Dertig Jaren in een Zeppelin
Eerste Heemsteedsche Courant.
De Acropolis in Tennessee.
Vuur en Water.
Misgeloopen.
door Schout-bij-nacht b. d. Beelitz,
Graf Zeppelin.
i
Graaf Zeppelin, uitvinder en ontwerper van 't
bestuurbare luchtschip, was van huis uit caval-
lerle-officier. Geen wonder dus, dat de mannen
der wetenschap in den beginne tegenover de
plannen van den Graaf een sceptische houding
aannamen. Er waren al zoo veel uitvinders ge
weest, die het probleem in studie hadden ge
nomen en nooit was er een in geslaagd, prac-
tisch iets te bereiken Men denke b.v. aan Da
vid Schwarz, wiens aluminium luchtschip in
1897 kort na den start op het Tempelhofer
veld bü Berlin in tweeën brak en aan Dr.
Wolfert, die levend verbrandde, toen zijn ge
vaarte op 600 meter hoogte in brand vloog.'
Voor de plannen van den 62-jarigen caval-
lerie-generaal had men dus nauwelijks een
schouderophalen over!
Ondanks deze geringschatting offerde graaf
Zeppelin, gesteund door zijn echtgenoote zijn
geheele vermogen op, om zijn plannen te ver
wezenlijken en op den 2en Juli in het jaar 1900,
steeg de luchtmonarch bij Manzell, aan de
Bodensee, met het door hem ontworpen en ge
bouwde bestuurbare luchtschip, de „L. Z. I.",
op. De constructieteekeningen en berekeningen
stamden reeds uit het jaar 1894, doch eerst
zes jaar later kon men den bouw van dit lucht
schip, na een groot aantal moeilijkheden te
hebben overwonnen, voltooien.
De „L. Z. I." had een lengte van 128 meter
en was een luchtschip van het zoogenaamde
„starre type", d.w.z. het omhulsel zélf was niet
zooals bij de luchtballons met gas gevuld, doch
in het door een aluminium geraamte gesteunde
omhulsel bevond zich een met gas gevulde
drijfzak.
De eerste Zeppelin, die graaf Ferdinand con
strueerde, had een aluminium geraamte, dat
bestond uit ëen traliewerk van dwarsringen en
lengtespanten, die door talrijke staaldraden
met elkander verbonden waren en een soort
kokervormige opening vrij liet voor de opname
van den drijfzak. Aan een driehoekige kiel
hingen twee gondels, 'waarin ó.a. de motoren
waren geplaatst, terwijl de besturing geschied
de door middel van een hoogteroer, dat aan
den voorsteven van de Zepp was aangebracht
en een richtingsstuur, dat aan den staart van
het luchtschip was bevestigd, terwijl zich in
het midden een verplaatsbaar gewicht bevond,
om het zwaartepunt naar believen te wijzigen.
De beide Daimler-motoren, van ieder 16 P.K^
hadden een gewicht van tezamen 900 K.G,
zoodat men ter verkrijging van 1 P.K. een g&
wicht van ruim 28 K.G. moest medevoeren.
De laatste „Graf Zeppelin" daarentegen heeft
motoren van tezamen 2.650 P.K., d.i. 90 maal
sterker, terwijl de 5 Maybach-motoren thans
een totaalgewicht hebben van 5.250 K.G. Tegen
woordig is dus voor de verkrijging van 1 P.K.
een machine-gewicht van 2 K.G. voldoende.
Deze getallen toonen duidelijk aan, hoe innig
de ontwikkeling van het luchtschip met die
van de benzine-motor in verband staat.
Terwijl het eerste luchtschip van het „starre
type" een maximum-snelheid van 25 K.M. per
uur en de motoren een maximum-uithoudings
vermogen van 250 K.M. bezaten, heeft de
tegenwoordige „Graf Zeppelin" een snelheid
van 128 K.M. per uur bereikt, terwijl de reizen
tot 14.000 K.M. kunnen worden uitgestrekt.
De snelheid is daarmede tot in het vijfvoudige
gestegen, terwijl het uithoudingsvermogen zes-
en-vijftig maal vergroot is!
Nadat de „L. Z. 1" op den beroemden Juli
dag onder leiding van kapitein Bartsch von
Sigsfeld van de Pruisische luchtvaart-afdeelmg.
uit de drijvende hangar op de Bodensee was
gebracht, stegen graaf Zeppelin met vier be
geleiders, waaronder de bekende luchtvaart-
exnert Professor Konrad von Bassus, voor de
S maal ermede op. Met verwondering
constateerden de talrijke vakmenschen en
andere toeschouwers, dat het schip inderdaad
goed in de lucht lag. Ook de gravin stond met
kloppend hart aan den oever. Zij zag baar
gemaal in de wolken zweven en.vroeg zich af,
ot dit avontuur wel een goed einde zou nemen.
Gedurende 18 minuten bleef de „Zepp" in de
lucht. De manoeuvre met het hoogteroer en
het loopgewicht slaagden naar tevredenheid,
doch het richtingsstuur scheen te klein uit
gevallen te zijn, want soms kwam het lucht
schip bedenkelijk scheef te liggen. Niettegen
staande dit waagde de graaf reeds bij de eer
ste vaart een tusschenlanding op de Boden
see, die schitterend verliep en de toeschouwers
in geestdrift zette. De bereikte, resultaten wa
ren buiten verwachting, de twijfelaars moesten
zich gewonnen geven en de bruikbaarheid van
het Zeppelin-luchtschip was vanaf dien dag
een voldohgen feit.
Op 17 October 1900 ondernam de graaf een
tweede luchtreis van één uur en twintig minu
ten, waarbij men reeds een snelheid van 32
K.M. per uur wist te bereiken.
Op 17 Januari 1906 steeg hij met een ander
luchtsohip op, dat na verscheidene welgeslaagde
proefvluchten een grootere reis ondernam. Het
werd echter bij een noodlanding door storm
totaal vernield.
Door den levensarbeid van Maybach en DUrr,
echter niet ontmoedigen; integendeel, zijn
energie scheen verdubbeld te zijn. Op 9 October
van hetzelfde jaar ondernam hij met een 123
meter lange „Zepp" een vaart van twee uur,
waarbij hij tot ver over de Zwitsersche grens
kwam. Door allerlei manoeuvres en wendingen
toonde de graaf de enthousiaste menigte, hoe
zeer de bestuurbaarheid van het luchtschip
reeds verbeterd was. In 1907 ondernam hij ver
schillende reizen van 5 uur en tenslotte zelfs
7 uur.
Toen kwam in 1908 een zware slag, de cata
strophe van Echterdingen! Wederom scheen
NEW YORK, Aug. 1930.
De wandaad is geschied!
Nashville in Tennessee bezit thans de treurige
roem het record van smakeloosheid hopelijk
voor geruimen tijd te hebben geslagen. Het
heeft n.l. een getrouwe copie van de Atheen-
sohe Acropolis bijna even groot als het
echte bouwwerk een copie uit kunststeen
n.b.in één der parken opgericht. Deze steen
bestaat uit een bepaald soort cement, dat de
glans van het pentelisch marmer dermate nabij
komt, dat vele bezichtigers „er in vliegen".
Volgens 'n Amerikaan is zulks het hoogst be
reikbare op kunstgebied. Tenminste volgens de
Amerikanen in Tennessee. En in New York is
het geen haar beter!
In verschillende EuropeeSche musea heeft
men z.g. gruwelkamers, waar men alle sma-
kelooze excessen opstelt, waaraan het ook in
Europa van Biedermayer tot en met het ex
pressionisme niet ontbroken heeft. Maar zal
men ooit de cementen Acropolis van Nashville
in een gruwelkamer kunnen bergen? Hier helpt
alleendynamiet! Het cementen Parthenon
heeft men van binnen als bibliotheek, met alle
daarbij behoorende Amerikaansche luxe, inge
richt. Het betreft hier de bibliotheek van een
stad, waarin men diegenen straft, die moderne
evolutie-theorieën verkondigen.
Het komt volkomen overeen met het wezen
dezer, door hun eigen landgenoot Sinclair
Lewis gehekelde Babbits, de filisters van het
Midden-Westen, om enorme bedragen te spen-
deeren aan deze monumentaalste smakeloos
heid, waarin een bibliotheek, die allen geest
ontbeert.
Amerika wemelt van de geestlooze copiëen
der Europeesche architectuur. Boston bezit een
bibliotheek, getrouwelijk gebouwd naar het
voorbeeld van de beroemde Bibliothèque Saint
Geneviève te Parijs. Niet zelden vindt men
buiten de paleizen van millionaire, die op-het
Louvre of het Palazzo Pitti lijken. En z\j doen
afschuwelijk aan tusschen de vele origineele,
frissche landhuizen, die voortsproten uit den
Amerikaanschen geest. De Yankee is een
flinke, krachtige, originceie kerelals hij
tenminste niet al te veel dollars heeft. Bezit
men zich van het eopieeren van oude gebouwen
losrukken. Het past b(j deze monsters van
staal en cement evenmin als de Gouden Koets
bij de motorkast van een auto. Alleen de brug-
gebouw, die enkel en alleen op de noodzakelijk
heid werd gebaseerd, wist zich van dergelijke
nonsens ver te houden. De provincie is nergens
zoo zeer provincie als in de Vereenigde Staten.
Nashville is de hoofdstad van Tennessee het
telt 120.000 inwoners, het heeft alle mogelijke
scholen en universiteiten en dok de noodige
wolkenkrabbers. De andere groote stad in deze
streek heet Memphis en heeft 180.000 inwoners.
Er is niets vervelendere, dan zoon Ameri
kaansche provincie-stad. Men behoeft er zich
niet over te verwonderen, dat de menschen op
reis gaan en naar Europa vluchten. In Dods-
worth heeft Sinclair Lewis zoo'n uittocht op
prachtige wijze weergegeven.
Maar zich-zelf kunnen zij niet ontvluchten.
Zij raken onder den indruk van alles, wat in
Europa oud en voornaam is en in hun primi
tieve hebzucht gelooven zij heusch. dat men
dit alles kan koopen en meenemen. Zij sleepen
schilderijen en beeldhouwwerken mee
Ik ken een voorbeeld van een millionair, die
'n heel Moorsch Paleis in Spanje kocht en
steen voor steen in zrjn park liet opbouwen
Op dezelfde wijze werd de ruïne van een Oosten-
rijksche burcht naar Amerika overgeplant. De
eigenaar heeft haar gemakkelijk laten inrich
ten en bewoont haar thans. En hjj gelooft zelfs,
dat het traditioneele spook in den koop be
grepen was en dat hij het zonder toestemming
der douane binnengesmokkeld heeft.
Niettegenstaande het trans-oceanisch verkeer
wordt de geestelijke kloof tusschen Amerika
en Europa steeds dieper. Men ziet het zelfs
aan het groote verschil, dat tusschen het
Engelsch en het Amerikaansch bestaat Een
Engel schman zal een Amerikaansche krant
niet vlot en zonder zich in te spannen kunnen
lezen, maar het zal hem bepaald onmogelijk
zijn, een Amerikaan woord voor woord te ver
staan. De uitspraak is geheel anders geworden,
terwijl de Amerikanen tevens over een gansch
andere terminologie beschikken.
De paar belangrijke Amerikaansche auteurs
hij deze, dan laat hij het op een afgrijselijke >die ook in^ Europa iets te zeggen hebben, ver
en meelijwekkende wijze merken. Het doet J H* I
denken aan het sprookje van de boeren, die in
plaats van brood, spek met boter besmeerden!
Dit Amerika, waarvan Goethe zei; „Gij zijt
er beter aan toe dan ons oude Continent; gij
hebt geen burchten er. geen basalt" koestert
een merkwaardig verlangen naar de bouw
kunst der Antieken, naar een verleden vo
kunstschatten, omdat ditzelfde haar ontbreekt
Zelfs bij het bouwen der wolkenkrabbers, moet
vreemden langzamerhand van hun tijdgenooten
(b.v. Henry Louis Mencken), terwijl de Euro
peanen de Amerikaansche lievelingsschrijvers
niet waardeeren.
En zooals wij de inwoners van Nashville met
hun cementen Acropolis niet begrijpen, zoo
begrijpen deze op hun beurt niet, dat wjj öi
alles barbaarsch en niet cultureel achten.
(Nadruk verboden)
Zeppelin's levenswerk verwoest te zijn. Men
had echter in den loop der jaren geleerd op
den grijzen graaf en zijn uitvinding te ver
trouwen. In een vrijwillige collecte werden
millioenen bijeen gebracht, teneinde hem in de
gelegenheid te stellen zijn arbeid voort te
zetten. Dit voerde tenslotte tot de tegenwoor
dige resultaten.
Door de levensarbeid van Maybach en Dtirr,
de beide machinebouwers, door de uitgebreide
ervaringen van een Dr. Eckener tot op zekere
hoogte volmaakt, gesteund door het vertrou
wen en de bewondering van heel de wereld, is
het Zeppelin-luchtschip een symbool geworden
van den onderlingen band der volkeren. Thans
is het ocgenblik aangebroken om het lucht
schip, in den huidigen staat van volmaaktheid,
ten dienste der menschheid te gaan gebruiken
en Zeppelin's ideaal te verwezenlijken.
In 1933/34 hoopt men een geregelden lucht
vaartdienst AmerikaDuitschland over den
Atlantischen Oceaan te openen. Ook de reeds
organisatorisch uitgewerkte luchtlijnen van
Engeland naar Indië, Zuid-Afrika en Canada
zullen in dien tijd practisch geregeld worden.
In 30 jaar is veel bereikt
(Nadruk verboden).
Neem U in acht!
De voorspoed lacht;
De liefde spreidt uw sponde zacht,
De vriendschap is uw staf door 't leven,
Daar loeit d'orkaan! Uw wanden beven.
De stof is brozer dan gij dacht
Tollens.
Jaren zijn geen ouderdom
Vreugd en deugd kan niet grijzen.
Huygens.
Dit is Uw les: sta op te zes
en slaan te tienen, het zal U dienen.
Doe wel en zie niet om.
Zelfvertrouwen is het wezen van den
heldenmoed.
MOSKOU, Aug. 1930
Redeneeren dat kunnen de Russen! En al
is er geen brood en geen boter, geen ham en
geen Wodka meer, en ai giet men op de blaren,
die eens thee voorstelden, voor de vijfde maal
kokend water, wanneer zij in hun versleten
kamerjapon om den warmen oven zitten, die tot
midden Mei gedachten aan de lente tracht op
te werpen, dan nog zullen de discussies geen
moment staken!
En altijd is het hetzelfde thema: socialisme
kapitalisme.
Waarachtig, het was amusant, toen onlangs
van twee intellectueelen, onmiddellijk te her
kennen aan huns ondanks alle revolutiestor-
men ongeschonden hoorn-gerande brillen, die
eikaar met de scherpste argumenten pro en
contra bestookten, eindelijk één uitriep, dat
socialisme en kapitalisme tot elkaar stonden
als vuur en water, waarop hij van een ander
ten antwoord kreeg: „Uitstekend, kameraad!
Vuur en water! Maar ik heb gemerkt, dat
vuur en water heel goed samen kunnen wer
ken, in de stoommachine!"
En aan deze uitspraak wordt men herinnerd
wanneer men tegenwoordig het streven van de
(oogenschijnljjk) socialistische Sovjet-regeering
ziet naar goederen en credietên van de Kapita
listische Vereenigde Staten. Reeds twee jaai
geleden prees men Amerika als de nieuwe
vriend van de Sovjet-Unie en men wees er
toen reeds op, dat deze nieuwe vriend Duitsch
land zou verdringen als leverancier van de
Sovjet-Unie.
Inderdaad geschiedt zulks momenteel ook
vooral nu Amerika, door een economische
crisis daartoe gedwongen, zijn uitvoer moet
vergrooten.
Het Amerikaansche kapitalisme werkt samen
met het Russisch-Aziatisch Communisme. Het
kapitalisme tracht het voor het communisme
zoo belangrijke probleem der agrarische pro
ductie op te lossen. Het aantal der door Ame
rikaansche fabrieken afgeleverde en naar
Siberië en Rusland verzonden tractors en de
daarbij behoorende instructeurs is enorm en
groeit nog dagelijks. Cijfers te geven heeft
geen zin. Wanneer men op deza manier verder
werkt kan het wellicht gelukken deze moei
lijke quaestie tot een oplossing- te brengen
indien men tenminste de boeren wat beter be
handelt en de socialiseering van den grond
niet al te haastig doordrijft.
Amerika heeft zijn prijzen dusdanig berekend,
dat bij de 50 contante betaling, die natuur
lijk verlangd wordt, reeds een deel van het
risico werd gedekt.
Want het is de Sovjet-regeering, die wel
haast alleen als kooper optreedt, meer te doen
om credieten op langen termijn, dan om lage
prijzen.
De Vereenigde Staten met hun tot het
uiterst doorgevoerde rationalisatie, hun goed-
koope grondstoffen, hun enorme geldvoorra
den, kunnen natuurlijk beter dan welk land
ook alle industrielanden op het punt van goed-
koope prijzen slaan. Waarbij nog komt, dat de
Sovjet-Unie, hoewel zij door Amerika niet
officieel erkend wordt, hoewel er geen Sovjet
gezant in Washington en geen Amerikaansche
gezant in Moskou zetelt, met de Vereenigde
Staten in de beste politieke verstandhouding
leeft.
Onaangename conflicten als met Engeland
(Arcos-affaire), Duitschland (het ingenieurs-
proces), Frankrijk (het niet terugbetalen der
vóór-oorlogsche schulden, Koetipoff-affaire,
enz.) zijn tusschen de Yankee-republiek en de
Sovjet-Unie nooit voorgevallen. Men kan er
eveneens van overtuigd zijn, dat de Sovjets
zich tegenover Amerikaansche constructeurs,
ingenieurs enz. nooit onbehoorlijk zullen ge
dragen.
Ook kan men er zeker van zijn, dat de
Sovjet-regeering de vorderingen van Amerika
zal voldoen, ook al zou zij den laatsten boer
zijn laatste hemd moeten uittrekken, precies
zooals indertijd onder het Czaren-regime ge
beurde, wanneer buitenlandsche schuldeischers
op betaling aandrongen. Want de Sovjet weet,
dat het Amerikaansche crediet het eenige is,
wat haar overbleef en zij weet tevens, dat de
Yankees bij niet-betaling niet zouden aarzelen
om tot krachtige maatregelen over te gaan.
Uitgesloten is het niet, dat 't het Amerikaan
sche kapitalisme gelukken zal, Rusland en
Siberië weer ot een zekeren economischen wel
stand te brengen. Misschien ook wordt door
deze leveranties het Amerikaansche werkloo-
zen-probleem op gunstige wijze beïnvloed.
De Sovjet zal er daarom goed aan doen, de
propaganda voor een wereld-revolutie wat te
verminderen. De noodzakelijkheid, de realiteit
verdringt hier alle theoriëen.
(Nadruk verboden).
door D'HENRY.
Mr. Towere Chandler was in zijn Kale slaap
kamer bezig zijn rokcostuum op te persen. Hij
deed dit met zorg en zou bij het uitgaan weer
de goedgekleede knappe jonge man uit de New-
Yoiksche uitgaande wereld z(jn, die hij niet
was!
Chandler's honorarium bedroeg achttien dol
le. per week. Hij had een betrekking op een
iiectenbureau, was twee en twintig jaar en
nog natief genoeg om architectuur als kunst te
beschouwen.
Van zijn wekelijksch inkomen legde Mr.
Chandler één dollar op zij en aan het einde van
iedere 10 weken kocht hij zich van het opge
spaarde geld een avond in de kontreien van mil
lionaire en bankmagnaten, een avond waarop
hij zich voor enkele luttele uren een rijken niets,
doener kon voelen. Hij koos zich met smaak
een weelderig menu en een flesch met ecu
etiket, dat gezien mocht wordenen de
negen-en-zestig volgende dagen consumeerde h(j
getroost zijn karigen maaltijd in een derderangs
lunchroom, of ais zijn kasmiddelen te zeer
geslonken waren een paar boterhammen met
een glas bier op zijn kale slaapkamer. Maar
zijn èène avond van weelde woog tegen dit alles
ruimschoots op.
Hij wandelde door de drukke straten, genoot
van het voorbijsuizen der luxueuse auto's en
van de pantoffel-parade van wèl-verzorgde hee-
ren en mondaine vrouwen, merkte op en
werd opgemerktdoor menig blauw of don
ker meisjesoog, want hij was een knappe, goed
gekleede jongeman!
Op een hoek bleef hij stilstaan, weifelend of
hij nu reeds zou teruggaan naar het keurige,
intieme restaurant, waar hij meestal zijn maal
tijden gebruikte. Juist op dat oogenblik schoot
haastig een meisje den hoek om, gleed uit over
een bevroren plas, en viel met een smak op het
trottoir.
Mr. Chandler hielp haar onmiddellijk op de
been. Het meisje strompelde naar de muur van
het di h tbjjzjjnde huis. leunde er tegen ren en
bedankte hem.
Ik geloof, dat ik mijn enkel verstuikt heb,
zei ze.
Doet het erg pijn vroeg Chandler belang
stellend.
Niet erg, ik zal over een paar minuten wel
verder kunnen.
Als ik U verder van dienst kan *ijn
zei de jonge man beleefd, zal ik een taxi voor
U halen, of
Dank U, antwoordde het meisje. Ik weel
zeker, dat ik U verder geen last behoef te ver
oorzaken. Wat dom van mij om zoo slecht uit
te kijken.
Chandler nam het meisje eens goed op. 2e
was mooi, van een verfijnde schoonheid, met
een eenvoudige donkere mantel aan en de weer
barstige, donkerbruine krulletjes kwamen onder
een goedkoop, blauw hoedje uitkijken. Het was
waarschijnlijk een kantoor- of winkelmeisje, het
type van een jonge, werkende vrouw van de
beste soort. Hjj kreeg een idee! Hij zou het
meisje vragen met hem te gaan eten! Dat ont
brak nog aan zijn eenzame festijnen. Het was
een dame. dat bewezen haar spraak en manie
ren. Hij zou het prettig vinden haar aan tafel
te hebben, ondanks haar simpele kleedy.
Ik denk, begon hjj ernstig, dat Uw voet
langer rust noodig heeft, dan U wel denkt.
Laten wij samen ergens gaan dineeren.
Ja maar, zei ze met een ooljjken blik in
haar oogen, we kennen elkaar niet eens.
Chandler stelde zich voor. En ik zie er zoo
uit met die hoed en mantel. Maar weldra waren
ook die bezwaren opgeheven. Zij leunde op zjjn
arm en voetje voor voetje wandelden zij naar 't
gezellige rests urant, waar een goed strijkje de
stemming nog verhoogde.
Chandler voelde zich volmaakt gelukkig met
het vroolijke meisje in een zeer smaakvolle fijne
blouse tegenover zich gezeten.
Noemt U mij maar Miss Marian, zei ze
en keek met bewonderende blikken naar Chand
ler's aangename, zelfbewuste manieren en
vriendelijke schrandere, donkerblauwe oogen.
Hij speelde, overmoedig geworden door de om
geving en door haar tegenwoordigheid, de rijke
dandy, vertelde van clubs en tea's, van golf en
paardrijden, van buitenlandsche reizen en zijti
jacht.
Na het diner bracht hij het meisje naar den
hoek, waar hun kennismaking had plaats gehad.
Ze liep weer veel beter. Zij bedankte hem voor
het gezellige samenzijn en nam afscheid.
In zjjn ka!e slaapkamer borg Chandler zijn
avondcostuum op voor een rust van negen-en-
zestig dagen.
Een allemachtig aardig meisje, peinsde hij.
Ondértusschen had miss Marian een statig
huis bereikt aan één van de rijkste Avenue's.
Je lijkt wel mal, zei haar zuster, om In
Marie's ouden mantel weg te gaan en zoo lang
uit te blijven. Mama heeft Louis met den auto
uitgestuurd om je te zoeken. De oudere zuster
drukte op een knopje en oogenblikkeljjk ver
scheen het kamermeisje.
Marie, wil je aan Mama zeggen dat miss
Marian thuis is?
Wees toch niet zoo boos, zei Marian, ik
ben alleen maar even uitgegaan om aan Madam
Theo te zeggen dat ze lila inplaats van rose
garneering op m(jn nieuwe jurk moest zetten.
De kleeren van Marie waren net geschikt voor
zoo'n boodschapje. De menschen zullen gedacht
hebben, dat ik een winkelmeisje was.
Het oudere meisje was al weer verzoend. Sa
men gingen ze in de vensterbank zitten en
keken naar den stroom van auto's die in de rich
ting van de theaters gingen. De jongste fran de
twee nestelde zich tegen haar zuster aan met
het hoofd op haar schouder.
Eens op een dag. zei ze droomerig, zullen
we moeten trouwen, allebei. We hebben zooveel
geld, dat het ons niet is toegestaan het publiek
teleur te stellen. Zal ik je eens vertellen van
wat voor soort man ik zou kunnen houden?
Ga je gang maar, babbelkous.
Van een man met donkerblauwe, vriende
lijke oogen. die zacht en voorkomend is tegen
arme meisjes; die er knap uitziet en een goed
hart heeft en de meisjes niet beschouwd als
voorwerpen om mee te flirten. Maar ik zou
alleen van hem kunnen houden als hij een doel
had om voor te werken. Al, was hij arm, als ik
hem maar zou kunnen helpen zjjn werk op te
bouwen. Maar zie je, het soort mannen, dat wij
altijd ontmoeten die van niets andere weten
dan sport en clubsvan zoo een zou ik niet
kunnen houden, al had hij verstandige, vriende
lijke donkerblauwe oogen en al was hij nog zoo
voorkomend tegen arme meisjes die hij op
straat ontmoette
(Nadruk verboden).
ER INGELOOPEN.
Baron: Het spijt mij zeer, maar vandaag kan
ik u niet betalen, daar straks was mijn kleer
maker hier en
Schoenmaker: Ja, dat weet ik al! Ik kwam
hem om den hoek tegen. U kon hem niet be
talen, zei u tegen hem, omdat de schoenmaker
kwam. Alstublieft, hier is de rekening.
ONDER CHIRURGEN.
Ik heb een interessante operatie gedaan.
Ik heb een patient zijn lever verplaatst, een
long opengesneden en twee nieren gereinigd.
En hoe is het afgeloopen?
Dood, natuurlijk.
MACHT DER GEWOONTE.
Waarom heb je je verloving met dien
knappen schoolmeester verbroken
O, op een avond was ik verhinderd om
naar hem toe te komen en toen verlangde hjj,
dat ik een briefje van mijn moeder mee zou
brengen.
DE VERBAZING.
Mevr. Jansen: Was Pieters niet verbaasd,
toen ze jou met haar man in die dansgelegen
heid ontmoette?
Mevr. Flirt: Ja, ze had er geen idee van, dat
hij dansen kon.
VACANTIEGENOEGENS.
Pensionhoudster (naar buiten kijkend); Het
ziet er uit naar regen, mijnheer.
Gast (soep lepelend): Ja, en het smaakt ook
zoo.
DE UITLEG.
Ik hoor dat je hulsgezin vermeerderd is.
Ja, met vier stuks.
Dat wist ik niet, zoo, dus een vierling.
1 - Neen, een tweeling, de baker en mijn
schoonmoeder.
