Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Bloemendaal, Overveen, Aerdenhout en Vogelenzang Verrassingen. Plaatselijk Nieuws. P. VAN DER STAD - Tel. 188 Oom Martinus' Horloge. N. KUIPER FEUILLETON WILD EN GEVOGELTE 18e JAARGANG. WOENSDAG 3 DECEMBER 1924 No. 49 Uitgever: A. EIKELENBOOM, Bloemendaal. Kantoor voor Redactie en Administratie: Bloemendaalscheweg 42. - Tel. 22324. V I Kleine Meubeltjes BLOEMENDAAL. OVERVEEN. AERDENHOUT. AFDEELING AMSTERDAM VAN ,,'T BINNENHUIS" LEIDSCHESTRAAT BOVEN AFDEELING BLOEMENDAAL IN HUIZE „S0RGH-VL1ET" VOGELENZANG. BLOEMENDAALSGH WEEKBLAD Abonnement: Voor een half jaar 1,75 LOSSE NUMMERS 5 CENT. Advertentiën: 15 cent per regel, bij afname van 500 regels of meer, korting. Vraag en aanbod, huur en verhuur, koop en verkoop, van 1 tot 10 regels 1.elke regel meer 10 cent. Tusschen den tekst of op een bepaalde plaats speciaal tarief. Bestrijding van criminaliteit moet minder gezocht worden in de oplegging van straffen dan in de weg neming van de oorzaken, waarin de misdadigheid haren grond vindt. (Weekbl. v. h. Recht.) OOOOOOOOOOOOOCXJOOOOOOOCOOOOOOOOOOOOOOOOOOOClOOÖOOOOOOOOOOtXXlClOClOO HERSTEL. Het leven keert terug na vele weken van slopend, al verzwakkend lichaamsleed, ik heb het moede hoofd niet afgeweken, ik wist in mij den overgang gereed. Zoo is het leven weer tot mij gekomen, het zwaar gewicht ging in den strijd te loor; er bleven slechts de zilvren-zachte droomen, het straf „waartoe?" versmolt in louter gloor. De schoonheid van de dagen is herboren, ik staar het aan, met andren oogopslag, de ziel alleen is waarlijk uitverkoren, de ziel der dingen kent geen stervensdag. (Morks Magazijn.) NANDA SANDBERGEN. (Nadruk verboden.) Sinterklaas is het feest van de verras sing. Men pleegt den heilige, aan wien deze dag is gewijd, te vereeren om zijn goedheid en gulheid. Misschien zou men meer reden nog hebben, hem te vereeren om de wijze, waarop hij zijn vrijgevigheid toont. Want niet, wat hij geeft maakt Sin terklaas tot een goedheilig man, maar dat hij het geeft bij verrassing. De verrassing is een onmisbaar levens' bestanddeel. Zij heeft waarde om haars zelfs wil. Er zijn gaven, waarop wij recht hebben. Zij schenken ons niet die voldoe' ning, welke wij ontvangen van de onver wachte toegift. Gij hebt recht op honderd gulden sala heeft u een bedrag aan duurtetoeslag of ris. Maar uw patroon, of, wanneer gij ambtenaar zijt, de ontvanger, keert u hon derdtien gulden uit. Uw patroon of de staat heeft u een bedrag aan duurtetoeslag of een gratificatie wegens bijzondere diensten toebedacht. Van deze tien gulden beleeft gij meer pleizier dan van de hon derd, die u van rechtswege toekomen. Gij viert een jubileum en hebt reeds lang gemerkt, dat er iets broeit. Als de dag aanbreekt, weet ge precies, wie u ko men huldigen; ge krijgt keur van geschen ken en een schat van bloemen met een toe spraak van uw chef, van den voorzitter uwer vereeniging, van den beste uwer kameraden en van den burgemeester mis- Ridderstraat 28 - Haarlem Telefoon 3017 geschikt als Sint Nicolaas- C a d e a u x schien. Maar aan tafel leest men u een telegram voor van een lang vergeten vriend, van wien ge destijds met ruzie ge scheiden zijt. Dit telegram heeft voor u veel meer waarde dan ai de overige hulde blijken tezamen. Niet omdat het uiting is van meer hartelijkheid, niet omdat het op rechter is gemeend, maar eenvoudig om dat gij dit niet had verwacht. De verrassing is de stem uit een andere wereld, die de eentonigheid van het be kende stemmengegons onderbreekt; zij is een straal uit het romantische rijk van den droom in dit alledagslevenzij is het avontuur te midden van grauwe sleur. Eigenlijk wachten wij haar heel den dag. Als de postbode ons huis nadert; als de bel overgaat, als de telefoon rinkelt. Op haar houden wij onze oogen gevestigd, zoodra wij een hoek van de straat omslaan of een winkel binnentreden of onze plaats innemen in de spoorweg-coupé. Als de dag is verstreken en wij overdenken wat hij ons heeft gebracht, dan vergeten wij de vele zegeningen, die dagelijks wederkee- ren. Goede gezondheid, vrede met vrouw en kinderen, regelmaat in ons werk, goede zaken, wij aanvaarden het zonder er 's avonds te bed een herinnering aan te wijden, maar die ééne op zichzelf volmaakt onbelangrjke gebeurtenis houdt ons be wustzijn in beslag, omdat wij er niet op hadden gerekend. Het is de verrassing, die ons levend houdt. De levensbeschrijver van Charles Dickens vertelt, hoe deze beweegljke geest tot het uur van zijn dood het besef niet kon loslaten, dat hem nog iets wachtte. Misschien heeft hij zijn eigen vertrouwen in de verrassing belichaamd in de figuur van Micawber, die ook in den grootsten nood den moed niet verloor, omdat hij stellig overtuigd bleef, dat „er zich iets zou opdoen". Is dit in den grond niet een algemeen menschelijke overtuiging? Niet altijd zijn wij er ons klaar van bewust, maar in ons hart bouwen wij in velerlei opzicht ons leven op de verrassing. Een jonge man ontmoet dagelijks de vriendinnen van zijn zuster en toch weet hij, dat het meisje zijner keuze plotseling op zal doemen uit een hem onbekend verschiet. Een jonge vrouw solliciteert naar alle vacatures, waarop haar diploma recht geeft; toch zegt een inwendig vermoeden haar, dat zij buiten alle sollicitaties om tot haar be stemming zal komen. Is het niet treffend, hoeveel toch nijvere werkers en volhar dende spaarders het doel van hun wen- schen, een eigen schip of een eigen boer derij of een renteniershuisje, betitelen met den veelzeggenden naamNooit gedacht Als wij bij 't eind van ons leven op den langen weg achter ons terug zien, besef fen wij, dat het de verrassingen zijn ge weest, die het leven zijn kleur, zijn betee- kenis, zijn richting hebben gegeven. Onze schikgodin spot met afspraken en verze kering, met plan en ontwerponverwachts gooit zij telkens ons stelsel omver en nieuwsgierig vragen wij ons na elke wen ding van ons lot af: Wat nu weer? Sinterklaas is de heilige van de Verras sing; toch heeft ook deze goede vriend zijn vijanden. Want er zijn menschen, die de verrassing vreezen. Alles wat plotse ling komt, schokt hen en verbijstert hun ziel. Het zijn de naturen, die over weinig lenigheid beschikken; die het vermogen missen, zich naar het onverwachte te voegen. Het zijn de slaven van de regel maat, de kettinggangers van de sleur. Niet alleen de plotselinge teleurstellin gen pijnigen hen, maar evengoed de mee vallers, waarop zij niet hebben gerekend. Al blijft het uitzondering, dat iemand sterft of krankzinnig wordt op het be richt, dat hij de honderdduizend heeft ge trokken, velen onzer ervaren toch een on aangename sensatie, wanneer een verras sing hen uit hun gewone doen haalt. Zij hebben zich gewend aan het denk beeld, vanmiddag evenals andere midda gen hun eenvoudige kost te zullen nutti gen en de verrassing van het stil voorbe reide feestmaal verontrust hun maag. Als midden onder hun werk het rijtuig voor de deur staat van den vriend, die hen uitnoodigt voor een toertje, gevoelen zij dezen aanslag op hun regelmatigen levensgang als een verdriet. Zij zijn de ongelukkigsten onder de menschen, want het leven is één voortdu rende verrassing en het lot is als Sinter klaas, die ons bestendig in spanning houdt, wie de koek krijgt, wie de gard. C. Haarlem, eiken Donderdagavond van 7.30 tot 10.30 uur en op de Zondagen 14 Dec., 11 Jan., 8 Febr. 8 en 22 Maart en 12 April a.s. van 101 uur op Zaterdagen 27 Dec., 24 Jan. 21 Febr. a.s. van 25 uur. Tijdens de oefeningen kan deelgenomen worden aan de wedstrijden om de wissel- en personeel- prijzen, waarvan reglement op de baan aanwezig. Competitie- en propagandawedstrijden worden ook tijdens de oefeningen gehouden. Op Dinsdag 2 Dec. des avonds te 7 uur wordt in het schietgebouw een wild-avond gegeven; waarin tevens prijsuitreiking van de gehouden onderlinge wedstrijden zal plaats hebben. Vrijwillige brandweer. De heeren R Doorn en A J. Overakker hebben bedankt als lid der Vrij willige brandweer en zijn daardoor de functies van commandant en secretaris vacant gekomen. In ons volgend nummer hierover meer. Nog een paar dagen en het St. Nicolaasfeest is er weer. Voor jong en oud wordt 5 December weder een prettige dag. Onze gemeente wordt ook ieder jaar door den goeden Sint bezocht. Zoo ook dit jaar. We ver nemen het volgende: Vrijdag 5 December e.k. ten 12.42 uur komt de Sint natuurlijk vergezeld van Zwarte Piet te Bloe mendaal met den trein aan. Vandaar zal hij zich, gezeten op zijn trouwe schimmel, door het dorp naar de Gemeenteschool, hoofd de heer K. Tin- holt, begeven om aldaar eenige uren te vertoeven. De bisschop zal zich bezighouden met een streng onderzoek in te stellen naar het gedrag der leer lingen. Vervolgens laat hij zich ook nu weer niet onbetuigd en zal hij voor ieder kind een verras sing mede brengen. Ook de gemeentelijke M.U.L.O. school, hoofd de heer A. IJzerman, wordt Vrijdag niet overgeslagen en ook daar is een bezoek van St. Nicolaas te verwachten. Het beloofd voor de Bloemendaalsche jeugd dus wederom een prettige dag te worden. St. Nicolaas houdt niet alleen' van kinderen, maar eveneens van muziek. Dit bewees wel, dat hij Dinsdag den ganschen dag het muziekkorps der werkloozen vergezelde. Ter eere van den krassen grijsaard, speelde het korps niets anders dan St. Nicolaasliederen. Het behoeft geen betoog dat deze gewichtige gebeurtenis bij de jeugd zeer in den smaak viel. Schietvereeniging Generaal Joubert. De oefe ningen op buks en pistool, zullen gehouden worden in het schietgebouw aan de Schouwtjeslaan te Betreffende den inbraak in de villa van de familie T. alhier, schrijft men nog het volgende aan de ,,N. Haarl. Courant": Des morgens om even 8 uur ontdekte de chauf feur, dat er beneden een raam openstond. Dit vend hij verdacht, en toen hij zijn blik langs den gevel liet gaan, bemerkte hij alras dat bovenaan een raam was verbrijzeld. O ogenblikkelijk waarschuwde hij den tuinbaas, die de sleutels van de villa had, en deze consta teerde al spoedig dat er in het huis ingebroken was. De politie werd gewaarschuwd en deze stelde een uitgebreid onderzoek in. Hieruit bleek dat de inbreker langs het huis naar boven geklommen was, en toen een ruit heeft gebroken, om de span jolet van de openslaande deuren te kunnen be reiken. Bij deze manoeuvre heeft de inbreker danig zijn hand bezeerd, althans het glas en de grond vertoonden duidelijke bloedsporen. Dat men langs 't huis naar boven heeft kunnen komen, behoeft geen verwondering te baren, als men bedenkt dat de bouw van de buitenzijde van het huis een be klimming heel gemakkelijk maakt. Na boven te zijn binnengeklommen is de onge- noode gast, zich eerst gaan oriënteeren, en heeft zijn aftocht gedek door de deur, die aanleiding tot de ontdekking gaf, open te zette». Eerst schijnt hij echter in den kelder te zijn geweest, daar de bloedsporen van de gewonde hand, zich tot daar aan toe vertoonen. Nadat dit alles gebeurd was is de nachtelijke bezoeker met de operatie begonnen. Alles wat maar kast was is opengebroken' en op de meest vandale wijze. Het scheen hem echter niet te doen te zijn om zilver of een ander kostbaar metaal, daar dit alles onaangeroerd is gelaten. Blijkbaar is er alleen naar geld en kleeren gezocht, want verschillende kleedimgstukken lagen in de gang verspreid. Voor zoover is komen vast te staan heeft de inbreker 2 pantalons, een colbertjasje, en waar schijnlijk een zijden overhemd meegenomen, ter wijl hij zich ook van nieuw onolergoed voorzien heeft. Uit alles blijkt dat hij op zijn gemak een en ander gepast heeft. Een colbert dat hem waarschijnlijk te klein was heeft hij weer uitgetrokken. Ook een paar lak schoenen schenen hem niet van de gewenschte maat te zijn. Wat het, door hem achtergelaten on dergoed betreft dit is van tamelijk goede kwali teit geweest, doch thans zoo goed als geheel ver sleten. Het zijn twee onderbroeken', een borstrok, een broek en een jasje, alsmede een paar oude schoenen. Tevens vond men in de gang een flink zakmes. Neemt men bij dit alles nog het groot aantal ach tergelaten vingerafdrukken', dan is het niet moei lijk tot de conclusie te komen, dat men hier niet met een bijzonder geroutineerd lid van het inbre kersgilde te doen heeft en dat de politie rijkelijk „STRIJDT TEGEN „SIIJL NABOOTSING EN AMBACHTS BEDERF" verplaatst naar (ingang PRINSENGRACHT 707 A) Dir.: Jac. v.d. Bosch, Binnenhuis-architect voorzien is van aanwijzingen. Men meent dan ook reeds een spoor gevonden te hebben van een tweetal individuen, die in de omgeving van Aer denhout rondzwierven. Indien de inbreker niet zoo „bescheiden" was geweest had hij voor duizenden aan zilver weg kunnen halen. Dit scheen echter niet zijn bedoeling te zijn, zooals men uit hetgeen' dat ongeveer ver mist is, kan zien. Nog zij vermeld dat de man van een goed cigaretje hield, daar hij verschil lende doozen met dit genotmiddel heef t mede genomen. De zoon des huizes die inmiddels is thuisgeko men kon nog niet met zekerheid zeggen, of er ook nog andere dingen vermist worden. Het politie-onderzoek is nog in vollen gang. Tooneel. Donderdagavond gaf de R.K. Too- neelvereeniging „Door Vriendschap Bloeiend" haar tweede uitvoering. De zaal van het R.K. Vereeni- gingsgebouw was overvol. Evenals Maandag was het succes groot. Wanneer de jonge Vereeniging zoo voortgaat, zal zij ook de volgende keeren gioote belangstelling trekken. Rest ons nog te ver melden, dat de schietvereeniging „Graaf Floris V" de zaal beschikbaar stelde, ofschoon deze reeds door haar besproken was. Een mooie blijk van sympathie. N.H.Crt. TEL. 188. OPGERICHT 1870 Poulardes Hazen Braadkippen Fasanten Soepkippen Patrijzen Eendvogels Duinkonijnen Talingen Reevleesch KLEINE HOUTSTR.136 - HAARLEM een Sinierklaasvertelling door H, G. CANNEGIETER, (Nadruk verboden.) Govert, die in de vijfde klasse van het gym nasium zat, had een horloge, dat best liep. Het was maar een nikkelen knol uit een goedkoope bazar, maar hij deed zijn dienst. Ook had Govert een tante, en die tante vond, dat het toch voor een grooten jongen, die al spoedig student zou worden, tijd werd een echt heeren horloge op zak te dragen. Deze gedachte was het, die haar tegen het naderen van Sinterklaas steeds meer bezig hield en steeds meer genoegen verschafte. Want Tante hield er van, haar neefjes en nichtjes attenties te bewijzen. Het maakte een deel van haar eentonig bestaan uit, te overleggen, wat ze met een verjaardag, belijdenis of Sinterklaasdag ten geschenke zou geven. Ze deed niet als die in bezigheden en bedrijvigheid verloren zielen, die gunst, het is waar ook! bij het afscheuren van het kalenderblaadje hun verzuim zich herinnerend, gauw, één-twee-drie, naar den winkel loopen om met het eerste het beste voor de hand liggende galanterie-vorowerp naar den gelukkige te ijlen, of nog erger, dezen af te schepen met een bon voor een rijksdaalder, waarvoor hij maar iets naar zijn zin moet koopen, „want ik heb zelf heusch geen tijd.". Tante's attenties droegen het stempel van over leg, dat tevens het stempel harer persoonlijkheid was. Want al haar cadeautjes waren even oud, even muf, even versleten als Tante zelf. Tant köcht nooit cadeautjes, koopen kan iedereen, maar Tante zocht ze uit in haar voorraad relieken, die onuitputtelijk was. 1 och stond ze geen van haar loddereindoosjes, siaaltjes, oleografietjes of gebarsten servetringen at, zonder deze vijf en dertig maal door haar han den te hebben laten gaan met de vijf en dertig maal herhaalde verzuchting: ,,'t Is toch eigenlijk zende; ze zijn nog zoo mooi!" Ze zou er nooit toe gekomen zijn, iets van haar overtolligheden weg te schenken, zoo de dank baarheid van de neefjes en nichtjes niet iets van het verlies had vergoed. Maar dan stond ze er ook op, dat de neefjes en nichtjes overvloedig in dank baarheid waren en bij elk bezoek weder terug kwamen op dat kostelijk bewijs van Tante's vrij gevigheid. En de neefjes en nichtjes, van kindsbeen door vader en moeder aan den plicht der dank baarheid jegens Tante herinnerd, gingen zich als geboren tooneelspelers te buiten aan hun geveins den dank. Govert kreeg Oom Martinus' horloge al een paar dagen vóór Sinterklaas. Tante's cadeautjes kwa men nooit als verrassing. Tante vond het een ver velende gedachte, dat ze een verkeerde konden gaan bedanken; misverstand moest ten eenenmale buitengesloten zijn. En daarom ontbood Tante Govert bij zich en deelde hem na een inleiding van vijf kwartier mee, dat ze besloten had, hem het horloge van Oom Martinus op Sinterklaas te vermaken. Oom had het altijd gedragen; het was een best horloge. Misschien moest het e ven nage zien, omdat het zoo lang stilgestaan had. Want hoe lang was het nu al, dat Oom was gestorven? het had drie en twintig jaar in de kast gelegen. Zag Govert, welk mooi zilver het was'! En hoe kunstig gegraveerd? Het werk was nog ouderwets degelijk. Govert moest het wel erg op pxiji; stellen, dat hij nu met dit horloge mocht loopen. Maar Govert stelde het maar zee r tamelijk op prijs. Govert voelde niet voor famili e-traditie. Hij had Oom Martinus nooit gekend d an alleen als portret aan den wand, met een son ibere, zwarte lijst en een dik groen koord. Hij wi: st alleen, dat Oom Martinus erg rijk was geweest ert geen kinde ren had gehad, zoodat Tante er warmipyes inzat en dcor de ouders der neefjes en nichtjes; al tijd in ver band met een erfenis werd beschouwd. Tante zelf deed, of ze 't erg arm had en was zuinig op elk afgebrand lucifersprikje. De neefjes on nichtjes zou den liever gezien hebben, dat Tonte eens een royale sucadekoek op hun verja ar dag gaf dan al haar hebben en houden krenterig; op te potten tot die griezelige erfenis. Govert vooral, die een losbol was,, en al zijn zak geld verdeed aan sigaretten en snoepgoed, die tenniste en danste en nu juist met Sinterklaas graag een speldje cadeau wou doen aan zijn vriendinnetje, dat bij hem in de klas zat, had Tante liever anders gehad. Voor de zooveelste maal had hij zich door zijn hoop laten bedriegen, toen Tante hem bij zich riep. Misschien, dat ze nu toch eens geld zou geven, 'n gul'den of 'n rijk daalder en daar van zou hij bet speldje kunnen koopen voor Truus. Maar 't was weer knudde! Wat moest hij met dit piul van een horloge, dat niet eens loopen wou? 't Zou hem nog geld kosten bij den horlogemaker; dat zou waarachtig toch wel het toppunt zijn. Wrevelig liep hij met zijn stevig ingepakt cadeautje de gracht langs, waaraan Tante woonde. Hi; voelde zich katterig over zijn geveinsde dank betuiging, Hij moest het dat akelige gierige mensch toch eigenlijk vlak in haar gezicht hebben durven zeggen. Maar dan zou hij thuis mot krijgen. Dat ze allemaal die oude prei vleiden, alleen om die erlenis! Een boosaardige drang kwam in hem op, om 't horloge, ingepakt en wel, in de gracht te keilen. In de winkelstraten, die hij door moest, leidden

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Het Bloemendaalsch Weekblad | 1924 | | pagina 1