STOOP'S
Dames van B
V&M ©VERAL.
Wat ik in donker Afrika
beleefde
EN ER ZIJN GE
Hot BloemeRdaalsch Weekblad.
RUSLAND EN POLEN.
Een ooggetuige over de Christen
vervolging in de Sovjet-Unie.
In een bijeenkomst van de Vrije Evangelische
Gemeente te Apeldoorn in haar gebouw aan de
Roggestraat, heeft ds. B. Götze uit Warschau,
onlangs mededeelingen gedaan omtrent den toe
stand in Rusland en Polen.
Xe mededeelingen, weike Spr. deed, grondde
hij op hetgeen geschreven staat in Lucas IJ
vers 14 (wij willen niet, dat deze koning ovez
ons zal zijn).
Deze vervolging in Rusland is veel ergei
dan cie van vorige eeuwen; zij wordt door de
regeering gefinancierd.
Het, eerste doel van het Bolsjewisme was de
vernietiging van het kapitalisme. Hetgeen in
middels is bereikt. Men vindt in Rusland geen
kapitalisten en geen kapitaal meer; privaat
bezit bestaat niet meer, enz. Het tweede doei
van hot Eolsjewisme is: vóór 1933 in eigen land
het Christendom uit te roeien. De eigen pers
heeft openlijk rondgebazuind, hoeveel priesters
zijn gedood, hoeveel kerken en gebouwen des
gól>sd3 vernield werden. Ook weten wij dit van
Evangelie-verkondigers, die over de grenzen
wisten te kemen. (Ook Spr. zelf heeft jaren
lang in E.usland vertoefd en de revolutie e i
wereldoorlog meegemaakt).
In Rusland verwacht men geen hulp meer
van den Volkenbond of van legers uit Weste
lijk Europa. In Rusland weet men het wel:
Westelijk Europa is te zeer financieel bij Rus
land geïnteresseerd, dan dat zij zich iets gele
gen zal laten liggen aan de vervolgde Christe
nen in Rusiand. Neen, zij wachten op Heen,
die alleen allen nood kan lefiigen en zij reke
nen op de gebeden van de Christenen in hetl
vrije Westen.
Teekenend schetste Spr. den rampzaligen
tcestand aan de hand van eer.ige door hem ont
vangen briefkaarten van familieleden, die niet(
veer het Bolsjewisme willen buigen.
Groot gebrek aan kleeren en voedsel en tct.
overmaat van ellende: verbanning van het
hoofd van het huisgezin. Wat deze dienst
knechten van God in Rusland geleden hebben,
spot volgens spr. met iedere beschrijving. De
gevangenissen zitten nog steeds vol ir./et lij
dende kinderen Gcds, waaronder duizenden, die
B'ramer iets kwaads bedreven hebben. Maar
aldus spr, dit kan men doen, men kan ook de
kerken vernietigen, doch de Verlosser blijft en
'Hij zal blijven.
Hierna sprak ds. Götze, n. a. v. hetgeen ge
schreven staat in 1 Cor. 15 25 (Want Hij
meet ais Koning heerschen, totdat Hij al zijn
vijanden aan zijn vceten onderworpen zal heb-
bm) Volgens spr. is in Rusland nooit zooveel
tegenover de autoriteiten van Christus getuigd
als in den tegenwoordigen tijd. En zoo breidt
zich 't Rijk Gods in Rusland uit, ondanks allen
tegenstand. De Sowjet-leiders vragen zich af,
hoe deze strooming te keeren,
Voor de pauze vertelde spr. nog van dan dood
Van Lening. Hij stierf in de armen van een dia
cones, vroeg zelfs om een priester, doch nie
mand werd bij hem toegelaten. Zoo men weet,
was Lenin niet, zooals de meeste Sowjetcom-
missaiissen, Israëliet, doch Rus, terwijl hij
vroeger behoorde tot de Grieksch-orthodoxe
kcik.
Na de pauze.
vertelde spr eerst van zijn werk in da gevan
genis (waarin hij ook is geweest). Naast on
derrichting op geestelijk gebied, is het hem
gelukt een huipvereeniging op te richten, ten-
eir-'e nootlli'Sonden te ondersteunen.
Voorts deed spr. interessante mededeelingen
pmtrent de „opwekkings beweging" in Polen en
Rusland en van de ervaringen door hem en
Johannes de Heer daarbij ondervonden. Zeer
groot is doorgaans de belangstelling voor de
gebedssamenkomsten. Velen mceten worden te
leurgesteld, terwyl deze dikwijls te voet zyn
gekomen van plaatsen 20 30 K.M. ver. Zeer
groet is ook de vraag naar nieuwe testamen
t-a of bijbeis (In 1931 werden 15.000 exempla
ren verkocht) Door bemiddeling van Grkkscb
orthodoxe priesters worden ook vele bijbels
Verspreid, dikwijls gratis.
Wanneer de Christen-vervolging niet zoo
tvreeselijk was, zou spr. voor westelijk Europa
■wenschen dat hierover ook sen verdrukking
kwam. Men zou zijn taak beter begrijpen en
biet langer onderling strijden.
Tenslotte vroeg spr.: wat heeft de Christen
vervolging in het Oosten te zeggen? Wij die-
Een de voorrechten die wij hier hebben op den
rechten prijs ts stellen. Spr. heeft het in andere
plaatsen gezegd en wil het ook hier doen:
Zou het niet prachtig zijn, wanneer Rusland
besloot de gevangen Christenen („die lastige
elementen") uit te ruilen tegen communisten
in het Westen? Voor Nederland bedraagt het
aantal communisten engeveer 3000. Spr. ge
looft niet, dat de Hollanders veel tranen zouden
vergisten bij hun vertrek. Maar Rusland wil
dit niet. I-Iij wil den dood van de gevangen
Christenen en de verbreiding van het commu
nisme.
Ds. Götze besloot met een krachtige opwek
king, den zendingsarbeid met gebed en gelde-
iijken steun te bevorderen.
Ds. Linthout sprak hierna woorden van dank
en riep den zegen af ever den arbeid van ds.
jüütze, waarna de bijeenkomst met gebed en
zang werd gesloten.
VREDE DOOR GEWELDLOOSHEID.
GEWELD IS MILITARISME; HET DOODT
EIK GEVOEL VAN MENSCHELIJKHEID.
Rede van dr. Mispelblom Beyer.
Dezer dagen sprak te Amsterdam in een ge
combineerde bijeenkomst van de Studenten
Vredes-aetie en de Soe. Dem. Studentenclub. ds.
Mispelblom Beyer over Vrede door geweldloos
heid.
Voor meerde bewustwording is een bespre
king van dit proble.m hard noodig, aldus spre
ker? De mènsch. is een sociaal wezen en met
zijn heele innerlijk verbonden aan de wereld om
hem heen. De men3Ch wordt een bepalende fac
tor in het geheel; sinds Marx en Engels kennen
we de wetmatigheid, waarlangs zich de geheels
historie ontwikkelt.
Het kenmerk van de1 burgerlijke maatschap
pij is het streven naar een vast plan. O? levens
daarbij g broken en vernietigd worden, komt er
niet op aan. Het plan beteekent niet meer dan
betere productie en handel
Noodig is sociaal-psychologisch besef. Zij, die
geweld prediken, doen op volksvergaderingen
veel kwaad. Zij maken de massa tot menschen,
die voor een geweldlooze maatschappij moeilijk
te vinden zijn, aldus spr.
Er bestaat een innig verband tusschen het
doei, dat we willen bereiken en het middel, dat
we gebruiken. Het middel moet bepaald wor
den naar het beginsel. De menschelijke geest is
gericht op opbouw en samenwerking.
Vrede is niet alleen „geen oorlog", maar op
bouw van een menschelijke maatschappij. De
vredes-beweging beteekent eerst iets, wanneer
ze dit doel nastreeft.
Vaak verdedigt men geweld met een beroep
op de realiteit en de feiten. Spr. noemt geweld
een uiting van ocbeheerseht enthousiasme. Mea
moet rekening houden met moreele factoren,
dat is evenzeer reëel.
Het militaire stelsel berust alleen op sugges
tie. Het vindt aangrijpingspunten in het onder
bewustzijn. Het moet niet blijven in het leven
bij instinctieve reactie, men moet beheerschsn.
Wij moeten ons richten op het gebruik van
nieuwe krachten.
In Britsch-tndië is juist de geweldloosheid
het b:ste wapen tegenover het geweld der En-
geische regeering. Het geweld van de tegen
partij vindt dan geen aangrijpingspunten. Ge
weld ken echter gewold uitlokken. Énorm moet
dan ook de kracht zijn van de Ghandibeweging,
die zich geen geweld laat opdringen.
De mensch, die geweld gebruikt, laadt een
groote verantwoordelijkheid op zich tegenover
zijn medemenschen. Met geweld moeten wij de
bestaande maatschappij niet neerslaan. Wie ge
weid propageert, propageert militarisme.
Een soldaat kan niet te gelijker tijd een
strijder voor den vrede zijn. Wij zien het mil:
tarisme in Rusland sterk georganiseerd; men
doodt óók daar de menschelijkheid.
1 WIEEDUIZEND MENSCHEN STRIJDEN
OM EEN ERFENIS.
De dolste erfstrijd van deze eeuw.
Als Elsa Wendel zich angstig in haar paleis
midden in New-Yorlt opsloot, en er niemand
binnen liet, of hij moest een lange controle ge
passeerd hebben, dan wist zij in ieder geval wel
waarom zy het deed. Men hield oogenschijnlijk
van niemand meer, dan van die, welke geld
hadden en zoo vreesde dan ook zij waarschijn
lijk do duizend vrienden en de tweeduizend
bloedverwanten, die allen de verschrompelde
Ella Wendel terwille van haar geld vleiden.
Toen Eila Wendel, de laatste van zeven
broers en zusters stierf, volgden maar weinigen
als lijkdragers haar doodkist, echter des te
groeier was de schaar van hen, die onder aan
bieding van allerlei rechterlijke- of familie-
middelen aanspraak op de 75 millioen dollar
maakten.
Op oen 14en Maart zal een gerechtshof te
zamen komen, dat de beslissing erover nemen
moet, welke van de 2000 bloedverwanten wer
kelijk als erfgerechtigden voor dat vermogen
In aanmerking komen, dat Ella Wendel bijna
geheel aan liefdadige instellingen naliet.
Een heel rij van kamers in de testaments
administratie is met acten opgevuld, waarin de
aanbiedingen der genoemde 2000 gedeponeerd
zijn.
50 Rechtsgeleerden hebben gemeld, dat zij
vóór den 14en Maart komen en ook een paar
honderd van de „treurende achterblyvenden"
zullen er zijn. Het zal een woeste strijd worden.
Het zal niet zonder huilen en jammeren en niet
zonder hysterisch optreden en andere vreese-
lyke scènes gaan.
De oude John Wendel zal zich in zijn graf
omkeeren als hij van de menschen hoort, die
zich, gerechtigd of niet in het bezit van zijn
gelden willen stellen.
De strijd om de millioenen belooft de dolste
erfstrijd van deze eeuw te worden. Wij staan
eerst aan het begin van dezen strijd. 2000 Erf
genamen en 50 rechtsgeeerden be~,t.rijden de
woorden van het testament. 50 Weldadigheids
instellingen en de testamentsvoltrekker staan
aan den anderen kant. De Wendel-geschiedeilis
en de zeven laatste personen uit het geslacht
der Wendels zullen reeds lang vergeten zijn,
eer deze strijd tenslotte geëindigd is.
NIEUWE MANIER OM EEN PROCES
TE WINNEN.
Een burger van Saloniki moest voor het
gerecht verschijnen. Hiertoe had hij papieren
noodig, betreffende zichzelf en zyn voorvacle
ren, maar juist in Saloniki zijn die niet gemak
kelijk te bekomen, want in het jaar 1917
brancd-e Saloniki af en bij die gelegenheid
werd ook het gebouw, waarin de Burgelijke
Stand was gevestigd, een prooi der vlammen.
Niettegenstaande dat had de man een niet ge
ring aantal paperassen tot zijn beschikking.
Echter juist dat eene document, waarvan de
rechter 'de aanwezigheid noodzakelijk achtte
ontbrak natuurlijk. De zaak zcu worden ver
daagd, terwijl cle betreffende persoon er belang
bij had, dat de kwestie zoo snel mogelijk werd
afgehandeld.
Hij haalde dan ook uit zijn ietwat zware
actetasch eon in net papier gewikkelde, keurig
bewerkte ofschoon eenigszins verweerde^ mar
meren plaat voor den dag en legde die als
overtuigend bewijs van overlijden voor den
rechter neer. Het was n.ieen grafsteen
Alle opgaven waren juist.
De rechtbank was zoo vriendelijk rekening te
houden met de groote verwoesting van 1917
en verklaarde, dat het in alle opzichten „zware"
bewijsstuk als wettig bewijs zou worden be
schouwd. Op deze wijze redde onze vriend zijn
zaak.
De geschiedenis vermeldt niet of de graf
steen als „stuk van overtuiging" bewaard is,
dan wel of hij weer naar zijn oorspronkelijke
|ligplaats is getransporteerd,
NEDERLANDSCHE BOND TOT HET RED
DEN VAN DRENKELINGEN.
Door het bestuur van den „Nederlandschen
Eond tot het redden van drenkelingen" werd
voor eenigen tijd door bemiddeling van zijn
provinciale Koof consuls tot Gsmeentebe3tur n
e.a. openbare instellingen, zoomede aan de
Prov. Waterstaatinste'.lingen een rondschrijven
gericht, met verzoek om inlichtingen aan
gaande den staat van het aanwezige redding-
materiaal. Eveneens werd d-e aandacht van do
autoriteiten gevectigd op het zeer be'angry.io
vraagstuk wat betreft de kunde der ge
cmployeerd-en in de openbare zwemlnr.c 't nqer.
op het gebied ven zwemmen en zwmmend red
den. Ai te vaak toch komt het voor, dat z
die in een zweminrichting werkzaam zijn, cf
met het toezicht belast, het vereischtc van
zwemmend redder" niet machtig zijn. In da
groots steden is zoowel wat de overdekte- als
ce openbare zweminrichtingen betreft, aan doze
eisehen voldoende aandacht besteed, doch zon
men weet, komt het ten platte lande meer
malen voor, dat het personeol vaak nauwelijks
zwemmen kan.
Blijkens de regelmatig binnenkomende ant
woorden op het verzoek, blijkt dat vele ge
meenten, wat materieel op reddinggebied be
treft, voldoende zijn geoutilleerd, vele andere
gemsenten vroegen om nadere Inlichtingen om
trent den aankoop, die door den Bond, zonder
voor eenig fabrikant reclame te maken gaarne
werden verschaft.
Wat het badpersoneel betreft, zoo weid
menigmaal medegedeeld, dat men voor het
volgend seizoen rekening zou houden met de
bekwaamheid, verkregen door de cursussen van
den Ned. Zwem-bond, a'sook de diploma's ver
kregen van den Bond of verworven als tce-
atingseisch bij do plaatselijke reddingbrigade.
Van de Provinciate afdeelingen mocht ds
Bond eveneens welwillende medewerking ont
vangen.
Reeds werd door militaire autoriteiten eeri
deel van de Bondspropagonda, met toestem
ming van den Bond overgenomen, door het
organiseeren van een lezing voor de manschap-
een, waarbij gebruik werd gemaakt van hst
"chtbesldenmateriaal in het bezit van den
Bond. -Dit materiaal is in den loop van zijn be
staan door den Bond allengs uitgebreid tot een
vrij omvangrijk bezit, hetwelk zijn nut goed
bewijst bij lezingen op het gebied van zwemmen
en zwemmend redden.
Plannen om te geraken tot het kunnen hou
den van propag.gnda-iezingen met behulp van
en daartoe ueschikt fi'mtoestsf, zijn inmiddels
in goeden staat van voorbere'dini. Fet is jam
mer dat de Bcnd voor zijn be^.ngloos werk niet
beschikt ever voldoende midds'en, doch men
zit met stil en hoo-t allengs het voor oogen
e-telde doel te bereiken.
Naar aanleld'ng van een request verzonden
aan den minister van defensie, door de Cen-
tra'e Redd'ngbrigade. een nevenhehaam, ge
vestigd te Rotterdam, heeft het Eondsbestuu-
gsmeend, terwille van het goede do-1, bij dezer
minister een -adhaesiebetuiging te moeten
indienen.
Ofschoon de Bond reeds lang de versehil-
'enöi* ministeria geregeld van zijn bestaan en-
zijn doel op de hoogte houdt, zoo kan het geen
'iwaad, mede te helpen om ook de regesrfng
ervan te doordringen dat de strijd tcmn den
verdrinkingsdood hier te lande ha-r volle aan
dacht blijvend behoeft. De Ned. Zwe-nbond er
de Bond tot het redd-n van drenkelingen d<»
nauw samenwerken, besreuren fcri hun arb-i
vooruitgang, doch een niet te miskennen feit.
is, dat er jaarlijks nog e-en groot aantal men
schen verdrinkt, wavvan het meerendeel de
zwemkunst niet machtig is.
Hulp is noodig, vooral van de Pers, d!e reeds
veel van beider werk verlicht heeft hu'n is ook
noodig ven het Nederiandsche pub'i-li. Laat het.
medewerken, dat de jeugd zwemmen leert, ook
ouderen die deze kunst niet machtig zijn en
daartoe ge'egenheid hebben, moeten zich nie'
schamen, om alsnog de zwemkunst aan te
'eeren. Doch vooral pan het publiek mede
werken. door in pIaatoen waar door de over
heid, of door een reddingbrigade reddingmat"-
rieel is aangebracht, te helnen waken tegen
vernieling. Zoo vaak reeds heeft het ontbreken
van een reddinghaak een slachtoffer geeischt.
DICHTER EN ONDERWERELD.
In Chicago wcont een schryver van verschil
lende en veel gelezen misdadigersromans. Op
zekeren dag ziet de auteur, dat de tegenover
het venster van zijn slaapkamer gelegen ge
vel Versierd is met e^n opschrift in geweldige
lettero: „Uitgeverij van misdacigcrs-roma-s"'
Tien minuten later laat zich een heer bij
hem aandienen, die zich ontpopt als seeretari.
van de nieuwe uitgeversmaatschappij Deze
heer verzoekt don schrijver, naar h:t kantoor
der uitgeverij te komen in verband met even
tueel te leveren romans. Kjj gaat er heen, wordt
door den directeur ontvangen en krijgt het vol
gends te hoor:n:
„Onze maatschappij werkt volgens Amsri-
kaanseli systeem en betrekt al haar copy van
óén auteur. Wij hebben gemeend, U daarvoor te
moeten kiezen. U moet allereerst voor ons
een roman schrijven en kunt 10.000 dollar voor
schot krijgen p-nar de roman moet tinnen de
i naad gereed zijn.
Wat U voor dien tijd klaar hebt, kunt IJ
hi-:r afgeven." „En wat moet het onderwerp
zijn?" vraagt de schrijver.
„Een inbraak: U moet eerst het bandietenls-
ven van Chicago bestudeeren, en dan begin
nen."
De schrijver pakt de zaak goed aan en heeft
reeds na 23 dagen een misda-digers-roman aig_-
teverd, waarin beschreven wordt, hoe een ban
dietenorganisatie een bank leegplundert.
Den volgenden dag werpt de novellist een
blik uit het raam en ziet tot zijn schrik, dat
hot plakkaat met de letters: „Uitgeverij van
misdadigersromans" is verdwenen. Tezelfder
tijd schreeuwden echter de krantenjongens op
straat: „Groot inbraak in de Bank of Chicago!"
De auteur koopt een krant en leest tot zijn
ontzetting, dat de inbraak van dien nacht
juist zoo is uitgevoerd, als hij het heeft aan
gegeven in zijn jongste succesboek.
De uitgeverij was niets anders geweest dan
esn bandïetentroep, dis pas begon en het
vak wilde leeren.
van Miinchhausen het bestaan niet heeft ver
moed.
Zoo zal ik bijvoorbeeld nimmer mijn bezc-ek
vergeten aan Oemkoolo Oemccsce de greots
„slangen-vrouw". Ik kampeerde teen in de buurt
van een plaatsje, dat Katawane heet. 'Hoe ik
weer levend uit haar hut ben gekemen, begrijp
k nog niet, want cm den middelsten paal slin
gerde zich een van de grootste pythons, die ik
ooit gezien heb terwijl giftslangen zóó dicht op
elkaar over den grond kronkelden, dat ik mijn
vceten bijna niet verzetten kon zonder op hen
te trappen.
Een van mijn mannetjes had mü beloofd mij
naar de beroemdste „slangenvrc-uw" van het
district te brengen. Op zijn aanraden had iik een
zak met kikvcrschen en twee hennen meegeno
men cm die aan de reptielen te kunnen geven.
B-e slangenbezweerster. was een oude, inla-adsch®
vrouw, die gekleed was in kattevellen. Een groe
ne slang kronkelde zich cm haar hals en een
pofadder zat op haar rechterarm.
Wees niet bang. blanke man, zei ze, de
•■langen zullen je ge-en kwaad deen, omdat je
vcsdsel voor hen hebt meegebracht in d'en zak.
naam van „duivel", omdat hij altijd zoo slecht
gehumeurd is en gewc-on is des nachts de kam
pen te overvallen en dan het vuur uit te stam
pen met zijn pcct-en. Een andere van zijn ge
woonten is een afgest'mpten booms am met
zijn hcrens aan te vallen en er net zoo lang
legen stooten, tot er geen spaan meer van heel
is. Dan werpt hij oen bcosaardigen blik cp zijn
werk, legt een zonderlingen kronkel in zijn
staart en gaat op zeek naar een nieuwen
bcomstrcri.i cm dien een zelfde bewerking te
doen ondergaan.
Op zekeren dag heeft „de duivel" mij echter
cok eens een aangenaam cadeautje bezorgd in
den vorm van een lunch, waar ik juist veel be
hoefte aan had. Ik reisde toen in Bechusna-
land en was reeds geruimen tijd vergeefs op
zoek geweest naar wild. Toen wy' reeds het
kamp naderden, bleef de inboorling, dien ik
bij mij had, staan en fluisterde: „Ocmtigeet,
baas!" (Ocoitigeet beteekent rhinoceros). We
hoorden in het bcschje naast ons e-sn krakend
en blazend geluid en eenige cog-enblikken later
verscheen de rhinoceros en liep recht op ons
tc-a. Het was echter de meest komische rh'no-
Ik heb altijd een hekel aan slangen gehad en eeres, d'en ik ooit had gezien, want op zijn
IijU I T5I ^,4-,.^.
teen ze over -mijn schoenen begonnen 'e krui
nen cm de lekkernij te bemachtigen, die ik in
den zak had meegebracht, liet ik dien zoo gauw
mogelijk vallen. Direct greep de vrc-uw de beide
hennen en gaf ze aan den python, die zijn kop
op een-ge decimeters van mijn hcofd heen en
weer zwaaide. De belde hennen verdwenen in
één hap!
Kijk, zei de vrouw, de slang zal mij ge
hoorzamen! Ik zal hem wegsturen cm een bok
te vangen vcor enzsn maaltijd.
Ze mompelde eenige wcorden die ik niet kon
-'erstaan en de slang zakte uit den paal en ver
liet de hut. Ei geloofde met, dat het reptiel zou
deen, dat de vrc-uw had bevelen, maar ik bleef
'och wachten. Intusschen hield de cude vrouw
horen droeg hij een schitterenden bok! Plotse
ling rook hij de nabijheid van mensahen. Hij
bleef staan, richtte zich cp zijn vcorpaoten cp
en deed den grond dreur.en tc-en hij met zijn
to-n biefstuk er weer c-p neer kwam. Tc-en hij
mij tot op een paai- voet genaderd was, viel
de bek van zijn horen en bleef vlak voor mijn
vceten liggen. Dit scheen hem een weinig in de
war te brengen, want hij aarzelde, zwaaide met
zijn staart en verdween weer in het bcseh'e.
„Ik zeg u baas", zei de inboorling, „dat C~m-
tigeet zich aans'cnds den deaden bek herinnert
en dan terugkomt cm heen te halen."
Het was maar gc-ed, dat m'jn metgezel mij
daarop geprepareerd had, want anders zcu ik
niet in staat zijn geweest de kwaliteit van zijn
mij bezig dcor ge'tenmelk in kleine kommetjes geschenk te keuren; eenige seconden later
'e schenken en hadr Tevelingsdieren te roepen
cm te kemen drinken. Eenigen tijd later keerde
de python terug en begon zijn meesteres aan te
halen. Hij heeft zijn taak volvoerd, zei ze mi)
kern mee kiiken.
We volgden de slang naar een klein ravijn en
tct mijn groote verbazing lag daar het gekraak
te lichaam van een bok!
Den bocht van een rivier omroeien en dan op
eens een geheel ontkleed en doodelijk beangst
meisje te zien staan op een klein eilandje van
-and was een andere verrassing, die Afrika my
op een goeden dag bereidde. Alsof deze toestand
neg niet ongewco-n genc-eg was, drongen boven
dien nc-g esn half dozijn alligators en een hip
popotamus op het me'sje aan. Er was geen
-ogenblik te verliezen en ik vuurde op den groot-
sten alligator, ofschoon de afstand mijn schot
zeer gevaarlijk maakte. Het endier werd dcode-
l'jk getroffen, viel opzij en verdween met de-van
deren onder water. Maar de hippo viel c-nze boot
aan. Men kan eenig idee krijgen van hetgeen
dit beteekent, als men weet d-t vijf ton slechts
c-en gemiddeld gewicht voor een hippo is, wiens
kaken zoo geweldig zijn, dat hij een kano ge
makkelijk kan vermcrselen. Op tien yard af
stand van onze boot schoot ik het ondier neer.
Wij bevonden ons, toen dit gebeurde, op Pcr-
tugeesche gebied en waarschijnlijk had de een of
andere senora gemeend, dat haar echtgenoot te
veel aandacht besteedde aan het meisje, dat zyn
slavin was en had zij deze geliefde methode
aangegrepen om zich van haar te ontdoen.
Misschien ben ik nimmer zoo dicht by een
..ontijdig einde" geweest als toen ik dcor een
troep bavian-en werd aangevallen in de buurt
van de Bebyan-Kcpjes.
Ei had het kamn verlaten om iets voor ons
avondmaal te schieten en was juist zachtjes
cm een stapel steenen heen geslepen, teen er
een groote steen in m'jn richting werd ge
gcoid. Bc-v-en mijn hcofd hoorde ik oen brul
'.end geluid en het volgende cogenblik was ik
omsingeld door een troep reusachtige apen.
De bru'.-en naderden mij tot op een afstand
vmgsdykeTake?, lïerie^Treigende ""btwegin" de mode kwamen,"verienoeldeVrich'drdames
Reisavonturen in het „Zwarte werelddeel".
Van CAPTATT LOUIS P. BOWLER.
In het vclgend artikel deelt de bekende
jager en ontdekkingsreiziger, Eowler,
eenige zijner interessantste avonturen
mede uit zijn ruim 50-jarig verblijf in
Centraal-Afrika.
Mrika is con land van verrassingen. Allerlei
E hermzinnige en onverwachte gebeurtenissen
els het ware dcor de winden te worden aange
veerd en de reiziger leeft in een voortdurende
atmosfeer van onzekerheid. Des morgens is hy
wellicht jager en des avonds zit hij misschien
nüpU'jen in avonturen» waarvan zelfs Baron
trachtte hij mij onverhoeds aan te vaüen, maar
'ic was cp mijn qui vive en legde hem met een
geweerschot neer
(Nadruk verboden).
ZEDEN EN GEBRUIKEN ALS GEVOLGEN
VAN DE MODE.
Wie diep in de geschiedenis van de mode
doordringt, zal tot de ontdekking komen dat
niet de zeden en gebruiken de mode b:oeer-
schen, maar dat de mode de zeden en geurui-
ken beheerscht
„Niet de zeden maken de mode, maar de
mode heeft invloed op de zeden", zoo zegt c!e
bekende cultuur-historicus Max von Boshn. En
z-2 staat in dit verband, op een lyn met de voe
dingsmiddelen Het is toch bekend, dat de in
voering van thee, koffie en chocolade het
karakter van de gezelligheid nadrukkelijk heeft
veranderd. Toen de reusachtige kragen, zoo
groot als molensteenen, in de mode kwamen,
rnoest men de stelen van de lepels langer ma-
kne, o" dat de dragers ervan hun mond konden
bereiken. Maar in Frankrijk werd door de
breede kragen de begroeting een geheel andere.
Tot dusver hadden de hecren de dames, aan
wie zij werden voorgesteld, met een kus be
groet, een intimiteit, diz zich zelfs de koningin
moest laten welgevallen, zelfs toen zij, zooais
Maria de Medicis, daarover verontwaardigd
waren.
Maar de mode van de breede kragen maakte
een einde aan deze gewoonte, want zoolang de
'ceide geslachten breede kragen om den hals
droegen, die den omvang en den weerstand van
een wagenrad bezaten, konden zij zich, in het
openbaar, niet meer omarmen.
Toen de wijde rokken en de lange slepen wer
den gedragen, maakte men de Spaansche tui
ging, d.w.z. men boog de knie of men verge
noegde zich m-:t een Fransch compliment, door
dien men diep voorover boog en zich dan weer
oprichtte. Maar toen aan het einde der acht
tiende eeuw de nauwe en gesloten kleeren in
-en maakten. Ik durfde niet te schieten, want
.'k wist, dat wanneer zij eenmaal bloed hadden
gezien, zij mij aan stukken zouden scheuren.
Ze kwamen dichter bij. Ik dacht juist hoevee.
:'k er zcu kunnen dcoden, voordat zy my zou
den hebben overmand, teen een van de dieren
toevallig achter zich keek naar de vrouwtjes
en de jongen, die zich teruggetrokken hadden
cp den tcp van een naburigen heuvel. Hij be
greep, dat zy naar een veiliger plaats moesten
gaan, vcordat hy en zyn makkers mij liond-en
aanvallen en begon achteruit te loopen. Zijn
metgezellen vclgden hem cp cle hielen en ge
durende eenige minuten werd de afstand tus
schen c-ns geleidelijk iets grooter. Op een ge
geven ocgenblik was ik teen dcor een uitstekend
rctcgedeelte aan hun blikken cnttrc-kiien en
van dit korte tijdsdeel maakte ik gebruik om
het op een loopen te zetten. Meer dan gelukkig
bereikte ik (zender avondmaaltijd) het kamp.
Een andere entmeeting, die ik eens mét
ba-vianen had, liep grappiger af. Op zekeren dag-
liep ik langs de krokodillen-rivier, toen ik in
een tak, dis over mijn pad hing, een baviaan
gewaar werd. Dit keer lion ik geen risico
loopen en vuurde. Toen de baviaan viel, lie'
zich een klein aapje uit den bcom zakken en
spreng op myn schouder. Ik nam het diertje
aan en bracht het groot in myn wagen. Bin
nen een'ge maanden had hy toen geleerd cm
„vcor te lcopen", dat wil zeggen, dat hij den
cs bij den teugel voerde, tot greo; vermaak van
mijn" vrienden, de Boeren.
Gedurende mijn avontuurlijk leven ben ik
eens aan den aanval van een woedenden buffel
ontsnapt, door het oude trucje der stieren
vechters toe te- passen en hem te verblinden,
door mijn regenjas over zij-n liep te gooien;
een andere keer zat ik al tusscheij de kaken
van een krckcdil en ontkwam toch nog. Maar
het opwindenste en tevens grappigste avontuur
had ik met een rhinoceros. Ik zat namelijk cp
een dag vcor mijn wagen een brief te schry-
ven en gebruikte daarby den bodem van een
leege meelicn als schryftafel. Opeen., gaven de
nbcorlirgen door kreten te kenaen, dat een
rhinoceros ons kamp aanviel. Tc-en ik opkeek,
was het dier mij reeds tot op een afstand van
een paar meter genaderd. Tyd om myn ge
weer te grijpen, had ik niet meer, want hy
kwam wcedend op my tosrennen. Geheel auto
matisch greep ik den bodem van de ton en
'veld h m als sch'ld voor mij. Do rhino stootte
er zijn heren door en ds bodem schcof over zijn
kop c-m zijn hals. Nooit heb ik oen dier minder
ep zi1n gem'k gezien. Voordat ik van mijn ver
bazing was hersteld, rende hij als een dolleman
'n het rond en probeerde tegen de bocmen den
zonderingen halskraag van zich af te schuiven.
In Zuid-Afrika heeft de rhinoceros den bij
met het hoofd te knikken en van langzame en
plechtige buigingen was geen sprake meer.
Evenzoo ging het met de begroeting der hee-
ren. Tot het begin van de 17e eeuw hield de
heer steeds zyn hoed op net hoofd, ook in de
kamer en in gezelschap van dames Bij eon
begroeting werd even tegen den hoed gestoo-
ten. zonder dat dit werd ontbloot: het afne
men van den hoed werd toen lis een vernede
ring beschouwd. Maar toen in de 17e eeuw t'e
mode van de groote hoed-:n mei de lange vee-
ren opkwam, wilde men den hoed toonen, nam
hem af en zwaaide ermede tot een groet. In
den tijd van de groote aliongcpruikeD en ge
poederde hoofden, zou men door het opcefton
van een hoed zijn gehe-ole figuur hebben be
dorven. Daarom droeg men in de lSe eeuw zin
hoed steeds onder den arm en stak hem voor
zich uit. zooa'.s een soldaat zyn geweer houdt,
bij het presenteeren.
WAT IEDEREEN NIET WEET.
De conservatieve Chineezen In de Vereenigie
Staten, Ned. Indië, de Straits Scttlimonls,
Britsch Indië, enz enz., zonden r hun dcockn
naar China, m verband met hun geloof in
voorvader-vereering en hun begeerte in den
dcod vereenigd te worden met hun voorvaderlij
ken stam.
Uit de Arabische Moskee „El Aksa" te Jeru
zalem, is een cud, met de hand gesehreven deel
van den Koran gestolen, waarvan de waarde op
f 250.090 wordt geschat.
Teen Mohammed neg (thans 1330 Jaar ge
leden) op deze aarde vertoefde en zcolets zou
gebeurd zijn, dan zcu hij de zaak gauw hobben
opgeknapt dcor een wonder ts dccn. Hy deed
dat dikwyls en stuurde dan cm engelen, die tien
maal grooter waren, dan de hedendaagsche wol
kenkrabbers.
De Moskee, waaruit het deel van den Koran
is gestolen, is cp 40 jaar na, zco oud als de
Kaaba Reliquikast in Mecca, dat iedere g:e:'e
Mohammedaan moet bezoeken. De beteekanis
der Mcsliee is beweren dcor het .feit, dat A'lah
Mohammed in één nacht van Mecca naar Jeru
zalem overbracht.
Het zou den Profeet (en Allah well'cht óók)
interrerseeren te weten, dat elke goede vl'.cge-
r'er de reis tegenwoordig in heel wat minder
'yd kan maken.
Het lichaam van een gemiddelde vclrassen
's h--'-kt met 14 tot 18 vier.'ran'e vcct
huid. Eén onderzoeker plaatste 't cijfer hocger
en wel 21 vierkante voet. natuurlijk wlsaelt de
oppervlakte me' de sekse, grootte en gew-oht
van het individu.
VOLGENS DE LAATSTE
WAAROM
ZOOZEER
Laat er niet langer
Volgt het voorbeeld
DEN OUDEN, KOBA Hl
vele anderen!
Wy hebben zwemmers
-' waar wij TROTSCH op z
Wij zullen U gaarne n
10 tot 14.45 en 16.15 tot 1
8 tot 15.45; DONDERDA
19 tot 21; ZATERDAGS
Vraagt de vt
ook uw
ZWEMMEN STI
April a_s., zijn ook de eerste kla
jparty!
Voor de 2e klas A zijn Zondag
■Wedstrijden vastgesteld:
BloemendaalD. W. S.
H. R. C.De Spartaan.
W. F. C.—V. V. A.
Wil Bloemendaal niet naar de c
ider ranglijst afzakken, dan moet<
hng een tweetal punten bijkomen.
Wel geen elftal dat zich hiertoe gei
Lenen, maar tot een gelijk spel m
ten toch in staat zijn.
De Spartaan kan de wedstrijd
als een nuttige oefening voor de
tie wedstryden beschouwen. Mi
Winst geven we de Amstrdamme
W.T.C. heeft op eigen veld dit
hig fraais vertoond. Ze kunnen r
maken, door den laatsten compel
te winnen en tegen V.V.A., dat g
tiezorgen meer heeft, geven we -
veerders de meeste kans.
De lagere elftallen speelden als
Bloemendaal 3Kennemers 4
É.T.O.Bloemendaal 4
Junioren:
Boemendaal CKenau
Zonoag speelt:
Bloemendaal 2R.C.H. 4
V.S.V. 3Bloemendaal 3
Junioren:
Zandvoort aBloemendaal b
Adspiranten (Zaterdag
Bloemendaal aD.S.K.
Edo bBloemendaal b
Edo dBlomendaal c
VoorJ. Haarlemsch Elftal
Gymnasium-Rapiditas. co
Het voarlc-opige Haarlemsch Dar
u.s. Zondag om half twee op b
iarrein aan den Vergierdeweg ee
strijd speelt tegen een Rap.-Gyr
•<at 2en Paasehdag tegen een plo
dames zal spelen, is als volgt s;
H. Josso (Gymn.)
Leemhuis (Gymn.) I. Brando
A. Westrick (Rap.), C. Keyzer Gyr
J Bruin
M. Wensing (Rap), M. Poorter
Visser (Rap), T. v. d. Berg (Gyr
F. Hooge:
Denzelfden middag om 3 uur
het Rapiditas-terrein spelen 2 He
elftallen, waaruit na afloop evene
lemsch elftal gekozen zal wore
Paasehdag alhier in den stedenw-
lemGroningen zal uitkomen. E
wordt geleid door W. Herbst.
•NvtrvrEtraxE IVLICH
„Mag men de antiquiteiten van
bezichtigen?"
„Op het oogenblik niet tot m
vouw de gravin en haar dochter 2
BIJ HET EXAMEN.
De professor examineert. Anatc
als h'j is, vraagt hy graag naar
gen:
„Kandidaat, welke spieren trede
als ik laat ons zeggen, ga t
„De lachspieren, professor!
I
