De geschiedenis
der zijden kous
KNIPPATRONEN
790
i.SO
Hen mooi gevormd been komt in een kous
van edel materiaal veel beter tot zijn recht,
dan wanneer de draagster respectievelijk be
zitster zich met minder tevreden stelt. De ont
wikkelingsgeschiedenis van dit onontbeerlijk
geworden kleedingstuk is echter te weinig be
kend.
In het oude Rome ontwikkelden mannen en
vrouwen het been met windsels. Daaruit ont
wikkelde zich later de zelfstandig bezoolde kous
die uitsluitend door mannen gedragen werd. En
daaruit ontstond weer de geheele broek. Toen
men eenmaal zoo ver was, scheidde men de
broek van de kousen, die nu apart werden ge
dragen.
Omstreeks 1600 kwam een vernuftige Zwit
ser op het idee kousen te maken van gespon
nen zijde. De kostbaarheid van deze kousen
maakte echter, dat alleen de bevoorrechte krin
gen ze koopen konden.
De Franschen, die zich altijd interesseerde
voor nieuwigheden aan de kleeding, namen on
der de regeering van Frans I, zijden kousen als
hofdracht aan. In de kronieken over het huwe
lijk van de zuster van Hendrik II met den
hertog van Savoye worden onder de kostbare
toiletten ook de zijden kousen als iets buiten
gewoons genoemd. De belangstelling voor de
zijden kous was nu gewekt en het lag voor de
hand, dat er nu wel spoedig een technicus zou
komen, die zich met de vervaardiging ervan
bezig zou houden.
Ook in Engeland waar omstreeks het jaar
1564 William Ridex reeds naam had als kou-
senbreier, was de zijden kous een geliefd luxe
kleedingstuk geworden der hoogere kringen.
Koningin Elisabet droeg met voorliefde zijden
kousen. Ze verbood echter de dames van net
hof zijden kousen te dragen en beschouwde
het als een voorrecht, dat zij op die manier de
mooie vorm van haar beenen uit kon laten
komen. Ze stelde wetten op, om te verhinderen,
dat het gebruik van zijden kousen zich uit zou
breiden.
De Engelschman Lee vond voor den toen-
maligen tijd een buitengewoon goed gecon
strueerde machine uit voor het vervaardigen
van zijden kousen. Door het koninklijke ver
bod werd deze industrie in Engeland echter lam
gelegd, zoodat Lee er de voorkeur aan gaf
met zijn weefstoel naar Frankrijk te gaan.
Ondanks de slechte ervaringen, die hij aan het
Engelsche hof opgedaan had, wendde hij zich
tot Maria de Medici, die voordien slechts ka
toenen kousen kende. Ook zij geraakte in
enthousiasme voor de bewerkte zijden kousen
van Lee en zij werd zijn grootste afneemster.
In Frankrijk ging het Lee echter al niet beter
dan in Engeland. De verbreiding zijner pro
ducten werd door hofintriges sterk tegen ge
gaan. Toch gelukte het hem heel langzaam de
zijden kous tot algemeen gebruikt kleedingstuk
te maken. Tegelijkertijd echter werd deze zoo
genaamde verkwisting sterk aangevallen. Een
satirisch tijdschrift: „Wetten der galanterie",
dat in het midden van de 16de eeuw te Parijs
verscheen, spotte voortdurend over de zijden
kousen.
Niet alleen in Frankrijk echter droeg men
kniebroek en zijden kousen. Een ets van Schütz,
„slot Schönbrunn" uit het jaar 1782 toont Kei
zer Franz Joseph II evenzoo gekleed.
Maar Frankrijk was ook op het gebied van
kousen, zooals op alle mode-gebied, toonaan
gevend. Men weefde prachtige patronen in de
kousen: bloemen, vogels, en bewerkte ze met
gouden en zilveren draden. Een tijdlang gold
het al$ bijzonder elegant in de lichte kousen
gouden letters te werken of er heele guirlandes
langs te naaien.
De revolutie, die het einde van de kniebroek
beteekende, was ook het einde van de zijden
kous. In den Biedermeiertijd droeg men de be
roemde spinwebkous, totdat de burgerlijke
smaak zich uitsprak voor wollen en katoenen
kousen.
Ongeveer 30 jaar geleden besefte men op
nieuw het belang van de zijden kous. Men
maakte er een mode-artikel van. De zijden of
kunstzijden kous is geen luxe artikel meer.
Integendeel, het is een schijnbaar onbelangrijk
kleedingstuk, dat toch van veel belang is voor
den eersten indruk, die men van iemand krijgt.
M .B.
SCHOONHEID DOOR
GEZONDHEID.
Het is niet de vrouw, die alles wat
ze heelt aan zalfjes, crèmes, poeders en
lipstick ip haar gezicht gesmeerd heeft,
die opvalt door haar knappe uiterlijk.
Integendeel, de vrouw, die in het bezit
's van een natuurlijke frissche teint en
>en gezond elastisch lichaam, zal veel
neer succes hebben, dan de vrouw, die
iren aan haar toilettafel zit om zich
,mooi te maken". Men kan zich niet
,mooi maken"; men is mooi. En deze
schoonheid is gemakkelijker en heel
vat goedkooper te verkrijgen, dan
nenigeen denkt. In de meeste gevallen
;taat schoonheid gelijk aan gezondheid.
Een onberispelijke teint is een der
eerste schoonheidseischen en deze ver
krijgt men door een gezond dieet. Blad-
jroente en fruit moeten de hoofdbe-
tanddeelen van iederen maaltijd vor-
nen. Het drinken van veel water is
>ok bevorderlijk voor een frissche
teint.
Heel belangrijk is ook voor een
goede inwendige reiniging van het
lichaam zorg te dragen. Het drinken
van een glas lauw water 's morgens
kan uitstekende diensten bewijzen.
Ook het eten van een appel of een
sinaasappel vóór het ontbijt is zeer ge
zond.
Veel beweging in de open lucht is
voorts uitstekend voor het verkrijgen
van de zoc zeer begeerae slanke lijn.
Veorai wandelen is de aangewezen
sport, die iedereen, maar dan ook
iedereen beoefenen kan, omdat er geen
kosten aan verbonden zijn. Blijf in uw
vrijen tijd niet thuis zitten, maar trek
er op uit; maak wandelingen!! Begin
met een tochtje van een half uur, maar
maak de wandelingen telkens langer.
Loop stevig door; maar niet al te over
haast en trek doelmatige kleeding
en vooral doelmatige schoenen aan!
U zult zien, dat uw loop, uw geheele
lichaam iets veerkrachtigers krijgt.
En nu nog een enkel woord over de
kunstmiddeltjes. Het is heusch niet erg
een beetje poeder, wat rouge, e.d. te
gebruiken; maar doe het met mate. En
zorg er vooral voor, dat 's avonds het
gelaat grondig gereinigd wordt.
E. F.
EEN KOOKBOEK
VAN EEN ARTS.
De Parijsche arts, dr. de Pomiane,
bestudeert in zijn laboratorium in het
beroemde Pasteur-instituut reeds vele
jaren de spijsvertering. In zijn glazen
buisjes doet hij stukjes rauw of gekookt
vleesch, stukjes hardgekookt ei, boter,
kaas. Dan voegt hij er de sappen aan
toe, die de menschelijke organen, als
maag, lever, enz. afscheiden en bestu
deert wat er gebeurt. Hij is niet de eer
ste, die dat geprobeerd heeft; er zijn
vele voor hem geweest, die hetzelfde
gedaan hebben. Maar dr. de Pomiane
is van meening, dat men in de weten
schap nooit mag ophouden met wer
ken; altijd is er wat nieuws te ontdek
ken. En nadat hij bestudeerd had, hoe
het proces bij eenvoudige voedingsmid
delen, als eiwit en rauw vleesch, plaats
vond wilde hij weten, hoe de samenge
stelde gerechten, die men dagelijks be
reidt, verteerd worden; bijvoorbeeld
biefstuk met rauwe appelen, mayon
naise,, e.d. Hij kwam tot de slotsom,
dat dat niet zoo eenvoudig gaat. En
nu probeerde hij het verschil te vinden
tusschen een gekookt en een gebraden
stuk vleesch.
Dr. de Pomiane bestudeerde de che
mische processen, die zich tijdens het
koken in de pan afspelen. Nadat hij dat
10 jaar lang gedaan had, begreep hij,
wat koken was. Hij leerde het als een
wetenschap en begon zelf te koken. Hij
verzekert, dat het heusch niet zoo
moeilijk is, maar men mag niet eigen
wijs zijn en vervolgens moet men pro-
beeren te begrijpen, wat men doet.
Dit koken, dat op de wetenschap ge
baseerd is, gaf dr. de Pomiane den
naam „gastrotechniek", opdat het ge
heel een geleerd tintje zou krijgen. En
vervolgens schreef hij een boek „De
vroolijke kunst van het koken". Dit
boek is thans te Berlijn verschenen.
Pomiane is een kunstenaar, die de
wereld met al zijn zintuigen geniet. En
een dezer zintuigen is zijn smaak. De
Fransche arts geeft een menigte heer
lijke recepten: Fransche, Spaansche,
Duitsche, recepten uit Zwitserland, uit
Amerika, uit lalië en uit Rusland.
Een middagmaal?
Ja, maar voor wie?
Voor u alleen, voor vrienden, voor
kennissen? leder maal is anders, wil
anders opgediend, anders genoten wor
den. De taak van den gastheer is veel
omvattend en zwaar; maar ook de gast
moet weten, wat hij van den „smaak"
van zijn gastheer te verwachten heeft,
wil hij niet bitter teleurgesteld worden.
Hoeveel gangen?
Hoeveel wijn en wanneer?
Wat is van meer belang: het nutti
gen van den maaltijd of het gesprek met
de tafeldame?
Hoe redt de fijnproever zich uit
dezen strijd tusschen zijn „plicht" en
zijn „liefde"? Daarover en over vele
andere1 amusante dingen vertelt Po
miane in zijn boek. Hij deelt vrijmoedig
zijn recepten mee, recepten om te ge
nieten, recepten om zich behaaglijk te
voelen, recepten tenslotte van een ver
bazingwekkende kookkunst, die bij hem
een ware levenskunst werd.
Hoe oud was Pomiane, toen hij zich
voor de keuken begon te interesseeren.
Heel jong vijf jaar oud Zijn ouders
waren Polen en moesten hun vader
land verlaten, nadat zij voor de onaf
hankelijkheid gestreden hadden. Ze
trokken naar Parijs en daar werd hun
zoon geboren. Ze waren zeer arm; maar
toch kwamen er 's Zondags vaak nog
armere Poolsche immigranten bij hen
eten. Vader Pomiane bereidde dan een
nationaal gerecht. Ze aten het en
huilden. Het zien, de geur en de smaak
van dit gerecht herinnerden allen aan
het verre, ongelukkige vaderland.
Toen begreep de kleine Pomiane, dat
men in een gerecht niet alleen voeding
kan vinden, maar ook gevoel, ja zelfs
poëzie
E. W.
Het voorjaar nadert en iedere vrouw voelt
een onweerstaanbare wensch in zich opkomen
om iets nieuws te hebben om aan te trekken.
We brengen ditmaal gen japon en een mantel.
Nr. 790: vlotte japon voor oudere dames.
Als materiaal kan men zijde of wollen stof
kiezen. Het patroon is te verkrijgen in maat 50:
bovenwijdte: 120 centimeter; taillewijdte: 100
centimeter; heupwijdte: 138 centimeter. Door
het al of niet aanknippen van naden kan men
het patroon passend maken voor het eigen
figuur. Benoodigd materiaal: 6. meter van 90
centimeter breedte. Prijs van het patroon: 25
ets. plus 5 ets. voor porto, adminisratiekosten
en omzetbelasting.
-NjyA - -834: aardige voorjaarsmantel van soepele
wollen stof. Men kan de jas naar believen
voeren met zijde. Benoodigd materiaal: 3 meter
van 130 centimeter breedte en evenveel voe
ring van 100 centimeter breedte. Het patroon
is te verkrijgen in maat 44: bovenwijdte: 102
centimeter; taillèwijdte: 86 centimeter; heup
wijdte 110 centimeter. Door het al of niet aan
knippen van naden kan men het patroon pas
send maken voor het eigen figuur.
Prijs: 25 ets, plus 5 ets. voor porto-, admini
stratiekosten en omzetbelasting.
Deze patronen zijn te verkrijgen bij de „Af-
déeling Knippatronen van de Uitgeversmaat-
schappij: „De Mijlpaal", Singel 91, Amsterdam,
centrum. Toezending zal geschieden na ont
vangst van het bedrag, dat kan worden over
gemaakt per postwissel, in postzegels of wel
per postgiro: 41632.
Den lezeressen wordt vriendelijk verzocht bij
bestelling duidelijk het nummer van het ge-
wenschte patroon en tevens naam en adres
zoo volledig en nauwkeurig mogelijk op te ge
ven.
Gelieve verder uw bestelbrieven voldoende
te frankeeren, daar deze anders niet door ons
geaccepteerd worden.
Men voorkomt daardoor onnoodige vertra
ging in de verzending.
Bovenstaande patronen zijn ook naar maat
te verkrijgen. Prijs is dan: nr. 790: 70 ets.;
nr. 834: 85 ets. per stuk.
Verder leveren we niet alleen patronen van
de gepubliceerde modellen, doch van ieder ge-
wenscht model. Toezending van een afbeelding
of schetsje met vermelding van maten is vol
doende.
Prijs van patronen naar maat zijn:
een mantel: 85 ets.: een japon: 70 ets,; lingerie
en kinderkleeding: 45 ets.; blouse; 40 ets. en
rok: 35 ets. per stuk. z
