liefde
EFFECTEN - COUPONS
Crêpe Schoenen
Help U Zelf
ALACE
Eenzaamheid
De Vorst
ALGE M.NIEUW5 enADVERTENTIEBLAD
VooRKENNEMERLAND en HAARLEM
EXPL^ADMINT^DRUKKER U T. Tl MMER
DE 0ENE5TETW E0.23, BLOEMEND"'
Plaatselijk Nieuws
Tooneel
JWBURG
RKMUIS
"TERFLY
BORA
OOKT
NDFORD
HAARLEMSCHE BANKVEREENIGING
GEBR. cassee
MALCOLM TOD
)MMANDO"
AUEN DONAU
WARMING
WONINGBUREAU
.EM - TELEFOON 1J937
GFN WIJ f-,.
1LS-FILM 1929
LN1SE)
waarin de
rden door
ie Carnaval te Venetië.
ATTRACTIE
GOLDWIJN MAYER
JRDROL EN HOE
or.
;en prijsvraag van een
d en uitgeroepen tot:
l VAN DIT JAAR
:n- programma.
!DEN 18 JAAR
NINGS IN:
TELEFOON I018B
BRUARI
-HOFSTAD TOONEEL
RUARI
iRETTE
RUARI
PERA
•ELLING
iNG TAPALFSin
de H.O.V.
RUARI
de Serie (Oranje kaart)
mans.
>g plaatsen verkrijgbaar
es inbegrepen).
UREAU
1LOEMENDAAL
TEL. 22701
R - MACHINERIEËN
ZATERDAG 9 FEB. 1929
23e JAARGANG No. 6
STE WALES IS REEDS
AN ELKE BELGISCHE
ÜEGELDE ZAKKEN
iONING&Co A'dam. Bestel bij
tl, Bloemend.weg 57, Tel.22195
heeft ons en onze cre-
en onzen goeden naam.
talen onze schulden en
erste schuld die we
u zijn, hoe klein die ook
hebt ons meer gegeven
zullen we je geven wat
rd?
:n zijn antwoord luidde:
zijn hoofddeksel gevon-
d, kwam hij tot zichzelf:
hij over zijn schouder,
maar ik moet weg. Ik
het nieuws moest ver-
want hij lachte hardop,
a geleden dat hij hardop
r Barbara, logeerden in
Justus in de stad een
dat er een vergadering
Jrazil en Accra Rubber
ar Barnes president was.
ergadering en een zeer
e mannen van de maat-
koelte aan het strand
tgrafisch opgecomman-
antiereis aan boord van
en draadloos gewaar-
was de bedreiging van
/en; beklemmend, grint'
brandde het aan de op-
Ie een geur zoo kwalijk,
En elk oogenblik konden
n. En nu was de vraag
haar beloop te laten en
te laten smeulen of om
n, de vlammen te laten
jver op het blusschings-
Wordt vervolgd).
a
TELEF. 22003
GIRO 30785
Abonnementsprijs 3.50 per jaar, 1.75 per halfjaar bü vooruit
betaling vóór 1 Jan. of 1 Juli. Na dien datum verhooging van 0.15
incassokosten. Voor Indië en het Buitenland met verhooging der porto.
Losse nummers 0.10. Abonnementen kunnen met elk nummer ingaan.
KELAD
Advertentiën18 cent per regel, bij contract belangrijke korting.
Kleintjes: Vraag- en Aanbod, Huur en Verhuur, Koop en Verkoop,
van 1 tot 5 regels 60 cent, elke regel meer 12 cent uitsluitend bij
vooruitbetaling. Boven, onder of naast den tekst dubbel tarief.
BIJKANTOOR: BLOEMENDAAL, BLOEMENDAALSCHEWEG 147
worden bij ons Vakkundig gerepareerd
L. FABER Zn., KL. HOUTSTRAAT 10
Telefoon 12896 Opgericht 1898
ADRESBOEK VAN BLOEMENDAAL
15E JAARGANG 1928 F 1.50
TELEFOON 22265
(Nadruk verboden)
„Als de eenzaamheid tot ons komt, is zij een verschrik
king; als wij tot de eenzaamheid komen, is zij een
weldaad".
Dit woord, dat ik eens hoorde uitspreken, verlaat mij
niet meer. Het drukt een ervaring uit, welke wij allen
op onze manier met lijf en ziel hebben opgedaan. Wij
vreezen de eenzaamheid en wij zoeken haar. Als wij
haar vinden, is zij ons welkom; als zij ons vindt, zijn
wij haar prooi.
Schubert heeft een zijner aangrijpendste liederen ge
componeerd op een gedicht, waarin sprake is van een
man, die bjj een wegwijzer in een verlaten vlakte denkt
aan de steden, welker namen op de armen van den
paal staan geschilderd. Toen ik dat lied hoorde zingen,
zag ik in mijn verbeelding mezelf bij zoo'n handwijzer
liggen, midden in de sneeuw, waaruit niets omhoog
stak dan die houten armen met de namen van groote
steden.
En ik bedacht, dat men bij zoo n handwijzer kan lig
gen met tweeërlei gedachten, naarmate de stemming
waarin men verkeert. Die gedachten kunnen uitermate
beklemmend, maar ook uitermate weldadig zijn.
Wanneer wij toevalligerwijs in een tijdperk ver-
keeren, waarin wij de eenzaamheid vreezen, zal zij
ongeroepen tot ons komen en ons vervullen van het
ontzettend besef onzer onmacht. Overgeleverd aan de
onherbergzaamheid van het verlaten gebied, afhan
kelijk van de meedoogenlooze natuurkrachten, ge
speend van elke hulp of troostende toespraak liggen
wij nu in onze afzondering als een door den kosmos
gevonniste, als een ter dood veroordeelde, die op zijn
terechtstelling wacht.
En wij zien op den handwijzer daarboven ons namen
van steden. Het wordt schemerig en de weerkaatsing
van het ten nacht neigende licht in de blanke sneeuw
stelt ons in staat de letters te lezen. Straks zal het
donker zijn.
De namen der steden roepen een visioen op. Een
visioen van licht, vreugde, warmte. Nu ontsteekt men
in de steden de straatlantaarns, nu weerspiegelen de
lichtreclames haar bonte pracht in het water, nu
slenteren de avondgangers na volbrachte dagtaak langs
de uitstallingen der winkels. Nu wordt het gezellig in
huis en op straat.
En wij verzinken, onmachtig en onopgemerkt, in koude
en duisternis. Wij schreeuwen van angst, maar nie
mand hoort ons; wij strekken de handen om hulp;
niemand, die onze krampachtige gebaren ontwaart. De
eenzaamheid is tot ons gekomen en wij sterven aan
haar verschrikking.
Doch diezelfde eenzaamheid kan ons een weldaad zijn.
Juist de volte en drukte van het moderne leven kan
ons naar haar doen snakken. Wat zijn wij in het geren
en geratel der groote stad? Wij drijven mee in den
menschenstroom; wij staan open voor alle geluiden en
stemmen. Meeningen en verbeeldingen verdringen zich
in ons bewustzijn; wij hebben geen tijd tot ons zelf
te komen.
Zóó gewend zijn wij, voortdurend door genooten om
geven, op hen te steunen, met hen te spreken, dat ons
persoonlijk gemoedsleven wordt overwoekerd door
hun overleggingen. Wij kennen onszelf niet meer, om
dat wij de stilte niet langer kennen. Afleiding en aitijd
afleiding; inderdaad gansch de dag leidt ons af
van onszelf en zelfs de nacht geeft ons geen rust.
Dan kunnen wij plotseling behoefte krijgen aan in
keer en nu gaan wij de eenzaamheid zoeken. En als
wij tot haar komen, is zij een weldaad.
Nu liggen wij bij den handwijzer en het spellen van
de namen der steden geeft ons verademing. Eindelijk
zijn wij eens van die steden af. Eindelijk eens geen
andere stemmen, waarin de stem van ons hart ver
klinkt; eindelijk eens geen andere gezichten, waar
achter het gelaat onzer eigen ziel schuil gaat. Eindelijk
eens alleen met ons zelf!
Wij hebben behoefte aan eenzaamheid. Zelfs zij, die
ons het dierbaarst zijn, kunnen ons op zeker oogenblik
te veel worden. Wie denkt hier niet aan dat grootsche
voorbeeld van den tragischen Tolstoy, die als stokoud
man zijn gezin ontvlood om zichzelf te hervinden.
Als die man bij den handwijzer lag Tolstoy in de sneeuw
en hij spelde daarboven zich op den houten arm de
namen van groote steden, waarin hij geleefd, gewerkt,
gestreden en gerumoerd had. Wat zijn alle licht
schijnsels, alle warmtebronnen, alle gezelligheidsmiddel
punten tegenover dat majesteitelijk verschijnsel: de
dood? Den dood wacht men in eenzaamheid af, omdat
men zichzelf wil zijn als men sterft.
Al zijn wij geen diepe en tragische figuren als Tolstoy,
toch haken wij onder bepaalde omstandigheden naar
eenzaamheid. Al staan wij midden in 't volle leven en
gevoelen wij onze kracht, toch is ons in een bepaalde
stemming ieder gezelschap te veel.
Laat ons in zulke oogenblikken den moed hebben, ons
zelf te hervinden in eenzaamheid. Te weinig zijn in
onze moderne samenleving de gelegenheden tot stilte
en inkeer. Wij moeten ze zelf scheppen en daarmee de
verwondering, soms den spot onzer omgeving trot-
seeren.
Mogen wij dikwijls tot de eenzaamheid komen, maar
de Hemel beware ons er voor, dat de eenzaamheid
tot ons komt.
H, G. Cannegieter
Vreemdsoortige opendeur-politiek. De heer L. reed
met zijn auto op de Elswoutslaan. Onder het rijden
ging het portier open, de bestuurder evenwel bemerkte
hiervan niets en reed door. Uit tegenovergestelde rich
ting kwam een wielrijdster aan rijden die het portier,
daar zij niet voldoende uit kon wijken, tegen zich
aan kreeg. Door de schok viel zij op den grond waar
zij door schrik eenigen tijd bleef liggen. Door om
standers werd zij opgeholpen. Het bleek dat zij geen
letsel had bekomen. Haar fiets was echter geheel ver
nield.
In de kuil of op het zand? Woensdagmiddag, 13
dezer te 2 uur, tournooi tusschen vóór- en tegenstan
ders van het bekende Raadsbesluit in zake grond
aankoop voor een nieuw Raadhuis, in het gebouw der
Provinciale Staten aan de Jansstraat te Haarlem.
Openbaar. Geen entrée. Allen zijn welkom. Toreador
voor de gemeente dr. Bornwater. Tegenvoeters de hh.
Prinsenberg en meer andere adressanten. Scheidsge
recht: Gedeputeerde Staten.
„Hier is de A.V.R.O." en „Goedennacht en Welte
rusten." Zooals men weet komen leden en een groot
aantal medewerkers der A.V.R.O. op 1 Maart in de
Gem. Concertzaal te Haarlem met een zeer varieerend
programma. De A.V.R.O. stedentochten zijn voor deze
Vereeniging zegetochten geworden. In iedere stad die
zij aldus bezoekt, werd zij op grootsche wijze gehul
digd. Ook Haarlem en Omgeving wil niet ten achter
blijven en wil bij deze huldiging goed voor den dag
komen. Door een aantal luisteraars is een huldigings
commissie gevormd, die reeds iedere week vergadert
en de huldigingsplannen druk bespreekt. Ook is men
bezig een eere-comité te vormen. Het dagelijksch be
stuur ziet met voldoening dat het de volle medewer
king heeft van reeds tal van luisteraars, die voor de
A.V.R.O. huldiging hun bijdragen hebben ingezon
den. Luistervinken die daadwerkelijk willen mede
werken voor de A.V.R.O.-huldiging kunnen gelden
hiervoor inzenden aan den penningmeester van het
comité, den heer Ronca, Schouwtjeslaan 55, Haarlem.
Er is besloten een feestelijke intocht der A.V.R.O.-
leiders te organiseeren. Hiervoor zijn noodig een groot
aantal auto's. De Commissie is de meening toegedaan,
dat luistervinken, die in het bezit van een auto zijn,
deze wel voor een tijdje voor dit doel af willen staan.
Zijn er dus luistervinken, die hun auto voor dit aar
dige doel even af willen staan, laten zij zich dan op
geven aan den heer Schotel, Westerhoutstraat 33,
Haarlem. Heeren luistervinken van gezegend Bloe-
mendaal en van 't Kopje, schrijft aan den heer Schotel!
J. A. MENG
Directeur
CHR. FANFARECORPS „SURSUM
Wie ooren heeft, die hoore. Woensdag 13 Februari
e.k. geeft ons Bloemendaalsch muziekkorps een con
cert in Hotel Vreeburg voor leden, donateurs en ge-
noodigden. Aan dit concert zal verder medewerken
het zangkoor Vox Humana uit Santpoort. Voor mu
ziekliefhebbers zal het een genotvolle avond worden.
Wij geven in dit nummer een portret van den zoo
bekenden directeur van Sursum, den heer Meng.
Zaterdag 2 Februari gaf het Rotterdamsch Hofstad
Tooneel in den Stadsschouwburg „Juffrouw Kerk-
muis'" een Hongaarsch blijspel van
Ladeslaus Fodor.
Een zeer talrijk publiek was opge
komen om Annie van Ees en Cor van
der Lugt te zien, waartoe wij niet al
te dikwijls in staat worden gesteld.
De hoofdrol gaf alle gelegenheid aan
Annie van Ees om hare bewonderaars
in verrukking te brengen met haar
zeer eigen wedergave van een figuur
tje als de Kerkmuis, met haar kleine
gebaartjes, korte woordjes, haar gra-
cieuse bewegelijkheid en het eigen
aardige timbre van haar stem.
Het arme eenvoudige typistetje met de
groote energie en werkkracht, dat als
particulier secretaresse van den groo-
ten Bankpresident haar meer wufte
voorgangster zoo succesvol opvolgt en
met haar morsmoutjes en zedig jurkje
den President niet van zijn werk af
leidt, komt in Parijs, waar zaken hen
heenvoeren, in aanraking met den
vroolijken kant van het leven, eindigt
met den President ook al weer anders
dan als werkkracht te interesseeren,
wordt ontslagen echter om na nog
eenige verwikkelingen des President's
vrouw te worden. Dit is in korte woor
den den inhoud van 't stuk, dat onge
veer van 't gehalte is van Molnar's Ri-
vièra, dat wij verleden jaar ook van
dit gezelschap zagen.
Het is wat oppervlakkig en zonder
veel inhoud, wat sentimenteel en wat
opzettelijk geestig, doch wel aardig
om te zien; alleen het binnenkomen
van de onhoorbare Kerkmuis in het
eerste bedrijf en haar dapperen strijd
voor haar baantje was werkelijk goed
van opzet en hier gaf Annie van Ees
superieur spel te zien.
Cor van der Lugt speelt den geaffai-
reerden, kort aangebonden Bankpre
sident voortreffelijk.
De geheele vertooning was trouwens
zeer goed.
Jan Grefe als den telkens maar weer
in zijn slaap gestoorden procuratie
houder Schünzl was werkelijk grap
pig en de rollen van den bankcommissaris, den zoon
van de President en de voormalige typiste waren bij
Ludzer Eriga, C. van der Lugt Melsert Mzn. en Minny
Erfmann in goede handen.
Voortreffelijk waren de decors van Veterman. Het
bankgebouw in de eerste akte was werkelijk prachtig,
alles even solide, mooi en rustig.
J.l. Zondag gaf voor een geheel uitverkochten schouw
burg het Uperettegezelscnap van Fritz Hirsch ,,An
der schónen blauen Donau".
Deze operette is een mengsel van „Ich hab mein Herz
in Heidelberg verloren" en „Ein Rheinisches Madel".
Ditmaal is het een jong musicus, die op de prinses
verheft; er zijn weer een herbergscene, een speech
en een jubileum. We hebben 't alles al meer gezien.
Als operette vinden wij ,,An der schónen blauen Do
nau" bepaald niets bijzonders. De muziek is zeer mid
delmatig, de pakkende wijzen zijn van Johann Strauss,
en de geschiedenis zelf is ook niet boeiend.
Voortreffelijk was echter weer de opvoering! Schit
terende decors, bijzonder mooie costumes en een
Schwung en vroolijkheid die het publiek mee sleept.
Paul Harden, die de rol van Pepperl, den jongen mu
sicus voortreffelijk vervult, heeft een ware verjon
gingskuur ondergaan. Mimi Gyenes was weer een
schoone lieftallige prinses en zong heel goed. Friedel
Dotza was de waardin en als altijd uitstekend evenals
Fritz Geiger, de waard uit de silberne Bretzel, Franz
Burian als de piccolo Maxi kreeg een extra applaus
voor zijn geestige kromme sprongen en Fritz Hirsch
als de kamerdienaar der prinses had weer veel succes;
hij is ook altijd grappig. Toch zien wij hem veel liever
jn een rol als die van den Minister in „Walzertraum".
Zijn optreden in den laatsten tijd neigt naar de revue,
en indien hij zoo blijft doorgaan zal het hem wellicht
zoo vergaan als Juhny van den Blauen Vogel, die
zichzelf heeft overleefd en daar is Fritz Hirsch veel
te goed voor.
Heel graag zouden wij de „Czardasfürstin" ook in
Haarlem zien. Voor de recette behoeft niemand bang
te zijn, dus waarom nog geaarzeld?
De Vorst keert steeds terug. Het is thans voor de
zesde keer, dat de ijsbanen wederom opengesteld zijn,
de schaatsenrijders hun schaatsen voor den dag halen.
Er komt geen einde aan, steeds keert de vorst terug.
Het is lang geleden, dat we zoo'n wintertje gehad
hebben. Als men op straat loopt, ziet men dat acht
van de tien menschen, schaatsen bij zich hebben.
Kaarten voor de ijsbaan bengelen aan jas of mantel
en het heeft er veel van of we bij de rijwielbelasting
ook nog een ijssportbelasting hebben gekregen, waar
bij de merken evenals van de rijwielen zichtbaar ge
dragen moeten worden. Men heeft alle takken van
sport opzij gezet op twee na en wel de ijssport en de
Hockeysport. Hockey wordt veel op het ijs gespeeld.
De vorst heeft de melkboeren een leelijke poets ge
bakken. Het is al meermalen voorgekomen dat fles-
schen met melk veranderden in flesschen met ijs. Al
leen door de flesschen voldoende te bedekken met
wollen dekens of zakken kan met het bevriezen voor
komen. Of melk op zichzelf kan bevriezen weten we
niet, maar wel weten we dat water spoedig bevroren
Zondag heeft dan toch de wedstrijd in het schoonrijden
en het reeds lang aangekondigde vuurwerk op de
Haarlemsche ijsbaan plaats kunnen hebben. Des mid
dags het schoonrijden voor dames en voor paren. De
belangstelling hiervoor was zeer groot, terwijl een
groot aantal deelnemers voor dezen wedstrijd hadden
ingeschreven. De jury had druk werk met de beoor
deeling en zijn taak was zeer moeilijk, daar zij, die aan
dezen wedstrijd deelnamen de kunst van het schoon
rijden verstonden. Het begon reeds donker te worden
toen het laatste paar aan de beurt was en de jury
zijn laatste aanteekkeningen maakte. Het echtpaar
Klaphorst behaalde bij dezen wedstrijd den eersten
prijs.
Het avondfeest bestond alleen uit een groot vuurwerk,
dat te 9 uur 30 ontstoken werd. Drie kwartier lang
hebben de aanwezigen genoten van draaiende zonnen,
vuurfonteinen, bruisende watervallen (van vuur na
tuurlijk), enz. Na afloop van dit vuurwerk werd tot
12 uur nog baantje gereden, waarna de baan ge
sloten werd. Melden we nog dat de baan met vlaggen
versierd was en het clubhuis des avonds door ontel
bare electr. lichtjes was verlicht.
Wie bindt de kat de bel aan? Op de Bloemendaal-
sche ijsbaan wordt ook druk gereden. Jammer is
het, dat de ijspret aldaar nimmer opgevroolijkt wordt
door muziek.
Ook mocht het bestuur der Bloemendaalsche ijsclub er
eens toe overgaan wedstrijden in het hardrijden en
schoonrijden uit te schrijven. Het bestuur heeft tot
nu toe op dit gebied niet veel voor de leden gedaan.