DING
papons
EATER
i
Werelddeel
WIJK
De Mesaillance
Gezelschapspelen
Humor en Satyre
IWBURG S
EVA
Voor de Huisvrouw
8
NDSTOFFEN
D I T I E
De excentrieke Philantroop
n
EM TELEFOON t1Q37
dat vanaf heden in ons
'E FILM der United Artists
AAF LEO TOLSTOI
Uiludof,
re,
vers) als Prinses Ivanofna
i „Een Wijsgeer".
gehoore worden gebracht
iPELIJK 7 DAGEN, du,
rk aanbevolen.
TELEFOON 10188
»RIL
•ONEF.L
door
1 GOODMAN.
sr... sam de Vries
RIL
IONEEL
he Blijspel
LETON.
iniuuiimu'
EM, TELEFOON 18491
'EREND Eliieprogrtnura
DIE EENER VROUW)
ch filmwerk in 8 acteu
en LEE PARRY
KT, Parijs
'ND vertoonen wij reeds
iARKfcN.
week brengen wij een
-7 dringend aanbevolen
ALTIJD GOED
106, HAARLEM
980
warte grond
Rotssteen
Kunstmest
'urfstrooisei
Molm
laan 221. Bentveld,
eidschevaartweg 167
RDIGHEDEN.
:pbel 1 millioenste centi-
i het menschelijk lichaam
et oor gevonden wordt?
lende is om een mensch
swoon goed kan hooren?
als op een halve mijl
T kruist?
het lievenheershaantje,
eescheter, ook van zoe-
oudt?
geen been in ziet, zijn
eten, als die nog klein
iken evenveel vermoeit
on verbrand wordt (met
van afschilveren, enz.)
e in direct contact met
gens inwrijven met een
wordt, maar niet ver-
llon gelijk is aan 3.785
gelijk ia aan 4.545 L.?
Jgde van Chicago naar
ider voedsel te gebrui-
i. 1200 K.M. te hebben
n?
1 in gewicht was afge-
open had?
ien zonder voedsel kan
EEN VERHAAL VAN LIEFDE EN LIST
Door
G. R.
Harold Higgins lag behagelijk uitgestrekt in een
van de leunstoelen van zijn vader en keek met
verliefde blikken naar diens secretaresse, Maknie
Elson. Deze jonge dame was bijzonder knap, te
knap eigenlijk, om de particuliere secretaresse te
zijn van Sir Higgins. Per slot van rekening had
ze maar heel doodgewoon, geestdoodend werk te
doen, neen eigenlijk was ze daar veel te goed
voor; of ze echter niet een goed figuur zou maken
als schoondochter van Sir Higgins, dat was een
andere zaak.
Even glimlachte Harold, toen het meisje hem met
een doordringende blik opnam.
Je weet, dat ik van je houd, lieveling, begon
hij, toen ze nog steelds zweeg. Maar je weet, dat
mijn vader er op staat, dat ik een meisje van
adel trouw. Als ik hem vertel, dat ik met zijn
secretaresse in het huwelijksbootje zal stappen
besterft de goede man het van schrik.
En wat leelijker is, hij zou me onterven.
Maimie trok haar wenkbrauwen op.
Kun je het niet zonder hem stellen? vroeg ze.
Laat hem zijn geld houden. Werk voo* je eigen
brooid. Je weet dat ik je daarbij kan helpen
Neen, ik zou niet willen, dat mijn vrouw werk
zaam was, buiten de huishouding, wierp Harold
daar tegen in. En wat mij zelf betreft, mij is
nooit werken geleerd. Mijn vader heeft nu een
maal van mij een rijke nietsdoener gemaakt en
hij is daarin tamelijk wel geslaagd.
Werk! Je hebt goed praten. Als de oude heer
mij niet langer wil onderhouden, moet ik van
honger omkomen.
Hij zuchtte diep. Maimie klom bij wijze van ver
troosting op den rand van zijn stoel, gaf hem een
kus op zijn voorhoofd en zei; Je vraagt me
ook nooit wie mijn ouders zijn.
Nu...... dat wil ik wel graag eens weten.
_Je weet misschien niet, dat Elson niiet mijn
eenige naam is?
Harold keek verbaasd op. Nee?
Ik heb den familienaam weggelaten, toen ik
als secretaresse een betrekking kreeg.
Wat ze hem nu vertelde, deed hem vol vreugde
opspringen. Dat zullen wij probeeren, riep
hij enthousiast uit, dat gelukt zeker.
Sir Higgins was de bekende fabrikant van verduur
zaamd vleesch. Door zijn verdiensten, den lande
bewezen tijdens den oorlog, door de troepen ge
regeld van nieuwe vleeschvoorraden te voorzien,
was hij in den adelstand verheven, alhoewel zijn
beschaving in het algemeen geen treld had ge
houden met zijn vooruitgang wat aanzien en rijk
dom betreft.
Harold, zei de baronet, ik zie, dat je vandaag
je monocle niet draagt.
Zijn zoon haastte zich het glas in zijn ooghoek te
duwen, waarop zijn vader een goedkeurend ge
brom liet hooren.
Toen schraapte hij de keel en zei op ernstigen
toon; Harold, ik heb iets gewichtigs met je te
bespreken.
Met mij.... oh.... gaat uw gang.
Je weet dat mijn hoop op jou gebouwd is,
Harold. Ik heb je als een heer laten opvoeden.
Nu verlang ik ook, dat je van jou kant eens wat
toegenegenheid betoont.
Ja, antwoordde Harold zwakjes.
Morgen, ging de Vleeschmagnaat voort, zal Lady
Arabella Montressor de CourcyhmSk
zeg Lady.
Ja, ja, dat hoor ik
Arabella Montressor de Courcy ons de
eer aandoen, bij ons te dineeren. z
Hij hield even stil, als om 'den indruk van zijn
woorden na te gaan en vervolgde:
Harold, je weet wat je te doen staat.
—Oh goede genade, mompelde Harold, ik wou..
Wat wou je?
Oh niets
De Ladyging de vader voort
Kunt u haar niet 'Bella noemen, viel Harold er
tusschen.
Oh ja, merkte de vader op. De geidachte, dat
hij een dame van adel met haar voornaam kon
aanspreken, scheen hem aangenaam te zijn. Waar
om ook niet, spoedig was zie zijn schoondochter.
Wat waren de tijden veranderd. En het was alle
maal zijn eigen werk geweest.
Ze kon wel eens weigeren, veronderstelde Ha
rold,
Weigeren, neen, dat zeker niet. Ze heeft jou
evenzeer noodig als jij haar. Want ze is straatarm.
En bovendien, mijn, beste jongen, jij bent niet
bepaald leelijk en daarbij heb ik je een gentleman-
opvoeding gegeven,
Ik wou dat u maar eens een man van me
gemaakt had, barstte Harold los. Waarom hebt
u mij niet leeren werken, om een nuttig lid van
de maatschappij te worden, inplaats van op mijn
eigen familie te parasiteeren.
Zijn vader keek hem met verbazing aan. Dat had
bij niet verwacht.
'Dus, zei hij, je wilt Ladyik meen Bella
niet trouwen?
Neen!
Nog nooit had zijn zoon zijn gedachten zoo haas
tig uitgebracht. Zijn wenkbrauwen trokken zich
'dreigend samen.
Zie eens hier, mijn beste jongen, dreigde hij,
dat is allemaal onzin; ik heb duizenden voor je
uitgegeven, je kreeg wat je vroeg. En nu ineens
werken? Jij?
In ieder geval wil ik niet met Bella trouwen,
was het antwoord.
En waarom niet?
Ik heb iemand anders lief, begon Harold.
Lief, dreunde de baronet na. Wat heeft liefde
hiermee te maken? Luister eens, moiderne Romeo.
Ik zal twee mogelijkheden voor je open laten. Of
|e trouwt binnen drie maanden met een dame
van adel, of je verlaat mijn huis voor goed. En
als je werkelijk met een adellijk meisje trouwt,
krijg
je van mij een bruidschat van vijftigduizend
pond. Maar als je zelf je kost wil verdienen, ga je
gang maar
Lady Arabella kwam en Lady Arabella ging, maar
Haroltd vroeg haar niet ten huwelijk. Zijn vader
had deze indolentie van zijn zoon met een duis
teren blik aanschouwd.
Toen zei hij: De tijd gaat zijn gang, mijn waarde,
en ik blijf, bij wat ik gezegd heb.
Ik heb spoedig verrassend nieuws voor 04
vader, antwoordde Harold hierop luchtigjes. Ik
kan u niets meer zeggen.
Sir Higgins grijnsjde achter zijn krant. -Hij twijfelde
niet over het eind van deze historie en ook Ha
rold voor zich, was zeker van zijn zaak.
Zeg juffrouw Elson, dat ze hier moet komen,
beval hij. Dat meisje moest maar eens wat meer
uitvoeren, dacht hij bij zichzelf.
De zoon volvoerde gaarne den opdracht van zijn
vader, maar het duurde geruimen tijd, voordat hij
terugkwam. Eerst 'had hij met een teeder gebaar
zijn lieveling in |de armen gesloten.
Twee -dagen later hoorde Sir Higgins het groote
nieuws. Hij zat aan de lunch wat na te soezen,
toen zijn zoon plotseling binnenstormde.
Vader, riep hij, ik ben getrouwd, geef mij de
cheque.
Wat.... jijGetrouwd?..., Waarom heb
je dat zoo op je eigen houtje ondernomen?
Luister, vader herinnert u zich, hoe weinig
mededeelzaam Maimie Elson steelds omtrent haar
ouders was? Nu is de vader van uw secretaresse
een Duke.
Duke
Een dochter van een Duke, luidde het bevesti
gend antwoord.
Waar is mijn chèqueboek? riep de vader uit.
En toen hij met bevende handen in de zakken
tastte, om zijn chèqueboek tevoorschijn te halen,
trad Harold op Maimie toe, die inmiddels was
binnengekomen.
Sir Higgins oogen glommen van trots. En dan
te denken, dat jij het niet beneden je geacht hebt,
met een jongen als Harold te trouwen.
Ik heb voor u gewerkt, merkte het meisje op,
maar ik ben daar trotsch op, daar ik bewijzen
wilde, dat ik voor mijn eigen onderhoud kan
zorgen.
Wacht |de auto 'buiten, Maimie?
Ja lieveling.
Vooruit dan maar.
De baronet keek met een trotschen blik het twee
tal na.
Nog dienzelfden avond las Sir Higgins in zijn cou
rant, onder het society-nieuws, dat Harold Hig
gins, de zoon van den vleeschmagnaat, in het
huwelijk getreden was met Maimie Elson Duke,
dochter van Henri Elson Duke, Handelaar in fruit,
wonende Pavementstraat 19,
„Duke" -beteekent Hertog, maar is hier als
eigennaam bedoeld, waardoor Sir Higgins wordt
misleid.
In het drukke Liverpool, temidden van het jagende
leven dezer haven- en handelsstad, had hij haar
ontdekt. Het toeval had gewild, dat -hij bij de
oude appel-venster was blijven staan, die daar
huiverig, genegeerd -door het gros der voorbijgan
gers, stond. Ja, John Cotton, de populaire cabaret-
artist, had zich het lot van 'het oude vrouwtje aan
getrokken. Het oude vrouwtje had hem verteld,
dat zij een zoon in Londen had en -dat ze zoo
graag daarheen zou reizen. En John Cotton stelde,
een spontaan karakter als hij -had, voor, met haar
daarheen te reizen.
Bij den trein zag hij zijn zuster, die reeds een
coupé-deur voor 'hem openhield,
Deze oude dame zei hij tegen zijn zuster, heeft
nooit eerder in haar leven gereisd en wil graag
naar Londen, waar haar zoon woont. Mag ze in
jouw hoekje zitten?
Zéker, zei Trixie Cotton ijskoud, terwijl z-e -het
compartiment uitstapte, en de rest van de coupé
mag ze ook hebben.
Ze opende een andere coupé-deur en stapte daar
binnen. John, die zijn zuster kende, wees zijn
nieuwe kennis een hoekje aan in de coupé en
trachtte toen Trixie tot mildere gedachten te
brengen,
Wat meen je nu, merkte de jonge dame op,
dat ik met zoo'n ould mensch wil reizen? Ik heb
langzamerhand -genoeg van jou en je exentrieke
ideeën. Je hebt te kiezen, of je blijft hier bij mij
zitten en laat die mooie kennis van jou alleen,
ofVoor een oogenblik aarzelde bij. Toen
ging hij terug naar de andere coupé. -Bij de deur
stond de conducteur besluiteloos toe te zien.
Een van de reizigers had den conducteur gevraagd,
„die bedelares" een andere plaats aan te wijzen.
John gaf den conducteur een flinke fooi en hier
mee was de zaak in orde. De reizigers keken voor
zich en bemoeiden zich schijnbaar niet met het
geval. Een andere passagier echter, een jong meis
je, sCheen zich voor het oudje te interesseeren. Zij
knikte goedkeurend toen John Cotton zijn be
schermelinge een zoo'n comfortabel mogelijk
plaatsje bezorgde.
Onderweg hoorde zij haar geschiedenis haar
man was verleden week gestorven en de buren
hadden haar naar -de boot gebracht, opdat ze
haar zoon in Londen kon bezoeken. 'Bij het vol
gend station kocht John eenige ververschingen
Voor het oudje en twintig minuten later viel ze
in éen verkwik-kenden slaap naldat het meisje, -dat
in den hoek zat, haar een 'kussen in den rug had
gestopt.
Dank u, zei het meisje daarop tot John Cotton.
Hij k-eek haar aan zonder te begrijpen.
Ik zeg alleen „dank u", omdat iedereen be
hoorde te -doen zooals uMaar waar kan ik
u meer gezien hebben? Ach ja, nu zie ik het, U
zingt altijd liedjes met begeleiding van uw zuster.
U bent Cotton uw liedjes ken ik ook.
Dat was mijn zuster, idie in de coupé hiernaast
is gestapt, merkte hij op, ze scheen het niet erg
op mijn nieuwe kennis, begrepen te hebben.
Oh, storm in een glas water, dat zal wel weer
in orde komen, lachte het meisje.
Maar Cotton zweeg en hij was hier heelemaal niet
zeker van. Zou het wel weer in orde komen? Want
Trixie was gehuwd en financieel onafhankelijk Ze
speelde enkel maar met hem omdat het altijd zoo
geweest was en 't publiek 't zoo verlangde. Cotton
zonder Trixie, dat zou ongerijmd zijn. Maar haar
man stond er op, dat ze het tooneel vaarwel zei.
Hij had haar toch den een of anderen keer moe
ten missen.
Bij het volgende station vertoonde Trixie zich
voor het coupé-venster.
Ben je van plan-, die oude vrouw mee naar
Londen te nemen, John? vroeg ze.
Zeker, zei Cotton. Ik zal zoolang zorg voor
haar dragen, totdat ze haar familie heeft gevonden.
Welnu, zei Trixie, reik mij dan mijn bagage even
aan. Ik ga voor goed naar huis. Voor goed, ver
sta je, ik zal nooit meer voor je spelen.
Dat moet je zelf weten, zei John stug. Want
-hij kon ook koppig wezen. In Londen namen ze
met hun drieën een taxi en wenden gereden naar
de woning van haar zoon in Finsburry Park, waar
aardige nette huizen overeenstemden met «ie
laatste brieven, die de juffrouw gekregten had.
Woont hier mijnheer Malone? riep John aan de
deur. Vertel hem dan, dat er een oude dame is
om hem te spreken.
fn den gang verscheen een groote forsohe man
met een blozende -gelaatskleur, die verrast het
oudje aankeek en daarna 'haar hartelijk omhelsde.
Eindelijk zou de oude juffrouw Malone dan haar
welverdiende rust krijgen.
Deze mcnschen hebben op alle manieren ge
zorgdzei de oude, met vochtige maar ge
lukkige oog-en.
Maar wat ter wereld heeft u er toe gebracht,
om
Kom, zei de jeugdige gezellin van Cotton, we
moeten gaan.
Neen, zeker niet, was het antwoord van den
welvarend uitzienden heer Malone.
Kom gauw binnen.
Ik moet u nog beiden 'bedanken, zei hij dat u
mijn lief moedertje hierheen gébracht iheeft. Ik
-ben Tim Malone, van de Music Hall association,
impressario" als u toevallig artisten mocht zijn,
zou ik u een goeden dienst kunnen bewijzen.
Dat treft bijzonder, merkte John Cotton op,
ik ben namelijk artist.
Ik ben John Cotton, van het duo Reel Cotton.
Wat, de bekende Reel en Cotton, dan is d-eze
dame zeker de dame, die piano speelt?
Neen, zei het meisje lachend. Ik was toeval
lig in dezelfde coupé, waarin uw moeder en deze
heer zaten. Ik ben naar Londen gekomen- om er
een betrekking te zoeken als gouvernante of juf
frouw va-n gezelschap. Heeft u geen kinderen, waar
ik op kan passen, mijnheer Malone?
Neen, zei Malone, ik wou dat het zoo was.
Nu mijnheer, wendde hij zich tot Cotton. Er
zijn betere en er zijn slechtere als u. Maar ik kan
u zeker een goed salaris waarborgen.
Dat zal ik gaarne doen, maar ik moet eerst
overleg plegen met mijn zuster, die mij op de
piano begeleidt.
Breng -haar hierheen, mijn jongen je zult er
geen spijt van hebben.
Maar uw zuster zal u toch niet in d-en steek
laten, zei Bertha Grey. Vooral niet omdat zij een
prachtkans heeft, om promotie te maken.
Ik heb al getracht haar op te bellen, zei John,
maar ik heb nog geen verbinding gekregen.
Probeer het nog eens, drong Bertha aan. En hij
ging nogmaals naar de telefooncel. Een oogenblik
later kwam -hij terug. Het is voor goed afge-
loopen, zei hij.
Het spijt mij, zei het meisje. Maar laat den
moed niet zakken, je zult het wel klaar spelen.
Wat zou u er van zeggen, als ik eens voor u
speelde?
Wel Wel, waarom niet. Speelt u?
Een beetje! Ze begaf zich naar den grooten
vleugel in den hoek.
Plotseling vloog hij op van- zijn stoel. 'Door de
kamer klonk de muziek van een van zijn eigen
liedjes.
Ik vraag me af, zei hij, hoe u -dat maar zonder
muziek speelt.
Ik heb ze vaak gehoord, zei ze. En het zijn
wijsjes -die je gauw te pakken hebt. Luister maar,
ik ken ze bijna allemaal.
Ze speelde nog een tweede en een derde liedje.
Is het voldoende om u morgen 'bij mijnheer
Malone te accompagneeren? Ik geloof wel, dat
ik het doen kan.
In een taxi gingen ze den volgenden morgen naar
Finsburry Park, en daar stelde Cotton den impres
sario voor een liedje te zingen, begeleid door mej.
Bert-ha Grey.
'Hun protégé van den vorigen dag was bij deze
proefuitvoering aanwezig. Ze was echter in haar
voordeel veranderd en prijkte nu met een zwart
zijden japon. Malone hoorde met genoegen het
tweetal aan. Plotseling scheen hij een besluit ge
nomen te hebben.
Stop, zei hij eensklaps, -het is in -orde. Jullie
zult een tournee maken door Engeland en de Ver-
eenigde Staten en ik zal de contracten afsluiten.
En jullie zult meer geld verdienen, dan je ooit
hebt gedaan,
Meen je Tim, zei de oulde dame, dat de jonge
dame met dien mijnheer zal reizen?
Zeker, moeder.
Zou het niet -beter zijn, dat ze eerst trouwden?
Bertha werd vuurrood.
Maar in de taxi nam John haar hand in de zijne.
De oude -dame heeft ook mijn wensch geuit,
Bertha, zei hij. Je weet, dat ik je liefheb. Wil
ie niet dat we haar een plezier doen?
En ons zelf dan zeker ook, niet?
En hij sloot haar in zijn armen.
anderen te pakken, die het wagen zouden over
te loopen, wat niet zoo gemakkelijk is als ge wel
denkt.
Het is hem n.l. verboden ook maar één voet van
de lijn af te zetten; terwijl de anderen juist alléén
op die plaats getikt mogen worden.
Is er eindelijk één 't slachtoffer geworden, -dan is
hij verplicht mee te helpen tikken.
De kans om te ontsnappen wordt dus steeds klei
ner, maar de animo zooveel te grooter; want de
waaghalzen zijn voor geen kleintje vervaard en
blijven heen en -weer rennen.
Het spelletje gaat zóólang door tot er ten laatste
nog maar één overblijft, die de winnaar is.
Nadoen.
Dit is een eenig spel, vooral wanneer de leider
leuke en origineelc ideeën heeft en een knap acro
baat is.
De medespelenden zijn verplicht alles te imiteeren,
moeilijk of hoe absurd deze handelingen ook zijn.
W-ie niet na kan doen, verbeurt een pand.
Touwtrekken^
Deel eerst de aanwezigen in twee partijen, zoo
gelijk mogelijk natuurlijk.
Veel is er voor dit spelletje niet noodig, enkel
maar een krijtlijn; in het midden van de kamer en
een touw. Een gewoon springtouw is goed genoeg;
doch het mag niet versleten zijn, -want dat zou
ongelukken tengevolge kunnen hebben door een
eventueel 'doorbreken met het trekken.
Iedere partij kiest zich een hoofdman-, die vooraan
staat en ze met woord en daad aanwakkert. Op
een gegeven teeken neemt 't spel een aanvang.
Nu wordt aan weerszijden uit alle macht getrok
ken, tot één van de beide partijen erin geslaagd is,
den hoofdman van de tegenpartij over de lijn te
(rekken.
Is dit aan één van beide gelukt, dan wordt de
hoofdman van de -verliezende partij geschorst en
moet hij heelemaal achteraan staan.
Een nieuwe wordt gekozen en 't spelletje begint
weer van voren af aan.
Is het verlies tot driemaal toe aan denzelfden kant
dan worden er nieuwe partijen gekozen; want
daaruit is gebleken., dat ze niet tegen elkaar waren
opgewassen.
Gedikt.
We trekken een lijn van het eene -eind naar het
andere eind van Ide kamer.
Op -die lijn staat één persoon, belast met de taak
Voetbal voor de kinderkamer.
Ook een leuk spel, als ge 't maar precies zoo doet,
als hieronder beschreven wordt.
De „voetbal" is een gewoon kippenei, waarvan de
inhoud door middel van gaatjes aan boven- en
onderzijde eruit verwijderd werd.
De leege schaal wordt in een echten voetbal her
schapen door deze met waterverf leerbruin te kleu
ren en er zelfs 't vetertje niet aan te vergeten.
Vier stoelen doen dienst als „Goal-palen" en het
doel is natuurlijk zooveel mogelijk goals te maken.
De aanwezigen stellen zich in twee partijen op
ieder voor haar eigen „goal".
De „voetbal" wordt dan door heftig blazen over
den vloer heen en weer gestuurd.
't Kan ook op tafel gespeeld worden, waarbij dan
d-e beide stellen goal-palen door een paar glazen
of iets dergelijks voorgesteld worden.
Zijn dus -alle voorbereidingen getroffen, dan kan
't spel beginnen.
De „bal" wordt in 't midden van 't veld geplaatst.
Een „toss" zal beslissen, welke partij „attrapt",
d.w.z. 't eerst begint te blazen en ook de scheids
rechter is hier in functie en wordt tevoren gekozen.
Alle regels van 't echte voetbalspel worden in
acht genomen; en zoo zal tegen „hands" gezondigd
kunnen worden als in 't vuur van 't spel de bal
met de vingers aangeraakt wordt, enz.
LuchtbaL
Luchtbal of ook wel tafeltennis is een prachtspel
voor een regenachtigen dag.
Een lijn- of nog beter een netje wordt dwars over
tafel gespannen. De balletjes worden weer van
diverse eieren gemaakt en voort-of-opgezwiept
met behulp van ronde Japansche waaiers.
Verder kunnen alle regels van echt „tennis" van
toepassing zijn.
Melk- of theevlekken op een koperen blaadje
of theelichtje verdwijnen heel snel door ze te
wrijven met een beetje citroensap.
Katoen is beter dan zijde voor het repareeren van
handschoenen, daar katoen veel vlugger de kleur
van de handschoenen aanneemt, door het dragen,
waardoor de reparatie onzichtbaar wordt.
Die borduurhoepeltjes zijn heel handig, om stol op
te spannen, waarin een vlek zit, en die men met
kokend water wil doorgieten.
Potloodstreepen en woorden, enz. op geschilderd
houtwerk, kunnen verwijderd worden, door ze te
wrijven met een versch doorgesneden citroen.
Daarna afnemen met krijt en éen zacbten doek.
Peau de suède handschoenen en schoentjes kunt
U een heel eind schoon krijgen, door ze te wrijven
met havermeel.
Gouden lijstjes om portretten of spiegels, moe
ten, wanneer ze erg stoffig zijn, afgenomen worden
met warm water, waarin een klein scheutje am
monia is gedaan.
Wanneer U een theelepeltje azijn bij den reuze!
doet, wanneer U er iets in gaat bakken, voorkomt
U, dat het eten te veel vet in zich opneemt en te
machtig wordt.
Wanneer U zeemleeren handschoenen wascht, is
het verstandig een theelepeltje olijfolie of zuivere
slaolie in het water te doen. Dat voorkomt, dat de
handschoenen, als ze opgedroogd zijn, zoo hard en
onhandelbaar worden.
Als U bang bent, dat er motten in het kleed ko
men (bijv. in een kamer die weinig gebruikt wordt),
is 't goed, het eenn in de week af te schuieren met
een schuier, die in heet water (waarin een scheut
je terpentijn) gedoopt is.
Eigengemaakt gehakt. Dat kan men heel smake
lijk maken van vleeschresten, uitgekookt soep-
vleesch, gebraden, gekookt vleesch, enz. Op 1
pond neemt men 1 ei, 2 sneedjes brood zonder
korst, wat melk of jus, peper, zout, nootmuskaat,
1 fijngehakt uitje, 3 eetlepels boter, 2 theelepels
maggi's aroma en wat paneermeel. Men hakt het
vleesch (malen is nog beter) fijn. Het 'brood over
giet men met een scheutje warme melk (of wat
bruin van jus), laat 'het even weeken en wrijft
het dan fijn, om het te vermengen met het ei, de
kruiden, het gehakte uitje het gehakte vleesch,
maggi's aroma, enz., om er ten slotte niet al te
groote -balletjes van te kneeden. -Die wentelt men
goed in paneermeel en bakt ze in de lichtbruin
gemaakte boter in de koekenpan -bruin. Heerlijk
om bijv. bij de boterham te geven!
„Ulk", Berlijn.
Mftv'
Als ik werk, werk ik voor vier!
Heusch!
Ja zekerik heb een vrouw en twee kinderen
•Lustige Welt", Berlijn.
Hier heb je een stuiver, maar denk er aan, als
je hem verdrinkt, doe het dan in „De Laatste Druppel".
Dat is het café van mijn zoon, en die kan het geld
ook zoo goed gebruiken
WETENSWAARDIGHEDEN.
Is het u bekend;
dat een rups eiken dag twee keer zijn eigen
gewicht aan bladeren opeet?
d a t een aardappeltor per -dag -minstens vijf keer
zijn eigen gewicht aan bladeren oppeuzelt?
dat in sommige deelen van China, ingeval een
man zijn schulden niet betaalt, zijn crediteuren een
van zijn deuren weghalen?
dat men gelooft, dat aldus de booze geesten vrij
zullen kunnen 'binnenkomen?
dat er in Londen 45 „Hoogstraen" zijn?
d a t Roger Matter, een jong marconist op het
radio-station te Rochefort (Frankrijk) onlangs
door de radio een buitengewoon bericht
kreeg?
dat hij onder zijn werk een bericht opving, dat
meldde, dat hij erfgenaam was geworden van
1-J millioen gulden?
dat een Engelsche postbeambte, Joseph Simimons
(Churchstreet, Ellesmere Shropshire) een
eigenaardig record op -zijn naam heeft?
dat hij in zijn 47 ^-jarigen diensttijd als postman
157.148 mijl heeft ge'Ioopen of 6 keer rond de
aarde?
dat hij 165.000 mijn gefietst heeft of 7 keer rond
de aarde?
dat -hij totaal in dienst heeft afgelegd 322.148 mijl
of ongeveer naar de maan en halverwege
terug?
dat een inwoner van S-hanghai een schrijfmachine
heeft vervaardigd die 5000 Chineesche -letter-
teekens kan schrijven?
d a t een belschaaf-d Chinees daarop, na 2 -maanden
oefening een snelheid van 2000 letters per uur
kan bereiken?
d a t het nieuwste, radio-product is een luidspreker,
-die op 20 K.M. kan gehoord worden?
dat er in den gang, die leidt naar de kamer van
den commandant van Scotland Yard (het Lon-
densche hoofdbureau van politie) een lan
taarn staat, die altijd brandt, dag en nacht?
dat dit een gedenkteeken is voor de in. den oorlog
gevallen rechercheurs?
