De Weg naar het Moeras Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Bloemendaal, Overveen, Aerdenhout, Vogelenzang, Jan Gijzenvaart en Santpoort HAARLEMSCHE BANKVEREENIGING STEMBUS-KERMIS. RENTEVERaOEDING Raadsoverzicht. CINEMA PALACE 'T WONDERLAND Gestrafte Snoeplust De reis naar de Maan Duistere Machten 16e jaargang. ZATERDAG 8 JULI 1922. V No. 27. BLOEHENDAALSCH WEEKBLAD Uitgave van de Vereenigde Drukkerijen, Bloemendaal. Kantoor voor Redactie en Administratie: De Genestetweg 23. - Tel. 22003 Voor een half jaar Abonnement: ƒ1.75 Redacteur H. G. CANNEGIETER. Advertentiën: 15 cent per regel, bij afname van 500 regels of meer korting. Vraag en aanbod, huur en verhuur, koop en verkoop, van 1 tot 10 regels 1.elke regel meer 10 cent. Tusschen den tekst of op een bepaalde plaats speciaal tarief. Dit Nummer bestaat uit Twee Bladen waarbij een Kindercourant. LEEF BIJ DEN DAG. Leef bij den dag! vermoei u niet Met over lange jaren Reeds nu vooruit te staren; In neev'len ligt het ver verschiet; Zelfs wat de dag van morgen biedt, Kan niemand nog verklaren. Waartoe toch naar uw levenlast Inééns te willen vragen? Gods vriend'lijk welbehagen Heeft hem in stukjes afgepast En slechts in zóó veel opgetast, Als gij één dag kunt dragen. Den langen weg inééns te gaan, Bij 't brandend zonnegloeien, Zou u te veel vermoeien, Dies biedt Hij u op 's levensbaan Na eiken dag een Elim aan, Waar koele waat'ren vloeien. En als de zon haar gouden gloed Ten nieuwen dag doet stralen, Moogt gij uw manna halen, Dat u één dag verkwikt en voedt, Maar dat gij niet bewaren moet; God doet het daaglijks dalen! Elk kan zijn kruis, hoe zwaar het wicht Zijn schoudren moge plagen, Toch wel tot d' avond dragen; Slechts één dag werken volgens plicht, Slechts één dag wandlen in het licht Van 's Heeren welbehagen. Eén dag volharden in den strijd! Eén dag getrouw gebleven! De krachten, ons gegeven, Eén enkelen dag den Heer gewijd! Het groot geheim der zaligheid Is bij den dag te leven. Uit Pniël. HILBRANDT BOSCHMA. BLOEMENDA/ L. DEPOSITO, dagelijks opeischbaar 2 voor een maand vast lU ben. prolongatiekoers. voor 3 maanden vast 4 voor een jaar vast 4Ve °/0. met een jaar opzegging 5 SPAAKDEPOSITO (Spaarbankboekjes tot maximum f2500.—) 4 H jes hun kleinkinderen op herinneringen ver gasten, zullen ze nog smullen van de gedachte, noe er vreemde hokjes in de klas stonden en hoe meester met nog een paar deftige mannen aan een tafeltje zat en hoe vader en moeder en allerlei kennissen en vreemden hun school binnenstapten, zoomaar, alsof 't niet hun school was geweest! Zoo gewichtig, in den vroegen ochtend, die wemeling van mannen en vrouwen met dat geheimzinnig papier in de hand, en allemaal naar de school en er weer uitkomend als bijen in en uit de korf. Ik zag, toen ik mijn stembil jet in de bus deed, zoo'n jongen, met zijn blee- ke neusje plat tegen 't ruit gedrukt, om toch maar iets van de vreemde plechtigheid daarbin nen te zien, en ik vond den jongen op dat oogenblik veel gewichtiger dan mijn uitge brachte stem. 'k Herinner me nog van toen ik zelf op de hoogte zijnd kiezer gesteld! „Op wie moet ik stemmen?", werd mij door enkele nieuwelingen gevraagd. Ik heb mij op het standpunt gesteld van den winkelier, die voor elk wat wils heeft. Zou ik mijn klanten allemaal uit hetzelfde vaatje moeten tappen, dat ik voor particulier gebruik als het beste heb leeren kennen? Het zou schande zijn ge weest, zoo ik als adviseur mijn eigen candidaat opgedrongen had Eerlijk heb ik ze gevraagd, wat ze zoo onge veer uit den rijken voorraad wilden hebben. En dan gaf ik ieder, wat naar mijn beste weten het meest in ieders kraam paste. De verschil lende partijen hebben elk het hunne gekregen. Als ieder „geestelijk adviseur" aldus was te werk gegaan, zou de uitslag van de stembus allicht anders zijn dan nu. En zoo hebben thans voor het eerst alle Nederlanders aan het samenstellen van de volks- dorpsschool zat, het indrukwekkend oogenblik, vertegenwoordiging meegewerkt, uitgenomen Voor menigeen met mij behoort de dag van de verkiezingen tot de nationale feestdagen. Hij staat op één lijn met wat vroeger de ker mis was of een historische optocht of de ver jaardag van de koningin. Men klaagt over de verdeeldheid van het volk bij de stembus. Negen en veertig partijen! De één tegen den ander in 't harnas gejaagd; kunstmatige ophitsing van goedaardige bur gers door kwaadwillige geestdrijvers. Ver splintering, versnippering van ons gaaf en deugdelijk vaderland. Waarom moet de partij zucht op die éénen dag ons goede volk over- heerschen; waarom kunnen we niet allen één zijn en dient er in de kalender een vaste da tum aangewezen om ééns in de vier jaar onze tegenstellingen opzettelijk aan te dikken? De dag van de stembus, de dag van de burger- veeten. Och, voor mij is de verkiezingsdag juist één van de weinige dagen, waarop de eenheid der menschen zich openbaart. Dan zijn wij allen zoo heerlijk één; dan vormen wij zoo echt een gemeenschap; dan droomen wij ons weer in dat harmonisch verleden, waarin volksfeesten en volksbetoogingen gevierd konden worden. De burgerij, één gezellig gezin, zooals op den Sinterklaasavond, zich scharend rondom het belangwekkende middelpunt, waarop aller ge dachten tezamen komen. Strijd, verdeeldheid? Maar strijden wij niet ook, als we op de ouderwetsche dorpskermis zakloopen, ringrijden en koekhakken? Is de wedloop niet fel tusschen de dravers, die op koninginnedag tusschen op zijn Zondagsch ge- kleede feestgangers de baan afrennen? Staan de oogen niet gespannen van de toeschouwers, die elk op hun eigen paard hebben gewed? Gelijk kinderen op een verjaarspartijtje juist hun vermaak vinden in het mededingerschap, dat de spanning rondom het ganzenbord gaan de houdt, genieten wij, als wij op ons vierjaar- lijksch feestje ter stembus gaan. Het mooie van de stembus is al dadelijk, dat zij een gewonen dag in de week ongewoon maakt. Ach, ons sleurleven met zijn dagelijks eentonig, weerkeerende bezigheden. Van daag is de school gesloten; de kinderen ravot ten op straat, en als zij later als oude mensch- waarop meester mij, midden onder 't school uur met een boodschap naar huis zond om te vertellen, dat Lieftinck gekozen was. Lieftinck gekozen! Ik geloof, dat ik nooit weer zoo hard gehold heb als toen ik dat ge weldige nieuws overbracht. Ik wist niet, wie Lieftinck was noch wat voor beteekenis het had, dat hij verkozen was geworden, maar nochtans had ik het zeer stellig besef, dat er iets uitermate belangrijks aan de hand was. Zouden de tienduizenden volwassenen, die nu op Dresselhuis of Duys of Bomans hebben gestemd, zooveel beter geweten hebben wie Dresselhuis of Duys of Bomans zijn dan ik als jongen wist wie Lieftinck was? Dat oude vrouwtje bijvoorbeeld van honderd en één jaar, dat in Winschoten nog heeft gestemd? Of Toontje Rumpt, de 84-jarige bestedelinge, die te Weesp aan de stembus door den bur gemeester met een ruiker theerozen is ver eerd? Wat doet het er toe! Laten we blij zijn met den vooruitgang, die ditmaal voor het eerst ook de vrouw aan de stembus heeft toegelaten. Het familiefeest is er des te vollediger om ge worden. Hoeveel gemoedelijker nog deze betooging van het volk als gemeenschap, nu man en vrouw samen gaan! Waarlijk, er was iets ont roerends in dat optrekken van die schomme lende moekes, zoo twee en drie naast elkaar, naar het stemlokaal en in de belangstelling, waarmee de buurvrouwen aan de deur haar na-oogden. In de vroolijke vraag van voorbij gangsters: „Heb jij al gestemd?" Deze algemeene vlucht uit den sleurgang van 't dagelijks leven; dit gemeenschappelijk besef van feestelijke gewichtigheid, het deed me een oogenblik denken aan de schoonste droomen van een Henriette Roland Holst; was het niet een voorsmaak van de door deze dichteres geprofeteerde maatschappelijke harmonie, waarin „volk" en „burgerij" weer gelijk in de middeieeuwsche gaafheid, een eenheid zal zijn? Wat deren bij dit aspect de tallooze ongeldige stemmen? Staatkundig effect mogen ze al niet hebben gehad, juist de onbeholpenheid, die ze openbaarden, was de poëzie van den dag. De huiselijkheid, die er een Haagsch vrouw tje toe bracht, op Ketelaar te stemmen, omdat deze ook evenals zij zelf uit Amsterdam kwam en die een paar oude dames maar geen genoe gen kon doen nemen met het geheim karakter der stemming, heeft een sfeer van verzoening geschapen, waartegen de vechtlust der politie ke nijdassen niet bestand is gebleken. Wie zou tegen zoo veel argeloosheid ook bestand kunnen zijn! De politiek moet het karakter al grondig hebben bedorven, wanneet men misbruik maakt van het vertrouwen, door een hulpelooze kiezeres in een beter op de de onvolwassenen en de imbecielen. „Ben jij volwassen?", vroeg daags na de .stemming een huisvader aan zijn vrouw. En deze, moeder van een paar kinderen, beant woordde de strikvraag zonder aarzelen beves tigend. „Dan ben je imbeciel!", riep de huisvader triomfantelijk uit. Want het vrouwtje had met den man, zoodra de stembus in 't zicht kwam, verschil van mee ning gekregen over den candidaat. Ze wist heel goed op wie ze zou stemmen; op een geheel andere lijst dan haar man. Doch toen de op- roepingskaarten kwamen, was ermaar één! Het vrouwtje, naar het inlichtingsbureau gesneld, vernam, dat ze nog te jong was, om kan de stemming deel te nemen. En zij had, behalve haar kinderen, ook nog een paar middelbare acten! Toen benijdde zij, op den dag der stemming, voor het eerst Toontje Rumpt, de Weesper bestedelinge, die 84 jaar is en dus wèl stem men mocht! Helaas, zelfs liet „algemeen" kiesrecht blijkt nog zijn onbillijkheden te hebben. Doch nu is het vierjaarlijksche volksfeest weer van de baan. Met de snippers en het stroo van het circus Caroli dwarrelen de veel kleurige aanbevelingen van lijst zus-en-zoo langs den weg. Een eenzaam achtergebleven ridder, een triest nazeilende bark, een in 't luchtledige mokerende smid, een drietal grijn zende schimmen ontsieren thans als zielige re lieken de muren. Nu, na de tienduizenden de kamer van hon derd! Moge iets van het feestelijke, iets van het trouwhartige en argelooze, iets van het huiselijke en gemoedelijke uit de stmbus mee binnendringen in de zaal, waar zure en grim mige zakelijkheid de gekozenen wacht! Elk muisje heeft zijn staartje. Dat ondervon den wij in de jongste raadzitting. Het bleek hier een staart te zijn van geweldigen omvang, die direct na de opening heftig werd geroerd. De aanleiding daartoe is geweest een mede- deeling van den heer Van Kessel in verband met de bewaking van het Bloemendaalsche strand. Bij de vraag of ons strand bewaakt moest worden, op welke wijze, door hoeveel personen, enz. deelde de heer v. Kessel mede dat de Commissaris hem haden medege deeld dat door een wijziging in den dienst, drie agenten overcompleet waren. De voorzitter kon dat niet bevestigen doch beloofde een onderzoek te zullen in stellen. In een volgende raadzitting kwam een rap port ter tafel van den commissaris van politie waaruit bleek dat de mededeeling van den GROOTE HOUTSTRAAT 111-113 HAARLEM TELEFOON 671 Van Vrijdag 7 t/m Maandag 10 Juli Sensationeel filmwerk in 5 acten. In de hoofdrol de wereldberoemde film ster LUCIE DORA1NE. Schitterende Prizma-film. Dolle klucht in 2 acten. Nordiskklucht in 1 acte. Van Dinsdag 11 t/m Donderdag 13 Juli Het enorme filmwerk: (Kinder der Finsternis) Groot romantisch filmwerk met de be roemde acteur in de hoofdrol: HANS MIERENDORF. Een der grootste Duitsche filmwerken van dezen tijd. 12 Acten vol spanning en emotie. Het publiek wordt beleefd verzocht tijdig aanwezig te zijn. Duur der film circa 2V2 uur. VERWACHT: ALEXANDRA. heer Van Kessel wel niet geheel onjuist was doch dat zij eenige toelichting behoefde. Ge noemde drie agenten werden n.l. gebruikt voor controle bij de uitvoering van de soci ale wetten, controle op de maximum-snelheid, voor invallen bij ziekte en verlof, enz, en zoodoende waren zij niet overcompleet. Bij een eventueele bewaking van het strand zou den er toch 'n paar agenten aan den gewo nen dienst moeten worden onttrokken, wat wel niet aan te bevelen was doch ter wille van de bezuiniging noodig. Het bleek echter in die zitting dat verschil lende raadsleden het niet geheel eens waren met het voorgelezen rapport en de woorden van den voorzitter, zoodat een bespreking volgde, waarbij een der raadsleden mededeel de dat de twee boschwachters in ons kleine boschje zich gewoonweg loopen te vervelen. De voorzitter beloofde eens met den com missaris te zullen confereeren. In de jongste raadzitting kwam de voorzitter met een uitgebreid rapport op de proppen, welk rapport niet veel meer bevatte dan het vorige, alleen wat uitgebreider was. De heer Van Kessel was dan ook door dit rapport niet uit het veld geslagen, en bleef bij zijn eenmaal uitgesproken woorden, voeg de er zelfs nog een en ander bij. Dat hij daar mee nu niet bepaald den bijzonderen dank van den voorzitter die tevens liet hoofd der politie is, oogstte, laat zich begrijpen en uit diens woorden bleek dit dan ook al te zeer. In wel wat krasse termen antwoordde dê voorzitter den heer Van Kessel, en het moet den heer Van Kessel onaangenaam hebben aangedaan te hooren dat de voorzitter hem eenvoudig beschuldigde van onwaarheden te hebben gezegd. Wij althans hebben niet den indruk gekre gen van den heer Van Kessel, dat ons politie corps niet deugde; de meening waarin de heer Van Kessel verkeerde, en die hij ook uitsprak, n.l. dat ons strand heel best kan worden be waakt, zonder dat er meer agenten bijkomen, wordt door meerdere raadsleden gedeeld al zweeg men dan ook dien middag als een „mof". Na voorlezing van het bezwaarschrift, inge zonden door eenige hoofdagenten van politie ook al naar aanleiding van het bovenstaande, kostte het den heer Van Kessel eenige moeite liet woord te verkrijgen om zich te verdedi gen. Bijgestaan door den heer Schulz gelukte hem dit en na de verklaring van genoemden heer dat ook hij de verontwaardiging van de hoofdagenten niet begreep, was het voor den

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Het Bloemendaalsch Weekblad | 1922 | | pagina 1