De Weg naar het Moeras
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Bloemendaal,
Overveen, Aerdenhout, Vogelenzang, Jan Gijzenvaart en Santpoort
HAARLEMSCHE BANKVEREENIGING
STEMBUS-KERMIS.
RENTEVERaOEDING
Raadsoverzicht.
CINEMA PALACE
'T WONDERLAND
Gestrafte Snoeplust
De reis naar de Maan
Duistere Machten
16e jaargang.
ZATERDAG 8 JULI 1922.
V
No. 27.
BLOEHENDAALSCH WEEKBLAD
Uitgave van de Vereenigde Drukkerijen, Bloemendaal. Kantoor voor Redactie en Administratie: De Genestetweg 23. - Tel. 22003
Voor een half jaar
Abonnement:
ƒ1.75
Redacteur H. G. CANNEGIETER.
Advertentiën: 15 cent per regel, bij afname van 500 regels of
meer korting. Vraag en aanbod, huur en verhuur, koop en
verkoop, van 1 tot 10 regels 1.elke regel meer 10 cent.
Tusschen den tekst of op een bepaalde plaats speciaal tarief.
Dit Nummer bestaat uit Twee Bladen
waarbij een Kindercourant.
LEEF BIJ DEN DAG.
Leef bij den dag! vermoei u niet
Met over lange jaren
Reeds nu vooruit te staren;
In neev'len ligt het ver verschiet;
Zelfs wat de dag van morgen biedt,
Kan niemand nog verklaren.
Waartoe toch naar uw levenlast
Inééns te willen vragen?
Gods vriend'lijk welbehagen
Heeft hem in stukjes afgepast
En slechts in zóó veel opgetast,
Als gij één dag kunt dragen.
Den langen weg inééns te gaan,
Bij 't brandend zonnegloeien,
Zou u te veel vermoeien,
Dies biedt Hij u op 's levensbaan
Na eiken dag een Elim aan,
Waar koele waat'ren vloeien.
En als de zon haar gouden gloed
Ten nieuwen dag doet stralen,
Moogt gij uw manna halen,
Dat u één dag verkwikt en voedt,
Maar dat gij niet bewaren moet;
God doet het daaglijks dalen!
Elk kan zijn kruis, hoe zwaar het wicht
Zijn schoudren moge plagen,
Toch wel tot d' avond dragen;
Slechts één dag werken volgens plicht,
Slechts één dag wandlen in het licht
Van 's Heeren welbehagen.
Eén dag volharden in den strijd!
Eén dag getrouw gebleven!
De krachten, ons gegeven,
Eén enkelen dag den Heer gewijd!
Het groot geheim der zaligheid
Is bij den dag te leven.
Uit Pniël. HILBRANDT BOSCHMA.
BLOEMENDA/ L.
DEPOSITO, dagelijks opeischbaar 2
voor een maand vast lU ben. prolongatiekoers.
voor 3 maanden vast 4
voor een jaar vast 4Ve °/0.
met een jaar opzegging 5
SPAAKDEPOSITO (Spaarbankboekjes tot maximum f2500.—) 4
H
jes hun kleinkinderen op herinneringen ver
gasten, zullen ze nog smullen van de gedachte,
noe er vreemde hokjes in de klas stonden en
hoe meester met nog een paar deftige mannen
aan een tafeltje zat en hoe vader en moeder
en allerlei kennissen en vreemden hun school
binnenstapten, zoomaar, alsof 't niet hun school
was geweest!
Zoo gewichtig, in den vroegen ochtend, die
wemeling van mannen en vrouwen met dat
geheimzinnig papier in de hand, en allemaal
naar de school en er weer uitkomend als bijen
in en uit de korf. Ik zag, toen ik mijn stembil
jet in de bus deed, zoo'n jongen, met zijn blee-
ke neusje plat tegen 't ruit gedrukt, om toch
maar iets van de vreemde plechtigheid daarbin
nen te zien, en ik vond den jongen op dat
oogenblik veel gewichtiger dan mijn uitge
brachte stem.
'k Herinner me nog van toen ik zelf op de
hoogte zijnd kiezer gesteld!
„Op wie moet ik stemmen?", werd mij door
enkele nieuwelingen gevraagd. Ik heb mij op
het standpunt gesteld van den winkelier, die
voor elk wat wils heeft. Zou ik mijn klanten
allemaal uit hetzelfde vaatje moeten tappen,
dat ik voor particulier gebruik als het beste
heb leeren kennen? Het zou schande zijn ge
weest, zoo ik als adviseur mijn eigen candidaat
opgedrongen had
Eerlijk heb ik ze gevraagd, wat ze zoo onge
veer uit den rijken voorraad wilden hebben. En
dan gaf ik ieder, wat naar mijn beste weten
het meest in ieders kraam paste. De verschil
lende partijen hebben elk het hunne gekregen.
Als ieder „geestelijk adviseur" aldus was te
werk gegaan, zou de uitslag van de stembus
allicht anders zijn dan nu.
En zoo hebben thans voor het eerst alle
Nederlanders aan het samenstellen van de volks-
dorpsschool zat, het indrukwekkend oogenblik, vertegenwoordiging meegewerkt, uitgenomen
Voor menigeen met mij behoort de dag van
de verkiezingen tot de nationale feestdagen.
Hij staat op één lijn met wat vroeger de ker
mis was of een historische optocht of de ver
jaardag van de koningin.
Men klaagt over de verdeeldheid van het
volk bij de stembus. Negen en veertig partijen!
De één tegen den ander in 't harnas gejaagd;
kunstmatige ophitsing van goedaardige bur
gers door kwaadwillige geestdrijvers. Ver
splintering, versnippering van ons gaaf en
deugdelijk vaderland. Waarom moet de partij
zucht op die éénen dag ons goede volk over-
heerschen; waarom kunnen we niet allen één
zijn en dient er in de kalender een vaste da
tum aangewezen om ééns in de vier jaar onze
tegenstellingen opzettelijk aan te dikken? De
dag van de stembus, de dag van de burger-
veeten.
Och, voor mij is de verkiezingsdag juist één
van de weinige dagen, waarop de eenheid der
menschen zich openbaart. Dan zijn wij allen
zoo heerlijk één; dan vormen wij zoo echt een
gemeenschap; dan droomen wij ons weer in
dat harmonisch verleden, waarin volksfeesten
en volksbetoogingen gevierd konden worden.
De burgerij, één gezellig gezin, zooals op den
Sinterklaasavond, zich scharend rondom het
belangwekkende middelpunt, waarop aller ge
dachten tezamen komen.
Strijd, verdeeldheid? Maar strijden wij niet
ook, als we op de ouderwetsche dorpskermis
zakloopen, ringrijden en koekhakken? Is de
wedloop niet fel tusschen de dravers, die op
koninginnedag tusschen op zijn Zondagsch ge-
kleede feestgangers de baan afrennen? Staan
de oogen niet gespannen van de toeschouwers,
die elk op hun eigen paard hebben gewed?
Gelijk kinderen op een verjaarspartijtje juist
hun vermaak vinden in het mededingerschap,
dat de spanning rondom het ganzenbord gaan
de houdt, genieten wij, als wij op ons vierjaar-
lijksch feestje ter stembus gaan.
Het mooie van de stembus is al dadelijk, dat
zij een gewonen dag in de week ongewoon
maakt. Ach, ons sleurleven met zijn dagelijks
eentonig, weerkeerende bezigheden. Van
daag is de school gesloten; de kinderen ravot
ten op straat, en als zij later als oude mensch-
waarop meester mij, midden onder 't school
uur met een boodschap naar huis zond om te
vertellen, dat Lieftinck gekozen was.
Lieftinck gekozen! Ik geloof, dat ik nooit
weer zoo hard gehold heb als toen ik dat ge
weldige nieuws overbracht. Ik wist niet, wie
Lieftinck was noch wat voor beteekenis het
had, dat hij verkozen was geworden, maar
nochtans had ik het zeer stellig besef, dat er
iets uitermate belangrijks aan de hand was.
Zouden de tienduizenden volwassenen, die
nu op Dresselhuis of Duys of Bomans hebben
gestemd, zooveel beter geweten hebben wie
Dresselhuis of Duys of Bomans zijn dan ik als
jongen wist wie Lieftinck was? Dat oude
vrouwtje bijvoorbeeld van honderd en één
jaar, dat in Winschoten nog heeft gestemd?
Of Toontje Rumpt, de 84-jarige bestedelinge,
die te Weesp aan de stembus door den bur
gemeester met een ruiker theerozen is ver
eerd?
Wat doet het er toe! Laten we blij zijn met
den vooruitgang, die ditmaal voor het eerst
ook de vrouw aan de stembus heeft toegelaten.
Het familiefeest is er des te vollediger om ge
worden.
Hoeveel gemoedelijker nog deze betooging
van het volk als gemeenschap, nu man en
vrouw samen gaan! Waarlijk, er was iets ont
roerends in dat optrekken van die schomme
lende moekes, zoo twee en drie naast elkaar,
naar het stemlokaal en in de belangstelling,
waarmee de buurvrouwen aan de deur haar
na-oogden. In de vroolijke vraag van voorbij
gangsters: „Heb jij al gestemd?"
Deze algemeene vlucht uit den sleurgang van
't dagelijks leven; dit gemeenschappelijk besef
van feestelijke gewichtigheid, het deed me een
oogenblik denken aan de schoonste droomen
van een Henriette Roland Holst; was het niet
een voorsmaak van de door deze dichteres
geprofeteerde maatschappelijke harmonie,
waarin „volk" en „burgerij" weer gelijk in de
middeieeuwsche gaafheid, een eenheid zal zijn?
Wat deren bij dit aspect de tallooze ongeldige
stemmen? Staatkundig effect mogen ze al niet
hebben gehad, juist de onbeholpenheid, die ze
openbaarden, was de poëzie van den dag.
De huiselijkheid, die er een Haagsch vrouw
tje toe bracht, op Ketelaar te stemmen, omdat
deze ook evenals zij zelf uit Amsterdam kwam
en die een paar oude dames maar geen genoe
gen kon doen nemen met het geheim karakter
der stemming, heeft een sfeer van verzoening
geschapen, waartegen de vechtlust der politie
ke nijdassen niet bestand is gebleken.
Wie zou tegen zoo veel argeloosheid ook
bestand kunnen zijn! De politiek moet het
karakter al grondig hebben bedorven, wanneet
men misbruik maakt van het vertrouwen, door
een hulpelooze kiezeres in een beter op de
de onvolwassenen en de imbecielen.
„Ben jij volwassen?", vroeg daags na de
.stemming een huisvader aan zijn vrouw. En
deze, moeder van een paar kinderen, beant
woordde de strikvraag zonder aarzelen beves
tigend.
„Dan ben je imbeciel!", riep de huisvader
triomfantelijk uit.
Want het vrouwtje had met den man, zoodra
de stembus in 't zicht kwam, verschil van mee
ning gekregen over den candidaat. Ze wist heel
goed op wie ze zou stemmen; op een geheel
andere lijst dan haar man. Doch toen de op-
roepingskaarten kwamen, was ermaar
één! Het vrouwtje, naar het inlichtingsbureau
gesneld, vernam, dat ze nog te jong was, om
kan de stemming deel te nemen.
En zij had, behalve haar kinderen, ook nog
een paar middelbare acten!
Toen benijdde zij, op den dag der stemming,
voor het eerst Toontje Rumpt, de Weesper
bestedelinge, die 84 jaar is en dus wèl stem
men mocht!
Helaas, zelfs liet „algemeen" kiesrecht blijkt
nog zijn onbillijkheden te hebben.
Doch nu is het vierjaarlijksche volksfeest
weer van de baan. Met de snippers en het
stroo van het circus Caroli dwarrelen de veel
kleurige aanbevelingen van lijst zus-en-zoo
langs den weg. Een eenzaam achtergebleven
ridder, een triest nazeilende bark, een in 't
luchtledige mokerende smid, een drietal grijn
zende schimmen ontsieren thans als zielige re
lieken de muren.
Nu, na de tienduizenden de kamer van hon
derd! Moge iets van het feestelijke, iets van
het trouwhartige en argelooze, iets van het
huiselijke en gemoedelijke uit de stmbus mee
binnendringen in de zaal, waar zure en grim
mige zakelijkheid de gekozenen wacht!
Elk muisje heeft zijn staartje. Dat ondervon
den wij in de jongste raadzitting. Het bleek
hier een staart te zijn van geweldigen omvang,
die direct na de opening heftig werd geroerd.
De aanleiding daartoe is geweest een mede-
deeling van den heer Van Kessel in verband
met de bewaking van het Bloemendaalsche
strand. Bij de vraag of ons strand bewaakt
moest worden, op welke wijze, door hoeveel
personen, enz. deelde de heer v. Kessel mede
dat de Commissaris hem haden medege
deeld dat door een wijziging in den dienst,
drie agenten overcompleet waren.
De voorzitter kon dat niet bevestigen doch
beloofde een onderzoek te zullen in stellen.
In een volgende raadzitting kwam een rap
port ter tafel van den commissaris van politie
waaruit bleek dat de mededeeling van den
GROOTE HOUTSTRAAT 111-113 HAARLEM
TELEFOON 671
Van Vrijdag 7 t/m Maandag 10 Juli
Sensationeel filmwerk in 5 acten.
In de hoofdrol de wereldberoemde film
ster LUCIE DORA1NE.
Schitterende Prizma-film.
Dolle klucht in 2 acten.
Nordiskklucht in 1 acte.
Van Dinsdag 11 t/m Donderdag 13 Juli
Het enorme filmwerk:
(Kinder der Finsternis)
Groot romantisch filmwerk met de be
roemde acteur in de hoofdrol: HANS
MIERENDORF.
Een der grootste Duitsche filmwerken
van dezen tijd.
12 Acten vol spanning en emotie.
Het publiek wordt beleefd verzocht tijdig
aanwezig te zijn.
Duur der film circa 2V2 uur.
VERWACHT:
ALEXANDRA.
heer Van Kessel wel niet geheel onjuist was
doch dat zij eenige toelichting behoefde. Ge
noemde drie agenten werden n.l. gebruikt
voor controle bij de uitvoering van de soci
ale wetten, controle op de maximum-snelheid,
voor invallen bij ziekte en verlof, enz,
en zoodoende waren zij niet overcompleet. Bij
een eventueele bewaking van het strand zou
den er toch 'n paar agenten aan den gewo
nen dienst moeten worden onttrokken, wat wel
niet aan te bevelen was doch ter wille van de
bezuiniging noodig.
Het bleek echter in die zitting dat verschil
lende raadsleden het niet geheel eens waren
met het voorgelezen rapport en de woorden
van den voorzitter, zoodat een bespreking
volgde, waarbij een der raadsleden mededeel
de dat de twee boschwachters in ons kleine
boschje zich gewoonweg loopen te vervelen.
De voorzitter beloofde eens met den com
missaris te zullen confereeren.
In de jongste raadzitting kwam de voorzitter
met een uitgebreid rapport op de proppen,
welk rapport niet veel meer bevatte dan het
vorige, alleen wat uitgebreider was.
De heer Van Kessel was dan ook door dit
rapport niet uit het veld geslagen, en bleef
bij zijn eenmaal uitgesproken woorden, voeg
de er zelfs nog een en ander bij. Dat hij daar
mee nu niet bepaald den bijzonderen dank van
den voorzitter die tevens liet hoofd der politie
is, oogstte, laat zich begrijpen en uit diens
woorden bleek dit dan ook al te zeer.
In wel wat krasse termen antwoordde dê
voorzitter den heer Van Kessel, en het moet
den heer Van Kessel onaangenaam hebben
aangedaan te hooren dat de voorzitter hem
eenvoudig beschuldigde van onwaarheden te
hebben gezegd.
Wij althans hebben niet den indruk gekre
gen van den heer Van Kessel, dat ons politie
corps niet deugde; de meening waarin de heer
Van Kessel verkeerde, en die hij ook uitsprak,
n.l. dat ons strand heel best kan worden be
waakt, zonder dat er meer agenten bijkomen,
wordt door meerdere raadsleden gedeeld al
zweeg men dan ook dien middag als een
„mof".
Na voorlezing van het bezwaarschrift, inge
zonden door eenige hoofdagenten van politie
ook al naar aanleiding van het bovenstaande,
kostte het den heer Van Kessel eenige moeite
liet woord te verkrijgen om zich te verdedi
gen. Bijgestaan door den heer Schulz gelukte
hem dit en na de verklaring van genoemden
heer dat ook hij de verontwaardiging van de
hoofdagenten niet begreep, was het voor den