Advertentiën
65'
Qktrzmt
Concertgebouw „Modern"
Qaarl. Goüp. Diner-Yereen.
CHRISTELIJK LYCEUM TE HAARLEM
Amsterdamsche Muziekhandel
ALKMAAR
Voorjaarsbloemen-tentoonstelling
i
Gordijnwasscherij ,,'T KLEVERPARK"
KENNEMER LYCEUM
Hebt U Reparatiewerk?
Onze Vooi
IËDÈRÊEN T
Fröbelonderwijzeres
De Inschrijving van Nienwe Leerlingen
F 2.69
BELANGRIJKE PRIJSVERLAGING
10 F.K. TYPE B. 14 SEDAN f2650
3HAARLEN
KLUIS-! I
GORDIJNEN
MEUBELSTOFFEN
CRETONNES
Het Bloemendaalsch Weekblad
ls het blad bij uitnemendheid
voor bet plaatsen van Uw
advertentie.
RUSTHOEK"
Afdeelingen: GYMNASIUM. HOOGERE BURGERSCHOOL,
ECONOMISCH-LITTERAIRE H. B. S.
HALLO CALIFORNIEÜ
AUGUST WAAR ZIJN JE HAREN!
60 Cent
127 GEN. CBONJÉSTRAAT 127 SCHOTEN
H. C. VAN 'T LAND, Timmerman
TIMMER- EN REPARATIE WERK
le SCHOTENSCHE HOUTHANDEL
Speciaal HET ADRES voor Particulieren
Santpoorterstraat 41 Telefoon 10131
BLOEMENDAAL - HAARLEM
De INSCHRIJVING VAN NIEUWE LEERLINGEN, ook
AGENTSCHAP J. J. LANSDORP
Telef. 22387 BLOEMENDAAL Telef. 22387
MAD^ VALENCIA
WILLY VAN EVELINGEN
Zondags Matinee 3-6 uur. Volledig Programma
D. VAN KAMPEN ZOON
J. WINDHORST
OUDSTE ADRES VAN BLOEMENDAAL
VOOR DROGIST ARTS KELEN
DAMESSCHOEISEL
L. FABER ZOON
VEREENIGING VOOR JEUGDWERK
TROMPETTER NIEUWS
BIJKANTOOR
zelf sprekendheid geldt, v<
mer gereedsch
A. G. POST, Verbin
komt u eens bij
>8 cent per regel, bij contract be
langrijke korting. Kleintjes t Vraag
en Aanbod, Huur en Verhuur. Koop
en Verkoop, van 1—5 regels 60ct.,
elke regel meer 12 ct., deze alleen
bij vooruitbetaling. Boven, onder
of naast den tekst dubbel tarief.
EN
ENORME KOLLEKT1E
ENGELSE EN FRANSE
80 centimeter breed
1.95 1.65
1.15 0.75
130 centimeter breed
2.75 2.25 1 10
1.85 1.35 1
PER METER
Jll onze Stoffen zijn
zon-, was- en lichtecht.
Concurrerenae "Prijzen.
Biedt zich aan een
om kinderen 's-morgens bezig te
houden. Br. No. 1875, Bur. v. d.Bl.
TE KOOP
een zeer mooie, ruime BOKKEN
WAGEN voor 4 kindertjes, met
tuig, wegens plaatsgebrek voor
f 20.Br. No. 30, Bur. v. d. BI.
Voor VACANTIE te huur gevraagd
te Bloemendaal of Overveen: één
Zit- met twee Slaapkamers en
gebruik van keuken. Br. No. 31
Bureau van dit blad.
55
BLOEMENDAAL -
ZAAL DISPONIBEL VOOR VERGADERINGEN,
PARTIJEN ETC.BILLARD TOULET
DANCING ZONDAGS 8-11 uur - ENTRÉE f 0.25
JAZZ BANDTHE CHARLESTON BOYS
U.A.
(Coöperatieve Keuken)
Bakenessergracht 27
Telef.14393
A
Gebruik van alleen prima grond
stoffen en alleen natuurboter
Voor verbruikers steeds vrijen
toegang tot bedrijf en magazijnen
Dlnerprijs f 0.87, soep
of toespijs f 0.15 extra
Omzet jaarlijks plm. 80.000 diners
Qeen verplicht dagelijksch gebruik
Uitgebreide diners naar
elk gewenschte tnenu
Bijzondere schotels in eiken prijs
Vraagt onze prospectus eens
Gevestigd: Emmakade 43 (tramh. Schouwtjesbrug en Wagenweg), Tel. 11776
voor den Cursus 1927/28 is opengesteld van 2 tot 14 Mei 1927
bij den Rector, die met het oog hierop dagelijks van 11 tot 12 uur
te spreken is; op andere uren na voorafgegaan overleg.
Opgave kan ook schriftelijk plaats hebben op bij de administratie
verkrijgbare formulieren.
Gezongen door Emile van Bosch
Het succes van de dag
f Schitterend BuHenterrein, Intérieurs, enz.
Dag. 10—6, Zondag 10—8. Entrée slechts30 ct.
BOSCHLAAN 39-43 BLOEMENDAAL
GOED EN BILLIJK ADRES VOOR
Steeds verkrijgbaar: Asphalt-
papier, Carbolineum, Groene
Carbolineum, Koolteer, enz.
Voorloopig Telefoonnummer 22565
SPAARNDAMMERWEG 15 - TELEFOON 15449
nabij de voormalige Schotensche Gasfabriek
Alles franco thuis Zaterdagsmiddags geopend
PRIMA CARBOLINEUM 17 CENT PER LITER
OOOOOOOGOOOO CXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX30QG0
voor de Bovenbouwafdeelingen o.a. Literair-Economische
afdeeling 3e, 4e, en 5e klasse, is opengesleld.
Spreekuren van den Rector:
Maandag 10.30—12 en 's-avonds van 8—9
Woensdag 2.30—4
Donderdag 10.30—12
in het schoolgebouw naast Stoop's Bad, of op nader aan
te vragen uren.
Prospectie enz. worden op aanvrage toegezonden door
de Administratie, Adriaan Stoopplein 4, te Overveen.
Thans uit voorraad leverbaar, uitgevoerd met voorwiel-
remmen schokbrekers, automatische ruitenwisscher, enz.
De eerste Fransche wagen in groote serie vervaardigd.
RAAKS 3 - HAARLEM
VANAF HEDEN BUITENGEWOON SCHITTEREND
GEHEEL NIEUW PROGRAMMA
LA FILLE DE MONTMARTRE
ME IJ ER HAMEL
de populaire Holl. Cabaretier
MARY HOMAN
Schitterende fantasiedanseres
Con f érencier-Stemmingzanger
4-7 u. gezellig nAPEIIIlTQ 8-11 Va uur
Bitteruurtje bij |i U L ÏU 11 O Avondvoorstel-
Zang en Dans ling en dansen
VERLAAGDE ENTREE PRIJZEN
Werkdagen: 's middags fO.10, 's avonds f 0.25 j plus sted.
Zondags: 's middags f 0.25, 's avonds f 0.50 belasting
ZATERDAGS SOCIETY'AVOND Einde 3 uur 's nachts
Avondtoilet gewenscht. Garderobe verplicht
NA 12 UUR GEEN TOEGANG. ENTREE F 0.50
BEL 22573 OP en U wordt in den kortst
mogelijken tijd snel en billijk bediend.
Aanbevelend,
TIMMERLIEDEN, METSELAARS, STUCADOORS
De Genestetweg 20, BLOEMENDAAL
BLOEMENDA^LSCHEWEG 57 - TELEFOON 22195
Ruim gesorteerd in alle soorten
Eerste klas werk tegen de laagste prijzen
Aanbevelend,
KLEINE HOUTSTRAAT 10 - TEL.12896
TE BLOEMENDAAL
Omvat de: Jeugddiensten in „Maranatha",
Meisjesvereeniging „Klimoprank", Bloemen-
daalsche Meisjesclub, Overveensche Meisjes-
ciub, Jongemannen Vereenigirig „Excelsior",
Bloemendaalsche Jongensclub, Jeugdtuinen.
XXXI.
Woensdagavond heeft oom Jan direct bij onze
komst met 'een enkel woord herinnerd aan 'het
feit, dat Prinses Juliana op 30 April 1927, juist op
den datum dus, waarop dit verslag verschijnt acht
tien jaar wordt. „Dit feit, diames en heeren," aldus
oom Jan, „is waard herdacht te worden als een
vreugdevol feit, niet alleen voor het Koninklijk
Huis, niet alleen voor de Koningin als moe'd'er, maar
ook voor gansch Nederland en ons ivolk. Wie van
ons, behalve dan misschien Lucie en Sjoerd, dfe
nog te jong waren, herinnert zich niet dien 30en
April 1909, waarop klokgelui allerwegen verkon
digde, dat onze Koningin een dochter, ons volk
een prinses 'geboren was. Met hoeveel spanning
was dit oogenlblik verbeid, en toen het was aan
gebroken, ja, toen heeft Nederland feest gevierd
en is als in één grooten ju'bel uitgebarsten. Sinds
dien is veel veranderd, veler ideeën mogen zich
misschien gewijzigd 'hebben, maar dat neemt niet
weg, dat het bereiken van den achttienjarigen
leeftijd door Prinses Juliana voor onze geschiede
nis een gebeurtenis van beteekenis mag worden
genoemd. En ik kan niet nalaten, en de leden van
het vorstelijk huis zeker ook niet, een terugblik
te werpen op de afgeloopen achttien jaren. Veel
is er voorgevallen, te veel om op te sommen, en
dat is bovendien ook niet noodig, bedenken wij
alleen, dat de groote oorlog in dit tijdvak gewoed
heeft, die oorlog waar wij gelukkig huiten ge
bleven zijn, bedenken wij, hoe ons Koninklijk huis
in zijn optreden in die bange dagen van 1914
heeft meegeleefd met de nooden en angsten van
Nederland, hoe onze Koningin steeds getoond 'heeft
een vorstin des vredes te zijn, 'dan kan het toch
niet uitblijven, dat het Nederlandsche Volk zich
als geheel nauw aan 'Haar veiihonden voelt, en
dan spreekt het toch van zelf, dat wij ons op den
30en April zullen verblijden, omdat de dochter
van zoo'n moeder verjaart. Al moge ieder het
misschien niet geheel eens zijn met onzen tegen-
woordigen regeeringsvorm, dat doetniets af aan
het feit als zoodanig, en zonder mij op eenig poli
tiek standpunt te willen stellen, blijf ik voor mij
persoonlijk den achttienden verjaardag van' de
Prinses zien als een .heugelijk moment voor 'het
vorstelijk huis, voor taiid en volk. En het is dui
delijk, dat ik dit ook in engeren zin zie als een
feit van 'beteekenis voor alle plaatsen in ons land,
en dus ook voor ons dorp; het is daarom dat ik
hier even aan deze zaak wilde herinneren."
Natuurlijk is Woensdag over dezen verjaardag
nog wel even langer gesproken, maar op verzoek
van de club volsta ik 'met de woorden van oom
Jan. Sjoerd Parkstra noemde een tweeden datum,
n.m. 1 Mei, die datum, waarop een deel van onze
gemeente overgaat aan een grootere. 1 Mei 1927,
een datum, zeer zeker van gewicht voor Bloemen
daal, en niet minder voor degenen, die Haarlem
mer worden. Sjoerd ging in den breede nog eens
de geheele grenswijziginlgs-geschiedenis na, hij
„betreurde" en „vond jammer", sprak van „on
rechtvaardigheid", „kon zich maar niet begrijpen",
uitdrukkingen van spijt en ontboezemingen, van
'boosheid, liet hij zich ontvallen, waarop Henk
Boschweg tenslotte een eind maakte met de lako-
nieke waarheid als een koe „gedane zaken nemen
geen keer".Praten achteraf helpt niets, het be
sluit is -gevallen, en de verkleinde gemeenten zul
len zich er bij neer moeten leggen. Schoten hoeft
zich nergens meer bij neer te leggen, want dat
.bestaat niet meer. Wat Henk er voorts nog van
zei bad overigens onze instemming, en daarom wil
ik hier zijn woorden nog herhalen;
,,'t Pleit is beslist, 't ontwerp tot wet verheven,
Een stuk van 't dorp wordt Haarlem nu gegeven,
En ieder weet, dat 't toch niet meer kan baten,
Om nu nog lang er over na te praten.
Was 't onderwerp niet lang al „doodgepraat"
Voor 't eindelijk ter tafel kwam in den Senaat?
Met dertig voor en dertien stemmen tegen,
Heeft Haarlem dan ten slotte toch zijn zin.
gekregen.
Het kleine plan werd eindelijk goedgekeurd,
Waarbij van Bloemendaal dat stuk werd
afgescheurd,
Dat 'Haarlem wenschte tot zijn grondgebied.
Welk nut het had, ik zie het niet.
En gij, die straks woont binnen Haarlem's grens,
Aanvaardt van ons deez' welgemeenden wensch;
Het ga U goed„diat g'U maar gauw moogt schikken,
In wat g'als stadsmensch binnenkort moet
slikken,
Wij blijven hier, in 't deel, dat blijft aan
Bloemendaal
En hopen, dat gij- straks toch stellig allemaal
Nog eens zult denken aan Uw woonplaats van
voorheen,
Aan 't heele dorp, of aan een deel, geheeten
Overveen,
Als 't is, dat gij iets meer betalen moet,
Wel troost U dan, het doel 's goed.
Maar bovendien, gij zijt het niet alleen,
Die offert in 't belang van 't algemeen.
Nu nog een enkel woord tot onze B. en W.:
Weest overtuigd, wij voelen met U mee,
Gij hebt met vuur ten einde toe gestreden,
't Werd een echec, 'door U met eer geleden,
En burgerij, gij hebt toch ook begrepen,
Het kleine plan is Haarlem te benepen,
Gij hoeft het eigenlijk dus niet eens te vralgen,
Men zal heusch met den tijd wel weer een
poging wagen,
't Is 't groote plan natuurlijk waar 't om gaat,
Dus 'Bloemendaal, let op, sta pal en blijf paraat".
Met een applaus gaven wij blijk van onze in
stemming, en dat applaus is in onze club het slot
gedweest van de grenswijzigings-historie, temeer
daar 'Henk ons adviseerde het onderwerp, dat
zoo lang reeds dood „gepraat" is nu verder maar
dood te „zwijgen". Twee mooie uitdrukkingen,
zooals in onze spreektaal w'el meer gebruikt wor
den. Zoo heeft Lucie de gewoonte om als zij schrikt
uit te roepen „ik schrik me lam", iets wat ze in-
tusschen gelukkig nog nooit gedaan heeft. En dat
gezegde doet me altijd denken aan een vriend
uit mijn jeugd, die bij 'een ongeval zoo hevig
schrok, dat hij werkelijk als verlamd bleef staan
enniet 'bij machte was hulp te verleenen, welke
onmacht hem den naam „lafaard" bezorgde. En
deze geschiedenis is mij altijd bijgebleven als een
bewijs, hoe dikwijls wij te vlug zijn met ons oor
deel over iemand. Het is jaren geleden, dat mijn
vriend Fred op het perron van een 'der grootste
stations in ons land stond met het meisje zijner
keuze, dat optrad als begeleidster van 'haar vier
jarig nichtje. Zij wachtten op de aankomst van den
i trein, waarmee zij hun reis zouden beginnen. Het
was druk, en zooals dat meer gaai met kinderen,
het nichtje liep wat 'heen en weer, en raakte van
het perron op de spoorlijn, juist op het moment,
dat Fred den trein zag naderen. Een gil van zijn
meisjes „red haar", klonk hem rauw in de ooren,
maar de schrik had hem zoo aangegrepen, dat hij
zich zelfs niet verroeren kon. Een jonge man,
bezi'g met het koopen van een tijdschrift aan d'e
etationskiosk, stond met zijn rug naar dit voorval,
sprong op het hooren van dien gil zonder zich één
moment te bedenken, pardoes van het perron op
de spoorlijn, en wist het kind te grijpen, juist toen
de trein met donderend geraas het station bin
nenvloog. Het eenige wat hejn te doen stond, was
zichzelf en het kind plat op den grond te drukken
tusschen de rails. Ongedeerd, alleen een weinig
bezeerd' door de opgespatte steentjes, werden z'e
.onder den trein van daan gehaald. Het was alles
in een ondeelbaar oogenblik gebeurd. Fred's
meisje, bleek als een doode had slechts één woord
voor haar verloofde „lafaard", dat woord, dat hem'
door de ziel gesneden heeft, en dat
in den diepsten grond de oorzaak geworden is van
zijn zwervend leven. Het 'verbreken van zijn en
gagement door zijn meisje heeft hem naar het
buitenland doen vertrekken, en de smadelijke
naam „lafaard" 'hem in het gezicht geslingerd in
het bijzijn' van zoovele menschen, heeft hem ge-
hinldefd jaren lang.
Zeven jaar later in een van de grootste hotels,
te Londen, zijn naam in het gastenboek schrij-
venden, las hij als laatst 'ingeschreven, de heer
en mevrouw KampmanMulder met doch
tertje, „Mulder", de naam van zijn vroegere meis
je. Zou het mogelijk zijn, dat het noodlot 'hem nu
weer samenbracht met haar, die hem met 'haar
„lafaard" zooveel jaren had vervolgd? Fred ging
naar zijn kamer, en later bij zijn komst in 'de eet
zaal, waagde hij het rond te zien, of „zij" er ook
was. Ja, waarlijk, daar in den hoek zat aan een
tafeltje Mevrouw Kampman, met haar man, de
redder van haar nichtje, en haar 'dochtertje, een
aanvallig meisje van misschien 3^ jaar oud. Zijn
eerste opwelling was, de eetzaal en het hotel di
rect t'e verlaten, maar dat zou hem tot een werke-
lijken „lafaard" gemaakt hebben. Hij bleef, strak
starende op zijn bord, de blikken van d>e familie
Kampman op zich gericht voelend. Bij het ver
laten van de eetzaal kwamen de heer en mevrouw
Kampman langs zijn tafeltje, negeerden hem, als
was hij een vreemdeling, dien zij nooit eerder ont
moet hadden. Fred sliep dien nacht onrustig, de
oude wond was weer opengereten. Het zal onge
veer 3 uur geweest zijn, toen hij weer wakker
werd, en een sterke brandlucht rook. Hij stond op,
maakte alarm, en in minder dan geen tijd vluchtten
alle gasten in paniek naar huiten. In weinige
oogen'blikken was het geheele hotel één groote
vlammenzee. Daar klonk een schrille kreet in den
nacht „mijn kind". Het was de stem van mevrouw
Kampman, die in vertwijfeling riep om haar kind,
dat zich nog in het brandende perceel bevond.
Wie zou zich in deze vuurzee nog dunven wagen,
het was Fred die zich met ware doodveracbtinig
langs een ladder naar de kamer op de vierde
verdieping begaf. Met angstige spanning zag men
hem door het raam verdwijnen, de minuten leken
uren, ën zie daar gooit 'hij het kind naar beneden
in de armen van de menigte, die het ongedeerd
opvangt
5 dagen later. Een rustige, donkere kamer in
een villa buiten het drukke gewoel van Londen,
Aan het ziekbed zit een verpleegster in een donker
costunm, geheel in overeenstemming m'et den
schemer van de omgeving. Fred ontwaakt uit zijn
bewusteloosheid, beweegt zic'h onrustig op zip
kussen. 'Hij herinnert zich niets, waar is hij, koe
komt hij hier waarom is 'hij' hier, waarom is bei
'hier zoo donker in de kamer? Allemaal vragen,
die 'in hem opkomen, waarom ligt hij hier alleen?
Neen, hij hoort een stem, een bekende stem, die
zijn naam uitspreekt, zacht, als vreest zij de rust
te verstoren, „Fred, hoor je mij, Fred, ik ben bier
bij je, heb dank, o, h'e'b dank." Hij draait zijn
hoofd in de richting van het stemgeluid, maar bi)
ziet de spreekster niet. Dus toch, toch heeft bet
noodlot den „lafaard" achtervolgd. De stem spreekt
verder, vertelt van den brand, die het groote
hotel in de asch geleg'd heeft,spreekt van den beid,
die haar kind gered beeft uit de klauwen van bet
vuurmonster. Het is mevrouw Kampman, die
waakt bij het bed van den heldhaftigen jongeman,
die zijn leven heeft gewaagd om dat van baar
eenig kind aan den dood te ontrukken. Op baar
bellen verschijnt de heer Kampman zachtjes m
d'e stilte van die schemerdonkere kamer. Ook W)
doet een verhaal van redding, ook hij eert den
held. En Fred, hij tracht zijn daad te verkleiner-
zijn herinnering keert langzaam weer, 'hij ziet zie-
weer opklimmen langs de ladder, het kind goi'
pen en uit het raam godien, gedreven door de ber
innering aan een perron, op een groot station, ie'
dreven door een woord „lafaard".
„Vereert mij niet als held, want ilk ben slee11''
een lafaard."
„Neen, Fred, duizend maal neen, ik was sled"
een vermeende held' ik sprong op de rails, om
ik den trein, die jij zag, niet gezien had, maar I'
zag den 'brand, en waagde toch je leven, zie d-
is een held."
Mevrouw Kampman was in snikken uitgcbar
sten, zij kon geen woord meer uitbrengen.
Voor Fred is het donker gebleven, de ka®'
was niet 'donker, maar 't licht in Fred's ooé"
was voor altijd gedoofd, hij was blind geworik'
bij dë redldinig van 'het kind. Zoo bleek de lafaar
een 'held.
Op een vriendelijk villatje in het Gooi v'0"-1
de familie Kampman, met Fred hun vriend, «o
dochter des huizes wordt niet moede „oom
te o'mringen als het levende zonnetje in zijn
keren geziohtekring.
Trompetier
21 ste JAARGANG
i de
Fred
don-
ABONNEMENTSPRIJS
jaar bij vooruitbetaling v
datum verhooging van f O
't Buitenland met verhoo
7'/2 ct. Abonnementen ku
nasaHaeiEBiaaBiBEiaai»a
BIJKANTOOR: I
(Nadruk vei
De waarde van onze
we eerst, nadat we ze h
onze dagen van voorspc
hoe rijk we wel zijn.
Rijkdom bestaat niet
weelde; rijk maken on
zaken, waarvan we den
ons niet bewust zijn, om
gewoon geraakt. Rijk-do
het buitengewone, maar
Een gevangene kijkt
naar het kleine stukje v
door zijn tralievenster t
maar een heel klein vier
maar wat leeft er veel ii
voor den aandachtigen
zich met dit gezichtsve
gen! Gij meent, dat de
kleur heeft? Maar het s
cp de gevangene tuurt,
om de minuut, om de s
grauw, dan weer blau\
schakeeren het, en <3
worden te talrijker en b
de toeschouwer met die
venster vertrouwd raakt,
lucht wordt een wereld
Boden uit de groote
doorkruisen zy'n kleurig
dorrend blad, dat voorb:
den geur van het bosc
brengt; een meeuw, die
het symbool van de rt
der zee .Wie kent
lucht, zooals de gevangc
De gevangene is zuinij
zit. Hij weet het te gel
van zijn armoede te g
onnoozelen cent maakt i
gulden. Maar toch: wal
geven, zoo hij eens voor
völlen rijkdom mocht e
met een roekelooze va
verkwisten. Hoe benijdt
eenvoudige wandeling vt
toor, om onzen arbeid ir
ons zweeten en zwoegen
het dagelijksch brood.
Het is heilzaam, ons ii
een gevangene te verpl
ons, met een weinig mee
kentelijkheid onze voor
proeven, die gewone, a
rechten van den vrijen,
Beseffen wij, welk eet
kunnen loopen? De vreu;
herstellende zieke zij n
pasje voor pasje door hel
maakt ons indachtig, dal
zulk een gewone zaak is,
het houden. Loopen kan
waarnaar men verlangt,
loopen kan een krachtto'
tyotsch op te wezen. E
stappen maar voort, m«
tred; we springen op d
tegen den wind in; we 1
trischt door de weldadij
we vergeten, hoe we ee:
T*rlg Z'jn' buizende
we kunnen met het t
van onze rijkdommen on
aen zoo krenken. Zonder
te weten natuurlijk. Ma
male menschen zijn som
is voor de fijngevoelig?
moed voor de kieschheid
bevorderlijk, zoo niet not
hebben geleden. Op zijn
i.2 ten overstaan v
slechts een botterik of
wie nimmer misdeeld is c
rijkdommen niet als ee
■xJtc ni?t' hoe hetgeen v
Schoffels, Harken, Spaden,
