EMS ER-WATER
è55 cent per i/i kruik.
Dan is aan de orde: Verharding van
den Zeeweg. Omtrent de verharding
van den Zeeweg is door de Zeeweg-
Commissie een rapport ingediend. Het
advies der commissie is om van den
Militairenweg te Overveen af tot aan
den Zeereep nabij de grens der gemeente
Zandvoort te maken twee wegen, elk
ter breedte van 5 M., bestaande uit 3
lagen hoogovenslakken, te zamen een
dikte vormende van 32 c.M., zoodat
rekening is gehouden met zwaar- en
snelverkeer; voorts twee rijwielpaden
van koolasch, elk ter breedte van 1.5 M.,
bestaande uit een koolaschlaag ter dikte
van ongeveer 20 c.M. Zoowel de rij
wegen als de fietspaden worden door
teer-inspuiting gebonden en stofvrij ge
maakt. Verder adviseert de commissie,
om de 9 M. breede ruimte tusschen de
rijwegen te bestemmen voor een even
tueel te maken trambaan en om de
ruimten ter breedte van 1 M. tusschen
de rijwielpaden en de rijwegen voor-
loopig door heidebesteking stuifvrij te
maken.
B. en W. stellen voor overeenkomstig
dit advies de verharding aan te brengen,
waarvoor volgens berekening van den
gemeente-architect noodig zal zijn een
bedrag van f 563.405. Voorts stellen B.
en W. voor om het werk onderhands
aan te besteden.
De heer Koolhoven zegt, mede
uit naam, van eenige medeleden, dat
deze zaak niet voldoende bestudeerd
is, en hij de behandeling zou willen uit
stellen.
Ook kon men wachten tot het Wegen
congres in het volgend jaar. Een vraag
is ookIs het wel practisch, zóón teer-
weg, die zacht wordt en ontzaglijk
zwaar te berijden is.
De heer Hogenbirk valt hem bij
we moeten deze bespreking uitstellen,
zegt hij. En, als het zoover is, liever
wat meer geld uitgeven dan dat dit
werk niet prima zou worden gedaan.
De heer Van K ess el is als lid der
zeecommissie tegen verharding met slak
ken en teer. Men moet straatklinkers
nemen. Zie eens den korten Zijlweg; die
is gelegd van basalt en teer, het is er
een modderpoel. Zooals de heer Kool
hoven zeiteer is niet practisch.
De heer Van Nederhasselt is
tegen klinkers. Geeft onkruid, gras en
mos. Geeft kuilen. Teer is ook niets:
gaat in den zomer aan je schoenen zit
ten. Zou gewapend beton niet het beste
zijn? Laat ons niet op het congres wach
ten, maar tijdig de zaak ter hand nemen.
De heer Noorman wil uitstel, op
dat de raadsleden zich een oordeel kun
nen vormen. Hij is voor slakken met
teer.
Dr. Bornwater hoopt, dat niet op
het Wegencongres gewacht wordt. Laat
de heer De Jong den raad voorlichten.
De heer De R o o wil het Wegencon
gres afwachten.
„Dat is jammer, mevrouwtje, dat is
jammer," zei de bezoeker, maar geluk
kig tref ik tenminste de kindertjes thuis.
Ik had anders ook graag eens met mijn
heer kennis gemaakt."
„Misschien kunt u blijven tot mijn
man thuiskomt,zei mevrouw vrien
delijk eerbiedig.
„Ik vrees, dat ik niet zoolang tijd zal
hebben, mevrouw. Ik heb nog zooveel
families te bezoeken."
„En hoe makende jongelui het?" zoo
wendde hij zich tot de kinderen.
Hij keek eens rond, zijn blik viel op
Pim.
„Wel, jij, groote kerel, daar in den
hoek, kom jij eens nader," noodde hij
den jongen op vriendelijken toon. „Jij
bent zeker de oudste, hè?"
„Ja, Sinterklaas," antwoordde de
knaap met ietwat onzekere stem,
als hij hem aarzelend genaderd was.
Er bleef aldoor iets besluiteloos in de
houding en het gezicht van den jongen.
Hü leek het wel niet met zichzelf eens
te zijn hoe hij zich gedragen zou. Eenigs-
zins wezenloos keek hij den heilige aan.
„En leer je nog al goed op school?"
vroeg deze.
De knaap gaf een onverstaanbaar
antwoord.
„Praat wat duidelijker, Pim," gebood
de moeder.
Baloorig schudde de jongen met zijn
schouflers, en zei iets luider dan daar
even. dat hij overgegaan was, en dat
het ook dit jaar goed ging op school.
„Spreek wat harder, Pim. Sint Niklaas
kan je niet verstaan, je hoeft niet bang
voor Sinterklaas te zijn."
Kribbig zei Pim„Ik bén niet bang."
De moeder schrikte ervan op. „Wat
mankeerde dien jongen, om nu de
feestvreugde zoowaar nog met zijn hu
meurigheid te bederven.
„Kom, kom," zei de heilige man goed
moedig, „kinderen, die braaf oppassen,
De heer De Waal Malefijt zegt:
Gewapend beton, dat eventjes f 16.— per
Mo kost, moet nog bedekt worden met
teer. Dus dat bezwaar tegen teer blijft.
De hoogovenslakken zullen het best
blijkengoed gewalst, groeien ze, zoo
te zeggen, aan elkaar. Er is ook met
een nieuw product, de tarvia, proef ge
nomen.
De Voorzitier stelt het voordeel
van slakken boven basalt in het licht,
het laatstgenoemde is als het losweekt
scherpsnijdend, dus slecht voor banden
en schoenen.
De heer D e R o o merkt op dat de
trammaatschappij in afzienbaren tijd niet
aan een lijn langs den Zeeweg denkt
en bij de ontwerpen daarmee rekening
moet worden gehouden. Hij wil ook een
ruiterpad. Nu worden de voetpaden door
de ruiters gebruikt en bedorven.
De heer S c h u 1 z wil ook een be
slissing tot het Wegencongres uitstellen.
Op zoo'n congres kan veel te leeren
zijn.
De heer M a 1 e f ij t is tegen een
ruiterpad in de duinen. Dat stuift enorm.
En zal altijd vol gaten zijn.
De Voorzitter is tegen uitstel. De
baan is nu goed om te beharden wacht
men, dan is de baan weer half bedorven
intusschen ook voor het publiek moet
wat haast gemaakt, het wil gaarne den
weg spoedigst in gebruik nemen.
De heer B i s p i n c k wil niet op dat
congres d.i., een jaar, of meer wachten.
Besloten wordt, in de volgende ver
gadering de zaak nog eens te bekijken.
Aan de orde is dan de aankoop van
het Bloemendaalsche Bosch.
De Voorzitter leest een ontwerp-
raadsbesluit voor, dat hier in hoofdtrek
ken volgt.
De raad der Gemeente Bloemendaal,
Overwegende dat het wenschelijk is te
besluiten tot den aankoop van het Bloe
mendaalsche Bosch, waaronder worden
verstaan alle gronden bij het dorp Bloe
mendaal, ten Zuiden van de Zomerzor-
gerlaan gelegen, voor zooverre die in
eigendom toebehooren aan de Maatschap
pij Veenduin, ter gezamenlijke grootte
van pim. 17.11.94 H.A.
Gehoord het voorstel van Burgemees
meester en Wethoudersbesluit:
A. Behoudens goedkeuring van Gede
puteerde Staten van Noord-Holland,
B. en W. te machtigen tot dien aan
koop ten behoeve van de Gemeen
te over te gaan voor een som van
hoogstens twee honderd een en twin
tig duizend gulden, en zulks onder
de volgende bepalingen
lo. ten behoeve van het perceel, „Wild
hoef" en ten laste van het hierboven
als Bloemendaalsche Bosch omschre
ven terrein, wordt gevestigd de erf
dienstbaarheid houdende verbod om
op zekere gedeelten der terreinen,
villa's of woningen (zonder boven
woningen), bestemd ter bewoning
behoeven niet bang te zijn. En hij past
braaf op en hij leert goed, niet waar,
mijn kleine vriend?"
De heilige had uit een zak een groot
pak te voorschijn gehaald, en reikte dat
aan Pim „Kijk eens, jongen, dat is de
belooning voor je goeie gedrag," zei hij.
Pim weifelde even, dan stak hij aar
zelend de hand uit.
„Kom, neem maar aan," zei korzelig
de moeder, die maar niet begreep wat
hem bezielde, „Sinterklaas zal je geen
kwaad doen.
Pim was langzaam naar de tafel ge-
loopen en had daar zonder veel aan
dacht zijn pak onderzocht. Een leesboek,
een P van Banket, een P van chocolade
en een groot marsepeinen hart waren
erin. Even was de knaap wat afgeleid
door de geschenken, maar al spoedig
dwaalde weer zijn blik naar den goeden
Sint, die een lief gesprek voerde met
de kleuters, die zich zoowaar goedhiel-
den nu zij daar van aangezicht tot aan
gezicht met den grooten heilige stonden.
Als bevangen in een zonderlingen
droom bleef Pim staren naar het too-
neeltje, dat de goede Sint daar speelde
met de kinderen, die allengs een zekere
vrijmoedigheid toonden, al vrij verstaan
bare antwoorden aan den Sint durfden
geven, zich door de paars gehandschoen-
de hand in de roode wangetjes lieten
knijpen en, met blijde stemmentjes be
dankend voor de mooie prentjes, den
heilige de mollige knuisjes al durfden
toesteken.
Vooral de kleine Kees was flinkdie
hield zich zóó dapper, dat de hooge
bezoeker en de moeder er allebei schik
in hadden.
„Die Kees, hè." zei moeder, die,
al wilde ze het niet erkennen, op het
bijdehande knaapje meer nog dan op
haar andere kinderen gesteld was,
„die Kees, hè, Die is werkelijk flinker
dan zijn oudste broer..."
door een gezin (een en ander met
aanhoorigheid)te doen verrijzen van
een mindere huurwaarde dan van
twee duizend gulden
2o. op de terreinen te Bloemendaal be
kend in Sectie A No. 2486, die voor
wandelpark worden bestemd, wordt
gevestigd de erfdienstbaarheid, hou
dende verbod daarop andere gebou
wen te stichten dan boschwachters-
woningen en/of alle zoodanige an
dere gebouwen en getimmerten, als
in het belang van den publie-
ken dienst, voor zoover betreft de
instandhouding van en of het toezicht
op het Bloemendaalsche Bosch, door
de Gemeente Bloemendaal raadzaam
wordt geoordeeld.
3o. De verkoop en overdracht heeft, be
houdens het sub. lo. en 2o. bepaal
de, en behoudens het sub 4o. te be-
palene, plaats in vollen en vrijen
eigendom, en zulks voetstoots met
al de zich daarop bevindende ge
wassen, gebouwen, getimmerten of
opstallenin den staat, waarin een en
ander zich thans bevindt.
4o. het zal der verkoopster vrijstaan, het
Pannekoekenhuisje over te dragen,
belast met het zakelijk recht van ge
bruik en bewoning ten behoeve van
de tegenwoordige bewoonster, de
Weduwe Kalkman-van Hemert.
5o. Op den dag, waarop de acte van
transport wordt verleden, verkrijgt
de gemeente Bloemendaal de vrije
beschikking over het gekochte en
het recht ztch door inschrijving dier
acte in de openbare registers den
eigendom daar van te verschaffen
6o. alle polder- dijk- en grondlasten ko
men van den dag van transport af,
ten laste der Gemeente Bloemendaal
7o. de akte van transport zal worden
gepasseerd door den notaris door de
verkoopster aan te wijzen. De op
die acte en de overschrijving vallen
de kosten komen voor rekening van
de Gemeente.
B. Burgemeester en Wethouders uit te
noodigen eene bepaling in de poli
tieverordening te ontwerpen, waarbij,
onder bedreiging van straf, verboden
wordt om in het gedeelte van het
Bloemendaalsche Bosch, dat als wan
delpark is bestemd, voorstellingen in
de open lucht, zoogenaamde open
luchtspelen te houden
C. het vertrouwen uit te spreken, dat
Burgemeester en Wethouders gedu
rende het leven van Mejuffrouw C.
A. van Wickevoort Crommelin geen
gebruik zullen maken van de be
voegdheid om, krachtens artikel 4
der Zondagswet, bij wijze van uit
zondering toe te staan, dat in het
sub B bedoelde gedeelte des Zon
dags openbare vermakelijkheden mo
gen worden gehouden.
De voorzitter zegt: Dit is het
resultaat van reeds jaren lang gehouden
Purperrood werden eensklaps de
koonen van Pim, en wild zich tot haar
keerend^ zei hij op onstuimigen toon
„Ik ben'niet bang. Ik hoéf niet bang te
zijn
En vol beslistheid ineens keerde hij
zich tot den hoogen gast, en als in
trance, met een koortsig gevlamd ge
laat van opwinding, stiet hij de woorden
uit„Ik weet wel, dat j ij het ben".
Verstoord en verschrikt wenkte de
moeder, dat hij zwijgen zou. „St. St. 1"
gebood ze kort, en wierp den knaap
een bestraffenden blik toe.
„Huhu, ik zal bang zijn voor mijn..."
begon de knaap nerveus te stamelen,
maar hij voleindigde den volzin niet,
liet zich op een stoel aan de tafel neer
vallen, en ging met het hoofd in de
handen zitten snikken.
De moeder wist niet goed, hoe zij er
mee aan moest. Het was nu ook altijd
wat met dien PimDe hooge bezoe
ker zag er nu blijkbaar niet veel in,
zich verder met den knaap te onder
houden, hoezeer dat ook op zijn weg
gelegen had, want hij vreesde verdere
ontmaskeringen. Niet onvrindelijk, maar
vrij kort was dus zijn afscheid van de
kinderen, die, ofschoon ze het fijne van
de zaak niet snapten, toch vaag en in
stinctmatig leken te voelen, dat er iets
niet in den haak was met dezen sinter
klaas.
Toen de moeder in de huiskamer
terugkwam, en Pim eens over zijn ge
drag onder handen wilde nemen, was
deze zoowaar weer verdwenen.
Terwijl Sinterklaas op de slaapkamer
geheimzinnig zich van zijn bisschops-
kleederen ontdeed, kwam de jongen
binnenloopen. Hij had de geschenken
bij zich. Hij legde ze dadelijk op de
tafel neer.
„Wat moet jij hier doen vroeg op
strengen toon de heilige, die al in zijn
besprekingen. Het was reeds lang de
wensch der gemeente, het bosch te be
zitten. Deze voorwaarden zijn het voor-
deeligst wat de gemeente verkrijgen
kan. De aankoop heeft verscheidene
voordeelen. Het bosch werd er den
laatsten tijd niet beter op; er gebeurden
ongerechtigheden. Nu kan de gemeente
onderhoud, bewaking enz. zelf in handen
nemen. Ik voorzie, dat het bosch eens
op een goeden dag anders toch onder
den hamer komt; dan is de kans voor
de gemeente verkeken. Er is terrein
bij, dat bij exploitatie f 180.000 opbren
gen kan, de feitelijke kosten zijn dus
slechts f 31.000.
De heer Hogenbirk is voor aan
koop, mits men het bosch als natuur
schoon behoude.
De heer Koolhoven zegt, dat het
bosch in een gehavenden toestand is.
Ook betreurt hij het, dat uit die voor
waarden blijkt, dat er geen gelegenheid
voor aanleg van een sportterrein is. Dan
moet de gemeente dat elders aanleggen.
De heer Noorman waardeert de
voordracht en kan ermee meegaan, maar
hij wil er niet gebouwd zienhet natuur
schoon moet gespaard blijven.
Dr. Bornwater zegtDoor de
familie Crommelin is dat bosch tot een
woestenij gemaakt. Willen we er wat
van maken, dan zal het nog heel veel
geld kosten.
De heer Hogenbirk. Als we het
koopen, kunnen we het laten verfraaien.
Dat geld is goed besteed.
De voorzitter zegtEr is nog
veel waardevol eikenhout in de buurt
van Saxenburg en zoo.
De heer d e R o o vindt den prijs on
gelooflijk hoog.
De voorzitter bestrijdt dit. De
besprekingen zijn naar zijn oordeel echter
in dit stadium niet verder voor een open
bare vergadering geschikt, en de pers
wordt verzocht, zich buiten de deur der
raadzaal een weinig te gaan vertreden.
Zoo geschiedt. Echter behoefde zulks
niet heel lang te zijn.
Bij de heropening derpublieke zitting,
zegt de heer v a n K e s s e 1, dat hij
slechts dan kan meegaan met den aan
koop, indien de raad besluit een aantal
terreinen als bouwgrond te exploiteeren.
Eenige andere leden zeggen eveneens
voor aankoop te zijn op eenige door
hen genoemde voorwaarden. Dan volgt
de stemming, en het besluit der aankoop
gaat er door met 2 stemmen tegen; n.l.
de heeren van Kessel en Verdegaal.
Dan wordt gestemd over de voorwaar
de, door de maatschappij „Veenduin"
Met WARME MELK het BESTE
MIDDEL tegen VERKOUDHEID
en INFLUENZA.
bretels en pantalon stond.
De jongen keek hem zwijgend aan
met zijn groote wijze oogen, en de va
der verweet hem nu: „Wat was dat
daareven voor een aardigheid van je
om te zeggen, dat je wel wist dat ik
het was Gelukkig hebben je broertjes
en zusjes het niet begrepen, maar an
ders
Maar de knaap, die nauwelijks ge
luisterd scheen te hebben, sprak opeen
innigen wonderlijken toon, als vervolgde
hij luidop zijn gedachte
„lk geloof niet meer in Sinterklaas.
Ik heb door het sleutelgat gekeken
toen jij je daarnet stond aan te kleeden...
Bang was ik dus beneden zeker niet
voor je. Maar ik vond het zoo ellendig
dat ik het wist. En vooral, dat jij niet
wist, dèt ik het wistDat jij zoo
aardig was voor ons, en dat ik je voor
den gek hielddat ik niks zeiIk
had het je nog even willen verteilen
vóór je binnenkwam, maar het kon net
niet meer. En nou denk jij natuurlijk,
dat ik het niet zei omdat ik bang was,
dan niets te krijgen. Dat denk je....
Dat dénk je
„Nee, jongen, dat denk ik heelemaal
niet," zei de vader en streek hem eens
over het stugge jongenshaar, „neem de
cadeautjes maar terug, hoor, malle jon
gen....."
Even aarzelend keek Pim hem aan.
Dan nam hij de geschenkjes terug, en
onstuimig zijn vader om den hals val
lend, zei hij„Goeierd, goeierd, dat je
dat niet geloofde
„Ga nu maar naar beneden, Pim, an
ders weet moeder niet waar je bent."
En als de jongen met zijn geschen
ken in de hand hem nog eens opgeto
gen om den hals viel, schudde de va
der het hoofd nadenkend.
„Malle jongen," zei hij met een zachten
glimlach, „malle jongen". Steynen.
