Haarlemsche Brood- en Meelfabriek
NO. ZEVENTIEN
Lgflfflg Wnllior
NieuweTorpedo
Schrijfmachines
Alle soorten TURF
J. WINDHORST - MineiÉalSÉTl 55
I OPRUIMING:
BESCHUIT per rol van 10 stuks 20 ct.
Patria de Vuurdooder
cabaret"
MANICURE
FILIAAL: BLOEMENDAALSOHEWEG 51.
Brandbluschapparaat
Goudlijstenfabriek
O. TH. DANTUMA
n.v. Brandstoffenhandel
P. K. BLOM
Drogerijen en Verfwaren.
JOH. J. VAN KEMPEN
P. P1ETERSE, Jan Gijsenvaart 43
Schouwburg
Jansweg.
Fa. K. HOESBERGEN,
F. R. BAKKER
Zuiderstraat 33
Telefoon 2932
ONTVANGEN
Prijs compleet f 325 met garantie.
Schrijf machinehandel
Zijlstraat 90 - Tel. 1161 - HAARLEM.
v.h. N. VAN BREEMEN Co.
Dames- en Heerenkleermaker
Degelijk adres, ook voor
keer- en reparatiewerk. I
Veèl
Verminderde
g Karpetten - Linoleum - Gordijnen
Kleedjes, Matten, Cocos, enz. enz.
8 SPOTPRIJZEN CONTANT
TOT 31 JANUARI.
ZONDAG 25 JANUARI,
8 uur
N.V. Tooneelvereen.
Dir. Herman Heyermans
Succes blijspel in 3 bedr.
Entrée vanaf 50 ct. t/m f 3.
VRIJDAG 30 JANUARI,
8 uur 32
Entrée vanaf 40 ct. t/m f 2.
JONGEDAME biedt zich als
zoodanig aan. Bill. Cond. 7
Br. lett. V 1707, Boekhandel
P. ST1NS Pz. te Bloemendaal.
Concertbureau
HANS AUGUSTIN
AMSTERDAM.
SCHOUWBURG
JANSWEG.
Donderdag 29 Januari,
8 uur,
Een enkele g
VOORDRACHTS-AVOND
Göthe, Schiller, Andersen.
Kaarten k f 1f 1.50,
f 2.—, t 2.50 dagel. aan
den Schouwburg Jansweg.
Abonné's Concerten Hans
Augustin, 20 pCt. reductie.
o g-c
ut s.ZtsnZ ia sxrtten.
merk
Dooft onmiddellijk eiken brand, ook die
door kortsluiting ontstaat. 50
Alleenverkoop voor HAARLEM en omstreken:
Groote Houtstraat 50
Telefoon 425.
Monsterkamer met uitgebreide collectie lijsten voor
Schilderstukken, Plaatwerken en Foto's. Uitsluitend voor
den verkoop aan particulieren tegen fabrieksprijzen.
Geopend tot 's avonds 6 uur (Zaterdag 5 uur). 20
50
INRICHTING VOOR 12
HEILGYMNASTIEK EN MASSAGE,
P. A KOK, De Genestetweg - Bl'daal
Hoofdkantoor: Bakenessergracht 78, Tel.70.
Filiaal: Schouwtjeslaan 23, Tel. 848. 40
JANSSTRAAT No. 1 (bij do Jansbrug). g
firma G-. WvonScfimïf Zoon
Ha^rlera— Amjterdarr^
Telephoon 1403 Bloemendaal g
iaaoanaaaoaDoaDonoDonoDDoaaaüoonnDDnooDD
u Meubileering - Behangerij - Stoffeerderij g
KACHEL- EN PLAATWERKERIJ
RIJWIELHERSTELPLAATS g
Nette en vlugge bediening. Billijke prijzen.
geacht, kon Libi toch niet prijsgeven? Wel
hadden de Westerlingen hem in hunnen omgang
luchtiger, banaler opvattingen trachten bij te
brengen, en Libi had zelfs wel eens voor die
inzichten gevoeld, nuchterder, practischer en,
zoo dacht hem toen, soms ook verstandiger dan
de zijne. Maar steeds was zijn innerlijke strijd
beslecht ten gunste der heilige tradities, der
schoone, zinnebeeldige gebruiken van zijn verre
goede vaderland.
En zoo zat ook thans de ongelukkige Libi
te peinzen, en hield daarbij aldoor den starren
blik gericht op het schrikkelijke zwaard, waar
mede hij zichzelf den dood moest geven.
Dien middag at hij niet, noch dronk. Dien
nacht look hij geen oog. Toen hij den volgen
den morgen opstond, was hij bleeker dan de
bleeke ochtend, maar dit was bij hem niets onge
woons. Het eerste wat zijn starre oogen van
de werkelijkheid ontwaarden, was het zwaard,
het wachtende moordtuig op de tafel. Hij rilde,
dat wil zeggen: alleen de stijve glimlach om
zijn mond rilde. Maar dat rillen deed dan ook
tragischer aan dan de meest uitzinnige gebaren
der Westerlingen. En na dien bevenden glim
lach was het of Libi's gelaat steeds stijver,
steeds levenloozer werd; de huid leek wel
strakker en strakker om het gebeente getrok
ken; op de jukbeenen, om voorhoofd, neus en
de onderkaak bij de ooren glom hij ervan. De
oogen staarden voortdurend. Het stokkige
lichaam bleef onbeweeglijk. En het aangrijpendst
was juist die strakke onbeweeglijkheid nu men
wist welk een vreeselijk treurspel daar in het
binnenst van denzelfden man zich afspelen
moest.
En weder peinsde hij dien morgen, lang en
diep, de uren schreden voort, maar het ronde
gezicht der klok aan den wand mocht daarbij
van aanzien veranderen, niet aldus het lang
werpige gezicht van den ten doode opgeschre-
vene.
Nog één uur had hij te leven, en nog zag
men in het starre gelaat niets gebeuren.
Toen deze tragische dag zoo ver was voort
geschreden, dat de Oosterling nog nauwelijks
een uur te leven had, kleedde deze zich lang
zaam, bijna plechtig aan. En het confectie
pakje en de schuin op het hoofd geplaatste
fantasiehoed, anders niet zoo opvallend, erlang
den juist door de tegenstelling in dit schrikke
lijk en plechtig uur iets overweldigend aan
grijpends.
Het gelaat onbewogen als het noodlot, vatte
de ongelukkige Libi het zwaard aan, bezag het
eens met troebelen blik, wikkelde het in een
hagelwit papier, als een doodslaken zoo groot
schier, nam het onder den arm, en zonder een
teeken van innerlijke ontroering verliet hij het
vertrek, waar hij zoo geruimen tijd gewoond
had.
Op de straat gekomen, stapte hij zonder een
zweem van aarzeling naar de doodstille noor
delijke buitenwijk, welke niet zoo heel ver van
zijn woning was. In die eenzame buuit lag het
galgenveld.' een afschuwelijk naakt plein, waar
eenige doode boomen uit het vaalroode pla
veisel als wanhopige drenkelingen de armen
opstaken, en wat bouwvallige krotten, bewoond
door vogelmelkers, opkoopers, hondenscheer
ders en meer van dat volkje, rondomme ston
den.
En op dit galgenveld gekomen, verried nög
niets aan den Oosterling eenige ontroering.
Zijn starre blik hechtte hij aan een der krotten
waar blijkens een vunzig plakkaat voor een
venster een opkoopor woonde, en in 'n strak-
rechte lijn schreed hij daarheen alsof hij door
een onzichtbaar koordernaarbinnengetrokken
werd
Toen Libi buitenkwam, was het witte pak
van onder zijn arm verdwenen. In de hand
echter hield hij nu een kleiner pak; het bevatte
bankpapier, dat hij zorgvuldig natelde. Hijstiet
eenige rauwe klanken uit, welke ongetwijfeld
vreugde moesten uitdrukken, want ook zijn ge
laat wees daarop. De stijve glimlach was als
weggeveegd, de oogen hadden hun starheid
verloren; ja, ze glommen zelfs glunder in het
nu plotseling beweeglijke gezicht. En juist op
dit uur waarop hij goed en wel dood moest
zijn, leek het wel of hij, die eigenlijk altijd wel
dood geschenen had, ten leve gewekt was.
Hij keek op zijn manier pleizierig de wereld
in. En snugger stofte hij in zlchzelven op zijn
daad;
„Wel ja," zei hij, „ik laat me daar per
postpakket ter dood veroordeelen. Wel goed,
maar niet gek."
Zoo geschiedde het, dat alweer voordezoo-
veelste maal de Westersche beschaving over
de Oostersche zegevierde.
Job Steynen.
