W. H. VAN STAVEREN
STADSSCHOUWBURG
PALACE
AFSLAG BUSGROENTEN!
AAN DIE MOOIE
BLAUWE DONAU
PLICHT
LIEFDE ONDER DE OLMEN
DE JORDAAN,
SCHOUWBURG - JANSWEG
C. E. TOESET, Kleverpark, Mr. Cornelisstraat 38-40.
DAMESKAPSALONS
HAARWERKEN - PERMANENT WAVE
PARFUMERIEËN - WATER-ONDULATIE
ZEEMANSVROUWEN,
RADIO OP AFBETALING
DE VROUW DIE STREED.
Doet nog heden Uw voordeel, deze aanbieding is slechts tijdelijk!
BRANDSTOFFENHANDEL
BOS-VAN DEN ENDEN
HAARLEM
TIEN UUR HEIT DE KLOK.
Gemeente Volksvoorstelling door het
HAARLEM -
ZONDAG 9, MAANDAG 10, DINSDAG 11,
en WOENSDAG 12 MAART - 8.15 UUR
m
CINEMA EN VARIÉTÉ
HAARLEM, Groote Houtstraat 111-113 - Tel. 11937.
Vanaf VRIJDAG 7 MAART
THE FRANK BROTHERS
Enkele van onze te ki
Novelle door A. K.
Niet zonder veel innerlijken strijd was Rose
Markham er toe overgegaan, de vrouw van
John Lester te worden. Niet, omdat zij op John
persoonlijk iets tegen had, want hij was, wat
uiterlijk, karakter en fortuin betrof, een uit
stekende partij. Hij had Rose lief met de warme,
diepe genegenheid, die men maar eens in het
leven ondervindt. Er was voor Rose echter één
beletsel.
Zij was een „werkende vrouw". Haar letter
kundige arbeid had in verschillende richtingen
de aandacht getrokken door den flinken boeien
de stijl en de frissche oorspronkelijke denk
beelden. Er waren een paar romans, een dicht
bundel en een groot aantal novellen van haar
hand verschenen, die gretig gelezen werden. Op
haar 28ste jaar bewoonde zij een klein land
huisje even buiten het dorp Wanfield. In dit
huisje had zij zich omringd van haar boeken,
kostbare bibelots, en allerlei, waarin een intelli
gente vrouw belang stelt. Het streelde haar
trots, wanneer zij, haar kamers rondziende, be
dacht, dat zij dit alles met eigen handen ver
diend had. En dit- sterke onafhankelijkheids
gevoel was ook de oorzaak, dat zij John Lester,
den eigenaar van Lester House een blauwtje liet
loopen.
John was echter niet iemand, die zoo spoedig
iets opgaf. Enkele maanden later herhaalde hij
zijn aanzoek en nu weigerde zij niet langer. Het
onbewuste verlangen niet alleen zichzelf maar
ook den man dien zij had leeren achten en lief
hebben gelukkig te maken, deed haar besluiten
zich niet langer uitsluitend aan haar werk te
wijden. John beloofde haar, dat ze op Lester
House haar eigen werkkamer zou krijgen, die
zij naar eigen verkiezing in zoru kunnen richten,
terwijl zij in ieder opzicht vrij zou zijn in haar
tij ds ver deeling.
Rose, zoo geheel gewend in alles vrij en onaf
hankelijk te zijn, voelde wel hoe slechts de
wensch haar gelukkig te zien, hem dit ingaf. Zij
begreep niet, hoe hij gehoopt had, dat zij zou
zeggen dat zooiets geheel onnoodig was, omdat
zij voortaan alleen voor hèm wilde leven.
Toen zij hem dan ook onstuimig bedankte en
zeide, dat zij het „verrukkelijk" vond, trok ei-
even een trek van teleurstelling over zijn ge
zicht. Maar toch sloot hij haar in zijn armen en
beweerde lachend, dat een arme onwetende
landjonker als hij geheel in het niet zonk bij
zoo'n geleerde vrouw.
Als Rose even had nagedacht, hadden die
woorden haar veel gezegd. Maar in haar groote
blijdschap over het feit, dat haar huwelijk haar
vrijheid in geen enkel opzicht belemmerde, be
dacht zij niet, dat diezelfde vrijheid haar geluk
in den weg zou staan.
Hun huwelijksreis was naar de Rivièra. En
nu, enkele dagen na hun terugkeer, zat Rose in
haar werkkamer en schreef. De tuindeuren
stonden wijd open en een heerlijke geur van
versch gemaaid gras kwam naar binnen. Haar
pen gleed over het papier; zij had onderweg
verschillende aanteekeningen gemaakt, die haar
in den roman, waaraan zij bezig was, te pas
konden komen. Haar uitgever had gezegd, dat
romans haar genre waren, en nu had zij zich
toegelegd op een nieuw werk, waarin zij in vele
opzichten haar eigen innerlijk weergaf. Haar
wangen gloeiden, haar gedachten gingen naar
alle richtingen, en het werk vlotte heerlijk.
Een schaduw viel over haar schrijfbureau, en
ze zag op. Zooals ze daar zat, met blozende
wangen, terwijl haar mooie witte tanden even
peinzend op haar penhouder beten, bood ze een
verrukkelijken aanblik. Dat vond John ten
minste, die om haar te verrassen van de tuin-
zijde genaderd was. Hij had al vroeg eenige
pachters bezocht en was nog in rijcostuum,
waarin zijn groote, krachtige gestalte voordeelig
uitkwam.
Met een paar stappen was hij bij haar en
boog zich over haar heen. Verrast zag ze hem
aan. „Ben je nu al terug?"
Maar het klonk niet zooals hij gehoopt had,
en de groef van teleurstelling op zijn gezicht
vertoonde zich weer. Maar hij herstelde zich,
trok haar hoofd aan zijn borst, en naar buiten
wijzende, zeide hij
„Het is heerlijk weer, liefste. Verkleed je
even, dan zal ik Toreador laten zadelen, en je
de bosschen laten zien, die ik gisteren heb aan
gekocht."
Haar hoofd rustte op zyn schouder, haar
oogen zagen hem aan, maar haar gedachten
dwaalden ver weg, naar het hoofdstuk, dat op
dat oogenblik haar geheele denken in beslag nam.
Bij zijn laatste woorden hief zij het hoofd op,
en zei beslist: „Vandaag kan ik onmogelijk mee
gaan, liefste. Het spijt mjj ontzettend, maar ik
moet dit hoofdstuk af hebben. Ik zou mijn ge
dachten anders onmogelijk bjj jou en je bosschen
kunnen bepalen, en steeds maar moeten denken,
hoe ik die arme Lydia een betrekking zou
moeten bezorgen."
„Lydia?" herhaalde John verbaasd. „Wie
bedoel je daarmee?"
„Lydia is mijn heldin," legde ze uit. „Ze is
een ouderloos meisje, dat zonder middel van
bestaan in Londen vertoeft. Je ziet dus," ein
digde ze glimlachend, „dat zij mij op 't oogen
blik meer noodig heeft dan jij."
Maar John scheen het grappige van het geval
niet in te zien. Hij klemde zijn lippen opeen,
en er kwam een donkere uitdrukking in zijn
oogen.
„Ik wil natuurlijk geen pressie op je uit
oefenen!" zei hij koud. „Dat zou tegen onze
afspraak zijn."
En zonder een woord tot afscheid verliet hij
de kamer.
Rose bleef achter, verwonderd en min of meer
gekrenkt door zijn koele houding. Niets ver
hinderde meer, Lydia de zoo zeer gewenschte
betrekking te bezorgen, en toch scheen dit op
't oogenblik een van de dingen waaraan ze 't
minst dacht. Ze staarde over 't pas gemaaide
gazon, de gedachte hoe heerlijk het zou zijn
op dezen warmen Juni-morgen naast John langs
de wegen te draven, liet haar niet met rust. En
Toreador, haar mooie fiere rijpaard, John's
laatste geschenk. Ze praatte zoo graag met John
over zijn werk, want al was hij niet weten
schappelijk ontwikkeld, hij had een helder
hoofd en beheerde zijn bezittingen uitstekend.
Maar vandaag had ze toch heusch geen tijd.
Zou ze hem erg teleurgesteld hebben? Was
ze niet wat scherp geweest, in haar verlangen
om verder te schrijven?
Ze boog het hoofd over haar schrijfbureau,
en een traan viel op Lydia's levensgeschiedenis,
toen zij het besluit nam naar John toe te gaan,
om eens ernstig met hem te praten.
Maar toen zij een half uur later wat gekal
meerd was, en hem zocht, kwam de butler haar
in de hal tegemoet met de boodschap, dat Sir
John plotseling naar de stad moest voor een
dringende aangelegenheid en niet vóór het
diner thuis zou zijn.
Toen sloot Rose zich voor de rest van den
dag in haar kamer op, en Lydia's betrekking
liet niet langer op zich wachten.
Om 6 uur kwam John thuis, moe en met een
bezwaard hart, omdat hij reeds zoo spoedig na
zijn huwelijk aan zijn drift had toegegeven. Hij
verweet zichzelf dat hij Rose den halven dag-
alleen had gelaten, en de gedachte, hoe zij zijn
woorden van dien morgen op zou nemen, liet
hem niet met rust.
Maar toen hij, zonder een spoor van Rose te
zien, de eetkamer bereikte, waar de tafel slechts
voor één persoon gedekt was, bekroop hem een
zeer onaangenaam gevoel. En toen hij naar
boven ging, om zich te verkleeden, kwam hij
Rose's kamenier tegen die hem zeide dat
Mevrouw met hoofdpijn te bed lag, en niet aan
't diner zou komen.
Dien avond bleef het diner onaangeroerd, en
op haar kamer schreidde Rose heete tranen om
wat zij John's hardvochtigheid noemde.
Van dien dag af dateerde de verwijdering,
die tusschen hen ontstond. Wel hadden zij zich
den volgenden dag verzoend, had John behoor
lijk excuus gevraagd, en had Rose beloofd hem
in 't vervolg ieder vrij oogenblikje te schenken.
Maar Lydia's levensgeschiedenis bleef als een
donkere wolk tusschen hun geluk hangen. Nu.
Rose haar tijd moest verdeelen tusschen haai
man en haar werk, voelde zij dat haar krachten
te kort schoten. Wanneer zij tevreden was ge
weest met half werk, had het misschien geen
invloed op haar gehad, maar zij had een echte
kunstenaarsziel en zij wist, dat zij achteruit
ging. Haar figuren werden bij den dag on
wezenlijker, haar milieu-schilderingen vager,
terwijl zij moeite had, haar gedachten bij haar
werk te bepalen. Twee maanden na haai
huwelijk verscheen Lydia's levensgeschiedenis
onder den titel: „De vrouw die streed", maar
het werd slechts een matig succes, en de recen
sies waren niet bepaald schitterend. Een zeer
vrijmoedige criticus waagde het zelfs een toe
speling te maken op haar huwelijk, als (le oor
zaak van haar achteruitgang. Maar op één punt
waren alle critici het eens, n.l. dat „De vrouw
die streed" niet Rose's beste werk was.
Rose was wanhopig. Niet alleen dat haar
werk geen waardeering ondervond, ook John
scheen, ondanks de vele uurtjes die zij voor
hem vrij maakte, verre van gelukkig. Er lag
een pijnlijke berustende trek om zijn mond, en
zijn oogen hadden hun vroolijke opgewekte
uitdrukking verloren. En toch kon zij haar
werk niet opgeven om een, naar zij zich voor
praatte, dor en geestdoodend bestaan te leiden.
Dan was er maar één weg, die hen beiden veel
verdriet zou doen, maar die ook de eenige op
lossing was
Op een middag vond John naast zijn bord een
brief, die hem met de grootste ontsteltenis ver
vulde. Er stond niets anders dan:
Liefste,
Ik ben heengegaan, omdat ik gezien heb, dat
het een dwaasheid was, te denken dat ik mijn
arbeid aan mijn liefde kon opofferen. Probeer
mij te vergeten, maar veroordeel mij niet hard.
Door hard werken zal ik mijn best doen het
verlorene weer in te halen. Maar een beetje aan
je blijven denken zal toch altijd
Je Rose.
Uit ieder woord sprak haar liefde voor hem,
en toch had zij de macht gevonden heen te gaan.
Maar hij hoopte, dat het een gril, een opwelling
zou zijn, en dat hij haar binnen een paar dagen
terug zou zien. Maar toen de dagen gingen, en
het herfst werd, zonder dat zij terugkeerde,
wist hjj, dat hij haar voor goed verloren had.
In een kleine villa in het zonnige Nice had
Rose zich opnieuw op haar werk toegelegd. Wel
voelde zij nu en dan een soort wroeging wanneer
zij John's gezicht voorstelde, toen hij haar
briefje opende, maar de kalmte en de rust waar
mede zij omringd was, en' de wetenschap, dat
niemand haar storen kon, gaven haar de oude
werkkracht terug. In 't voorjaar verscheen een
roman, die een enorm succes had, en haar naam
voorgoed vestigde.
Toen schreef zij een bundel novellen, die door
hun Zuidelijke tint een groote bekoring hadden.
Maar daarna scheen het, of haar werkkracht
verlamd was. Eenmaal had zij John's naam
onder de passagiers van een Indische stoomboot
gelezen in een van haar Engelsche kranten en
dat wekte allerlei herinneringen bij haar op. Zij
werd rusteloos en prikkelbaar, had buien van
neerslachtigheid en kon urenlang voor zich uit
zitten staren, zonder zich van haar omgeving
bewust te zijn. Haar werk bevredigde haar niet
langer, en vaak leunde zij haar hoofd tegen de
leuning van haar stoel en beeldde zich in dat het
John's arm was.
„Zou ik heimwee hebben?" vroeg zij zich af.
Zij consulteerde een geneesheer, begon, toen
deze haar verandering van lucht voorschreef,
haar koffers te pakken en vertrok naar
Engeland.
Het regende, toen zij het Kanaal overstak,
maar nooit had Engeland haar zoo heerlijk toe
geschenen, als toen zij weer voet aan wal zette.
Zij wist dat John naar Indië was vertrokken en
de verleiding bekroop haar, naar Lester House
te gaan en de mooie oude bezittingen weer te
zien. Zjj had haar werkkamer verlaten, zonder
iets mee te nemen dan wat zij aan klinkende
munt bezat. En zij was benieuwd of John haar
kamer zoo gelaten zou hebben, of dat hij iedere
herinnering aan haar verbannen zou hebben.
Het was bijna donker, toen de huurauto
geruischloos voor het park stopte. Zij gelastte
den chauffeur op haar te wachten en stak het
gazon over naar de achterzijde van het huis,
vanwaar zij haar kamer kon zien. En bijna was
een kreet haar ontsnapt.
De kamer baadde in het volle licht, en was
nog precies zooals zij haar verlaten had. Aan
één der muren hing een levensgroot portret
van Rose, waaronder haar schrijfbureau stond.
En daarvoor zat John, iets ouder, iets meer
vergrijsd dan een jaar geleden, met de armen
over elkaar.
Ze was niet dicht genoeg in zijn nabijheid om
de verlangende uitdrukking in zijn oogen te
kunnen zien. Maar terwijl zij ademloos toekeek
liet hij 't hoofd voorover op het bureau vallen,
en het gekreun dat hem ontsnapte, bereikte haar
door de openstaande tuindeuren. Toen wist ze,
dat het oogenblik gekomen was. In een seconde
was zij onhoorbaar naar binnen gekomen, en
voor hij zich er van bewust was, lag haar hoofd
op zijn knie, en zochten haar handen de zijne.
En zoo, sprakeloos, zag ze hem in de oogen. En
ze wist, dat hij haar vergeven had, en dat hun
liefde gebleven was, ondanks alles.
En toen zij wat later haar ontgoocheling ge
biecht had, en hij haar vertelde hoe hij rusteloos
en verlangend een reis naar Indië gemaakt had,
maar 2 maanden geleden terug was gekomen,
in de hoop haar in Engeland weer te vinden,
toen begreep zij, dat er een tijdperk in haar
leven was, dat afgesloten moest worden. En ze
wist, dat zij er nu de kracht toe had.
Ernstig keek ze naar hem op, en zei heel
zacht„John ik heb veel geleerd, en ik weet nu,
waarom mijn boek indertijd geen opgang
maakte. Toen ik „de vrouw die streed" schreef,
had ik mijn strijd nog niet doorgemaakt en zoo
was mijn werk onvolkomen. Maar nu heb ik
zelf moeten strijden voor mijn geluk, nu weet
ik, dat het hoogste geluk de liefde zelf is, en
dat geen arbeid, hoe grootsch ook, mij het
gemis van jouw liefde vergoeden kan."
Een jaar later werd Rose's werkkamer tot
kinderkamer ingericht. En toen John haar
vroeg, of ze nu volkomen gelukkig was, keek ze
hem stralend aan en zeide: „Mijn eenig geluk
is te leven voor jou en voor ons kind."
1 Kilo bus SPERZIEBOONEN, Nieuwenhuizen Leiden50 ct.
i ii ii iiii
1 SNIJBOONEN, |0
1 ANDIJVIE40 ct. i'kIIo bus SPINAZIE 40
Nog een klein partijtje FRANSCHE SNIJ- en SPERZIEBOONEN, 46 ct, per Kilo blik.
HERO SPINAZIE, uit blik gewogen 20 ct. per pond.
TELEFOON 15014.
telef. 10497
Koudenhorn 10 - Gasthuislaan 54 - Velserstraat 31 - Kant. Zakstraat 8
PRIMA ENG. en BELG. ANTRAC., GIET- en BRECH-
COKES VOOR CENTR. VERWARMING
I TELEF. 10497 I
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiii
Bloemendaalscheweg 27 Tel. 22386
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Zondag 9 Maart 8 uur
HET OOST-NEDERLANDSCH TOONEEL,
Dir. Dr. Wijnand Frans en Albert van Dalsum
Spel in 3 bedrijven van Eug. O' Neill.
Maandag 10 Maart 8 uur
ABONNEMENTSVOORSTELLING, 2d° serie:
Dinsdag 11 Maart 8 uur
ENSEMBLE BOUBER:
door Herman BorBER.
Woensdag 12 Maart 8 uur
ENSEMBLE BOUBER
met Querido's Epos:
bewerkt door Herman Boüber.
NEDERLANDSCHE OPERETTE
MEERMANS EN DE VOS
(An der schonen blauen Donau)
ROMANTISCHE OPERETTE IN 3 BEDRIJVEN
4 TAFEREELEN
Groot orkest Schitterende muziek
De hoofdrollen zijn in handen van de be
minde solisten uit ROSE MARIE.
Prijzen van 40 ct. tot 2.verhoogd met
rechten.
Plaatsbespreking ook per telefoon 11430.
Gelegenheid voor fietsenstalling
De groote Geluidsfilm
met LON CHANEY in de hoofdrol.
Een enorme klucht met
STAN LAUREL en OLIVER HARDY
GELUIDSFILM
Binnen- en Buitenfandsche
actualiteiten
OP HET TOONEEL:
Acrobatische potpourri
Deze week is geldig kalenderbon No. 1, 2 en 3.
TOEGANG BOVEN 14 JAAR.
lederen avond 1 voorstelling van 81li—U
uur. Zaterdag- en Woensdagmiddag half drie
MATINËE. Zondag 4 voorstellingen te 2
uur 4^4 uur 7 uur 91/4 uur.
Klapheklaan, villa met
achter geheel vrij uitzich
Koopprijs 23.000.
Spiegelenburgerlaan, v
garage.
Spiegelenburgerlaan hc
verwarming en garage.
Distellaan, villa met a
kamers, complete badki
kelder, twee W.C.'s ens
garage.
Distellaan, villa met a
kamers, complete badka
W.C.'s enz. Ruime voor
Koopprijs 22.000.
J. v. Stolberglaan, vi
en garage.
Sparrenlaan, vrijstaan
Merellaan, halve villa
en garage. Mooie voor
in het mooiste gedeelte v
Tollenslaan, vrijstaan
achtertuin.
Mr. Ensehedeweg, vil!
Koopprijs 27.500.
Mr. Ensehedeweg lio<
dakbed. en garage, be
kelder. Eerste étage 4
zolder met gelegenheid
Zandvoortschelaan, h
tuin. Zeer geschikt om ii
Clematislaan, halve
badkamer, enz.
Klapheklaan, halve 1
gunstig gelegen met vri
Distellaan, halve vi
6 kamers, badkamer, e
Houtvaartkade, halvf
Voor-, zij- en achtertu
Koopprijs 12.500.-
Zandvoortschelaan, 1
eetkamer, zijkamer, ha
zij- en achtertuin met
