'N PUIKE VOEDING
Voor
van
VOOR DE VROUW
GEBR.
HEENK
00STER
Is U reet
r
DE RIJKE HOTELGAST
ZONNEBADEN
Mevrou
j-'-Ji::.
Sr
FILMNIEUWS
BRUiDSKRANS EN -SLUIER.
Confiserie Moderne
G. J. A. Werner
RAADHUISSTRAAT 4,
TELEFOON 28089
Heerlij'ke Slagroomtruffels
30 cent per ons.
WENKEN
Voorzichtigheid geboden
L. CORSTEN izn.
BOEKBESPREKING
geldersche
zandv.laan
Extra kwal
OPENINGSWEDS
2de PINKS1
SPRINT
BEN VAN DIJK
Haarlem 1936
candidaat 1936.
ZIET I
SAPPIGE
VAN HET
Malsche
Casselei
GR.H0UT5TR
GPAMOFC
schoenen!»
A
6
DE EERSTE HEEMSTEEDSCHE COURANT
13 MEI 1937 No. 18
13 MEI 1937
John was hoteljongen, en volgens de een
parige mening van den directeur, maitre
d'hötel, secretaris, oberkellner, niet een van
de slimste. Alleen de portier zei, dat de jongen
niet dom was, hij zou er wel komen.
„Leer goed talen", raadde hij hem, „en houd
je ogen open, zodat je ook op een andere manier
wat leert."
En John leerde talen en lette goed op. Een
grobt hotel is al een wereld op zichzelf. Gasten
uit alle landen komen in en uit. Het meest
imponeerden hem de Amerikanen, ze traden
zo sterk en zelfbewust op. Zoals Mr. Shadwell
uit Chicago, die sedert enige dagen twee luxu
euze kamers op de eerste verdieping bewoonde.
Vreselijk rijk moest hij zijn. Hem groette John
bijzonder diep. Misschien dat Mr. Shadwell
zich zijner herinnerde, wanneer hij hem eens
later in Chicago ontmoette. Want naar Chicago
wilde hij natuurlijk ook.
„Hedaar, jongen!" Hij schrok, rukte zijn
muts af. Mr. Shadwell stond voor hem, klaar
om uit te gaan. „Loop vlug naar de sigaren
winkel hiernaast. Haal sigaretten. Grote doos.
Hier is geld! Twintig dollar! Je moet wisselen!"
De Amerikaan sprak hakkelend. Hij gaf den
jongen een bankbiljet van twintig dollar.
„Heb je het begrepen?"
„Ja zeker, Mr. Shadwell!" antwoordde John
vol ijver en maakte een keurige buiging.
Toen hij in de sigarenwinkel bij het betalen
van de sigaretten het bankbiljet op de toon
bank legde, vroeg de verkooper,of hij geen
ander geld had, en toen John ontkende, bekeek
hij het biljet wantrouwend en liet het zijn
eveneens in de winkel aanwezigen chef zien.
En deze nam een loupe, bekeek het daardoor,
schudde het hoofd en vroeg John, wie hem
zond, het hotel of een der gasten.
„Een Amerikaan! Een rijke Amerikaan!"
Toen ging de sigarenhandelaar naar de
telefoon en belde het hotel op.
John trilde van ongeduld. Mr. Shadwell
wachtte, en nu deze omslachtige handelingen.
„Een vals bankbiljet van twintig dollar,"
hoorde hij den telefonerende zeggen, „het is
beslist vals!"
Johns ongeduld steeg tot woede.
„Het spijt me erg", sprak de handelaar
verder in de telefoon, „maar «de politie verlangt
directe aangifte."
John greep naar de doos sigaretten. „Mr.
Shadwell zal u wel laten zien, wat echt is en
wat vals", zei hij verontwaardigd. „Ik zal
hem alles vertellen, en hij zal zelf komen!"
En reeds was hij de winkel uit.
Hij liep den Amerikaan, die hem tegemoet
kwam, bijna omver, stond stijf vertelde
met veel omhaal, wat hem met het bankbiljet
overkomen was dat het vals was en dat men
de politie wilde waarschuwen. „Maar hier
zijn de sigaretten! Die heb ik maar dadelijk
meegebracht
Mr. Shadwell scheen de doos niet te zien.
„Het is goed", zei hij, „ik zal het zaakje per
soonlijk in orde brengen."
Maar hij ging niet de winkel binnen, maar
wenkte een taxi. „Naar het station!" hoorde
John hem zeggen bij het instappen.
De jongen keek toe, overlegde.
En toen Mr. Shadwell in zijn auto wegreed,
sprong de hoteljongen in een andere wagen.
„Naar het station, blijf achter de auto daar
voor ons!" beval hij. En de chauffeur, die het
hoteluniform herkende, gehoorzaamde.
De Amerikaan trad vlug de stationshal
binnen, liep naar het loket, kocht een kaartje.
De tijden van aankomst en vertrek der
D-treinen kende John uit het hoofd. Binnen
twaalf minuten ging er een weg.
Wat te doen Zou hij naar het hotel telefo
neren, vertellen, vragen Er was te
weinig tijd voor. Zou hij Mr. Shadwell tegen
houden met de vraag: „Waarom reist u zo
opeens af, zonder uw bagage mee te nemen,
zonder uw hotelrekening té betalen?"
Toen zag hij een bejaarden heer in het mensen -
gewoel opduiken, die hem bekend voorkwam.
Hij had nu en dan het hotel bezocht. Had tie
portier niet gezegd, dat hij een rechercheur
was Zou hij dien om raad vragen
De heer hoorde hem oplettend aan, klopte
hem „oen op de schouder en zei vaderlijk:
„Wijs me Mr. Shadwell aan! Ik wil hem eens
goed bekijken."
De volgende dag s„ond John voor zijn
directeur.
„Je hebt wel eigenmach tiger gehandeld, dan
je eigenlijk mocht", zei hij, „maar ik zal je
daarom niet bestraffen. Het was in elk geval
van onschatbare waarde, dat je de aanhouding
van dezen internationalen oplichter en bank-
biljettenvervalser hebt bewerkt. Do beloning,
die ik je hierbij geef, zij voor jou een aansporing,
om ook in de toekomst je plichten goed en
getrouw te vervullen."
De maitre d'hqtel, de secretaris, de ober
kellner vonden nu ook, dat John toch niet zo
dom was, als ze gedacht hadden, en de portier
prees hem: „Heb je er niet slecht van af ge
bracht. Zult nog veel te doen hebben, want
de wereld-is vol van oplichters en misdadigers
en het leven een wedloop met hindernissen,
maar wie een hoofd heeft als jij, die hoeft
daarvoor niet bang te zijn!" Slechts de
liftjongen was van mening, dat John alleen
maar geluk gehad had, en als hij in diens
plaats geweest was, zou hij den vervalser ook
doorzien en achter de tralies gebracht hebben.
Maar dat kan iedereen later wel zeggen
Ik kan niet begrijpen, waarom de |ansens al hun Wjjk aan Zee met zijn „roo|ijk vertier
tijd verspillen met te redetwisten of zij hun
vacantie zullen doorbrengen in
in Noordwijk met zijn chique badgasten
in Zandvoort met zijn sportieve bezoekers
Q
Kijkduin, waar men heerlijk kan baden in Scheveningen met zijn aantrekkelijke speelzaal
in een of andere badplaats met een rotsig natuur- wanneer zij slechts een stukje zand noodig hebben
tafreel, Qm uit te rusten.
JOCKEY'S ZIJN BIJGELOVIG!
Jockeys zijn een bijgelovig volkje! Zij vormen
een heel apart wereldje, dat zijn eigen zeden en
gebruiken heeft. Een jockey zal zich nooit kort
vóór een wedstrijd laten fotograferen; dit zou
naar zijn mening ongeluk aanbrengen. Hij zal
nimmer aan een anderen jockey een veiligheids
speld uitlenen, of er een te leen vragen. Nooit
zal hij iets van het costuum van een anderen
jockey aantrekken, maar wèl daarentegen lenen
de jockeys bij voorkeur zwepen, of andere lede
ren verbruiksvoorwerpen van elkander, want dat
brengt geluk! Voor de aanvang van de race ziet
men vaak jockeys elkanders zadel strelen, ook
dit moet van bijzondere waarde zijn! Voorts
hebben zij er grote voorliefde voor, om kreupele
of mismaakte mensen op de rennen uit te nodi
gen als hun gast. Zij zorgen er voor, dat deze
gasten extra mooie plaatsen krijgen en dat hun
verversingen worden aangeboden. Daarmee be
ogen zij eveneens, Fortuna gunstig te stemmen.
Deze bijzonderheden zijn ontdekt-door Warner
Oland, die veel studie van dit onderwerp ge
maakt heeft, toen hij de hoofdrol vervulde in de
Foxfilm „Charlie Chan op de Renbaan".
DESKUNDIG ADVIES.
De nieuwe Fox-film „Charlie Chan op de Ren
baan" is, zoals de titel reeds aangeeft
natuurlijk een rolprent, die zich in hoofdzaak
bezig houdt met de paardensport.
Het ligt voor de hand, dat deze) film in alle
opzichten een zuiver en juist beeld moest geven
van het milieu, dat men heeft uitgekozen, zodat
ook de insiders in de wereld der paardenraces
zouden moeten erkennen, dat alles precies met
de werkelijkheid overeenstemt
Teneinde dit resultaat te bereiken, heeft de
20th Century-Foxfilm als adviseur den beroem
den Amerikaansen jockey Monroe Liebgold in
dienst genomen, die van aanvang tót einde toe
zicht gehouden heeft. In de aanvang hadden de
producenten bijna spijt, dat zij tot deze maat
regel waren overgegaan. Want Mr. Liebgold
keurde letterlijk alles af, wat de regisseur, H.
Bruce Humberstone, had gearrangeerd. Maar
de feiten stelden dezen deskundige in het gelijk:
de 'film, die tot stand gekomen is, toont een
echtheid, die elke paardenkenner verrukt.
Monroe Liebgold heeft overigens een eerbied
wekkende staat van dienst: hij heeft tot dusver
210 races gewonnen! En éénmaal won hij vier
wedstrijden op één dag, hetgeen tevoren nimmer
is voorgekomen en ook nadien nooit meer ge
presenteerd!
De meeste bruidjes zullen gaarne in bruids
toilet met sluier trouwen en het is een eigen
aardig verschijnsel, dat ieder vrouwenhart ver
tederd wordt bij het zien van een bruid. Is het
omdat de gedachten terug gaan, vele jaren
terug wellicht en de herinnering boven komt
aan een der grootste dagen in het vrouwen
leven. Zeker is, dat de meeste jonge vrouwen
vóór zij de dag der dagen hebben beleefd, de
trouwdag, nog niet zo héél veel weten van de
moeilijkheden, die het leven soms met zich
brengt. Veel liefs, maar daarnevens ook veel
leed en zorgen, doch ondanks alles is het zo
heerlijk om tezamen met den uitverkorene alle
moeilijkheden trachten te overwinnen.
Toch behoren krans en sluier nog niet tot het
verleden. Enige tijd lang heeft men het „antiek"
gevonden om met een sluier te trouwen, doch
thans komt men er weer meer en meer toe,, al
domineert ook hier de practische kant en wordt
een witte japon van soepele wollen stof in
plaats van zijde gedragen. Wij spreken van de
practische kant, omdat stoffen niet alleen bil
lijker in aanschaffen zijn, doch ook met meer
succes geverfd kunnen worden, hetgeen met
kunstzijde niet altijd het geval is.
De wijze van opspelden van de sluier is aan
mode onderhevig, nu eens ziet men deze voor
het gelaat, dan weer alleen aan de rugzijde,
terwijl de lengte ook zeer verschillend is. In
vroeger jaren werd de sluier nagenoeg bij wijze
van ovale kap op het hoofd gelegd, hetgeen
trouwens het beste overeen kwam met de zware
vlechten en wrongen, die het hoofd bedekken.
Nu weer wordt de sluier als een Russische
diadeem opgestoken en de oranjebloesem wordt
er gracieus tussen ingewerkt. De sluier moet het
bruidje evenwel flatteren, zodat er geen be
paalde vorm is 'aan te nemen, nu eens zal hij
op de ene, dan weer de andere wijze opgespeld
dienen te worden. Die taak zal aan den kapper
of kapster moeten worden overgelaten.
TfTTTV i Meubelen
1 Ull\ jParaso|s
Koopt men bij
Groote Houtstraat 99
Haarlem
vervaardigen, dromen van een toekomst, waarin
zij ook eenmaal als gelukkige bruid een sluier
zullen dragen
Een tijdlang heeft men in plaats van tulle
chiffon gedragen, dat in fijne plissé's als een
kapje om het hoofd werd gelegd en in Frankrijk
ziet men uitsluitend bruidssluiers van chiffon
en georgette.
Bij de sluier behoren ook kransjes of bloe
men, touffes en de oranjebloesem heeft de
mirten verdrongen. In Engeland draagt de
bruid oranjebloesem, doch niet minder vaak
zacht gekleurde rozen en fijne takjes groen,
terwijl men in Duitsland vrijwel algemeen
mirten is blijven dragen.
Vele gebruiken en legenden bestaan over de
bruidskrans en reeds in de vierde eeuw werd
de sluier gedragen, zij het dan ook op geheel
andere wijze dan thans.
Onze tegenwoordige bruidjes zouden wel zeer
verwonderd opkijken als men haar een sluier uit
de middeleeuwen zou. aanbieden, want deze
waren geruime tija Rood was de kleur
der bedeesdheid en iedere bruid moest kuis en
bedeesd zijn. De rode sluiers hebben slechts
korte tijd bestaan en zijn reeds spoedig na hun
opkomst vervangen door witte. In de musea
kan men de mooiste exemplaren zien, pracht
stukken van kantwerk, waaraan generaties ge
werkt hebben.
Koninginnen hebben veelal de mooiste tulle
sluiers van haar onderdanen ten geschenke
ontvangen, waarop vele vrouwenhanden de
kunstigste kantwerken uitvoerden.
Wellicht herinnert men zich nog de sluier van
de hertogin van Kent, waaraan vier maanden
aaneen meer dan honderd vrouwenhanden
werkten en geen enkele steek met de machine
gedaan mocht worden.
Vele tuileweverijen heeft men o.a. in Duits
land (Vogtland) en wie weet hoeveel jonge
vrouwen, die aan haar weefstoel de witte tulle
Indien inkt is gemorst op een vloerkleed,
neemt men deze eerst zooveel mogelijk op met
vloeipapier, daarna wordt de plek dik met zout
ingewreven, hetgeen men herhaalt totdat alle
inkt in het zout is ingetrokken, daarna flink
uitborstelen.
Om tabakslucht uit een kamer te verdrijven,
doet men enkele kristalletjes ammonia in een
glazen jampotje, voegt er 3 a 4 druppels
lavendelolie bij en enige eetlepels kokend water,
waarna de kamer spoedig aangenaam zal
ruiken.
Vlekken uit beklede stoelen zal men meestal
met benzine kunnen verwijderen, doch wanneer
zij veroorzaakt zijn door een of andere vloeistof,
die suiker bevat, dan is water met ammonia
en zeep het meest aan te bevelen.
Men denke bij het gebruiken van benzine
echter steeds aan het brandgevaar en houde
het van vuur en lichtjes verwijderd.
Bij kamerbeurten komen de verschillende
meubels in aanmerking voor een extra beurt.
Men bereikt de beste resultaten, indien men
het houtwerk eerst afneemt met. een uitge
wrongen zeemlap, die vooraf nat is gemaakt
in 3ll water en 1/4 azijn, daarna op de gewone
wijze met was boenen en flink nawrijven.
Piano's lean men steeds het beste afnemen
met een slechts even vochtige zeemlap.
Uit de allerbeste rogge
Wordt FUNKE'S ROGGEBROOD gemaakt.
Daardoor komt het dat dit baksel
Altijd overheerlijk smaakt
Hebt U nog geen proef genomen?
Zorg dan dat U 't heden doet.
Waar FUNKE'S ROGGEBROOD eens is
[gekomen
Daar bleef men klant voor goed.
(Let op den naam.)
Het klimaat in Nederland is velen van ons
niet naar de zin. In het voorjaar klagen we
over de koude en dan steunen we weer onder
de ondragelijke hitte. Ondragelijk? Neon, dat
behoeft de hitte niet te zijn, als men maar de
ons door de goedige moeder natuur aan ons
lichaam geschonken beschuttende middelen
benut en deze niet tegenwerkt.
Wat doen echter vjsle mensen, die over de
„ondragelijke" hitte zitten te zuchten? Een
wandeling door het park gaan ze maken.
Daar zetten ze zich met een ware heldenmoed
op een zonnige bank, jas, vest en vadersmoorder
aan, buigen het hoofd naar achteren, opdat
het gezicht door de zonnestralen flink bruin
zal worden gebrand; zo van tijd tot tijd ont
waken ze uit hun middagdutje in de verzen
gende zon om zich het opgezamelde zweet
van voorhoofd en hals te wissen. De damp,
die zich tussen huid en kleding ophoopt, kan
niet wegtrekken; er komt een dampverzadigde
luchtlaag te hangen, die iedere verdere af
koelende werking der transpiratie onmogelijk
maakt. Het gewichtigste punt voor een bad
kuur in een komkommertijd luidt daarom:
Vermijd de zon, wanneer men aangekleed is!
De door ops zo gewenste bruine teint haalt
men uitsluitend in het openluchtbad. Slechts
de lichte, poreuze badkleding waarborgt ons
dat alle middelen' die ons gegeven zijn om het
lichaam tegen oververhitting te behoeden, vrij
kunnen werken.
Op het ogenblik is menig geleerde niet goed
over het zonnebad te spreken. Nog kort geleden
heeft de geneesheer-directeur van een kanker
hospitaal zelfs vast kunnen stellen, dat bij
een zijner patiënten de huidkanker uitsluitend
aan overmatige' zonnestralen te wijten was.
Ook in de Weensche Psychiatrische Kliniek
heeft men opvallende samenhang gevonden
tussen aanvallen van beroerte bij betrekkelijk
jonge mensen pn het overdreven zonnebaden.
Dat vooral tuberculosen met het nemen van
zonnebaden voorzichtig moeten zijn, omdat
door de inwerking der ultraviolette stralen
oude haarden opnieuw kunnen worden aan
gestoken en bloedstortingen tengevolge kunnen
hebben, mag als algemeen bekend worden
verondersteld.
Hij, die gezond is van lijf en leden, behoeft
zich echter niet bang te laten maken, hoewel
dit geen vrijbrief is voor het gebruikelijke
urenlange in-de-zon-smoren. Niet alleen de
huid, maar ons geheel organisme moet zich
eerst geleidelijk aan het sterkere zonlicht
gewennen. De tot nu toe zoo raadselachtige
„voorjaarsziekte", is eigenlijk niets dan een
reactie op het zonlicht. In de winter is ons
lichaam de zon ontwend; de eerste zonne
stralen brengen daarom diep ingrijpende ver
anderingen in de samenstelling van ons bloed
teweeg. De voorjaarsziekte is dus een zonne-
ziokte. Men kan haar zelfs in het hartje van
de winter te voorschijn roepen, eenvoudig
door een ultraviolette bestraling. Om daaruit
do gevolgtrekking te maken, dat men nu
angstig de zon moet óntwijkenj is zeker ver
keerd. De mensch heeft de zon nodig. Slechts
mogen de zonneprikkels niet te bruusk zijn
wpt zo dikwijls gebeurt, wanneer men na het
kamerleven van de week de gehele Zondag
voor een zonnebad „benut" maar moet' men
geleidelijk laten inwerken. De eerste maal een
kwartier, daarna wat langer. Zo vermijdt men
ook het gevaar van zonnebrand en zonnesteek.
MODERNE MIDDAGJAPON.
Succespatroon 1940.'
Prijs 0.25 plus 0.05 voor adm.- en ver
zendkosten.
Deze japon kan gemaakt worden van dof
en glimmend satijn, waarbij het midden
stuk b.v. stof en de rest glimmend wordt
of omgekeerd. Aparter en tevens meer
sprekend is een combinatie van zwart en
turkois of een andere mooie kleur blauw,
waarmede de ceintuur tevens uitgevoerd
wordt. Men kan ook een tusschenstuk ne
men in bedrukte crêpe de chine, hetgeen
eveneens een aardig geheel geeft.
De hals heeft een smal kraagje (op
staand) en biedt een goede gelegenheid een
mooie clips of broche te dragen in antique
uitvoering.
Mouwen, die driekwart lang zijn, vor
men één geheel met bovenstuk. Voorbaan
uit één gedeelte, achterbaan twee deelen.
Ben. stof pl.m. 3.60 M. van 1 M. en 50
c.M. voor garneering.
Patronen in de maten 40 t/m. 40.
GOEDE KNIPPATRONEN.
Patronen kunnen per brief aangevraagd wor
den met bijsluiting van 0.58 in postzegels aan
de Moderedactrice, Roelofstraat 109, Den Haag.
Scheepmakersdijk35 -Haarlem - Tel. 14147
WASCH- EN STRIJK!NRICHTING
WAAR IS MENKO MINKEMA?
Dit is de naam van een nieuwe serie jeugd
boeken, uitgegeven door de Nederlandse Jeugd
bibliotheek te Helmond. Reeds zijn twee boeken
der serie verschenen; het eerste is getiteld:
„Hoe Menko over de brug kwam", het tweede:
„Menko als reclame-pop". Ieder boek bevat een
compleet verhaal, waarin als hoofdpersoon op
treedt Menko Minkema, een Hollandse jongen,"
die met zijn ouders op Nieuw-Guinea woonde,
maar voor zijn gezondheid naar Nederland
werd gezonden. Bij zijn oom en tante in Den
Haag voelt hij zich echter niet thuis en op een
kwade dag raakt hij aan 't zwerven. Die zwerf
tochten nu van Menko en de verschillende
avonturen, die hij beleeft, worden op spannende
wijze beschreven. Maar bij de beschrijving van
zijn tochten door Nederland wordt geen enkele
maal de naam van een stad of dorp genoemd;
wèl worden de verschillende steden zeer nauw
keurig beschreven. En de attractie van ieder
boek is dan de prijsvraag aan het slot: Waar is
Menko Minkema en welke weg heeft hij afge
legd?
Voor de oplossers van de prijsvragen wordt
telkens een serie aardige prijzen uitgeloofd, zo-
daTde boeken, èn om de inhoud èn om de prijs
vraag-attractie, wel aftrek zullen vinden.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij: Weyers, Balistraat 27,
een sjaal; Walet, Billitonstraat 10, twee dames
hoeden; C. Visser, Haemstedelaan 11, een
hondje; C. W. Gratama, Zandvoortschelaan 186,
een parapluie; Myttenaars, Jan van Goyenstraat
11, kindertasje met inhoud; D. Hoen, Zonne
bloemlaan 2, Aerdenhout, een zilveren armband;
Schoenwinkel Bata, Binnenweg, een doos met
vijlen; L. Maale, Bosb. Toussaintaan 5, een
gouden damesringetje; C. v. d. Putten, Molen-
werfslaan 44, een rozenkrans in etui; L. de
Visser, Oosterlaan 19, een gulden; P. de Vries;
Hillegommerdijk 318, Haarlemmermeer, een
hond D. H.; P. Verhoef, Raadhuisstraat 62,
dameshandschoen; IJtsma, Heerenweg 22, een
damestas met inhoud; Van Kan, Laan van
Blóemenhóvé, blauwe kinderoverall; Booms,
Balistraat 3, een karretje; Warmerdam, Iepen
laan 30, een Lipssleutel; T. Houtkamp, Golt-
siusstraat 9, Haarlem, een bascule; Van der
Wiel, Glipperweg 116, een hond; Kok van
Leeuwen, Crayenesterlaan 18, een vulpen;
Smit, Kruisweg 1130, Haarlemmermeer, een
hond; Bureau van Politie, Heemstede, wollen
handschoen en een ceintuur.
i
wenscht U
of
met de ham
den, dan bi
Delicatessenha
TEL. 10587
N GR.H0UT5
TEL. I 5 OH
HEEMSTEDE, RAADHUISS
Vraagt en dra
(als maatwerk
