z
Huize „Modern"
PAPA EN IK.
J.JJ.v.tl.Liiülen
ERRES K.Y. 107 J
13 0
UI
0
Eerste Heemsteedsche Courant.
INGEZONDEN STUKKEN.
Miss Parkin's avontuur.
Jeugdherinneringen
Am. Pers-Inrichting.
SPECIAAL ADRES
voor de W
(5
L
'D
£K
z
_l
0.
s
U
a
01
2
ui
u
X
I pond Rijst a 25 ets.
of 4 Reepen gratis.
J! de Qcuuiec Zem.
Geachte Redacteur,
Mag ik U beleefd om plaatsing verzoeken
van het onderstaande?
Dezer dagen kwam mij een stukje onder de
oogen getiteld:
WONINGNOOD ONDER DE VOGELS
waaruit ik een gedeelte hier aanhaal en wel in
verband met de thans plaatshebbende meta
morphose van Groenendaal n.l. dit:
„We moeten het hebben over de bewoners
der holle boomen, de boschhswoners dus, over
de spechten, de meezen, de klever, de rood-
staartjes en vliegenvangers, 't boomkruiper
tje, de draaihals en nog enkele daarmee in
levenswijs overeen komende soorten. Ze vor
men tezamen een vogelgroep, die voor het
bosch van buitengewoon belang is. 't Zijn alle
insecteneters, en daar elk der genoemde soor
ten zijn eigen manier van vcsdselzoeken heeft,
is het duidelijk, dat zij gezamenlijk het bosch
zuiveren van heel wat schadelijke knagers en
zuigers.
De spechten, de klever, het boomkruipertje
en de draaihals bewerken bij voorkeur stam
en dikke takken bij het voedselzoeken, terwijl
de meezen, als koolmees, pimpel-, kuif- en
staartmees enz. de twijgen «n knoppen speciaal
tot hun jachtgebied kiezen. Roodst^iartjes en
vliegenvangertjes hebben de gewoonte, vanaf
een uitkijkpost de voorbijgonzende insecten na
te jagen en weg te snappen, zoodat door deze
„werkverdeeling" eigenlijk geen terrein onbe-
arbeid blijft.
Sedert echter met de verbeterde boschbouw
elke zieke boom onmiddellijk gekapt wordt,
daar zieke boomen gevaar opleveren voor de
gezonde, komen holle boomen slechts spora
disch meer voor in het .bosch. Nu zijn onder de
genoemde vogels alleen de spechten in staat,
een hol in z'n geheel uit te hakken, de andere
profiteeren alleen van de bestaande holten of
van de verlaten spechtenholen. Maar ook de
spechten kiezen slechts in geval van nood, een
gezonde boom om uit te hakken, vanwege het
meerdere werk.
Zoo beteeken£ dus de grootere zorg, aan het
hout besteed, '-egelyk weer een nieuw gevaar
voor het bosch, daar natuurlijk de holenbroe-
ders genoodzaakt z\jn de bosschen, waarin
broedgelegenheid ontbreekt, te verlaten."
Me dunkt, het zou wel aanbeveling verdie
nen, bij eventueel „verfraaien" van bosschen,
ook eens aan onzen vogelstand te denken en
b.v. met het boomenrooien niet al te grondig
te werk te gaan, door, zooals nu op Groenen
daal plaats vindt, gave, oude boomen op te
ruimen uit het oogpunt van geldmakerij. (Zie
Plaatselijk Nieuws Heemst. Crt. d.d. 17 April).
U dank zeggende voor de plaatsruimte,
Hoogachtend,
Inwoner van Heemstede.
Na den gloedheeten zomerdag bleven de
gasten op het koele terras van Hotel Inter
nationale aan het meer van Genève nog wat
nazitten en verdiepten zich in het schitterende
schouwspel van een zonsondergang in de ber
gen; op de sneeuwtoppen lag een. roode gloed
en het meer leek een onpeilbare hemel.
Wat gescheiden van de overige gasten zat
miss Parkins, «er. moderne Amerikaansche
dame, die niets had nagelaten, wat haar ge-
emancipeerden indruk niet had kunnen ver
sterken.
Zij lag lang uitgestrekt en terwijl zij met
spitse lippen rookwolkjes naar den opalen
hemel blies, hielden haar bruine vingers op
mannelijke wijze een zwaren „Camel" omvat.
Tersluiks wierp zij nu en dan blikken op het
kleine gezelschap en vroeg zich af wat deze
menschen in hun priveleven wel uit zouden
voeren. Hij was vliegenier had de portier haar
verteld. De dame, die naast hem zat, interes
seerde haar niet, doch de twee andere heeren
trokken haar volle belangstelling, daar zij
wandelende contrasten vormden. De corpulente
heer hield zij voor een of anderen groot-indus
trieel, die een snoepreisje ondernam, doch over
den tengeren, met de knappe bijna meisjes
achtige gelaatstrekken, was het haar moeilijk
een juist oordeel te vormen.
Madame, whysky-soda? vroeg de ober,
die zacht naderbij was getreden.
Yes, Bobby, eh Bobby, tell me, wie is deze
heer daar naast die dikke?
Baron von Sohm, miss Parkins".
„Ah thanks!"
Toen de ober weg was, glimlachte miss Par
kins een tikje minachtend en mompelde:
Een baron, ah zoo, een baron van de
moderne inflatie, met een revolver in den linker
broekzak en een visitekaartje waarop met
fraaie Duitsche schrijfletters „Hotelrat" ge
schreven staat. Ah ha. Toch wel interessant
Europa was interessant, omdat de menschen
bij Amerika vergeleken nog op een belachelijk
laag niveau stonden. Dien dag had zij zonder
noemenswaardige inspanning de tennisster van
Zurich binnen vjjf minuten naar huis gestuurd,
de zwemkampioene op alle afstanden met een
belachelijk groote voorsprong geslagen, den
turnleeraar van het h^tel geleerd hoe je een
reuzen zwaai aan de rekstok moet maken
ja, ja. Europa was heel interessant.
En miss Parkins blies zei/ genoegzaam een
ookwolkje naar het onbevlekte blauw.
Doch om nu op dien baron terug te komen,
zou hij gevaarlijk zijn? Natuurlijk was hij ge
vaarlijk, anders zat hij in een eerste klas coupé
en opereerde een dronken veekoopman. Dus
i gevaarlijk behalve voor haar.
Zij droeg valsche paarlen, een ring met een
imitatie diamant en had duizend dollar in con
tanten bij zich. Dit was het genot van een
avontuur ten volle waard
Thanks Bobby eh Bobby, weet je wel
heel zeker dat deze mijnheer een baron is?
De ober glimlachte bescheiden en trok de
schouders, toen zei hij op discreet zachte toon:
Zeker, zeker ach miss waar kun je in
dezen tijd nog zeker van zijn? En wanneer ik
u een waarschuwing mag geven
- Jij bent een verstandige kerel Bobby, maar
je moet voorzichtig zijn met je woorden. Want
wanneer het noodlot wil dat ik verliefd wordt
op een baronniet waar, je begrijpt dat ik
zoo iets niet in den mond van een ober ver
wacht!
Maar miss zei de ober verschrikt.
Je kunt gaan, zei miss Parkins. Toen de
ober zich haastig uit de voeten had gemaakt,
dronk miss» Parkins in een teug haar whisky-
soda en glimlachte.
Heel interessant
Toen alle gasten reeds hun kamer hadden
opgezocht, rookte miss Parkins nog haar
„camels", en glimlachte om de avonturen die
zich in haar verbeelding afspeelden
Toert er den volgenden morgen heel vroeg
luid op de kamerdeur van miss Parkins werd
getikt, rees deze verbaasd overeind en riep
knorrig:
Hallo, wat moet dat!
Ik ben het Daisy, papa!
Die lange slanke man had een interessant
beroep.
All right Daddy, tien seconden.
Miss Parkins sloeg een chambercloack om en
opende de deur.
Goeie,1, morgen lieve kind, het spijt mij
dat ik je zoo vroeg uit je slaap moet halen,
maar geef mrj even 300 dollar. Ik ben op door
reis naar Weenen. Ik bezit geen dollar meer
en de banken zijn nog gesloten
Miss Parkins stak een „camel" op en liep
naar haar nachtkastje, waarin zij den vorigen
avond haar taschje met haar geld had gelegd.
Zij opende het beursje en zei: ha..
Wal is er Daisy?
Ik kan je niet van dienst zijn, Daddy, er
is vannacht een hotelrat in m'n kamer geweest
en heeft m'n heele bezit meegekaapt.
De bankier mompelde .enkele onvriendelijke
woorden, kuste zijn dochter snel goeden dag en
zat na een minuut weer in de auto, die jacht
snorrend verdween.
Miss Parkins zette zich op den rand van
het bed en dacht glimlachend 11a. Een avon
tuur ze had toch wel goed gedacht. Doch
hoe moest je den baron aan het spreken krij
gen? Hoe zou zij het avontuur heel interes
sant kunnen maken
Toen zjj naar de eetzaal ging, had zrj een
plan gevormd. Zij zou in da eetzaal het avon
tuur in geuren en kleuren vertellen en eens
zien hoe de gasten daarop zouden reageeven.
Daarmee zou zij den baron aanklampen en hem
dreigenja, dat werd een prachtig avon
tuur!
Het verhaal wekte de noodige sensatie en de
gérant hood duizend maal zjjn excuses aan. Na
het ontbijt klampte miss Parkins den baron
aan en zei:
Excuseer me. mag ik u even spreken?
De baron keek haar verbaasd aan en zei:
Ik heb niet het genoegen u te kennen.
Dat is ook niet noodig meneer de baron,
ik ken u en dat is voldoende. U weet wat ik
bedoel, niet waar?
Maar pardon
Chut, chut, my dear, tjou je niet "an de
domme, zeg nu maar eerlijk: „Ik heb het ge
daan".
Ja, maar ais u
Nee, nee, ik loop niet naar de politie
Mevrouw? zei een zachte stem in de na
bijheid.
Miss Daisy keek verstoord om en blikte neer
op den ober, die met een stralend gezicht voor
haar stond.
Wat wil je? vroeg zij bits.
Ik heb vanmorgen gehoord, dat u uw
taschje kwijt bent geraakt, ikik beb het
gisterenavond gevonden. U hebt het gister
avond in uw stoel laten liggen
Voordat miss Parkins, die vuurrood van
woede en schaamte was geworden, antwoord
kon geven, was de baron haar reeds voor. Met
een ironisch glimlachje zei hij:
„Bravo Bobby, jjj bent een eerlijke kerel, je
uit het nog ver breng en in de wereld. Mevr.
het spijt mij oprecht voor u, dat u in een
dwaling hebt verkeerd, och, voor de toekomst
zou ik u toch den algemeenen raad willen ge
ven wat voorzichtiger op te treden.... Apropos
Bobby wil je 'even mijn chauffeur waarschuwen,
dat ik vandaag naar mijn slot in Thüringen te
rugkeer. U permitteert mij mevrouw, dat ik
eclipseer?
Miss Parkins keek den baron beduusd na tot
hij om den hoek van het terras was ver
dwenen, daarna wendde zij zich met een rule
tot Bobby, rukte hem bet taschje uit de hand
en zei dreigend:
„.Greenhorn, ais je nu niet maakt dat ie
wegkomt, dan.
Bobby zette het op een loopen en al vluch
tend geraakte hij in hevigen strijd met zijn
eerlijkheidsprincipes
Miss Parkins wierp zich in een terrasstoel,
beet driftig een „camel" aan flarden en kon
heti niet verkroppen, dat haar dit simpele
Europa een poets had gebakken. En dat ter-
wille van duizend dollar wat was haar aan
die duizend dollar gelegen Een avontuur,
caramba
HEADON CROOKS.
(Nadruk verboden).
door Richard Taubcr.
Op 21 April a s. wordt Richard Tau-
ber Sr., gewezen generaal-inten-
danl te Chemnitz, 70 jaar oud. Zijn
drukken en succesvollen werkkring
in die stad heeft hij eerst kort ge
leden neergelegd. Over zijn persoon
schrijft zijn zoon, de beroemde ka
merzanger,, het volgende artikel.
Voor mijn vader ben ik mijn leven lang de
„kleine jongen" gebleven, waar hij vroeger mee
ging kampeeren. Thans nog is zijn zorg voor mij
roerend. De minste ongesteldheid is de aanlei
ding tot een welgemeenden raad. Onze verhou
ding is trouwens zoo goed als men maar zou
kunnen wenschen. Doch de moderne jeugd is nu
eenmaal ondankbaar en wil het altijd beter we
ten dan de oude heeren. Hoewel ik moet toe
geven, dat die dikwijls geen ongelijk hebben: zij
zijn een menschenleeftijd ouder en hebben dus
veel meer ervaring.
Mijn vader ig mijn beste raadsman. Hij heeft
mij door het moeilijke begin van mijn carrière
geleid met liefdevolle hand en met verstandig
inzicht. Hij heeft trouwens ook mijn eerste op
treden in elkaar gezet en wel in zijn eigen
schouwburg te Chemnitz. Ik heb geluk gehad
en dank dat groolendeeis aan mijn vader. Doch
laat ik met dat al toch even opmerken, dat
men met geluk alleen niet verder komt. wan
neer men niets kan. Protectie op zichzelf helpt
niemand iets voorui:, wanneer hij niet bewijst,
dat hij wat presteert, dat hij de eigenschappen
bezit, die noodig zijn om succes te kunnen ver
dienen.
De eerste rol.
Mijn vader heeft ondanks den verbitterden
tegenstand van de „goede kringen" in Chem
nitz doorgezet, dat ik in 1913, nauwelijks twin
tig jaar oud, den rol vati Tammino uit. de „Zau-
berflöte" mocht spelen. De voorbereiding, die
hij mij had gegeven, bleek toen zoo goed te zijr
geweest, dat ik mij er op kon verlaten. Ik voelde
mij zoo zeker, ik speelde zoo onbevangen, alsof
ik al jaren op het tooneel had gestaan. De
avond werd een volkomen succes voor mij en
daardoor ook voor mijnvader. Dc weg naar
het Hoftheater te Dresden was voor mij ge
baand en mijn vader had de voldoening, dat ik
voldaan had aan zijn verwachtingen. Ook in
Dresden had ik als „groentje" heel wat tegen
stand te overwinnen, maar ook daar was mijn
vader weer mijn goede raadsman, die mij steeds
den juisten weg wees en mijn carrière verge
makkelijkte door zijn relaties.
Nu heeft mijn vader niet altijd aan mijn
kunnen geloofd. Tijdens mijn studie was hij
zelfs zeer sceptisch. Hij zei dikwijls: „Je kunt
beter een goed kapelmeester worden dan een
middelmatig zanger". Mijn stem scheen hem te
zwak en daarom spoorde hij mij aan, toch voor
al mijn algemeene muzikale ontwikkeling
verzorgen. In dezen tijd heeft hij den mes
invloed op mij uitgeoefend.
te
iten
Reeds jong reizen en trekken.
Doordat mijn moeder vroeg gestorven is, ben
ik altijd met mijn vader alleen geweest. Hij
hield bijzonder veel van mij en wilde mij altijd
bij zich hebben. Doordat hij mij nooit aan
vreemden wilde overlaten, maakte ik reeds als
kind het leven van reizen en trekken mee, dat
nu eenmaal onafscheidelijk aan het tooneel is
verbonden. Hij wist dikwijls in het geheel niet,
waar hy mü tijdens de repetities moest laten
en dan moest ik gewoonlijk op de voorste rij in
de leege zaal gaan zitten, terwijl hij zelf op het
tooneel stond en de repetities leidde. Ik moest
mij'heel stil houden, zoodat niemand mijn aan
wezigheid bemerkte. Nu iedereen die zelf kinde
ren heeft, zal mij moeten toegeven, dat dit op
den duur niet vol te houden is. Maar als de di
recteur rnjj al eens ontdekte, bleei mijn vader
toch altijd mijn trouwe beschermer, waarvoor
hij menige heftige woordenwisseling heeft
gehad.
Onze verhouding is in den loop der jaren
niet veranderd. Hij houdt mij nog altijd voor
het jongetje, dat zijn vaderlijken raad dringend
noodig heeft. In mijn hart ben ik het altijd ge
heel met hem eens, maar toch spreek ik hem
tegen uit zucht tot oppositie. Dat is die tegen
stand tot eiken prijs, die telkens weer door de
jongere generatie tegenover de oudere wordt be
toond. Nu ontaardt die oppositie in ons geval
gelukkig nooit in ruzie, wat ook wei niet anders
mogelijk is tusschen twee menschen, die elkaar
zoo na staan als mijn vader en ik. Wij zijn
verbonden door nog andere dan die der bloed
verwantschap en de vele moeilijkheden, die wij
samen hebben doorgemaakt, hebben ons nog
meer tot elkaar gebracht.
Onbaatzuchtig.
Mijn vader was en is nog steeds de eenige
persoon, die volkomen onbaatzuchtig aan mijn
zijde heeft gestaan. Thans dwingt zijn leeftijd
hem, eenigszins op den achtergrond te treden,
Hij heeft zijn werk neergelegd om voor jonge
ren plaats te maken. Tegen den ouderdom is
geen kruid gewassen, doch dat feit wordt dub
bel smartelijk wanneer het gaat om iemand als
mijn vader, die nog in het volle bezit van al
zijn vermogens is en die eigenlijk nu pas zijn
beste werk zou kunnen prestee ren, nu hij op het
kalme inzicht van zijn leeftijd en een heel leven
van ervaringen kan steunen. Het is moeilijk voor
hem, zoo plotseling te moeten uitrusten, ^mand
die zijn heele leven hard gewerkt heeft, kan
niet in eens uitscheiden.
Mijn vader begon pas in mijn talent te ge-
looven, toen ik uit Freiburg, waar ik studeerde,!
naar Wiesbaden kwam om voor den intendant
Mutzenbèchter te zingen. Deze bood mij dadelijk
een engagement aan. Doch toen verleende mijn
vader zijn toestemming niet meer. Hij zag plot
seling in, dat ik genoeg in mij had om eenmaal
iets belangrijks te prestoeren. Ik mocht mijn
carrière niet verknoeien door kleine rollen te
spelen, maar moest dadelijk aan de moeilijke
bewijzen, dat ik tegen mijn werk opgewassen
was. En de opvatting van mijn vader, dat men
slechts groot kan worden, wanneer men groote
rollen speelt, was voor de zooveelste maal juist
gebleken.
Dat is het bewonderenswaardige in mijn va
der. dat hij. hoewel hü eigenlijk geen musicus
is, toch een uiterst fijn gevoel voor muziek
heefV ik zois bijna zeggen een muzikaal instinct.
Dat is telkens weer gebleken by zyn >verk als
tooneeidirecteur. by zijd omgang met musici en
zangers en by zijn regie. Hy heeft zich nooit
vergist, wanneer hy op dat gebied iets .oorspel-
de. Hy voelde waar er talent aanwezig was,
hoe verborgen het ook was, hoe het echte kun
nen ook was bedekt door uiterlykheden. Wat is
het jammer dat hy dit instinct niet meer kan
gebruiken in dienst van het tooneel, vooral in
dezen tijd, waar hei Duitsche tooneel ervaren
en beproefde leiders zoo dringend noodig heeft.
DE BLOEDDRUK.
In het tijdschrift ,Der medizinische Klinik"
komt een verhandeling voor van Felix Salie, die
bij vegetarisch levende monniken en bij hen die
gemengd voedsel gebruiken, den bloeddruk in
verband met den leeftyd bepaalde. Van elke
groep werden ruini 100 personen onderzocht.
Hoewel dergelijke statistische onderzoekingen
eigenlijk pas na een zeer groot aantal eenige
zekerheid verkrijgen, spreken de uitkomsten van
Salie er sterk voor, dat de vegetarische levens
wijze met een lageren bloeddruk gepaard gaat.
Als normale oloeddruk voor den mcnsch wordt
gewoonlijk 120-140 m.M. kwikdruk opgegeven.
Deze waarden wisselen echter individueel vrij
strek, zoodat men bij menschen in uitstekende
lichaamsconditie lagere en hoflgere waarden
aantreft. Bij de vleeschgebruikende monniken
hadden 70.4 een bloeddruk boven 120 m.M. By
de vegetarisch levende monniken, die dus reeds
tientallen van jaren dit diëet volgden, vond men
bioeddrukwaarden, die belangrijk lager liggen
dan bij de even oude vleeschgebruikende per
sonen. Salie meent dan ook, dat het optreden
van een hoogen bloeddruk w*el is waar in be
langrijke mate van erfelijke factoren afhangt,
maar toch ook door jarenlang gebruiken van
vleesch wordt beïnvloed.
Statistieken over een grooter aantal personen
onder overigens gelijke voorwaarden, zal deze
belangrijke vraag eerst tot een oplossing kunnen
brengen. Daarbij vergete men niet, dat de vrij
willige keuze van een vegetarische levenswijze
ook dikwyis met een anderen geestelijken en li-
chamelijken aanleg gepaard gaat.
POSTLAAN 9. TELEFOON 2S636.
COSTUOPPUM ERSEN f 1.50
MET ONTVLEKKEN f 2.90
COSTUUM CHEMISCH REINIGEN f 4.-
I
Kleine Houtstraat S
HAARLEM - Tetet. 14563
Nrd. Octrooi *166
l
I
'n Ideaal 3 lamps ontvangtoestel
met tngebouwden luidspreker. f«t
Kan aan den wand worden gehan
gen. In eikenhouten uitvoering. :L
N-
00
(VI
z
O
O
u.
LU
_l
LU
UI
H
Tot en met Woensdag a.s.
Bij I pond Melange,
Margarine of Bak- en Braadvet
Ook bij U door onzen
besteldienst gratis thuisbezorgd.
V
