BON
„DE LUCHTREIS VAN DE PEGASUS
DE LUCHTREIS VAN DE PEGASUS
TOONEEL.
ff
ADMINISTRATIE HET BLOEMENDAALSCH WEEKBLAD.
Bij inlevering van dezen BON wordt tegen betaling van
0.48 beschikbaar gesteld: EEN EXEMPLAAR VAN
„DE LUCHTREIS VAN DE PEGASUS
INGEZONDEN.
STADSSCHOUWBURG.
Op Zondag 24 Nov. gaf het Oost-Ned. tooneel
„Volpone".
Het blijft een steeds weer te bekennen waar
heid, dat al wat de kern van het algemeen men-
scheiijke raakt, hetzij het goede of het kwade
erin door alle tijden heen de moeite waard ge
vonden wordt om te worden belicht en ten aan-
schouwe te worden gebracht.
Dit stuk, geschreven door den zestiende-
eeuwer Jonson, een vriend van Shakespeare, die
in zijn stukken schijnt meegespeeld te hebben,
behandelt in alle mogelijkheden van tóen, het
probleem van den vrek en dat van den pluim
strijker, die ten onzent reeds Maerlant in
gloeiende bewoordingen deed klagen„Zóó moet
de eer van de aarde verdwijnen."
Is het nü anders dan toen? Het moderne
tooneelstuk „Zooeven verschenen"dat j.l.
Maandag 25 Nov. door het Ver. Rotterdamsch
Hofstad-Tooneel gespeeld werd, geeft hierop het
antwoord. Hier wordt niet geïntrigeerd met
goud en kostbaarheden, bij een simuleerend
stovende, die lacht en grijnst als een Maephisto,
bij elke schijnbare overwinning, bij eiken
uit, die lacht, niet om den buit, maar om het
schaakspel, dat hij- speelt, met zijn pluim
strijkers.
„Zooeven verschenen" is modern: uitgevers,
die intrigeeren omvoordeelige koopwaar
0 huis te krijgen. Op kunstwaarde komt het
niet aan. Voor hem, wiens werk het meest ge
kocht wordt, wordt een verkiezingscampagne op
>uw gezet, om een of anderen literairen prijs.
Is dit niet juist het gegeven uit Volpone? Wat
indert het, dat de gouden ring met juweelen
na zijn dood vooral weer van zijn vingers af-
etrokken" zal worden? „Hij merkt het immers
iet? Wat hindert het, dat al die geschenken
iet uit liefde, maar uit valschheid gegeven
•orden? Hij merkt het niet." Althans zoo den-
en de gevers.
En wat hindert het, dat het publiek misleid
vordt, doordat een machtig uitgever voor een
c-ht werk propaganda maakt en er een prijs
n- tracht te verkrijgen, mits hij dien maar
t ziet uitgereikt aan een verdienstelijk, maar
■jesnoept" auteur? Geld! Geld is het, waar
alles om gaat, zingt Volpone's knecht. „Zot
't aanbidt, zót die het haat."
Décors en spel van Volpone waren uitstekend;
vlotte tempo is voor dit werk een verhooging
i de artistieke waarde. Geheel in den geest
Jonson, die zijn figuren plaatste in weelde-
kleurige millieux, waar zang en dans en
lijkheid een masker zijn voor den duivel-
litigen hartstocht,
an de figuren vielen vooral op: Albert van
lsum, als Volpone, Cruys Voorbergh als de
ht en handlanger Mosca, en Ger. Arbous
de notaris. Maar goed en vlot spel gaven
allen.
't Kan ons, na zoo'n stuk, spijten dat de zoo-
amde moderne levensomstandigheden,
iilijk is het de bangheid van de burgerziel
r echt geluk, weinig financiëele mogelijk-
ien bieden voor dergelijke stukken. En toch...
zijn het burger-tooneel beu. We gaan niet
ar den Schouwburg, om daar nog eens onom-
verkt te beleven, wat om ons heen voorvalt,
1 ar dan zonder fantasie, precies zooals het
h op den nuchteren dag aan ons voordoet.
revue's? Tja! Voor 'n keer is het leuk, meer
niet. -v.' -
!s het wonder, dat, zooals Royaards het ook
1de, Shakespeare weer opkomt en dat er in
<>eder-literatuur's oude kabinet gezocht wordt
r nog meer van dien aard. We willen weer
■t leven en streven van den mensch in al zijn
lerlijke menschelijkheid ervaren. We willen
li schijn meer, maar echte bewogenheid. En
s ook fantasie en als franje mag daarbij
men het fantastische. Want we willen kleur
n licht en gloed en zielenwarmte, ook buiten de
i'k, ook buiten onze huiskamerlectuur en om
gang in ons gezin.
Het Ned.-Ind. Tooneel gaf op Zaterdag 23
November
„Leven"
Dit werd goed gespeeld, met Tilly Lus als
Simone en Jan C. de Vos Jr. als Robert in de
"nofdrollen. Het gegeven is eenvoudig, maar
fced-menschelijk. De ééne moeder wil van haar
ai iid geen afstand doen, hoewel zij tuberculeus
is en het kind móet besmetten. Gevolgdit ziek-
g"worden, maar veel verstandiger kind, dat de
echte liefde begrijpt, zal nu het offer wèl
uigen, en boet dus voor het egoïsme van haar
moeder.
Er staat geschreven, niet waar?, dat de zon-
Gii der ouders aan de kinderen gewroken wor-
fk.nIs dit een onafwendbaar noodlot? Veel
minder dan men denkt, voor wie weet, dat
helde is: géven en desnoods: offeren. Dit is 't
wat dit werk, in al zijn eenvoud, tot een meester
werk stempelt.
HET HANDELSREGISTER.
Aan het maandblad van de Haarlemsche
Kamer van Koophandel en Fabrieken ontleenen
A( de volgende opgaaf van nieuw ingeschreven
handelszaken in het Handelsregister
Nils Anderson, Vogelenzang, Bekslaan 40,
Kloembollenhandel (geen B.P.). Venn.: J. Th.
Mjselaar en L. M. van Keulen. Woningbureau
»Kweekduin", Makelaardij onr. goederen en
assurantiën, annex Woningbureau, Julianalaan
Overveen. E.: C. F. van Wageningen, wed.
van A. J. Gijsinck. N.V. Bouw- en Administratie
aatschappjj „Jansco", Overveen, Oranje
Nassaulaan 132 (bijv. 2761 tot de Nederl.
staatscourant van 7 October 1929, No. 195).
ir.A. Jansma, Overveen. Het maatschappelijk
pitaal bedraagt 10.000.waarvan ge
plaatst en gestort is 2.000.Joh. F. Fieggen,
Zonnebloemlaan 9, Aerdenhout, handel in gra
fische artikelen. Afkomstig van Amsterdam.
E.Joh. F. Fieggen. Hotel Café Restaurant
„Rusthoek", Bloemendaal, Bloemendaalscheweg
141143. E.S. Zwaagman. N.V. Ontginnings
Maatschappij „Laag Westerwolde" en „Hoog
Westerwolde", (bijv. 2747 en 2746 tot de
Nederl. Staatscour. van 30 September 1929
No. 190), beide gevestigd te Overveen, Kweek- I
duinweg 2. Dir.W. J. M. Westerwoudt, Over- i
veen. Het maatschappelijk kapitaal bedraagt j
40.000.waarvan geplaatst is 8.000.en I
gestort 800.
RADIO UIT DEN GOEDEN OUDEN TIJD.
Een onzer medewerkers verzoekt ons op
neming van het volgende:
U moet niet denken, lezer, dat het opschrift
van dit stukje u terug zal brengen naar den tijd
dat onze voorvaderen nog pruiken droegen en
met voertuigen zonder wielen, krachtig bij
gestaan met de „smeerlap", over de hobbelige
keien schoven. Neen, toen bestond de draadlooze
nog niet. Met den goeden ouden tijd der radio
bedoel ik dien van 10 jaar terug, toen de radio
in haar beginstadium was. Enkele radio-ama
teurs, die toen reeds een toestel hadden, zullen
het volkomen met mij eens zijn, dat het in den
aether heel wat rustiger was dan thans. We
hadden toentertijd in ons'land 4 zendstations en
wel de Ned. Radio-industrie, Middelraad te
IJmuiden, Boosman uit Amsterdam en Vaz
Dias. In het buitenland was er nog niet veel te
beleven. Londen (2.L.O.) was toen bijna het
beste station in het buitenland dat er was. De
vier zendstations bij ons werkten maar eenige
avonden in de week.
Het meeste werd geluisterd naar den omroep
van de Ned. Radio-industrie, die steeds haar
best deed om de gegeven programma's zoo goed
mogelijk door te zenden. De heer Idzerda, radio-
techniker, was als programmaverzorger en als
omroeper aldaar de man op de rechte plaats.
Des Maandagsavonds, na het afwerken van het
gewone programma, was er een correspon
dentie-uurtje en werden brieven van luister
vinken, aan zijn omroep gezonden, en waarin
stond hoe de luisteraars het gebodene gevonden
hadden, door den heer Idzerda voorgelezen.
Brieven van allerlei aard werden door hem be
handeld. Hij deed dit op zulk een aangename
wijze, dat het correspondentie-uurtje spoedig
door velen niet gaarne gemist wilde worden.
Op allergeestigste wijze werden de brieven
besproken en met den kophoorn op (luidspre
kers had men toen nog niet) zat men soms tot
laat in den nacht voor zijn toestel met de handen
op den buik te schateren van de lach, zoodat
dikwijls huisgenooten, die zich ter ruste hadden
begeven, uit hun bed kwamen om te vragen of
het nu bijna uit was met dit idiote gelach in je
eentje.
Dit kwam natuurlijk omdat zij niets konden
hooren van wat er gezegd werd. De Batavieren,
het zoogenaamde omroeporkest van de N. R. I„
heeft in dien tijd heel wat goeds laten hooren.
Jammer, dat de kwaliteit der uitzendingen niet
altijd even goed waren. Dit was een kwestie
van geld. Men roeide met de riemen die er
waren, maar deze bleken niet in staat te zijn de
uitzendingen geregeld goed te doen slagen. Het
materiaal moest verbeterd worden, maar men
beschikte niet over voldoende middelen (finan
ciën) om dit te kunnen bewerken.
Middelraad uit IJmuiden was ook, voor dien
tijd tenminste, een goed omroepstation. De pro
gramma's bestonden uit gramofoonmuziek,
mandoline-orkest of een pianorecital door Mej.
Annie Middelraad. Ze speelde werkelijk heel
goed. Stuurde men haar een kaartje met een
complimentje er op, dan werd je hiervoor per
microfoon door haar persoonlijk bedankt. Men
ziet dus, hoe het er vroeger gemoedelijk aan toe
ging. Het was echt knus en als ik spreek van
radio in den goeden ouden tijd, dan overdrijf ik
geenszins, vooral als we naar het hedendaagsche
terugkeeren en geen raad weten, om al die vele
kortegolfstations uit elkaar te houden, of om
niet duizelig te worden van al de ruzies, die er
in den aether gemaakt wordt, of door een om
roeper, die zonder blikken of blozen tegen een
slapeloos, zenuwachtig radio-amateur zegt een
„Goedennacht" en „Welterusten".
KOOPT NIET Z.G. „AANDEELEN IN HET
WERK DER BLINDEN".
De secretaris van den Armenraad te Amster
dam, de heer J. Everts, verzoekt ons opneming
van het volgende:
Aan de huizen in Amsterdam en omgeving-
worden „aandeelen in het werk der blinden"
verkocht, die uitgegeven zouden zijn door een
„Werkverschaffing aan blinden en andere in
validen in Nederland", soms ook wel aangeduid
als „Nederlandsche Nijverheid der Blinden",
Govert Flinckstraat 149, Amsterdam.
Het publiek zij er opnieuw uitdrukkelijk op
gewezen, dat er geen bona fide instellingen van
die namen bestaan en deze aandeelen door een
combinatie van personen worden uitgegeven,
die niet de minste hulp van het publiek ver
dienen.
ONZE HERTENKAMP.
Al meermalen is het voorgekomen, dat her
dershonden, die met hun baas langs de herten
kamp loopen, woest te keer trekken tegen de
herten. Luid blaffend rennen de honden langs
de afrastering; ze brengen de herten geheel van
streek. Meermalen hebben we het bijgewoond,
dat de baas van zoo'n keffenden hond niets deed
om het dier koest te houden. Daar de herten nu
aardig in hun omgeving gewend en tot rust ge
komen zijn, is 't gewenscht dat zij niet door
honden opgejaagd worden. Een bordje bij het
hek te plaatsen met het opschrift: „Verzoeke
honden vast te houden", zou misschien eenige
goede resultaten kunnen opleveren.
Evenals het vorige jaar stellen wij ook ditmaal weer een fraai KINDERBOEK
verkrijgbaar, samengesteld door den teekenaar van onze zoo populaire kinderrubriek, den
heer G. Th. ROTMAN, getiteld:
ff
ff
Dit fraaie kinderprentenboek, waarvan ook de [ouderen kunnen genieten door de
leuke teekeningen en den humoristischen tekstj eent zichjin het bijzonder voor St. Nico-
laas geschenk, mede door de smaakvolle uitvoering, die het'boek tot™een begeerens-
waardig cadeau maakt. De prijs van het werkje is tijdelijk f 0.48, afgehaald aan ons
bureau. Voor bezorging wordt f 0.05 berekend.
Waar het vorig jaar de oplaag in enkele dagen was uitverkocht is', spoedige bestelling
dringend gewenscht.
MINAHASSA-GELDINZAMELING.
Nu het plaatselijk Minahassa-Comité Bloemen
daal zich van haar taak gekweten heeft, kan
met voldoening geconstateerd worden, dat het
resultaat der geldinzameling zeer bevredigend
te noemen is.
Na aftrek van de onkosten kon aan het Hoofd
comité een bedrag van 3515.02 worden over
gemaakt.
Het hoofdcomité is ieder, die door zijn milde
gaven tot het welslagen van de collecte heeft
bijgedragen, zeer dankbaar.
VOORBODE VAN KOMENDEN WINTER.
De uitgebloeide bloemen zijn uit onze perken
verwijderd. Een voorbode van den komenden
winter.
DE NOOD DER TUBERCULOSE-
VEREENIGIN G.
Geachte Redactie.
Mag ik voor deze aangelegenheid nog eenmaal
een beroep dóen op uwe gastvrijheid.
Op onzen oproep om steun ontvingen wij van
vele zijden een extra-bijdrage om de uitzending-
van patiënten te blijven voortzetten. Alle patiën
ten, die op de wachtlijst stonden, of zich in den
loop der laatste weken aanmeldden, zijn uit
gezonden. Mede namens het bestuur betuig ik
allen hartelijk dank voor de betoonde hulp. De
inwoners van Haarlem en omstreken hebben op
nieuw getoond niet alleen een open oog, doch
tevens een open beurs te bezitten, wanneer het
geldt leed van anderen te verzachten.
Alleen moet mij één opmerking van het hart.
Wanneer ik de lijst van giften nazie, dan komt
het mij voor, dat er nog meerdere personen zijn,
die van plan waren een bijdrage te schenken,
doch door de één of andere oorzaak vergaten
tot nu toe aan hun voornemen gevolg te geven.
Mag ik deze personen even herinneren, dat ons
giro-nummer 119600 bedraagt, terwijl tevens
gaarne giften in ontvangst worden genomen
aan het Consultatie-bureau, Ged. Oude Gracht
41. Het bedrag, benoodigd voor het loopende
jaar, is nog niet bij elkaar.
U, geachte Redactie, hartelijk dank voor de
verleende medewerking,
Hoogachtend,
Uw dw„
G. v. WAARD, Administrateur.
Haarlem, Nov. 1929.
WONINGBOUW IN BLOEMENDAAL.
Geachte Redactie.
Mag ik s.v.p. naar aanleiding van het inge
zonden stuk van den heer G. A. Tijssen eenige
opmerkingen maken? Ik vraag mij in de eerste
plaats af, of men met op deze manier over zijn
mede-woningbouwbestuurders te schrijven, de
zaak van het woningvraagstuk ook maar iets
verder brengt. Het is inderdaad waar, dat de
wethouder in den Raad aan de heeren Schulz en
Noorman heeft gezegd: wanneer U grond kunt
krijgen, dan zal het gemeentebestuur bereid zijn
te bevorderen dat er woningen komen.
Wanneer er nu, zooals de heer T. zelf mee
deelt, per advertentie in de plaatselijke pers dit
bouwterrein is aangeboden, dan behoeft men het
toch niet voor te stellen alsof de woningbouw-
vereeniging „Bloemendaal-Noord" hemel en
aarde bewogen heeft om aan dit bouwterrein te
kcmen. De heer T. constateert zelf, dat andere
woningbouwvereenigingen het ook hadden ge
kund; het is dus een rijpe vrucht, welke aan
„Bloemendaal-Noord" in den schoot gevallen is.
Alléén de omstandigheid, dat zij daar in de buurt
gehuisvest is en daar in de omgeving beter ge
oriënteerd is dan de andere woningbouwvereeni
gingen, heeft haar bij het in vóó.rkoop krijgen
van het terrein een niet te ontkennen voor
sprong op de andere bezorgd. Het had in dit ge
val evengoed een andere bouwvereeniging kun
nen zijn of de gemeente zelf. Is het nu zoo te
veroordeelen, dat, daar de grond door de ge
meente Bloemendaal is gekocht, van de be
lasting-penningen welke door alle inwoners zijn
bijeengebracht, ook andere woningbouwvereeni
gingen een graantje willen meepikken, om zoo
doende ook eens in de gelegenheid te komen een
gedeelte der woningaanvragen van hun inschrij
vingslij sten te spuien? Is dat een unfaire daad,
zooals de heer Tijssen die belieft te betitelen?
Moeten wij niet veeleer waardeering hebben
voor elkanders ijver, om zooveel menschen,
welke nog in krotten wonen, en zoovelen welke
reeds jaren hun arbeid hier hebben, maar ritfg
steeds niet in de gelegenheid zijn geweest om in
de nabijheid van dien arbeid een woning te
vinden, zoo spoedig mogelijk te helpen? En als
men in dezen geest handelt, verdienen de daden
van de bestuurders der woningbodwvereeni-
gingen, die hun arbeid stellen in dienst van de
gemeenschap, bestempeld te worden met struik-
rooverspolitiek
Wat 't andere argument betreft, 't geen de heer
T. naar voren brengt, n.l. dat er in een woning
complex verschil zou komen van architectuur:
Is dit inderdaad zoo erg? Is het zoo mooi, aan
eengeregen bouwblokken, met één en dezelfde
lijn en opvatting, die onze woningcomplexen be
stempelen met den naam arbeiderskwartieren?
Zou het geen voordeel .zijn, vooral in de om
geving waar het bewuste terrein gelegen is en
waar in verband met het natuurschoon een
open bebouwing zal worden toegepast, dat er
hier en daar eens andere opvatting van een
gevel domineert? En, gesteld, dat dit niet is aan
te bevelen, staan dan de woningbouwbesturen
zóó ver van elkaar af, dat er niet tot overeen
stemming zou zijn te komen over één architect
voor het geheele complex en voor het geheele
plan
Lang voordat deze grond door de gemeente
werd aangekocht, kwamen in haar bezit de gron
den aan het Brouwerskolkje. Toen er bij die ge
legenheid sprake van was, dat deze gronden voor
bebouwing zouden worden uitgegeven aan de
woningbouwvereniging „Bloemendaal", heb
ben toen de heer Schulz en Noorman, welke zoo
nauw verwant zijn aan de woningbouwvereni
ging welke door den heer Tijssen in bescher
ming wordt genomen, zich bij voorbaat reeds bij
een eventueele beslissing in die richting neer
gelegd, of hebben zij zich toen daartegen niet
met hand en tand verzet en heeft bij die gelegen
heid ook niet „Bloemendaal-Noord" te kennen
gegeven, dat zij voor een gedeelte van dit bouw
terrein in aanmerking wenschte te komen? En
heeft U ooit gemerkt, dat de woningboifwver-
eeniging „Bloemendaal" of een andere zich
tegen deze mededinging verzette? Neen immers.
Daarom ben ik van meening, dat in de aanvrage
van de andere woningbouwvereenigingen, om
voor een gedeelte van genoemd bouwterrein in
aanmerking te komen, niets onbillijks gelegen
is en zie ik alleen in het schrijven van den heer
Tijssen een poging om stemming te maken tegen
den tijd dat de Raad in dezen een beslissing
moet nemen en is mijns inziens de vraag niet
ongemotiveerd, of de politiek hem bij het schrij
ven van dit ingezonden stuk geen parten ge
speeld heeft
Tenslotte nog deze raad: laten wij, als er iets
is wat samenbrengt, als woningbestuurders, aan
den tafel gaan zitten en de zaak daar eerlijk en
oprecht onder de oogen zien. Trachten door
onderlinge bespreking de zaak van de volkshuis
vesting te bevorderen en waar noodig in goede
banen te leiden, inplaats van dat men in het
openbaar elkaar zwart tracht te maken en
elkaar vliegen af tracht te vangen. Wanneer
„Bloemendaal-Noord" liever alléén beslag legt
op de gronden aan den Brederodeweg en in de
toekomst zouden de gronden van de Brouwers
kolk in handen kunnen komen van de vereen i-
ging „Bloemendaal", dan zou ik persoonlijk dat
een zeer goede oplossing vinden.
Met vriendelijken dank,
J. G. VAN KESSEL,
Secr. Woningb.ver. „Bloemendaal".
