Binnenland
Buitenland
Plaatselijk Nieuws
JLOTTGERIMG
Het Signaal
IVERFT-STGDMTJ
GOED-SNEL^
Gevonden Voorwerpen
A. G. G. M. GIORGIS ZN.
SCHOORSTEENVEGERS
STGDMERU-VERVERU.
K Heel voorzichtig stak h
en schroefde de lens
adem in, telkens naar d
zon blakerde en schrot
beid. Met uitgestrekten
boven zich en wachtte.
I Een rookwolkje kronkt
I zag dat er een rond z\
I feilen cirkel van de len
Gasperin bewoog het
bij rook het schroeien v;
Met gevoelens van weemoed 'immers over honderd
jaar zal aan de Nederlandsche hoofdstad ongeveer
weer de eer te beurt vallen maar toch vooral ook,
van voldoening en dankbaarheid zijn de Olympische
spelen te Amsterdam gesloten. We mogen tevreden
zijn. We hebben een mooi figuur geslagen, met onze
ruiters, zwemmers en zwemsters, en roeiers en boksers
en wat niet al. Het aantal landenoverwinningen,
dat we op onzen naam wisten te brengen steekt ver uit
boven het gemiddelde. Nu trekken de toeristenschepen,
de hotelschepen en de vele, vele duizenden vreemde
lingen, met hun kleurige, fleurige sportkleeding, de
flinke sportieve figuren van de internationale jeugd, uit
de hoofdstad weg. We zullen ze missen, vol waardee
ring over de uitnemende' organisatie ,de harmonie,
waarmee de spelen zoo uitmuntend verloopen zijn.
Die gedachte werd ook uitgedrukt in een telegram,
waarin graaf de Baillet Latour, president van het In
ternationaal Olympisch comité H.M. de Koningin, en
met haar, de stad Amsterdam en het heele Nederland
sche volk dankte. Verschillende buitenlanders hebben
zich vol lof uitgelaten over de goede regeling, de poli-
tie-maatregelen enz. Bij de sluitings-ceremonie in het
Stadion, waren er bij het Stadion 2350 auto's gepar
keerd. Men krijgt een begrip van de verkeersdrukte,
als men bedenkt, dat Zondag j.l. vóór 2 uur n.m. 4600
auto's op het Stadionplein waren komen aanrijden.
De Nederlandsche hondenmenner te Spitsbergen, Sjef
van Dongen, de jongeman, die met zooveel moed en
durf deelnam aan de opsporing van Nobile in het Pool
gebied, werd bij zijn aankomst te Rotterdam op tref
fende wijze gehuldigd. Hij kreeg de zilveren medaille
van de Zuid-Holl. Redding Mij. en een studiefonds
voor het leeren van een vak.
Bravo, Sjef!
In Amsterdam vonden relletjes van werkloozen plaats,
die bij de werkverschaffing in Overijsel te werk waren
gesteld (loon ong. 17.per week, met 75% toeslag),
doch reeds na enkele dagen in staking waren gegaan
voor loonsverhooging. De minister had B. en W. van
Amsterdam uitdrukkelijk verzocht, den werkloozen die
weggeloopen waren van de werkverschaffing nu beslist
geen werkloozeuitkeering te geven. De werkloozen
zonden een deputatie naar den Amsterdamschen wet
houder. Daar de uitslag h.i. onbevredigend was, demon
streerden ze in de Kalverstraat, zich dekkend achter
schreeuwende vrouwen en kinderen. Er vielen klappen.
Minister Kan bezocht in verband met de onregelmatig
heden de werkverschaffingen in Overijsel.
Het Comité Vliegtocht NederlandIndië bereidt, in
samenwerking met de Vereen. Oost en West een vlieg
tocht voor naar de West-Indische koloniën, vanuit
Amsterdam. Het plan hiertoe ging uit van den vliege
nier, res. luitenant v. Onlangs, terwijl als hoofdgeleider
met hem mee zou gaan luitenant van Weerden Poel
man. Er is voor den tocht 60.000.noodig, waarvan
reeds 40.000.bijeen is. Men hoopt in Februari of
Maart a.s. te vertrekken.
In Heerlen, waar een vliegdemonstratie plaats vond,
vloog een Duitsch vliegtuig, waarvan de motor haper
de, op zeer geringe hoogte, tegen een tribune aan, waar
door het vliegtuig geheel werd vernield, vier menschen
gedood en een groot aantal min of meer ernstig ge
wond werden.
De Justitie stelt een onderzoek in naar de eventueele
schuldvraag.
Naar verluidt, is het gemeentebestuur van Den Haag,
voornemens Thorbecke te eeren, door aan den hoofd
weg in het nieuwe stadsdeel, dat verrijzen zal in het
verlengde van den Bezuidenhotit, den naam te geven
van Thorbecke-laan of Thorbecke-straat.
Op 30 Augustus 1926 werd te Genève opgericht het
International Committee of Antimilitarist Clergymen
(Int. Com. v. antimilitaristische voorgangers). Ver
schillende groepen van predikanten sloten zich daarbij
aan en dezer dagen werd te Amsterdam een congres
gehouden, waaraan tien landen deelnamen. Prof. dr.
G. J. Heering uit Leiden zeide in zijn openingsrede o.m.:
Wij, anti-militaristische voorgangers gelooven niet aan
een gewapenden vrede. De ware vrede is een zedelijke
hervorming, die bij het geweten aanvangt. Het chris
telijk geweten nu duldt geen oorlog, in geen enkelen
Engeland. Bridgeman, de eerste Lord van de ad
miraliteit verklaarde in een gesprek, dat Engeland meer
had gedaan voor de ontwapening dan eenig ander
land. Het moest de vrijheid der zee bewaren, of de
kans loopen, binnen twee maanden den hongerdood te
sterven.Het Kellogg-pact was slechts een andere vorm
van het voorstel, dat Engeland een jaar geleden te
Genève deed.
In brieven van den Engelschen consul-generaal te
Sjanghai aan den Nationalistischen minister van Bui-
tenlandsche Zaken te Nanking, wordt verklaard, dat
de Britsche regeering bereid is, te gelegener tijd te
onderhandelen over de herziening der verdragen.
De Canadeesche regeeringsautoriteiten aanvaardden
het voorstel inzake het zenden van 10.000 werkloozen
naar Canada om te helpen bij het binnenhalen van den
oogst. Reeds zijn 4500 arbeiders verscheept.
Alle vakvereenigingen van spoorwegpersoneel hebben
thans het nieuwe loonstelsel aanvaard, en daarmee een
algemeene vermindering der loonen met 2J^%.
Frankrijk. Dat Poincaré ook wel eens van vrede
lievende gevoelens blijk kan geven, bleek bij uitreiking
van schoolprijzen in Sampigny, waarbij hij in een rede
voering herinnerde aan het lijden van Lotharingen
tijdens den oorlog, en verklaarde, dat thans de geheele
wereld den oorlog veroordeelt, waarover wij ons moe
ten verheugen, daar men dezen nooit ernstig genoeg
kan veroordeelen. Maar daarom, zeide Poincaré, moe
ten wij ons toch niet in slaap laten wiegen, daar wij
straks aan een aanval bloot kunnen staan. Doch wij
veroordeelen den oorlog en zullen alles doen wat
mogelijk is, om te maken, dat hij niet terugkomt.
Het Duitsche officieele antwoord op de Fransche uit-
noodiging voor de onderteekening van het Kellogg-
pact is in Parijs ontvangen.
Duitschland. Het besluit van de Rijksregeering om
den pantserkruiser (waarvoor het parlement maanden
geleden de middelen voteerde) te bouwen, heeft op
schudding veroorzaakt. Communisten (en ook soc.-
democraten) gaan hevig te keer, en van rechts wordt
gespot met de beginselvastheid dec democratische mi
nisters. Men gelooft echter, dat het besluit van de
regeering het gevolg is van het dreigement der Cen
trum- en Duitsche Volkspartijen, om uit de coalitie te
treden, als het kabinet den bouw van den kruiser niet
zou doorvoeren.
Minister Stresemann vierde Maandag zijn lustrum als
minister van Buitenlandsche zaken. Immers op 13 Aug.
1923 aanvaardde hij onder uiterst moeilijke omstandig
heden de erfenis van het kabinet-Cuno, die hij zoo
melden de bladen als kanselier en vervolgens als
minister van Buitenlandsche Zaken -van de groote
coalitie met succes liquideerde.
Zaterdag j.l. vond in een plechtige bijeenkomst in den
Rijksdag de negende herdenking van het in werking
treden van de grondwet van Weimar plaats, waaraan
ook rijkspresident von Hindenburg deelnam.
Diversen. Uit Rome wordt gemeld, dat Nobile voor
nemens zou zijn, weer naar het Noorden terug te
keeren, om aan de verdere nasporingen naar de Ales-
sandri-groep deel te nemen.
Hoover, die zijn campagne voor het presidentschap
der Ver. Staten, als candidaat der Republikeinen is'
begonnen, en welke naar geloofd wordt, een zeer groo-
ten voorsprong heeft op den „natten" candidaat Al
Smith, verklaarde te zullen streven naar een goede
toepassing van de verbodsbepalingen van de drank
wet. Hij zei: Wie tot president wordt gekozen, heeft
ingevolge zijn eed tot plicht, deze politiek voort te
zetten. Ook gaf hij als zijn meening te kennen, dat
de imigratie-wetten gewijzigd zouden worden en ver
schillende harde bepalingen geschrapt.
Hoover roemde den aftredenden president Coolidge
zeer, en zeide, dat deze in de geschiedenis des lands
een indruk nalaat van rechtschapenheid en staatsmans
wijsheid.
Naar verluidt, zou het onderzoek van de ingewan
den van den verongelukten Belgischen financier en
millionnair Loewestein hebben uitgewezen, dat Loewe-
stein vergiftigd is.
De graancampagne in Rusland moet zeer onbevredi
gende resultaten opleveren, die invoer van buiten-
landsch graan noodzakelijk maken. Reeds werd dit
jaar 200.000 ton buitenlandsch graan aangevoerd.
Door onbekende(n) is wederom een ruitje vernield van
het tramhuisje aan den Julianaweg. Waarschijnlijk zijn
het kermisvierders, die den avond tevoren hun hart
hebben gelucht om met ballen in de vroolijke keuken
(een zeer zonderlinge en baldadige amusementstent),
de boel stuk te smijten.
Doordat een fietsrijdster de bocht van den Hoogen
Duin en Daalscheweg nabij de woning van den heer
Pronk niet kon nemen, reed zij in vollen vaart tegen
het aldaar staand hek op. Zij bekwam hierdoor een
diepe vleeschwonde. Dr. Lütge uit Overveen was
spoedig ter plaatse en legde het eerste verband waarna
zij naar haar woning vervoerd werd.
Na een langdurige ziekte is te Overveen overleden, de
heer P. Klinkenberg, in leven tuinman bij de Fam. Van
der Vliet. De heer Klinkenberg heeft bij de Fam. Van
der Vliet steeds zijn taak naar behooren vervuld,
terwijl het een man van zijn plicht was. De overledene
had ook een groot aantal vrienden, zoodat de heer
Klinkenberg als tuinman en als vriend zeer gemist zal
worden. Vrijdagmiddag had onder groote belangstel
ling de ter aardebestelling plaats.
„SURSUM'-CONCERT.
Het is niet mijn bedoeling om een z.g. critisch verslag
te geven, maar ik noteer slechts eenige hoofdindrukken
van dit goedgeslaagde concert.
In het begin was de belangstelling niet bijster groot,
niettemin opende „Sursum" om even over achten met
een pittige marsch haar programma.
Deze marsch zijn ze niet goed meester. In de vlugge
loopjes en ook in de bas-solo is 't nog te rommelig. In
Fructidor, Ouverture van Andrien, hooren we veel
goeds. Bugels en pistons zijn echter te onevenredig: 't
geluid aan den kant der pistons is te scherp in de zachte
gedeelten.
De nummers die nu volgen voor de pauze laten ons
bijna alle solisten hooren.
De Polka voor piston, door den heer J. H. Boelsma ge
speeld, valt bij 't publiek, dat steeds talrijker wordt,
v. el in den smaak. Ik kan de solo-pistonist feliciteeren
met zijn embouchure, maar de voordracht is niet erg
muzikaal: er moet gezongen worden op 't instrument!
't Geluid is te schel, dat merkten we bij de verdere
pistonsolo's ook op.
De trombonist, die in Gitana een belangrijk aandeel
had, is goed op dreef: hij vibreert soms te veel en dan
gaat 't weer op zoo'n draaiorgelpoppetje gelijken. Alle
overdaad schaadt!
In de Fantaisie ,,Le Trouvère" kwam de solo-bugelist
aan 't woord. Hulde, solist, dat was muzikaal! Ook de
cadenza in „Rêveries" getuigde daarvan. De bege
leiding in het Allegro Agitato volgde de dirigent uit
nemend. De trombonist verrichtte uitstekend werk en
de solo voor tuba was ook goed te noemen, alleen een
beetje bescheiden in maatverdeeling! 't Slot werd met
zooveel élan gespeeld, dat 't publiek reeds voor het
einde applaudisseerde.
Na de pauze kregen we een keurige marsch ten ge-
hoore. Hulde aan dirigent en leden! Prachtig verschil
tusschen p. en f.
In 't bekende „Antigone" het zwaarste nummer, dat
„Sursum", buiten concoursnummers, tot op heden te
hooren gaf klonk de bas zeer beschaafd en zuiver,
een echte pedaaltoon. Het hoorn-duet klinkt mooi in
dezen stillen avond; de „kleine" trommelslager maakte,
even als in alle nummers, heel goed crescendo en
decrescendo.
Dit nummer zullen we zeker nog wel vaker hooren?
Zóóiets verveelt nooit, heeren, daar smullen publiek
én muzikanten van!
Na de groote concertwals „Rêveries", die met keurige
afwisseling gedirigeerd werd, kregen we 't laatste
nummer, dat ook voor 't eerst op het programma stond.
Wel vreemd deden sommige modulaties aan, doch dit
is de smaak van den componist.
Voor 't auditorium een nummer met lustige wijsjes, die
RIDDERSTRAAT 18A ZW. - HAARLEM - TEL. 13310
EEN MUZIEKLIEFHEBBER.
mm
ons vaak bekend voorkomen. De signalen in 't slot
waren soms niet erg zuiver, maar er was ook al heel
wat geblazen. Ten slotte hoorden we als finale „Le
Chef de Corps" van Bury, waarmee dit bijzonder goed
gekozen programma werd besloten.
De leiding van Sursum bleek als altijd in uitnemende
handen. Met den heer Meng aan 't roer, kan Sursum
het nog ver brengen; als de leden maar thuis studeeren
en de repetities trouw bezoeken, zal de dirigent wel
zorgen dat „Sursum" haar naam met eere draagt!
Dan zal 't publiek steeds met graagte de concerten be
zoeken en indien noodig de vereeniging steunen zoo
veel het kan.
Ga zoo voort leden, dan gaat ieder zooals nu tevreden
naar huis en wordt evenals ik
Terug te bekomen bij: J. v. d. Linden, Hendrik Roo-
zenlaan 25, Haarlem, een thermogeenflesch; Kennel
Haerlem, Wilhelminalaan, Haarlem, een klein rood
bruin hondje en een groote hond; IJscoventer nabij
Pannekoekenhuisje te Bloemendaal, 'n rijwielbelasting-
merk 1928; Balm, Binnenpad 9, Overveen, 2 bussen
biscuits; Bakker, Bloemendaalscheweg 130, Bloemen
daal, een sleutel met ketting; Iking, Max Wellstraat 5,
Haarlem, een portemonnaie met inhoud; P. Berbeen,
Zijlweg 334, Haarlem, een kruissleutel; P. E, van der
Werff, Brederodeweg 57, Bloemendaal, een zwart
lederen damestaschje met inhoud; Jansen, Geweer
straat -9, Haarlem, twee zwempakken; J. Ende, Ter
Hoffsteedeweg 3, Overveen, een nummerplaat van
auto (G. 45990); aan den politiepost Aerdenhout, een
sliklap, een huissleutel, een Marinemuts; aan het bureau
van politie te Overveen, een potloodhouder; een imi
tatie paarlen halssnoer, een bril; aan den politiepost
Noordzeestrand: een ring met sleutels, een horloge
ketting, een slinger van een auto, een bruine actetasch
met inhoud, een rijwielbelastingmerk 1928, een twee
tal schoenen; J. Plukker, Rollandspad la, Haarlem, een
vulpen; H. v. d. Brink, Duinlustweg 18, Overveen,
een kinderbril; Oostendorp, Westerparkstraat 17,
Zandvoort, twee blauw gestreepte jongensjasjes; L.
Boorsma, Zandvoorterlaan 29, Aerdenhout, een bruin
damestaschje met inhoud; Bode Raadhuis, Overveen,
een zwarte dames parapluie (aldaar achtergelaten);
Keereweer, Kinheimweg 5, Bloemendaal, een zakmes;
J. F. v. Rixel, Noordertuindorplaan 1, Haarlem, een
gouden oorknopje; Mej. van Dorp, Parallelweg 1,
Bloemendaal, een gehaakte redicule; Kok, Bloemen
daalscheweg 119, Bloemendaal, een Gazelle rijwiel; S.
de Vries, Alberdingk Thijmlaan 31, Bloemendaal, een
mesje; P. Hendriks, Rollandspad 19, Haarlem, een
stuk geisoleerd draad; aan den politiepost te Aerden
hout, een fluit, een kinder beursje met inhout; een
kleine portemonnaie met inhoud; een koffersleuteltje;
aan het bureau van politie te Overveen, een huissleutel,
een bos sleutels, een hondenpenning gem. Haarlem No.
0058, een halskettinkje met hangertje; een beursje met
inhoud, een hondenketting, een fantasie speldje, een
wollen vest en zakdoek, een kindermuts.
fiijiil 3B3na=Bw
OPGE
mini
NAPRAAT
OLÏ
Veel Haarlemmers heb
gezien, maarte Am
geren. De ouderen, die c
1— o die smalle beurs -
offer.
Tweemaal dus hadden
zwaar ook wat te zien. 1
op een Zondag door de
thonloop. Die gingen af
langrijker was en meer
rennen van Dinsdag 7
een en ander van en g
sportieve gedeelte en d
nog eenige aanteekening
Enthousiasme. Ze wo
tuin. Zij stond er al di
den Deen, 8.32 passeere
dus al 1 ingehaald. Kwt
te verwachten was, gil
kwart over 12 er weer
was, dus bij vieren. 12.2
gaan. Int 't Olympiade-
oogenblik van voorbijr:
weer door, en om twee
had ingehaald. Toen v
Braspenning passeerde 1
I tuin 2.19.
Nummers. Een bijna
no. 13 passeerde; een
voorbijkwam, maar bij
gelach.
Hollanders verraden zie
Kleuren. Met rood-w
gissen. Dat was een L
hadden oranje truien at
Zuigflesch. Een spo
eerste renner voorbij k\
het stuur, waaraan een
Ongelukken. In het 1
kwam", verkortte men
door vertellen, wat van
Daar was een bijzondere
Nederlandsche ,,uis" n.l
een zei, dat Buys een
zijn balstuurhoofd)Een
maar was op andere fiet
kwam bij het Kopje te
hoofd. Hij sprak met ovc
mand verstond hem. M
beerde hij even weer
middag passeerde op c
uitvallers.
's Morgens kwam er al
Toen wist ook al een f
renner gevallen was ov
met een ladder.
Vreemde gewaarwordii
door Bloemendaal kwaï
toen hij zich bij naam
Hij zag een paar bekei
terug, maar was er al
Discipline. Men vre
men de vooruitstekende
toch nog eens even de
renner had steeds de b
als hij voorbij was en h
Een heer, aangemaand
NAAR HET ENGELSCH.
(Nadruk verboden).
Met een scherpen kreet wendde Michael Gasparin zich
van het raam af.
Emil, word wakker! riep hij heesch.
De groote, dikke man opende de blauwe oogen.
Wat is er? vroeg hij slaperig.
Om 's hemelswil, word toch wakker!
Nu zag Emil het vertrokken gezicht van zijn metgezel,
die samen met hem de wacht had op de signaalpost.
Hij zwaaide zijn beenen buiten de legerstee.
Wat is er gebeurd?
Colette! Ik stond op den uitkijk en zag door den
kijker dat twee kerels haar beet hadden en voortsleep
ten
Allemachtig! Het arme kind!
Ik moet er naar toe. Het is geen mijl hier vandaan.
Ik kan haar nog juist bijtijds te hulp komen.
Maar je mag de post niet verlaten, Michael.
Kan me niet schelen. Je kunt wel alleen de wacht
houden; je kunt zelf ook wel een bericht doorzenden,
daar merkt geen mensch wat van. Ik ga.
En hij was ineens verdwenen.
Het was een beete zomerdag, maar Michael voelde de
warmte niet. Achter hem verrees de twintig voet-hooge
observatiepost aan de voet, waarvan de houten barak
stond met het kleine, vierkante venster, waardoor de
neus van een grooten, koperen kijker stak die in het
zonlicht glinsterde. Het was er een van een heele pos
tenketen, dit seinstation, die zich uitstrekte van het dak
van het Louvre tot de forten van Luik. Vanuit de Tui-
lerieën werden berichten doorgeseind naar de legers
aan het front. Twee mannen waren altijd op de posten,
de eene om de berichten op te vangen, de ander om
ze door te geven. En nu liep hier een van de twee met
razende vaart van zijn post weg!
Help! Help!
Hij was reeds bij de twee mannen en het meisje.
Michael! Michael! hijgde ze. O, Michael, ik
hoopte al zoo dat je zoudt komen.
De jonge man antwoordde niet, maar wierp zich on
middellijk op een van de mannen, die door den schok
omver tuimelde, echter onmiddellijk weer opstond en
het op een loopen zette. De ander had reeds direct bij
de onverwachte overval de vlucht genomen. Hij wilde
ze narennen, doch het meisje was in haar doodsangst
op den grond gegleden.
Colette..Colette! zei Gasperin met zachte
stem. Wees maar niet bang, ik ben nu bij je.
Ze hief haar hoofd niet op en antwoordde evenmin,
maar haar schouders schokten van het snikken.
Gasperin wilde haar helpen opstaan, maar ze huiverde
van zijn aanraking. Plotseling ging ze rechtop zitten
en keek hem met een gezicht, wit en verwrongen van
ellende, aan. Dit was niet meer het vroolijke, lachende
meisje, dat hij kort geleden een kus ontstolen had.
-Colette, lief kind, laat ik je helpen. Zeg me wat ik
voor je doen kan, vroeg hij smeekend.
Je kunt niets voor me doen. Haar stem klonk koud
en vreemd. Je doet het beste met weg te gaan.
O, neen, stuur me zoo niet weg; dat meen je immers
niet!
Gasperin stond met een wanhopig gebaar op. Hoe
had hij het nu?
Hij wilde zich juist omdraaien, toen Colette met een
kreet opstond.
Neen! Neen, ga niet heen! Ga niet heen! Ik
ikEn toen opeens weer: Ga maar weg, maar
ga een anderen weg als die daar zijn gegaan.
Maar er is geen andere weg naar de signaalpost.
- Ga dien weg niet!
Je hebt me allang genoeg van mijn plicht afge
houden.
Ga niet, ga niet! Geloof me, er dreigt gevaar!
Gevaar?
Ja, ik weet het zeker.
Een oogenblik staarde Gasperin haar aan en in haar
oogen zag hij dat zij de waarheid sprak. Even aarzelde
hij; toen draaide hij zich om.
Gevaar? Des te meer reden dat ik gaan moet!
Colette sprong naar voren en pakte hem bij den arm
maar hij rukte zich los en holde weg.
Het duurde niet lang of hij had het houten gebouwtje
bereikt; de deur stond nog open, zooals op het oogen
blik dat hij weggerend was. Hij ging naar binnen, maar
bleef als vastgenageld staan.
Aan zijn voeten lag Emil, de groote, sterke, vroolijke
Emil. Dood! Plotseling werd hij van achteren bij den
arm vastgegrepen. Hij worstelde hevig, doch het was
vergeefs. Twee mannen hadden hem stevig beet; het
waren de aanvallers van het meisje!
Kalm aan, kalm aan, ventje, zei de eene. Je moet
weer eens aardige meisjes te hulp komen, spotte hij.
Ze sleepten hem naar buiten en bonden hem stevig
vast aan een van de palen van de seinpost, die aan de
houten barak grensde.
Je moet de meisjes niet vertrouwen, ezel die je bent;
vooral niet als ze een aardig snuitje hebben! Het is
een dapper kind, Colette; mannen vechten met wapens,
maar vrouwen en meisjes hebben andere wapens, maar
die zijn misschien nog veel gevaarlijker. Die kleine,
sluwe rekel wist wel dat ze je van je post kon weg
lokken; zoodat we maar één mannetje hadden om mee
af te rekenen. En ze heeft je zeker ook een beetje
aan de praat gehouden, hè? Dat was tenminste de af
spraak! Zoo, en nu zullen we eens een boodschap naar
het front doorsturen, dan mag je ons nog een handje
helpen ook.
Gasperin had tot nu toe geen woord gezegd; hij was
heelemaal uit het veld geslagen, eerst door den dood
van zijn kameraad en dan het bedrog van dat
meisje dat hij het liefste meisje had gevonden dat hij
ooit gezien had. Zelfs al zou ik willen, zou ik je niet
kunnen helpen; wij, seiners, kennen de code niet.
De ander glimlachte toen hij den verborgen triomf in
Gasperin's stem opmerkte: Zoo, vriendje, het is niet
erg hoor; ik ken zelf de code van deze week wel!
Laten we maar eens op het eerste bericht uit Parijs
wachten; dan zullen we het wel doorsturen naar Luik,
dat wil zeggen, een beetje anders.
Ze maakten het zich gemakkelijk op het gras voor de
deur van de barak en trokken hun mutsen over de
oogen om zich tegen het brandende zonlicht te be
schermen.
Ondertusschen probeerde Gasperin of hij de koorden
niet los kon krijgen, maar hij was te goed vastgebon
den! Nu besefte hij pas, wat hij gedaan had! Door zijn
onberaden hartstochtelijkheid was Emil gedood; en
Frankrijk liep gevaar verraden te worden!
O, die fel-brandende zon! Hij kon niet helder meer
denken; zijn hoofd barstte haast en hij liet het tegen
den paal leunen.
Zijn oog viel op den neus van den kijker, die vlak bij
zijn schouders door het raam stak en waarvan de
lens hem in de oogen schitterde. Hij kon zijn oogen er
niet van afhouden, hij bleef er als gehynotiseerd naar
kijken, zoodat het hem leek of hij in vuur en vlam
stond, daar het zonlicht dat in de lens weerkaatst
werd, hem bijna verschroeide.
Toen flitste er plotseling een plan door zijn doffe her-
l
sens!
Behalve het zoemen der bijen en het gekir van enkele
duiven, verbrak niets de stilte. Gasperin draaide zijn
hoofd om. Een van de
slaap en snurkte luid e:
te dutten! Hij wachtte
was de kust vrij, met
hij om de touwen die o
krijgen. Hij voelde bev
eens en na een laatste
bevrijd, zijn hand bloed
Hoewel er misschien ee
heel te bevrijden, durf
uit angst dat de twee I
den.
jÊn bet niet gerec
droog.
Er waren een paar kleii
plaatsen al. Het vuur ki
wakker waren geweest
kunnen blusschen. Lat
blauw en oranje-vuurt:
nam toe en zou zich u
gedaan, hij kon nu afwa
aan zijn eigen veilighei
begon hij aan de touw
hem stevig gebonden e
om ze mee door te sr
I worstelde hij; hij voelde
