Annie Hermine Hogan (1854-1924)
trouwde in 1873 met Jan Theodoor Cremer. Jan Theo-
door woonde toen in Nederlands-Indië, waar hij fortuin
maakte bij de Deli-Maatschappij. In 1883kwam het paar
terug naar Nederland. Van 1884-1897 was Jan Theo
door lid van de Tweede Kamer (Liberale Unie) en van
1897-1903 was hij Minister van Koloniën. Daarna was hij
nog enkele jaren Kamerlid. In 1895 kocht het paar Duin
en Kruidberg, vanaf1905 woonden zij er permanent.
Annie Cremer-Hogan was maatschappelijk actief en
betrokken bij de vrouwenbeweging. Bij de tentoonstel
ling Vrouw 1813-1913 was zij Erelid van het Comité voor
het Indisch Huis. Zij was ook lid van het Comité van
Aanbeveling voor deze tentoonstelling. Zij spande zich
tijdens en na de Wereldoorlog in voor slachtoffers van
de oorlog in België en voor Belgische oorlogswezen. Ook
lokaal zette zij zich in, naast haar activiteiten voor de Af-
deeling Santpoort van de Bond, was zij bijvoorbeeld ook
Beschermvrouwe van de Velsense koren 'Zang Veredelt'
en 'VoxHumana'.
Annie Cremer-Hogan speelde een ondersteunende rol bij
de Afdeeling Santpoort. Zij was Ere-presidente en stelde de
tuinen van Duin en Kruidberg open voor jaarlijkse feestelijke
bijeenkomsten. Beeldbank Noord Hollands Archief
Op de avond sprak Gravin Philippine van Heerdt
tot Eversberg-Quarles van Ufford, de presiden
te van de Afdeeling Bloemendaal. Zij schreef re
gelmatig voor het blad van de Bond, de Ploeger.
In januari 1916 werd een Bestuur gekozen met als voor
zitster Jeannette van den Bergh van Eysinga-Elias en als
penningmeester Henriëtte de Clercq-Teding van Berk
hout. Deze twee dames zouden de jaren daarna een
vooraanstaande rol blijven spelen.
De Nederlandsche Bond voor Vrouwenkiesrecht wordt
gezien als een wat deftiger vereniging dan de Ver-
eeniging voor Vrouwenkiesrecht. Voor de Afdeeling
Santpoort van de Bond gaat die inschatting zeker op,
tenminste als men kijkt naar degenen die de leiding
hadden. Zij waren afkomstig uit een kring van dames
uit gegoede kringen, die nauw contact met elkaar had
den. Nu zouden we het een sociaal netwerk noemen.
Ze dronken koffie bij elkaar, vormden leesclubjes, gin
gen samen naar lezingen, verrichtten sociaal werk en
zetten zich dus in voor emancipatie van de vrouw.
Over de achtergrond van de leden van de Af-
deeling is geen informatie beschikbaar.
In 1916 heeft de Afdeeling 78 leden, meer dan het aantal
leden dat uit Bloemendaal overgestapt was. Dit ledental
blijft vrij stabiel tot in 1919. Of deze leden allen of voor het
grootste deel uit het huidige Santpoort-Noord en Sant
poort-Zuid afkomstig waren is niet na te gaan. De meeste
leden waren vrouwen. In 1919 waren van de tachtig le
den, vier mannen.17 In de verslagen van de ledenverga
deringen is het opvallend dat één heer, de heer Slinger
enkele malen expliciet vermeld wordt, terwijl in deze
verslagen verder nooit leden bij name genoemd worden.
Naast de leden worden ook jaarlijks negen 'voor
standers' vermeld. Deze voorstanders hadden
schriftelijk instemming met het vrouwenkiesrecht
betuigd en betaalden slecht 0,10 ct. in plaats van
de 0,50 ct. contributie, die de leden betaalden.
Op de huishoudelijke vergadering waren naast het be
stuur meestal weinig leden aanwezig. Als er vijftien
waren was het een goed bezochte bijeenkomst; een
vergadering met vier leden komt ook voor. De propagan-
da-bijeenkomsten en de bijeenkomsten die aan een be
paald thema gewijd waren werden beter bezocht. Deze
waren vaak ook toegankelijk voor niet-leden.
Educatie en voorlichting
Zoals eerder vermeld had de Bond ook als doel
stelling voorlichting van vrouwen "ten aanzien
van alle vraagstukken die met het oog op haar toe
komstige burgerschapsrechten van belang zijn.'"8
17 Gedenkboek Nederlandsche Bond voor Vrouwenkiesrecht
(Amsterdam, 1919) 59
18 BvVK, IAV 00000295, inv.nr.38, Statuten Nederlandsche Bond
voor Vrouwenkiesrecht.
najaar 2018 Stichting Santpoort