DROGERIJEN - CHEMICALIËN - VERBANDSTOFFEN
BOUWK: BUREAU
SHELLTOX - FUT - RIDS, enz.
GEBRS. REE
I. Kampen"
B. A. CASSEE Zn.
BUREAU MINISTRE EN BOEKENKAST
MASSIEF EIKEN TEZAMEN f 95.—
DROGISTERIJ G. M. BRUHL Ass-Apoth.
NIEUWE AVONTUREN VAN PIEPNEUS EN
BIBBERSNOET.
PIEPKUIKENS
J. P. J. M. NAN
DE EERSTE HEEMSTEEDSCHE COURANT
BRIEFKES UIT
RACING-LAND
BINNENWEG 143, HEEMSTEDE, TELEF. 28258
PREDIKBEURTEN
V
BURGERLIJKE STAND
VERRASSEND ELEMENT.
BIOSCOOP
Door G. Th. Rotman.
VAN HUIS JANSEN
Alle Schilderwerken.
UIT FILMLAND.
Houdt uw huis vrij van insecten
COMPLETE MEUBILEERING
83 ZIJLSTRAAT 83 TELEFOON 11307 HAARLEM
ZIET DE ETALAGES!
'O'
Gereformeerde Kerk, Koediefslaan.
V.m. 10 uur: Ds. A. Dondorp.
N.m. 5 uur: Ds. A. Dondorp.
Nederl. Protestantenbond.
V.m. 10% uur: Dr. J. C. A. Fetter, Rem. Prek.
te Rotterdam.
Ned. Herv. Kerk, Wilhelminaplein.
V.m. 10 uur: Ds. Korff.
Kapel Nieuw Vredenhof,
Joh. van Oldenbarneveltlaan.
V.m. 10.30 uur: Dr. W. Th. Boissevain, Herv.
Predikant te Leiden.--
Collecte voor Medische Zending Simavi.
GEVESTIGDE GEZINSHOOFDEN TE
HEEMSTEDE.
Opgave van 2 Augustus 1932.
W. J. Merks, Madoerastraat 18. C. Mander-
sloot, Bronsteeweg 3. J. Quaadgras, Bredero-
laan 2. H. Róozen, Heemsteedsche Dreef
39. H. J. Rosendahl, Borneostraat 38.
F. W. de Weert, Bosboom Toussaintstraat 59.
W. F. W. Keiling, Raadhuisplein 7. R. H.
Bykerk, Raadhuisplein 7. T. J. J. van Zoelen,
Eerelmanstraat 12.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Jerug te bekomen bij: A. Verzijlberg, Suma-
traplantsoen 34,.,. een heerenhorloge; Drayer,
Heerenweg 103 B'; een paar waterproof pijpen;
H. Campagne, Orchideeënlaan 4, een sigaren
aansteker; Veldhuijzen, Drieheerenlaan 49, een
dameshoedje; Klees, Javalaan 63, een badpak
met handdoek; Luiting, Landzichtlaan 36, een
stoeltje; Bloetnendaal, Heemstedelaan 6, een
vulpotlood; Ni'Sank, Billitonstraat 2a, een zwart
met witte hond; A. IJtsma, Heerenweg 22, een
houten kinderschopje; J. varrBruggen, Kastanje
laan 37, rentezegels; Mej. Heijting, Mesdaglaan
2, een paar dameshandschoenen; Attema, Zand-
voorterallee 41, een zeil; Lohman, Spaarnzicht-
laan 4, 'n damestasch met inhoud; Bureau van
Politie, een Yale-sleutel, 'een bruine kindermuts
en een Jowil-sleutel.
Getrouwd: Th. Heeremans met E. A. v.
Rooden.
Bevallen: C. M. StolvoortStevens d.; A.
OorthuisBakkum d.; J. S. DondorpTazelaar
d.; E. J. KlaverJongeling z.
Overleden: Jag. Koster 68 j.
Dat's een aardige gedachte
En vernuftig ook er bij!
Ja, dat is wel goed verzonnen
Door de Spoorwegmaatschappij.
Ik bedoel die nieuwe treinen
Met bestemming onbekend;
't Brengt in 't klein vacahtiereisje
Een verrassend element!
U stapt in, en waar u uitstapt
Weet u van te voren niet,
Daar u 't op perron- noch treinbord,
Noch op uw biljetje ziet.
't Kan in Hendrik-,Ido-Ambacht
Of Uithuizermeeden zijn,
Maar dat is juist de attractie
Van die speciale trein.
Voor op-avontuur-belusten
Is 't wel aardig, naar ik meen;
Heel den tijd zit je in spanning:
Heerejée waar gaan we heen?
Ja, riskant is 't wel een beetje,
't Ligt er aan, hoe 't is gesteld:
Of je'er graag naar toe zou willen
Of wel spijt hebt van je geld,
Zooals laatst een van mijn vrienden,
Pas verhuisd naar Rotterdam,
Die uit zucht naar avonturen
Aan zoo'n reisje deel eens nam,
Maar bij 't eindpunt moest bemerken,
Wat hij heel niet had gedacht!
Dat de trein hem naar zijn oude
Woonplaats had teruggebracht!
LUXOR-THEATER.
In Luxor-Theater draait deze week:
„Kozakkenliefde".
Inhoud:
Op de Kaspische Zee vaart het schip „Nieuwe
Maan" met bestemming Krasnov. Aan boord
bevindt zich prinses Tanya, die, vergezeld van
haar oom en tante, op weg is naar haar ver
loofde, de gouverneur Boris Brusiloff. Op
hetzelfde schip bevindt zich Michael, een
kozakken-officier, die gedurende den overtocht
57. De ooievaar ging als 'n razende te keer,
sloeg met z'n vleugels, trok en trok, tot opeens
floep! het paaltje uit den grond sprong.
En, terwijl de kikkers, die het touw vast
hielden, ploemp, ploemp, onder doken, nadat
ze eerst 'n eind mee de hoogte in waren ge
voerd, ging de obievaar er klepperend van door,
touw en paaltje meesleeperid
59. Toen het gejuich '3gr kikkers eindelijk
opliield, gaf ik Bibbersnoet een por in haar zij.
We keken elkaar 'n oogenblik aan, en holden
toen doodelijk verschrikt naar huis... Wéér had
den wij heelemaal mevrouw Goudmuis vergeten!
Maar gelukkig, ze was nog niet thuis! Maar
hoe moest Bibbersnoet weémdaarboven komen?
Ja, daar stonden we met de handen in ons haar!
58. Maar vriend ooievaar zou niet lang van
z'n vrijheid genieten: er kwam plotseling 'n
motorboot aantuffen en een van de daarin
zittende jongens greep het afhangende koord en
bond het aan het bootje vast. En zoo verdween
de leelijke kikkermoordenaar, tegelijk met de
boot, klepperend en achteruit vliegend en onder
luid gejuich van de kikkers. Niemand heeft
hem nadien teruggezien.
60. „Weet je wat?" riep ik, „ik haal gauw
bij m'n baas een ladder!" Zoo gezegd, zoo
gedaan. Ik wist onbemerkt de ladder langs de
achterdeur van mijn baas naar buiten te
smokkelen, en even later klom Bibbersnoet al
de ladder op, met bedoeling dan zoo door het
raam weer naar binnen te glippen. Maar... wat
was dat? „Halt!" riep een stem.
VIII.
Zeer geachte Heemstedenaren,
Lieftallige Heenrstedenaressen;
De toekomst is aan de
jeugd!
Niet alleen aan de
rijpere jeugd, waarover
wij U al de vorige week
vertelden, doch ook aan
de allerjongste generatie.
De knapen, die nog op
school zitten, en naast
hun fijn jongensspel ook
de begeerte voelen ont
waken naar een boter
gelen voetbal. Nu kan
men die knapen natuurlijk
naar een wei sturen, waar zij hun lusten bot
vieren, doch waarbij echter alle controle ont
breekt.
Jongens zijn jongens, ongebreideld en impul
sief, en in hun onbezonnenheid doen zij vaak
dingen, die geen pas geven. Vooral ten opzichte
van de karakter-vorming kunnen ook gebreken
wortel schieten, die zich geleidelijk tot een
moeilijk te wieden onkruid zetten.
Dit zijn geen holle phrases, beste lezers en
lezeressen, maar degenen onder U, die in
het rijk bezit van kinderen zijn, weten zulks uit
ervaring.
Deze wetenschap ffeeft het Bestuur destijds
doen besluiten de groote adspiranten- en
junioren-groepen afzonderlijk te organiseeren.
De junioren spelen regelmatig in de daarvoor
door den Haarl. V. B. ingestelde competities.
Daarentegen worden de adspiranten weer ge
splitst in twee deelen. De oudsten spelen in de
adspirantencompetities van genoemden Bond,
in tegenstelling met de allerjongsten, waarvoor
wij een eigen competitie hebben samengesteld.
Dit bevreemdt Li misschien en lijkt U wellicht
overbodig. Toch niet, want er zijn heusch
termen om deze richting te blijven volgen. Ziet
U niet over het hoofd, dat de leeftijd der aller
jongste adspiranten varieert tusschen zeven a
acht jaren en twaalf a dertien jaren, let wel,
de allerjongste R.C.H.-ers. Als leider dezer
competities fungeert een zeer tactisch en be
kwaam leeraar. Naast wat heel eenvoudige
lesjes in de voetbalkunst houdt hij zich meer
met het paedagogisch gedeelte bezig; zoo geven
leelijke woorden absoluut geen pas, maar in
het bijzonder wordt de grondslag gelegd voor
het begrip „eerlijkheid", en verder al datgene,
wat noodzakelijk is om een jongen tot een
kranigen Hollandschen kerel te maken.
Voorts worden uit het aantal jongelui elftallen
gemaakt, die door kleuren worden onder
scheiden; zoo krijgt men elftal geel, ook rood,
groen, enz. Deze elftallen nu spelen uitsluitend
des Woensdagsmiddags de wedstrijden van hun
eigen competitie, en de competitieleider maakt
daarvan een ranglijst op, waarin zij hun krachten
in cijfers vinden uitgedrukt. Is 't nog noodig
te zeggen, dat het bestuur voor de kampioen
een aardige verrassing heeft!
Alleraardigst gezicht, dat jongenssepl, en wij
kunnen een ieder maar vooral de ouders
warm aanbevelen des Woensdagsmiddags eens
om een hoekje te komen kijken. Doch alleen
wordt er gespeeld, als het weer naar het oordeel
van den leider, daartoe geschikt is.
Gij zult U ongetwijfeld in den loop der tijden
wel eens hebben afgevraagd, hoe al die leden
wel regelmatig op de hoogte blijven, van al
datgene, wat er in de vereeniging gebeurt. Een
zeer logische vraag. Uit den aard weet een
ieder tot in de kleinste bijzonderheden, hoe het
eerste elftal 't maakt, doch niet elk R.C.H.-er
weet om een voorbeeld te noemen, welk figuur
het achtste elftal slaat, of de Junioren-B,
adspiranten-D, of de kleur-elftallen. Met al deze
interne bijzonderheden houdt de vereenigings-
krant zich bezig, „Ons Racing Nieuws" ge-
heeten, en dat maandelijks verschijnt; dit club
blad ontvangen alle leden en donateurs gratis
thuis.
Zoo langzamerhand zijn wij aan het einde
gekomen van onze taak om onze vereeniging
bij U te introduceeren. Als een der laatste
punten stond op ons programma, diegenen aan
U voor te stellen, die de R.C.H.-machine helpen
drijven. Een lastig karwei, niet om U een rij
namen op te sommen, die gebouwd hebben en
nog bouwen, doch hoofdzakelijk omdat de ras
echte clubmannen er zoo weinig prijs op stellen
hun namen genoemd te zien. Het allerliefste
gaan in alle stilte hun gang, en komen slechts
dan voor het voetlicht, als de noodzakelijkheid
't gebiedt.
Laten wij daarom tot besluit van dit briefje
hun wensch eerbiedigen, want 't is toch maar
ondergeschikt, wie de machine drijven,
hoofdzaak is, dat zij draait, en goed draait!
Bent u 't daarmee eens?
T.a.v.
O. R. NEWS.
AANNEMERS
BEËEDIGDE
MAKELAARS.
MEESTER LOTTE LAAN 12, TELEFOON 15468
Nieuwbouw, Verbouwingen
Onderhoudswerken.
HEERLIJK EN
GOEDKOOP
WED. P. KOOMEN ZOON
GIERSTRAAT 39, TEL. 10153
KOEDIEFSLAAN 23
J. C. VAN OOSTZANENLAAN 10
(bij de Blauwe brug)
HEEMSTEDE - TELEFOON 28681
ONTWERPEN ADVIEZEN,
BEGROOTINGEN,
VERBOUWINGEN EN
ONDERHOUD
LANCKHORSTLAAN 91
ZEir
2
8
6
2
9
met de prinses flirt, dócli den dag voordat het
doel van den reis bereikt wordt, komen zij
beiden tot de ontdekking, dat zij werkelijk van
elkander houden.
Zoodra de gouverneur bemerkt, dat er een
liefdesverhouding tusschen zijn verloofde en
den jongen officier bestaat, plaatst hij dezen
over naar een gevaarlijk fort aan den grens.
Michael is verontwaardigd, dat het meisje,
waarvan hij houdt met een ander om zijn geld
zal trouwen en zingt op den avond van het
verlovingsfeest een voor haar beleedigend lied.
De prinses, die deze beleediging niet vergeten
kan, begeeft zich vergezeld van haar oom naar
het fort, waarvan Michael intusschen het com
mando overgenomen heeft, en wreekt zich door
hem een flinke afstraffing met een zweep toe
te dienen. Nog voor zij het fort wederom heb
ben kunnen verlaten wordt dit door opstandige
bergstammen ingesloten en met den dood voor
oogen bekent zij Michael haar ware liefde. Zij
roepen een priester en trouwen.
Onmiddellijk na de huwelijksplechtigheid doet
Michael aan het hoofd yan zijn troep een uitval
en slaagt er in de oproerlingen te verjagen.
De gouverneur komt met versterking in het
fort en overtuigd, dat Michael niet levend terug
zal komen telefooneert hij den Czaar om den
dapperen officier verschillende rpilitaire onder
scheidingen en een bevordering te geven.
Tanya is de wanhoop nabij als enkele over
levenden haar komen vertellen, dat van de heele
bezetting van het fort geen mensch meer in
leven is. Doch dit bericht blijkt onjuist te zijn
en Michael komt aan het hoofd van zijn man
nen terug tot groote ergernis van den gouver
neur, die thans ook verneemt, dat Tanya den
vorigen dag getrouwd is.
In de hoofdrollen Lawrence Tibbett, Grace
Moore, Adolphe Menjou en Roland Young.
„CONGORILLA"
Nu ongeveer twee jaar geleden heeft Fox
Film Corporatarion een expeditie uitgerust met
den heer en mevrouw Johnson aan het hoofd,
om in Afrika het leven der gorilla's en andere
bewoners der wildernis te verfilmen.
Hieruit is de film „Congorilla" ontstaan
„Congorilla" is de eenige klankfilm, die in
haar geheel in de binnenlanden van Afrika is
opgenomen. Meer dan 60.000 meter negatief
zijn noodig geweest, om de eigenaardige ge
woonten dezer gevaarlijkste dieren der wildernis
op de lens vast te leggen.
De gorilla's werden hoog boven in het
Alumbongo-gebergte, in de Belgische Congo
ontdekt, beloerd en opgenomen.
Behalve de congorilla-scènes, die de meeste
verbazing wekken, vindt men ook andere, niet
minder eigenaardige beelden.
Men ziet leeuwen in het oerbosch, aanvallen
van nijlpaarden op een boot, enz., enz. In het
donkere, gevaarlijke oerwoud van Itura ontdekte
men den stam der dwergmenschen of Pygmeeën,
het schuwste en vreemdste menschenras der
aarde.
Voordat de Johnson's het Pygmeeëndorp be
reikten, hoorden zij des nachts in het oerwoud
trommelgeluiden, die gelijkenis vertoonden met
morse-signalen.
De ontdekkers brachten drie weken bij de
dwergenstam door. Ze deden opnamen van hun
gewoonten, hun dagelijksche arbeid, hun dansen,
liefde, huwelijk, jacht, gevechten en dood.
Als een droom uit voor-historische tijden gaan
deze filmbeelden aan onze oogen voorbij.
„Congorilla" is tot een ongewone film ge
worden, waarmee een hoogtepunt bereikt is,
uit een wetenschappelijk oogpunt, omtrent
vreemde, onbetreden landen en hun bewoners.
Vorige expeditiefilms waren wegbereiders
voor deze film, die het hoogtepunt op zijn
gebied heeft bereikt.
EEN HUIS VERHUIST.
Het is niets nieuws, dat voor opnamen van
enkele scènes gebruik gemaakt wordt van een
buitenhuis, maar het aller-nieuwste op dit
gebied is, dat het buitenhuis voor de opnamen
naar den studio gebracht wordt.
De nieuwe Metro Goldwyn Mayer film
„Prosperity", waarin de hoofdrollen vervuld
worden door Marie Dressier en Polly Moran
speelt voor een groot gedeelte in een oude
boerderij in Californië.
Een voor het doel geschikte boerderij werd
niet ver van Hollywood gevonden en onder toe
zicht van technisch personeel van de Metro
Goldwyn Mayer studio's afgebroken en in stuk
ken naar een geluidsstudio vervoerd, waar het
in den oorspronkelijken vorm wederom werd op
gebouwd. De boerderij was gebouwd van stevig
eikenhout en bevatte mooi bewerkte oude
deuren, glas in lood ramen en andere bijzonder
heden, zooals dit meer voorkomt in de oudp
boerderijen in de omgeving van Hollywood.
DOOR MIDDEL VAN
VERKRIJGBAAR BIJ
Drogisterij „DE GEDEH"
APOTH. ADS.
WILHELMINAPLEIN 17
TELEFOON 28366
Hij bleef langer bij z'n familie dan hij gewild
had, maar kon zich zoo moeilijk losrukken van
hun aanhouden om bij hen te blijven eten. Neen,
dat ging niet, hij had iemand beloofd in de
stad te gaan eten.
Hij was blij. Een vonkje hoop vlamde nog in
hem op, dat hij Ada vanavond tenminste nog
bij zich zou hebben. Vlug, rad pratend, bon
jourde hij z'n familie, holde de trappen van het
bovenhuis af en stormde de straat op naar het
café, waar hij haar achter gelaten had. Toen
hij bij haar kwam, was hij weer rustig.
„Zullen we eerst gaan eten, Ada?"
Ze knikte.
Buiten op straat, in den striemenden regen,
voelde hij haar arm rillen tegen den zijne,
trachtte haar beschermend te omvatten, maar
hield zich in. Hij had er immers geen recht
meer toe, nu hij de verloving had verbroken
en dit hun laatste samenzijn zou wezen.
Ineens trok hij haar mee schuin de straat over,
mompelde verwoed een verwensching tegen
een straatslenteraar, die kwasi-beleefd sarcas
tisch z'n hoed afnam voor haar, Ada.
Zoo schoof-ie naar de hall van Suisse, troonde
haar mee.
„Gaan we hier in?", vroeg ze zacht
angstig verbaasd.
„Ja, je wou toch eten, niet?", antwoordde
hij. Hij schrok van z'n eigen harde stem.
Ada at niet
veel, en hij, met
z'n grooten hon
ger, kon het heer
lijk bereide maal
met moeite door
z'n keel krijgen,
slokte twee gla
zen bier op, zei
aanvankelijk geen
woord. Dan
trachtte-ie z'n ge
dachten af te lei
den en vroeg haar
wat. Zij maakte
een opmerking
over een paartje
iets verder weg,
en beiden ginne
gapten ze even,
maar beiden voel-
den dat het ge- Zei aanvankelijk geen woord,
maakt was, ge
wild, om die groote smart van de scheiding te
vergeten.
„Wat wil je doen vanavond, Ada?", vroeg
hij zacht, zich voorover buigend om z'n ge
fluister verstaanbaar voor haar te maken.
Schijnbaar afwezig haalde ze haar schouders
op, lusteloos, terneergedrukt door het verdriet,
dat gekomen was, en door 't leed, dat
komen zou.
„Wil je naar de bioscoop?"
Ze knikte.
Boven in den foyer van het Rembrandt-
theater dronken ze een kleintje-koffie.
Hij hoorde Ada's stem niet. Wat vertelde ze
nu? Het drong niet tot hem door. Hij keek weer
naar haar, bewonderde haar, vervloekte zichzelf,
dat hij met haar wilde breken. Maar moest-ie
dan z'n ouders niet terwille zijn? Zou hij
kunnèn breken met thuis? Neen, dat kon-ie ook
niet. Hij had z'n belofte gegeven. Het was een
opoffering, want hij kon het eigenlijk met.
Alles, wat hij nu deed, uit verstandelijke over
wegingen, kwam met z'n gevoel in opstand.
Z'n moeder had gezegd, dat hij z'n gevoel
moest uitschakelen, maar hoe kon hij dat doen?
Was dit wel de rechte weg om tot een beslissing
te geraken? Hij hield van Ada, en waarom
mocht hij haar dan niet behouden? Omdat z'n
j ouders meenden, dat zij onwaar was. Van hun
standpunt bezien, was het wellicht verkeerd
i geweest niet onmiddellijk met de waarheid voor
den dag gekomen te zijn. Maar zou het wel de
j juiste weg geweest zijn om dadelijk de harts
geheimen, die zij hem had toevertrouwd, over
te vertellen aan derden, ook al waren die dan
z'n ouders? Neen, dat ware niet fair geweest
Bovendien, wat betrof het eigenlijk? Haar
familie deugde niet. Maar omdat haar familie
niet deugde, behoefde zij toch niet slecht te zijn.
Zij was eerlijk, oprecht. Zou hij haar dan niet
mogen liefhebben, alleen omdat haar vader niet
deugde?
In den feilen tweestrijd hadden z'n ouders
hem er toe overgehaald, de betrekkingen met
Ada te verbreken. Hij had het beloofd, onder
drang van tranen
„Die Melodie des Herzens."
Was het toeval, dat juist deze film vertoond
werd? Er lag zooveel van hun eigen gemoeds
stemming in. De koorzangen van de klankfilm
beroerden z'n gemoed. Deed de smart hem
dieper denken dan anders?
Geen woord werd er tusschen hen gesproken.
Alleen drukte hij zacht z'n lippen op haar mond,
als wilde hij alle liefde, die nu nog in haar was,
met zich meenemen. Maar, toen hij haar losliet,
voelde hij die wegglijden, met haar, omdat hij
toegaf aan den drang van z'n verstandelijke
overwegingen.
Op het voorbalcon van de tram, die hen naar
het station bracht, spraken ze geen woord.
Beiden stonden nadenkend tegenover elkaar,
beseffend wat er gebeuren ging, en niet be
grijpend waarom ze van elkaar moesten gaan.
Bij het eindpunt van de tram trok hij haar
haastig mee, door den stroomenden regen over
het lichten-flikke-
rende asfalt van
het stationsplein.
Op het perron
drupte weemoedig
de regen langs
het dak vlak voor
de wagen, die
reeds klaar ston
den. Zachtjes
duwde hij haar in
een coupé, zette
zich een oogen
blik naast haar
neer en dacht er
aan hoevele malen
hij zoo reeds met
haar was mee
gegaan.
En nu moesten
ze scheiden.
„Ik kan me niet
voorstellen, dat
het allemaal voor
bij is," fluisterde zij bijna onhoorbaar.
„Laat me je schrijven," smeekte ze.
„Schrijf me niet," stokte-n-ie. Z'n hart riep
hem naar haar, die hij lief had, en toch zei hij
dat vreeselijke.
Portieren werden dichtgeslagen.
„Dag, Ada," en hij drukte voor de laatste
maal een kus op haar voorhoofd.
„Dag, dag
Hoe weemoedig-lief klonk die stem.
Hij smeet het portier dicht, de wielen
knarsten.
Nog stond hij somber op het perron, starend
in de zwarte duisterende diepte, waarin de
laatste wagen was verdwenen, met zich nemend
het geluk.
Voorbij
JAN D. REMPT.
Op het perron....
