liefde EFFECTEN - COUPONS Crêpe Schoenen Help U Zelf ALACE Eenzaamheid De Vorst ALGE M.NIEUW5 enADVERTENTIEBLAD VooRKENNEMERLAND en HAARLEM EXPL^ADMINT^DRUKKER U T. Tl MMER DE 0ENE5TETW E0.23, BLOEMEND"' Plaatselijk Nieuws Tooneel JWBURG RKMUIS "TERFLY BORA OOKT NDFORD HAARLEMSCHE BANKVEREENIGING GEBR. cassee MALCOLM TOD )MMANDO" AUEN DONAU WARMING WONINGBUREAU .EM - TELEFOON 1J937 GFN WIJ f-,. 1LS-FILM 1929 LN1SE) waarin de rden door ie Carnaval te Venetië. ATTRACTIE GOLDWIJN MAYER JRDROL EN HOE or. ;en prijsvraag van een d en uitgeroepen tot: l VAN DIT JAAR :n- programma. !DEN 18 JAAR NINGS IN: TELEFOON I018B BRUARI -HOFSTAD TOONEEL RUARI iRETTE RUARI PERA •ELLING iNG TAPALFSin de H.O.V. RUARI de Serie (Oranje kaart) mans. >g plaatsen verkrijgbaar es inbegrepen). UREAU 1LOEMENDAAL TEL. 22701 R - MACHINERIEËN ZATERDAG 9 FEB. 1929 23e JAARGANG No. 6 STE WALES IS REEDS AN ELKE BELGISCHE ÜEGELDE ZAKKEN iONING&Co A'dam. Bestel bij tl, Bloemend.weg 57, Tel.22195 heeft ons en onze cre- en onzen goeden naam. talen onze schulden en erste schuld die we u zijn, hoe klein die ook hebt ons meer gegeven zullen we je geven wat rd? :n zijn antwoord luidde: zijn hoofddeksel gevon- d, kwam hij tot zichzelf: hij over zijn schouder, maar ik moet weg. Ik het nieuws moest ver- want hij lachte hardop, a geleden dat hij hardop r Barbara, logeerden in Justus in de stad een dat er een vergadering Jrazil en Accra Rubber ar Barnes president was. ergadering en een zeer e mannen van de maat- koelte aan het strand tgrafisch opgecomman- antiereis aan boord van en draadloos gewaar- was de bedreiging van /en; beklemmend, grint' brandde het aan de op- Ie een geur zoo kwalijk, En elk oogenblik konden n. En nu was de vraag haar beloop te laten en te laten smeulen of om n, de vlammen te laten jver op het blusschings- Wordt vervolgd). a TELEF. 22003 GIRO 30785 Abonnementsprijs 3.50 per jaar, 1.75 per halfjaar bü vooruit betaling vóór 1 Jan. of 1 Juli. Na dien datum verhooging van 0.15 incassokosten. Voor Indië en het Buitenland met verhooging der porto. Losse nummers 0.10. Abonnementen kunnen met elk nummer ingaan. KELAD Advertentiën18 cent per regel, bij contract belangrijke korting. Kleintjes: Vraag- en Aanbod, Huur en Verhuur, Koop en Verkoop, van 1 tot 5 regels 60 cent, elke regel meer 12 cent uitsluitend bij vooruitbetaling. Boven, onder of naast den tekst dubbel tarief. BIJKANTOOR: BLOEMENDAAL, BLOEMENDAALSCHEWEG 147 worden bij ons Vakkundig gerepareerd L. FABER Zn., KL. HOUTSTRAAT 10 Telefoon 12896 Opgericht 1898 ADRESBOEK VAN BLOEMENDAAL 15E JAARGANG 1928 F 1.50 TELEFOON 22265 (Nadruk verboden) „Als de eenzaamheid tot ons komt, is zij een verschrik king; als wij tot de eenzaamheid komen, is zij een weldaad". Dit woord, dat ik eens hoorde uitspreken, verlaat mij niet meer. Het drukt een ervaring uit, welke wij allen op onze manier met lijf en ziel hebben opgedaan. Wij vreezen de eenzaamheid en wij zoeken haar. Als wij haar vinden, is zij ons welkom; als zij ons vindt, zijn wij haar prooi. Schubert heeft een zijner aangrijpendste liederen ge componeerd op een gedicht, waarin sprake is van een man, die bjj een wegwijzer in een verlaten vlakte denkt aan de steden, welker namen op de armen van den paal staan geschilderd. Toen ik dat lied hoorde zingen, zag ik in mijn verbeelding mezelf bij zoo'n handwijzer liggen, midden in de sneeuw, waaruit niets omhoog stak dan die houten armen met de namen van groote steden. En ik bedacht, dat men bij zoo n handwijzer kan lig gen met tweeërlei gedachten, naarmate de stemming waarin men verkeert. Die gedachten kunnen uitermate beklemmend, maar ook uitermate weldadig zijn. Wanneer wij toevalligerwijs in een tijdperk ver- keeren, waarin wij de eenzaamheid vreezen, zal zij ongeroepen tot ons komen en ons vervullen van het ontzettend besef onzer onmacht. Overgeleverd aan de onherbergzaamheid van het verlaten gebied, afhan kelijk van de meedoogenlooze natuurkrachten, ge speend van elke hulp of troostende toespraak liggen wij nu in onze afzondering als een door den kosmos gevonniste, als een ter dood veroordeelde, die op zijn terechtstelling wacht. En wij zien op den handwijzer daarboven ons namen van steden. Het wordt schemerig en de weerkaatsing van het ten nacht neigende licht in de blanke sneeuw stelt ons in staat de letters te lezen. Straks zal het donker zijn. De namen der steden roepen een visioen op. Een visioen van licht, vreugde, warmte. Nu ontsteekt men in de steden de straatlantaarns, nu weerspiegelen de lichtreclames haar bonte pracht in het water, nu slenteren de avondgangers na volbrachte dagtaak langs de uitstallingen der winkels. Nu wordt het gezellig in huis en op straat. En wij verzinken, onmachtig en onopgemerkt, in koude en duisternis. Wij schreeuwen van angst, maar nie mand hoort ons; wij strekken de handen om hulp; niemand, die onze krampachtige gebaren ontwaart. De eenzaamheid is tot ons gekomen en wij sterven aan haar verschrikking. Doch diezelfde eenzaamheid kan ons een weldaad zijn. Juist de volte en drukte van het moderne leven kan ons naar haar doen snakken. Wat zijn wij in het geren en geratel der groote stad? Wij drijven mee in den menschenstroom; wij staan open voor alle geluiden en stemmen. Meeningen en verbeeldingen verdringen zich in ons bewustzijn; wij hebben geen tijd tot ons zelf te komen. Zóó gewend zijn wij, voortdurend door genooten om geven, op hen te steunen, met hen te spreken, dat ons persoonlijk gemoedsleven wordt overwoekerd door hun overleggingen. Wij kennen onszelf niet meer, om dat wij de stilte niet langer kennen. Afleiding en aitijd afleiding; inderdaad gansch de dag leidt ons af van onszelf en zelfs de nacht geeft ons geen rust. Dan kunnen wij plotseling behoefte krijgen aan in keer en nu gaan wij de eenzaamheid zoeken. En als wij tot haar komen, is zij een weldaad. Nu liggen wij bij den handwijzer en het spellen van de namen der steden geeft ons verademing. Eindelijk zijn wij eens van die steden af. Eindelijk eens geen andere stemmen, waarin de stem van ons hart ver klinkt; eindelijk eens geen andere gezichten, waar achter het gelaat onzer eigen ziel schuil gaat. Eindelijk eens alleen met ons zelf! Wij hebben behoefte aan eenzaamheid. Zelfs zij, die ons het dierbaarst zijn, kunnen ons op zeker oogenblik te veel worden. Wie denkt hier niet aan dat grootsche voorbeeld van den tragischen Tolstoy, die als stokoud man zijn gezin ontvlood om zichzelf te hervinden. Als die man bij den handwijzer lag Tolstoy in de sneeuw en hij spelde daarboven zich op den houten arm de namen van groote steden, waarin hij geleefd, gewerkt, gestreden en gerumoerd had. Wat zijn alle licht schijnsels, alle warmtebronnen, alle gezelligheidsmiddel punten tegenover dat majesteitelijk verschijnsel: de dood? Den dood wacht men in eenzaamheid af, omdat men zichzelf wil zijn als men sterft. Al zijn wij geen diepe en tragische figuren als Tolstoy, toch haken wij onder bepaalde omstandigheden naar eenzaamheid. Al staan wij midden in 't volle leven en gevoelen wij onze kracht, toch is ons in een bepaalde stemming ieder gezelschap te veel. Laat ons in zulke oogenblikken den moed hebben, ons zelf te hervinden in eenzaamheid. Te weinig zijn in onze moderne samenleving de gelegenheden tot stilte en inkeer. Wij moeten ze zelf scheppen en daarmee de verwondering, soms den spot onzer omgeving trot- seeren. Mogen wij dikwijls tot de eenzaamheid komen, maar de Hemel beware ons er voor, dat de eenzaamheid tot ons komt. H, G. Cannegieter Vreemdsoortige opendeur-politiek. De heer L. reed met zijn auto op de Elswoutslaan. Onder het rijden ging het portier open, de bestuurder evenwel bemerkte hiervan niets en reed door. Uit tegenovergestelde rich ting kwam een wielrijdster aan rijden die het portier, daar zij niet voldoende uit kon wijken, tegen zich aan kreeg. Door de schok viel zij op den grond waar zij door schrik eenigen tijd bleef liggen. Door om standers werd zij opgeholpen. Het bleek dat zij geen letsel had bekomen. Haar fiets was echter geheel ver nield. In de kuil of op het zand? Woensdagmiddag, 13 dezer te 2 uur, tournooi tusschen vóór- en tegenstan ders van het bekende Raadsbesluit in zake grond aankoop voor een nieuw Raadhuis, in het gebouw der Provinciale Staten aan de Jansstraat te Haarlem. Openbaar. Geen entrée. Allen zijn welkom. Toreador voor de gemeente dr. Bornwater. Tegenvoeters de hh. Prinsenberg en meer andere adressanten. Scheidsge recht: Gedeputeerde Staten. „Hier is de A.V.R.O." en „Goedennacht en Welte rusten." Zooals men weet komen leden en een groot aantal medewerkers der A.V.R.O. op 1 Maart in de Gem. Concertzaal te Haarlem met een zeer varieerend programma. De A.V.R.O. stedentochten zijn voor deze Vereeniging zegetochten geworden. In iedere stad die zij aldus bezoekt, werd zij op grootsche wijze gehul digd. Ook Haarlem en Omgeving wil niet ten achter blijven en wil bij deze huldiging goed voor den dag komen. Door een aantal luisteraars is een huldigings commissie gevormd, die reeds iedere week vergadert en de huldigingsplannen druk bespreekt. Ook is men bezig een eere-comité te vormen. Het dagelijksch be stuur ziet met voldoening dat het de volle medewer king heeft van reeds tal van luisteraars, die voor de A.V.R.O. huldiging hun bijdragen hebben ingezon den. Luistervinken die daadwerkelijk willen mede werken voor de A.V.R.O.-huldiging kunnen gelden hiervoor inzenden aan den penningmeester van het comité, den heer Ronca, Schouwtjeslaan 55, Haarlem. Er is besloten een feestelijke intocht der A.V.R.O.- leiders te organiseeren. Hiervoor zijn noodig een groot aantal auto's. De Commissie is de meening toegedaan, dat luistervinken, die in het bezit van een auto zijn, deze wel voor een tijdje voor dit doel af willen staan. Zijn er dus luistervinken, die hun auto voor dit aar dige doel even af willen staan, laten zij zich dan op geven aan den heer Schotel, Westerhoutstraat 33, Haarlem. Heeren luistervinken van gezegend Bloe- mendaal en van 't Kopje, schrijft aan den heer Schotel! J. A. MENG Directeur CHR. FANFARECORPS „SURSUM Wie ooren heeft, die hoore. Woensdag 13 Februari e.k. geeft ons Bloemendaalsch muziekkorps een con cert in Hotel Vreeburg voor leden, donateurs en ge- noodigden. Aan dit concert zal verder medewerken het zangkoor Vox Humana uit Santpoort. Voor mu ziekliefhebbers zal het een genotvolle avond worden. Wij geven in dit nummer een portret van den zoo bekenden directeur van Sursum, den heer Meng. Zaterdag 2 Februari gaf het Rotterdamsch Hofstad Tooneel in den Stadsschouwburg „Juffrouw Kerk- muis'" een Hongaarsch blijspel van Ladeslaus Fodor. Een zeer talrijk publiek was opge komen om Annie van Ees en Cor van der Lugt te zien, waartoe wij niet al te dikwijls in staat worden gesteld. De hoofdrol gaf alle gelegenheid aan Annie van Ees om hare bewonderaars in verrukking te brengen met haar zeer eigen wedergave van een figuur tje als de Kerkmuis, met haar kleine gebaartjes, korte woordjes, haar gra- cieuse bewegelijkheid en het eigen aardige timbre van haar stem. Het arme eenvoudige typistetje met de groote energie en werkkracht, dat als particulier secretaresse van den groo- ten Bankpresident haar meer wufte voorgangster zoo succesvol opvolgt en met haar morsmoutjes en zedig jurkje den President niet van zijn werk af leidt, komt in Parijs, waar zaken hen heenvoeren, in aanraking met den vroolijken kant van het leven, eindigt met den President ook al weer anders dan als werkkracht te interesseeren, wordt ontslagen echter om na nog eenige verwikkelingen des President's vrouw te worden. Dit is in korte woor den den inhoud van 't stuk, dat onge veer van 't gehalte is van Molnar's Ri- vièra, dat wij verleden jaar ook van dit gezelschap zagen. Het is wat oppervlakkig en zonder veel inhoud, wat sentimenteel en wat opzettelijk geestig, doch wel aardig om te zien; alleen het binnenkomen van de onhoorbare Kerkmuis in het eerste bedrijf en haar dapperen strijd voor haar baantje was werkelijk goed van opzet en hier gaf Annie van Ees superieur spel te zien. Cor van der Lugt speelt den geaffai- reerden, kort aangebonden Bankpre sident voortreffelijk. De geheele vertooning was trouwens zeer goed. Jan Grefe als den telkens maar weer in zijn slaap gestoorden procuratie houder Schünzl was werkelijk grap pig en de rollen van den bankcommissaris, den zoon van de President en de voormalige typiste waren bij Ludzer Eriga, C. van der Lugt Melsert Mzn. en Minny Erfmann in goede handen. Voortreffelijk waren de decors van Veterman. Het bankgebouw in de eerste akte was werkelijk prachtig, alles even solide, mooi en rustig. J.l. Zondag gaf voor een geheel uitverkochten schouw burg het Uperettegezelscnap van Fritz Hirsch ,,An der schónen blauen Donau". Deze operette is een mengsel van „Ich hab mein Herz in Heidelberg verloren" en „Ein Rheinisches Madel". Ditmaal is het een jong musicus, die op de prinses verheft; er zijn weer een herbergscene, een speech en een jubileum. We hebben 't alles al meer gezien. Als operette vinden wij ,,An der schónen blauen Do nau" bepaald niets bijzonders. De muziek is zeer mid delmatig, de pakkende wijzen zijn van Johann Strauss, en de geschiedenis zelf is ook niet boeiend. Voortreffelijk was echter weer de opvoering! Schit terende decors, bijzonder mooie costumes en een Schwung en vroolijkheid die het publiek mee sleept. Paul Harden, die de rol van Pepperl, den jongen mu sicus voortreffelijk vervult, heeft een ware verjon gingskuur ondergaan. Mimi Gyenes was weer een schoone lieftallige prinses en zong heel goed. Friedel Dotza was de waardin en als altijd uitstekend evenals Fritz Geiger, de waard uit de silberne Bretzel, Franz Burian als de piccolo Maxi kreeg een extra applaus voor zijn geestige kromme sprongen en Fritz Hirsch als de kamerdienaar der prinses had weer veel succes; hij is ook altijd grappig. Toch zien wij hem veel liever jn een rol als die van den Minister in „Walzertraum". Zijn optreden in den laatsten tijd neigt naar de revue, en indien hij zoo blijft doorgaan zal het hem wellicht zoo vergaan als Juhny van den Blauen Vogel, die zichzelf heeft overleefd en daar is Fritz Hirsch veel te goed voor. Heel graag zouden wij de „Czardasfürstin" ook in Haarlem zien. Voor de recette behoeft niemand bang te zijn, dus waarom nog geaarzeld? De Vorst keert steeds terug. Het is thans voor de zesde keer, dat de ijsbanen wederom opengesteld zijn, de schaatsenrijders hun schaatsen voor den dag halen. Er komt geen einde aan, steeds keert de vorst terug. Het is lang geleden, dat we zoo'n wintertje gehad hebben. Als men op straat loopt, ziet men dat acht van de tien menschen, schaatsen bij zich hebben. Kaarten voor de ijsbaan bengelen aan jas of mantel en het heeft er veel van of we bij de rijwielbelasting ook nog een ijssportbelasting hebben gekregen, waar bij de merken evenals van de rijwielen zichtbaar ge dragen moeten worden. Men heeft alle takken van sport opzij gezet op twee na en wel de ijssport en de Hockeysport. Hockey wordt veel op het ijs gespeeld. De vorst heeft de melkboeren een leelijke poets ge bakken. Het is al meermalen voorgekomen dat fles- schen met melk veranderden in flesschen met ijs. Al leen door de flesschen voldoende te bedekken met wollen dekens of zakken kan met het bevriezen voor komen. Of melk op zichzelf kan bevriezen weten we niet, maar wel weten we dat water spoedig bevroren Zondag heeft dan toch de wedstrijd in het schoonrijden en het reeds lang aangekondigde vuurwerk op de Haarlemsche ijsbaan plaats kunnen hebben. Des mid dags het schoonrijden voor dames en voor paren. De belangstelling hiervoor was zeer groot, terwijl een groot aantal deelnemers voor dezen wedstrijd hadden ingeschreven. De jury had druk werk met de beoor deeling en zijn taak was zeer moeilijk, daar zij, die aan dezen wedstrijd deelnamen de kunst van het schoon rijden verstonden. Het begon reeds donker te worden toen het laatste paar aan de beurt was en de jury zijn laatste aanteekkeningen maakte. Het echtpaar Klaphorst behaalde bij dezen wedstrijd den eersten prijs. Het avondfeest bestond alleen uit een groot vuurwerk, dat te 9 uur 30 ontstoken werd. Drie kwartier lang hebben de aanwezigen genoten van draaiende zonnen, vuurfonteinen, bruisende watervallen (van vuur na tuurlijk), enz. Na afloop van dit vuurwerk werd tot 12 uur nog baantje gereden, waarna de baan ge sloten werd. Melden we nog dat de baan met vlaggen versierd was en het clubhuis des avonds door ontel bare electr. lichtjes was verlicht. Wie bindt de kat de bel aan? Op de Bloemendaal- sche ijsbaan wordt ook druk gereden. Jammer is het, dat de ijspret aldaar nimmer opgevroolijkt wordt door muziek. Ook mocht het bestuur der Bloemendaalsche ijsclub er eens toe overgaan wedstrijden in het hardrijden en schoonrijden uit te schrijven. Het bestuur heeft tot nu toe op dit gebied niet veel voor de leden gedaan.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Het Bloemendaalsch Weekblad | 1929 | | pagina 1