De gronden langs den Zeeweg
Plaatselijk Nieuws.
BLOEMENDAAL.
lat. Neen, zün ziel is een gan-
g met de onze verbonden ge-
e onzichtbare draden, waarvan
contactsleutel bezit,
iet Fedor meegeleefd, en mee-
de onze geweest. Wij hebben
neenschap met hem gevoeld, die
bestaat tusschen alle mensche-
wij hebben zijn ondergang be
lt die van een onzer ■allernaas-
zooverre is de dichter Tolstoi,
;d en de vertolker zijnen gevoe-
iet minder.
is een tweede Tolstoi die
willen leiden binnen den kring
stelling en sympathie, l'k bedoel
maatschappijhervormer, die bij
eid hoogtij viert in zijn in Fedor's
stelling: een welgesteld mensch
iits op drie wijzen door dit leven
ste wijze bestaat daarin, dat men
z", waarin wij verkeeren ver-
Dat is vrij 'gemakkelijk", zegt
e wijze is, zich boven dien
verheffen en zich daarvan on-
e maken, hetgeen alleen helden
nen.
manier is, zich te benevelen en
oplossing te ontwijken,
zen uitweg bleef Fedor over, die
:ld was, noch verstond met den
>p goeden voet te verkeeren.
eze redeneering zou Fedor du£
slachtoffer zijn van de fouten
chappelijke samenleving,
r, in zijn verdichting van Fedor's
zwakheid4 is Tolstoi onaanvecht-
rvormer zal ieder hem kunnen oor
eigen levensopvatting.
echter staat vast, dat Tolstoi
leeft weten te roeren en een haast
Iramatische spanning in „fiet levell
ed weten te ontwikkelen.
idersöheiden|e teekenaars een en
:rhaal op onderscheidene wijzen
treeren, zoo zal ook elk cre-
leelspeler zijn eigen opvatting van
bben. Er zijn allerlei opvattingen
n verdedigbaar, docih die van
mij al buitengemeen fijn en heusch-
ik een karakteristiek zou willen
de opvatting van Moissi's „Fedor
dan zou ik liet allermeest denken
nversierde van geest" of zooals het
sprekiugen heet: een „arme van
i was Moissi's Fedor, zonder krul-
ien; er zat niets meer achter hetgeen
n ziel te zien gaf. Weerloos, een
open als een kind stond hij daar
je weerloosheid en argeloosheid
em zoo sympathiek. Het was dan
wonder, dat menigeen zijn ontroe-
langer meester kon blijven toen
het laatste bedrijf, naar het uiterlijk
us gelijkend, den kruisweg ten einde
het harde leven hem opgedreven
amen- en tegenspel gaven Lina Los-
J'sa", mèvrouw voii Winterstein als
wlowna", Annie Mewes, als „Sascha"
ia Terwin, als „Mascha" vele oogen-
an rijp kunstgenot en wanneer wij
ooze spel van Eduard v. Winterstein,
rol van „Karenin, Lisa's zweiter
üts overtuigends wist te leggen, b.ui-
ouwing laten, dan mogen wij van een
lijke voorstelling spreken, doch den
Zondagmiddag behoorde onze aan-
i Moissi, den grooten illustrator van
„Levende Lijk".
el was even sober en roerend als
tting girootsch was.
bliek, dat den schouburg geheel vul-
:ep terecht dat het werktuigelijke en
landgeklap na elk bedrijf bij dit aan
stok en spel achterwege behoorde te
a wachtte dan ook tot de voorstelling
fgeloopen was, om daarna Moissi en
Isdhap met applaus te bedanken, met
dat spontaan overging in een geest-
>vatie.
HENRI BAKELS.
KUNST.
hoeft ons niet te verbazen dat de heer
zich in een steeds drukker bezoek van
mgs geopend „Intiem Theater" mag
an. Een der dingen, die daartoe het
anleiding geven, is wel het met zorg
programma, dat hij wekelijks zijn be-
aanbiedt. Op een van goeden smaak
de wijze weet hij zijn theater op het
>eil te houden, zoodat het den naam
lilie-cabaret tenvolle verdient,
week o.a. verleenden hunne meiewer-
mpinski, de bekende humorist. Nu, hu-
zit de heer Kempinski. Zijn mimiek is
Zijn geringe kennis van 't Hollandsch
iet hem lastig, als vlot Hollandsch con-
r op te treden, maar in zijn kwaliteit
morist komt hem alle lof toe.
veede vermelden wij Hetty Ruys, twee
ter van den bekenden Cor Ruys. Sinds
tijd heeft zü het tooneel vaarwel ge-
i zich aan de intieme kunst gewijd en
ven zeggen Hetty Ruys is een knappe
ichtskunstenares. Vooral 't levensliedje
De VOORZITTER zal er aandacht aan schenken.
De heer NOORMAN zegt dat „Bloemendaal-Noord" de stuk
ken, behoorende tot de premie-aanvrage voor 71 woningen,
teruggekregen heeft met verschillende aanmerkingen van B. en
W. Spreker vraagt of het niet mogelijk is op de plannen toch
maar vast premie aan te vragen. Over die verschilpunten kan
men altijd nog praten.
De heer DE WAAL MALEE1JT zegt dat B. en W. de premie
niet hebben aangevraagd, omdat het hun gebleken is dat lang
geen 71 woningen noodig zijn. Bovendien hebben B. en W.
nog andere bezwaren.
De VOORZITTER merkt op dat zoo'n premieaanvrage niet
gaat over den Raad maar over B. en W. Natuurlijk vertrouwt
de Regeering dat de aanvragen die ingezonden worden onder
zocht zijn.
De heer NOORMAN meent dat B. en W. gevraagd hadden
om een lijst van de leden en nu blijkt dat men een lijst van de
gegadigden had moeten hebben. Nu zijn er zeker nog 85 men-
schen die op een woning wachten. Als er hoogstens 40 afvallen,
dan blijven er nog 35 over.
De heer SCHULZ herinnert aan den bouw van middenstands
woningen voor de Ver. „Bosch en DuinToen is van de tafel
van B. en W. op den bouw van meer woningen dan waaraan
eigenlijk behoefte bestond aangedrongen, omdat men het waar
schijnlijk achtte dat de Regeering wel rantsoeneeren zou. Thans
wordt er geheel anders over gesproken. Als B. en W. nu vast
beginnen met de plannen door te zenden en de zaak niet op
houden, dan kan men altijd nog onder het oog zien welke per
sonen terecht en welke ten onrechte op de lijst zijn gebracht.
Spreker heeft ook nog eens nagegaan en is tot de conclussie
gekomen dat 30 a 40 woningen zeker nog noodig zijn. Hij
geeft B. en W. in overweging bouwpremie aan te vragen, des
noods voor een kleiner aantal woningen dan 71.
De heer VAN KESSEL vraagt of B. en W. al eens over
wogen hebben om, waar men telkens weer overhoop ligt met
de Woningbouwvereenigingen, voor rekening en risico van de
gemeente woningen te bouwen. Het gaat er niet om wie de
woningen bouwt, maar hoofdzaak is dat de noodige woningen
er komen. Naar zijne meening zijn er nog wel meer dan 20
woningen noodig, want behalve de leden van „Bloemendaal-
Noord zijn er te Overveen ook nog wel menschen die in wo
ningnood verkeeren. Als met de Woningbouwvereenigingen geen
land te bezeilen is, welnu laat de gemeente dan zelf bouwen en
zelf exploiteeren.
De VOORZITTER vreest dat dit toch wel het eind van het
lied zal zijn. Deze kwestie over het aanvragen van bouwpremie
gaat echter B. en W. aan en niet den Raad.
Niets meer ter openbare zitting te behandelen zijnde, wordt
overgegaan tot het vergaderen met gesloten deuren.
wordt door haar schitterend gebracht. Naast
een goede voordracht beschikt zij over een
aardig stemgeluid. Het gevoelvolle, melodieuze
liedje „Een wiegelied" aan haar zelf opgedra
gen wordt door haar op keurige wijze vertolkt.
We hopen dan ook dat Hetty Ruys van haai
verandering geen spijt zal hebben en zij zich
verder aan de intieme kunst zal geven.
Het programma voor heden geeft weer
eerste rangs artisten o.a. Luciën, de bekende
gentleman humorist, die geen inleiding bij t
publiek behoeft. Luciën is iemand met een re
putatie.
Verder Larette, van wie we niets mogen
zeggen. Men ga zelf een avond naar „Modern".
Als derde kunnen1 we voor deze week nog
vermelden Laura Bernauer, een Duitsehe stim-
mungssoubrette, die elders in ons land veel
succes heeft gehad.
Het geheel wordt opgeluisterd door het suc
ces trio van der Spek, een vlot strijkje wdar-
van de de pianist Jan Tames tevens een ver
dienstelijk accompagnateur is.
In ons blad, en niet minder in de Haarlem-
sche dagbladen is nogal eens iets geschreven
over den aankoop van de gronden langs den
Zeeweg door ons gemeentebestuur.
Het is ook de moeite waard er iets over
te vermelden. Het gaat over een (je groot
bedrag, dan dat de ingezetenen er onkundig
over mogen blijven en liet is niet anders dan
toe te juichen dat men van alle kanten deze
zaak terdege belicht.
Het besluit dat indertijd genomen is men
weet het heeft natuurlijk op eeniige gege
vens berust en al moest deze aankoop dienen
om de onkosten, besteed aan den Zeeweg,
eenigszins te dekken, men heeft toen maar niet
een besluit genomen zonder meer, zooals van
zekere zijde zijdelings wordt beweerd.
Door den gemeente-architect werd aan den
gemeenteraad het volgende schema overge
legd:
Bloemend'aal, 28 Juni 1921.
Onderwerp:
Exploitatie van gronden
langs den Zeeweg.
Alvorens tot verkoop van gronden over te
gaan, heb ik gemeend een schema te moeten
geven, waardoor de gemiddelde verkoopprijs
zal kunnen worden vastgesteld. D'e cijfers zijn
allen bij benadering bepaald en maig de bere
kening dus niet als geheel juist wordien aan
genomen.
Vertrouwende, dat met 1 Januari 1922 de
verkoop van gronden begint, neem ik aan,
dat alsdan d'e Gemeente een kapitaal van 2
millioen in weg, rentederving (6%) en aan
liggende gronden heeft gestoken.
De Gemeente heeft daarvoor 130 H.A.
bouwgrond.
Naar mijn meening is hiervan 10 H.A. on
verkoopbaar; tevens moet voor plantsoenaan-
leg, wandelbosch en sportterrein 5 H.A. be
schikbaar gesteld worden. Tevens is 14 K.M.
weg geprojecteerd, welke een oppervlakte
vereischen van 15 H.A.
Aan verkoopbaren grond blijft dus over 150
H.A.
Aannemend dat de exploitatie in 25 jaren
zal zijn afgeloopen moet elk jaar 6 H.A. grond
worden verkocht, en voor wegenaanleg wor
den uitgegeven f 30.000.
De ontvangsten van d'e 6 H.A. bouwgrond
zullen dan zooveel meer moeten bedragen
dan f 30.000.als de annuïteitsaflossing van
f 2.000.000.— per jaar zal bedragen.
Deze aflossing zal zijn f 170.000.
De gemiddelde grondprijs zal dus moeten
zijn f 3.50 per M2.
Naar mijn meening mag de volgende prijs
als niet te hoog voor onderstaande terreinen
worden aangenomen.
1 HiA. langs den Boulevard
a f 250.000.— f 250.000.—
2,5 H.A. bij de Israëlitische Be
graafplaats a f 80.000.— 200.000
15 H.A. vanaf de Haart. Waterl.
naar die zee a f 50.000.750.000.
15 H.A. vanaf den Boulevard
naar Overveen a f 30.000.1.200.000.
116,5 H.A. in het middengedeelte
a f 20.000.— 2.330.000.
Totaal f 5.130.000.—
De ontvangsten moeten per jaar zijn:
Voor aflossing f 170.000.
Voor wegenaanleg 30.000.
Totaal f 200.000.—
In 25 jaar wordt dit een bedrag van
f 5.000.000.Alzoo een winst van f 130.000.
of per jaar f 5000.Mocht echter de exploi
tatie in 10 jaar zijn afgeloopen, dan kan bij
de genoemde grondprijzen een winst gemaakt
worden van f 150.000.per jaar.
De Gemeente-architect,
(w.g.) J. de JONG Cz.
Wij leven nu in een andieren tijd en terecht
werd reeds geschreven als de raad nog eens
voor de beslissing stond, de notulenschrijver
heel andere dingen te noteeren zou krijgen
d'an hij nu heeft gedaan en dat het besluit tot
aankoop dan ook niet zou zijn genomen in
Jen vorm van thans.
Wij zijn echter evenzeer overtuigd dat het
besluit tot aankoop ook thans nog genomen
zou worden, zij het dan ook in anderen vorm.
Het getuigt toch wel van kortzichtigheid, in
dien men alleen maar het oog wil slaan op den
economischen toestand van het oogenbiik en
niet durft hopen dat er weer betere tijden
zullen komen.
Zeker, men heeft m.i. fouten gemaakt. De
publiciteit komt wel wat laat en indien men,
voor tot aankoop was besloten, het publiek
had laten weten wat het thans weet, dan zou
er wel voor gezorgd zijn dat er op 'gemakke
lijker voorwaarden zou zijn aangekocht.
Publiciteit, mits tijdig, is voor een bestuurs
college een plicht die niet te licht geschat mag
worden. De heer J. C. P. schrijft daar ook
terecht over in het H. Dagblad van eenige da
gen terug. Het is wel gewenscht zijn meening
over den aankoop van die gronden ook eens
te laten hooren: Hij schrijft dan:
Eenige weken geleden heeft onze medewer
ker Saxenburger in zijn Bloemendaalschen
Brief een beschouwing ten beste gegeven
over liet Raadsbesluit tot aankoop van de
gronden langs den Zeeweg in dezen geest, da;
die aankoop volkomen lag op den weg van de
gemeente en dat het niet raadzaam zou zijn,
zich door in elk geival tijdelijke malaise
van dat plan te laten afschrikken. Deze con
clusies onderschrijf ik nog heden, maar over
de opportuniteit van de zaak is op dit ooigeu-
blik nog wel iets te zeggen.
Bloemendaal is, d'e eenige gemeente in den
omtrek, waar nog geen behoorlijk gedrukte of
[op andere manier vermenigvuldigde Raads
voorstellen bestaan, wat het groote bezwaar
oplevert, dat niemand ooit overzichtelijke stuk
ken voor zich heeft zelfs is mij verzekerd,
dat de Raadsleden de overeenkomst met de
familie Van der Vliet niet bezitten. Intusschen
heb Ik van het stuk door welwillende mede
werking inzage gehad en opgemerkt, hoe ont
zaglijk veel voorbehoud de verkoopster van
deze gronden tegenover de gemeente gemaakt
heeft; het zeer uitvoerige stuk wemelt van
servituten, alle in 't belang van de gronden,
die de familie Van der Vliet overhoudt.
Natuurlijk moet de Raad! al deze beperkende
bepalingen van te voren gekend hebben en
niet zwaar gewogen, anders zou 'de toestem
ming tot de overeenkomst niet gegeven zijn.
Men ademde toen evenwel in een geheel
andere atmosfeer. De malaise, die ons nu de
handen verlamt, was toen nog niet zoo sterk
opgetreden, er werd nog geld verdiend, dus
ook geld! verteerd, er bestond geen reden om
te vreezen, dat de gronden langs den Zeeweg
niet heel spoedig koopers zouden vinden. In
zulk een tijd worden bezwaren licht geteld, die
op dit oogenbiik drukiken. De blik van vandaag
is de kijk van morgen niet. En een van de
Raadsleden, die een voorstander was en in
principe nog is van aankoop van de gronden,
heeft mij ronduit gezegd, dat hij wanneer het
besluit nog genomen moest worden, er toch
niet meer zoo enthousiast tegenover zou
staan.
Moet deze verandering hem kwalijk geno
men worden? Ik zou zeggen van neen. Zün
stem van toen zal wel behoorlijk overdacht
zijn geweest. Maar de toestand is wel veran
derd. In den verkoop van groote huizen is een
debacle ontstaan. In- en' buiten Haarlem kun
nen patriciërswoningen en groote villa's geen
koopers meer vindën tot redelijken prijs, soms
zelfs niet eens meer tot een belachelijk som
metje. Men wil geen groote perceelen meer
bewonen, dus nog veel minder bouwen1. Alge-
meen is de vraag naar kleine huizen en' ol-
schoon daarmee een voortdurende trek naar
buiten gepaard gaat en de gronden langs den
Zeeweg dus wel koopers zullen vinden, zai
het veel langer duren vóórdat die zijn volge
bouwd met andere woorden zal de rente
last op deze gronden veel zwaarder drukken.
De verkoopster eischt trouwens, dat 'als
minimum 1000 M2. verkocht zal worden, het
geen voor kleine landhuizen al rijkelijk duur
zal worden.
Nu dit te voorzien is, spreekt het vanzelf,
dat ook de andere voorwaarden waaraan de
...emieente zich als koopster onderwerpen moet,
veel moeilijker lijken, dat toen het contract
werd aangegaan. Dat het Raadsbesluit op dit
oogenbiik niet meer zou worden aangenomen,
durf ik niet met zekerheid zeggen dat er
veel meer strijd over gevoerd zou worden, is
wel zeker. Natuurlijk kan de gemeente de over
eenkomst niet ongedaan maken: een berouw
hebbende. kooper blijft niettemin kooper
daarom heeft de burgerij zich blijkbaar met de
zaak ingelaten en wanneer zij, degelijk voor
gelicht, tot de conclusie komt, dat de aankoop,
wel verre van een voordeel te worden, een
groot nadeel voor de gemeente zal zijn, heeft
zij de uitredding nog, om aan Ged. Staten te
verzoeken, hun goedkeuring aan het Raadsbe-
luit te onthouden.
Daarvoor zal in de eerste plaats de over
eenkomst moeten worden gepubliceerd, zoodat
de critiek zich daarover onbelemmerd uiten
kan. 'I'e meer omdat dit zonder voorlichting
niet mogelijk is. Er hoort vrij wat plaatselijke
kennis toe, om te vatten wat al die erfdienst
baarheden beduiden: voor den leek is het stuk
met al zijn cijfertjes en kadastrale merken,
eenvoudig abracadabra.
In Bloemendaal gaan de bezwaren evenwel
nog veel verder, dan dlit contrat met al zijn
voetangels en klemmen. Er wordt ook betoogd,
dat afgescheiden van d'e vraag, hoe lastig het
der gemeente mettertijd met al die servituten
wel gemaakt kan worden, de prijs van den
grond, bouwrijp gemaakt, bovendien m.et rente
en aflossing belast, veel te hoog geworden
zal zijn.
Aan dergelijke becijferingen waag ik mij
liever niet. Zij blijven, zou ik meenen, altijd
speculatief en passen dus als zoodanig volko
men bij een transactie als deze, die een zuivere
grondspeculatie is, met jacht naar winst. Al
naar iemand in zijn binnenste met de speculatie
ingenomen is of niet, kan hij de rekening van
liet bedrijf (want een grondbedrijf wordt het)
optimistisch of pessimistisch opzetten. Ik heb
een becijfering gezien, waarbij men kwam tot
vier millioen drie ton voor het geheele bezit:
Zeeweg plus grondaankoop, plus bijkomende
kosten, plus rente, waarvoor dan zou worden
verkregen een oppervlakte van een millioen
driehonderduizend vierkante meters rijpge-
maakte bouwgrond, zoodat de M2. f 3.30 zou
kosten. Misschien is dit wat pessimistisch.
Een van de Raadsleden, de heer Schulz,
heeft zich er al over uitgelaten, dat deze kos
tende prijs hem een raadsel is. Hij veronder
stelt daarbij kosten, die niet de grondexploitant,
maar de verbruiker (kooper) zal hebben te
betalen. Of zijn veronderstelling juist is, kan ik
niet nagaan, maar een ander punt dat hij aan
voert, is het middelpunt van de kwestie. Men
mag, zoo zegt hij, ook niet de kosten van
aanleg van den Zeeweg beschouwen als deel
van den kost(enden) prijs van de gronden er
langs. „Want wanneer de gemeente die gron
den niet mocht koopen, dan moet de Zeeweg
toch betaald worden".
Dit laatste is natuurlijk juist. Maar de heer
Schulz vergeet toch, dat er leden van den
Raad zullen zijn geweest, die den aankoop van
de gronden langs den Zeeweg hebben toege
juicht met de bedoeling om uit de winst op
de exploitatie de kosten van den Zeeweg terug
te halen. Dit heeft immers veel meer gekost,
dan aanvankelijk verwacht werd. In den ge-
dachtengang van het raadsbesluit is het dus
zeer moeilijk de beide zaken van elkander te
fcheiden. Al zullen er nu wel Raadsleden
zijn, die liever de kosten van den Zeeweg op
zichzelf maar aanvaarden, wanneer maar niet
getracht wordt, die door een twijfelachtige
grondexploitatie terug te verdienen met het
gevaar daartegenover, dat de speculatie mis
lukt en de burgerij dubbele lasten krijgt op te
brengen: voor den Zeeweg zelf en dan nog
eens voor de gronden daarnaast.
Naderhand heeft weliswaar ook de heer
Schulz zich uitgelaten: ,ydat de kosten van aan
leg en onderhoud van den Zeeweg vergoed
worden en bovendien nog een aardige kans op
een overschot blijft". Natuurlijk door den ver
koop der grondep.
De geheele zaak wordt een weinig vertroe
beld door de meening van enkelen, dat het in
't geheel niet op den weg van de gemeente
lag om in bouwgrond te igaan speculeeren.
Dit argument zal bij Ged. Staten wel niet in
slaan. Hebben wij al niet sinds jaren gezien,
dat gemeenten van allerlei grootte en betee-
keniis terreinen en vaste goederen koopen,
zonder zekerheid van financieel succes? Als
dat wordt afgekeurd, behoort een gemeente
dleen maar te administreeren, niets te onder-
temen, omdat in elke onderneming, zonder uit
zondering, de kans op risico verborgen zit.
Neen, daarmee komt men er niet. Noch bij
de burgerij, die het verzet der Commissie toch
zal moeten steunen, noch bij Ged. Staten, aan
wie dan om vernietiging van het Raadsbesluit
zal worden gevraagd. De kern van het request
zal moeten zijn het koopcontract, dat de inge
zetenen immers in zijn details niet kenden.
Daaraan kunnen Qed. Staten houvast krijgen,
wanneer inderdaad blijkt, dat voorwaarden,
die anderhalf jaar geleden geen overwegend
bezwaar waren, in de bestaande omstandig
heden al te zeer zouden drukken. Te zwaar.
Qed. Staten 'die de taak hebben, om als koel
overleggende pleegouders, de gemeenten van
dwaasheden te weerhouden, zullen dan ook
ten voordeele van Bloemendaal kunnen optre
den.
Natuurlijk kan de kracht van het verzoek
aanmerkelijk versterkt worden, wanneer
requestranten in staat zijn aan te toonen, dat
het belastbaar inkomen der gezamenlijke Bloe
mendalers sedert het jaar 1921, toen tot den
"aankoop beslotien werd, aanmerkelijk is ge
daald. Van 25 tot naar ik meen 13 millioen".
Ik zou willen vragen: is er nog een derde
mogelijkheid? Kunnen Gech Staten het besluit
bekrachtigen onder nad'er te stellen voor
waarden, b.v. dat in het koopcontract eenige
wijzigingen worden gebracht, in het belang der
gemeente?
Ware dit mogelijk dan zou die Commissie
welke thans 'in het leven is geroepen al een
flink succes kunnen boeken» E-
Gezondheidscommissie gezeteld te Bl'daal.
Men schrijft ons: In de Januari vergadering
dier commissie ingesteld behalve voor de ge
meente Bloemendaal, voor Bennebroek, Haar
lemmerliede c.a. Heemstede, Schoten, Spaarn-
dam en Zandvoort en welke elke eerste Woens
dagavond der maand 's avonds 8 uur te Haar
lem in het perceel Gedempte Oude Gracht 63
vergadert werden om. de volgende punten
behandeld:
1. De slechte toestand der wegen en der
rioleering en het gebrekkig ophalen van straat-
en huisvjitn! in het stedelijk gedeelte van
Haarlemmerliede. De dr. Schaepmanstraat is
slechts voor een klein deel bestraat, de rio
leering ligt daar voor een groot gedeelte bloot,
het vuil loopt op de lager liggende terreinen
en verspreidt stank. Het straat- en huisvuil
wordt niet of zeer onvoldoende opgehaald,
waarom de bewoners hun vuil op de nabij
liggende terreinen of in de Amsterdamsche-
vaart werpen. De gemeente Haarlemmerliede
c.a. doet hieraan niets.
2. De onbegaanbaarheid' van de Kastanje
laan te Heemstede en de slechte toestand der
rioleering der perceelen gelegen aan die laan.
In deze laan ligt geen rioleering. De afvoer
van water en vuil geschiedt in putten gele
gen in de tuintjes. Deze putten hebben eene
geringe afmeting, zijn dadelijk vol, waarna het
vuil in de tuintjes loopt en stank veroorzaakt.
Behalve dat bij regen de laan blank staat is
de laan gevaarlijk voor het verkeer. De ge
meente Heemstede doet hieraan niets.
3. De slechte toestand der rioleering der
perceelen Rijksstraatweg nos. 154 tot en met
168 te Schoten. In den straatweg ligt ter
plaatse geen rioleering. De afvoer van water
en vuil geschiedt in putten gelegen in de tuin
tjes der woningen. Deze putten, welke eene
geringe afmeting hebben, zijn dadelijk vol,
waarna het vuil in de tuintjes loopt en stank
