MODE-TIPS
L
WERKJES DIE MEN ZELF KAN DOEN
VOOR ONS HUIS
A. S.
18
wiv>Iv?
•jjjjjiggi; SSglxi
Sif-SiS
ID
VOOR EEN PARTIJTJE.
Nr. 1: jeugdig danskleedje van lichtblauwe
izijden cloqué. Halsgedeelte en mouwen zijn
soepel gedrapeerd. De rok is nauw aangeslo
ten en valt op de voet. De niet te breede
ceintuur is eveneens gedrapeerd.
Nr. 2: bij de zwarte tafzijden rok wordt een
blouse gedragen van gele chiffon. De
blouse is rijk versierd met smockwerk.
Nr. 3: avondrok van wijnroode zijden cloqué.
De blouse is van crèmekleurige crêpe georgette,
met lange mouwen en een gedrapeerd halsge
deelte. Het geheel vormt een alleraardigst
schouwburgtoiletje voor jonge-meisjes.
Nr. 4: elegante chemise-enveloppe, zeer ge
schikt om onder avondkleeding te dragen. Het
kleedingstuk is vervaardigd van waschzijde en
gegarneerd met kant in een afstekende kleur.
Nr. 5: een bijzonder mooie middagjapon van
bedrukte zijden stof. De mouwen zijn in ragian-
vorm ingezet en vallen zeer wijd op de pols.
Interessant is de halsoplossing. De japon heeft
geen ceintuur: maar is in de taille eenigszins
gedrapeerd.
Nr. 6: ochtendjas van blauw satijn. De
shawlkraag, manchetten en de gestikte ceintuur
zijn van donkerblauw fluweel. Ook de knoopea
zijn donkerblauw.
Nr. 7: onderjurk van parstelkleurige char-
meuse. De onderjurk is nauw aansluitend. Een
breede kanten pas sluit de bovenkant af. De
schouderbandjes zijn zeer smal.
GEHAAKTE BLOUSE.
Voor deze aardige blouse hebben
tve ongeveer 200 gram dunne zefir- of
kantwol noodig. De haaknaald, die we
gebruiken, is nr. 2x/2.
.Van stevig papier of anders van een
lapje oud katoen maken we een pa
troon, zooals op het schema is aange
geven. Het spreekt vanzelf, dat we
ons eerst overtuigd hebben, dat de ma
ten goed zijn, voor we volgens dit pa
troon gaan werken. We werken in de
lengte en beginnen dus met een rij ket
tingsteken op te zetten, die de ver-
eischte lengte heeft (de lengte, die de
jumper onder de armen heeft). De
eerste toer bestaat geheel uit stokjes,
een stokje in een kettingsteek. Dan
maakt men drie kettingsteken om om
te keeren en maakt dan drie stokjes in
een kettingsteek, haakt vervolgens twee
kettingsteken en maakt in de derde ket
tingsteek weer drie stokjes. Zoo gaat
men door, tot de toer uit is. Deze toer
herhaalt men nog 2 keer; men maakt
de drie stokjes in de open ruimte tus-
schen twee groepen in. Daarna volgen
twee toeren stokjes, een stokje in elke
kettingsteek. Het voorpand maakt men
in twee deelen, die men in het midden
aan elkaar stikt. Men laat aan de bo
venkant echter een split open. De rug
kan men aaneen haken.
Voor de mouwen begint men met
de kortste zijkant. Als men alle deelen
klaar heeft, perst men ze eerst op onder
een vochtige doek. Dan naait men rug-
en voorpanden aan elkaar, stikt de
naden der mouwen dicht en zet ze,
naad op naad, in het jumpertje. Van
vasten haakt men vervolgens een smal
boordje op de jumper, dat ongeveer
3 centimeter hoog is. Haak vervolgens
een smal bandje, dat ongeveer 4 centi
meter lang is en maak in een der uit-
DE KRAAN LEKT.
In tallooze huizen hoort
men, soms als het regelma
tig getik van een klok, soms
als een zacht eentonig ge
zongen lied, het druppen
van een niet meer goed slui
tende kraan. De oorzaak
hiervan moet meestal ge
zocht worden in een slechte
plek in de lederen schijf,
die van binnen in de kraan
zit.
En wat doet men nu als
men eindelijk genoeg heeft
van het eeuwige getik in de
gootsteen en men van het
telkens opdweilen der natte
gronden nerveus is gewor
den? Dan verzamelt men al
zijn moed en klaagt er over
bij de den huisheer. Deze
neemt de tijding
verdrietig op en be
stelt na eenige dagen als
hij het tenminste ondertus-
schen niet weer vergeten is den
loodgieter. En als deze eindelijk ver
schijnt is het na eenige minuten stil in
de keuken. Verlicht haalt men weer
adem.
Als de reparatie zoo snel geschieden
kan, vraagt men zich af, of men het in
het vervolg niet zelf kan doen. Het
ligt zeker niet in onze bedoeling een
vakman het brood uit de mond te ne
men; maar hoe vaak gebeurt het niet,
dat men het zenuwvernielende druppen
maar laat doorgaan, omdat ,,het de
moeite niet is", daar een loodgieter voor
te laten komen. In dat geval is het toch
zeker wél de moeite dit kleine karweitje
zelf op te knappen!?
Men moet beginnen de hoofdkraan
af te sluiten; .want als men dat yer*
zuimt, zijn de gevolgen niet te over
zien. Met een Engelsche sleutel of, als
de kraan zeer vast zit met een
nijptang haalt men het bovendeel van
de kraan af; vervolgens schroeft men
het onderste schroefje van de kraan,
neemt het slechte leeren schijfje eruit
en zet daarvoor het nieuwe, dat men
met een scherp mes uit stevig leer ge
sneden heeft, in de plaats. Deze nieuwe
schijf mag hoogstens 1 millimeter groo-
ter zijn dan het moertje.
Lekt de kraan aan de bovenkant, dan
is dat gemakkelijk te verhelpen. Met
een Engelsche sleutel of een tangetje
draait men de schroeven een beetje
vaster. In negen van de tien gevallen
is het euvel dan verholpen,
einden een knoopsgat. Dit bandje wordt
gezet over het split ir het voorpand.
Aan de bovenzijde van de hals naait
men een knoop, daaraan wordt het
bandje vastgemaakt. Er door heen haalt
men een breede strik van taftzijde
een bijkomende kleur. Van taftzijde is
ook de ceintuur, die met een groote
gesp gesloten is.
Veranderingen, verbeteringen en nieuwigheden.
Vele huisvrouwen staan tegenwoordig vooi
de moeilijkheid, dat ér eigenlijk in huis vele
nieuwe dingen aangeschaft zouden moeten
worden, doch dat de middelen daartoe ontbre
ken. Deze vrouwen nu willen wij gaarne hel
pen met weinig kosten en moeiten haar huis
gezellig te maken. Daar zijn bijvoorbeeld de
stoelen met rieten zittingen, die werkelijk een
beetje misstaan in een eenigszins modern inte
rieur. Maar om ze op zolder te zetten, 'dat
vinden we eigenlijk jammer; want ze zijn nog
heel goed. Bovendien ontbreken de geldelijke
middelen om ze door meer moderne te ver
vangen. Waarom ze dan niet bekleeden met
een aardig lapje cretonne, dat we in de uit
verkoop heel goedkoop, op de kop hebben ge
tikt? Dat is heel gemakkelijk. Het cretonne
wordt vastgezet met mooie koperen sierspij-
kertjes. Voor de stevige kan men de zitting en
de rugleuning nog opvullen met zeegras of
iets dergelijks. Wanneer men dezelfde stof
voor de bekleeding der stoelen gebruikt, als
voor de overgordijnen, zal men een zeer aardig
modern geheel verkrijgen. Dan is er de oude
commode, die, witgelakt, dienst heeft gedaan
als aankleedtafel voor baby. Ook die wordt
al jaren niet meer gebruikt. Eigenlijk is het toch
wel erg jammer, dat de kast nu maar op zol
der staat te verwaarloozen en niemand er meer
nut of plezier van heeft. Ook daar weten wij
raad mee! Waarom er niet een soort keuken
dressoir van gemaakt!?
Dat is zeer eenvoudig. De rekjes, waar de
handdoek opgehangen werd, worden er afge
haald, evenals de breede rand erom heen. Het
geheJ wordt flink schoongemaakt, (dat spreekt
vanzelf!) en geschilderd in de kleur van het
andere houtwerk in de keuken. Door een han
dig huisgenoot of anders door den timmerman
laat men vervolgens een klein kastje met
schutBaadjes maken, zooals op de teekening
aangegeven staat. Dat is gemakkelijk voor het
bewaren van kruiden, enz. Een dergelijk dres
soir zal in geen enkele keuken misstaan. En
men heeft er nog groot practisch nut van bo
vendien.
Tenslotte nog een nieuwigheid voor de
slaapkamer.
Buitengewoon aardig staat het om op de
spre' eenve banden te borduren of zoo het
materiaal tule is, door te stoppen en in het
midden een groot monogram te borduren, op
de manier, zooals men op de derde teekening
kan zien.
Leuk is om het borduursel te maken in de
hoofdkleur van de slaapkamer. Als men dus
een crème-kleurige tule sprei heeft en de slaap
kamer is blauw, dan maakt men het borduursel
eveneens blauw.
r-rgelijke kleinigheden zijn het, die het aan
zien van uw kamer verhoogen en er een mo
dern cachet aan verleenen. En het zijn inder-
d kleinigheden; want in een paar verloren
oogenblikjes is men er mee klaar.
