TWEEDE BLAD
KAPITEIN KLAKKEBOS
AMERIKA.
GAAT NAAR
Mijn haardje.
Brokjes Levenswijsheid.
Zonder schaduw.
Hoor G. Th. ROTMAN.
PREDIKBEURTEN
SCHAAKRUBRIEK.
TOONEEL.
1c Heb in deze kille dagen
Eén onschatbaar besten vrind.
Kom ikythuis, doorweekt van regen,
Vroolyk lacht hy m.y dan tegen,
Blakend, blozend, welgezind.
*t Is mjjn warmtestralend haardje
Eng prozaïsch, vindt IJ niet?
Maar wat zon 'k beginnen moeten
Als 'k met koude natte voeten
Moest gaan rijmen 't week'lijksch
•k Heb het ding juist hedenavond
"Vüor het eerst weer aangemaakt,
Twee uur in den rook gezeten.
En een pookje Kalf versleten.
Menig droeve zucht geslaakt!
Alio ramen stonden open
En de menschen bleven staain,
[Waarschuwden verschrikt elkander:
„Kijk eens, daar is brand by Xander,
Of hij maakt zUn haardje aan!"
Nu de brandweer afgetrokken
En het leed geleden is,
Dicht ik onverwijld een ode
Op mijn haard, de gloeiend-roode,
'k Vind, dat daarvoor reden is!
Want met warmte overtogen
Schryf ik deze regels neer.
Dankbaar zing ik, na dit pogen.
Met een rooktraan in myn oogerr:
„Ha, mijn haardje brandt al weer!"
lied?
(nadruk verboden)
De dichter Von Chamisso heeft de geschiede
nis verteld van Peter Schlemihl, die zyn schaduw
aan den duivel had verkocht en nu in 't vervolg
zonder schaduw moest rondloopen. En Offen
bach heeft in zyn meesterwerk aan deze scha-
duwiooze figuur een tweede slachtoffer van den
duivel toegevoegd, toen hy zyn hoofdpersoon
Hoffmann door Satans verleideiyke handlangster
van zyn spiegelbeeld liet berooven.
De nuchtere lezer begrypt niet, waarom hij
deze beide slachtoffers eigenlijk moet beklagen.
Is het zoo erg, zonder schaduw of zonder spiegel
beeld door het leven te gaan? Wat heeft men
voor profijt van een schaduw of van een spiegel
beeld? Er zijn ergere dingen denkbaar.
Inderdaad, een arm te inoeten laten afzetten
is droeviger dan zich zijn schaduw te laten af
knippen en met één oog te loepen is lastiger dan
in den spiegel zyn beeld te missen.
Toch is de opmerking van den nuchteren lezer
onjuist. Het is niet alleen naar het nut, dat wij
de dingen waardeeren. Er bestaan voorrechten
welke geen enkel stoffelijk profijt opleveren en
die desondanks den bezitter van grooter beteeke-
nis lijken dan al zyn verder bealt. Hoeveel
waarde hecht men aan een adelyken titel of aan
een academischen graad! Het eergevoel is een
sterke factor ln het persoonlyk en maatschappe
lijk leven en de vraag „wat koopt men er voor'
wordt in veLe opzichten ten onrechte gesteld,
Er bestaan dingen, waarvoor men niets kan koo-
pen en die de bezitter toch op grooten prijs stelt.
Vaak ontdekken wij de waarde van ons bezit
eerst nadat wy het hebben verloren. Wat be
kommeren wij ons over onze schaduw! We letten
er niet eens op, dat wy altyd gevolgd worden
door deze grillige silhouet. En is het zoo iets van
belang, dat wy in den spiegel ons eigen beeld
aanschouwen? Dit is toch niets bizonders. Alle
menschen hebben een spiegelbeeld en een scha
duw.
Maar dit is juist de oplossing van het geheim.
Waarom waren Schlemihl en Hoffmann zoo
wanhopig na hun verlies? Omdat alle menschen
iets hadden, dat hun ontbrak. Iets doodgewoons,
iets volkomen onbelangrijks, maar met dit al iets
algemeen-menschel ij ks. Door Jut verlies van hun
schaduw of spiegelbeeld waren deze twee aan
den duivel verkochte mannen buiten ie
menschengemeenschap komen te «taan, zy waren
niet langer een gave en volledige persoonïykheid.
Verminkte lieden waren ze eensklaps ge
worden, lieden die niet meer mochten mee
praten omdat ze een van de kenmerkendste
eigenschappen van al hun genooten moesten ont-
beren. Een dergeiyke verminking ia als een
brandmerk: de man zonder schaduw voelt zich
onteerd ofschoon hij aan zijn schaduw praktisch
nooit iets heeft gehad; de man zonder spiegel
beeld schaamt zich, omdat men hem kan be
trappen op een vreemdsoortig gemis, dat hem
van aile menschen onderscheidt.
Anders te zyn can de anderen, iets te missen
wat iedereen overigens bezit, het is een
kwellend besef, dat zwaarmoedig en bitter stemt.
Men kan vele dingen ontberen, die alleen de
bizonder bevoorrechten bUJven voorbehouden.
Niemand behoeft zich te schamen omdat hy
geen Rembrandt of Napoleon of Mozart is;
niemand gevoelt zich in zyn menscbeiykheid
geknot, omdat hy de vergeiykmg met een alge
meen vereerd man of een algemeen bewonderde
vrouw niet kan doorstaan. Maar iets te missen,
dat Oie eerste de beste bedelaar als een doodge
woon levensbezit met zich draagt, dit valt
hard te verduren.
Zouden er inderdaad zulke menschen zonder
schaduw of zonder spiegelbeeld voorkomen? Zoo
veel is zeker, dat er onder ons meer dan één
ongelukkige rondloopt, die meent, dat hy op
dergelyke wyze misdeeld is. Laat het een waan
zijn, de gevolgen zyn even noodlottig als wan
neer het werkelijkheid ware. De duivel maakt
juist zyn slachtoffers door met zijn betoovering
het oordeel te vervalschen. Ook de waan is een
inblazing van den duivel, dat wil zeggen een
inblazing van ons wantrouwige, mismoedige,
angstige Zelf.
Zooveel is zeker, dat er onder ons meer dan
één ongelukkige rondloopt, die zich een uitge
stotene waant, een verminkt, onvollledig exem
plaar van de menschheid, omdat hem een eigen
schap ontbreekt, welke de natuur aan elkeen
als een vanzelfsprekendheid heeft geschonken,
maar welke zy hem heeft onthouden. Nu ja.
(Nadruk verboden.)
9. Rang-boem-pang! Als een kanonskogel
sprong de boot vooruit evenwel niet recht
uit over het water, maar schuine linksaf en re
gelrecht de lucht in, suizend en sissend over de
groene landouwen, waar de arme koeien, niet
begrijpende wat dat voor een luchtmonster
was, doodelyk verschrikt op de vlucht gingen.
10. Pats! Daar kwam het bootje boven op
een hooiberg terecht en bleef daar liggen, ter-
wyl de kapitein over het stuur heen regelrecht
met z'n hoofd in een groote kuip met boter
schoot, die de boerin juist stond te kneden.
Hoewel het geen kleinigheid was, slaagden ze
er tenslotte toch in, met behulp van ladders en
palen het bootje naar beneden te krijgen.
een schaduw slechts waarmee men in de prak-
tyk niets uitvoert of een spiegelbeeld, waarvan
men niet het. minste profijt trekt, mMr «en
menschoiyk kenmerk dan toe'
Zoo'n uitgestotene beweegt zich schuw tusschen
de menigte, daar hy elk oogenblik vreest, dat
men zyn beschamend gemis zal ontdekken', het
gemis van zyn ziel, die hij aan den duivgi ver
kocht heeft.
H. G. CANNEGIETER.
Eglise Wallone.
Ned. Herv. Kerk.
QimaHche 9 Oct.
10 h 30 Service.
11 h. 45 service -des Enfants.
20 h. Service.
Ven'dredi 14 Oct.
20 h. Service Pasteur Krafft.
L'Eglise est ouverte tous les
10 h.—17 h.
jours de
Ned. Herv. Kerk, Bloemendaal.
V.m. 10 uur, Ds. J. C. van Dyk.
Jeugddienst in het Jeugdhuis.
V.m. 10 uur, de heer "W. F. G. Dankbaar.
Over veen.
V.m. 10 uur, Ds. W. Th. Boissevain. Pred.
Leiden.
Ned.
te
het is het geheim van de bloem. Bloemen zyn
,l(erliefd op zich zelf".
MarceUne is inderdaad ta dan middenkamer
van haar aan de oppervlakte zoo cocotte hart
een vrouwelijke Narcissus, vertiafd op haar eigen
be aid, tot Jef den ondergrond van haar zijn, van
èlk vrouwelyk zyn. heeft geraakt en zegt: „jy
bent niet de vrouw, die je zelf denkt, jij houdt
van kinderen". En even is het of een heele man
tel van ongerechtiglfcid van Marceline afvalt als
ze zich nu tegen Jef aanvleit en smeekt, dat hy
haar man, haar vader en haar vriend, haar Alles
zij, ook haar minnaar. „Ik vroeg mij af", zoo
eindigt zy, „of ik je wel aantrok".
ZOo beeldt dit bevredigend eindend tooneel-
spel de vrouw ten voeten uit, van heel beneden
af beginnend.
Het spel van alien stond o.i. op hoog peil. Hoe
wel de rol van het nadenkend mannetje uit
de maan (Jef's bynaam en de naam van het
stuk) Ko Arnoldi naar den tekst en zyn persoon
ïykheid uitnemend lag, zou Achard zynen land-
genooten nog wel hoogere eischen van fynheid
van dictie hebben gesteld. Doch daar is nu een
maal niets aan te doen. Nederlanders zijn geen
Franschen, in dit soort spel en stukken zullen
de Franschen bezwaarlijk te overtreffen zyn
Arnoldi gaf zich zelf, 't beste wat hy geren kon.
Het publiek was vol aandacht, dankbaar en bij
wijlen enthousiast. Een mooie avond.
T.
Oplossingen, bydragen enz., te richten 0>aB)
den Schaakredacteur, Cmquinsstraat 19,
Haarlem.
SCHERTSPROBLEEM No 26.
E. H. E. v. W o e ld e r e n.
(1840—1903).
Hervormde Evangelisatie,
te Santpoort.
V.m. 10 uur, Ds. C. M. Veenhuysen, Amsterdam,
Ned. Herv. Kerkgenootschap.
Santpoort.
V.m. 10 uur, Prof. Dr. G. A. van den Bergü
van Eyzinga.
„Gode zwygen", (Hab. 2 20).
Geref. Kerk te Bloemendaal.
V.m. 10 uur, Ds. J. C. Brussaard.
N.m. 5 uur, Ds. J. C. Brussaard.
De Vrije Katholieke Kerk
Popeliaan, Kinheimpark.
V.m. 10.30 uur, Gezongen H. Mis.
Woensdag 12 October.
N.m. 8 uur, Completen en Lof.
Donderdag, 13 Oct.
V.m. 7.30 Gesproken H. Mis.
11. Toen werd het met vereende krachten
weer naar den vliet gesleept en te water gela
ten. „De kwestie is", zei de kapitein, toen ons
Viertal er weer in zat, „dat het bootje van
achteren te zwaar belast was; de neus stak
te veel omhoog en zoodoende gingen wij de
lucht in. Nu moet jullie alle drie eens 'n beetje
vooruit kcmèn staan, dan probeeren we 't nog
eens.0
12. Zoo gezegd, zoo gedaan. De raketten
werden opnieuw geladen, tante Ophelia en de
twee jongens bogen zoo ver mogelijk naar vo
ren, en.... boem! Weer een knal, en het bootje
dat nu weer te veel met z'n neus omlaag lag,
schoot als een duikereendje de diepte in. Alleen
de kapitein z'n pet bleef nog boven; verder was
er niets meer te zien, dap kringen, luchtbellen
en modderwolken. i
Jean de la Lune van Marcel Achard.
Stadsschouwburg, 't Schouwtooneel
met Elsa Maus als gast. Zaterdag
1 October.
Als er voortgang is in de wereldorde, is het ver
leden pit, kern, een. alsnog verborgen wezen der
toekomst. In individu en samenleving. Zoo ligt
in ieder meisje de toekomstige moeder geborgen
als een schat, een schat die kan worden verwaar
loosd of verkwist, die- kan worden bewaard en
verzorgd.
Aantrekkelyk is ze het jonge meisje, ze trekt
binding aan en op de goede verbintenis volgt
schepping van nieuw leven, dat is openbaring
Maar het leven toont zUn rijkdom in verschei
denheid en zeldzaam is de ideale uitkomst van
het volkomen huwelyk. Breed is de laag- der aan
trekkelijkheden en bindingen die het nimmer tot
een w -eniyke verbintenis brengen. Zooals de
dood van duizenden vruchtbeginselen aan den
boom de voorwaarde ïs voor het rijpen van wei
nige volle vruchten, zoo schynen in de maat
schappij als natuurlyk bouwsel beschouwd dui
zenden mislukte vrouwenlevens de ondergrond te
moeten vormen van ware verbintenissen van
mannen en wouwen waartoiee het léven zich
weder een nieuwe toekomst bouwt. De natuur-
lijke vlam der jonge vrouw, aangeblazen door de
demonen van een ondergaande kant der samen
leving; verstikt in haar de heiüge kiem van het
moederschap en het drama is geboren, waaruit
zonder betere hulp van bulten hare schoonheid
niet ongeschonden te voorschyn komt. Men kan
het vraagstuk: is iedere vrouw in wezen cocotte
of alvoedende moeder, ook zoo stellen, dat in
iedere vrouw de minnares in aanleg de moeder
is der echte moeder. De literatuur is er vol van.
Ook de tooneeiliteratuur.
De hoofdpersoon in dit stuk, dat beter tooneel-
spel dan blyspel te noemen ware, Is Marceline
de Farysche zooals die ons zoo vaak wordt uit
gebeeld, die als een fraaie wesp romdzoemt, fraai
geel en zwart gestreept en met een angel die
dcoden kan, die rondschuifeit als een slangetje
van donkerheid haar donkerheid om overal te
biologeeren en prooien te omstrengelen en wezen
loos te maken, die als een vrouwelyk hondje
achter zich aan heeft al wat 't hondsche minne
leven lief heeft.
Elsa Maus gaf deze figuur met alle uiterlyke
schoonheid en met alle innerlyke verwardheid en
ontreddering, waaraan ten pi-ooi kan zyn een
vrouwenleven, dat alleen aan eigenliefde en aan
vrees voor een leven vol echte toewyding gehoor
zaamt.
Haar broer Clotaire, voorgesteld door Jan
Musch, is een ploert in optima forma, levend van
de baten der exploiten z{jner zuster. Richard, de
typische bruut (Jacques de Haas) is een van
hare slachtoffers, wien de schellen van de oogen
vallen, nadat het te laat is, hy demonstreert het
type prooi; en in hun midden, -maar tevens boven
allen uit, ryst de figuur van Jef, oogenschijnlyk
het zachte goedige mannetje uit de maan, in
wezen de sterke man die een diepere laag van
het leven heeft aangeboord en die niet ophoudt
te gelooven dat de mensch, ook deze vrouw, in
wezen goed is, omdat ze is van Gods geslacht.
Behalve menschenkennis heeft hij een fyn aar
dige geestigheid, die hem b.v. op Marceline's
vraag waarom hy eigenlyk van haar houdt,
en of hy dan een bijzonder mensch of een idioot
is, antwoordt: ik bèn een bijzonder mensch, om
dat ik van je houd als 'n idioot. Hij treft haar,
als hy haar alles heeft vergeven en altyd weer
haar ontrouw ziet en altyd weer de diepte der
echt-menschelyke reinheid op den bodem vindt
van haar hart, door te verhalen van dien pastoor,
die zyn geloof verloren had, maar altyd weer
tegen zich zelf zei: „ik geloof in God, ik geloof
in God" tot hij oprecht weder tegen zyne biech
telingen kon zeggen: „Hy leeft en ik in Hem".
,Ben jy misschien die pastoor?" vraagt Marce
line. „Misschien wel" is 't antwoord en hy die
zich had uitgegeven voor een schepper van een
nieuwe nooit-gekende bloem (Achard heeft dit
symbolisch bedoeld), zegt tot Marceline fijn en
menschkundlg: „Ik heb jouw geheim ven-aden,
WIENER OPERETTE.
Stadsschouwburg. Zondag 2 October
1932, „Die Blume van Hawaii".
Men heeft altijd beweerd, dat de operette het
monopolie der Weeners was, zooals de revue dat
der Er.relschen, de klucht dat der Duitschers
was. Zij die Zondagavond de Wier.er Operette
toegejuicht hebben en dat wren er gelukkig
velen zullen in deze "meening zeer zeker ver
stookt zijn.
Met zoo'n vaart en „spielfreudigkeit" brachten
de artisten Paul Abraham's succes-operette voor
het voetlicht, dat men als zaalbewoner moeite
had rustig te biyven zitten, en ik moet eerlijk
toegeven, dat ik herhaaldelijk d<e uit radio-uit
zendingen bekende ja overbekende melodieën
meeneuriede uit louter pleizter over het heerlyke
enthousiasme, waarmede ze door de uitstekende
zangers en zangeressen, de zaal in werden ge
kweeld.
Over waarde van de operette zelf kan men
van me. ring verschillen, men kan haar senti
mentaliteit verwijten, bezwaar maken tegen het
steeds teru-gkeeren van de twee hoofdmetodieën
men kan zich evgeren aan het lage peil, waarop
op sommige plaatsen de humor zich bevindt,
doch in een onstuimige opvoering als de Wiener
Operette van dit werk geeft, wijken al deze be
zwaren voor een gevoel van levensvreugd®, waar
aan ieder mensch in moeilijke tijden behoefte
heeft. Men kwam den schouwburg uit met een
vroolyk gezicht, d-at de hevigste regenbui als een
weldadig natuurverschijnsel beschouwt.
De opvoering stond voor myn gevoel daarom op
zoo'n hoog peil, omdat het geheel zonder een
enkele zwakke plek was.
Om het dichtsbijzijnd het eerst te noemen,
kan ik U verklaren, dat ik zelden een zoo goed
en beschaafd operette orkest gehoord heb, en
bewondering heb voor het enthousiasme dat de
dirigent Walter Pfeffer op zijn orkestleden wist
over te brengen.
Regie en décors waren in volkomen overeen
stemming met het peil der geheele opvoering, de
eerste vol van aardige vondsten, de laatste frisch
en kleurig. Ook de vele balletten waren van een
verzorgde afwisseling, die de giris een open doekje
bezorgden.
En tenslotte was er een tiental solisten van de
bovenste plank, vlotte acteurs en actrices met
goede stemmen, die in een razend tempo scène
op scène deden volgen. Aparte vermelding ver
dienen Kate Schnitzer en Norbert Fels, omdat
zy, wel het leeuwenaandeel haddien in het succes
van den avond, dooi- de wyze, waarop ze de ko
mische rollen van Bessie Worthington en Jim Boy
tot waarlyk meesterlyke creaties gemaakt hadden
De Charlie Chaplin-imitatie van Norbert Fels
was werkelijk van een voortreffelijk gehalte en
ook als Jazzsanger, als hoedanig hij in het Pro
gramma ve-neld stond, heeft hy getoond een
veelzydig en uitstekend acteur te zijn.
Alles byeen een avond, die uitgelaten, gezonde
vroolykheid bracht en het publiek tot herhaalde
applaus uitbarstingen en aan het slot tot geest
driftige dankbetuigingen bracht.
Hopelyk zal de Wiener Operette ons nog eens
met een bezoek vereeren en ik kan hun, die een
avond van vreugde op juiste waarde weten te
schatten, aanbevelen, deze Weeners te gaan zien,
opdat ook zij een avond alle zorgen des dageiyk-
schen levens opzy zetten, om hun kennis aan
gaande het koninkryk Hawaii te vergrooten.
J. H.
PROFESSOR UNRAT (DE BLAUWE
ENGEL), van Ebermayer en Mann,
naar de film waarin Emil Jannings
veel succes had, in 10 tafreelen ten
tooneele gebracht door Louis Saal-
born. Stadsschouwburg.
Dinsdag 4 October.
Ons is niet duidelyk, waarom in het alge
meen de pers de opvoeringen van dit stuk
heeft afgekamd. Het stramien is belangwek
kend genoeg. Duitschland na den oorlog, niet
veranderd in zijn gymnasiale opleiding met
bulderbas, ruwheid en grootsprekerij, althans
niet wat de leeraar in de klassieke talen be
treft. Daartegenover de ideaal-leeraar in de
Duitsche literatuurgeschiedenis. De jongens
ook weinig veranderd. Alleen gedepraveerd.
Dan een variété-artiste (Magda Janssens)
cocotte op en top, consequent, wild, ontembaar,
voortschrydend van de eene lichamelijke en
financieële verovering naar de andere tot zy
ook. den klassicus aan haar minderwaardigen
zegekar bindt, en hij gebiologeerd door haar
heidensche echthe'd gaat gelooven de levende
schoonheid zelve voor zich te zien, haar in zyn
huis neemt, haar Jan verveelt, door haar be
drogen wordt en dit eerst gewaar wordt als
hij zijne betrekking voor haar reeds heeft
prijsgegeven. Dan stort hy in. Behalve het
wild onkuische spel van Magda's Louise Fröh-
lich, de variété-artiste, dat boeide door de aan
alle zijden van haar uitstralende gloed van zucht
naar zingenot was Louis Saalborn als professor
Rath (bijgenaamd Unrat) overweldigend in
zijn furieuze verblinde verwaandheid, meelij
wekkend in zijn langzamen ondergang en ten
slotte geweldig in zyn val. Van de vele mede
spelers verdienen Rien van Noppen als de wel-
beheerschte scholier Lohman, en Fern. Sterne-
berg als de Aristo-scholier afzonderlijk te
worden genoemd met Dom. de Gruyter als de
pedel. De 10 tafereelen gaven ons 6 verschil
lende decors, waarvan 5 uitnemend geslaagd
waren en die vlot werden opgebouwd, Saai-
Wit doet zyn laatsten zet over en dwingt
daarna tot zelfmat in één zet.
Stand der stulcken:
Wit: Kh3, De8, Tel, Lh4, c5, e4, f5, h2.
Zwart: Kf3, c6, f7.
PARTIJ No. 158.
Elfde matchparty, gespeeld te Karlsbad 14
Augustus 1932.
Wit: Zwart:
S. Flohr Dr. M. Eu we
(Praag) (Amsterdam)
GEWEIGERD DAME-GAMBIET.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
d2d4
c2c4
Pblc3
c4Xd5
Pgl—f3
g2—g3
Lflg2
0—0
Lelgö
d4xc5
Tal—cl
,d7d5
e7e6
c7c5
e6xd5
Pb8c6
Pg8—f6
Lf8e7
0—0
Lc8e6
Le7xc5
In de 7 de partij te Amsterdam speelde Ftohr
11. Pel, een remise-variant, welke hij than*
wilde vermyden,
11.
12.
13.
1».
15.
Lc5e7
Pc6xd4
Dd8a5
Tf8d8
Pf3—d4
DdlXd4
a2a3
Dd4d3!
De bedoeling van dezen zet is, het veld
voor het, Paard (via b5) vrfl te maken.
15d5—d4
16. Pc3e4 Le6—f5
17. Lg5Xf0 Lf5xe4
Pionverlies is niet te ontgaan, trouwen» of-
ferde Zwart dien pion, omdat hy remiseka-tjen
hoopte te krijgen in een eindspel met T -"f -T
van ongelyke kleur.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
Lg2 X e<t
Le4Xh7f
Lh7e4
b2b4
Tel—c5
Tfl—cl
Wit beheerscht
23
24. Dd3—f3
25. Tc5c6
Le7xf6
Kg8--f8
Td8
Da
Db6d6
den toestand nu volkomen*
Ta8—d8
b7b6
Th5
faalt na Tc7.
25.
Dd6e5
26.
Le4d3
Deöd5
27.
Df3—g4
Dd5—e5
28.
f2—f4
De5e3f
29.
Kgl—g2
a7a6
30.
Tel—02
a6aö
Wanhoop!
31.
Tc6Xb6
a5xb4
32.
a3Xb4
Td7a7
33.
Dg4—h5
Td8a8
34.
Dlh8e5f
Nog sterker was 34. Tb8f, Tb8:; 35. Dh8f,
Ke7; 36. Db8: en 37. Tc8.
34.
DK.5—c5f
35.
Dc5Xe7f
Kf 8 X e7
36.
Tb6c6
Ta8b8
37.
b4—b5
Ta7b7
38.
Tc6—c7f
Ke7d8
39.
Tc7 X b7
Tb8xb7
40.
Kg2—f3
Tb7c7
41.
Tc2a2
KÜ8c8
42
Ld3«4
To7—c3f
43.
Kf3g2
Tc3b3
44.
Tala8f
Kc8c7
45.
Le4—d3
Kc7d6
46.
Ta8—f8
Opgegeven
b5,
Pion gaat verloren (Tf7-]- en Lc4).
OPLOSSING PROBLEEM No. 857.
(A. Keiraas).
Stand der stukken:
Wit: Ka3, Dh5, Ta2, Tc8, Le5, Lfl, Pd4, b3,
b6, e6, f5.
Zwart: Kc3, Dc7, Te3, Lbl, Lel, Pe8, a4, b7, f2,
1. Dh5—h3, enz.
Goede oplossing ontvangen van: G. v. Dant-
zich te Overveen.
Voorts zyn alsnog de goede oplossingen van
de problemen nos. 355 en 356 ontvangen van:
H. J. S. Beek te Bloemendaal.
CORRESPONDENTIE.
Bloemendaal. H. J. S. B. 1. Dh5f3 faalt na
1Lbl—e4!
born overtrof voor ons zichzelf. Ditmaal heeft
hij met zyn spel ons meer gezegd dan het
stuk. Om Magda en hem geen verloren avond.
De sprekende titel op het duidelyke affiche in
blauw en wit had niet kunnen trekken. T,
DE EENIGE UITWEG.
Onlangs had een Schotsche heer eenige zyner
Engelsche vrienden voor een souper uitgenoo-
digd.
En was er werkelijk wat te eten?
Dat wel, maar niemand at.
Dat is toch onverklaarbaar.
Heelemaal niet, de gastheer had. een auto
maatbuffet laten opstellen: 1 shilling in dé
gleuf! -
