RUSTHOEK
J. P. KENZEN
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
i HAARLEMSCHE 'BANKVEREENIGING
KL UIS-IN RICHTING
Leven wij te kort of te lang
F. C. AKKERMAN
I N V I T A T I O
EXPOSITION
mmcm
mme (O
BIJKANTOOR VOOR ADVERTENTIËN: ADVERTENTIE-BUREAU D. Y. ALTA, DUVENVOORDESTRAAT 28, HAARLEM
Het overweldigend succes
2 RADIO- EN RIJWIEL-HANDEL g
ELECTR. REPARATIE-INRICHTING
van alle soorten Schoenen en Laarzen
L. FABER ZN.
(mam
MAALLEM
TEL: U 055
b
DAISES-IC APS ALONS
BOS-VAN DEN ENDEN
PLAATSELIJK NIEUWS
BLOEMENDAAL.
OVERVEEN.
H. VAN BILDERBEE3C Jn.
AUTOLAK' EN DUGO-SPUÏTINMCHTING
22ste JAARGANG ZATERDAG 4 FEBRUARI 1928 No. 5
ABONNEMENTSPRIJS f3.50 PER JAAR, f 1.75 PER HALF
JAAR BIJ VOORUITBETALING VÓÓR I JANUARI OF
1 JULI NA DIEN DATUM VERHOOGING VAN f 0.15
INCASSOKOSTEN. VOOR INDIË EN T BUITENLAND MET
VERHOOGING DER PORTO. LOSSE NUMMERS 10 CENT.
ABONNEMENTEN KUNNEN MET ELK NUMMER INGAAN
UITGAVE: DRUKKERIJ T. TIMMER, DE GENESTETWEG 23, BLOEMENDAAL
ADMINISTRATIE TELEF. 22003 - ADVERTENTIËN TELEF. 14751 - POSTGIRO 30785
ADVERTENTIËN: 18 CENT PER REGEL, BIJ CONTRACT
BELANGRIJKE KORTING. KLEINTJES: VRAAG- EN AAN
BOD, HUUR EN VERHUUR, KOOP EN VERKOOP, VAN
1 TOT 5 REGELS 60 CENT, ELKE REGEL MEER 12 CENT,
UITSLUITEND BIJ VOORUITBETALING. BOVEN,
ONDER OF NAAST DEN TEKST DUBBEL TARIEF
ssaasaeaisB-is
S BIJKANTOOR: BLOEMENDAAL, BLOEMENDAALSCHEWEG 147
VAN
MET
GEWAPEND BETON
LIPS' SLUITING
(Nadruk verboden)
De bekende Engelsche schrijver Bernard
Shaw stelt in zijn tooneelstuk Terug naar
Methusalem de verschillende tijdperken
der menschheid in een reeks van tafe-
reelen voor. Het begin van het spel ver
plaatst ons in het paradijs, waar het eerste
menschenpaar allengs ingewijd wordt in
de geheimen des levens. En aan het slot
van de vertooning zijn wij naar de moder
ne wereldstad verhuisd en maken kennis
met de politieke en wetenschappelijke
leiders van onzen tijd.
Een van de dingen, welke mij bij het aan
schouwen van dit tooneelstuk getroffen
hebben, is de tegenstrijdige waardeering
van den levensduur bij den primitieven en
bij den modernen mensch. Voor de be
woners van het paradijs is de gedachte,
dat ze eeuwig zullen moeten blijven leven,
een verschrikking. En hun nazaten uit de
twintigste eeuw stellen alles in 't werk,
om hun bestaan te verlengen; het zoeken
naar middelen daartoe wordt de voornaam
ste taak, waaraan het wetenschappelijk
vernuft zich gaat wijden.
Mocht deze voorstelling overeenkomstig de
werkelijkheid zijn, dan is het voor den
nadenkenden mensch niet ondienstig, zich
op zijn beurt eens rekenschap te geven,
hoe hij, wat hem persoonlijk betreft,
tegenover den levensduur staat. Want dan
zou blijken, dat lengte van leven niet al
gemeen als een vanzelfsprekend voorrecht
beschouwd wordt, en wij dus in dezen een
keuze hebben te doen.
Onder ons geldt het immers als een onbe
twistbare waarheid, dat oud worden een
zegen is. „Lang zullen ze leven!", is de
wensch, welke op elk feest weerklinkt.
„Nog menig jaar!", in deze woorden
meent men „al wat wenschelijk is" te
kunnen samenvatten.
De omgekeerde opvatting houdt men voor
abnormaal. Ze ontspruit aan een ziekelijk,
zwartgallig gemoed. De ongelukkigen, die
geen lang leven wenschen, omdat ze geen
hoop op de toekomst hebben, zijn dezelf
den, die zich jegens het verleden ontgoo
cheld voelen. Aan teleurstelling ontspruit
het pessimisme van den dichter, die
klaagt: „Ik wensch geen stap terug te
treden op d'afgelegde levensbaan!"
Den oermensch nu stellen we ons gewoon
lijk niet voor als iemand met een ziekelijke
ziel. Integendeel: hoe primitiever het be
staan, te gaver en gezonder het gemoeds
leven. „Hoe genoeglijk rolt het leven des
gerusten landmans heen." Juist de een
voud maakt het paradijs voor ons tot een
bekoorlijke plek en het simpele, natuurlijke
leven van het nog niet door beschaving
bedorven menschenpaar doet ons hun in-
nerlijken vrede benijden.
En deze harmonische mensch schrikt van
de gedachte aan eeuwig bestaan? Terwijl
omgekeerd de decadente overbeschaafde
met zijn kwetsbare overgevoeligheid, zijn
in problemen en vraagstukken verwarden
geest, zijn jachtig en afgetobd lichaam,
zijn verlies aan geloofsvastheid, zijn twij
fel en angst en zijn onbevredigde zoeken
zijn ziel en zijn zaligheid zou willen ver-
koopen, om aan den dood één enkel jaartje
afhandig te maken. Lijkt het niet onge
rijmd?
Toch is er veel, wat Bernard Shaw's voor
stelling bevestigt. Tolstoï beschrijft er
gens de voor ons onbegrijpelijke gelaten
heid, waarmee een boer uit de Russische
steppen tegenover den dood staat. Hij be
geert volstrekt niet langer te leven dan
hem is toegezegd. Het is hem goed, als
hij moet sterven. Wat zou hij met een
Methusalemsleeftijd kunnen uitrichten?
Hij heeft alles beleefd, wat er in zijn nede
rig stulpje en op de onafzienbare grasvel
den rondom zijn dak te beleven valt. Dage
lijks herhaalt zich hetzelfde; hij kent het,
hij weet het en tenslotte vermoeit hem
deze gelijkvormigheid. Hij wil er wel af.
De simpele oermensch is voldaan, wanneer
de elementaire levensdriften hun deel
hebben gekregen. Hij heeft zijn jeugd
li
a
BLOEMENDAAL
zaal disponibel voor vergade
ringen, partijen, etc. ook ztdr
geschikt voor beslot endansclubs
laten uitrazen; hij heeft de geneugten der
min gesihaakt en den trots gevoeld van
den vader, wiens kinderen groot worden.
De zon heeft hem gebruind en de zwarte
nacht heeft hem haar geheimen verteld.
Hij heeft bij maanlicht en schemerlamp
gemijmerd over het levensmysterie en
Uet gezaghebbend woord van den gods
dienst heeft hem uitkomst gegeven. Zijn
arbeid is volbracht en zijn zonen hebben
dien overgenomen, gelijk de dochters de
moeder in 't kraambed zijn opgevolgd. Als
zijn krachten zich begeven, als duisternis
komt over zijn oogen en stilte zijn ooren
sluit, kan hij sterven „oud en der dagen
zat."
Dit is 't geheim van den natuurlijken,
vanzelf sprekenden doodhet zat zijn. Zoo
dra wij „der dagen zat zijn" kunnen
we sterven, Maar ook: eerst als we zat
zijn. En het verschil in waardeering om
trent den levensduur staat waarschijnlijk
hiermee in verband, dat de moderne
mensch niet meer oud wordt en niet meer
der dagen zat.
Er valt voor ons zooveel nieuws telken
dag te beleven. Verrassing volgt op ver
rassing. En nooit is het eind. Kunnen wij
dan voortijdig bevredigd zijn? Het is geen
angst voor den dood, welke ons dringt tot
den wensch, lang te leven. Het is louter
nieuwsgierigheid naar de toekomst.
De eenvoudige, rustige menschen van
vroeger verplaatsten hun utopiën naar het
rijk van den droom en den dood. Het leven
op aarde was hun een voorbereiding tot
een zalig bestaan, waarvan men hier nau
welijks den voorsmaak bevroedt. Ook hier
om had het sterven voor hen iets aan
trekkelijks; het hield een belofte in. Maar
de moderne menschheid ziet steeds meer
van haar stoutste droomen op aarde ver
wezenlijkt. Het leven biedt haar een toe
komst, zooals zij dien niet van den dood
durft verwachten.
Lang te leven is hierom haar wensch.
Kent onze tijd zelfs nog wel het type van
den mensch, „oud en der ciagen zat"?
Wij worden niet meer oud. Onze kleeding,
onze bezigheden en liefhebberijen, ons ge
masseerd en gepoederd gelaat, maar voor
al: onze geest en ons gemoed blijven jong
tot den laatsten snik. Oude menschen zijn
van den ouden tijd; de moderne tijd kent
slechts jeugd.
En, wil de grijsheid gaan slapen, de jeugd
verzet zich tegen 't naar bed gaan. Zij
heeft van het feest nooit genoeg; zy is
nog niet uitgearbeid en nog niet uit
gespeeld. Haar werkkracht vraagt nog
een taak, ook indien reeds de zonne
ter kimme neigt en de avond valt.
De moderne tijd kent geen avond meer.
Hoe later het wordt, des te feller het licht,
des te scheller het geluid, des te drukker
het leven.
Moderne menschen zijn morgen-menschen.
Zij staan aan het begin van een pas ont
luikenden dag. Ze zien de zon klimmen en
voelen met het toenemen van haar kracht
ook hun krachten rijzen.
Leven wij te kort of te lang? „Te lang!",
zegt de verzadigde, die alles heeft door-
proefd en alles heeft ervaren. „Te kort!",
antwoordt de mensch, die vol nieuwsgie
righeid en verwachting toekomende ver
rassingen beidt.
De 'bevredigde heeft zijn bestaansrecht
verloren. Maar de hunkering naar levens
verlenging kenmerkt den onvoldane. Daar
om is het een harmonisch met onzen tijd
strookend verschijnsel, dat de levensduur
zich verlengt. De onbevredigde heeft nog
een taak, die niet af is en nooit af komt.
Zoolang men werkt en verwacht, veroudert
men niet.
Daarom behooren de pogingen van het
wetenschappelijk vernuft, om lichaam en
geest te verjongen en den dood uit te
van ERRES' ontvangapparaten
vindt zijn oorzaak in de onver
gelijkelijk zuivere reproductie van
muziek en menschelijke stem.
Vraagt gratis demonstratie bij
den plaatselijken agent
1 VERBINDINGSWEG 55, BLOEMENDAAL g
KLEINE HOUTSTRAAT 10, TEL. 12896
Concurr. prijzen en vlugge bediening
stellen, inzonderheid tot onzen tijd. Het
richtingsvermogen, dat, na eeuwen ont
werpen en fantaseeren auto, vliegtuig en
radio uitvond, zoodra de mensch het niet
langer zonder auto, vliegtuig en radio kon
stellen, zal ook de verlenging van levens
duur uitvinden, zoodra de tijd dit nood
zakelijk maakt.
H. G. Cannegieter
IN SViEMORlAM
DES PEINTRES M. L. BAUGNIET, P. FLOU-
QUÊT, K. MAES ET E. A. VAN TONDEREN
DU 20 JANVIER AU 29 FEVRIER. GALERIES
J. A. BOSKAMP FILS A OVERVEEN.
OUVERTES TOUS LES JOUR DE
10-6 HEURES SAUF LES DiMANCHES
In een ijzige koude, op een begraafplaats, ide of-
licieele Haarlemsche, waar alles ontbreekt, wat
het leven dient, maar waar alles er op is ingericht
om ziekte en doo'd nabij te roepen, is j.l. Don
derdag onder groote 'belangstelling ter aarde be
steld het stoffelijk omhulsel van onzen ouden
medewerker en vriend Paulus Christiaan Akker
man.
Welk een levenskracht, welke een trouw, in de
eerste plaats aan zijne door hem verafgode vrouw,
in de tweede plaats aan zijne kinderen, aan wier
opvoeding en welzijn hij zijn rust, zijn stille eigen
voorliefden, zijn vroeger zeer geprononceerde parti
culiere doeleinden als een weerbaar held heeft ge
offerd, welk een ontembare werklust heeft deze
eene man gedurende zijn betrekkelijk korte leven
in onze streek getoond! 'Het is hier niet de plaats
om uit te wijden over de zeer bizondere levens
geschiedenis van dezen man, die in het Amster-
damsche weeshuis groot gebracht van letterzetter,
boekdrukkerspatroon, later corrector, assistent op
ons advocatenkantoor en tegelijkertijd medewer
ker aan ons blad werd en daarna Haarlemmer
■werd, toen de hr. Jhr. Van Riemsdijck, getroffen door
zijn vlotte werken, zijn veelzijdigheid en scherp
verstand, hem aanzocht om in dienst te treden
bij de vennootschap, die tot aan zijn overlijden
zoo veel aan hem heeft gehad en die van haar
kant hem in staat heeft gesteld zich verder te ont
wikkelen tot een goede journalist, die tevens bleef
een goed mensch.
Behalve groote trouw aan de mensch, die zijn
iiefde of genegenheid bezaten, had Akkerman in
hooge mate die goede aandrift, waarmede moeder
Natuur ons in verschillende mate heeft toegerust,
den tact bedoelen wij om met menschen, verschil
lend van afkomst en opvatting, om te gaan,
Wij konden op het in elk opzicht zoo slecht in
gerichte 'Haarlemsche kerkhof niets verstaan van
al wat aan zijn graf gesproken is, en dat was
veel, maar als hem daar een „rust zacht" is toe
geroepen na een bijna ondragelijk lichamelijk lijden
'dat helaas ten slotte zijn deel moet zijn geweest,
dan kunnen wij daaraan slechts toevoegen: de
geest van zulke werkers rust nooit, en dat is goed
ook; zij moge tot in lengte van dagen in de her
innering van de levenden, die hem gekend hebben,
blijven voortleven.
wens langzamerhand gerust buiten!) én het ge
heel heeft er veel aan 'gewonnen.
De zaal was geheel bezet, toen de heer Reinalda,
voorzitter van het gewest, de avond opende, en
het tooneei'gezelschalp', uitgezond'er 'dan mevrouw
Esther 'de Boervan Rijk, .geheel bestaande uit
jongeren, bij bet publiek aanbeval. Verder stelde
de heer Reinalda zich te doel, niet zoo zeer als
spreker, 'dan wel als conferencier op te treden.
Voorts wekte hij ieder, die zich geestverwant van
de S.D.A.P. voelde, zich te organiseeren, en niet
langer „klaplooper" te blijven.
Daarna eenige cabaretnummers: Anny van Gelder
zong achtereenvolgens: Holland, Drie Moeders en
't Spiegeltje: Freddy Honcé declameerde: Bood
schappen doen, ien' Bep Wijmans vertolkte op
aangename, natuurlijke toon eenige eenvoudige
liedjes van Cath. van Rennes en van Tetterode,
't Voorspel van het „groote" gebeuren, de op
voering van „de Meid", komedie in 2 bedrijven
van Herm. iHeijermatts was al zeer veel belovend,
en laten we onmiddellijk zeggen: we zijn in onze
hoog gespannen verwachtingen niet teleurgesteld.
Hoe kan dit ook anders, als de eeuwig-jeugdige
Esther de Boer optreedt! Hoe wist zij ons uit de
sfeer van 'benauwdheid en rookwalm te halen met
haar meesterlijk spel!
Uitstekend werd zij hierin door haar medespelende
bijgestaan. Zou er ooit op eenig toonel in Bloe-
men'daal zulk spel gegeven zijn? We gelooven
van niet, en daarom alleen verdient de S.D.A.P.
onzen dank al! Wij en allen hebben Za
terdagavond echt genoten, en de ovatie, die ma
afloop den spelenden ten deel viel, was dan ook
welverdiend.
De heer Noorman sloot den avond met een woord
van dank, en overhandigde de dames een aan
denken.
In den nacht van Zaterdag op Zondag zijn van de
woning, bewoond door den heer K., op 'den hoek
BloemendaalschewegZomerzorgerlaan eengie rui
ten ingegooid.
Wraakneming schijnt hier in 't spel te zijn.
Maandagmorgen is de wagen van den melkhande-
laar B. olp de Kleverlaan aangereden door een
kar der firma T. te Haarlem.
Behalve dat 'de melkwagen beschadigd werd, gin
gen 30 eieren en 40 Liter melk verloren.
De schade is door den aanrijder vergoed.
1 Zaterdagavond ongeveer 8 uur kwam de heer Q.
v. U. met zijn auto van de richting Overveen, en
wilde de Mollaan inrijden, toen een van de tegen
overgestelde richting aankomende auto plotseling
de groote lichten ontstak.
Hierdoor verblind, raakte de Iheer Q. v. U. de
macht over het stuur kwijt, en reed tegen het
hek van „de Rijp" aan.
Hek en auto werden beschadigd, maar persoonlijke
ongelukken hadden niet plaats,
#a6Boacass2BfflfBKttE!B:?.J2.96iö!ac!2.,tanaajsarj363C5a®B'5SfflBS8saBaa
KAARWERKEN PARFUMERIEËN
DORPSSTRAAT 27 - BLOEMENDAAL
BIJ HET POSTKANTOOR, TELEFOON 22386
Feestavond S.D.A.P,
De feestavond der afdeeling BloemendaaiSant
poort van de S.D.A.P., Zaterdagavond in Hotel
Vreeburg gegeven, naar aanleiding van het 10-jarig
bestaan' der gewestelijke federatie Noord-Holland-
Zuid, is wel een groot succes geworden.
Ditmaal nu eens geen' politieke redevoeringen in
hoera-ste'imming, geen opgeschroefde strijd- en
feestzangen, geen storende colportage, geen op
dringende propaganda (de S.D.A.P. kan daar trou-
Vervolgens brachten secretaris en penningmeester
het jaarverslag over 1927 uit. Uit 'het laatste
bleek, 'dat de financieele toestand der vereeniging
reden geeft tot tevredenheid. De commissie belast
met het nazien der rekeningen over 1926 bracht
vervolgens verslag uit. Alles was in de beste orde
bevonden.
Aan dezelfde heeren n.l. Waan'ders en Van Ame-
rcngen, werd verzocht zich te willen belasten met
het nazien der rekeningen over 1927.
De nu volgende bestuursverkiezing gaf aanleiding
tot eenige gedachten wisseling tusschen het lid
Van Buren en den voorzitter. De heer Van Burer.
vreesde conflicten, voortkomende uit het feit, dat
eenige bestuursleden inwoners zijn geworden van
Haarlem, Hij stelde voor, zich te houden aan de
statuten en voor deze Haarlemsche bestuursleden
Bloemendaalsche te kiezen en den 'Haarlemmers
het stemrecht te ontnemen. Dit voorstel, in stem
ming gebracht, verwierf 1 stem voor, 30 tegen
stemmen en 2 blanco.
Vervolgens werden de aftredende bestuursleden
G C. van Beem, J. Vermeer en J. Oskam, bij
acclamatie herkozen.
Medegedeeld werd dat 5 tuintjes te Bloemen'daal
en 1 te Overve'en, vacant zijn. Gegadigden hier
voor kunnen zich aanmelden bij 'de heeren Hui-
zenga en Vermeer (resp. te Bloemendaai en i'n
Bentveld).
De rondvraag gaf alleen aanleiding tot klachten
over onvoldoende bewaking van de tuintjes te
Bloemendaai, over slecht onderhouden paden op
de teelgronden en over paaltjes, die vernieuwd
■moeten worden. Daarna sluiting. S.-E.
Vereeniging voor Volkstuinen,
Onder voorzitterschap van den beer J. G. van
Kessel, 'hield de .„Bloemendaalsche Vereeniging
voor Volkstuinen", Maandagavond in de gezellige
bovenzaal van het gerestaureerde hotel Roozen-
daal, haar jaarvergadering. Deze vergadering was
zeer goed bezocht.
In zijn openingswoord memoreerde de voorzitter
het minder gunstig resultaat in het jaar 1927 be
reikt met de tuintjes als gevolg van het ongun
stige weer van den 1927-schen zomer. Over gebrek
aan belangstelling had de vereeniging niet te
klagen: alle perceelen werden bezet en bebouwd.
Met de beste wenschen voor een goeden oogst in
het jaar 1928 besloot spr, zijn openingsrede.
NASSAULAAN 40 EP) «O ROOD
HAARLEM - TELEFOON 14734
