Het Bloemendaaisch Weekblad.
PREDIKBEURTEN
Tuinbouw en Plantkunde.
SPORT.
TOONEEL.
Pandora-April.
KUNST.
BOEKEN.
Gesprek tusschen Wim en
Peter.
lersche Setti
Ned. Hervormde Gemeente
Bloemendaal.
V.m. 10 uur: Ds. J. C. van Dijk.
Jeugdhuis. Jeugddienst.
V.m. 10 uur: de heer H. Gordeau, van Bussum.
Overvee».
V.m. 10 uur: Dr. W. Th. Boissevain, v. Leiden.
De Vrije Katholieke Kerk,
Popellaan Kinheimpark.
V.m. 10.30, Gezongen H. Mis. Celebrant Pries-
ster Ko Borsten.
Woensdag 6 Mei, 's avonds 8 uur: Toespraak
van Priester Ko Borsten over „de Beteekenis
van de Meimaand", gevolgd door Lof.
Donderdag 7 Mei. 7.30 v.m. Stille H. Mis.
Ned. Protestantenbond, afd. Bloemendaal.
V.m. 101 uur: Spreker: Ds. L. Bonga, Leiden.
Afscheid van de vertrekkende leerlingen.
Eglise Wallonne.
Eglise Evangêlique reformer d°s I' ys Bas.
Dimanche 3 Mei.
9. h. 30: Service.
10 h. 30: Service avec sermon.
11 h. 45: Service des Enfants.
20 h. Service avec sermon.
Vendredi 8 Mai.
20 h.: Service. Pasteur Krafft.
L'Eglise est ouverte tous les jours de 10 - 17 h.
Religieuze Kring Aerdenhout.
V.m. 10jt uur: Dr. F. A. W. Korff, Ned. Herv.
Pred., Heemstede.
Geref. Kerk te Bloemendaal.
V.m. 10 uur: Ds. J. C. Brussaard. H. Avond
maal.
N.m. 5 uur: Ds. J. C. Brussaard. Dankzegging.
Ned. Herv. Kerkgenootschap te Santpoort.
V.m. 10 uur: Prof. Dr. G. A. van den Bergh
van Eysinga.
„Het innerlijke licht". 2 Kron. 29, vs. 7.
Doopsbediening. Collecte Orgelfonds.
Ned. Herv. Evangelisatie te Santpoort.
V.m. 10 uur: Ds. C. J. van Paassen, Haarlem.
DE HEER VAN LAREN OVER HET
VASTE-PLANTEN-BOORDBED.
Men schrijft ons:
De afdeeling Bloemendaal-Velsen der K.
N. M. v. T. en P. hield Dinsdagavond haar
maandelijksche bijeenkomst in Hotel Vreeburj
te Bloemendaal.
Als spreker trad op de heer J. A. van Laren
Hortulanus te Amsterdam, die op de hem eigen
wijze een leerrijke en boeiende causerie hield
over „Het vaste-planten-boordbed" (Herhace
ous border), verduidelijkt door lichtbeelden.
De rechtlijnige tuinen van vroeger werden
verdrongen door de ideënen van landschappe
lijkheid bij de beplanting ook de vroegere
stijve beplanting van perken werd vervangen
door een meer natuurlijke beplanting: een
grasveld waarvan de kanten werden afgezet
met min of meer breede randen beplant met
veel soorten bloemen. Het Engelsche boordbe-
planten is van groote beteekenis en ook ver
scheidenheid in tegenstellingen hetgeen in ons
land nog niet voldoende begrepen wordt. Het
goed samenstellen van een border stelt hooge
eischen aan plantenkennis en kleurgevoel. On
ze kweekers hebben gezorgd voor het produ-
ceeren van nieuwe soorten en nieuwe typen
en daarvan moet een goed gebruik gemaakt
worden.
Er zijn verschillende typen van randbedden:
lo. voor begrenzing van bosch, deze zijn gril
liger van vorm en zorgen voor den overgang;
zulk een randbed kan ook in de natuur een
groote rijkdom van bloemen hebben; 2o. de
rechtlijnige border, gewoonlijk tot afsluiting
van grasvelden; 3o. de (Engelsche) border,
eigenlijk afstammend van de vakken met snij
bloemen in de moestuinen.
Den laatsten tijd is een nieuwe mode ont
staan, n.l. de rotsborder die het type van be
planting onzuiver maakt. In ons vlak land pas
sen deze steenen groepen niet. Een Alpen
tuintje kan op zichzelf heel mooi zijn als men
niet vervalt in het nabootsen van Zwitsersehe
rotspartijen en bergen. Wel kan men met suc
ces oude ruïnes nabootsen door beplanting met
alpenplantjes maar een fout is in elke border
te pas en meestal te onpas, steenen neer te
leggen. Men make een Engelsche border, een
randbed, een alpentuin of een terrastuin, maar
houde elk type zuiver en in overeenstemming
niet de omringende natuur.
Behalve' door den vorm kan de border ver
schillen door het tijdstip van bloei en door
verschillende kleurcombinaties, waartoe de
vooruitgang in de cultuur van vaste planten
de mogelijkheid schept. Het zou wenschelijk
zijn eens in Holland eene tentoonstelling te
houden van borders om eens te doen zien, wat
■onze kweekers vermogen.
Een serie lichtbeelden gaven de verschillende
typen van borders weer, terwijl enkele ge
kleurde projecties de kleurcombinaties deden
zien. De toehoorders dankten, bij monde van
den voorzitter, den heer Van Laren, hartelijk
voor deze leerrijke en boeiende causerie.
Een keur van bloemen waren ingezonden
voor het Puntenstelsel, waarvoor de volgende
punten werden toegekend: H. Boegschoten:
Cineraria hybr. gr. fl. 10, Cineraria multifl. 8,
Primula obc. hybr. 10, Primula obc. coerulea 9,
Anthurium Scherzerianum 10, Azalea ind. Paul
Schame 10; H. F. Hardeman: Sybotium 9,
Neprholepus 9, Cineraria multifl. 9, Wortelen
A'damsche bak 9; R. van den Hul: Afgesn.
rozen Ophelia en Butterfly 9, American Pillar 9;
W. van Wiefferen: Hortensia Mad. Molière 10;
N.V. „De Teunisbloem" collectie diverse Pri
mula's 10; Firma van Empelen Van Dijk:
collectie diverse voorjaars-bolgewassen en an
dere plantjes: lof der commissie.
sten en druilige nattigheid, gaat het werkelijk
niet aan nog iets goeds van haar te zeggen.
Hoe vaak heeft ze ons bedrogen met een lieven
glimlach, met schijnschoone dagen, die in gure
uren eindigden. Ja, hoewel ik eenigszins vrees,
dat ze 't me zal inpeperen ik schrijf dit den
Zosten, ze heeft dus nog enkele dagen om zich
te wreken moet het me uit de pen, dat ze
niet heeft gegeven, wat we van haar mochten
hopen en verwachten.
Heb je al kerseboomen in bloei gezien? Ik
niet. 'k Herinner me jaren, dat ze tegen den
30sten al uitgebloeid waren, en nu ïaten ze nog
niet eens het wit door de reten der schubben
schemeren. Op een hoek van 't Stoopsplein
staat een winterjasmijn in vollen bloei, wer
kelijk een weelde van goud, maar zij komt met
haar pracht drie maanden te laat. De pirus
japonica, die dikwijls tegen 't eind van Fe
bruari in bloei staat, zooals haar plicht is, heeft
nu pas knoppen, die wel rood lijken, maar 't
is het rood der winterschubben, die maar niet
open willen gaan. En de wilgen, die in Maart
behoorden te bloeien, hangen nu nog niet eens
allemaal vol gouden stuifmeel. Eigenlijk maar
goed ook, want waar zouden die hongerige
hommels terecht kunnen bij den nectarzoek,
als die wilgen nu uitgebloeid waren? En waar
zijn de gouden dotterbloemen, de ranke ane
monen, de akkerhoornbloem, het vergeet-me-
nietje en de viooltjes Ze zijn er wel, ze zouden
wel graag met fleur en kleur de wereld willen
inkijken, maar ze durven niet goed en spenen
zich van de volle vreugd. Sommige van deze
schoone elfen trotseeren kou en nattigheid en
kijken je met half geloken oog aan. Andere
bergen haar moois voorloopig weer op, opdat
de kille nachten haar edele deelen geen kwaad
zullen doen. Maar allen valt dat niet even ge
makkelijk. Ze hebben niet alle een groene kelk
om die edele ueeien te bedden. Daar heb je b.v.
de anemoon. Hoog zou ze haar hals uit de drie
schutbladeren willen opsteken, maar nu moet
ze wel terug, naar beneden, met het lieve
hoofdje in de schouderkraag, maar 't lukt niet.
De hals laat zich niet inkorten. Dan maar
buigen, denkt de anemoon, en ze duikt haar
kopje neer tusschen de beschermende bladeren
en voorkomt tenminste, dat regen en wind haar
stuifmeel wegspoelen en verwaaien.
Ik krijg met den paardekastanje te doen. Die
heeft het te kwaad met zijn knoppen. Ze be
ginnen weerspannig te worden en dreigen met
uitbraak. Maar de boom is verstandig en geeft
niet toe. Hij kent den guren noordwester en
den ijzigen noordooster. Vanmorgen meende ik.
Jat ze open wilden gaan. Maar tegen 4 uur
waren de gezwollen knoppen al weer geslonken.
Op mijn dak zitten twee spreeuwen zich te
oefenen in tong- en keelprestaties. Wie daar
nooit acht op geslagen heeft, doe het nu eens.
Die hoort het waarschuwende „sst", het snib
bige „spet" of „Kjib", het liefelijke, fluitende
„funiet" als een vuurpijltje, het vragende
„fieuw", het gerekte „sprieen het
heldere „staar", en merkt meteen op, dat
de spreeuw tweemaal zijn eigen naam roept,
ofschoon éénmaal in 't Duitsch.
Een mooi gezicht, zoo'n spreeuw in de stra
lende zon!
Met goudlicht overgoten, zoodat de veeren
fonkelen in purper en violet, in staalblauw en
groen.
Dat is uitbrekende lentevreugde.
Zoo zie je, dat Pandora-April toch de hoop
in haar doos heeft.
K. Zw.
Overveen.
ning op België, is Zondag een alleszins eervol
resultaat tegen Duitschland behaald. Want het
gelijke spel is bemoedigend!
Wanneer we nagaan, dat bij onze Oostelijke
buren de sport tot in de perfectie en streng
systematisch beoefend wordt, dat het contin
gent voetballers zeker 10 maal grooter is dan
hier te lande, dat het aantal uitblinkers dus in
verhouding daarmede stijgt, dat de training der
uitverkorenen onder Otto Nerz zeer streng is,
dan wint dit gelijke spel nog meer aan waarde.
Niettegenstaande de nederlaag, welke de
Duitschers eenigen tijd geleden tegen het Fran-
sche elftal in Parijs leden, waren de verwach
tingen van hun prestaties toch nog hoog ge
spannen, dank zij de uitlatingen in de Duitsche
sportpers. Het elftal was na de Parijsche teleur
stelling danig herzien en vooral van de „stur-
mers" (de voorhoede), waarin drie spelers uit
één vereeniging waren opgenomen, ging een
bijzondere roep uit. De befaamde linksbinnen
Hoffman, zeker een der beste aanvallers van
het continent, was ook hier niet onbekend en
wij herinnerden ons hem van de Olympische
spelen, evenals Weber, den veteraan-back.
En na den wedstrijd van Zcndag kunnen we
vastleggen, dat de ploeg zeer veel goede kwa
liteiten had, maar niet meer, neen eerder min
der, dan ons elftal. Misschien waren de Duit
schers iets meer technisch, was hun balbehan-
delmg en balcontrole beter, maar daartegenover
stond het snellere handelen en de ontegenzeg
gelijk grootere schotvaardigheid der Oranje
mannen. Typisch was ook nu weer, dat de ge-
machineerde Duitsche aanval telkens weer in
het buitenspel-vhlletje liep, dat van Kol, gerou
tineerd als hij is, openzette. De „abseits"-regel
is nooit een „fort" der Germanen geweest, en
zal het wel niet worden ook. Daarvoor zijn ze
te systematisch.
De zwakke plek in de combinatie der gasten
was de middenvoor-plaats. Deze werd onvol
doende door Schlösser bezet. Schitterend was
hun doelverdediger Kress, en aan dezen speler
hebben de withemden het gelijke spel te dan
ken. Verdere uitblinkers waren Hofmann, Ai-
brecht en Knöpfle.
In Duitschland mogen de doelverdedigers,
eenmaal in het bezit van den bal, niet aange
vallen worden. Daarom permitteeren zij zich,
wat uitloopen betreft, grooter vrijheden. Vrij
heden, die naar ons inzicht te riskant zijn. Dit
uitloopen had dan ook het Hollandsche doel
punt tot gevolg.
Zooals wij reeds opmerkten, het Nederlandsch
elftal kan op een uitstekenden wedstrijd terug
zien; en al laat het geheel nog wel iets te wen-
schen over, wij vinden het juist gezien, de ploeg
onveranderd Zondag tegen België uit te aoen
komen.
In v. d. Meulen, van Run, van Heel, Adam eu
deugd zijn, de techniek van wetten, formule's,
instructie's, rechtzaken, deurwaarders, con
cierge's en griffierssalarissen is gebrekkig en
breekbaar menschenwerk, waaronder het recht
schuil gaat en al te vaak spoorloos verdwijnt
(we zijn in Engeland, in ons land is dat na
tuurlijk heel anders!). Armstrong zou onschul
dig kunnen zijn! „Geen kwestie van", zegt
Louis van Gasteren, de Officier, die in zijn rol
van eenvoudige bruut in het eerste bedrijf 't
minst voldeed (in het tweede, als hij er zelf
tusschen genomen wordt, is hij een stuk beter)
„de strop moet strakgetrokken". Het stuk
loopt dood. De hoofdpersonen hebben geen
contact met elkaar, bijpersonen zijn er niet en
we staan op het punt om naar huis te ver
langen, als de rechter Dick van Veen als deus
ex machina op het lumineuse denkbeeld komt,
een moord op een actrice te fingeeren en te
enscèneeren, met verschillende aanwijzingen
dat onze vriend de Officier van Justitie, die
met een verwonde hand is binnengekomen,
haar kan hebben gepleegd. Simson wordt in
het nauw gebracht. En nu hij zelf voor de con
sequenties van het kunstmatig recht staat,
komt hij eindelijk -over zijn vak tot een soort
bezinning, die hem op 18-jarigen leeftijd reeds
door zijn professoren moest zijn bijgebracht;
hij begint vaag te gevoelen, dat de maatschap
pij een levend geheel en geen machinaal
systeem is en dat woorden wel gebrekkige
hulpmiddelen zijn om gedachten uit te drukken,
ook de woorden der wet, maar dat 't vooral
en altijd alleen aankomt op den geest die levend
maakt. Op dat oogenblik komt de dea ex
machina, de doodgewaande actrice, een ken-
risje uit zijn studentenjaren, maar nu 100 pond
zwaarder, binnen wandelen, de schellen vallen
den Officier zichtbaar en hoorbaar van de
oogen, Louise heeft hoop, de slimme rechter
Deus e.m. (als ik me aan godslastering schul
dig maak, letterzetter, schrap dit dan maar)
glundert en het zwaard der gerechtigheid
vliegt aan op zijn overjas en rent, 't is na
12 uur 's nachts, naar de gevangenis, de grif
fier was naar bed (houdt uw hart even vast
vakkundigen) om revisie aan te teekenen van
het vonnis (eenig nieuw feit behalve de nieuw
heid van zijn eigen twijfel is hèm nog niet
bekend) en onder toejuiching van het spaar
zaam opgekomen publiek, voor het meerendeel
bestaande uit de door de artiesten verachte
vrpkaartjes van alle gezindten en standen,
dwarrelt het scherm neer.
Als vrijkaartje wil ik wel zeggen, dat deze
toejuiching onzerzijds ditmaal nog iets meer
was dan een vormelijk bedankje voor de ge
noten gastvrijheid (je zit in den schouwburg
dan toch maar droog en ongestoord, zelfs on-
ontroerd, het is soms net een aardig kerkhof
in smoking), ze gold ook Louis van Gasteren,
van Nellen hebben wij een heel goede kern, die in het tweede bedrijf er in slaagde de
VOETBAL.
Zondag a.s. is er tot besluit van het seizoen
1930'31, op het „Bloemendaal"-veld nog heel
wat te genieten.
Om half twee vangt de eindstrijd aan voor de
„Waller"-beker tusschen WFC en Alcmaria-
van Kol is de oude niet meer, hoewel hij mee
voldeed dan tegen België. Andriessen en La-
gendaal zijn te langzaam, v. d. Heijden is in het
veld handig en snel, maar zwak voor 't doel
Tap is Tap, dikwijls brilliant, dikwijls onbehol
pen. Hij blijft het groote raadsel van ons elftal
Is echter altijd goed voor een goaltje, trapt met
zijn linkerbeen even goed als met zijn rechter-,
neemt uitstekend corners, neemt slecht vrije
trappen en blijft gehandhaafd!
A. C.
Juist voor we dit verslag verzenden, komt
telegrafisch bericht, dat A. F. C. Zondag ver
hinderd is. Voor de beslissingscompetitie is n.l.
vastgesteld D. E. C.A. F. C.
Thans worden pogingen in het werk gesteld
alsnog een waardig tegenstander te ontvangen
Wanneer dit lukt, zal het Zaterdag in de dag
bladen bekend gemaakt worden.
HET HOOFD IN DEN STROP.
Stadsschouwburg Zaterdag 25 April.
Ver. Rott. Hofstad Tooneel.
Het is ons niet duidelijk, wie bij de gezel-
Victrix. Men weet, dat ter gelegenheid van he, achappen de keuze heeft der op te voeren stuk-
25-jarig bestaan onzer vereeniging door den
heer P. Waller, een sportief inwoner dezer ge
meente, een prachtige beker geschonken is, die
jaarlijks tusschen een viertal tweede klassers
verspeeld dient te worden. Naast Bloemendaal,
zijn daarvoor uitgenoodigd WFC, WA en Alc-
maria. In 1928 vond de eerste ronde plaats,
waarin Bloemendaal van WFC en WA van
AIcmaria verloor. Door verschillende omstan
digheden was het tot nu toe onmogelijk de fina
listen hier te krijgen. Eindelijk is het nu gelukt.
Noch de Wormerveersche, noch de Alkmaar-
sche ploeg is voor ons onbekend. Meermalen
toch trad Bloemendaal tegen hen in het krijt,
met afwisselende resultaten. Beide elftallen
hebben na dien een groote verjongingskuur on
dergaan. Beide spelen ze in de 2e klasse A van
afdeeling I. Dat we van een spannende kamp
getuige zullen zijn, bewijst wel de plaats, door
hen ingenomen op de ranglijst:
West Frisia
18
16
1
1
62—18
33
Z.V.V.
18
13
3
.2
44—23
29
Zeeburgia
18
9
0
9
55—43
18
Alc. Vitrix
18
7
4
7
53—54
18
W.F.C.
18
6
4
8
36—36
16
H.R.C.
18
6
2
10
2642
14
D.E.C.
18
4
5
9
35—38
13
Hollandia
18
5
3
10
35—51
13
T.O.G.
18
4
5
9
30—51
13
A.T.C.
18
6
1
11
31—51
13
'k Zou graag veel goeds zeggen van April
maand, want ik hoü van de plaaggeest ondanks
haar grillen, maar dan moet ze niet te karig
zijn met haar heerlijke geschenken als luxe
winden, ronnige dagen, opstandingsliederen en
ontluik nd bloemenleven. Maar nu ze ons meer
dan 20 dagen van de 30 geplaagd heeft met
gure winden, natte sneeuwvlokken, nachtvor-,
Zooals men ziet, zijn 4 elftallen met een ge
lijk aantal punten geëindigd, waarvoor zij een
halve beslissings-competitie hebben te spelen.
Eén dezer slachtoffers is A.F.C.
Na afloop van de beker-finale zal
Bloemendaal den strijd tegen de Am-
sterdamsche „Reds" aanbinden, die dus een
goede oefening krijgen voor de zware taak,
welke hen wacht. Hier tevens een mooie ge
legenheid de sterkte te vergelijken tusschen de
tweede klas A en B. De A'ers hebben altijd be
weerd, dat hun afdeeling sterker was, de B'ers
omgekeerd. Op het Bloemendaal-veld moet dit
zaakje nu maar eens uitgevochten worden.
Gaat de voetbalsport in Nederland kwalita
tief achteruit is een vraag, die heel wat pennen
en monden in beweging heeft gebracht. Reden
tot een pessimistisch antwoord is er inderdaad
geweest, immers de verrichtingen van ons na
tionaal elftal, samengesteld uit de keur onzer
spelers, waren de laatste jaren allerminst ver
heffend.
Nu echter schijnen we weer op het goede pad
te zijn, waarvoor dan ook hard gewerkt is. De
Technische Commissie, bijgestaan door trainer
Glendenning, hebben alle mogelijke middelen te
baat genomen, daarbij voorlichting van terzake-
kundige outsiders niet versmadende, om veran
dering in dezen onbevredigenden toestand te
brengen! En met succes! Na een 32 overwin-
ken. Ook niet welken maatstaf die onbekende
aanlegt; allerminst of de maatstaven overal
dezelfde zijn. Dat d i t stuk niet voor een
keuze in aanmerking kwam, staat wel voor
ons vast.
Het stuk speelt in Engeland met z'n conser
vatieve opvattingen, z'n doodstraf, zijn jury
rechtspraak in strafzaken en z'n formalistische
ongemoedeiijkheid.
Armstrong over wien wij alleen iets h o o r e n
wordt onschuldig ter dood veroordeeld. Zijn
rijke vrouw, wetende dat haar veel jongere on
gefortuneerde man, die juist een groote ver
zekering op haar leven heeft gesloten, houdt
van de vrouw van den Officier van Justitie,
werpt zichzelve op een tochtje van een rots
in zee; een geleerde met een bril op zit tien
meter hooger op den berg, ziet de vrouw val
len en ziet haar man nog de handen over den
afgrond uitstrekken. De Officier van Justitie
stapelt in de rechtzaak sportief de verschil
lende aanwijzingen van schuld op elkaar, sug
gereert, zooals dat gaat wanneer de hartstocht
om het van den advocaat te winnen, in het
spel is, de jury van de schuld van den beklaag
de en thuisgekomen (daarmee begint het stuk)
deelt hij aan zijn vriend, den rechter-van-in-
structie en aan zijn vrouw mee, dat de terecht
stelling den volgenden dag om 6 uur plaats
vindt; hij zal die bijwonen en daarna een beetje
met vacantie gaan. De vrouw van dezen maat-
schappelijken held (ze houdt van hem als
mensch maar is bang voor hem-in-zijn-vak) is
bekend met de liefde van den ter dood veroor
deelde voor haar, al beantwoordt zij die niet.
jZe komt nu in een moeilijk parket en heeft
dit aan den huisvriend den rechter van in
structie geopenbaard en ook, dat de mevrouw
van de rots haar geschreven heeft zich zelf
tekort te zullen doen. Zij weet en gevoelt dus,
dat Armstrong onschuldig is; zij gevoelt ook
dat haar man au fond een brave borst is, maar
in en door z'n vak een dooddoener; en zelve
niet schuldig-verliefd ziet ze er tegen op in
haar huwelijksleven een slagschaduw te werpen
tusschen haar man en zichzelf. De schrijver ver
mag dit gegeven niet uit te werken in een
reeks van misverstanden, ophelderingen, te
leurstellingen en vreugden, waardoor wij dat
innerlijk conflict konden meeleven; de schrijver
laat dit alles door zijne sujetten in gewone
huis-, tuin- of keukentaal aan elkaar vertel
len; een goed geredigeerde krant zou het ook
kunnen reporteeren: Louise Kooiman tracht
vergeefs met stemverheffingen, oogverzettin
gen en lichaamswervelingen eenig relief aan de
doode mededeelingen geven, maar het Leven
blijft dan eerst juist récht weg. De Officier
van Justitie bepleit ook in zijn huiskamer de
vermeende majesteit van het strafrecht; maar
zijn vriend, de rechter, is n u op zijn hoede;
de majesteit van het recht moge een goddelijke*
spanning in de ziel van den gefolterde gerech
telijken Lebemann eenige oogenblikken werke
lijk te doen leven.
Een volgend maal iets over de zeer geprezen
opvoering: „Menschen in het hotel" een stuk,
waarvan wij nog niet weten, wat er van te
denken.
Het gezelschap Bouber komt hedenavond in
den Stadsschouwburg met „Frank van Wezel's
roemruente jaren", soldaterij in 57 tafereelen
naar den gelijknamigen roman van A. M. de
Jong. Het is eer.- heele durf voor Haarlem. Wij
zagen het stuk, dat ongeveer 100 malen ging,
te Amsterdam. Alle onzindelijke, smakelooze,
kinderachtige en houterige eigenaardigheden
van den militairen dienst worden in dit revue
achtige stuk dat van de soort is van „De big
van het 168ste" op den hak genomen. De Van
Alphen-achtige nobele zedemeester-soldaat,
later sergeant Frank van Wezel, is blijkbaar
de schrijver de Jong zelf. De Chr. gereformeer
de soldaat lijkt ons een beetje gechargeerd, de
rest is, met dikke klodders er op, raak ge-
ypeerd. Het geheel is oorverdoovend zot.
T.
CHARLIE BI VEL MET GROOT INTER
NATIONAAL VARIéTé.
Het programma.
He-den, Zaterdag 2 Mei vindt in Theater
Carré" de première plaats van het groote,
vroolijke Mei-programma, dat ons impresario
Ernst Krauss als ontspanning na een vermoei
end winterseizoen brengt.
Was het twee jaar geleden Grock, verleden
jaar Jack Hyltou, dit jaar zal Charlie Rivel, de
„Chaplin van het Variété", de hoofdschotel zijn
van een -groot internationaal menu.
Als hoofdnummer voor de pauze zal Charlie
Fvivel met zijn partner optreden in de schets
„Chaplin aan het trapezium", een parodie op
den film „Circus". Na de pauze zullen wij Char
lie Rival als muzikale clown in het nummer „de
drie Andreux" zien, waar hij met zijn partners
een trio van meesters van de muzikale groteske
vormt.
Het internationaal Variété-programma ver
meldt ook eenige andere wereldberoemde attrac
ties, zooals b.v. de „4 Essédras", wier duizeling
wekkende gymnastische toeren in alle wereld
steden opzien gebaard hebben; voorts het
Harry Holt Trio'', dat een voetbal-match op
rijwielen zal laten zien; „Carter, de mensch met
100000 kaarten", een koning onder de gooche
laars; „Kathleen Zammit en Fidy Gube", een
klassiek-acrobatiek danspaar; „Cawalinis met
acht vroolijke hondjes"; „Charton" met zijn ver
maard marionetten-theater; en andere nummers.
Het orkest staat onder leiding van H. Davids.
Ir. E. J. G. S c h e rm e rh o r n
„DE FOTOGRAFIE IN DE TRO
PEN". Uitgave N. V. Focus, Bloe
mendaal, 1931. Prijs f 2.
Wie van onze lezers heeft geen vriend of fa
milielid in Indië, waar hij af en toe of geregeld
foto's van krijgt? Dikwijls zpn die foto's niet
heel erg mooi: onscherp, niet duidelijk en wazig.
Fotografeeren in Indië is ook een moeilijk werk.
Daar is het warm, de omstandigheden zijn heel
anders dan hier en de hulpmiddelen niet altijd
in goede conditie te krijgen.
Daarom gelooven wij, dat dit boekje in een
bepaalde behoefte voorziet. Duizenden Neder
landers gaan jaarlijks naar Insulinde en het
meerendeel hiervan neemt een toestel mee. We
gelooven dat het alle aanbeveling zou verdienen,
als zjj zich door middel van dit keurig uitge
voerde boekje eerst op de hoogte stelden van de
moeilijkheden, die zrj in Indië moeten overwinnen
Peter: Hallo Wim. Wat ben ik blij, dat ik
je weer zie. Ik heb je een massa te vertellen.
Maar vóórdat ik dat doe, moet ik eerst je
opinie weten over het Montessori-onderwijs.
Wim: Je bent een .slimmen guit. Maar te
slim af zul je me niet wezen. Van dat onder
wijs heb ik geen studie gemaakt. Hoe kan ik
dan mijn opinie er over zeggen? Zeg liever
eens, hoe je zelf er over oordeelt.
Peter: Kom, ga nu niet op een ander schui-
ven, wat je zelf niet weet te beantwoorden,
Ik kan je wel zeggen, dat ik een vriend heb,
vader van zes kinderen, die niets van dat Mon
tessori-onderwijs moet hebben. Hij zegt, dat
dit soort van onderwijs de kinderen brutaal
maakt, terwijl het ontzag van de ouders geheel
in het niet wegzinkt. Het „jij" en „jou" van
een kind tegen hun ouders vindt hjj verschrik
kelijk.
Wim: Ja, dat laatste ben ik geheel met je
eens. Maar, „de waarheid bovenal". Dat is me
altijd voorgehouden. En, bezie je de zaak van
dien kant, dan is dat „jijen" en „jouen" niet
een onafscheidelijk gevolg van de Montessori-
methode. Indien „onderwijs" de kinderen bru
taal maakt, dan zeker „alle onderwijs"
Peter: Heb je verleden week nog gestemd
bij de verkiezing voor de Provinciale Staten
Wim: Nou, dat zou ik denken. Als burger
van den Staat moet je doen, wat de wet van
je eischt. Of dacht je soms, dat ik er „brom
men" voor over had?
Peter: Ik heb óók gedaan wat de wet van
me vordert. Maar ik deed het in bljjder om
standigheid dan voor eenige jaren.
Wim: Wel, hoe dat zoo?
Peter: Och, ik maak niet graag iemand
zwart. En toch, dat werd vroeger van ons
gevorderd. Vaak deed ik het met een bedroefd
hart en met een „traan in het oog". Gelukkig,
dat ik nu het hokje vóór den candidaat rood
mag maken.
Wim: Die kleur mocht, wat mij aangaat, óók
wel anders zijn. - Meer neutraal dan zwart is
de kleur wit. Zou men niet een stembiljet zóó
kunnen maken, dat de ondergrond geheel zwart
was en dat men dan een hokje wit moest
maken voor den candidaat der keuze?
Peter: Oude jongen, ga nu niet met de zaak
den draak steken. Maar, ik snap je wel. Je
wilt me er al weer tusschen nemen. Doch,
Peter is een slimme kerel, dien kan je er zoo
gauw niet tusschen nemen.
Zeg, ben je nog aan het „bollen zien" ge
weest
Wim: Het trof dit jaar slecht. Mijn tante,
van wie ik je laatst vertelde, was op bezoek.
Dat goede mensch wilde op haar leeftijd met
geweld naar de bollenvelden gaan. Ze werd
bepaald woedend, toen ik het haar, om de
drukte, afraadde.
Enfin, ze was niet te houden. Ik werd het
slachtoffer. Ze durfde haar twee honden, die
ze mede had genomen, toen ze bij me kwam
logeeren, niet alléén thuis laten. Ik werd aan
gesteld tot bewaarder
Peter: Nou, dan begrijp ik wel, waarop de
barometer van je humeur stond. Zeker op
storm
Wim: Och, zóó erg was 't niet. Tante ia een
erftante. Ze zit er dik bij. En bovendien, nauw
was tante weg, of ik liet het huis alléén met
de honden er, ging naar een goeden kennis, om
daar een partij te domineeren. Net was ik terug,
of er werd gebeld en tante was er weer. „Neef"
zei ze, ja, zoo zei ze het heusch; „wat ben
je een aardigen jongen". Eerlijk gezegd, heel
gevleid was ik er niet mede, maar het is nu
eenmaal je erftante.
Peter: Dat heb je aai dig klaar gespeeld. Het
zal je geen windeieren opleveren.
Wim: Och, je moet je altijd weten te redden.
Anders heusch, dan heb je geen leven.
Peter: Ja, dat mag je wel zeggen. Maar zeg.
hoe vindt je 't, dat onze prachtig-aangelegde
trottoirs aan den Brederodeweg weer eens op
de proef gesteld worden, Hierin moeten weer
kabels gelegd worden.
Wim: Prettig is het niet, maar daar schijnt
eenmaal niets aan te doen te zijn. Je zult je
moeten troosten.
Peter: Nu we het toch over voetpaden heb
ben. Er zijn nog tal van wegen, die zeer slechte
voetpaden hebben, waaraan hoegenaamd niets
gedaan wordt. Anderhalf jaar geleden is er al
gezegd, dat deze verbeterd zouden worden,
maar niets van dat alles.
Wim: Ja, amice, er wordt wel eens meer iets
gezegd, waarvan niets komt. Maar, daarom
niet getreurd. Ga maar eens je beklag doen
bij „Publieke Werken". Iedere klager is daar
van harte welkom en wordt daar met open ar
men ontvangen.
Peter: Ja, precies zóó verging het iederen
bezoeker in het stadion, toen er laatst die
groote voetbalwedstrijd plaats had tusschen
Holland en Duitschland. Weet je waarom?.,.
Wim:
Peter: Om de entrée's, die hij moest betalen.
Ik hoorde dat er wel 32.000 menschen zijn ge
weest. Nu, je begrijpt, dat heeft nog al wat
opgebracht. Hadden wjj de opbrengst der en
trée's maar onder z'n tweeën mogen verdeelen,
dan hadden we een goed dagje gehad.
Wim: Wat je graag wil, gaat menigmaal, of
gaat altijd je deur voorbij. Het is om je te lee-
ren tevreden te zijn.
Peter: Jij weet er altijd wat op. Doch, waar
lijk, daar schiet me wat te binnen. Ik moet
nog een boodschap doen.
Tot later.
Wim: Hetzelfde!
en wat zij doen en laten moeten om mooie foto's
te krijgen, waarmee zij hun bloedverwanten in
Holland een genoegen kunnen doen. De schrijver
iblijkt goed thuis te zijn in de fotografische tech
niek, en vertelt in prettigen stijl op voor ieder
begrijpelijke wijze hoe men in Indië goede resul
taten kan krijgen. Talrijke recepten en aanwij
zingen worden gegeven, voorbeelden en tegen,
voorbeelden maken het boekje interessant. Niet
minder vormen de vele prachtige illustraties een
roote aantrekkelijkheid. Foto's van verschil
lende bekende amateurs uit den geheelen Archi
pel versieren het boek en bewijzen, dat er in
Indië toch ook heel goed door amateurs kan
worden gefotografeerd.
Wjj gelooven, dat iedereen, die naar Indië
gaat goed zal doen, dit handiqe boek te koopen,
terwijl ook velen, die reeds in Indië zijn, toe
zending ten zeerste op prijs zullen stellen.
De heer P. van Marl
ingang van 1 Mei a.s.
commies afd. financiën
lijken titel van sub-ont
Bloemendaal.
Wij wenschen den hee
met deze bevordering, w
toekomt, zoo voor zijne
heid bij het intreden der
functionaris als voor
diens dienst tot het optr
functionaris. De titel w
ware o.i. meer in over
met de wet, welke het st
zoover wij weten, niet
In tegenstelling met d
de Haarlemsche pers de
Raadhuisplannen-Zeeweg,
ten, dat wel is waar gee
projecten naar het oordc
advies voldoet aan de j
dat twee projecten, volg
deel van deze commissie
ad-hoc-uit-den-Raad, das
dat overwogen wordt m
daarvan nader overleg
doeling, van elk hunner
ontvangen,waaruit dan c
kunnen doen.
Wij ontvingen van
Jeugdwerk, alhier, haar
verslag over 1930, hetw<
gewekt en nuttig leven,
gend nummer hierop tt
Men vraagt ons, of
recht of onze Politie-ve
in de belachelijke verto-
middag omstreeks 5 uui
afspelen, wanneer de sti
aan den Brederodeweg
trein te gaan, die hen t
woonplaats, op dien
ontvangen om daarna
kinderachtige liederen,
hen uit uit te schelden
koppen), hinderlijk wor
Wij meenen, dat on
wel degelijk voorziet. A
mers luidt als volgt:
Hij, die wederrechteli
weg een ander in zijne
belemmert of met een
aan een ander tegen c
klaarden wil blijft opdri
lijke wijze blijft volgen
hechtenis van ten hoog:
g) &&S2) (£Ï<S>32)
•f' Den 18den Mei hope
onze geliefde Ouders
Jr Johannes Franciscus
ti van Gulicb
en
Maria Barbara
(a Jansen
hunne 50-jarige Echi
vereeniging te herder
S ken.
,r Hun dankbare
Jij Kinderen, Behuwt
(S en Kleinkindere:
Lage Duin en
Daalscheweg 3,
Bloemendaal.
Door omstandigheden
geboden een
2 jaar oud, mooi en
zond. Br. Nr. 950 B<
NAUTA, Zeeweg 56,
IJmuiden i
opruimingen koopt s!
dezer tegen de HOOI
WAARDE en onder gel
houding.
Brieven onder letti
Bureau dezer.
