STEMT
Jhr. Mr. D. E. v. LENNEP
SPRRRNEffl
TtL:l35fl¥
HELP U ZELF
Gordijiiwasscherij ,,'T KLEVERPARK"
H.C0ÖDJ
MASSAGE EN HEILGYMNASTIEK
MANCHESTER
PAKKE/i Et/
Ufl/FORMEti
Hebt U Reparatiewerk?
mm
BELANGRIJKE PRIJSVERLAGING
10 P.K. TYPE B. 14 SEBAN f2650
Nederl. Roode Kruis
Drogisterij „DE HOOP"
L. Grotenhuis, Drogist
P. A. KOK, De Genestetweg 28 - Tel. 22251
33
33
ADRESBOEK VAN DE
GEM. BLOEMENDAAL C.A.
Santpoorterstraat 41 Telefoon 10131
AGENTSCHAP J. J. LANSDORP
Telef. 22387 BLOEMENDAAL Telef. 22387
a.s. Woensdag op No. 1 van Lijst 14
CENTRALE VERWARMING
op piaen. ateliers.
D. VAN KAMPEN ZOON
R. v. d. WERF
Afd. Haarlem en Omstreken
Jaarlijke Algemeene
LEDENVERGADERING
op 5 April 1927 s-namlddags
te 4]/2 uur, Kenaustraat 9.
Dr. A. A. G. LAND, Secr.
GENOOTSCHAPSDIPLOMA
H. C. VAN 'T LAND, Timmerman
TIMMER- EN REPARATIEWERK
J. WINDHORST
OUDSTE ADRES VAN BLOEMENDAAL
VOOR DROGISTARTIKELEN
TROMPETTER NIEUWS
VERSCHENEN:
Geheel bijgewerkt volgens officieele gegevens
PRIJS F 2.50
Verkrijgbaar bij den Uitgever Drukkerij TIMMER,
Bl'daai, Tel. 22003 en de bekende Boekhandelaren
Thans uit voorraad leverbaar, uitgevoerd met voorwiel-
remmen schokbrekers, automatische ruitenwisscher, enz.
De eerste Fransche wagen in groote serie vervaardigd.
DEN CANDIDAAT, VOOR WIEN
ELKE AANBEVELING OVERBODIG IS
Namens het Bestuur der Afd. BLOEMENDAAL
van de CHRISTELIJK HISTORISCHE UNIE,
Jhr. Mr. E. H. E. TEDING VAN BERKHOUT,
A. E. BEEKMAN, Secretaris. [Voorzitter.
TECHNISCH BUREAU
STUURMAN MAAS, BLOEMENDAAL
OE GENESTETWEG 16 TEL. 22701
WATERVOORZIENING
SANITAIR
MACHINERIEËN
OnbepispelijKe
1 Soli'ede sterke kwaliteiten
Uitsluitend vervaardigd
a
r— 'p HiOuoTe
n.ODE" oEJsjae-
BEL 22573 OP en U wordtin den kortst
mogelijken tijd snel en billijk bediend.
Aanbevelend,
TIMMERLIEDEN, METSELAARS, STUCADOORS
De Genestetweg 20, BLOEMENDAAL
BIOSCOOP-, PROJECTIE-
EN FOTOHANDEL
GrooteHoutstraat102, Haarlem
Telefoon 10266
KODAKS, Films, enz.
Meest gesorteerd magazijn
Ontwikkelen en Afdrukken
U.A.
(Coöperatieve Keuken)
Bakenessergracht 27
Telef.14393
Qebrulk van alleen prima grond
stoffen en alleen natuurboter
Voor verbruikers steeds vrijen
toegang tot bedrijf en magazijnen
Dlnerprljs f 0.87, soep
of toespijs f 0.15 extra
Omzet jaarlijks plm. 80.000 diners
Geen verplicht dagelijksch gebruik
Uitgebreide diners naar
elk gewenschte menu
Bijzondere schotels in eiken prijs
Vraagt onze prospectus eens
Bloemendaalscheweg 123 B b/d Mollaan
Heeft ontvangen een mooie sor
teering Tandenborstels. Huidcrême's
in potjes en tubes, Nagelschuiers,
kammen enz. Beleefd Aanbevelend,
BOSCHLAAN 39-43 - BLOEMENDAAL
GOED EN BILLIJK ADRES VOOR
Steeds verkrijgbaar: Asphalt-
papier, Carbolineum, Groene
Carbolineum, Kootteer, enz.
Voorloopig Telefoonnummer 22565
BLOEMENDAALSCHEWEG 57 - TELEFOON 22195
XXVII.
Zoo heeft dan nu Minister van Karnebeek zijn
ontslag aangevraagd, en vrijwel alle bladen geven
lange artikelen, en eindeloo'ze commentaren over
zijn beleid. En volgens oom Jan, die naar zijn
zeggen, nooit een politiek debat in onze club
zou -willen, past het ons toch te erkennen, dat met
de vertrekkende Excellentie ontegenzeggelijk een
groot staatsman heengaat van 'het politieke to-o-
neel, al mag ook, gezien zijn leeftijd en capici-
teiten worden aangenomen, dat deze eminente
man niet zal gaan stilzitten. Oom Jan wilde Woens
dagavond in het midden laten, of hij voor- of
tegenstander van het' befaamde verdrag was, hij
wilde zelfs geen oordeel vellen over de politieke
gaven van Jhr. van Karnebeek, hij wilde hem
zien als mensch, en in diit opzicht toch een en
ander van hem zeggen, 'Dat het Tractaat ver
worpen is, wilde daarom naar Oom's meening nog
niet zeggen, dat de tegenstemmers iets had
den tegen den persoon van den voor
steller, immers door moeten de personen
van de leden der Eerste Kamer boven verheven
zijn. Hoe dit ook zij, oom Jan keurde het sterk af,
dat sommige bladen nu over het verworpen ver
drag schrijven als over een- stuk knoeiwerk van
een groot domoor
„Neen," riep oom Jan uit, „het past den over
winnaars, te erkennen de bekwaamheden van hem,
die heengaat, en te -bedenken, dat hij wel een zeer
moeilijke taak te vervullen heeft gehad. Gelukkig
zijn de meesten het daarover wel eens, gelukkig
ziet de doorsnee-Nederlander in den heer -van
Karnebeek toch een man van hoogstaand karakter.
De stemming in de Eerste Kamer was zeer zeker
een historisch moment in de geschiedenis van ons
land, dat zag men ook wel in, getuige -de aan
wezigheid van alle 50 -leden der Eerste Kamer.
Maar daarnaast, en dit is natuurlijk meer een per
soonlijke zaak, daarnaast -was die stemming toch
ock een zeer groot moment in het leven van den
betreffenden -minister. Een arbeid van 8 lange
jaren van studie, moeilijkheden, onderhandelingen,
conferenties, tot het laatste oogenlblik verdedigd
met een 'buitengewoon redenaarstalent, gewonnen
in de volksvertegenwoordiging, mot één slag ver
nietigd in nog geen 10 minuten. Het moet toch
voor den minister, die daar volgens de berichten,
met een schijnbaar kalme glimlach in de verga
dering aanwezig was, een ontzettende teleurstel
ling geweest zijn. Toch ondanks dit alles verklaart
de heer van Karnebeek, eiken vriend en tegen
stander, zoowel in als buiten de Kamer de hand
te willen drukken, behalve degenen, die hem be-
leedigd hebben. Zie, ik zeg nogmaals over zijn
werk kan en wil ik niet oordeelen, maar iemand
kan mij ontkennen, dat hij ontegenzeggelijk het
type is van een hoogstaand man. En ik wil mijzelf
op dit oogenlblik afvragen, hoe wij tegenover dér-
gelijke teleurstelling zouden staan, hoe wij over
onze tegenstanders zouden denken. En als ik dan
denk, hoe ik zelf bij tegenspoeden, b.v. vroeger
in mijn zaak, vaak dacht over mijn concurrenten,
hoe de menschen rondom mij over het algemeen
tegenover zulke dingen staan, dan herhaal ik het,
met den heer van Karnebeek gaat een groot man
heen. En het ontslag mag dan misschien ver
leend worden onder -dankbetuiging voor de
vele ge-wichtige diensiten, aan den lande bewezen",
de teleurstelling blijft, en is niet gering. En alle
loftuitingen, waarmee „de pers" nu komt aan
dragen, lijken m.i. veel op de gedachte, die in
vele grafredenen ligt, „de overledene was toch
een braaf mensch." Dit laatste doet mij denken
aan het heengaan van twee inwoonsters onzer ge
meente, -die elk voor zich een ledige plaats ach
terlaten. Ik heb hier in de eerste plaats het oog
op mejuffrouw van Leuven, in leven verbonden aan
de school voor M.U.L.O. alhier, iemand van gro-ote
•werkkracht, iemand met een warmvoelend hart,
met een enorm plichtsgevoel een peadagoge bij
uitnemendheid. Bloemen-daal verliest in haar heel
veel, immers aan d-e jeugd is de toekomst, en de
opvoeding -der jeugd/ is toch het leggen van den
grondslag voor latere volledige ontplooiing van
de menschelijke gaven voor -de omgeving. Verder
wil ik herinneren aan het overlijden van mejuffrouw
Rancken. Ook zij was iemand met een warmvoe
lend hart, al is dat misschien niet altijd door al
haar patiënten begrepen. Enorm was de toewijding
voor haar patiënten, eenvoud een van haar groot
ste kenmerken. Velen danken goede resultaten aan
haar behandeling, en door velen zal zij stellig niet
spoedig vergeten worden. Ook haar heengaan be-
teekent een verlies voor Bloemen-daal, omdat zij
'hier, voor velen misschien- de vreemdelinge, die
z-j door 'haar geboorte in het verre Noord-Oosten,
was gebleven is, maar anderzijds ook in haar ar
beid gedurende 21 jaren voor velen een vriendin
bij uitnemendheid geworden is.
En -de tijd' snelt maar voort, 'het leven gaat
weer zijn gewonen gang, van het le kwartaal van
1927 houden wij slechts de herinnering over. Wat
leven wij toch snel, en hoe weinig bedenken we
dit eigenlijk."
iDat wij zeer snel leven is volgens Henk Bosch-
weg een waarheid als een koe. En dat wij dat
weinig bedenken, en elkander het leven dikwijls,
soms zonder 'het te bedoelen, onprettig -kunnen
maken, daarvan kon hij ons een staaltje vertellen
van een zijner kennissen, die ergens op een wel
varend Geldersch dorp woont. En daar wij dien
kennis toch geen' van allen kennen, kon hij gerust
namen noemen ook. Natuurlijk waren we allen
nieuwsgierig en toen wij heeren den brand er nog
eens ingejaagd hadden, stak -Henk van wal:
„'Het was in de Meimaand, de vogels kweelden
lustig hun hoogste lied, en een wazig blauw rustte
op het liefelijke landschap.
De heer Van Staveren, sedert een maand of
zes getrouwd, woonde buiten in een zonnig huisje,
waarvan zijn jonge vrouwtje dé ziel was. Met
'hoeveel blijdschap was het geheel tot stand ge
komen, met hoeveel pleizier had hij, bouwkundige
zijnde, bij -den bouw van hun nestje zelfs de ge
ringste wenschen van zijn vrouwtje* vervuld, ja
geen spijker was, bij wijze van spreken, zonder
haar aanwijzing geslagen. En boe idyllisch lag het
vriendelijke villa-tje daar te midden van een groe
ten tuin, waaruit een schat van bloemen, door
den wind' zacbtijes be-wogen, de -bewoners van alle
zijden schenen toe te wuiven.
Eerst had het jonge vrouwtje bezwaren geop
perd tegen het buiten wonen, omdat dit haar man
de verplichting oplegde eiken dag per motorfiets
naar de naburige stad te rijden om zijn- zaken te
regelen. Maar toen haar man lachend verklaarde,
dat een ritje van twintig minuten' hem indér-daad
zou opfrisschen, en zijn gezondheid eerder ten
goede zou komen -dan 'bemadeelen, had zij, gevolg
gevend aan haar impulsief verlangen naar het rus
tige, vrije, gezonde buitenleven, zelf het plekje
aangewezen waar 'hun „home" verrijzen zou.
Hoe verlangend had ze, staande voor het raam,
den heelen winter 's avonds uitgezien naar het
felle licht van zijn motorlantaarn. Eiken dag maak
te zij nieuwe schikkingen in hun paleisje, en hoe
-verheugd was ze, als hij steeds de -minste ver
andering met één oogopslag waarnam. En hij? O,
hij leefde als in den zevenden 'hemel. Hij zag op
den dag reeds verlangend uit naar zijn thuiskomst,
als zijn vrouwtje hem tegemoet kwam bij de
schuur, waarin de motor geborgen werd. Hoe ge
zellig waren 'hun gemeenschappelijke maaltijden,
waarbij dé tafel steeds met bloemen- gesierd was.
Hoe weldadig deed het zachte lamplicht aan in het
intieme salonnetje, hoe warm was zijn plekje bij
den haard, waar hij na het eten het avondblad
inkeek, terwijl zij in de keuken voor de thee
zorgde. En daarna las 'hij 'haar voor uit de courant
of uit een boek, dat 'haar boeid'e, en zij met een
blos op de wangen luisterende naar zijn wellui
dende stem, bezig was met een handwerkje. Hoe
goed deed hem de rust na -de beslommeringen van
zijn werkkring. En als hij zich nog een uurtje moest
terugtrekken in zijn werkkamer voor het afdoen
van correspondentie of het verzamelen van ad
ministratieve gegevens voor zijn boekhouding, dan
stond" daar vlak voor hem op zijn bureau de
beeltenis van zijn vrouw in een mooie stemmige
omlijsting.
De heer Van Staveren zag, zooals eiken morgen,
tijdens het ontbijt vluchtig -de ochtendpost door,
onderwijl van tijd tot tijd pratend met zijn jonge
vrouwtje, dat tegenover hem aan de tafel zat. Hij
las 'de briefkaarten en maakte enkele brieven
open, om ook 'dén inhoud daarvan voorloopig glo
baal in 'zich op te nemen; de rest, van minder
belang, stak hij in den zak om ze later te lezen.
Sinds eenige weken was hem een merkwaardige
verandering in de houding van zijn vrouw op
gevallen. Zij was stil en afgetrokken, haar vroo-
lijk gezang werd niet meer in het huis gehoord.
Zij at opmerkelijk weinig en kon 's avonds uren
lang met afwezigen blik voor zich uit zitten staren.
Op zijn herhaald vragen was steeds het eenige
antwoord, dat ze aan hoofdpijn leed, en hij, mee-
nende, dat de komst van het voorjaar daaraan niet
vreemd was, had aan alle zijd-en van het huis zon
neschermen latent aanbrengen, en fonteinen in den
tuin tot verfrissching. Helaas, de hoofdpijn bleef.
Zijn eenige zuster had op zijn verzoek al menig
dagje bij zijn vrouwtje doorgebracht. Zijn voorstel,
om in een drukkere omgeving te gaan wonen, werd
met een moedeloos gebaar van -de hand gewezen.
De aankoop van een piano bracht geen verandering
in den toestand, radio leverde ondanks haar af
leiding niet de gewenschte resultaten op. De dokter
dien hij baar gezonden had, kon bij zijn on
derzoek geen enkele afwijking vaststellen, en toch
zijn vrouwtje kwijnde. Ten einde raad
vroeg de heer Van Stavefbn zijn schoonmama eeni
ge weken te logeeren, en verzocht haar dringend,
toch vooral te trachten tot eiken prijs achter de
waarheid te komen.
En zie, waar ieder faalde, had moeder reeds na
drie dagen volledig succes, aan den avond van
dien derden dag stelde zij tijdens een onderhoud
met haar schoonzoon in diens werkkamer haar
diagnose vast: Mevrouw Van Saveren was ja-
loersch, en de oorzaak was gelegen in het feit, dat
haar man eiken Maandag een brief ontving, ge
adresseerd door een vrouwenhand'.
Ondanks den ernst van het oogenblik kon de
heer Van Staveren niet nalaten in lachen uit te
barsten, en zijn schoonmama stemde daarmee, na
dat ze door hem was ingelicht van harte in. Een
complot werd gesmeed en op den eerstvolgen'den
Maandag moest de genezing van Mevrouw Van
Staveren als bij tooverslag tot stand gebracht wor
den.
Maandag-morgen verscheen de heer Van Staveren
me twee verbonden vingers aan het ontbijt. Hij be
weerde zich bij het aanzetten van zijn scheermes
in de vingers gesneden te 'hebben en verzocht zijn
vrou-w de post voor hem open te maken en voor
te lezen. Zij voldeed aan zijn verzoek, en las eerst
de briefkaarten voor, die bovenop lagen. Dan volg
den de brieven, en terwijl, zoowei haar man als
haar moeder haar nauwkeurig gadesloegen, bezag
zij het adres van den eersten brief. Inderdaad, daar
lag bovenop de brief geschreven- met de bekende
vrouwenhand, die zij van lieverlede was gaan
haten met al den haat van een jaloersche echtge-
noote. Een oogenblik flitste de gedachte door haar
hoofd, haar man -den brief in 'het gelaat te slinge
ren, maar dan zou hij haar geheim raden, en dat
wilde zij tot eiken prijs vermijden, zij wilde haar
leed alleen 'dragen. Met strakbleek gezicht en sid
derende handen ontdeed'zij den brief van de en
veloppe, vouwde hem open, enbarstte in
tranen uit.
„0 Fred, o Fred, kan je me vergeven, kan je
me vergeven!"
„Wat is er vrouwtje, wat is er?", in een oog
wenk was hij bij haar, en steunde 'haar blonde kopje
in zijn 'hand.
„O Fred, ik..., ik.... ik was.... jaloersch,
ik.... ik dacht.... -dat.... je me.... bedroo-g."
„Kom, vrouwtje, droog je tranen, en vertel me
nu eens kalm, wat er eigenlijk aan de hand is,
waarom huil je zoo, heeft -die brief je nu zóó ver
schrikt?" Moe-der ha-d intusschen de kamer ver
laten, ze moest noodig even zien of het water in
de keuken kookte.
„Neen, Fre-d, dat.... is het niet, -maar.... ik
had al zoo dikwijls.... zoon zelfden brief gezien
bij -de post, en de enveloppe was steedsdoor
de zelfde vrouwenhand geschreven, toen dacht ik,
dat er een ander was, o, hoe heb ik die vrouwen
hand géhaat. Ik verdacht je van ontrouw, en jij
bleef steeds dezelfde goeierd, jij putte je uit in
geduld, o, hoe kan je me ooit vergeven!"
„Kom, kom, vrouwtje, ik héb je immers allang
vergeven, ik vind het alleen maar zoo jammer, dat
ik de oorzaak «van al die allende niet eerder ge
weten heb, waarom heb je me niet openhartig naar
den inhoud van dien brief gevraagd. Zelfs al hadi
je hem elke week onderschept, dan zou ik hem niet
eens gemist hebben, maar dat liet je eerlijk hart je
natuurlijk niet toe. Hoe kon je nu ons heerlijk ge
luk laten verstoren door zoo'n vodje papier, kom
'huil nu niet meer, we beginnen opnieuw, maar wat
ik je bidden mag, maak me altijd deelgenoot van
je zwarigheden, verberg niets maar «laten we sa
men lief en leed deelen."
'Het vrouwtje lachte 'door 'haar tranen heen, en
toen even later haar moeder weer binnen kwam,
zag ze nog juist, 'hoe de de nieuwe wederzijdschc
beloften bezegeld werden met den eed, zooals die
bij jeugdige echtgenooten -gebruikelijk is
iDe brief bevatteeen getypt weekbericht
van de N.V. Bouwmaterialen-Groothandel te A.,
dat steeds ongelezen naar de prulleman-d des hee
ren Van Staveren verhuisde."
Trompetter.
Aanwezig alle led<
birk en Laan, die h
den gezoiucten.
Voorzitter: de Bur
De Raad gaa't dad*
zitting.
Eerst bij J 4 wore
De heer,Van Kessel
voor een persoonlijk
gende verklaring voc
,,ïk ben van meen
bevoegd is tot het va
voteeren 'der gelden
stukken, maar dat hi
heeft, maar zelfs de
keren, of de gevot<
v/a ar voor ze werden
bovendien toe te zie
rneentepersoneel da c
hun handelingen en
meentebelang in strij
Verder ben ik vai
trent dit laatste twij]
Raad verplicht zijn,
meester en Wethou
te vragen.
Wanneer deze oph<
wordt, heeft de Raad
van de ^Gemeentewet
jectief en zakelijk ai
dit antwoord zoodani
hem duidelijk kan v
daaruit de noodïge
putten.
In dezen gedachte
BI. Weekblad 14 daj
reeds had te kennen
over de politie-aang
draadsvergadering
f waartoe ik intussch
wat voor de beantw
mijn bekende vragen
Voor den aanvang
deelde deze mij mee
hebben, maar leven,
noodige aan'dacht aai
halve hij mij voorstel
uit te stellen tot 'de
ik zonder meer gene
Na deze tegemoet'
verwonderde het mij
woord met opzet op
raadsleden door den
lezen.
Mijn verwondering
terecht door de Pe
men er niets van ver
dat de Pers een af
voorlezing zou word1
monstratief dan ook
Maar wat te ze,ggc
leden van den Raad
zochten, zij werden
hun door den Burgei
leest het morgenaivoi
Dit is niet alleen in
palingen, maar in stri
- Ieefd'heid, -welke -mei
Raaid mag veronderst'
Raad een groote 'bel
Tegenover mij pei
nog verder, omdat, r
daarvan had gewezer
werd toe-gebeten:
naar."
Bovendien staat e
zeer ongerijmde inisi:
moeilijk uitsluitend
denken."
Alhoewel er over
te zeggen zou zijn, za
waarop het tot ons k\
en wil ik mij bepalen
gende verklaring:
Mijn?'vrager:, noch c
de, hebben in- geen
nen geven voor be't 1
burgemeester.
Wanneer de insinu
wordt teruggenomen
treden tegenover den
niet wordt tegemoetf
lusschen hem en mij
gesloten zijn, met al
De Burgemeester
'ezing «van art. 183
De Burgemeester ei
dagelijksch bestuur a
schuldig, en geven t
den Raad verlangde
(Terwij! de thee w
tijd's, niemand iets).
De Burgemeester z
is geweest, door de v
se! te beantwoorden,
nog behandeld word:
onvoltallig, hij heeft
doelde niet als non-c
wordt is hier niets b
ben zijn, in de vorig
Van, Kessel gegeven
in het vervolg zal 1
dadelijk thuis sturen,
opgeblazen. Kan de R
Dc heer Van Kess
