DE OPLOSSING VAN ONZE PRIJSVRAAG
HET MODEL
TWEEDE BLAD
DE NIEUWE SPELLING
BURGERLIJKE STAND
E
N O
NON
OOST
U
T O
RAT
S
G
N
L
O
E
B
A N
R
T
E
L
P
T
E
S
S
O P
J UTPHAAS
DEMOCRAAT
TERRORISME
TETERINGEN
N G
E R
R U
U
T
S
O R
B
T
G
E
E
E
E N
E L
H
D
R
L
T
S
A
C
SCHELV I SCH
ZWART EZEE
-
DORDOGNE
A R L E M
H
K
P
S
A
E
A
N
R E
A D
R M
L E
E E
E
de VROUW EI\ HAAR HUIS
HET KORT VERHAAL
Het leven der
Australische vrouw
w
No. 46. 16 NOVEMBER 1934.
DE EERSTE HEEMSTEEDSCHE COURANT
5
Holland, schrijf de Nieuwe Spelling
Zet die rompslomp over boord;
Enu nu vooral niet langer
Aan de peuteraars gestoord.
Volg het welbekende voorbeeld
Van uw.over-opa's na.
En ga, om gewoon te wezen,
Vissen zonder een c.h.
Spreekkoor:
H.O.L.L.A.N.D.
Schrijf de Nieuwe Spelling mee!
Holland, schrijf die Nieuwe Spelling
Dis eenvlotte mannentaal;
Al die nodeloze letters
Zijnverwijfdheid, allemaal.
Holland, trek zonder verdoving
Uit uw taal die zieke kies
Want is niet de üucle Spelling
Veel: te WinkeligdeVries?
Spreekkoor:
Wat een nodeloze deining
Wordt er in ons land gemaakt;
En Marchant wordt om zijn spelling
Als een:oproerling gekraakt
Maar in zijn Ministerkamer
Zit hij en hij blijft de baas
En hij rookt er met twee ootjes
Zijn sigaartje met twee aa's.
Spreekkoor:
Sommigen der lettersmullers
Doen of ze verhongerd zijn.
Of die eetjes en die ootjes
Vette boterletters zijn.
Als men leest hoe of ze schrijven
Zonder de vereiste:dens.
Denkt Marchant wel bij zichzelve
Hoe misspellend is cle mens.
Spreekkoor
Als nu Vondel nog eens leefde
En hij las die nieuwigheid
Zou hij Hooft en Breero zeggen:
„Net zoals in onze tijd
Holland, schriif die Nieuwe Spelling
Weggesmeten wat niet deugt
Holland laat Marchant u leiden
Want het woord is aan de jeugd.
Spreekkoor:
SPEENHOEE.
Vervolg' Picatoclifh nieuws
JAARFEEST R.K VOLKSBOND
Zondag j.l. herdacht de afd. Heemstede van
de R.K. Volksbond haar 42-jarig bestaan. Als
gebruikelijk werd deze feestdag aangevangen
met H.H. Missen in beide parochiekerken. Des
avonds was de grote zaal van het R.K.
Verenigingsgebouw geheel gevuld met leden en
hun dames.
De voorzitter der afdeling, de heer H. A.
Meeuwenoord, sprak een kort openingswoord.
Hierna werd het woord gevoerd door den
geestelijken adviseur Kapelaan Oud.
Vervolgens gaf de toneelvereniging „Door
Eendracht Sterk" een opvoering van ,,'t Ver
leden spreekt".
De vertoning had veel succes, waartoe vooral
bijdroeg het spel van den heer Swinkels als de
bankierszoon. Onafgebroken bleef hij de hulp
behoevende blinde, in houding en uitdrukkin
gen. Mej. Bos als zijn vrouw gaf uitstekend
tegenspel.
Ook de overige rollen werden, behoudens
enkele kleinigheden, goed vertolkt. Kapwerk en
toneelaankleding waren eveneens in orde,
zodat het geheel niets te wensen overliet. De
Heemsteedse Jazzband zorgde weer tussen de
bedrijven en na afloop voor passende muziek.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij: v. Beusekom, Bleekers-
vaartweg 2, een zilveren rozenkrans; Boutens-
kade 5, rozenkrans; C. W. Schimmel, Glipperweg
91a, rijwielbelastingmerk; M. Koopman, Mes
daglaan 20, muts; J. v. d. Veldt, Balistraat 9,
gouden ring; J. v. d. Kan, Laan v. Bloemen
hoven 17, schaar; L. Rijbende, Bleekersvaart
25, zakmes; Post, Tooropkade 6, portemonnaie
met inhoud; v. d. Velde, Binnenweg 130, sjaal;
Bureau van Politie, Raadhuisstraat, kinderschoen
en muts; N. Pompe, Hortensialaan 9, porte
monnaie met inhoud; Oudhof, Oranjestraat 102,
Haarlem, hond (D.H); Habermehl, Raadhuis
straat 95, schooltas met inhoud; v. Bakel,
Bankastraat 60, R.K. kerkboekje; De Bruin,
Bronsteeweg 96, gouden broche; Bureau van
Politie, Raadhuisstraat, portemonnaie; M. d.
Zwart, Iepenlaan 21, zuiger (loodgieterswerk
tuig); Beek, Drieheerenlaan 32, riem; Heijn,
Harmenjansweg 12, Haarlem, postduif; Dik,
Kastanjelaan 14, handschoen; Bureau v. Politie,
Raadhuisstraat, jas; A. v. d. Weiden, Bleekers-
vaartweg 1, armband.
GEVESTIGDE GEZINSHOOFDEN TE
HEEMSTEDE.
Opgave van 13 November 1934.
W. C. Bary, Heemst. Dreef 91. Wed. S.
EringaHoltkamp, Heerenweg 176. P. H.
de Moor, Joh. Verhulstlaan 28. L. H. N. L.
Peereboom Voller, Joh. Bosboomlaan 28.
K. Quak, Javalaan 21. E. van Zoest, Maas
straat 1
Ondertrouwd: J. G. Welters en C. M. Eskens;
H. Sondorp en M. v. d. Putten; A. J. A. Vrene-
goor en Th. M. Heemskerk; P. P. van 't Hof
en C. M. F. van Houten.
Getrouwd: M. J. Manshande met H. M.
Schoutens; P. Schuurmans met E. Kramer;
J. J. Knijnsberg met M. M. A. Lansdorp.
Bevallen: J. C. van Tilburgv. d. Heijde z.
Overleden: E. de Boer 65 j., echtgen. J. Boon
stra; J. Ravenhorst 85 j., wedn.; A. v. d. Zijpp
68 j., wed. P. v. d. Zijpp.
Ook ditmaal zijn wij over de deelname aan
onze prijsvraag uiterst tevreden. Het aantal in
zendingen was even groot als de vorige maal,
maar het aantal juiste oplossingen was wel iets
minder, hetgeen zijn verklaring vindt in het feit,
dat deze puzzle wellicht iets moeilijker was dan
de vorige.
Wat ons echter dubbel verheugt, is het feit,
dat onze lezers zich voor een goede oplossing
zoveel moeite geven; zeer velen hebben boven
dien de oplossingen op keurige wijze op schrift
gesteld en de in de courant voorkomende
figuren bijzonder netjes nagetekend. Zelfs trof
fen wij bij de inzendingen van deze week een
alleraardigst gedicht, vervaardigd door Mevr.
E. M. JesseKnopper, Javalaan 8. Het spijt ons
dat haar oplossing niet geheel juist was en
haar derhalve geen prijs kon worden toegekend,
maar wij vonden èn het idee èn het gedicht zo
aardig, dat wij meenden dit hieronder voor onze
lezers te moeten afdrukken.
Het doet ons veel genoegen te kunnen be
kendmaken, dat de prijs ditmaal is toegekend aan
Mevrouw A. J. S. VISPOOL
Javalaan 38
aan wie wij bereids de bon, die door haar bij
de bekende zaak in Kunstnijverheidsartikelen van
TRUUS HELMICH
Julianalaan 6 b/d Dreefschool
kan worden ingeruild, hebben toegezonden.
Volgende week komen wij met een ander
soort puzzle. Ook dan verwachten wij dezelfde
grote deelname.
Wij laten thans nog het door Mevr. E. M.
JesseKnopper ingezonden gedicht hieronder
volgen.
Anthraciet is een prima brand en
een Brabander een goed zoon van ons land en
In Oostburg vindt men Vlaandrens Zeeuwen
En Nonsens vertelt men alreeds eeuwen.
Terwijl nopens vele grote dingen
Men graag een eloge wil zingen.
In Eist kan men fruit zien hangen
Een rat is niet zoo licht te vangen.
Zeg, To, dat is een leuke naam,
En u 't begin van Uiverfaam.
Met O begint de ooievaar
Op 't zien daarvan vlucht menig paar.
is 't rad het vijfde aan de wagen
Dan zal 't geen öene-dictie vragen.
De Donge, één van Brabants stromen,
Die zal wel nooit in Veurne komen.
Portier dat is een reuzebaantje
Naar jutphaas ioopen lang geen kaantje.
De democraat is aan 't vervallen
En terrorisme dreigt ons allen.
Een schelvis is heel fijn te stoven
'k Kan aan geen Zwarte Zee geloven.
Dordogne, prachtrivier der Fransen
Zaandam goed om beschuit te schransen.
Kermis mogen we niet meer vieren
Wie '1 Palet voert niet rentenieren.
Die mag zich op een snee verblijden
En moet een ree-bout steeds vermijden.
Ad libitum zal hij steeds leven
En geen S(teek) om goede vormen geven.
C is de grondtoon waar de muziek om moet
[draaien
hè of hé zal onze stemming verraaien.
Een els gebruikt men om te prikken
Voor een cent kan men zoveel niet bikken.
i Een orgel brengt de muziek van de stegen
In een ulster kan je er lekker goed tegen.
Een rustbed, dat is een bed om te rusten
'k Geloof niet dat z' in Aalsmeer nu nog
[aardbeien lusten.
De notering van suiker, van koffie en ponden
Die heeft men op Teteringen's beurs nooit
[gevonden.
En uit al die onzin, daar komt nu tot stand,
Abonneert U op de Eerste Heemsteedsche
[Courant.
ABA
H R A
SEN
BURG
N D E R
C I E T
O
RAD
BENE
DONGE
VEURNE
BEWAKER
N O
A
TEER I
A L S M E
S
L
C
I
T
Door JOHN
Het mistte die avond zwaar, toen Henry
Fielding, de jonge talentvolle portretschilder, de
kleine Yvonne ontmoette. Juister gezegd: hij
was tegen haar opgebotst, toen haar kleine
figuur plotseling in de mist opdook. Bijna was
zij gevallen, maar Henry had haastig zijn arm
om haar heengeslagen en haar zodoende voor
een pijnlijke val behoed. Hij had een kleine
bestraffende preek gehouden over jonge meis
jes, die zich tijdens een zo zware mist op
straat waagden en zij had zijn woorden nu en
dan met een grappige opmerking, met Franse
tongval, onderbroken. Henry wilde 't meisje
thuis brengen, maar daar wilde zij niets van
weten. Hij mocht haar wel een paar straten
vergezellen en eindelijk had zij afscheid willen
nemen. Maar hij had haar niet laten gaan. Zijn
kunstenaarsoog had hem doen ontdekken, dat
het meisje van een bijna klassieke schoonheid
was. Of zij enige tijd voor hem wilde poseren?
had hij met smekende stem gevraagd.
Nadat zij zich aan elkaar voorgesteld hadden,
vertelde Yvonne, dat zij door omstandigheden
gedwongen, sedert drie maanden hier woonde,
dat zij op een atelier werkzaam was en dat
zij van dat inkomen in haar onderhoud en dat
van haar moeder moest voorzien.
Van zijn kant vertelde Henry, dat hij kunst
schilder was. Ik verdien met mijn penseel
precies genoeg om niet van honger om te
komen. Mijn lieve familie, zeer deftige en
achtenswaardige mensen, heeft dan ook het
hopeloze van mijn geval ingezien en me aan
mijn lot overgelaten. Maar ik wil en zal slagen.
En u kunt me daarbij helpen door voor mij te
willen poseren. U hebt slechts een naaister voor
te stellen, wier lief gelaat, fijn gevormde handen
en gratievolle houding haar goede afkomst ver
raden. U zult in een armoedige omgeving zitten,
ijverig bezig met verstelwerk, dat zich naast
li heeft opgehooptIk zie me al de laatste
hand leggen aan het doek, dat ik „Het
Naaistertje" noemen zal en waarmee ik naam
hoop te makenMaar zonder uw hulp zal
het niets wordenU behoeft niet alleen te
komen, laat uw moeder u vergezellen.
En in haar grappig taaltje had Yvonne ge
antwoord, dat zij tweemaal per week zou komen
poseren. En ze had er bijgevoegd: „U lijkt me
niet een van die mannen, die in staat zijn het
respect tegenover een vrouw te verliezen.
Waar woont u?"
Na enige maanden van harde arbeid, had
Henry Fielding het schilderij voltooid. En met
een gerust hart, stuurde hij het doek in naar
HALLOWAY.
de jaarlijkse expositie van jonge kunstenaars.
De jonge schilder had voor zijn model een
grote liefde opgevat. Maar bij elke samenkomst
had hij zich tot een min of meer conventionele
houding gedwongen, terwijl Yvonne van haar
kant niet verder ging dan het maken van de
wederzijdse afspraak, elkaar bij de voornaam
te noemen. De laatste dag van hun samenzijn
had Henry haar van zijn liefde gesproken en
hij was de gelukkigste man ter wereld toen zij
hem zijn kus teruggaf.
De dag, volgend op die van de officiële
opening der expositie, was Henry's eerste werk
naar het ochtendblad te grijpen om te zien,
wat Mr. Newton, de gevreesde kunstcriticus,
ditmaal aan critische opmerkingen ten beste had
gegeven. Niet zodra had hij gevonden, wat hij
zocht, of zijn blik werd als door een magneet
aangetrokken door de volgende passage, in het
midden van het verslag. „Het beste werk van
deze expositie," zo las hij, „is ongetwijfeld het
doek „Het Naaistertje". Henry Fielding heeft
hiermede een in menig opzicht merkwaardig
schilderij geleverd, waarvoor de lieftallige doch
ter van de gravin De Beaucourt als model ge
diend heeft."
Het blad ontglipte Henry's handen. De kamer
draaide om hem heen. Zij, Yvonnede
dochter van een Franse gravin? Onmogelijk!
Die Newton had zich vergist.
Juist wilde hij het blad weer opnemen om te
zien of zijn verbeelding hem geen parten had
gespeeld, toen Yvonne aangediend werd. Enige
ogenblikken later trad het meisje de kamer
binnen. Henry overhandigde haar zwijgend de
courant.
„Ik heb 't al gelezen, Henry," bekende Yvonne
blozend. „Ik had je alles al lang moeten ver
tellen. Toen je me die avond ontmoette, speldde
ik je op de mouw, dat ik 'n ateliermeisje was.
Ik heb er nu werkelijk spijt van. Eergisteren
is mama uit Parijs overgekomen en ik heb haar
toen alles verteld. Eerst was zij woedend;
daarna wilde zij met alle geweld het doek zien.
Zij vindt het schitterend en wil het kopen
Ik zou er een flinke prijs voor vragen."
„Ik zal je advies opvolgen," zei Henry, terwijl
hij het meisje vast in de ogen keek. „Je moogt
me brutaal vinden, maar je mama kan het
schilderij alleen krijgen op voorwaarde, dat zij
mij het origineel afstaat. Ik behoor tot een der
eerste families, dus dat zal wel geen bezwaar
opleveren. Alleen hoop ik vurig dat het hartje
van zeker gravinnetje even warm voor mij
klopt, als dat van het ateliermeisje."
„Hoe zou het anders kunnen," antwoordde
Yvonne, en zij hief haar gezichtje naar hem op.
Geen dienstboden, doch een sterk huiselijk leven.
Een land in een overgangstijd.
Door ELINE D'ORIOTTE.
Zuid-Australië is een merkwaardig land, in
zoverre, uat men er geen inboorlingen aantrett,
terwijl oe oiaiiKen niet bezeten zijn uoor de
rtineuKaanse geiuKoons, door ae enige begeerte,
om zo gauw mogelijk rijk te zijn. in Australië
neen men nog tiju; het land ontwikkelt zich
voorlopig nog slechts langzaam in ae richting
van oe economische vernouuingen, aie tegen-
wooraig in bijna aue anaere lanuen heersen. Lie
Australische vrouw begint dan ook slechts een
mouerne vrouw te woraen. Unaanks haar ont
wikkeling maakt eigenlijk alleen haar auto haar
moaern. in Australië vindt men n.l. op elke zes
blanken een auto; in welgestelde gezinnen ziet
men vaak, aat er een tweede wordt gekocht,
speciaal voor het gebruik van de vrouw, terwijl
ae man de oude auto bhjtt gebruiken. De be
lasting is met hoog, een uiterst eenvoudige
piankenschuur kan reeds dienst doen als garage.
ais de mensen s z.ondags naar de kerk gaan,
ziet men een bonte auto-parade. Maar wat uit
stapt, is niet zo elegant. De vrouwen dragen
rokken, die tot op de voeten reiken, ingesnoerde
njtjes met een kort schootje en platte, grote
hoeden. Deze oude kleederdracht handhaaft zich
even hardnekkig als het gebruik, dat in de kerk
de vrouwen aan de ene kant zitten en de man
nen aan de andere kant, elke groep met de
kinderen vóór zich.
De inboorlingen hebben zich in de binnen
landen teruggetrokken, zodat men van hun ge
woonten weinig bemerkt. Zij behoren, merk
waardig genoeg, tot een zuiver Arisch ras, al
hebben zij een donkere huidskleur. Ze zijn groot
en slank van gestalte, terwijl het haar bijna
blond is. Ze wonen in reservaten, evenals de
Indianen in sommige streken der Verenigde
btaten. Velen werken ook op de farms. In Noord-
Australië zijn er echter nog stammen, die evenals
hun voorouders in het oerwoud leven.
De Europese vrouwen op de farms leiden een
leven, zoals men buiten deze bevolkingsgroep
wellicht nergens ter wereld aantreft. Er zijn in
de binnenlanden van Australië streken, waar het
jaren achtereen niet regent. De farmer rekent
hierop. Als er enige jaren goede oogsten zijn ge
weest, verdient lnj véél geld, doch hij weet, dat
dit niet zo kan blijven en dat hij zich spoedig
weer temidden van een woestijn zal bevinden,
wanneer de regen uitblijft. Het is niet zo'n zeld
zaamheid, dat een farmersgezin na langdurige
strijd toch de farm verlaat en weer naar het
Zuiden trekt. Als de vreemdeling bij zulk een
boerderij ot zelfs een verlaten dorp komt, komt
hij diep onder de indruk van de ellende, die zij
symboliseren. Vooral voor de farmersvrouw is
ueze ellende groot. Na eerst al haar toekomst
dromen te hebben begraven, moet zij in ae
wijngaarden van het Zuiden druiven plukken
voor rekening van anderen. Daarmee verdient
zij riü shilling per week en zij mag dan nog blij
zijn, want ook Australië heeft zéér te lijden van
de werkloosheid.
De farmersvrouwen in het Zuiden zijn er beter
aiTn toe. Deze streken worden kunstmatig be-
vloeid; men heeft er bijna regelmatig goede
oogsten en deze vrouwen leiden het aangename
leven, dat de echtgenote van een rijken groot
grondbezitter overal ter wereld ten deel valt.
Over het algemeen is de Australische vrouw
echter een stadsmens. Zij wordt aangetrokken
door de moderne amusementen en de rijke
farmers hebben dan ook een huis in de stad, wel
niet bijzonder comfortabel, maar voor een
weekend toch ruim voldoende. Als regel heeft
het één stookplaats in de huiskamer en verder
drie slaapkamers, een badkamer, een keuken en
een garage. De kinderen slapen het gehele jaar
op een waranda, ook in de winter, die wel niet
bijzonder streng is, doch vaak koude nachten
brengt. Elk huis is aan alle zijden omgeven door
een grote tuin, zodat de steden zéér uitgestrekt
zijn.
De grote moeilijkheid in het leven van de
Australische huisvrouw is het feit, dat zij het in
het huishouden zonder hulp moet stellen, ten
minste in de stad. Op het platteland heeft zij
inheems personeel. Een Europese dienstbode kan
men alleen krijgen in de grootste steden, waar
een menigte van amusementen te vinden is. De
Engelse regering geeft aan meisjes en vrouwen,
die in Australië haar brood als huishoudster
willen verdienen dan ook evengoed een vrije
overtocht als meisjes, die zich daarheen begeven
om te trouwen.
Doordat er practisch geen dienstboden zijn,
doen ook de mannen veel in het huishouden.
De vrouwen zijn zeer huiselijk en zelfs de on-
getrouwden oefenen zelden een zelfstandig
beroep uit. Hierin zijn de Australische vrouwen
dus volkomen het tegengestelde van de Ameri
kaanse. Zij gaan geheel op in haar huishouden
en hebben zelfs als zij uitgaan nog een hand
werk bij zich. Voor politiek interesseren zij zich
niet en intellectualistisch zijn zij evenmin als de
Australische mannen. Dat komt, omdat ook de
man, al heeft hij zelfs een academische graad,
in zijn vrije tijd tamelijk veel in het huis moet
doen, wanneer er niet een paar grote dochters
in het gezin zijn.
Men heeft bij dit alles het gevoel, dat dit
primitieve en tegelijk moderne land met zijn
hoge lonen en zijn korte werkuren voor een
grote verandering staat. Hoe kan het concur
reren met het vlijtige, weinig eisende gele ras,
waarmee het betrekkelijk in zo nabij contact
staat? Op de eilandenwereld ten Noorden van
Australië is de handel reeds grotendeels in hun
handen. Voeg hierbij, dat het in Australië vol
komen ingeburgerde socialisme zich het meest
uit in de gelijkheid van alle mensen en zijn
belemmerende invloed zelfs in het huishouden
doet gevoelen. Een Australische vrouw durft
haar bediende eenvoudig niet te zeggen, dat hij
de schoenen moet poetsen; hij zou het waar
schijnlijk niet doen ook.- Over het algemeen
heeft de Australiër het bevelen verleerd; alles
wat hij wenst, kleedt hij in de vorm van een
verzoek.
De schoolopleiding van de Australische meisjes
is grondiger en praktischer dan in véle Europese
VLOTTE HUISJAPON.
Nos. 1375
Dit model van bedrukte stof is gemak
kelijk te maken en valt toch goed, mits de
naadjes voor en achter bij de taille op de
juiste wijze worden aangebracht. De af
beelding toont de verschillende deelen
(met voeringkraag), wanneer men de
japon met korte aange
knipte mouwtjes maakt
Dit is voor den winter
minder geschikt, van
daar dat wij thans 't
knippatroon verkrijg
baar stellen met korte
mouwen (volgens het
plaatje) of met lange
mouwen, al naar men
verkiest. Ze zijn te krij
gen in alle maten, en
kosten f 0.58.
SÉ
1575
1575
EEN MODEBLAD KOSTELOOS.
De dames, die ons haar ingenomenheid
betuigden met de toezending van het uit
gebreide herfstnummer van „Het Practisch
Modeblad", zeggen wij hierbij dank. Een
beperkt aantal nummers van dit voortref
felijke blad is nog verkrijgbaar bij onze
moderedactrice, Muzenstraat 5b, Den Haag
die het U gaarne kosteloos tegen inzen
ling van 10 ct. porto toezendt. U kunt het
modeblad nog heden aanvragen (ook per
giro door storting van 10 ct. op postreke-
ing 191919).
GOEDF. KNIPPATRONEN,
Patronen kunnen pei briel aangevraagd worden
iet bijsluiting van 0.58 tn postzegels aan de
doderedactrice van dit blad. Roelofsstraat 109
e 's-Gravenhage.
De patronen worden U tegelijk met een num
mer van ons nieuwe Modeblad, waarin ongeveei
50 modellen zijn a'geheeld. toegezonden. Denkl
U er vooral aan, de luiste maat en bet nummer
op te geven.
landen. Gratis bezoeken zij de instituten, die
door eersterangs leerkrachten worden geleid. De
sport neemt op het leerplan een grote plaats in.
De leerlingen worden in sportafdelingen ver
deeld, die weer onder leiding staan van oudere
leerlingen. Bij de sportwedstrijden begint verder
elke groep met een aantal plus- of minuspunten,
die worden toegekend al naar gelang van de
cijfers, die de leden der groep voor de weten
schappelijke vakken en voor haar gedrag heb
ben gekregen. Deze originele regeling heeft
natuurlijk een zeer goede invloed op de discipline
en de leerijver.
's Zaterdags zijn de scholen gesloten, terwijl
de fabrieken of niet, of slechts enkele uren
werken. Het weekend speelt dan ook een grote
rol. Zaterdag gaat reeds het hele gezin met de
auto die ook de arbeiders bezitten naar
buiten om daar de tijd door te brengen. Natuur
lijk komt deze gewoonte het gezinsleven zeer
ten goede. Terwijl aan de ene kant het leven
der Australische vrouw dus het nuchterste is,
wat wij ons kunnen voorstellen, is zij aan de
andere kant werkelijk de moeder van een
nieuwe, wellicht gelukkiger generatie, waarvoor
zij slechts de bodem helpt voor te bereiden.
ONZE KEUKEN.
Wat eten wij deze week?
Zondag: Groentensoep, Wiener Schnitzel,
Snijbonen, Aardappelen, Charlotte Russe.
Maandag: Runder-blinde vinken, Andijvie,
Aardappelen, Pruimen met custardsaus.
Dinsdag: Nasi Gorèng, Vruchtensla.
Woensdag: Varkenshaas, Bloemkool, Aard
appelpuree, Citroen-crême.
Donderdag: Koud vlees, Princessebonen,
Aardappelen, Evenveeltjes.
Vrijdag: Gestoofde paling, Kropsla, Aard
appelen, Beschuit met bessensap.
Zaterdag: Roereieren met ham, Spinazie,
Aardappelen, Tomaten en vruchten.
RUNDER BLINDE VINKEN.
5 runderlapjes van 1 ons, 5 plakken mager
spek, 5 augurkjes, peper, zout, boter, delfrite,
1 tomaat.
We wassen de lapjes, drogen ze af en be
strooien ze met zout en peper, leggen op elk
lapje een plak spek en een augurk, rollen ze op
en binden- ze stevig vast met een dun touw of
stevig garen. We maken de delfrite heet, wente
len de rolletjes om en om in het vet en bakken
ze rondom mooi bruin, voegen de aan plakken
gesneden tomaat en een stukje boter bij en als
de tomaat ook goed doorgebakken is, voegen
we een paar kopjes heet water bij het vlees,
laten de jus flink opbruisen, voegen nog wat
water bij en laten de rolletjes nog een uur op
een kleine pit met gesloten deksel stoven. Voor
het opdoen worden de touwtjes voorzichtig ver
wijderd en de jus gezeefd.
NOG TOT 30 NOVEMBER A.S. ONTVANGT U TEGEN INLEVERING
VAN 60 VOORZIJDEN VAN PRESTO PAKJES AAN ONS ADRES TE
AMERSFOORT GRATIS EEN PRACTISCH GESCHENK
tJbaJ&cudsU utenA
tkxAt V <jp$cfuunA
