Het Bloemendaalsch Weekblad.
ONS VLIEGWEZEN.
KUNST.
UIT BOEK EN BLAD.
FOTO- EN KÜNOKUNST.
PREDIKBEURTEN.
SPORT.
VARIA.
Gesprek tus.
Heen en weer Londen in vogelvlucht.
(Vervolg.
Reizen is altijd opwekkend en leerzaam.
Is denken iets anders dan vergelijken? Is
niet in ieder geval reizen de gemakkelijkste
manier van vergelijken? Zelfs als men reist
in vogelvlucht, wat wel een gepaste benaming
schijnt voor een uitstapje per K. L. M. The
royal dutch airmail, zooals onze Koninklijke
Nederlandsche Luchtvaart Maatschappij in
Engeland heet mag, ook "daar, er zijn. Reeds
bij onze aankomst op het vliegveld te Croydon
viel eene vergelijking niet ten ongunste van
Schiphol uit. Het verharde deel van het vlieg
veld is op Schiphol ongetwijfeld grooter dan
dat van Croydon, men was daar trouwens
bezig het te vergrooten. Overigens, wat vlotte
en beleefde behandeling betreft, zoo door de
vliegdienst-beambten als door de douanen,
kunnen deze twee vliegvelden zich met elkaar
meten, en al zijn de gebouwen te Croydon
iets monumentaler, wat praktische inrichting
betreft geeft Schiphol niets toe. Waarom de
bus van Croydon naar Londen zooveel beter
is dan onze Nederlandsche naar het Leidsche
Plein begrijp ik niet. Er was d.m. reden de Hol-
landsche bus nog beter te maken dan de En-
gelsche, omdat de weg van Schiphol naar
Amsterdam zooveel slechter is dan die van
Croydon naar de Engelsche hoofdstad. De
Engelschen zeiven schenen mij toeschietelijker
en eenvoudiger menschen toe dan voor den
oorlog. Misschien kreeg ik dien indruk omdat
ik zelf intusschen zooveel ouder ben, of komt
't van den oorlog of van de Labour-regeering
In Londen zijn veel meer dan vroeger gele
genheden waar men gemoedelijk en burgerlijk
een broodje kan eten, al ontbreken nog altijd
de café's aan de straat met hun terrassen, die
Parijs, Amsterdam en naar men zegt ook
Kopenhagen zoo gezellig maken. Vooral Ly
on's lunchrooms maken opgang. Een aller
aardigst eethuis is The Cock, Fleetstraat 22.
Het gebouwtje moet er in i'549 al zoo gestaan
hebben. Op beide verdiepingen hangt 't vol
oude gravures en andere platen en overal
herinneren óf een antieke schoorsteen óf imi
tatie-antieke voorwerpen er aan, dat eeuwen
lang hier gezellig gegeten en gedronken
werd. Beneden in den gang hangt ingelijst
een lijvig gedicht van Tennyson, opgedragen
aan den wijn-schenkenden kellner:
Plump head waiter at „The Cock",
To which I must resort,
How goes the time? 'T is five o'clock.
But let it not be such as that
You set before chance-comers,
But such whose father grape greid fat
On Lusitanean Simmers.
Dan volgen 24 evengroote coupletten waar
van het laatste herinnert aan den dood. Het
slotvers luid:
But when he (Death) calls and thou shalt
(cease
To pace the gritted floor
And laying down an unictuouse lease
Of life, shalt earn no more,
No carved cross-bones, the types of Death
Shall show thee past to Heaven,
But carved cross-pipes, and underneath
A pintpot neatly graven.
Men kan er pintpots van oud model koopen
en de eigenaar drijft blijkbaar een levendigen
handel in nagemaakt antiek, doch de platen
aan den wand schijnen niet te koop. Achter
op de eetkaart wordt o.a. reclame gemaakt
voor „Masonic dinners", hetgeen wat betreft
de Engelsche vrijmetselarij te denken geeft.
Trams en rails ziet men in de City niet meer,
ook de elegante handsome cab is verdwenen,
in dit leuke rijtuigje op twee wielen zat men
getweeën vlak achter het paard; de koetsier
had zijn zetel in de hoogte achter de kap, die
u van hem scheidde, moest men met elkaar
praten dan geschiedde dit door een luikje
boven uw achterhoofd.
Het asfalt was al geen pretje voor het
paard, de benzine deed de rest. Het aantal
buslijnen is enorm, wij zagen b.v. lijn 237,
Somtijds staan bij één bushalte 6 en meer
bussen stil, eventjes maar en dan raast alles
weer door met een lawaaien en brommen,
zeker niet minder dan dat van de motoren
aan het vliegtuig. In The Majesty's Theatre
werd Saint Joan van Shaw als talkie gegeven,
de belangstelling voor verschillende rangen
was zoo groot, dat honderden menschen meest
jongelui al een uur te voren queu maakten
bij de ingangen. Een verhuurder van klap
stoeltjes maakte goede zaken, een kranten-
verkooper, een chocolademan en verschillende
muzikanten gaven de wachtenden wat aflei
ding, politie was er niet te zien, niemand
drong of hinderde een ander, wie stonden of
zaten, gevoelden dat zij daardoor alleen recht
hadden daar te staan of te zitten en de an
deren erkenden dit blijkbaar. De Londenaar.
de Engelschman in het algemeen heeft een
aangeboren rechtsgevoel, hij rekent er trou
wens oj5' dat zijne medemenschen het eveneens
hebben- het ingewikkelde raderwerk der groo-
te stad loopt er door als gesmeerd en toch
onder een orde en tucht, die bij alle drukte
weldadig kalmeerend aandoet. Ik wilde des
avonds ook wel eens ergens heen. Voor de
opera is zoo'n vliegend bezoek aan Londen on
geschikt, men moest er zijn plaats 14 dagen
te voren besproken hebben. Tegen 8 uur was
't al te laat naar een circus of schouwburg te
gaan die op dat uur begon. We kunnen wie
met een voortreffelijk, razend-vlot, gezellig
en toch groot variëté-theater tevreden is, een
bezoek aan 't Palladium aanraden (in een van
de zijstraten van de Oxfordstreet links om
voor wie uit de City komt, vindt men weder
om links de eerste zijstraat inslaande, dit van
binnen voor eenige duizenden plaats gevend
gebouw, dat op 't uur van aanvang tot de
nok gevuld is. Met een enthousiast punliek,
dat niet als bij ons door stampen of klappen
maar door juichen en lachen zijn tevredenheid
betuigt. Den volgenden morgen maar weer
bij tijds teruggevlogen. 9.45 Engelsche tijd van
Croydon. Daar staat weer de vliegmachine.
Ze is tastbaar geworden idee. Maar weer in
dachtig aan den raad in K. L. M.'s Indische
luchtreisgids gegeven: zich laten gaan, niet
willen vasthouden het gewone gevoelen en de
voorstelling dat het oppervlak der eigenlijk
toch kleine aarde d verblijfplaats voor ods,
de vastigheid voor <se voeten is; doet men
dit, dan gaat een ineuwe voorstelling en ge-
voélswoort voor ons open. Ons schip .schom
melt en duikelt meer dan dat op de heenreis.
Er is hooge druk boven de Engelsche kust en
met groote vaart worden wij naar de sfeer
van lagen druk gezogen. Dunne flarden nevel
schuiven langs ons achterwaarts. Ashford
10.10 Eng. tijd. Folkstone al 10.17. Nu boven
de branding van het water der Noordzee en
blijkbaar ook eenige branding in de lucht daar
boven. Piloot Sillevis is nu onze geleider. In
eens ziet op zij alles grauw en grijs, maar on
der ons is het water der Noordzee nog te zien,
zacht groen. De zee is kalm. Ik bedenk mij,
dat als we hierin terecht komen in een zwem
gordel, we lang genoeg zouden drijven om op
gepikt te kunnen worden. Het ongewone blijft
sensationeel. Is 't sensatie? Of alleen die van
vreemdheid? Wij menschen blijven, ook in de
lucht, reizigers in een vreemd land.
De gesprekken verstommen door het geraas
der motoren. Een mooi oogenblik voor Kos-
ter's Internationaal Privaatrecht. Ter linker
zijde reikt een man zijn wang aan zijne
vrouw, die voor hem zit en er een vluchtig
kusje op plaatst. 10.30 Eng. tijd Calais in
zicht, 't Is nevelig, we koersen noordwaarts
en vliegen zichtbaar laag (100 M. zeide Sille
vis na aankomst). Een geweldig breed strand.
Wij er boven. Duinkerken al. Het is pas 10.48
Eng. tijd en we zijn al zoowat op de helft.
Weer -die uitgestrekte duinen en moerassen
bij Wenduynen. Een natuurmonument. 11.07%
Ostende; 11.18 aan de Ecluse; 11.27 de Hol-
landsche grens over. Duynbergen en Heyst.
We vliegen weer boven het strand en 't is nu
zoo gewoon dat in alle rust loodrecht naar
beneden is te kijken. De lucht is blijkbaar een
uitnemende spoorbaan. Boven Vlissingen, dat
maar even ten deel is te zien; nu strijken wol
ken onder ons, laag en ineens zien we alleen
onze eigen machine en is al het andere éene
witte massa. We varen nu zeker op kompas.
Een nieuwe gewaarwording, heel interessant,
maar niet aangenaam, 't Is of de zon wil
doorbreken zoo licht wordt 't, maar er is niets
te zien dan wit, aldoor helderder wordend wit
waar men steeds meer het zonlicht achter
vermoedt, maar het blijft éen witte massa, er
valt niets te zien. De motoren slaan nijdig
voort. We zijn hooger gegaan in het stralen
de wit. Goddank, even een glimp van groen
met wat rechte gele strepen. Heel hoog zijn
we (800 M. bleek later) in de stralende witte
wolk. 't Is nu maar goed, dat hier boven nog
niet het drijvende Restaurant der toekomst is,
we zouden er tegen aan kunnen varen. Het
vaderland ontvangt ons niet hartelijk. We
moeten ongeveer boven Zierikzee zijn.
Sillevis vertelde later, dat hij naar beneden
had geseind om te vragen of hij goed koers
hield en 2% gr. moest omzetten. Naar het
gevoel in mijn ooren te oordeelen moeten we
steeds stijgen. Wil de piloot boven de wolk
uit? Het is of we stilstaan.
De wolk wordt nu flanserig en ineens be
grijpen wij welk een prachtige en weinig
kostbare methode van waterverplaatsing Hij,
die de wolken schiep, heeft ingesteld. Tusschen
de naar achter drijvende wolken worden lan
den in zon beneden zichtbaar en nette Hol-
landsche boerderijen, op zij wolken, van boven
blauwe lucht, een breed kanaal; dit moet
maar de motoren draaien al langzaam, we
passeeren de Oude Maas en in een groote
bocht om Waalhaven heen gaat de schuit in
eens schuin staan,* de rechterzijwand met glas
en hout en al wil blijkbaar mijn rechteroor ra
ken. Ik ben verbaasd niet te vallen of weg te
glgden naar links, nog eens in de rondte, daar
zijn we recht boven Waalhaven en hobbelde
bobbel neemt het stugge onvrindelijke gras
veld ons voorthollenden op. Van Waalhaven
tot Amsterdam (we gaan op verzoek van
een jongen Engelschman met een klein om
metje over den bollenstreek) neemt de ad-
sistent plaats in onze kajuit. Delft oud-en-
nieuw vereend is mooi, zuidelijk de Studie
gebouwen, noordelijk 't fabrieksterrein: de
nieuwe autoweg wordt druk bereden. Den
Haag links groot en luchtig, grafelijk gelegen.
Nu rechts nog het typische Aalsmeer en
het sprookje, de droom is uit. Op Schiphol
wederom een vlotte ontvangst. Van lijdelijk
voorwerp worden we weer actief levend.
MISTINGUETT.
Haar programma.
Voor de gastvoorstellingen van Mistinguett
op Dinsdag 2 en Woensdag 3 Juni in het ge
bouw van K. en W. te Den Haag en op Don
derdag 4, Vrijdag 5 en Zaterdag 6 Juni in den
Stadsschouwburg te Amsterdam, heeft de
Koningin van de Parijsche revue Earl Leslie's
groote fantasie in 24 tafereelen: „Miss op reis"
gekozen, de schitterende revue, waarmede
Mistinguett te Parijs. Berlijn en in Italië
triomfen behaalde. Mistinguett komt met een
zeer uitgebreide staf van medewerkers; behalve
de solistische beroemdheden treedt een geheei
leger van girls en boys op, o.a. „The sixteen
Lovely Stars", The 10 smart Boys", „Les 16
Beautés de Paris". Van de solo-medewerker»
noemen wij in de eerste plaats Earl Leslie, den
beroemden partner van Mistinguett en ontwer
per van vele revues voor Mistinguett. Voorts
treden óp de „Elvyny Sisters" van het ballet
der Scala te Milaan, de revueberoemdheden
Tommy Ladd, Line Jack en Farbel, de steppers
Rod en Reggie Riffier van de Winter-Garden
te New-York, Margaret Jade, Carenzio, Mai-
chisio, Fraday, enz. De regie is in handen van
Nine E. Genocchi. Een groot jazz-orkest staat
onder leiding van Raphael.
Veertig eigen décors en 500 costumes, ont
worpen in de eerste ateliers van Parijs. Van
de verschillende tafereelen noemen wij o.a.: „De
eeuwige driehoek"; „Beroemde straten"; „Wals
droom"; „Apachen" (Overval: het brandende
huis); „Gouden regen"; „Flirting dance"; „De
mode aan het strand; „De school van de flirt";
„De origineele Parijsche Cancan"; „In Miky-
Kleedkamer"; „Jong Geluk"; „Het uur der lief
de", enz. enz.
Mistinguett zal in de meeste tafereelen per
soonlijk medewerken.
„FOCUS" no. 11 van 20 Mei j.l.,
als gewoonlijk op zijn kunstdrukpapier een voor
namen indruk makend bevat ditmaal bijzonder
aantrekkelijke foto's: Poppenkast door G. P. W.
de Bruin; Avond door Fr. van Katwijk; Avond
rust door B. Swanenburg en De Merapi door A.
J. Aartsen Jr., noemen wij afzonderlijk.
Het nummer bevat o.a. artikels over Zee-
hondenjacht (v. J. T. O. Hulse); De Fresson-
druk (E. B. Lucas); Fotochemicaliën-Voet-
angels (H. H. Ph. B.)Zelfontbranding van Vacu
Blitz (W. H. v. Grasstek) en De kleine Camera
(van M. A. I. Kluit).
De redactie wekt fotografeerenden in ons land
op tot bezoek aan de eenige door den Ameri
kaan A. P. H. Trivellie, wetensch. medewerker,
verbonden aan de Kodak-laboratoria, in Neder
land te houden lezing met demonstratie, op
Maandagavond 6 Juli a.s., in Philips Demonstra
tiezaal, Heerengracht 270, Amsterdam.
Aanvragen om introductie richte men tot den
heer J. Schellekens, Nieuwe Heerengracht 7,
Amsterdam.
Het maandblad: HET LICHTBEELD
van Mei, bevat, behalve de gewone rubrieken o.a.
de artikelen: Behandel de films met zachtheid;
Wijziging der bioscoopwet; City-lights bij
nacht (een nacht-première bij Tuschinsky, die
vrijwel mislukte en Over het koopen van een
toestel (met aanbeveling van een Welta-Watson
9 X 12 c.M.) De heer J. J. van der Meulen
schrijft over Lichtbeelden ook bij het lager on
derwijs. De Centrale Commissie van de Film
keuring geeft hare officieele mededeelingen.
De Voorloopige Commissie die de oprichting
eener NEDERLANDSCHE VEREENIGING
VAN CULTUREELE FILMS voorbereidt, ont
wierp Statuten en roept allen die bewijs van in
stemming hebben gezonden met de oprichting op
tot de eerste (de stichtings)vergadering, tegen
Zaterdag 20 Juni e.k., n.m. 2 uur in Philips
Demonstratiezaal, Heerengracht 270, Amsterdam.
A. M. de Jong schrijft in zijn letterkundige
kroniek no. 346, over Ina Boudier—Bakker:
„De Klop op de deur", het volgende:
De „familieroman" is een logies uitvloeisel
van de „psychologiese roman". Onvermijdelijk
moet de romanschrijver, die zich bezig houdt
met het scheppen van psychologiese romans
op de duur de behoefte gaan voelen, iets en al
meer hooi op zijn vork nemen en in plaats van
de historie van één of enkele figuren die van
een ganse familiegroep te schrijven. En een
maal zover bekruipt hem de lust nog verder
te gaan en zijn „terrein van onderzoek" uit te
strekken over verschillende geslachten van de
zelfde familiegroep. Waarmee de auteur dan
het terrein van de historiese roman betreedt
en zijn taak verzwaard ziet met al de nood-
zakelik daaraan verbonden moeilijkheden.
Want, nü krijgt hij behalve de uiterlike en
innerlike historie van de verschillende tijdper
ken, waarin achtereenvolgens de beschouwde
geslachten leefden. Hij moet zich nauwgezet
rekenschap geven van de verschillende feiten,
gebeurtenissen en stromingen, die het mensen
leven in die periode beïnvloedden en het alge
mene denken richting gaven. Hij moet zich
gans het beeld van de onderscheiden tijdper
ken eigen maken, zich in de geest dier
jaren verplaatsen, de sfeer weten aan te
voelen en voelbaar te maken, waarin het levert
zich bewoog èn: waardóór en hóe die sfeer zich
telkens wijzigde naar de sfeer onzer eigen da
gen. Voorwaar geen geringe taak, die een
enorme voorbereiding vraagt, het verzamelen,
rangschikken en oordeelkundig en bekwaam
aanwenden van een uitgebreid veelzijdig en
overzichtelik archief. En laat ik het maar da-
delik zeggen: Ina BoudierBakker heeft zich,
van deze zware en moeilike taak op een waar
lik lamentabele wijze gekweten.
Ina BoudierBakker beschikt over een ze
kere gemakkelikheid van de psychologiese uit
eenrafeling der burgerlike ziel. Zij heeft in
„Armoede" en „Het Spiegeltje" bewezen daar
in te behoren onder de knapsten van haar
schrijvende zusteren. En het Was volstrekt niet
nodig dit ten overvloede nóg eens te gaan be
wijzen door het voortbrengen van een duizend
bladzijden zware roman, waarin zij zichzelf tot
in het oneindige herhaalt in het uitbeelden van
al maar weer nieuwe burgerlike zielenood en
zielezaligheid, hechter of losser worden van
gezinsbanden, meer of minder ingewikkelde
leifdesverhoudingen en de rustige of wel dra-
matiese ontknoping derzelven.
Ik weet niet of Ina BoudierBakker door
het succes van Jo van Ammers—Küller's fami
lieroman „De Opstandigen" geprikkeld is tot
het leveren van het bewijs, dat zij op dit ter
rein nog heel wat meer kon presteren dan de
befaamde kunstzuster. Men mag zoiets niet
onderstellen, maar „De klop op de deur" is
een op breder basis gebouwde, wijder grijpen
de en dieper woelende historiese familieroman
dan „De Opstandigen". Want waar het laat
ste boek zich meer bepaalde tot het volgen van
één maatschappelik verschijnsel: de strijd voor
de vrouwenemancipatie in burgerlike kring en
de wijze, waarop de verschillende generaties
daarop reageerden, heeft Ina BoudierBakker
het ganse zich ontplooiende maatschappelijk
leven willen beelden en de grote gebeurtenis
sen en persoonlikheden, die daarop invloed uit
oefenden. En waar haar boek begint in de
oudejaarsnacht van het jaar 1857'58 en ein
digt na de wereld-oorlog, had zij, naast het
belden harer personagiën, tot taak het her
scheppen van een zeer belangrijk en veelbewo
gen, zich met ongekende vaart ontwikkelende
periode van de nieuwste geschiedenis. Haar
boek bewijst, dat zij voor het gemakkelikste
gedeelte van haar taak het grootste deel van
haar aandacht en liefde gegeven heeft, en het
moeilikste, zeker niet onbelangrijkste gedeel
te van het werk schromelik heeft ver
onachtzaamd. Histories is haar boek zó
onvolledig en gebrekkig, getuigt van een zó
luchthartig en lichtzinnig dilettantisme, dat de
ietwat behoorlik georiënteerde lezer zich ieder
ogenblik ergeren moet. Dat zou misschien min
der erg, minder voelbaar zijn, als niet herhaal-
delik en met grote nadruk deze historiese ele
menten vol meer of minder critiese beschou
wingen nadrukkelik onder onze aandacht ge
bracht werden, feiten en gebeurtenissen tot in
bizonderheden gereleveerd, namen van belang
rijke historiese persoonlikheden onveranderd
werden genoemd. Daardoor worden wij immers
■-/ i <-1 r (i n oo fcA t»eri«rv er ver
geten of verwaarloosd, hoeveel er verkeerd ge
ïnterpreteerd, hoeveel er oppervlakkig be
schouwd en volstrekt niet begrepen werd. De
ontwikkeling der socialistiese arbeidersbewe
ging, speciaal in Nederland en nog meer in 't
bizonder in Amsterdam wat is er in dit on
evenredig omvangrijke boek van terechtge
komen? Haar invloed op de historie van land
en stad, van wereld en denken is onmiskenbaar
genoeg geweest om zelfs de aandacht van een
zo afwerende burgerlike geest als die van deze
schrijfster niet geheel en al te zijn ontsnapt en
in haar boek zelfs een vrij belangrijk element
te vormen af en toe, maar hoe ver beneden de
algemeen bekende en aan de feiten te contro
leren werkelikheid is deze geweldige historiese
invloed in dit pretentieuze boek verwerkt! Fi
guren als Domela Nieuwenhuys en Troelstra
worden nauweliks schaduwachtig aangeduid.
De vaste samengroei der beweging in politieke
en vak-organisatie, het binnendringen in parle
ment en Amsterdamse raad, de aldoor wassen
de invloed en macht van de rooie rakkers
er was geen aandacht voor. Evenmin trouwens
voor de groepering en actie der kerkelike par
tijen en de geweldige invloed, die de steeds
sterker politike bewustheid in alle lagen onzer
bevolking op het ganse leven had.
En de wereld-oorlog hoe naargeestig is
deze ontzettende ramp in het dikke boek ver
werkt. Bladzijden van opgeschroefd kranten-
proza, zonder waarachtige, diepe innerlike be-
wogendheid, zonder de brandende ontzetting,
die zeker de kunstenaar moet vervoeren tot een
schrikkelik beeld van deze laaiende hellewaan
zin. Bovendien vol feitelike onjuistheden, die
telkens weer irriteren, omdat zij bewijzen met
hoe weinig ernst zelfs deze, al zeer gemakkelik
te benaderen periode „bestudeerd" is! Het is
alles van een hopeloos dilettantisme...
De klagelike mislukking van deze historiese
onderdelen der familiegeschiedenis der Craet-
sen zou misschien minder pijnlijk treffen, wan
neer de roman als kunstwerk, als prozawerk
geweldige kwaliteiten vertoonde. Ik heb ze tot
mijn spijt niet kunnen ontdekken. Zeker, er zijn
gevoelige, aandoenliike momenten, knappe psy
chologiese gedeelten en het is niet te ontken
nen, dat vele der figuren een sterk eigen leven
en aangezicht hebben. Maar bij dieper en aan
dachtiger beschouwen bevindt men, dat ook op
dit gebied Ina BoudierBakker maar zelden
dieper doordringt dan tot de lagen, die nog
voor de middelmatige mensenkenner dadelik
zijn te zien. Ina BoudierBakker heeft de hei
lige en onoverwinnelike vrees van de burger-
lik-fatsoenlike dame voor buitensporigheden
en de al te rauwe waarheid van het werkelike
leven. Onder al deze Craetsen, mannelike en
vrouwelike, vinden we geen enkel slecht of
minderwaardig karakter. De hele deftige fami
lie vertoont geen spoor van degeneratie, zelfs
raakt er geen enkele in rood vaarwater. Ze
blaken allemaal van morele en geestelike ge
zondheid en springen nooit uit de band: de
malle dichterling en het romanties-sentimen-
tele Jetje blijven ten slotte zéér, zéér netjes
binnen de perken van het nog juist aanvaard
bare. Van een bijna zielige wereldvreemdheid
is deze doorlopende huwelikshistorie-schilde-
ring, van een lichtelik belachelike bourgeois-
zelfgenoegzaamheid eveneens en ongemeen mid
delmatig. De middelmatigheid, die succes ver
zekert en bij een middelmatig bourgeois-
publiek geestdriftige toejuichingen moest ver
wekken: het gaat nergens zijn begrip te buiten
of te boven, het onthult niets van wat men
liever verborgen houdt, het is alles dood- en
doodfatsoenlik. Overigens naar mijn opvatting
meer dood nog dan fatsoenlik.
Rest de mogelikheid het te bewonderen als
proza-kunstwerk.
AchSchrijven kan Ina BoudierBak
ker immers helemaal niet! Haar taalgevoel
staat op een zeer lage trap van ontwikkeling
en haar geweten tegenover vraagstukken van
stijl en taal is nóg ruimer dan haar histories
verantwoordelikheidsbesef. Zij begaat in vol
komen gemoedsrust de ergste blunders tegen
taal en stijl en merkt de meest barbaarse cor
ruptheden van haar slordig en harkerig proza
zelfs bij de correctie van herdrukken niet op.
Zij schrijft„Wij liggen een soort ver
lamd, zij heeft het over comitees, „door
den oorlog op bezworen", zij vraagt
„Heb ik daarvoor mijn kinderen
geboren en grootgebracht?" Zij
heeft het over „een bazuin, die den onder
gang dier wereld scheen... in te luiden"! Zij
gebruikt het fraaie beeld „Als een fak
kel... wordt daar op eenmaal... de
arbeid stopgezet." Enz. enz. enz. Het
boek krioelt van de walgelikste germanismen
en gallicismen. De taal is onverzorgd, de stijl
is gemeenplaatsig, flodderig en slap om er
ziek bij te worden. Een waar paskwil van tijd
tot tijd.
En dit is dan het boek van het jaar! Het
boek, waarover moord en brand geschreeuwd
wordt en waarvan ons verzocht wordt aan te
nemen dat het een kunstwerk van allereerste
rang is... Reklame en kritiek kunnen zéér sug
gestief werken. Maar ik kijk graag uit mijn
eigen ogen, en geen reputatie is eerbiedwaar
dig genoeg om door haar suggestie een mis
lukt en knoeierig geschreven boek tot een be
langwekkend en belangrijk kunstwerk te bom
barderen!
Aangezien ds. van Dijk van hier, de moeite
heeft genomen het boek te lezen en weer óver
te lezen, achten wij het met velen onzer lezers,
van belang (Ds. van Dijk was ook niet ver
rukt) van zoo heel andere zijde een gemoti
veerd oordeel over dit o.i. slappe oppervlakkig
heid streelende werk, hier over te nemen uit
„Het Volk".
Ned. Herv. Kerkgenootschap Santpoort.
V.m. 10 uur, Prof. Dr. G. A. van den Bergh van
Eysinga. „Het feest der verdrukten." (Openb.
7 13 v.)
Gereformeerde Kerk te Bloemendaal.
V.m. 10 uur: Ds. J. C. Brussaard.
N.m. 5 uur: Ds. J. C. Brussaard.
Collecte voor de Diakonie.
Eglise Wallonne, Begijnehof.
Dimanehe 31 Mai.
10 h. 30: Culte et Sermon. Collecte spéciale
pour l'Eglise.
11 h. 45: Ecole du dimanehe.
20 h. Culte et Sermon.
Vendredi 5 Juin.
20 h.Service. Pasteur Krafft.
L'Eglise est ouverte tous les jours de 1017 h,
Ned. Herv. Kerk te Bloemendaal.
V.m. 10 uur: Ds. O. G. Heldring, van Zetten.
Collecte voor de Heldring-gestichten.
Jeugddienst in het Jeugdhuis.
V.m. 10 uur: Mej. Barger, Bloemendaal.
Jeugddienst voor Ouderen.
'sAvonds 7.30 uur: Ds. J. W. P. Ie Roy, pred-
te Sloterdijk.
Overveen.
V.m. 10 uur: de Heer K. Koopman.
Collecte voor de Heldring-gestichten.
Ned. Herv. Evangelisatie te Santpoort,
V.m. 10 uur: Ds. H. E. Beker, Haarlem.
gesteld kan worden met de Derby of den jaar-
lijkschen roeiwedstrijd tusschen de studenten-
ploegen van Oxford en Cambridge, en wordt
door duizenden bezocht. Evenals beroepsvoet
ballers, zijn er ook beroeps-cricketters, en de elf
tallen van de Counties, waaruit de groote com
petitie is samengesteld, tellen hoofdzakelijk
profs, die echter de ontsierende trucs van hun
voetbal-collega's missen. Integendeel, onder de
beroeps-cricketters leven prachtrfiguren. De ve
teraan Jacq Hobbs, wereldbekend speler van
Surrey, heeft den wensch te kennen gegeven van
zijn contract, dat einde 1932 expireert, reeds na
afloop van dit seizoen, ontheven te worden.
Hobbs, die thans 48 jaar oud is, kan zich een
der meest populaire Engelschen noemen. Tal
rijke records staan op zijn naam. Sinds hij voor
Surrey uitkwam, scoorde hij meer dan 55000
runs, waaronder 177 centuries; tevens kwam hij
in 62 test-wedstrijden uit. Toch bleef hij altijd
eenvoudig en hoogst bescheiden, terwijl zijn spor
tieve eer het hoogste was, dat hij verliezen kon.
Fender, de aanvoerder van Surrey noemt Jack
een „great gentleman", en daar is alles mee ge-
■zegd.
Ook in ons land bloeit een opgewekt cricket-
leven. Wel telt het spel van lat en bal, bij lange
niet zooveel aanhangers, als voetbal, maar toch
is de belangstelling stijgende. Het centrum is
den Haag, waar de H.C.C. „de groote Haag-
sche" een klas op zich zelf vormt. Haar reser
ve-elftal was zelfs vorig seizoen kampioen. Van
krachtsverschil tusschen eerste en tweede elftal
is geen sprake, misschien is het tweede iets ster
ker. Er is geregeld contact met Engelsche ploe
gen. Een tour van the Free Foresters staat
jaarlijks op het programma, en het bezoek dezer
Engelschen is telkens een festijn. Want 'dat wij
nog wel van de Britten kunnen leeren, staat
vast, hoewel het verblijf der Engelsche ge-inter
neerden van 1914'18 veel goed gedaan heeft.
Een groot aantal Engelsche officieren speelden
toen in Hollandsche clubs, en hun goeden invloed
■bleef niet uit. Sinds 1918 is 't spelpeil dan ook
gestegen, hoewel 'tnog eenige jaren duren zal,
voor wij met John. Buil gelijk zijn.
Sedert eenige jaren wordt ook in Bloemendaal
druk gecricket, door jongelui van de B.V.C.
Bloemendaal. Het waren J. Biijk en G. van Dam,
die het initiatief voor de oprichting van een
cricket-afdeeling namen. Him pogingen zijn met
succes bekroond. Spoedig hadden zij een kern
van goede spelers gevormd, en uitkomend in
den Haarlemschen Criketbond werd al eenige
malen het kampioenschap behaald. Als vriend
schappelijk gespeeld werd tegen clubs, uit
komende in den Nederl. Cricketbond bleek, dat
met Bloemendaal niet te spotten valt; zonder
uitzondering leverden deze ontmoetingen over
winningen voor onze plaatsgenooten op. In G.
v. Dam, L. v. d. Mey en G. Zeeuwe bezit Bloe
mendaal een uitstekend bowlers-trio. H. Beijk is
een cricket-keeper van erkende kracht, terwijl
we in H. Eijsten, H. Beijk, L. v. d. Meij en G.
Strik goede batsmen hebben. Ook het fielden is
wel verzorgd. Hierin is Aat Cassu de primus,
maar ook Heemskerk mag met eere genoemd
worden. Een niet te snelle bowler beleeft door
gaans weinig pleizier van den lefthander M.
Jansen, wiens fort het is, den bal naar de boun-
derij te zenden, trammer is het ,dat de crack J.
Beijk dit seizoen, door afwezigheid (hij verblijft
in Duitschland) zijn elftal niet aan kan voeren.
Ook over ons tweede elftal kunnen we tevre
den zijn. We zagen onze reserves Zaterdagmid
dag in 't veld tegen een sterk C.V.H. U. Aan
voerder Bosse en Walenkamp hadden niet 't
minste ontzag voor de bowlery van Kroon en
Rijpma, en ranselden de ballen naar alle zijden.
Bosse met 50 en Walenkamp met 77 (jammer
dat deze speler in 't gezicht van zijn century
strandde) zorgden voor een hoog totaal. Het
was haast vooruit te zien, dat de Haarlemmers,
die weldra hun 25-jarig jubileum zullen vieren,
dit totaal niet halen zouden. Dit schenen zij zelf
ook te begrijpen, en blijkbaar hadden de bats-
men het consigne „tijd uit spelen" gekregen.
Dit systeem werkt de propoganda niet in de
hand. Bijkans elke bal wordt „geblokt", geen
enkele risico wordt genomen.
Door scherp fielden trachtten de Bloemen
dalers toch voor den tijd de gasten uit te krij
gen. Dit gelukte inderdaad, en even voor half
aOht viel het laatste cricket. Met ruim 100 runs
was de wedstrijd gewonnen.
Wij kunnen ieder aanraden eens aan den Bre-
derodeweg (op Zaterdagmiddag) met het
cricket-spel kennis te gaan maken. De spelregels
zijn wel niet eenvoudig, maar in hoofdtrekken
kan men de zaak toch spoedig onder de knie
hebben; de finesses komen later wel. Hoofdzaak
is te genieten van deze mooiste aller sporten,
A. C,
CRICkET.
Een der mooiste zomersporten is ongetwijfeld
het cricket-spel. Van een goed cricketter wordt
veel meer vereischt, dan men oppervlakkig zou
denken, en al is deze sport minder levendig dan
voetbal, voor een goed kenner van de spel
regels is er toch heel wat meer te genieten,
dan van hetgeen King Soccer kan bieden.
Als men in Engeland over „the King of te
Sport" spreekt, bedoelt men hiermede het cric
ket. De hoog opgevoerde sportiviteit bij deze
sport is zoo vanzelfsprekend, dat men, bij alles
wat niet door den beugel kan (ook op maat
schappelijk gebied, deze handelwijze kwalifi
ceert met „It's not cricket".
Een „Test-match" op de „Oval" tusschen En- Jawel, mijnheer. Een voor de bank en een
gelarid en Australië is een gebeurtenis, die gelijk voor een zydemagazijn
Toekomstplannen.
Directeur tot gevangene, die juist ontslagen
wordt: En heb je nu al plannen voor de toe
komst?
Peter: Oef, oef, oe
Henk
Wim: Peter, wat?
Wat is er toch gebe
Iets ernstigs. Er heef
plaats gehad?
Peter: Neen, geluk
had er wel een kunn
er nog aan denk.
Wim: Kerel, je mas
is er dan toch gebeu
Peter: Verleden' w
fcooals je in de cour:
raadsvergadering. Ik
tegen vijf uur voorbi
Daar zie ik juist
teur het Raadhuis u:
een paar leden van
praten. Hij had in de
en in de andere een
Ik vroeg hem „wat
het moeten torsen var
hem kennelijk eenige
„Ik heb geen tijd
Loosjes; stap maar in
vlug er van door" ze
Onderweg vertelde
boek was de politie-ve
„derzelver aanvullinge:
menigte!! Het is op mi
sche Redacteur een
woond, dan spreekt hij
„stadhuis-» of raadhuis
Wim: Maar Peter,
Van der Palm sprak
ver". Waarom mag rr
Wat heeft dat nu me
kunnen plaats hebben,
wat de Dagelijksche R
verordening wilde gaai
Peter: Heb maar g
Weest nu niet zoo h
kalm vertellen. Hij ze
moest gaan bestudeer*
den Raad had aanbevo
teneinde maatregelen
het hinderlijke vervoe:
meente. Hij moest di<
inwinnen, vertelde hij i
Wim: Dat is een goi
nis zou in de gemeen
Ik hoorde wel, dat
uit „Van ouds het Ras
om den hinder van d:
Peter: Je denkt toch
gadering bent, en dat
rumpeeren? Laat me
Wim: Als je dan m
had kunnen plaats
maakt me bijzonder n
Peter: Ja, ja, daar
vaart reed de auto m
weg over. „De copie
Dagelijksche Redacteu
kan goed chauffeeren.
maar bij de thee, als je
in het belang van de
keer".
Maar... opeens denk ik
Plots stopt hij vlak bi
fiets uit Haarlem kon
het hebben. De jongen
O, als ik daaraan no;
ontweek nog net den
ging naar den jongen
„Ik ben toch niet t<
„ik zou tegen vijf uui
gerust", zeide de Dag.
spoediger klaar dan il
de raadscopie den jong
In Haarlem stopte
bood hij me een cockta
liet smaken; zelf nam
de reeds vermelde rede
zegt: „ik moet nog ev<
teur telefoneeren". Ze
langrijke dingen dingen
gesprek duurde nogal
Wim: Moest je het
éénen cocktail doen! D
Peter: Weest gerust,
hij, „neem maar een tv
je, dat aanbod heb ik i
goede man was terug
ernstig. Het scheen
Hij haalde een boekje
even in en zeide „vana'
née verslaan", ja, dat
Dag. redacteur is toch
wat is hij nu krijgszuch
verslaan en wat is hij
een dominee gaan ver:
Wim: Ik kan me ii
opkeek. Je zeide zeker
begrijp er niets van".
Peter: Ja, dat deed
zeide hij, „het smaakt
lijk bedoelde hij den
scheepsrecht, voegde h
lachte hij me hartelijk
wat het beteekent, et
„Zeker vanwege den
Wim: Werd je toen
Peter: Zeker, zeker!
uitgelegd dat het woo:
term was, liet ik de t
me den cocktail goed s
van prima qualiteit. I
taalde en ging weg. Z
riep hij uit. Welgemoe
Wim: Ja Peter, je ku
Peter: En, je kan i
Heb je gehoord, dat de
nen in het hanteeren
Wim: Kan dat niet
er eens een patroon v<
Peter: Het moet een
zullen gaan schieten,
wel 17 Meter. Nu, zo
gevaar buitengesloten.
Wim: Peter, alles go
hoort, dat ze aan het s<
toch maar waarschuw*
buurt.
Peter: Maar zeg een:
de politie zich zóó flin!
met den voetbal, maar
Wim: Och, we zullen
hopen. Maar, ik hoorde
in den raad heeft gez<
eenig gevaar aan kan i
politie zoo goed met d<
Als je zoo'n wapen
politiemannen geeft, is
