H.
rwer
HA
N.V.I
Het BIoemendaaEsch Weekblad.
PLAATSELIJK NIEUWS.
TOONEEL.
INGEZONDEN STUKKEN,
IVIUZIEK.
SPOR
VARIA.
Uit de geme
Haa
Garderobe-
Qpruimin
C. Verw
Bloemend
RUIME K
IN ONZE
VER]
UITZENDING VAN NED. KINDEKEN
NAAK BUITEN.
De Centrale Commissie voor uitzending van
Nederlandsche kinderen naar buiten zendt
ons een circulaire, waarin financieele steun
voor het werk der Commissie wordt gevraagd.
We herinneren aan het artikel, dat we on
langs aan het werk dezer Commissie wijdden,
en nemen voorts uit de circulaire het volgen
de over:
„Onze uitstekend georganiseerde instelling
waarborgt een alleszins doeltreffende verple
ging: streng geselecteerde gezinnen onder me
dische controle; plaatselijk toezicht der wijk
zusters e.d.; toezicht door een rondreizende
Inspectrice; uitzending van kinderen van eiken
godsdienst naar gezinnen van hun eigen ge
loof.
Voor stumpertjes, die een extra-verzorging
vereischen, staat ons goed geoutilleerd Her
stellingsoord „Kinabu" te Soesterberg open,
Hier worden jaarlijks 450 zeer zwakke kinde
ren gedurende zes weken onder dagelijksch
geneeskundig toezicht verpleegd.
Onze zeer economische gezinsverpleging
kost per uitgezonden kind slechts f 45. Hierin
dragen Rijk, provincies, gemeenten en ouders
f 38.50 bij. Het tekort ad. f 6.50 moet uit par
ticuliere ijdragen worden bestreden. (Dit te
kort is uiteraard voor „Kinabu" grooter en
wel f 20.)
Met elke gift van f 6.50 waarborgt U reeds
een 6-weeksch verblijf buiten van een wit-
neusje; elke gulden be teekent één verpleeg-
week!
Zendt daarom onverwijld Uw gave, 't zij
groot of klein, aan onzen penningmeester, Mr.
J. H, de Crane, Postrekening als penningmees
ter C. C. 15825, Den Haag.
WERELDBIBLIOTHEEK.
De ingezetenen hadden Maandag in een der
zalen van „Rusthoek", gelegenheid te zien,
welke werken de N.V. Maatschappij tot ver
spreiding van goede en goedkoope lectuur
(Wereldbliotheek) uitgeeft. De expositie van
de uitgaven dezer N.V. werd door velen be
zocht. In de avonduren heeft de heer J. C.
Winterink, een korte lezing gehouden, waarin
werd gesproken over de „kunst van het lezen"
cn over het „genot dat het lezen van een goed
boek den mensch geeft". Hij liet verder ook uit
komen hoe de Wereldbibliotheek er naar streeft
het goede boek binnen ieders bereik te bren
gen. De cultureele beteekenis van het boek
werd door den heer Winterink. lid van het
Hoofdbestuur der Wereldbibliotheekvereeni-
ging, uitnemend belicht.
J
DIERENBESCHERMING.
We ontvingen het verslag over 1930 der
Nederlandsche Vereeniging tot bescherming
van Dieren, dat we met genoegen doorblader
den, omdat er uit blijkt, dat deze vereeniging
nuttig werkzaam is in in het belang van het
dier.
We ontleenen er de mededeeling aan, dat het
aantal algemeene leden der Vereeniging een
kleinen achteruitgang vertoonde, die echter
werd gecompenseerd door de toeneming van
het aantal afdeelingen; als afdeeling traden
n.l. toe Amstelveen, Leerlam en Lisse.
oen, dat krachtige daadwerkelijke medewer
king van allen noodig is, om de Vereeniging
,u staat te stellen haar taak naar behooren
te vervullen. Zij is er van overtuigd dat de
hierachter ontvouwde plannen voor het ko
mende seizoen velen zullen bewegen als lid toe
te treden.
Eendracht maakt macht! Hoe grooter het
ledental, hoe meer de H. O. V. in staat is in
de behoeften van het Muziekleven te voldoen,
iioe meer het bestaan van het orkest verze
kerd is.
De heer Frits Schuurman, de nieuwe en
jonge dirigent, zal zijn energie, zijn kunnen
en willen in dienst stellen van het streven
der H. O. V. en wanneer wij hem het vertrou
wen schenken, waarop de afgetreden dirigent
in zijn afscheidswoord doelde, dan moet hij sla
gen! Moge dit zoo zijn!
Teneinde te voldoen aan vele wenschen wer
den de ledenconcerten op Dinsdag gesteld,
zoodat voortaan Dinsdagavond de muziek
avond bij uitnemendheid voor Haarlem zal
zijn. Worden er op dien avond geen concerten
der Bachvereeniging gegeven, dan treedt het
H. O. V. orkest op.
De leden van het bekende te Haa.i»em ge
vestigde „Dinsdagavond-gezelschap" zullen nu
haar naam bezwaarlijk kunnen toepassen en
handhaven.
EEN LAATSTE NOODIGING.
Nog eenmaal en thans voor 't laatst van dit
•jaar komt „Vacantie Buiten" haar uitnocdi-
ging herhalen: wie heeft er plaats voor een
bleekneus, jongen of meisje, leerling van een
Christelijke School te Amsterdam of Rotter
dam
Er staan nog zoovele namen op onze uitzen-
dingslijst van kinderen die het blijkens de ver
klaring van den gezinsdokter en ook van onzen
Vereenigings-geneesheer, zoo dringend noodig
hebben eens gedurende ten minste vier weken
(buiten te zjjn.
Het getal kinderen, dat wij tot dusver gedu
rende het zomerhalfjaar mochten uitzenden, is
gering in vergelijking met andere jaren.
Men bedenke, hoe groot de werkloosheid is,
hoe vele ouders, die andere jaren nog zelf hun
kind naar buiten konden laten gaan, thans hier
toe niet financieel bij machte zijn.
Zijn er nu geen gastvrije Christelijke gezin
nen meer, die nog plaats hebben in hun huis
Ivoor een onzer zwakke klantjes?
Nu de logé's weer vertrokken zijn, is er wel
licht bij dezen of genen, die in Juli en Augustus
geen ruimte beschikbaar had, in deze maand
gelegenheid ontstaan een kleine gast van „Va
cantie Buiten" te ontvangen. We behoeven nu
niet te herhalen, wat wij reeds menigmaal
'schreven, dat wij alleen kinderen uitzenden,
die op geenerlei wijze besmettingsgevaar op
leveren voor hun omgeving en die zich ook
op school behoorlijk gedagen.
Met vriendelijken aandrang verzoeken wij:
(verblijdt ons spoedig met het bericht, dat gij
«en onzer kleinen wilt ontvangen in Uw huis.
Wie nadere inlichtingen wenscht, wende zich
Itot den Secretaris, den Heer G. Muys, le Hugo
ide Grootstraat 8, Amsterdam.
Het bestuur van „Vacantie Buiten".
J. Th. R. SCHEEUDER, Voorz.
Dr. J. H. v. d. BEND, Vice-voorz.
G. MUYS, le Secr.
D. VAN VLIET, 2e Secr.
C. v. d. BEND, le Penningm.
K. v. d. BERG, 2e Penningm.
Ds. H. L. BOERLIJST,
DE HAAKLEMSCHE OKKEST-
VEREENIGING.
Een hoogstaand muziekleven heeft, zoo
schrijft het bestuur o.m. zoowel voor den en
kelen mensch, als voor de maatschappij, een
cultureele beteekenis van niet te onderschat
ten waarde. Voor onze veste tracht de Haar-
lemsche Orkestvereeniging dat groote belang
verzorgen. Zij wenscht het baanbrekende
werk, door den heer Gerharz begonnen en op
zoo voortreffelijke wijze door den naar Am
sterdam geroepen dirigent Eduard van Bei-
num voortgezet, trouw te blijven. Zij verwacht,
dat de ingezetenen van Haarlem en aangren
zende gemeenten zullen beseffen wat het be
staan van een eigen orkest voor ons kunstleven
wfl zeggen. Zij hoopt, dat iedereen zal begrij-
M.VINZER-OPERETTE.
Heden, Zaterdagavond „Der Zigeunerbaron"
in den Stadsschouwburg te Haarlem!
Een veelbelovende avond. Tijdig plaatsbespre
ken gewensclit.
HET SCHOUWTOONEEL.
Het Schouwtooneel (V. d. Horst,
Musch). Zaterdag 19 en Zondag
20 Sept.
Dorientje geeft aanstoot, door
Franz Arnold, en Het geheimzin
nig pension (of: De moord op de
tweede verdieping) door Frank
Vosper.
Op belde avonden hebben we ons kostelijk
geamuseerd.
Eerst iets voor „Dorietje..." Franz Arnold,
de bekende schrijver ook van „De Spaansche
Vlieg" en „Als je weer 'n verleden hebt",
neemt de heele moderne maatschappij, ons al
len met onze vele kleine uiterlijke en gecamou
fleerde gebreken flink op den hak. Hij demon
streert hoe de menschen in onze dooreengesme-
len samenleving door hunne dwaasheden en
ondeugden alle verschillen, waarop zij tegen
over elkaar prat gingen, voor het oog van den
scherpen waarnemer, op komische wijze uit
wissehen.
Kleurlinge, danseresse, gezantschapssecreta
ris, graaf, rijke burgerman, ijdele barones van
den kouden grond of dito professor-met-een-
vcrleden, ze blijken alle stumperds in de le
venskunst, de concierge-juffrouw, haar dochter
en de indiaansche, als primitieve zielen nog
het minst. Zonder dat de schrijver, die leuke
stukken te schrijven, eenvoudig niet laten kan,
1 dit bedoelt, komt hij aldus wel een beetje in
het gevlei van weinig ontwikkelde menschen,
maar dat kan den schouwburgbezoeker, die
voor zijn amusement daarheen gaat, niet scha-'
den. De zaal had van het begin tot het einde
der drie bedrijven contact met het tooneel. Het
vlotte tempo en de prachtige afwisseling in
en het volhouden der vele verschillende karak
ters, gaven aan het vroolijke geheel een le
vendige teekening, verfilming zou men kunnen
zeggen, die geheel scrookte met de intrige vol
onverwachtheden, waarvan deze schrijver het
gezellige geheim bezit.
De opvoering, onder regie van Cor Helmus,
trouwens was in haar geheel goed verzorgd.
Onze pen kriebelt in onze hand om niet alleen
de gekke bananen-tooneeltjes (de bezoeker
begrijpt ons), maar nog veel meer, b.v. die
van Staalduynen en vooral Dorientje (Dogi
Rugani) in kleuren en geuren en grappige
evolutiën te beschrijven; maar het is beter
dat men het zelf nog eens gaat zien, zoo mo
gelijk. Zwartkijkers, mopperaars, malaise-
slappen kunnen er tijdelijk door worden opge-
kwikt.
Jettie van Dijk was een» beminnelijke nicht,
Tine Beider een barones van marsepijn, Ko Ar-
noldi de quasi deftige in haar schaduw telkens
vergeefs naar boven strevende professor
met reuze-leelijke-dingetjes-achter-'t-mouwtje,
de graaf Van Staalduynen als gezegd zoo uit
een modepoppenmagazijn met 'n fonograafrol-
erin, Sophie de Vries als indianenmoeder van
de kiftige, heftige duivelsche en toch mallotige
Dorientje de welgeslaagde pattepoef met
haast met anders dan een negerlach in der ge
bloemde japon, en dan Ezerman als Gustav
Fietsch! Onbetaalbaar. „Take please place",
zegt i, als i Engelsch moet spreken, heeft hij
't over de indiaansche, na.consul van Nigeria
geworden te zijn, een der laatste Cannibalen-
Staten, dan maakt hij de bedenking: „als ze
je eens een diner zou aanbieden en je zelf
op 't menu stond", neen het was „gewoon on
gewoon". Blijkbaar hadden al vele Haarlemie-
ten en omstrekenaren van Dorientje genoten,
maar men kan 't nog best eens voor de tweede
maai zien. Onze ervaring is, dat men eigenlijk
eerst dan ziet, hoe goed het spel is van deze
„troep" ('t woord is niet, maar de bedoeling
wel eerbiedig).
Jaap v. d. Poll speelde de eenige niet-komi-
sche en daarom moeilijke rol in dit stuk be
schaafd, en zooals hij is: duidelijk, klaar, flink.
Het vroolijk griezelstuk Murder on the
Second floor van Nosper, was, de Engelschen
houden daarvan, wranger en ruwer, trouwens
het heeft een heel andere strekking.
Het schetst de strijd van gemeenheid tegen
gemeenheid in een rfereldstad met als melo
dramatische spil de ondergang van zwakte,
die bedrogen is, omdat ze zich niet tijdig ge
noeg realiseerde aan welke omgeving ze zich
had willen aanpassen. Ook de bezoekers en
vooral de bezoeksters aan deze voorstelling
werden gepakt wel niet vóór het tweede bedrijf
(het eerste vormt een inleiding, waarbij de
auteur zich handig van het verwijt afw-erkt,
zijn medemenschen zoo gemeen, zoo dom, zoo
onnoozel geschetst te hebben), maar toen ging
het crescendo tot aan het slot. Er is echt ge
griezeld, gevreesd, gehoopt, verwenscht, be
rust en eindelijk gezucht toen de twee elkaar
kregen en de eene ondeugd dood, de tweede
naar het gasthuis en de derde door den auteur
in hoogst eigen persoon gered en nog boven
dien van zijn dochter werd beroofd, welk lief
meisje, weer Dogi Rugani, haar eer en haar
leven in haar corrupte omgeving aan zijden
draadjes liet hangen, 't geen echter als ge
zegd, goed afliep.
Ko Arnoldi was hier met haar hoofdper
soon. Wat is dat 'n fijn acteur, hij moet ook
wel een fijn mensch zijn; leuke kop, altijd be
schaafd, altijd er-geheei-in, hij werkt door zijn
spel als 't ware bij anderen er uit wat er uit
moet, een gecostumeerde leermeester.
Jaap v. d. Poll was ons in dit stuk wat hard
van toon, gemeenheid, slechtheid, ruwheid, doet
meer griezelen als ze in den nacht op het pen
sionportaal en nabij het sleutelgat, waarachter
iemand staat te luisteren, worden gefluisterd,
dan als ze worden uitgeschreeuwd.
Jacques Snoek, die een sinjo-spraak mosst
hebben, had in vergelijking met de soortgelijke
schitterende praestatie van Dogi Rugani in de
voorafgaande voorstelling van Dorientje, voor
ons die beide stukben zagen een te zwaren han
dicap. Waarom het een Engelsch inspecteur van
politie (een agent is wat anders) vrij staat bij
'n onderzoek bij menschen thuis zqn hoed op te
houden, is ons niet duidelijk. Heeft de regis
seur van dit stuk, Van der Horst, er de fijne
puntjes nog wel aangeslepen? En was verge
leken met de vertooning van Dorientje iets
slordigs in dit stuk; moedeloosheid? Ook hier
'n tikje malaise Hel slechte schouwburgbezoek
in het algemeen wettigt het blijkgeven daarvan
toch niet. Het is juist zulk een eerbiedwaardige
praestatie van onze ras-tooneelspelers dat zij
zich daarvan niets aantrekken.
Mevr. de Boer van Rijk was ook nu weer de
stil-beminde lieveling van het publiek. Men
heeft het haar niet laten merken. Daarom me-
moreeren wij het hier maar even. Ze weet 't
hoop ik wel
T.
BEN GROENEVELD
over:
GENE ZIJDE VAN HET VOETLICHT.
Deze bekende tot het „Groote Volkstooneél"
behoorende acteur geeft in „De Toorts9e
jaargang no. 9, als acteur de volgende geesti
ge kritiek op het publiek ten beste:
Acteurs en auteurs worden gretig beoor
deeld, naar strenge regels becritiseerd, door
ongeduldige menschen in de pan gehakt.
Wanneer acteur en auteur niet zoo langzaam
aan een zekere geduldige verdraagzaamheid
verworven hadden, zou het er voor hun ge
moedsgesteldheid slecht uitzien. Altijd streng
en brutaal door de loupe bekeken worden is
nou niet bepaald rustgevend. Ze zijn er nu een
maal aan gewend en zeggen niets, ook als ze
naar hun inzien verkeerd beoordeeld worden.
Ge begrijpt me goed, het gaat bier niet om
een simpele goede of slechte critiek. Het gaat
om de juiste beoordeeling. We zoeken, we zijn
vele harde uren bezig, heel ons leven is er op
ingesteld; wij trachten iets te brengen, waar we
bewust of onbewust gedeeltelijk of geheel ens
wezen inleggen.
Nu kan dit min of meer geslaagd, ja zelfs
heelemaal mislukt zijn.
Dit alles gebeurt niet alleen op tooneelgebied
Elkaar juist beoordeelen en waardeeren zal wel
steeds tot de moeilijkst te veroveren levens
waarden behooren.
Maar een rustig laten inwerken van stuk en
spel, niet te haastig concludeeren, is toch wel
een eerste vereischte. En betracht immer een
zekere mildheid!
Bedenk toch, dat om iets gaafs te geven, zoo
ontzaggelijk veel factoren moeten meewerken;
dat elke uiting betrekkelijk en gebvekkig is. Dit
inzicht brengt meer waardeering en meer ge
nieting dan ooit een streng critisch bekijken U
geven kan. Al lijkt dit laatste nog zoo gewich
tig. Nu hoop ik niet, dat U mocht denken, dat
ik critiek zou willen uitsluiten. Dat zou al te
dwaas zijn. Met de daad zal ik U het tegendeel
bewijzen: ik waag me aan het critiseeren van
het publiek.
Wij worden door U becritiseerd. Laten we U
op onze beurt critiseeren. Of dacht ge, dat ge
daar in de zaal feilloos zat. Wel veilig zoo in
het donker, dat ge U waant door niemand be
spied te zien.
Mis: wij bezien U, wij voelen U, misschien
wel minstens even sterk als gij ons. Of dacht
ge niet, dat ge u verraadt in momenten van
hoorbare reactie of in oogenblikken van volko
men stilte
Is het nooit in U opgekomen, dat ge ons hin
dert, wanneer ge lacht om gezegden, waar ge
niet om lachen moogt? Hebt ge zelf nooit het
pijnlijke gevoeld, als er gegiecheld wordt om
een misschien wat stuntelige vsrdrietsuiting,
die daarom niet minder levenswaar is?
Voor den auteur en acteur is zoo'n reactie niet
erg aangenaam; het kan den acteur er volko
men uitbrengen en ontmoedigen.
Gelukkig zijn er toeschouwers, die de acteurs
heipen door hun medetoeschouwers sst toe te
roepen. Dit moet natuurlijk weer voorzichtig
gebeuren, niet te opdringerig en niet te verma
nend, anders is de uitwerking tegengesteld.
Maar ook heel andere dingen kunnen den
lachlust van de toeschouwers wekken. Ja zelfs
de kleinste onnoozelste dingen.
Vaak valt mij ook op, dat het publiek gauw
afgeleid is en eerder naar min of meer onnooze-
le handelingen kijkt dan te luisteren naar de
dialoog. Dan is de dialoog minder belangrijk,
hoor ik U toeroepen. Of de acteur of actrice
speelt niet boeiend genoeg. Ach, was het steeds
•maar zoo eenvoudig. Het lijkt ook wel, of de
een den ander in de zaal aansteekt. Is er een*
„lachebek" bij, dan sleept deze gauw een andere
mee.
Het tooneel vooral is absoluut een kwestie
van concentratie, voor den toeschouwer net zoo
goed. Concentratie op wat de schrijver geven
wil, op hetgeen de acteur uitbeeldt. Concentree-
ren op die verscholen draad, die achter woor
den en gebaren ligt, is moeilijk en vermoeiend.
Toch kan men alleen op 'deze wijze alles mee
leven en begrijpen. Hoe kinderlijk is het nu,
wanneer men zich laat afleiden; men is plotse
ling de draad kwijt; men is er uit en het kan
soms heel lang duren voor men er volledig
weer inzit.
't Is moeilijk, ik weet het, de acteur moet
hetzelfde doen, maar het is eigenlijk voor een
volledig genieten noodzakelijk. Tracht U hierin
ie oefenen, als ge in den schouwburg zit.
Het geschuifel en het hoesten in de zaal zal
er minder door worden. Nog iets van U wil ik
becritiseeren. Het is te gauw onder-den-indruk
zijn.
Denk niet, dat het voor een acteur of actrice
prettig is, wanneer het publiek sentimenteel-
huilerig reageert op dingen, die eigenlijk niets
met, het stuk hebben uit te staan. In den regel
huilt het publiek om eigen verdriet. Menigmaal
is gebleken, dat men bij het zien en hooren van
een scène verzonk in eigen leed en daardoor
niet meer luisterde, men als het ware doof werd.
Heel begrijpelijk, heel menschelijk, maar ge zult
met me eens zijn, dat hiermee alle objectiviteit,
het werkelijk genieten en het bevrijden van de
kunst totaal verdwenen zijn. Want het eigen
verdriet verlost niet, integendeel het benauwt
ons en het is juist o.a. de kunst, die ons daar
van bevrijden kan, die ons werkelijk verzoent
met ons leven. Immers een blik, een meeleven
in anderm.anslief en -leed stemt ons klein tegen
over ons zelf. Daarenboven wordt het gezien
door het kunstenaarsoog, dat scherper zien,
beter de oorzaken waarnemen kan. En volledig
begrijpen, is vergeven, luidt een Fransch spreek
woord.
En nu kom ik aan mijn laatste opmerking.
Men vergeet maar al te vaak, dat kunst ook
vooral een zaak van schoonheid is. Men denkt
maar al te vaak door het aldagleven op het
tooneel te vragen, hiermee kunst te zien.
Niets is minder waar. Het is zeker eveneens
juist en goed de werkelijkheid op het tooneel te
vragen, maar de innerlijke, echte waarachtige
werkelijkheid, die heusch niet vastzit aan de
buitenkaotsche verschijningsvorm, zooals het
al-dagleven zich aan ons voordoet.
Staart u niet blind op de vraag, of het leven
op het tooneel er precie/s zoo uitziet als het
al-dag'even. Bedenk, dat het tooneel een wereld
van fantasie en droom is, waarin een psycholo
gische l.-erkelijkheid zich openbaart. En hoe
minder we nu vastzitten aan kleine, onbelang
rijke verschijningsvormen van het al-dag-leven,
hoe meer de droom, de schoonheid zich uiten
kan. Niet in wat we onmiddellijk gedetailleerd
waarnemen, maar in wat daar achter ligt,
schuilt de schoonheid. Zij geeft een mooie glans
aan alle dingen, het is of ze tusschen de dingen
geweven is. Zij wekt in ons harmonie en stille
rust. Ge verzoent u met het leven, want ge
vindt het leven mooi en groot.
Deze schoonheid moet ge ook op het tooneel
zoeken, in de dialoog, in het gebaar, in de uit
beelding van een rol, in het harmonisch spelen
onderling.
Mijn critiek op u is voorloopig ten einde.
Ge voelt u terneergeslagen? Ik hoop van niet.
Laat ik er dit tenslotte bijvoegen, dat tot nu
toe het publiek van het Groot Volkstooneel, èe'n
der beste en prettigste is, waarvoor we speel
den. Ten eerste is er een natuurlijke discipline
in de zaal, ten tweede, staat het nog onbevan
gen, beeft het eerbied voor het werk van de
tooneelspalers en is het alzoo niet noodeioos
luidruchtig.
Dusonze recensie is zoo slecht nog niet.
(Hier en daar verkort.)
DOUGLAS' NEGER. REVUE „LOUISIANA"
TE HAARLEM.
In de Revue-operette „Louisiana", die door
het vermaarde Negertheater onder leiding van
Louis Douglas op Woensdag 30 September in
den Stadsschouwburg te Haarlem wordt uitge-
.vosrd, zullen medewerking verleenen:
Louis Douglas, de danser-acteur, die ook de
auteur is van de Revue-Operette „Louisiana"
en in wiens handen de regie der voorstelling
is; de solozangeressen en zangers: Louise
Hopkins, Marion Cook (Louisana), Rose Pin-
texter, Francis Mores, Ben Kinner, de solo-
dansers en danseressen Mike Riley, Anna
Wehley, Rose Glasspool, N. Pintexter, Dinah
Fields, Byron Jores, J. Coles, Ralph Thomp
son, voorts de Louisians Jazz Dance Girls
en het Louisiana Neger Jazz-orkest en de Ju
bilee Singers, het Negerzangensemble, waar
over de Nieuwe Rotterd. Crt. schrijft, dat haar
dit ensemble liever is dan de Revellers.
Algemeen Handelsblad; Louis Douglas is
zonder concurrentie. Zijn dansen is fabelachtig
van snelheid en soepelheid en doet den toe
schouwer van de eene verbazing in de andere
va'ien.
N. Rotterd. Crt. vindt het een verbluffend
dansen prachtige clownerie fabelachtig
orkestDouglas een demonisch veelzijdig
atist, zeldzaam danser en zeldzaam acteur te
gelijk.
MaasbodeZeer artitieke prestaties dans
en muziek fabelachtig
Utrechtsch Dagblad: Een apotheose van den
negerdans en een apotheose van den jazz
phenomenaal musiceerend negerorkest.
HELMA MYLIAN.
De jeugdige ballerina Helma Mylian, die onder
auspiciën van impresario Ernst Krauss een tour
nee 'door ons land zal maken, zal Woensdag 7
October a.s. in „Diligentia", Den Haag, haar
eerste gast voorstelling geven.
Helma Mylian komt Vrijdag 9 October in den
Stadsschouwburg te Haarlem.
VOETBAL.
De uitslagen der voor de tweede klas A. ge
speelde wedstrijden op Zondag 20 September lui
den als volgt:
Kinheim—D.W.S. 3—5
Spartaan=-V.V.A. 02
Z.V.V.—Haarlem 2—3
H.R.C.Bloemendaa! 41
Kinhelm heeft de spurt in haar nieuwe omge
ving niet onverdienstelijk ingezet. Wel is waar
ontgingen den Velsenaren de punten, maar tegen
een elftal, dat nog dit jaar promotie-wedstrijden
voor de eerste klas speelde, is verliezen geen
schande. Dat de geel-zwjarten kans zagen de
D.W.S. keeper drie maal te passeeren, pleit voor
de kracht van hun aanval. Intusschen is het
Kinheimterrein verre van ideaal, en het is te
hopen, dat het nieuwe „van Gelder-Stadion",
waarin waarschijnlijk de club van Luttik gaat
spelen, een vlak voetbalveld biedt.
Ook V.V.A. begon goed, door van Spartaan te
winnen. Van krachtsverschil was weinig sprake.
Alleen schoten de V.V.A.'ers vrij wat beter dan
de roodbroeken. Toch ging de rust met blanken
stand ln, dank zij vooral het goede doelverdedi-
gen van den Spartaanschen keeper Oerlemans.
In de tweede helft maakte Fiedler, die zijn
„spikes" weer verwisseld heeft voor de voetbal
schoenen twee goede doelpunten, en bracht daar
mede zijn elftal in veilige haven.
Zooals wij in ons vorig overzicht voorspelden,
heeft Haarlem het zeer zwaar in Zaandam ge
had, zoo zwaar zelfs, dat de uitslag evengoed om
gekeerd had kunnen zijn. Nadat Z.V.V. de leiding
had genomen, zorgde Breeuwer er voor, dat de
rust inging met een 21 stand voor Haarlem.
Z.V.V. wist later weer gelijk te maken en in een
periode, dat de Zaandammers een sterk offensief
openden, werd een uitval hen noodlottig, waar
van Breeuwer voor de derde maal profiteerde, en
tevens de „hattrick" verrichtte. Een lastige klip
hebben de Haarlemmers dus omzeild.
Mochten wc de vorige week er met voldoening
op wijzen, dat het Bloemendaalelftal definitief
geformeerd was, even, nadat de copy gepost werd
kwam het ontstellende bericht, dat Sunter en
IJfs voorloopig niet zouden spelen. Zwaar gehan
dicapt trokken we dus naar den Helder, waar we
op een uitermate lastig te bespelen terrein een
enthousiast en „hard" spelende tegenpartij
troffen.
In de eerste helft ging het nog. H.R.C. nam
de leiding, maar Charlie de Bock passeerde di
rect hierop den keeper der gasten. Wederzijdsche
aanvallen volgden, van welke die der Racers veel
gevaarlijker waren, ook al door het weifelend
optreden onzer achterhoede. Enfin, met kunst
en vliegwerk hielden we tot de thee de stand
gelijk.
Dat we boven onze krachten geleefd hebben
werd na de rust bewezen, toen Huisman op so
lide wijze nog driemaal gepasseerd werd. Het
spel der onzen was wel een bittere ontgoocheling
na de prestaties der oefenwedstrijden,
We waren overtuigd van de verzwakking onzer
defensie, maar hadden nog genoeg vertrouwen
in de kracht onzer voorhoede en dit vertrouwen
werd hopeloos beschaamd. Er zat geen gang en
spirit in' den aanval. Zonder eenig systeem wer
den de attaques opgezet, het schieten was slap
en slecht, goede voorzetten waren te tellen, in 't
kort 't was mis. Een excuus mogen wij vinden in
de meer verdedigende dan aanvallende rol, welke
onze middenlinie speelde, daartoe gedwongen
door het onzekere spel der backs, maar hiermede
het falen der voorhoede geheel goed te praten
is onjuist. We noteerden w!eer heb totaal gebrek
aan energie en geestdrift, dus dezelfde kwaal,
die ons vorig jaar zoo lang in de put hield. Hier
moet verandering in komen, anders vreezen we
het ergste
Voor a.s. Zondag is het programma als volgt
samengesteld,
V.V.A.—Haarlem
D.W.S.—H.R.G,
W.F.C.—Z.V.V.
Alc. Victrixde Spartaan
Bioemendaal—Kinhelm.
Voor de tweede maal in successie krijgt Haar
lem een zware taak te vervullen. Het verjongde
V.V.A. heeft de smaak der overwinning te pakken
en zal haar huid duur verkoopen. Ook !nu weer
meenen we echter een Haarlem-succes te kun
nen voorspellen, omdat de grootere techniek en
routine der Haarlemmers, ruimschoots op zal we
gen tegen alle enthousiasme der Amsterdammers.
D.W.S. zal ongetwijfeld korte metten maken
met het bezoekende H.R.C., dat, al heeft het dan
al reeds een mooi succes geboekt, toch niet tot
de vooraanstaande elftallen gerekend moet wor
den. Daarvoor ontbreekt aan de techniek der
„rood-jakken" te veel.
W.F.C. komt de eerste maal voor de competitie
'in 't veld. De Wormerveerders hebben serieus
geoefend, en sloegen twee weken geleden de eer
ste klasser K.F.C. nog met 31. Bovendien geldt
't hier een semie-plaatselijke ontmoeting, en leed
Z.V.V. vorig seizoen met een zware nederlaag
in 't Wormerveersche sportpark? De Zaandam-
kanters hebben dus op te passen voor een tweede
nederlaag, waardoor zij een grooten achterstand
zouden krijgen.
Ook voor Alcmaria wordt het meenens. Van
de kracht dezer oude vereeniging weten wij wei
nig. Zij heeft bijna hetzelfde elftal van vorig
jaar, waarmede ze zeer wisselvallig' speelde. Toch
achten we de Alkmaarders sterk genoeg zich op
eigen veld Spartaan van 't lijf te houden.
En wat zal Bioemendaal doen? Zich herstel
len van een misstap of.Gelukkig speelt onze
achterhoede weer op oude kracht, en dit zou den
doorslag kunnen geven, omdat de middenlmie
zich geheel aan de voeding der voorhoede kan
wijden. In geen geval echter mag de tegenpartij
onderschat worden! Er zijn eenige zeer goede
voetballers in het bezoekende elftal, dat zich
krachtig zal verzetten tegen een tweede neder
laag. Speelt Bioemendaal voor wat het waard is,
dan zijn we voor den uitslag niet bevreesd, in 't
andere geval kan men de beide punten wel weer
afboeken.
De lagere elftallen behaalden deze resultaten:
D.I.O.Bioemendaal 2 20
Bioemendaal 3D.I.O. 2 0—3
Bioemendaal 4H.F.C. 4 i0
Bioemendaal 5Swastika 3 7—1
Junioren:
D.C.O.Bioemendaal b. 114
HalfwegBioemendaal c. 3—2
Bioemendaal d.Edo b. 210
Voor den Haarl. V. B. spelen Zondag:
Bioemendaal 2Zandvoort 2 10 uur.
R.C.H. 7Bioemendaal 3 10 uur.
Zandvoort 3Bioemendaal 4 11 uur.
R.C.H. 9Bioemendaal 5 10 uur.
Junioren;
Bioemendaal b.T.H.B. 10 uur.
Adspiranten (Zaterdag).
Bioemendaal a.Zeemeeuwen 3 uur.
D.C.O.Bioemendaal b. 3 uur.
VI. Vogels b.Bioemendaal c. 3 uur.
A. C.
Vergaloppeerd.
Twee oude dames, leden van de commissie
van toezicht, brengen een bezoek aan een in
richting ter verbetering van misdadige vrou
wen. De directeur geleidt haar in een kamer,
waar zich twee vrouwen bevinden.
Een der bezoeksters fluistert aanstonds tot
den directeur: Men kan het wel zien, hoe
diep zulke vrouwen kunnen zinken. Welke
vreeselijke uitdrukking ligt er op haar gelaat.
Wie zijn deze vrouwen?
Dit is de ontvangkamer, antwoordt de
directeur, en deze dames zijn mijn vrouw en
dochter!"
Het licht van mjjn leven.
Het jonggetrouwde vrouwtje dweept met haar
man. Zij zegt: hij is het licht van mijn
leven.
Hoe kan 't ook anders, spot een harte
lijke vriendin, - hij mag nooit uitgaan,
Ned. Herv. Kerkgenootschap Santpoort,
V.m. 10 uur, Prof. Dr. G. A. van den Bergh
van Eysinga. „Buitenstaanders" (Lk. 8,
vrs. 20—21).
(Van onzen
De burgemeester o
ambtscostuum (de heer
mr. Gerritsz, die zich
bezighouden, waren
Koningin te gaan begi
toespraak;
„Dames en heeren. i
moeilijke dagen, moeilijl
die geen weg weten
mede door henzelf tev
orde te geraken, ons
meentezaken in engerei
hoefte om als voorzit
het hoofd is van onze
spreken van wijdere st
gebied.. Het is wel eei
dat wij hebben uitgedie
in onze maatschappij
haafd kan worden als
hunner persoonlijkheid
leggen. Ik ben de laats
in hoffelijkheid, waar 1
geslacht,, maar ik zou
lijkheid en aan uwe ree
neer wij na de aanb
nement voor internatic
werkzaamheden hier aa
van rechtmatige trots
te uiten wegens het 1
journalist, die hier i
heeft gezeten en die ho<
lem's Dagblad (al moj
zetenet ontrouw zijn
heeft genomen voor dil
zijn twee millioen vierh
gen van Nederlanders t
laten zal indruk te ma
conferentie welke in I
jaar onder de auspic
(uitroep van den heer
ik herzeg in het bijzon
van den Volkenbond, s
Juist het feit, dat ons
gesproken en althans
heeft te kennen gegevei
del om Internationale
in verband met de ent
de heer Titulescu, de
gehouden Volkensbon»
Henny, Peereboom en
geeft mij de zekerhei
recht hebben van ei
spreken. Het initiatief,
gegaan strekt ook ons
jaar, behalve in gees
tusschen de landen
woord vrijhandel in ont
dat men aan de wei-
wend, als de volkeren
Verloofd:
A. S. LIND
en
JAN F. VAN DAT»
Bloemendaalscheweg
Bioemendaal.
Julianalaan 1$.
Overveen.
17 September 193a.*.
TAPIJTEN, MEUBI
enz. koopt steller
onder geheimhoudini
tegen hoogen prijs.
Brieven onder lett
Bureau dezer.
GEVRAAGD.
Billijke condities.
Waldeck Pyrmontslraa
HAARLEM.
Club-
Quick-
nieuws
Club-
VLI1
Club-
Stepha
Kindei
lichtin
7 tot
Vraagi
f
