1
KUNSTKALENDER.
BON
A. G. POST - WAGENMAKER
De blinde op de brug.
Nadruk verboden
INGEZONDEN
PREDIKBEURTEN.
Tïjne Meiange Beter
Hoogste peicentage
TtoemOotel
SO -70-05en 60 ets.p.pond
Kteveipalk 7ët. 70180
Tegen inlevering van onderstaanden bon stellen wij voor onze lezers een
fraaien KUNSTKALENDER beschikbaar.
Er is slechts een beperkt aantal ter beschikking.
De prijs is vastgesteld op f 0.30, afgehaald aan ons bureau.
Voor bezorging wordt f 0.05 berekend.
ADMINISTRATIE „HET BLOEMENDAALSCH WEEKBLAD".
VOOR 1 KUNSTKALENDER, prijs f 0.30.
I. VAN VESSEM's Luxe Brood- en Banketbakkerij
Voor den OUDEJAARSAVOND bieden wij U aan;
OUDE.JAARSSCHETS
DOOR
H. G. CANNEGIETER.
Steven stond vast in zijn schoenen. Hij kende
de wereld en was wars van sentimentaliteit.
Plichtsgetrouw deed hij zijn werk op het bureau
v de spoorwegen en hij wilde, dat ieder ander
>lLt jne even plichtsgetrouw zou verrichten.
Zijn dug was ingedeeld naar het spoorboekje en
zijn werkzaamheden kwamen en gingen met de
regelmaat van de treinen. Nooit was hij een
minuut te laat bij zijn vrouw aan den maaltijd
en hij eischte van haar ook, dat deze prompt
om zes uur beginnen zou.
Er was voor Steven geen moeilijker tijd dan de
dagen, waarop hij vacantie had. Dan liep hij
stuurloos rond als een stationchef, wiens dienst-
regeling door een spoorwegongeluk in de war
is geraakt. Met den Oudejaarsdag had zijn vrouw
hem des middags maar de stad ingestuurd,
omdat hij thuis met zijn ongedurig gedraai haar
nerveus maakte en zij toch al haar zelfbeheersching
reeds noodig had voor de voorbereiding van het
Oudejaarsavondpartijtje.
Ze had vandaag geen gelegenheid, een behoorlijk
middagmaal klaar te maken en daarom moest
haar man maar ergens in de stad gaan eten.
higezellig 1 Nu, vanavond zou hij zijn schade
an gezelligheid wel inhalen: dan kwamen zijn
beide kinderen thuis, zijn dochter met haar man
n zijn zoon met zijn meisje en bovendien nog een
paar broers van zijn vrouw met hun familie.
Voor zoo'n groote partij moest vandaag alles
wijken.
Steven had rondgeslenterd infden druilerigen
gen en zich geërgerd aan alles en nog wat. Wat
was het verkeer onhandig geregeld en wat zorgde
de reinigingsdienst slecht voor de straten. En
dan al die malle menschen met hun Ouderjaars-
vondgezichten nu reeds op klaarlichten dag.
Klaarlichten dag! het leek er nog al op met
dezen mieserigen regen.
Het meest ergerden Steven de bedelaars. Het
was, of er vandaag geen politie bestond. Ze
(.henen vrij spel te hebben; je struikelde over
die ongure typen met één arm of met één
been of met heelemaal geen beenen tusschen hun
.rukken. Je verging van 't gekras van viool
spelers, 't gedrens van barmonicamannen en 't
geteem van met liedjes ventende vrouwen. Wat
een janboel was 't in de stad!
liet een kwaad humeur stapte Steven de tram
ut om in een lunchroom zijn maal te gaan nemen.
Daar zat er waarempel al weer zoo'n vent op cle
brug. Steven werd woedend om die huichelachtige,
'oetsappige tronie, die al maar mummelde en met
oogen draaide, als een vriendelijkheids-mecha
niek.
Zou je zoo'n kerel niet! Wat een karakterloos
heid kweekte toch dat stompzinnige geven.
GEDENK DEN BLINDE stond op het bordje,
dat hij aan een riem voor zijn borst had hangen.
Hoe kon de politie zoo'n uitstalling van akeligheid
toelaten; waarom stopten ze zoo'n vent niet in
het blinden-instituutdaar waren toch die
instellingen voor
Maar natuurlijk, de vent zou niet willen; hij
had het zoo beter, nu hij speculeerde op de sen
timentaliteit van het straatpubliek. Zijn vieze
pet stond bol van de dubbeltjes.
Juist liet met vroom gebaar een vrouw weer
een geldstukje in de pet vallen. Het vriendelijk-
eids-apparaat neeg automatisch. Bah, wat een
walgelijke vertooning
Steven passeerde toevallig rakelings de vrouw,
terwijl zij haar barmhartige daad verrichtte.
.Waarom doet u dat?!", beet hij haar toe.
Hij schrok, zoodra 't woord er uit was. 't Ontviel
hem, zonder dat hij 't eigenlijk zelf wilde of wist.
,,Doe ik daar soms verkeerd aan?", vroeg de
vrouw, even bits, terug.
,,Göèd in elk geval niet!", snauwde Steven.
Hij keek de vrouw in 't gezicht.
Deze keek ook hem aan en verrast schoot ze
m den lach.
Steven, ben jij het?!"
Het was een kennis van hem en zijn vrouw.
Anna was onderwijzeres aan een armenschool en
kwam af en toe wel eens een avondje praten.
..Dat is ook toevallig!", zei Anna nog eens.
„Van jou had ik zooiets niet verwacht," bromde
Steven, zelfs door deze verrassing niet uit het
veld geslagen. „Leg me nou eens uit: wat beweegt
je eigenlijk er toe, zoo'n vent geld te geven en
daarmee de bedelarij aan te moedigen."
Uit Anna's gezicht verdween onmiddellijk de
lach.
„Dat weet ik niet," stamelde ze, strak. „In
elk geval deed ik het niet om hèm. Misschien deed
ik het meer om mezelf
„Uit behoefte, je sentimentaliteit te bevredigen.
Het is zaliger te geven dan te ontvangen, bedoel je.
Ja-ja, ik begrijp jede heerlijkheid van het
weldoen!"
Anna's gezicht klaarde weer op.
„Je kunt wel gelijk hebben," zei ze. „Het is
niet prettig, als je op Oudejaar niemand hebt
om goed voor te zijn. Jij hebt je gezin, je kinderen.
Ik heb niemand. Niemand dan deze blinde."
Steven voelde zich onzeker.
„Daaraan had ik niet gedacht," mompelde hij,
toeschietelijker reeds. „Ja, je bent eenzaam zoo'n
avond. Maar kom met me mee, dan eten we samen.
Mijn vrouw kan me vandaag thuis niet gebruiken.
En als je lust hebt, kun je van avond mee van de
partij zijn. Mijn kinderen komen, elk met zijn
wederhelft, en de broers van mijn vrouw, 't Zal
een gezellig Oudejaar worden. Doe mee, Anna,
je weet, dat je hartelijk welkom bent."
„Samen eten, goed," antwoordde Anna. „Als
ik je daarmee een pleizier doe Maar vanavond,
nee, hoe vriendelijk ik het van je vind, daarvan
kan niet komen."
„En je klaagt over je eenzaamheid. Ben je dan
liever vanavond alleen?"
„Ik bèn niet alleen. Ik houd Oudejaarsavond
met, schrik niet Steven! met den blinde!"
„Wat vertel je me nou? Met den blinde? Met
die vieze vent van de brug?"
„Een vieze vent is het niet. Heb je hem wel
goed aangekeken Beschrijf me hem eens. Je
bent altijd zoo secuur."
„Wat wil je toch Je praat zoo vreemd. Ik
begrijp er geen steek van. Maar goed dan. Ja,
ik heb dien blinde met bizondere belangstelling
geobserveerd. Zijn gezicht trof mij juist omdat
hij geen gezicht had. Een karakterlooze tronie,
zooals zuigelingen ze hebben. Maar dan een zui
geling met rimpels en grijs haar. Zoetsappig -
vriendelijk mummelmondje, maar tegelijk met een
valschen, dreigenden grijns. En dan die oogen
zonder licht! Dat flauwe, mistige, nietszeggende
wezen. En die dorre, vragende hand Ja,
nu merk ik tochdat die blinde op de brug indruk
op mij gemaakt heeft, dat hij mij geprikkeld heeft
door het ondoorgrondelijke van zijn uiterlijk
En met dien man wou je Oudejaarsavond
vieren? Ken je hem dan?"
„Evenmin als jij hem kent. Ik zie hem vandaag
voor het eerst. Maar ook op mij heeft hij indruk
gemaakt. Weet je aan wie hij mij onmiddellijk
deed denken? Het is Sylvester in eigen
persoon!"
„Je droomt, Anna. Houd me niet voor den
mal. Laten we liever hier binnen gaan om te eten."
Ze bestelden een maaltijd in de met Kerstgroen
en lichtjes versierde lunchroom. Een radio-strijkje
speelde een potpourri van Kerstliederen. Maar
bet tweetal gasten kwam niet in de ware feest
stemming. Peinzend kruimelden ze hun brood
en zwijgend lepelden ze hun soep.
Eindelijk hervatte Steven het gesprek.
„Benijd je me niet, Anna, om den gezelligen
kring, die me thuis straks wacht?"
„Er wacht mij meer!", antwoordde ze ernstig.
„Mij wacht straks de blinde."
„Begin je weer over die blinde?!"
„Zooals jij begint over je gezelschap. Jij vroeg
daarstraks op de brug, wat mij toch bewoog,
iets aan dien blinde te geven. Toen wist ik het
niet. Maar nu ben ik er over gaan nadenken."
„Was het toch sentimentaliteit?"
„Als je 't zoo noemen wilt. Zie je: die blinde,
dat is heel die duistere, onbekende wereld, waarvan
jij in je gezellig verlichte huiskamer geen tipje
te zien krijgt. Toen ik dien blinde wat gaf, was
't me, alsof ik iets deed, een kleinigheid maar,
voor die grauwe, naamlooze massa, die als een
zwarte zee van ellende onze vroolijk versierde
huizen op Oudejaarsavond omspoelt Zeker,
ik deed verkeerd met op die wijze de bedelarij
aan te moedigen, maar ik dacht niet aan bede
larij. Die blinde leek een symbool
„Maar waarom juist die blinde? Waarom geen
van al die andere bedelaars?"
„Is 't ook jou niet, Steven, of je op Oude
jaarsdag sympathie juist met blinden voelt? Zijn
we zelf geen blinden op Oudejaarsdag Als die
hulpelooze man turen ook wij heden in 't duister
vooruit, strekken ook wij onze tastende handen
uit. Wat zal óns in den schoot vallen?"
„Anna, je bent altijd een bizondere geweest.
Maar nu wou ik toch, dat je ophield met je
gefantaseer!"
„Jij houdt niet van het spel met den blinde, hé
Ik begrijp het, Steven. Zoo zijn er zoovelen van
avond. Ze sluiten zich op in hun veilig huis;
ze omringen zich met luidruchtig gezelschap; ze
steken alle kronen en kandelaars aan. Licht,
licht, zooveel' mogelijk licht! Ze willen het donker
daarbuiten vergeten Ze willen niet denken
aan dien blinden bedelaar op de brug met zijn
nietszeggend gezicht en zijn vragende hand. Is
't zoo niet, Steven?
„Je raakt aan 't malen daar op je eenzame
kamer, 't Zou goed zijn, als je mijn invitatie
maar aannam. Wé krijgen bisschop met appel
beignets. Mijn vrouw bakt ze zelf
„Maak me niets wijs, Steven. Ik merk, dat
ook jij in je hart niet ongevoelig bent voor den
bedelaar op de brug. Je bent een man van stiptheid
en orde. Je meet je weg uit, je deelt je tijd in.
En daarom hindert je het gezicht van dien blinde.
Hij ziet niet vooruit; hij ziet heelemaal niet.
Hij weet niet wat hem wacht en hij moet maar
wachten. Hij strekt de hand uit en heeft geen
vermoeden van wat men hem toewerpt.
Ik begrijp, dat je je aan hem ergert. Het prikkelt
je, dat hij daar met een vleiend vriendelijk gelaat
zit, terwijl jij Jij bent ook blind op Oudejaars
avond, Steven; je moet ook met de oogen dicht
de hand ophouden. Maar jij kunt dit niet rustig
en vriendelijk doen, want het vloekt tegen je
natuur, die een afgepast plan en een helder
vooruitzicht eischt. Het maakt je zenuwachtig,
dit tasten in het duister. Dit is niets voor een
man van de klok, die al uit zijn humeur raakt,
als hij één dag in het jaar zijn geregelden maaltijd
mist. Wees blij, dat je tenminste in mij nog ge
zelschap gevonden hebt, Steven, om je tegen den
blinde te beschermen."
„Je bent nog al gezellig met je luguber gepraat
„Maar nu is mijn taak voorbij, want je vrouw
wacht je thuis met de gasten. Ga naar huis,
Steven, steek alle lichten aan. vier vroolijk
Oudejaarsavond en maak morgen met je bekende
stiptheid je begrooting en je program op voor
't nieuwe jaar.
Ik moet je verlaten, want de blinde, met wien
ik Oudejaarsavond zal vieren, wacht mijde
blinde, die jij vreest, maar die ook jij niet ont-
loopen zult
RECHTSZAKEN.
Mr. D. S. van Embden, oud-advocaat te
's-Gravenhage pleit in „De Telegraaf" van 21
dezer voor invoering hier te lande van het sedert
1887 in België ingevoerd Concordat préventif
de la faillite, een gerechtelijk dwangakkoord om
faillissement te voorkomen. Het ware billijk ge
weest indien Mr. v. E. herinnerd had aan de
vergeefsche pogingen van wijlen Mr. J. A. Levy,
destijds advocaat te Amsterdam en lid dei-
Tweede Kamer, die bij de behandeling der tegen
woordige faillissementswet krachtig gevochten
heeft voor de opneming van een soortgelijk in
stituut in deze wet.
We geven hierboven het portret van den
sedert de opneming al weer iets ouder geworden
kunstschilder Wenckebach, den duin- en bloe
menvriend van Dr. Jac. P. Thijsse, den man,
die misschien het best van alle Nederlandsche
schilders het Hollandsche duin in zijn zoowel
intieme als monumentale schoonheid heeft weer
gegeven. Wij schreven reeds in ons nummer van
80 November over de expositie zijner schilde
rijen bij de fa. Fetter, J. S. Fetter Co., Wete
ringschans 79. 12 Jan. a.s. wordt Wenckebach
70 jaar. De tentoonstelling, waarop wij terug-
70 jaar. Op deze tentoonstelling komen wij
terug.
DE SPOORWEG-OVERGANG IN DE
KLEVERLAAN EN EEN ZIJPAADJE.
Toen ik Maandagochtend 1.1. den toegangsweg
naar het Kinheimpark overstak, en het voet
paadje bereikte, dat van het einde van het trot
toir van het Park tot aan de spoorboomen strekt
en waaraan nooit iets wordt gedaan om het in
bruikbaren staat te houden, vond ik den toestand
al slechter dan ooit; door de vele regens der
laatste dagen waren de kuilen drassig en tot
overmaat van ramp lagen er drie steenen des
aanstoots (witte metselsteenen)die gelukkig
door hun kleur in het oog vielen.
Dat korte paadje 5 bij 1 M.), is een
vluchtheuvel voor voetgangers en het bevreemdt
mij steeds, dat er niet wordt geprotesteerd tegen
den ergerlijken toestand door bewoners van het
Park, die per tram uit Haarlem komende en aan
de halte vóór den Spoorweg uitgestapt, eerst
den door auto's en fietsen en hobbelige bestra
ting zeer gevaarlijken Spoorwegovergang moe
ten betreden en als ze dan het bedoelde paadje
bereikt hebben, nog zoo slecht terecht komen.
B. en W. van Bloemendaal komen hier nooit,
of het moest zijn dat ze per auto passeeren.
Het raadslid Cassée heeft sinds eenigen tijd
in iedere raadszitting aangedrongen op verbete
ring, totdat hem gezegd is, dat het wachten is
op de Spoorwegdirectie en heeft daarna ge
zwegen.
Naar mij van bevoegde zijde werd te kennen
gegeven, ligt een hinderpaal ten deze in het feit,
dat de Kleverlaan eigendom is van Haarlem en
dat B. en W. van die gemeente erg boos worden
als er aan dat eigendomsrecht door Bloemen-
daal's gemeentebestuur wordt overtreden.
Maar, zoo mag gevraagd; is de vroedschap
van Haarlem zoo onmenschelijk, dat,.als tot haar
het dringend verzoek komt om het voetpaadje
te mogen aanvullen en de bestrating bij den
overgang, die abominabel slecht is, te ver
beteren, dat zij toestemming zou weigeren?
Aan den Haarlemschen kant van de Laan is
alles piekfijn in orde, maar aan den Bloemen-
daalschen kant is het misère.
Moge hier spoedig verbetering in komen, en
om dat te bereiken roep ik de medewerking in
van allen, die er eenig belang bij hebben.
C. E. P.
Verbindingsweg 53 - BLOEMENDAAL
beveelt zich beleefd aan voor
ALLE VOORKOMENDE WERKZAAMHEDEN.
VERHUURINRICHTING van 3-wieligo
BAKFIETSEN en HANDWAGENS.
NED. HERV. KERK te Bloemendaal
Oudejaarsavond.
's Avonds 7 uur: Ds. J. C. van Dijk.
Collecte voor emeriti en predikantsweduwen.
Nieuwjaarsdag.
Voorm. 10 uur: Ds. J. C. van Dijk.
Oudejaarsavond.
OVERVEEN
's Avonds 7 uur: Ds. G. C. Postma, Overveen.
Collecte voor emeriti en predikantsweduwen.
Oudejaarsavond.
GEREF. KERK te Bloemendaal
Nam. 772 uur: Ds. Joh. C. Brussaard.
Nieuwjaarsdag.
Voorm. 10 urn-: Ds. Siertsema, van Haarlem.
Oudejaarsavond.
NED. PROTESTANTENBOND te Bloemendaal.
'sAvonds 7 uur: Ds. W. Mackenzie, van Am
sterdam.
DE VRIJE KATHOLIEKE KERK,
Popellaan, Kinheimpark, Bloemendaal.
Oudejaarsavond.
Nam. 71/2 uur: Oude jaarsavonddienst met pre-
dicatie.
Oudejaarsavond.
RELIGIEUZE KRING AERDENHOUT.
's Avonds 7'/2 uur: Ds. K. Agter, van Utrecht.
Oudejaarsavond.
NED. HERV. KERK te Santpoort
's Avonds 8 uur: Prof. Dr. G. A. van den Bergh
van Eysinga. Richt. 19:17v.
Collecte voor Weduwen en Weezen van Pre
dikanten.
Oudejaarsavond.
NED. HERV. EVANGELISATIE te Santpoort.
'sAvonds 7 uur: Ds. F. Postma, van Haarlem.
Klevèrparkweg tO Telefoon 11070 Kleverpark
APPELBOLLEN
12
ct.
per
stuk.
PASTEITJES
15
ct.
per
stuk.
APPELGEBAKJES
10
n
ii
JJ
ii
a
JJ
OLIEBOLLEN
n
a
KALFSVLEESCH-
APPELBEIGNETS
8
n
a
JJ
BROODJES
15
ii
ii
IJ
SNEEUWBALLEN. 8 en
121,
n
ii
J»
APPELFLAPPEN
10
ii
ii
JJ
BERLINER BOLLEN
.10
it
ii
JJ
ROOM SPRITSEN
10
ii
ii
JJ
CROQUETJES
.15
a
ii
JJ
AMANDELBROODJES.
8
ii
a
JJ
Vroegtijdige bestelling is voor de goede orde ons zeer aangenaam.
