds zijn de bulten
te steil daarvoor. Over het afgraven
van de groote bulten, zooals die kan
jer bij de waterleiding, die maar even
40.000 Ms inhoud had, wordt ongeveer
een week gegraven door 50 men-
schen. Is de oppervlakte gelijkgemaakt,
dan komen de heiplanters, bij drieën
tegelijk. Een steekt de gleuven in het
zand, de twee anderen planten er
boschjes hei in.
Op de plaats waar de weg den zee-
reep nadert, is een plein aangebracht.
Daar gaat de weg zuidwaarts naar
Zandvoort, vlak over de uiterste duin
kant, om uit te komen op den Boule
vard Barnaart, waarvan zij om zoo te
zeggen de verlenging is. Om die reden
is het gedeelte weg langs de zeereep
(1800 M. lang) op dezelfde breedte ge
bracht als die boulevard, d. i. 9 meter
middenbaan en weerszijds een voetpad
van 3 meter.
Deze versmalling van den weg be
gint dus op het daareven genoemde
plein, waar de weg den grooten hoek
maakt. Deze hoek wordt natuurlijk een
punt van belang. Er komt een voetpad
naar het strand, en er is reeds een
hooge duin, een kijkduin, opgeworpen,
thans in de verte nog slechts herken
baar aan een rechtopstaande plank op
den top, maar eerstdaags bekroond met
een beton-bank van je welste, terwijl
een behoorlijke geriefelijke trap den
wandelaars den tocht vergemakkelijken
zal. De weg langs de zee is niet met
hei, maar met helm beplant.
De werken aan den zeereep zijn zoo
mogelijk nog pakkender voor den kijker
dan die in de duinen. Daar aan de
uiterste steile duinhelling, boven het uit
gestorven strand en de mateloos weidsche
zee, dat menschenwerk te zien, de af-
en aanrijdende wiegkarren, de metende
en gravende en wrochtende mannen,
het is werkelijk een ongewoon boeiend
schouwspel
Het werk nadert zijn voltooiing, aan
de zeereep is nog maar een 400 Meter
te doen om aan den Boulevard te komen.
Einde November zal, gelijk we zeiden,
alles gereed zijn. Indien men het grootsche
karwei beziet, en men bedenkt dat men
in April begonnen, en het dus in circa
8 maanden met gemiddeld 85 werk
lieden heeft klaargekregen, dan mag
men, zouden wij zoo zeggen, gerust be
weren dat die menschen niet stil ge
zeten hebben.
Het is een pracht van een werk. En
wij Bloemendalers mogen trotsch zijn op
de tot standkoming. Meer nog dan
Haarlemmers en anderen zullen wij de
gemakken en het pleizier van dezen
nieuwen weg hebben, en zulks dubbel
wanneer, zooals het ons inviel bij het
bezien van dat punt, er uit de groote
bocht voorbij de waterleiding eens een
tak naar den Hoogen Duin en Daalsche
weg gemaakt worden kon. Dat moest
er nu maar tegelijk van komen. Men is
nu toch eenmaal bezig, niet waar?
BLOE3IENDAA1,.
Jhr. Bas Backer. Wij ver
nemen dat de burgemeester voor een
reis naar Engeland vertrokken is.
„Het Witte Krui s". Bij de op
Donderdag 2 October in „Vreeburg"
gehouden vergadering van „Het Witte
Kruis" werd tot penningmeester deraf-
deeling benoemd de heerS. P. Reinierse
tot afgevaardigde voor de algem. verg.
op 7 October de heer J. H. Krul en tot
diens plaatsvervanger de heer C. G. Olie.
Het salaris der wijkverpleegster werd
nader geregeld en vastgesteld op f 1500
per jaar, behalve f 100 voor onderhoud
van een rijwiel, vrij wonen, vrijdom van
personeele belasting en andere voor-
Qroote Houtstraat 111113 Haarlem.
PRüüRAMMA
van 10 tot en met 16 October.
1. OP EEN LIMBURGSCHE
BOERDERIJ.
Interessante opname.
GOUDVISCHJE.
Filmspel in 5 afd.
Naar het tooneelstuk van dien naam van
W. G. v. Nouhuys.
Voor de film bewerkt door Maurits H. Binger.
HOLLANDIA-FILM.
3. Variété-nummer:
Gezelschap DE WILDE—v. d. HORST.
DE PILLEN VAN BARON CAMANBER.
Excentrieke Tranformatie Klucht.
Hoogst komisch. Nieuw voor Haarlem.
- PAUZE. -
4. OVERRIJD ME MAAR.
Amusante Klucht. 30
rechten. Vervolgens werd de beschrij
vingsbrief voor de algemeene vergade
ring behandeld. De begrooting voor 1920
sloot aan inkomsten en uitgaven met
een bedrag van f 2466. Tot slot werden
de verdiensten van den aftredenden
penningmeester den heer Twisk geëerd
door dezen heer tot eere-lid der afdee-
ling te maken.
Forenzen. In „De Telegraaf"
vonden wij dezer dagen de volgende
ontboezeming omtrent het forensschap,
een onderwerp, waar vele plaatsgenoo-
ten ongetwijfeld belang in zullen stellen.
„zou iemand mij een droever lot
kunnen noemen dan het lot van den
forens? De forens is iemand, die 's
morgens vroeg opstaat om een trein te
halen. Anderen menschen valt deze
ellendige situatie eenige malen in het
jaar ten deel, hem overkomt het dage
lijks. Hij berust dus in het onvermijde
lijke van de snee bij het scheren, de
scène met de boordeknoop, de kokhals
boterham weggespoeld met thee, den
run naar den trein, en dan het gezwam
van zijn lotgenooten in de coupé.
's Avonds hetzelfde proces wat lang
zamer; 's zomers in gloeiende treinen,
's winters in koude. In herfst, winteren
voorjaar komt hij in het donker aan, de
wegen van wat stadsmenschen noemen
„het lieve dorpje" zijn als wegen aan
het Oostelijk front, de lantaarns branden
niet, de hond van de buren (het is bui
ten zoo gevaarlijk tegenwoordig) doet
agressieve daden in de richting van den
door 't duister ploeterenden ongelukkige.
Eindelijk is hij thuis.
Zijn vrouw is bezig met het naar bed
brengen der kinderen. De dienstboden
disschen een maal van restanten op, de
forens eet. Zijn vrouw komt beneden
en herkent hem.
Soms zijn er logé's, dan probeert de
forens nog een gesprek te verwekken.
Maar men is het er over eens, dat
het buitenleven slaperig maakt en men
gaat vroeg naar bed. Dan is de forens
alleen en wanneer het zomer is en niet
regent en niet waait, schept hij op zijn
balcon een luchtje.
En den volgenden morgen, zie boven,
's Zondags is het gewoonlijk een
juweeltje van exploitatie, dan mag de
forens fietsen met de gasten, wandelen
met de kinderen en stoeien met zijn
schoonmoeder."
Arme stakkers.
Tuinbouw en Plantkunde.
Dinsdagavond trad voor de afdeeling
Bloemendaal—Velsen van Tuinbouw en
Plantkunde prof. dr. Th. J. Stomps uit
Amsterdam als spreker op met 't onder
werp: „De cactuswoestijn van Arizona".
Behalve vele leden, had een groot aan-
