VANBAKEL
tNSDORP
A. HOMMERSEN
H. Hoogstraten
!omerprijzen
ietaLamMsart
ENEN
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
HAARLEMSCHE BANKVEREENIGING
VERRICHT ALLE BANKZAKEN
Is tijdelijk bezit waardeloos?
FOTOGRAFISCH ATELIER „RICHE
L. FABER ZN.
Nachtveiligheïdsdlenst - Controle
Luxe Automobielen
ïn Onderhoud
iheweg 8, Tel. 22387
MENDAAL
M ESSEX
raat 10 - Haarlem
:ermagazijn
VOOR BLOEMENDAAL, OVERVEEN, /ERDENHOUT
VOGELENZANG, SCHOTEN, SANTPOORT, ENZ.
BLOEMENDAAL, Bloemendaalscheweg 147
3 Bijkantoor
8
PLAATSELIJK NIEUWS
BLOEMENDAAL
■GARAGE F. STAPPERS 3
Gedempte Oude Gracht 40, Haarlem 3
3 ls kl. Reparatie-Inrichting. Expertise 3
CAHIERS 80 blz. f 0.08
ELECTR. REPARATIE-INRICHTING
van alle soorten Schoenen en Laarzen
Kantoor Raaks 13, Haarlem, Tel. 13880
VIOLEN, ALTEN, CELLO'S
RIDDERSTRAAT 6 - HAARLEM
:n genomen te verklaren en
sluit te doen doorgaan, zoo.
if te van onze bekendmakin.
verscheen behelzende een
md zelve besloten had geen
n het I.R.A.F.A.
bliek in de verkeerde mee.
lat het Feest niet door zal
zullen ondervinden en van
g mogen gewagen zal ieder-
lt U op deze grove raislei-
te wijzen, meerder deelen
ebeurtenissen ons zeer heb-
ting jegens den Bond welke
:rden.
nog mede, dat reeds enkele
ook minstens twee welke
lelde Tentoonstellings-com-
het huren van ruimten op
werden ons door den Han.
irijzen toegezegd,
iat men zich niet met 't
ereenigen hetwelk een paar
in willen, dat de Bond en
n zouden nemen,
U meded'eelen, dat ons toe-
)r zeer belangrijke amateur-
rel zal blijken dat het a.s.
Ier evenement ten gunste
we] adhaesi'ehetuigingen te
velen wij U het I R.A.F.A.
huren van ruimten als het
>la ten zeerste aan,
iten wijst U reeds er op dat
n het spel is. Steunt het
gevestigd Oude Zijds Ach-
-dam. Telefoon 42921.
;r A.R.S. en de Commissie
het I.R.A.F.A.
EN,
SULINGS, jDag. Best. A.R.S.
'OORiEN,
3N, Lid.
20ste JAARGANG
ZATERDAG 7 AUGUSTUS 1926
No. 31
END STAANDE
H.L.
ATS.
1 GRUISVR1J.
TELEFOON 11516
Motorrijwielen
1HOENEN 50 cent be-
r Rubber-Schoeisel
- OPGERICHT 1898
/erlaan 22-24
5SCHAPPEN
TIKELEN
STADSPRIJZEN
Opzettelijk heeft hij mijn
en haar aan de algemeene
en dat noem jij Christe-
zoon, dien jij hebt een
ijl Plummers borst zwoeg-
af. Hij kwam steeds nader
ooruit stekende naar het
ouden prediker. Plummers
ijbeltekst, „om Christus
vroeg Chew, „inplaats
elen?"
aan Plummers lichaam in
e been gesmakt door een
toen slagen, geschuifel,
riaan Plummer met den
1de diwars over het gras-
et zijn geweldige kracht,
op.
mijn erf en dank den
heeft tegengehouden.'
(Wordt vervolgd).
ABONNEMENTSPRIJS f 3.50 per jaar, 1.75 per half
jaar bij vooruitbetaling vóór 1 Januari of 1 Juli, na dien
datum verhooging van f 0.15 incassokosten. Voor Indiêen
't 8uitenland met verhooging der porto. Losse nummers
71/2 ct. Abonnementen kunnen met elk nummer beginnen
REDACTIE EN ADMINISTRATIE: DRUKKERIJ T. TIMMER, DE GENESTETWEG 23, BLOEMENDAAL
TELEFOON 220O3 POSTGIRO 30785
ADVERTENTIËN: 18 cent per regel, bij contract
belangrijke korting. Kleintjes: Vraag en aanbod, huur
en verhuur, koop en verkoop, van 1 tot 5 regels 60 cent
elke regel meer 12 cent uitsluitend bij vooruitbetaling.
Boven, onder of naast den tekst speciaal tarief
(Nadruk verboden)
In een zijner verzen verklaart De Gene-
stet, dat, zoo hij niet voor eeuwig leefde,
hij maar liever niet zou geboren zijn. Zijn
kinderen, zegt hij, zijn zijn grootste schat,
maar zoo hij ze niet voor eeuwig had, hij
had ze liever niet.
Is dit juist en zuiver gevoeld? Ook al
gelooft men in een persoonlijk voortbe
staan na den dood, blijft het de vraag, of
een tijdelijk en vergankelijk bestaan alle
waarde zou missen. Kan het leven geen
zin en beteekenis hebben, ook zoo het aan
den duur van een bepaald tijdsbestek ge
bonden zou zijn
Ik voor mij ben van oordeel, dat dit wel
degelijk het geval is. Dat de gedachte aan
de vergankelijkheid ons zoo onbevredigd
laat, kan te verklaren zijn uit de wijze,
waarop wij haar van kindsbeen af hebben
leeren ontvangen. Van geslacht op ge
slacht zijn wij gewend geraakt aan het
denkbeeld, dat het tijdelijke en vergan
kelijke onvolledig, niet af, onvolmaakt is.
Slechts duur en duurzaamheid geven vol
gens de denkgewoonten, die we ons heb
ben eigen gemaakt, aan het leven en de
dingen hun waarde.
Hierdoor is een pijnlijke tegenstelling
van bezieling, den roes van geestdrift, den
roes van liefde te handhaven.
Wij luisteren naar een ontroerend mu
ziekstuk en we zeggen na afloop, dat het,
wat ons betreft, nog wel uren had mogen
duren. Maar als het werkelijk eens uren
geduurd had? Als de groene bruiloft zich
werkelijk eens vijftig jaar lang voortzette?
Eten wij bij het feestmaal nog zoo sma
kelijk van den laatsten schotel als van den
eersten
Dus dan maar geen feestmaal, geen
bruiloft, geen muziek, omdat ze niet
eeuwig duren? Dus maar niet naar den
nachtegaal geluisterd, aan het hooi ge
roken; dus maar geen bloemen geplant,
omdat bloemen tot verdorren gedoemd
zijn?
Liever geen geluk, geen liefde, geen
kinderen, geen leven, tenzij voor eeuwig?
Maar klinkt deze voorwaarde niet ondank
baar en onbescheiden? Wie zijn wij, dat
wij voorwaarden zullen stellen? De voor
waarden van den vrek, die zich bij den
brandkast verlustigt, omdat hij de stellige
zekerheid heeft, dat zijn bezit daarin on
aangetast ligt bewaard.
Maar intusschen geeft daarbuiten de
zwerver, die heden niet weet, waar hij
morgen zal slapen, zijn dagloon uit en be
steedt het en verblijdt zich, dat in dit
ontstaan tusschen onze verlangens en de oogenblik gansch het kostelijke leven te
werkelijkheid. Want in de werkelijkheid
is niets duurzaam van aard. Het vluchtige
en voorbijgaande is het kenmerk van 't
leven.
Deze tegenstelling is het, die ons som
ber en bitter stemt. Het vooruitzicht op
het einde vergalt reeds het begin. In de
lente ziet onze verbeelding den herfst, die
straks, en hoe spoedig, deze schoonheid
ontluisteren zal. De gedachte aan den dood
doet ons vragen: waarom streven en
strij den wij en waartoe dienen al onze be
moeiingen?
Soms vraag ik me af, hoe wij tegenover
het leven zouden staan, zoo wij van kinds
been af waren opgevoed bij de gedachte,
dat het einde even natuurlijk is als het
begin. Indien wij ons onmiddellijk hadden
gewend, het tijdelijke en vergankelijke ka
rakter van al het bestaande te erkennen en
te aanvaarden, zou dit ons allicht niet
verontrusten.
Er zijn menschen, die zeggen, dat juist
de gedachte aan het voorbijgaan de prik
kel is tot het geluk. Omdat men weet,
dat de zomer kort duurt, tracht men hem
zooveel mogelijk te genieten. Omdat men
beseft, dat men van zijn leven niet zeker
is, trekt men profijt van zijn dag.
De menschen, die zoo spreken, zijn over
tuigd, dat het leven veel van zijn betee
kenis zou verliezen, zoo het niet werd ge
volgd door den dood. Zij prijzen den dood,
wijl deze het leven bezielt.
Ik vermoed, dat deze menschen zichzelf
bedriegen. Zij trachten zich goed te hou
den en hun onvoldaanheid weg te rede
neeren. Maar diep in hun hart zijn zij
even onbevredigd als die anderen, die aan
zijner beschikking staat, om daarin te ar
beiden, te genieten en lief te hebben. Zou
hij afstand moeten doen van zijn simpele
vreugde, wijl hij geen brandkast bezit?
Misschien leefden wij bescheidener, er-
kentelijker en eerbiediger, zoo we niet van
geslacht op geslacht en van kindsbeen af
als renteniers waren opgevoed.
H. G. Cannegieter.
HET KOOLHOVEN-MONUMENT ONTHULD.
Zooals Koolhoven was, is 'het monument ter
zijner nagedachtenis opgericht op zijn lievelings
plekje „het Kopje"; forsch, degelijk,.... en een
voudig. De architect, onze plaatsgenoot de heer
van Kempen, is inderdaad schitterend geslaagd
met zijn ontwerp, en heeft in het monument het
karakter van hem, wiens nagedachtenis geëerd
moest worden, zuiver weergegeven.
Het. bestaat uit een ronde bank van graniet,
waarboven een borstwering ter hoogte van 1.70
M. is opgetrokken in Limburgschie klinkers. De
borstwering is gedekt door een granieten plaat,
ingericht als oriënteertafel. Wanneer men de
rotonde bestijgt, leest men op de rechtsche kolom'
(waaraan ook de vlaggestok is1 bevestigd):
Ter herinnering aan
Abraham Koolhoven
Geb.: 21—11—1857
Overl.: 11— 5—1925
'Het gehee'el is keurig uitgevoerd, en doet den
bouwer, den heer J. Teitsma, alle eer aan.
De onthulling, welke alleen bijgewoond kon
v/orden door genoodigiden, was druk bezocht.
We zagen er o.a.: Mevr. de Wed. Koolhoven
v Eyre Ashe, de 'heeren Frits Koolhoven, L. H. Kool-
*i genoeg hebben en voor ,en jan Koolhoven (resp. zoon, broeder en
tekort de toekomst te hulp roepen.
Het bestaan ontleent zijn waarde even
min aan de omstandigheid, dat er een eind
aan komt, als aan zijn eeuwigen duur. Het
bestaan heeft op zichzelf waarde, onaf
hankelijk van zijn toekomstige bestendi
ging of vernietiging.
Hoezeer ik den geest, die doorgaans uit
De Genestet's verzen spreekt, eerbiedig,
in het onderhavig geval kan ik zijn hou
ding niet bewonderen. Ik geloof trouwens
niet, dat hij meent wat hij zegt. Wanneer
hem inderdaad de keus was gelaten: geen
geluk of vergankelijk geluk; geen kinde
ren of sterfelijke kinderen, dan zou
hij, hiervan ben ik overtuigd, toch het
tijdelijk bezit boven algeheele armoede
hebben verkozen.
Waarom moeten wij alles behouden?
Mogen wij reeds niet erkentelijk zijn voor
wat het oogenblik ons schenkt? Kinderen
zouden, ook al werden ze duizend jaar, toch
nooit kinderen blijven. Hoe langer we ze
bezitten, te sterker beseffen wij, hoe ze
onder onze oogen, hoe ze in onze handen
veranderen. Het geluk blijft nooit het ge
luk, al duurde het duizend jaar. Ook met
de krachtigste inspanning vermag nie
mand langer dan een oogenblik den roes
ij
Een aardig Kinderportret verhoogd het geluk van uw Jaardag
QROOTE HOUTSTRAAT 169
TELEF. 13472 - HAARLEM
Telefoon 14454
neef van den heer Abr. Koolhoven) met hunne
dames, ide Burgemeester Jhr. Bas Backer, de Wet
houder J. C. Laan, de gemeenteraadsleden J. G.
van Kessel en Ch. F. de Roo v. Alderwerelt, A.
Hiemstra, comm. van politie, Nico Gerharz, dir.
H.O.V., Edo Bergsma, voorzitter A.N.W.B., W.
Goppel, dir. Amst. Trustee Kantoor, J. 'H. Bouman,
dir. Victoria Bron, Mr. P. Peelen, president comm.
der Victoria Bron. D. C. 'Houtgraaf en J. Linde
man, bestuursleden van „Bloemendaal Commando."
De rij van sprekers werd geopend door den heer
Edo Bergsma, met de volgende rede:
Wat leven wij snel!
'Hoe vergankelijk is eer, is roem, is populari
teit! Dat is het wat mij als voorzitter wan den
Toeristenbond voor Nederland, op dit oogenblik
naar de lippen stijgt.
Wel klinken deze woorden U, geachte toehoor
ders thans zeker vreemd in de ooren, t'hans, nu
wij juist een monument hebben opgericht, onzen
ouden vriend Bram Koolhoven ter eere, verkon
digend zijn roem, zijn populariteit, een populari
teit zóó groot, dat d'e eenvoudige vermelding van
zijn naam voldoende zal wezen om den vol'ke te
verkondigen wat wel dit monument te zeggen
heeft.
Niettemin, wanneer wij bedenken wat Kool
hoven eens beteekende voor den A.N.W.B., dat
hii was de alom bekende, beminde, 'hoog gewaar
deerde penningmeester van den ook toen reeds
grooten bond.dat zijn hooge gestalte, zijn joviale
kop, zijn geestig woord, zijn enorme werkkracht,
bekend was heel ons vaderland door en toch bij
zijn verscheiden zoo erg weinigen onder de tien
duizenden leden van onzen toeristenbond zich zelfs
ook maar den naam herinnerden van den man, die
zoo enorm veel bijdroeg tot zijn groei en bloei, tot
vestiging van zijn invloed en macht.
Dit mogen ons weemoedig stemmen, het moge
maken, dat wij tegenover den tijd ons klein gaan
voelen, maar ook, ja ook mogen wij het wel in
ons gemoed vastleggen, het griften in ons hart,
'hoezeer een kleine schare van hen, die eens het
peinzen en arbeiden van den werker van dichtbij
konden gadeslaan, diens werken trouw en met
eere bleven gedenken, zijn naam hun 'n vrienden-
naam bleef, zijn werken hun een voorbeeld, de
herinnering aan zijn prettig gelaat een herinnering
aan uren van aangenomen gezamenlijken arbeid,
aan uren óók van onvergetelijk jolijt.
Doch meer dan dit aller, blijve dit in onze ziel
gegrift, dat 'het -werken ter algemeene nutte, het
werken aan verhooging, verdieping en vermooiing
en vooruitgang niet vruchteloos is, dat 'het gebouw,
dat wij met liefde, toewijding en trouw hebben
opgetrokken den bouwmeester eert, mocht ook zijn
naam verloren zijn gegaan en dat het 'blijvend de
bestemming volgt, die 'hij er aan gaf; het moge
niet meer zijn lof verkondenmeer dan
dat, beter dan dat: 'K t d o e t wat hij gewild
hoeft dat het doen zoude, het vervult de taak, die
hij het eens geschapen heeft!
Die troost blijft voor allen die in hun arbeid niet
zichzelf zoeken, maar die, zooals wij gelukkig ge
tuigen mogen van den Bond die zoozeer de ge
negenheid van Bram Koolhoven 'had die in hun
arbeid willen dienen het algemeen belang.
Geachte toehoorders. Sedert Bram Koolhoven
zijn werk in den Bond neerlegde, is het ledental
van den A.N.W.B. meer dan verdrievoudigd. De
20.000 leden zijn er 70.000 geworden. Méér nog is
gestegen des Bonds inwendige kracht, zijn in
vloed naar buiten, zijn prestige en macht.
Maar de grondslagen bleven dezelfde, het fun
dament is even gaaf als toen mannen als onze
Koolhoven eraan werkten en het stevig en sterk
maakten. Hij was een der beste bouwers op dat
fundament, het is mede zijn werk, dat gegroeid en
groot geworden is en daarom is dit monument,
dat 'Bram Koolhoven wil eeren om zijn werk op
verschillend terrein ook een monument voor den
oud-penningmeester, lid van verdienste van den
A.'N.W/B., van den Bond die tot zijn dood zijn
liefde' 'had, en 'die ook voor een zoo aanzienlijk
deel is: Zijner handen werk.
Dan neemt de heer M. C. van Zanten, oud
secretaris van de H.O.V. het woord:
Geachte Aanwezigen, Familie Koolhoven
in 'het bijzonder.
Het zij mij vergund, bij ontsteltenis wegens ziekte
van den heer De Clercq, voorzitter van het Comi
té voor het Koolhoven-monument en der Haarlem-
sche Orkestvereeniging, 'hier een enkel woord te
mogen spreken.
Het was z'eer zeker geen wonder dat kort na
den dood van Koolhoven er stemmen in het be
stuur der Haarlemsche Orkestvereeniging opgingen,
om de nagedachtenis van hem, die zijn laatste
levensjaren geheel gewijd had aan de belangen van
die vereeniging, op een waardige wijze te eeren.
Want hoewel, zoolang de H.O.V. zal blijven be
staan, de naam Koolhoven daaraan onafscheidelijk
verbonden zal blijven, toch wilde men dat ook
het nageslacht zou weten, dat Koolhoven iets bij
zonders was geweest. Wij, die 'het groote voorreoht
hébben gehad met hem te mogen leven en te
werken, weten maar al te goed, dat hij iets bij
zonders was en 'had en hoewel het nu weer ruim
een jaar geleden is dat 'hij uit ons midden werd
Weggerukt, toch zal het U even als mij vaak gaan
dat wij telkens weer aan hem 'herinnerd worden,
dat wij in gedachten weer dat goede boertige ge
zicht voor ons zien en dat wij dan weer meenen
zijn vriendelijke innemende stem te hooren.
Vanaf het eerste oogenlblik dat hij het moeilijke
OCXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX)
Ged. Oude Gracht 64 Haarlem
KLEINE HOUTSTRAAT 10, TEL. 12896
Goncurr. prijzen en vlugge bediening
ocoooooooooooooooooooooooooooooö
en ondankbare ambt van voorzitter der H.O.V.
aanvaardde, was het, alsof daarin een andlere geest
was gevaren. Met zijne buitengewone menschen-
kennis en met de daaraan gepaarde aangename
wijze waarop hij de goede zaak wist naar voren
te brengen, had hij de H.O.V. spoedig in die rich
ting gevoerd waarop hij meende dat zij tenvolle
recht had.
Ik zeg in die richting, want helaas heeft hij het
niet mogen beleven dat 'het groote onrecht haar
jaren aangedaan en waartegen hij met al de kracht
die in hem was gestreden heeft, eindelijk erkend
zou worden,
'Het zou mij te ver voeren U een verdere
opsomming te geven van hetgeen hij voor dat or
kest gedaan heeft, laat ik alleen van deze plaats
de hoop uitspreken dat het zaad dat hij gestrooid
heeft, mischien wel ten koste van zijn gezondheid,
moge rijpen in het belang van de kunst die hij zoo
hoog waardeerde en waarvan hij de opvoedende
kracht die er vanuit gaat van zulk een groet be
lang achtte voor ons volk. Van alle zijden ont
ving het Comité belangstelling niet alleen van par
ticulieren maar ook van tal van zaken en vereeni-
gingen waarin hij zitting had en waarin hij meestal
een leidende persoonlijkheid was geweest. De ge
achte vorige spreker 'heeft met zulke welgekozen
woorden daarvan getuigenis gegeven.
Een groote moeilijkheid was echter waar het
ge denk te eken, Koolhoven waardig, te plaatsen en
ik meen dat er geen mooier punt te bedenken
ware geweest dan de plaats waar thans het monu
ment verrezen is.
Het was de gemeente-architect, de heer De Jong,
die ons het idéé aan de hand deed het te plaatsen
op het Kopje. Bloemen'daal's Bloei gaf hare toe
stemming om de daar staande oriënteertafel, een
geschenk van haar aan de gemeente, te verplaat
sen naar het Julianaduin, voor welker daad zeker
ook een woord van dank en waardeering hier past.
Ook van het gemeentebestuur mocht het Comité de
meest mogelijke medewerking ontvangen en wan
neer ik dan zoo straks aan mevr. Koolhoven zal
verzoeken om ihet monument te onthullen, dan
staat 'daar op z ij n lievelingsplekje, op het mooiste
van z ij n Bloemendaal, een eenvoudige van steen
gemetselde oriënteertafel tevens dienende tot bank,
een ontwerp van den jongen Bloemendaalschen
architect Van Kempen, gebouwd door den heer
Teitsma te Bloemendaal.
Een monument geheel passend in de omgeving
en in -den geest van dengene waaraan zij gewijd
is. Eenvoudig, practisch, degelijk en vriendelijk.
Vol eerbied zullen wij ons daar neerzetten en
met dankbaarheid zullen we erkennen het groote
voorrecht dat wij hebben gehad een man als Kool
hoven een vriend van ons te hebben mogen noe
men.
Aan U, Burgemeester, als hoofd der gemeente,
verzoek ik U 'bij deze, namens het Comité dit mo
nument aan Uwe goede zorgen te mogen toever
trouwen -daarbij den wensch uitsprekende, dat 't
bij velen de nagedachtenis aan Abraham Koolhoven
levendig zal 'houden en het 'door de bezoekers met
'denzelfden eerbiéd zal 'béhandeld1 worden als* dien
wij allen voor Koolhoven gehad hebben.
Dat het zoo zijn moge.
Na het eindigen van zijn toespraak verzoekt de
heer Van Zanten aan Mevr. de Wed. Koolhoven
Eyre Ashe het monument te onthullen. Mevr. Kool
hoven tre'kt de vlag, die de ingang van het bouw
werk afsluit, omhoog.
De burgemeester treedt mi naar voren, en aan
vaardt het monument voor de gemeente met d1®
volgende rede:
Dames en Heeren,
Het verzoek, mij gedaan door den heer Van Zan
ten, namens het comité voor het Koolhoven-mo
nument, om dit monument aan mijn goede zorgen
te mogen toevertrouwen, wordt door mij aanvaard
met de verzekering, dat de herinnering aan den
heer Koolhoven de beste waarborg geeft voor de
goede zorgen van het gemeentebestuur van Bloe
mendaal.
Als lid van den Raad en meer nog als wet
houder heeft de heter Koolhoven veel 'bijgedragen
tot de totstandkoming van belangrijke werken in
deze gemeente.
OOOOOCXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXJOOOOOO
Intensieve bewaking
Bill ij k e tarieven
CXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX3C
Zijn algemeen 'bekende 'beminlijkheid en groote
'hoffelijkheid, zijn opgewektheid en overredens-
kraoht, en doorzettingsvermogen maakten, dat hij
bij zijn ondernemingen meestal slaagde.
Een geziene figuur, een aangename peisoonlijk-
heid, met een ernstige opvatting van zijn taak en
met een ontvankelijk gemoed voor luim en scherts,
dat alles heeft in zijn welbesteed leven veel vriend
schap gegeven.
Die vriendschap is hiet, welke mij thans met
vreugde doet deelnemen aan de hulde, welke aan
nagedachtenis van den heer Koolhoven wordt ge
bracht.
Laatste spreker is de heer Mr. P. Peelen, die het
volgende zegt:
Als vriend maak ik gaarne gebruik van het mij
gegeven verlof om alvorens van hier te gaan
nog een kort woord te mogen spreken.
'Het leven van Koolhoven zou ik in twee perio
des willen verdeelen:
De eerste, die loopt tot 1899, toen hij woonde in
en zijn zaken zich in hoofdzaak bepaalden tot
Bloemendaal, terwijl hij al zijn vrijen tijd aan de
A.N.W.B. gaf;
en de tweede, die loopt van af 1899, toen hij,
nog altijd wonende in Bloemendaal, zich voor
zaken bijna dagelijksch in Amsterdam bevond, ter
wijl hij zich des avonds en in zijn vrijen tijd aan
de politiek en vooral de laatste jaren aan de kunst
de H.O.V. wijdde.
De voorzitter van den A.N.W.B. heeft ons Kool
hoven geschilderd speciaal in de eerste periode.
Hij heeft gewezen op de vele vrienden die Kool
hoven, door zijn aangenaam karakter, in en buiten
den bond had; op zijn groote werkkracht die hij
volop aan den A.N.WjB. gaf, en ons herinnerd
aan Koolhoven's groote verdienste in en voor den
Bond.
De waarnemende voorzitter van het comité beeft
ons Koolhoven geschilderd in de laatste jaren van
de tweede periode en na herdenking van zijn aan
gename persoonlijkheid, speciaal op zijn verdien
ste ten opzichte der Haarlemsche Orkest Vereeni
ging gewezen, terwijl de burgemeester van Bloe
mendaal zijn verdienste, speciaal voor de gemeente
Bloemendaal, ook als raadslid heeft herdacht.
Ook ik wensch Koolhoven hier te herdenken
als vriend. In de geheele tweede periode gingen
wij (tot 1921 bijna dagelijks) met elkaar om en
waren wij met elkaar bevriend. En wat had hij
een tal van vrienden, zelfs al namen zij in politiek
of zaken een geheel ander standpunt in dan hij.
Toch stak hij zijn mieening niet onder stoelen of
banken, maar kwam hij altijd eerlijk daarvoor uit.
Hoe juist heeft de voorzitter van den A.N.W.B.
hem ons geteekend; ja er ging een zekere 'beko
ring van hem uit; men kon niet kwaad op hem
worden of blijven en zijn vrienden bleven zijn
vrienden, met wie hij ook in voor- of tegenspoed
medeleefde, terwijl ook zijn 'huis voor ieder open
stond.
Zijn heengaan heeft dan ook bij zijn vele vrien
den een groote leegte achtergelaten en zijn gemis
wordt nog dagelijks door hen gevoeld.
In zaken trad hij flink op voor de belangen hem
toevertrouwde; steeds trachtte hij verschillen zoo
mogelijk op te lossen of te overbruggen; in ver
gaderingen 'had hij het oor der aanwezigen; er
werd naar hem geluisterd en menige regeling was
aan hem te danken.
Op kantoor en magazijn of werkplaats had hij
voor ieder een vriendelijk woord. Hoewel slecht
van gezicht merkte hij het direct als er iets niet
in orde was; hij kon dan flink tegen de schuldigen
optreden, maar zóó dat allen 'hem toch gaarne
mochten.
Het heeft mij getroffen hoezeer het geheele per
soneel gedurende zijn ziekte met hem medeleefde
en bij zijn overlijden onder het groot verlies leed.
Wanneer ik alles nog eens de revue laat pas-
seeren dan kom ik tot de slotsom, dat het zijn
weduwe, zijn zoon, zijn broeder en zijn neef, die
allen in 't bijzonder de weduwe door zijn
heengaan zooveel hebben verloren, goed moet
doen, dat de nagedachtenis van den echtgenoot, den
vader, den broeder en den oom is geëerd als hier
is geschied.
Aan zijn graf wilde hij geen toespraken, hier bij
dit monument, door zijn vrienden te zijner 'herden
king opgericht, m'eende ik ook gerechtigd te zijn,
als een dier vele vrienden, een kort woord te
mogen zeggen om hulde te brengen aan d'e nage
dachtenis van ons aller vriend Koolhoven.
Namens de familie bedankt de heer Frits Kool
hoven voor de eer, aan de nagedachtenis van zijn
vader bewezen. Hiermede is de plechtigheid ten
einde, en krijgen d'e aanwezigen gelegenheid de
bank nader te bezichtigen.
Ten slotte vereenigen de officiëele personen zich
in Hotel Duin en Daal aan een gemeenschappelijke
thea.
Speciaal Oude Meester Instrumenten
Pirastro Snaren „STIMMGABEL"
