Arme jongens, die Minister-President werden.
Vijftig jaar Tuberculose-bestrijding.
Dr. Robert Koch, de weldoener der lijders aan tering,
diphteritis en cholera.
Dwars door het Groene
Eiland.
STALIN, DE GEWELDMENSCH.
Zoon van een dronkaard, gewezen bankroover.
Een krachtige figuur, breedgeschouderd, zoo
Bterk als een leeuw, zonder zenuwen, koud be
rekenend brutaal, onbeschaafd, listig, wantrou
wend, een slechte redenaar, doch met toome-
looze energie geladen, iedereen medesleepend
door de kracht van zijn persoonlijkheid, dit is
Bassarionowitsj Dsjoegasjwili, de man, die zich
tegenwoordig Josef Stalin noemt en met recht
de alleenheerscher der Russen genoemd kan
worden. Josef Stalin heeft wel een der avon
tuurlijkste levens achter zich, die men zich kan
bedenken. Toch zou een dichter die een derge
lijke figuur in een roman zou uitbeelden, van
het publiek te hooren krijgen: „Hoe slecht uit
gedacht".
Hg is in 1879 geboren in een klein plaatsje
in Georgië, in het dorp Gori, dat niemand haast
kent. Zijn ouders hadden een ongelukkig huwe
lijksleven, want de man, die schoenmaker van
zijn beroep was, was verslaafd aan den drank
en de heftigste tooneelen speelden zich daarbij
soms af. Op zekeren dag ging de schoenmaker
er tusscben uit en kwam sindsdien nooit meer
terug. De vrouw heeft een tijdlang in haar
onderhoud en dat van haar zoon Josef voorzien
door naaiwerk te verrichten, doch is later gaan
zwerven en bedelares geworden. Ze had ge
noeg van het werken en ook haar heeft men
nooit meer teruggezien. En als schrille tegen
stelling in het leven van den knaap, die deze
menschen tot ouders had, mag wel genoemd
worden het feit, dat hij, die later als heerscher
over Rusland den godsdienst afschafte en een
strijd tegen de priesters voerde, juist in dien
tijd door de priesters werd opgenomen, ver
zorgd en opgevoerd is een seminarium.
In Tiflis werd Josef StaJin tot priester ge
vormd. Hij moest dogmatiek en liturgie bestu-
deeren. Maar voor deze vakken en het leeren
in het algemeen voelde hij niet het minst. Hij,
die van jongsaf zeer primitief was, is dit ook
steeds moedwillig gebleven: bovendien haatte
hij ais Georgiër de Russen. Met zijn achttiende
jaar, dus in 1897, was hij reeds overtuigd com
munist en toen de priesters in zijn cel geschrif
ten vonden waarin gesproken werd over de af
schaffing van het Tsarisme en de uitroeping
van de wereldrevolutie, werd hij uit het semi
narium verwijderd en werd hij, die zich in alles
vijandig toonde tegenover zijn medeschepselen
(hetgeen allerminst communistisch was) van
de priesterwijding voorgoed uitgesloten, waar
van hij rich al bitter weinig aantrok. Het eenige
namelijk wat hij nimmer wilde worden en tóch
wel nooit geworden zou rijn, was een Russisch
priester.
Na enkele weken werd dit weinig intelligente
mensck, die alles met ruw geweld trachtte te
bereiken, bij een anti-tsaristische agitatie
poging gearresteerd en in den kerker gewor
pen. Na zijn vrijlating nam hij onmiddellijk de
wijk naar het Italiaansche eiland Capri waar
destijds wij schrijven. 1901 een commu
nistische school was opgericht, waar ook Benin
lessen gaf, daar deze zijn vaderland niet meer
mocht betreden. Op deze partijschool werden
Benin en de zooveel jongere StaJin vrienden en
tot op den huldigen dag is de primitieve Stalin
een gloeiende aanhanger van de leer van Lenin
gebleven, hetgeen Trotzky en zijn aanhangers
de uitwijzing uit de Sovjet-republieken be
zorgde.
Het moeilijke leven voor Stalin begon eerst
toen hij weer naar Rusland terugkeerde. Nu
eerst kwamen de avonturen los! Met de nog
Jn leven gebleven andere communisten, die aan
de geweren en de Siberische ballingschap wa
ren ontloopen, voerde hij de revolutionaire pro
paganda. Zesmaal is Staün gearresteerd en
veroordeeld tot verbanning naar Siberië en zes
maal werd hij bevrijd of gelukte het hem te
ontsnappen. Het was een ware strijd om den
persoon van Stalin. Aan de eene zijde de politie
die alles in het werk stelde om hem op te ber
gen en aan de andere zijde Stalin's partijgenoo-
ten, die hem ten koste van alles uit de ketenen
van de Siberische tuchtkolonies poogden te
houden of te bevrijden. En waarom? Dat zul
len wij al heel spoedig zien
Stalin had dadelijk na zijn terugkeer in Rus
land een zeer bijzonder beroep gekozen, waar
van velen tegenwoordig niets afweten, zooals
trouwens van de geheele interne Russische
revolutionaire beweging betrekkelijk weinig
bekend is. De partijleiding wist wel, dat Lenin
den jongen Stalin warm had aanbevolen en dat
men van zijn energie gebruik moest maken
door hem het een en ander op te dragen, maar
Stalin kon geen redevoeringen houden en het
geheele partijprogramma kon hij niet eens ver
werken. Nieuwe ieden werven kon hij ook niet
en ook voor de theoretische propaganda had hjj
weinig aanleg. Hij kon nauwelijks schrijven.
Maar dan ook alleen voor de partij. Geen roebel,
een roover, bandiet en bendeleider, iemand die
in staat is banken te overvallen en geld te
halen
Zeven jaar lang, van 1910 tot 1917 leidde
Stalin een beroovingsbende. 's Nachts brak hij
in bij banken en roofde geld voor de partij.
Maar dan ook alleen voor de partij. Gen roebei,
die hij zelf gebruikte. Zoo heeft hij honderd
duizenden roebels voor zijn partij buitgemaakt,
hetgeen natuurlijk een machtigen ruggesteun
voor de ontwikkeling der communistische ge
dachte beteekende. Brutaal als hij was, hard
en gespierd, ja zelfs dierlijk en voor niets
terugdeinzend, schoot hij iedereen neer, die hem
bij rijn rooftochten voor de voeten kwam. Veel
bloed is door hem op deze wijze vergoten, maar
wat deed het ertoe.als de partij maar geld
kreeg. Dan was Stalin in zijn element!
Wat moet dat een verschrikkelijk leven rijn
geweest! Nooit een tehuis; steeds opgejaagd
van de eene stad naar de andere, steeds bij
vrienden verscholen; dagelijks van naam ver
wisselende, de politie op de hielen, de revolver
des nachts onder zijn hoofdkussen tot schieten
bereid. Een ellendig leven dat niet veel men
schen zouden kunnen volhouden maar voor Sta
lin maakte het niets uit Zijn IJzersterke natuur
kon er tegen, ook al moest hij menigen nacht
zonder jas op een bank in het een of andere
park slapen. Hij had slechts één doel: de party
helpen, voor de partij zijn leven in de waag
schaal te stellen, alles in te zetten voor de ge
dachte der wereldrevolutie! En dit leven leidde
Stalin zeven jaar onafgebroken. (1910-17).
Men deed Lenin die toen in Zurich woonde,
mededeeling van het gedrag van zijn pupil
Stalin. Maar die wilde niet gelooven, dat zijn
leerling inderdaad zoo veranderd was, dat hij
geen nuttiger werk kon verrichten, dan een
bende inbrekers en bandieten aan te voeren en
rooftochten te organiseeren. Toen in 1917 de
Russische revolutie uitbrak, werden men zal
zich dit nog wel herinneren de in Zwitser
land levende Russische revoluüonnairen in een
verzegelden waggon naar Rusland gezonden,
waar men ze Jubelend ontving. Trotzky en
Lenin waren de hoofdpersonen. Deze beide
machtige figuren van de revolutie streden
tegen alles, wat het tsarendom nog had over
gelaten, en ook tegen Kerenski en anderen uit
hun partij, die nog behept met enkele conser
vatieve ideeën trachtten de leiding der bewe
ging in handen te krijgen. Zij waren de ware
radicaal-bolsjewisten en de anderen noemde
men in dien tijd de „mensjewisten", of „men-
sjewiki". De strijd was hard en vinnig, maar
de radicalen wisten zich te handhaven en de
macht aan zich te trekken. Verschrikkelijke
uren maakten zij door totdat eindelijk de
roode vaan overwon.
Slechts één man bleef achter de schermen:
Stalin! Hij had rich verborgen, durfde zoo
lang de revolutie de overhand nog niet had
gekregen niet in het openbaar te verschijnen
want op zijn hoofd had men mis er dan een half
miUioen roebel gesteld! Later kwam hij weer
te voorschijn: maar ondertusschen had Lenin
de overtuiging gekregen dat hij zijn leerling
overschat had en daarom bemoeide hij zich Niet
verder met hem, doch zond hem als comman
dant naar Georgië, het geboorteland van Stahn,
om daar 'n opstand te onderdrukken. Een Stalin
revolutionair van het zuiverste water, interna
tionalist in hart en nieren, die vaderland noch
familie wilde kennen, trok met zijn korps naar
Georgië en wist in een der bloedigste gevechten
die de geschiedenis kent, den opstand te ver
nietigen. waarbij hij heele drommen Georgiërs
liet fusilieeren. Hij, de Georgiër, moordde rijn
eigen lamdgenooten zonder genade uit indien
zij zich niet aan de revolutie onderwierpen!
Toen Lenin stierf, opende men zijn testament
en wat bleek? Hij had daarin uitdrukkelijk rijn
partijgenooten gewaarschuwd tegen Stalin. Men
moest hem nooit een machtspositie verschaf
fen, schreef Lenin. Hij was daartoe ongeschikt
en zou het verderf beteekenen voor de /arty
Maar de opvolgers van Lenin waren niet opge
wassen tegen dezen man, die onomwonden op
rijn doel afging en niemand en niets ontzag!
Met een overbluffende brutaliteit, yzeren zenu
wen, het talent om van iedere gewonnen
schrede velds gebruik te maken, met een ijzeren
wil die niemand naast zich duldde, wist Stalin
zich langzaam maar zeker een weg omhoog te
banen. Als hij spreekt, voelt men, dat er nie
mand slechter geschikt is voor redenaar dan
hij; maar de menschen voelen tenminste, dat
er hier iemand uit hun rijen spreekt, uit hun
midden, iemand, die alles verdroeg, wat er te
verdragen viel, iemand die hardnekkig en fana
tiek vast heeft gehouden aan de idealen van
het bolsjewisme! Hg schuift met de ellebogen
alles terzyde wat niet wil buigen en volgen
hem op het aldus gebaande pad.
Overigens heeft hij dikwijls heel handige poli
tieke zetten gedaan. Hij loosde Trotzky in het
buitenland, zette eenige theoretici, die hem en
de party met hun zachtmoedigheid naar zyn
inricht slechts schade berokkenden buiten den
raad van volkscommissarissen. Rykow moest
vallen, toen Stalin bemerkte, dat hg, na de
onderwerping der linksche oppositie onder lei
ding van Trotzky, die den ondernemer meer
rechten wilde verschaffen, op den duur de
het eenige bevel, dat hg opvolgt. Hg heeft het
kwaad met wortel en tak uit te roeien. Stalin
werkt niet alleen bewust in de richting van de
afschaffing van den godsdienst, maar hij is ook
een vurig voorstander van de oplossing van de
familie en van staatsopvoeding der kinderen.
Hij de vroegere seminarist, de vroegere can-
didaat voor de priesterwgding heeft de jaarlijks
vastgestelde spotfeesten tegen den godsdienst
ingesteld, die evenals volksfeesten gevierd
worden!
Zoo beheerscht Stalin tegenwoordig ais
secretaris-generaal van het Uitvoerend comité
der Russische Communistische partij" het Rus
sische reuzenrijk Hij is een mensch, die
teruggetrokken leeft en zichzelf nauwelijks
eenige ontspanning gunt. Nooit heeft hg een
theater betreden, nooit leest bij iets anders, dan
communistische vakbladen, kunst interesseert
hem niet, iets hoogers raakt hem niet, hg heeft
geen ander geloof dat dat aan zijn programma.
Maar dat voert hg dan ook met ijzeren vuist,
met bruut geweld door! Een heel goede zet op
het communistische schaakbord was de terug
roeping van den Russischen schrijver Maxim
Gorki, die jarenlang in het buitenland had
gewoond. Hij sloot vriendschap met Gorki en
uit deze vriendschap is een duurzame samen
werking gegroeid. Stalin heeft geen leiders
capaciteiten zooals Lenin en Trotzky, maar hg
is de ras-aanvoerder, militair, stram, kortaf en
helder in rijn bevelen, hij heeft het partgpra-
gramma geaccepteerd als het juiste, en voert
dit met alle hem ten dienste staande middelen
uit. Lenin's leer was zyn eenige steun; het is
het eenige bevel, dat hy opvoert. Hij heeft het
den vroegeren leeraar niet kwalgk genomen,
dat deze in zyn testament tegen hem waar
schuwde, integendeel hij vereert Lenin even
vurig als voor dien tgd! En als hg zich een
enkele maal er toe zet om een boek te schry-
ven, dan heet dit: .Over de leer van Lenin". En
instinctief doet hij, doorkneed in de richtlgoen
van Lenin, precies wat hem te doen staat en
biyft hij in rijn handelingen steeds consequent.
Van de tien mannen, die van arme jongen
opgeklommen zyn tot minister-president, na
melijk: Aristide Briand, Herbert Clarck Hoo
ver, Ramsay MaeDonald, Kemel Pasja, Pierre
Laval, Josef Pilsoedski, Thomas C. Masaryk,
David Lloyd George en Josef Stalin is de laat
ste wel de rijkste, hoewel hg van huis uit de
armste van hen allen is geweest. Daar de bols-
jewiki echter geen persoonlijk bezit kennen,
bsrit Stalin feitelijk niets. Maar ook in die
richting is de politiek van Stalin reeds aan ver
anderingen onderhevig geweest! Eenige maan
den geleden werd de geheele wereld verrast
door de tyding, dat hg had besloten van rijn
programma, dat de gelijke belooning van alle
arbeidsklasse voorschrgft, af te wgken en de
vakarbeiders beter te betalen, dan de anderen!
Ook de kapitaalvorming heeft Stalin zg het
dan ook zéér bedekt reeds eenigsrins in de
hand gewerkt en het is in het geheel niet
onmogelijk, dat het bolsjewisme onder rijn Be
stuur heel andere wegen inslaat, dan tot nog
toe, daar voldoende gebleken is, dat het vol
strekt onmogelijk is tegen de geheele wereld
te strgden, zonder volk welvaart en systeem
totaal ten gronde te richten.
(Nadruk verboden).
door Dl'. H. WESTERMANN.
IERLAND EN ZIJN BIJZONDERHEDEN.
De Ieren.
Als alle 10 millioen Ieren in Ierland zouden
leven, zouden ze eenvoudig verhongeren. En
dat is dan ook inderdaad in het begin van de
orige eeuw met een deel van de bevolking ge
beurd. Thans wonen nog slechts 3 4 miUioen
Ieren in Ierland. Alle anderen zgn geëmigreerd,
vooral naar Amerika, want als de Ieren op
hun prachtig Groen Eiland koren verbouwen,
dan hebben ze juist genoeg voedsel om de boe
ren in het leven te houden. Maar Ierland moet
zgn groote weiden, waarop de beroemde scha
pen grazen, goed onderhouden. De schapen ge
ven wol en de wol is de hoofdfactor van de
groote Iersehe textielindustrie.
Zoo kwam het, dat Ierland weliswaar nog
minder dan de helft van zgn oorspronkelijke
onderdanen herbergt, maar dat het wel een
rijk land is geworden, dank zg de wol- en tex
tielindustrie.
Wat is dat voor een taal?
Sinds 1932 het oogenblik, waarop Ierland
na langen en hevigen strijd rijn onafhankelijk
heid had verkregen is het weer heelemaal
Iersch geworden. Op wegwyzers en straat
bordjes staan de namen in een vreemd schrift,
dat iets van Grieksch en iets van het Ger-
maansche Runenschrift heeft. Het is de Kel-
tisch-Iersche taal, maar voor de duidelijkheid
staat het opschrift er ook nog heel klein in het
Engelsch onder. Want van de 4 millioen vol
wassen Ieren begrijpen nog slechts 150.000 tot
200.000 menschen de oude nationale taal. De
Engelsche invloed heeft te lang geduurd en was
te diepgaand. Tegenwoordig leeren de kinderen
op school eerst weer het Keltisch-Iersch. De
menschen, die Iersch spreken wonen vooral
aan de heerlijke West-kust. Daar heeft men het
gevoel of men in Spanje of Portugal is, maar
tegelijkertijd in Noorwegen. Aan de oevers van
de prachtige fjorden groeien dank zg den
invloed van de warme golfstroom palmen en
pgnboomen, daar heeft men geen woord voor
„winter". In dat gebied worden nog Iersehe
kranten gedrukt en daar is het Iersch de ge
wone omgangstaal.
De Listers taat.
Wanneer men per spoor langs de Iersehe
Oostkust rydt en voortdurend een schitterend
uitzicht op de Iersehe zee heeft, is er na eenl-
gen tgd plotseling pascontrdle en douane-in
spectie. Men is op de grens van den „Ulster-
staat" gekomen. Dit rgkje bestaat uit zes
graafschapjes en de hoofdstad is Belfast. Hier
is het belangrykste centrum van de linnenin
dustrie der wereld, hetgeen reeds te zien is
aan de uitgestrekte vlasvelden in de omgeving
Hier ligt ook de grootste scheepswerf in
Groot-Brittaanië, de werf van Harland en
Wolff, waarop bgv. ook het enorme schip de
.Titanic" werd gebouwd, dat ongeveer 20 jaar
geleden op een ijsberg gevaren en daarna met
man en muis is vergaan. Een Engelsche werf?
Ja, want al heeft de Ulsterstaat een eigen be
stuur, het is toch veel nauwer met Engeland
dan met Ierland verbonden.
Kikvorschen-import.
Ierland is tegenwoordig beslist een rijk land,
waarmee wg niet willen zeggen, dat iedere Ier
een Croesus is. De vroegere sterke overbevol
king heeft veroorzaakt, dat Ierland het klas
sieke land der kleinpachters is. Ieder vast deze
kleine bezittingen werd weer in de familie
tusschen de zoons en de dochters verdeeld.
Nergens rijn, zooals in het Oosten van Ier
land, gek'-den, die zoo dicht beroeid zyn met
zulke schitterende, bloeiende rhododendrons,
geen struiken, maar boomen! Zoo rijk als de
plantengroei is, zoo arm is de fauna. Slechts
1 pet. van de geheele oppervlakte is met bosch
bedekt en daardoor is er in Ierland haast geen
wild. Slangen rijn er In het geheel niet en klk-
vorschen moeten Ingevoerd worden om de In
secten te verdelgen. De vischrijkdom is daar
entegen enorm groot. Aan zalm, forellen,
kreeft, oesters en haringen heeft Ierland nog
nooit gebrek gehad. Ho.
Lacit.
Gaan wg even terug naar 24 Maart 1882
De kleine gehoorzaal van het Berlgnsche phy-
siologische instituut is tot op de laatste
plaats bezet. Rudolf Virchow, Paul Ehrlicn,
alle Duitsche geleerden van wereldbekendheid,
hebben van him belangstelling blijk gegeven
door persoonlijk aanwezig te zyn. Een kleine
schgnbaar onbeteekenende man, met een mooi,
hoog voorhoofd en een dikke bril voor de
kortzichtige oogen, staat op en gaat langzaam
naar het podium. Hg is geen redenaar, doen
hg heeft een dik manuscript meegebracht.
Het is echter schgnbaar niet geheel in orde,
want hg moet eerst verscheidene minuten er
in bladeren, voordat hij het begin gevonden
heeft.
Zgn stem trilt eenigszins als hg begint met
voorlezen, monotoon zonder eenigen pathos
Maar uit ieder woord, dat hy voorleest klinkt
zyn innerlgke opwinding. En deze opwinding
doet reeds by rijn eerste woorden haar werk
bg de luisteraars, rij voelen het, rij ondergaan
het: hier is een der grootsten onder hen aan
het woord, deze dag beteekent een mglpaai
in de geschiedenis des geneeskunde, in de ge
schiedenis der menschheid.
Deze stille man, Dr. Robert Koch, waar van
enkele jaren geleden geen mensch iets af wist,
van wien kort daarop de groote Pasteur ge
ringschattend zeide: „Twintig jaar voor rijn
geboorte als wetenschappelijk man heb ik reeds
microben geïsoleerd en cultures daarvan ge
kweekt", deze kleine man deelt de inge
spannen luisterende schare geleerden mede,
droog zakelgk en met de bescheidenheid van
het ware genie, dat het hem gelukt is, de
bacterie te vinden, die de oorzaak ervan is.
dat ieder jaar één persoon van de seven onder
de vreesslgkste pgnen moest sterven, de tuber-
cel- bacil!
Hy maakt weinig ophef van den enormen
arbeid, die hem tot dit resultaat heeft gebracht
hg spreekt niet over de gevaren, die hem dag en
nacht omgaven. Zijn gevlekte, door het voort
durend gebruik van desinfectiemiddelen geheel
gerimpelde handen slaan trillend blad na blad
van het manuscript om.
Alles klinkt nu zoo eenvoudig, zoo gemak-
kelgk, de weg is zoo recht, het resultaat zoo
verbluffend gewoon. Maar hg en rijn beiae
trouwe assistenten weten hoe hij jarenlang
heeft onderzocht, hoe telkenmale mislukkingen
en fouten een onmenschelijke hoeveelheid ge
duld en taaiheid vergden, hoeveel doornen het
pad tot heden hebben bemoeilgkt, rrtaar ook
zg alleen kennen het groote, gelukzalige gevoel,
dat hen doorstroomde, toen na deze jaren
eindelijk een volkomen succes hun moeizaam
werk bekroonde.
Wat een fantastisch succes in dezen betrek-
keiyk korten tgd! 39 jaar is Robert Koch thans
oud en nog circa vijf jaar geleden was hij een
onbekende boerenarts in een klein nest in Po
sen waar hij den geheelen dag te paard van
het -eene dorp naar het andere reed om rijn
patiënten te behandelen, steeds geplaagd door
de kwelling niet ten volle te kunnen helpen,
onmachtig te zijn tegen vele riekten.
Hoe moest men tering, diphteritis, de pest
genezen, als men de oorzaken er van niet
kent? Dat klinkt ons thans onbegrijpelijk in
d-e ooren.
En tóch is het waar een halve eeuw geleden
hadden zelfs de meest beroemde koryphaeën der
Medicijnen van de riekten de epidemiën en hun
oorzaken, even weinig verstand als een natuur
kundige uit dien tijd van de tegenwoordige
atoomtheorie!
Kan men het een toeval noemen, dat juist
deze kleine dokter in Wollstein een micros
coop in handen krijgt, een instrument, dat in
de uitrusting van den practischen geneeskun
dige uit die dagen betrekkelijk zelden voor
kwam?
Robert Koch begrgpt deze wenk van het
Lot, hij voelt instinctief, dat hij zich daardoor
in de meest onwaarschijnlijke avonturen be
geeft, welke de geschiedenis van den mensche-
lgken geest kent. Maar hg aarzelt niet en
grijpt de gelegenheid aan.
Zonder systeem begint hij alles onder de
loupe te nemen, wat hem in den weg komt.
Moeizaam moet hij zich een methode schep
pen om met het instrument om te gaan. Maar
spoedig weet hij de juiste belichting, kent hg
de manier om de dunne glasplaatjes te steri-
liseeren. Langzaam dringt hg in de geheim
zinnige wereld van den microscoop binnen. Hg
weet niet dat er in Parijs een geniale schei
kundige Pasteur woont, die reeds jaren
er aan werkt een nieuwe wetenschap op te
bouwen: de bacteriologie. Zoo is deze lands-
dokter van de wereld afgesloten geweest.'
Alles, wat hg vindt, is het product van eigen
hersenen en zijn eigen medelgdend hart.
Al zeer spoedig neemt rijn „liefhebberij" groo
teren omvang aan. Hg begint zich een bepaald
doel voor oogen te stellen. In de enkele minu
ten tusschen spreekuren en patiëntenbezoek
wgdt hg zich daaraan: de riekte der miltbrand!
Juist in zgn streek richtte deze riekte name-
lgk groote verwoestingen onder den veestapel
aan. Hij bouwïrich een „laboratorium", be
staande uit een hoekje van zyn consultkamer
dat met planken en gordgnen van de rest is
afgeschoten zonder licht, zonder lucht, zonder
eenige inventaris dan een tafeltje, een stoel,
een kastje en een microscoop. Daar bindt hy
den strijd aan met den onrichtbaren, wreeden
vijand, een strgd, die naderhand zulk een om
vang heeft aangenomen, dat het een geheele
levensvulling voor den dokter is geworden. Het
is een geschiedenis vol geheimzinnige, gewaag
de avonturen, vol dramatische spanning, zoo
als slechts het leven zelf kan scheppen.
Het duurde maanden, voordat Koch de An-
thrax-bacil had gevonü i. Een ander dan hij
had deze voorbeeldige ciudekking reeds overal
rondgebazuind. Maar voor dezen echt-Duitschei
stijfhoofd was het slechts een begin. Hy moest
doorgronden, hoe deze microbe zich vermenig
vuldigde, hoe rij in het dierlgk lichaam wist
binnen te dringen, enz. Hg begint vanaf dien
tijd zijn patiënten te verwaarloozen. in zgn .la
boratorium", waarin nog steeds eenzaam en
alleen de microscoop troont, wemelt het van
witte muizen, proef-objecten.
Koch werkt koortsachtig, iedere mislukking
is aanleiding voor hem een nieuwe, geniaal uit
gedachte proef te nemen. En eindelijk is hfl
zoover: hij kan beweren en met recht, dat hy
de eerste is, die het daadwerkelijke bewijs
heeft geleverd, dat de miltbrand inderdaad
slechts door een enkel, microscopisch
klein diertje is veroorzaakt en hy kan
tegelijkertgd den weg aangeven, volgens welke
deze ziekte tegengegaan kan worden. Koch i
34 jaar oud, als hij het besluit neemt zgn re-
sultaten te publiceeren. Hg reist naar Breslau
en demonstreert daar de kopstukken der me
dische facuiiteit rijn heldere, logische experi
menten.
De groote revolutie der geneeskunde neemt
op dezen dag een aanvang. Koch zelf moest
echter nog vier volle jaren in het troostelooze
Posensche negt verblgf houden, voordat de re
geering hem een plaats inruimt in het Rgks-
gezondheidsinstituut. Hier kan hg eindelgk pas
goed aan het werk gaan. Hier heeft hy mate
riaal en instrumenten in overvloed. Het deert
hem niet, dat men hem daarmede de lauwer
krans der beroemdheid op de slapen drukt, hy
heeft slechts één doel voor oogen: Nü de ziek
ten der menschen te igf te gaan, en in de
eerste plaats de tering!
Weer begint, evenals in de eerste dagen van
Wollstein een systematische onderzoeking.
Thans echter beheerscht hij het technisch?
materiaal beter dan ieder ander. Maar ditmaal
heeft hg met een minder onschuldigen tegen
stander te doen. De bacterieën willen en willen
niet onder den microscoop, zy blgven onder de
scherpste lens onzichtbaar. Honderden onschul
dige dieren moeten onder zgn handen het le
ven laten ten dienste der menschheid. Ein
delijk brengt een toeval hem op de juiste me
thode, namelgk deze ondenkbaar kleine, dood-
brengende organismen zoodanig te kleuren, Cat
men hen onder de lens duidelgk kan herken
nen. Maar als men het op den keper be
schouwt is ook hier het toeval slechts een
noodzakelijke schakel in de levensketen van
dezen kleinen, genieuzen man. De vreeseiykste
vyand van den mensch is thans getemd. Ro
bert Koch heeft hem uit rijn schuilhoeken naar
voren gelokt, nu behoeft men slechts de me
thode te zoeken, volgens welke men hem kan
vernietigen.
Op den avond van den 24sten Maart 1882
vliegt telegrafisch de naam Koch over den
geheelen aardbol. En hy, die het lot van tal van
Igdenden in handen had, die thans de bewerker
is van het levensgeluk van vele medeschepselen
Robert Koch, hg bleef steeds de bescheiden
geleerde, die hy altgd was
Hij had reeds een nieuw arbeidsterrein uit
gezocht: de Cholera. De Cholera zou hg on
schadelijk maken! Een jaar later was ook in
derdaad dit wild neergelegd. Maar de jacht
gaat verder. Totdat.... de dood hem het wapefl
uit de hand neemt, dat millioenen redding en
geluk heeft gebracht.
In de Riverside-kerk in New-Tork staat zijn
buste op het altaar, tezamen met Hippocrates,
St.-Lucas, Lister en Pasteur, geschaard om het
beeld van Christus, den hemelschen Genezer.--
(Nadruk verboden).
WASSCHEN VAN WOLLEN JAPONNEN.
Voor het wasschen van donkere wollen ja
ponnen gebruike men bij voorkeur houtzeep
Op 100 gram houtzeep (ongeveer 10 cent) giet
men kokend water en laat dit tot den volgen
den dag staan. De japon wordt flink uitge
klopt en afgeborsteld,- zoodat alle stof er uit
is en nu komt deze in een teil of emmer, waar
in het gezeefde houtzeepwater en blgft hierin
een uur of zes staan, daarna slaan wg de ja
pon flink door het water heen en drukken zs
tusschen de handen uit. Is de japon schoon,
dan wordt ze in lauw water eenige malen na
gespoeld, omgekeerd en buiten op een lgn ge
hangen.
Het overtollige water zakt nu naar mouwen
en zoom, zoodat wg deze tusschen de handen
uitdrukken, niet wringen. Daarna de japon
van tgd tot tijd nog een flink schuddden om het
water te verwgderen.
Nog vochtig wordt de japon op den ver
keerden kant of op den goeden kant onder een
doek gestreken.
PREDIKBEl
Zondag 3 Aj
Eglise Wajlone. (E
(Ned. Herv.
pïmanehe 3 avril, 10 h. 30,
tion de catéchumènes. 11
Collecte spé
12 h Service des enfant'
Soir.'
Vendredi 8 avril. a 20 h. S
L'Egllse est ouverte t
Jch a 17 h.
Ned. Herv. Kerk. Bi
Y.m. 10 uur Ds. J. C. van
Jeugddienst in het
V.m. 10 uur de heer W. F.
Oven-een
V.m. 10 uur Dr. J. Weener,
Ned Herv. Kerk
V.m. 10 uur Prof. Dr. G. A.
Eysinga. „Wij kennen
13 12).
Sallie, heb je alweer de kou in de handen?
Hoe dikwgls heb ik al gezegd, dat je met dit
koude weer op straat niet moet prated
Ned. Hervormde E'
te SantpcM
V.m. 10 uur Ds. J. W. Si
Religieuze Kring
V.m. 10.30 uur Dr. S. H. C
Doopsgez
De Vrije Katholic
Popellaan Kinh<
Zondag 3 April. van. 10.!
H. Mis.
W-oensdag 6 April, n.m. 8 v
derd, zoowel op materieel a
bied. Er is een andere men
sterke mechaniseering heeft
ten met een uitgesproken tei
weeggebracht, een kracht, v,
irrationeele.
Het systeem hield eigenlijk
uitbreiding in Volgens ii
moest de productie zich uitl
mede moest natuurlijk een
paard gaan. Maar tegelijker
lel middelen tor afweer zoo t
in zijn kernpunt. Juist in de
ling lag het gevaar, dat dez<
openbaren.
Zoodra een maatschappelij
rust in het besef van de ma
kracht verloren.
De vraag komt op: Wat
zeer begrijpelgk, maar niet
zeide spr.
Wij kunnen ten hoogste e
merken, welke in den groei
Er is onmiskenbaar een stro
collectiviteit; het algemeen
den voorgrond gesteld en pr
meer het particuliere belang
op als het centrale orgaan
en krijgt tal van nieuwe fui
In dezen tijd, nu de were
krijgt het radicale een sterke
Men wenscht nieuwe maats
lies en zoo komt het, vólge:
sentimenten thans een groo
Voorloopig is het nog si
het oude. Spr. meende, dat
richting van vorming van
Ti ale eenheden. Deze zoudei
mes kunnen aaneensluiten
nieuwe wereldhuishouding
worden. De staat zal dan
leerend op moeten treden. i
zullen rich dan eerst moetc
bg vestigt spr. er de aa
democratie de neiging v
Joopen.
Het bewustzijn, dat de c
van het maatschappelijk lei
in de vorige eeuw geheel v
zal meer moeten opleven,
zullen meer rekening met
den en naar samenwerkinj
Het ongelimiteerde, nega
zal verdrongen worden, he
ordend moeten worden, wil
niet ten ondergaan. Het is
moellgke taak de juiste 1
ding tusschen persoonlijkh
te vinden. All-eriei veroude
schabionen zullen verdwrjr
groeien in ons bewustzgn.
niet bestaan buiten ons,
buiten de collectiviteit.
Wg achtten inhoud en v
dracht belangrijk genoeg
bovenstaand verslag voor
lijk over te nemen.
VER. VAN VOLKENBO
Evenals vorige jaren zal i
„Vereeniging voor Volken!
overeenstemming met ande
bondsvereenigingen, op init
internationale des Assocatioi
Nations", weder een prgsv
uitgeschreven.
Op voorstel van de Jeugi
sie onzer Vereeniging werd
der twee prijsvragen uit te
a. een, bedoeld voor kv
leerkrachten L.O.;
b. een voor as. leerkrach
zet onderwgs, eventueel stuc
zer universiteiten in aardryj
of de staatswetenschappen.
Het hoofdbestuur van
Volkenbond en Vrede" stelt
van f 150, beschikbaar vo<
de opstellen, welke bedragei
den aangewend om, mgaan
de bekroonden in staat te
Genève te maken, daar 10
bhjven, onder deskundige
richtigen en verschillende
ces bg te wonen, georgams*
international d'Education
bovengenoemd. Voor geleid
Dève zal worden gezorgd,
