De spreiding
der vacanties
NIC. GROENLAND
"burgerlijke stand"
HEEREN COSTUMES
toneel
MARION'S
GROTE AVONTUUR
~PREP1KBEÖIRTEN
Welke is de rijkste straat in
Antwerpen
2
DE EERSTE HEEMSTEEDSCHE COURANT
Gedipl. horlogemaker
Binnenweg 10 - Telef. 28429
ZONDAG 5 MEI.
Ned. Herv. Kerk, Wilhelminaplein.
V.m. 10 uur: Dr. Blaauw te Renkum.
Extra collecte voor Bi]/.. Frot. Scholen.
Kapel Nieuw-Vredenhof.
V.m. 10.30 uur: Ds. H. J. van Rooyen.
Extra collecte voor Bijz. Prot. Scholen.
Gereformeerde Kerk, Koediefslaan.
V.m. 10 uur: Ds. Dondorp.
N.m. 5 uur: Ds. v. d. Born.
(Zondag 14.)
3e extra collecte voor Kerk en Eredienst.
Camplaan.
V.m. 10 uur: Ds. v. d. Born.
N.m. 5 uur: Ds. Dondorp.
(Zondag 13.)
3e extra collecte voor Kerk en Eredienst.
Nederl. Protestantenbond.
V.m. 10.30 uur: Ds. P. H. Kapteijn, Herv. pred.
te Schagen.
(Met medewerking van het Dameskoor.)
Eglise Réformé Wallonne.
(Begijnhof.)
Dimanche 5 Mai.
Pas de Service,
a 9 h. 15: Ecöle du Dimanche.
GRAMOFOONPLATENCONCERT VAN DE
HEEMSTEEDSE RADIOCENTRALE.
(Des avonds van 78 uur).
Maandag 6 Mei 1940.
Sedan tnarsch, Groot Blaasorkest „Magyar
Melody", Louis Levy en zijn orkest Da geh'
ich in's Maxim, Herbert Ernst Groh Gold
Diggers of 1935, Reginald Dixon Frühlings-
glaube, Jo Vincent Zwischen Shanghai und
St. Pauli, Orkest o.l.v. E. Schneidewindt Kann
den Liebe Siinde sein, Adalbert Lutter en zijn
orkest üern hab' ich die Frau'n gekiiszt,
Herbert Ernst Groh Sweet Adeline, Reginald
Dixon Wiegenlied, Jo Vincent Ein Schiff-
lein fahrt nach Holland, Harmonica dansorkest
Man musz auch mal'nen Hupfer tun, Ork.
o.l.v. E. Schneidewindt Von der Puszta will
ich traumen, Adalbert Lutter en zijn orkest
Unter den Briicken von Köln, Harmonica dans
orkest Schupo marsch, Groot Blaasorkest.
Dinsdag 7 Mei.
Erzherzog Albrecht marsch, Muziek en Trom
melkorps „Swing, teacher, swing", Para
mount Theater Orkest Keep calling me
sweetheart, Joe Petersen Dixon Hits No. 16,
Reginald Dixon Seemannslos, Herbert Ernst
Groh „Sally, Irene and Mary", Paramount
Theater orkest Steh' ich in finstrer Mitter-
nacht, Herbert Ernst Groh Troikafahrt, Dans
orkest o.l.v. Eugen Wolff Saw a ship asai-
ling, Joe Petersen Nachtexpress nach War-
cVrni;,- Denisorkest Gli.V. Eugen XYTHM - - rrr-na
Holland tlans, Ramblers Dansorkest Immer
feste mitgemacht, Harmonica dansorkest Een
beetje rhytme in het alphabet, Ramblers Dans
orkest In Hamburg ist es schön, Harmonica
dansorkest --- Germania marsch, Muziek en
trommelkorps.
Woensdag 8 Mei.
Deutschmeister marsch, Militair orkest
Ramblers Radio Revue, Ramblers Dansorkest
Le bonheur n'est plus un rêve, Tino Rossi
Dixon Hits, Reginald Dixon Vesti la Giubbi,
Enrico Caruso Duze Mich, Harmonica orkest
M'Appari, Enrico Caruso Wind and
Waves, Jungherr's Acc. Band Tchi, Tchi,
Tino Rossi I can't dance, Nat Gonella his
Georgians Lustig woll'n wir sein, Harmonica
dansorkest My rhythm, Jungherr's Acc. Band
Bessie couldn't help it, Nat Gonella his
Georgians O du mein Oesterreich, Militair
orkest.
Donderdag 9 Mei.
Badenweiler marsch, Blaasorkest Es geht
nicht ohne Liebe, Eugen Wolff en zijn orkest
Venus on Earth, B. B. C. Wireless Chorus
Dixon Hits No. 15, Reginald Dixon Au bal
de l'amour, Tino Hossi Unrequired love, B.
B. C. Wireless Chorus Ich kenn' ein Haus in
Paris, Accordeon orkest Paris voici Paris,
Tino Rossi Ich kann an hiibschen Madels
nicht vorübergeh'n, Eugen Wolff en zijn orkest
-Mina, de rumba koningin, Ramblers Dans
orkest Drum seid heut' lustig, Harmonica
dansorkest De zingende muis, Ramblers
dansorkest Trink, mein Madel trink, Har
monica dansorkest Au der Wasserkant, Ac
cordeon orkest Unter Bayerns Rautenbanner,
Blaasorkest.
Vrijdag 10 Mei.
Prins Bernard mars, Harmonie orkest -
Gnadige Fran, wo war'n Sie Gestern, Willy
Forst Grillenhoehzeit, Will Glahe en zijn ork.
„Hello Blackpool", Jay Wilbur en zijn orkest
C'est aux iles d'amour, Tino Rossi Parade
of the tin soldiers, Reginald Dixon Horsey,
horsey, Ramblers dansorkest Tes Bras,
Tango orkest o.l.v. M. Melfi Bel Ami, Willy
Forst Tandelei, Will Glahe en zijn orkest
Pour tous, chante ma guitare, Tango orkest
o.l.v. M. Melfi El Danzon, Tino Rossi Co
lonel Bogey marsch, Reginald Dixon Steeple
chase, Ramblers Dansorkest Neerlandia pot
pourri, Harmonie orkest.
Zaterdag 11 Mei.
Marche du Ier Regiment, Militair orkest
J'attendrai, Rina Ketty Tango, du bist doch
mein Lieblingsmusik, Georges Boulanger en zijn
orkest Sleep, Ramblers Dansorkest Le
temps des cerises, Tino Rossi Dixon hits
No. 16, Reginald Dixon Whistle while you
work, Harry Roy en zijn orkest Ma guitare
qui chante, Stefano en zijn orkest Sombreros
and Mantillas, Rina Ketty Am schwarzen
Meer, Georges Boulanger en zijn orkest Big
apple, Ramblers dansorkest Reviens, Tino
Rossi With a smile and a song, Harry Roy
en zijn orkest On ouvre demain, Stefano en
zijn orkest Marche du 37me R. I., Militair
orkest.
Ondertrouwd: A. W. Fries en R. A. Pals;
W.A. de Heer en G. N. Soesman; G. L. Crietee
en J. A. Koster.
Getrouwd: T. van Keulen met B. Kuipers.
Bevallen: H. W. v. d. MeijWeijers d.; J. W.
SchutterKerkvliet d.
Overleden: A. Fabriek 70 jr.
GEÖ.OUOEGRACHT 52 TEL12762 HAARLEM
Keuze uiï 45 bekende merken, t
OEFENING LUCHTBESCHERMINGSDIENST.
Zaterdagmiddag kwam de tijding, dat een
bom met mosterdgas was ingeslagen op het
tcneijfi van opeiroaie werKen.f Hetr* was géluk
kig maar een loos alarm, alleen, er was mos
terdgas ergens neergegoten, om de oefening zo
volledig mogelijk te doen zijn.
Het eerst kwam de gasverkennersdienst, die
voor de moeilijke taak stond tussen de diverse
materialen, als stenen, buizen en balken de
plaats op te zoeken. Toen dit gelukt was, en
het terrein op de gebruikelijke wijze was af
gezet, kwam ook de ontsmettingsploeg in actie.
Een paard was, ook denkbeeldig natuurlijk, met
het mosterdgas besmet. Het terrein werd be
strooid met chloorkalk, het paard werd be
strooid met anti-mosterdgaspoeder, en toen
werden de slangen aangelegd om de in de om
geving staande wagens, het paard en de straat
af te spoelen en schoon te schrobben, terwijl de
besmette grond werd omgespit.
Na het frisse bad ging het paard weer naar
de stal en konden de verschillende deelneem
sters en deelnemers weer uit hun warme pakje
kruipen.
De oefening, die gehouden werd onder leiding
van Inspecteur A. Berentsen en Dr. W. L. Wolff,
mag als zeer geslaagd heten.
DéFILé VAN DE ARTILLERIE.
Ter gelegenheid van het 64-jarig bestaan.
Ter gelegenheid van het 64-jarig bestaan van
het regiment artillerie te Heemstede werd
Woensdagmorgen een défilé gehouden op het
Raadhuisplein.
Des avonds musiceerde aldaar het muziek
corps, terwijl de militaire autoriteiten door het
gemeentebestuur op het Raadhuis werden ont
vangen.
BRANDSTOFFENHANDEL
N. VAN BREEMEN Co.
Filiaal Julianalaan.
In de Julianalaan No. 6 heeft de brandstof-
fenhandel N. van Breemen Co. een filiaal
geopend, dat een keurige indruk maakt. In de
étalage liggen netjes gerangschikt de verschil
lende soorten kolen, zodat men daar een goed
overzicht van heeft. De ontvangkamer voor de
clientèle maakt een zeer verzorgde indruk en
heeft een apart cachet verkregen door de mo
derne, indirecte verlichting, geïnstalleerd door
den verlichtingsexpert Batike Bijl. Nergens
wordt het oog onaangenaam getroffen door hin
derlijke lichtpunten; deze zijn n.l. alle onzicht
baar aangebracht achter smaakvolle uitspringen
de lijsten, waardoor een bijzonder rustig geheel
is verkregen. Het effect is verrassend, en het
verwonderde ons dan ook niet, te vernemen, dat
de firma Van Breemen Co. over het bereikte
resultaat buitengewoon tevreden is.
PLUIMVEE-VERENIGING „DE EENDRACHT".
Op onderstaande nummers zijn de verschil
lende prijzen gevallen:
244 326 870 921 31 260
450 595 797 44 431 389 46
658 651 37 864 145 153 987
293 147 276 448 439 136
427 662 S03 28 971 653 849
171 175 486 629 239 514.
Engelsche Import Steeds voorhanden
^l/Q/i/7tlQuJ?07l tycm! HouTsm
TONEELVEREN. „NUT EN GENOEGEN".
De toneelvereniging „Nut en Genoegen" ein
digde Zaterdagavond haar seizoen met de op
voering van „de Erfenis van Rabourdin", van
Emile Zola, vertaald door Louis Landry.
Dit stuk is de geschiedenis van een oom, die
door de vele nichtjes en neven als zeer rijk be
schouwd wordt, en' dan ook echt als een suiker
oom door hen wordt behandeld. Alleen het
nichtje Charlotte is met de financiële toestand
op de hoogte, mede doordat oom ook haar
bruidschat "heeft opgemaakt aan fuifjes en
diners, om zo de schijn van rijk zijn te hand
haven.
Verwikkelingen'volop, strijd onderling, vooral
als oompje zogenaamd ernstig ziek is en zelfs
een ogenblik tot de doden moet behoren, ten
einde Charlotte de gelegenheid te geven geld
van de nichtjes los te krijgen, en zo haar bruid
schat weer te redden.
De talrijke aanwezigen in de zaal van Hotel
,,'t Wapen van Heemstede" hebben volop ge
noten van dit geestige en vol humor doorspekte
stuk, dat, hoewel misschien voor enkele mede
werkers iets boven hun krachten, vlot werd uit
gevoerd.
Wat betreft de damesrollen, mag op de eerste
plaats genoemd1 worden Mevr. M. Castien, die
de rol van Charlotte vervulde.
Hoewel ook de andere dames zeer verdienste
lijk speelden, was vooral zij het, die veel tot
het succes van de avond bijdroeg.
De heer J. Meijer had de niet gemakkelijke
rol van den ouden oom Rabourdin. Vooral in
het tweede bedrijf, als hij op commando van
Charlotte op sterven moet liggen, daverde de
ch in de zaal. X)e heer Lascaris als de 80-
jarige compagnonlblpef heel goed in de rol van
stokouden g'njsêfSra.
De bloemenhulde aari Mevr. Johanna Opdam,
die ook dit jaar weer de regie had, vond terecht
instemming bij het publiek, dat ook gul was met
applaus na ieder bedrijf.
Rest ons nog te melden, dat het kapwerk uit
stekend verzorgd was door den heer Steenman
en dat de avond besloten werd met een geani
meerd bal.
Juwelenverkoop in het café.
Door LODE DIRIEKX.
In de wereldsteden vindt men vaak straat
namen, welke symbolisch zijn. Zo is de Parijse
Rue de la Paix de straat van de luxe en wel
vaart, Wallstreet de straat der geldmagnaten,
Fleetstreet is de straat van de pers. E>e Ant
werpse Pelikaanstraat is de straat van de dia
manten.
Wanneer men in Antwerpen door deze vrij
nauwe, sombere straat met oude huizen loopt,
denkt men eerder aan een Oost-Europees ghetto
dan aan een buurt, waarin de zuiverste en duur
ste edelstenen worden behandeld. Men zou zeker
niet zeggen, dat meer dan driekwart van de ge
hele diamantenproductie der wereld door deze
straat gaat en toch: menige siersteen in de ring
van een Indischen maharadja en menige dure
steen in de broche van een voorname Londense
dame is afkomstig uit de beroemde Pelikaan
straat van Antwerpen!
„Vroeg of laat gaat
U toch met vacantie
- maar ga dan inder
daad vroeg of Iaat"
m. LS de ere-voorzitter der Algemene Neder-
M\ landse Vereniging voor Vreemdelingen
verkeer, de heer C. R. T. Baron Krayen-
hoff, zich voor een bepaald onderwerp interes
seert, is de zaak meteen reeds half gewonnen.
Hij ondersteunt een actie met heel zijn warme
sympthie, hij zet er zijn schouders onder om het
doel te bereiken en het kost hem geen moeite
twijfelaars te overtuigen. En als hij in een zaak
gelooft en er zijn krachten aan wil geven, dan
is het stellig een goede zaak voor land en volk!
Neem nu ons onderwerp: de betere verdee
ling der vacanties of wel de vacantie-spreiding,
en weet, dat baron Krayenhoff tot de ijverige
voorstanders ervan behoort, dan begrijpt men
tevens hoe het mogelijk was dat het denkbeeld
zo vlot ingang kon vinden. Maar niet alleen
voor de scholen wil men de nieuwe regeling zien
doorgevoerd, het stelsel werkt pas doeltreffend
als ook iedere vrijgezel of elkeen, die, gelijk dat
heet „uit de kinderen" is, zijn of haar vacantie
zoveel doenlijk buiten het hoofdseizoen neemt.
Of gelijk de nieuwe slagzin het zoo treffend
raak zegt: vroeg of laat gaat U tóch met vacan
tie, maar ga dan inderdaad vroeg of laat!
Wij vonden baron Krayenhoff dadelijk bereid
ons zijn standpunt ten deze nader toe te lich
ten. Want, gelijk wij schreven, hij is een even
geestdriftig als bekwaam pleitbezorger ten
dienste van de nieuwe vacantie-regeling. En
jeugdig, charmant, geestdriftig als steeds staat
hij ons dan ook te woord, natuurlijk niet stijf
en deftig achter een lessenaar in een groot en
grijs bureauvertrek gezeten wie zou zich
den zo juist afgetreden voorzitter der A.N.V.V.
aldus kunnen voorstellen? maar tussen twee
treinen in 's morgens vroeg reeds in het restau
rant van het Amsterdamse Centraal-Station.
„Een mooie regeling", zegt baron Krayenhoff
onmiddellijk, als wij het onderwerp van de dag
aan de orde stellen. En hij wijst er ons met
nadruk op, hoe zij ontworpen is, dank zij een
nauwe samenwerking van de A.N.V.V., de
A.N.W.B., Horecaf en de Nederlandse Spoor
wegen en met de volle medewerking van het
Departement van Onderwijs, „dat ons buiten
gewoon terwille is geweest". Maar met die rege
ling van de verschillende, thans wat aanvangs
datum betreft opeenvolgende schoolvacanties in
de diverse delen van het land, is men er nog
niet. Dat vormde de inzet, de eerste stap. De
genen, die geen schoolgaande kinderen hebben,
dienen nu eveneens hun vacanties anders te
regelen dan tot dusverre en deze zoveel mogelijk
in het voor- en naseizoen te nemen!
Op alleszins innemende en overtuigende wijze
zet onze zegsman dan de voordelen van die
vacanties in Mei en Juni of eind Augustus en
September uiteen en wie nog iets van aarzeling
op het punt van méédoen aan de nieuwe gang
van zaken gevoeld heeft, ziet al spoedig alleen
de grote voordelen en weet weldra zonder twij
fel, dat er géén nadelen zijn.
Mooie uitstapjes naar de mooiste plekjes in
Nederland, aldus de heer Krayenhoff. Meer
clan ooit is er, nu het zo moeilijk en vaak on
mogelijk is naar het buitenland te gaan, be
langstelling voor. De Nederlandse Spoorwegen,
de A.N.V.V., de Vereniging voor Vreemdelingen-
EEN INTERVIEW MET BARON KRAYENHOFF
verkeer en Horecaf doen alles om de mensen
tot reizen, tot vacanties in eigen land te bewegen.
Maar dan behoeft men er, als men zonder kin
deren op reis gaat, heus niet per sé in juli of
Augustus op uit te trekken. Men is immers als
Nederlander, want dat ligt zo in onze aard, tij
dens onze reizen in de eerste plaats op comfort
gesteld. Welnu, als men in Mei, in Juni en Sep
tember op reis gaat, dan zal er veel meer dan
in de volle zomermaanden gelegenheid zijn dat
comfort te verkrijgen; er is dan royaler hotel
ruimte beschikbaar, de tarieven zijn lager en
men kan beter bediend worden, hetgeen natuur
lijk tevens voor den hotelhouder van belang is,
want die geeft gaarne zo veel mogelijk service.
Een directeur van een der grootste hotels
aldus de heer Krayenhoff zeide mij juist: als
iedereen aan de nieuwe regeling wil meedoen,
zullen wij U en de andere initiatiefnemers dank
baar zijn. Want als het publiek in de hotels niet
goed bldiend wordt, moppert men.
Maar er zitten aan de zaak nog veel méér be
langrijke kanten.
Denk eens aan de Spoorwegen, zegt baron
Krayenhoff. Voor de Spoorwegen heeft de nieu
we regeling het voordeel, dat zij het publiek veel
beter kunnen vervoeren, vooral nu om militaire
redenen steeds 1/3 deel van het materieel ge
blokkeerd is en nu telkens zovele officieren en
manschappen als verlofgangers vervoerd moeten
worden.
Wie op reis gaat in Mei, Juni of September,
heeft het bij zijn fiets- of wandeltochten ook
lang zo warm niet als in de volle zomer, hij
vindt ruimschoots stilte en rust in de natuur,
nu de kinderen er geen grote drukte brengen
en.... schillen en dozen minder dan ooit het
aangenaam verpozen buiten bederven....
Alom in den lande is ook in September het
reizen een ongerepte vreugde. Zo weet ik, dat
Zeeland, inclusief Zeeuwsch-Vlaanderen, juist
in September zo machtig mooi is. En ook
in het licht van deze wetenschap moeten wij,
nu de schoolvacanties „geordend" zijn, allen vol
overtuiging en van harte medewerken het ge
hele verdelingsplan te doen slagen, wij moeten
er elk het onze toe bijdragen het verkeer in ons
land te bevorderen, nu we niet meer zoals vroe
ger overal heen kunnen vliegen. Het verkeer
bevorderen en tevens zonder opstoppingen
en opeenhopingen doen verlopen is een mooie
taak. We gaan wèl met vacantie, maar vroeg
óf laat.
Wie boekjes en kaarten wil hebben van overal
in ons land, kan bij de A.N.W.B., de A.N.V.V.
en de locale V.V.V.'s terecht, de Spoorwegen
verstrekken alle gewenste inlichtingen. Er is,
óók nog in September, zo véél in ons land te
genieten: de Vennen in Brabant, de Gelderse
lustoorden, Twente, neen, baron Krayen
hoff raakt er niet over uitgepraat, maar zijn
volgende conferentie roept hem; niettemin en
nog bij het afscheid herhaalt hij met klem zijn
advies: neem uw vacantie in Nederland in Mei,
begin Juni of September, niemand zal er spijt
van hebben en men bewijst er zowel zichzelf als
heel de gemeenschap een dienst mee, vroeg
of laat gaat U tóch met vacantie: dus waarom
niet vroeg óf Iaat?
De clubs der rijke handelaren.
Nog slechts enkele jaren geleden nam onze
Nederlandse hoofdstad de eerste plaats in op het
gebied van de diamanthandel. Thans is de Peli
kaanstraat de Nieuwe Achtergracht voor. Han
del wordt niet alleen meer gedreven op de beurs,
maar ook in de onaanzienlijkste straten en
stegen.
Tot de „Diamant Club van Antwerpen" be
hoort de aristocratie der Antwerpse diamant
handelaren. Niet iedereen, die in diamanten
handelt, kan zich bij de club aansluiten en
bovendien moet elk lid 5000 Belgische francs
per jaar als contributie betalen; de „Club van
Antwerpen" is wel degelijk een club: wie geen
lid is, heeft geen toegang tot de clublokalen,
waarin de zaken worden afgehandeld. De tweede
voorname diamantclub van Antwerpen is de
„Vereeniging". Zij telt 2500 leden, terwijl de
derde club is de „Beurs voor de Diamanthandel".
Juwelenverkoop in het café.
Hoe stelt u zich een groten diamanthandelaar
voor? Eigenaar van luxe-wagen, kleren met
Engelse coupe, grote Havana en ringen dragend
met stenen zo groot als duiveneieren? Neen,
zo ziet een diamanthandelaar er in Antwerpen
niet uit. De typische diamantman is een klein,
enigszins vooroverlopend en armzalig gekleed
heer, die men eerder zou houden voor een han
delaar in net gedragen kleren. Hij staat naast
een even armoedig uitziend collega, die hem
iets fonkelends, gewikkeld in vloeipapier, laat
zien.
In de Pelikaanstraat wemelt het van derge
lijke armelijk uitziende heertjes. Men vindt ze
vooral in de kleine, smoezelige café's en in de
gangen van de beurs. Zwijgend tonen zij hun
waren. Wordt een koop gesloten, dan geschied
dat met eenige woorden en zonder ophef. De
kostbaarheden gaan over van de ene in de
andere hand, men betaalt en de zaak is afge
handeld. Geen kwitantie, geen koopacte. geen
schriftelijke verklaringen; hier geldt de oude
zegswijze: een man, een man, een woord, een
woord.
Wanneer de safesleutel verloren is.
De geweldige safe van de diamantbeurs,
waarin de schatten worden bewaard, heeft een
cijferslot, dat slechts twee mensen kennen, n.l.
de president en zijn secretaris. Wanneer deze
beide mannen een ongeluk zou overkomen, zou
de beurs voor een moeilijk op te lossen raadsel
komen te staan: de safe zou waarschijnlijk moe
ten worden geopend met behulp van zuurstof
apparaten.
De Pelikaanstraat is de interessantste straat
van Antwerpen! Elf millioen pond sterling be
droeg in het laatste jaar de omzet van de dia
manthandelaren, die voor hun huisdeur of in
verrookte café's hun zaakjes afhandelen.
FEUILLETON
Roman van I. F J. GROOTHEDDE
(N adruk verboden.)
34)
Hall knikte. De onbezorgdheid van de mannen
kalmeerde hem en even later lachte hij om zijn
vrees. Wat kon er gebeuren in een stevig ge
bouwde shack? Hij begreep wat er gebeurd zou
zijn, als hij de ervaren Ieren niet ontmoet had.
„We hebben voorlopig een paar dagen de
tijd!", riep Pat, „wat denken de heren van een
spelletje kaart?"
Hij duikelde een spel kaarten uit een kist op
en zette zich aan tafel. Het idee vond bijval en
spoedig waren ze zo zeer in het spel verdiept,
dat ze storm en gevaren vergaten. Hall hief
eensklaps zijn hoofd op en liet de kaarten in
zijn handen rusten.
„Allo, Hall, niet dromen. Jij bent aan de slag,"
stootte Tom hem aan.
„Ik hoorde wat," merkte Hall op.
„Hé!", kwamen ze alle drie spottend.
„Ik bedoel, ik hoorde wat bijzonders, een
kreet van een mens of zo iets!"
„Je zult de honden gehoord hebben," zei Tom,
„vooruit, je bent aan de slag."
Hall, nog niet geheel overtuigd, kaartte door
en er werd verder geen aandacht aan het voor
val geschonken.
Baby was de volgende ochtend vroeg op. De
storm raasde nog met onverminderde kracht
voort en zo kon hij vrij rondstommelen, zonder
vrees de anderen te wekken. Uit zijn kist haalde
hij een kleurige doos. Grinnekend van genoegen
zette hij zich aan de arbeid, af en toe een liedje
neuriënd en schuwe blikken werpend op de
bedsteden.
Daarbinnen bleef alles rustig. Hij werkte
onverpoosd door met vlugge vingers, monsterde
tenslotte het voltooide werk en ging dan aan het
lawaai schoppen, pookte de kachel op, rammel
de met de waterketel, schopte tegen de bed
steden en wachtte nieuwsgierig het resultaat af.
Dit liet niet lang op zich wachten. Het roerde
in de bedden, grommende geluiden lieten zich
horen en een ogenblik later staken drie slape
rige gezichten zich door de gordijnen. Het vol
gende ogenblik stonden ze alle drie om de tafel
en bekeken met bewonderende blikken het kerst-
boomje. De brandepde kaarsjes wierpen won
derlijke kleuren en glansen in de ballen, pieken,
sterren en slingers, weerkaatsten in de ogen van
de mannen, maakten hun harde trekken zachter
en weker, bij de herinnering aan voorbije, lang-
vervlogen tijden, aan stil geluk, ver achter
gelaten.
Geen spottende lach verscheen op de ont
roerde gezichten, die vol toewijding naar het
kleine, kleurrijke ding gebogen waren.
„Merry Christmas," mompelde Tom.
„Merry Christmas," kwam plechtig van de
lippen der anderen.
„Merry Christmas," zei Hall, zacht en hees.
In zijn starende ogen verscheen een vreemde
glans, een glans van heimwee en intens ver
langen.
Baby begon zacht te zingen: „Een Kind is
ons geboren". De ogen naar het licht, het gelaat
iets geheven, zongen de anderen mee, ruwe
stemmen in een ruwe omgeving, maar met al de
toewijding, die ze geven konden, beweeglijk
staande en voelend in hun harten de wijding van
deze dag, gedenken Christus' geboorte.
Ontroerend klonk het lied in de eenzame hut,
in het eenzame land, terwijl boven hun hoofden
de blizzard voortjoeg met ontzettend tumult,
vernietiging en vernieling meevoerend, beukend
op de shack in machteloze woede.
Het lied was geëindigd. Zwijgend staarden de
mannen voor zich heen, gedenkend in hun diep
ste innerlijk degenen, die achterbleven.
Zwijgend nog kleedden ze zich, terwijl Baby
de tafel dekte voor het Kerstontbijt, brood en
gedroogd vlees, steeds hetzelfde in de lange
eenderheid der dagen.
„Dat was een goedë gedachte van je, Baby,"
zei Tom ernstig, „ik ben je dankbaar voor dit
ogenblik."
Baby straalde.
„Ik zei het je immers, Baby deugt nergens
voor, Baby kan niks...."
„Ja, ja," lachte Pat, „zwijg maar, we weten
al wat je zeggen wilt. Je hebt een pluim ver
diend, al staat er dan ook geen kalkoen op tafel
en is de plumpudding ver te zoeken."
„Hoe zou het thuis zijn, ook storm en
sneeuw?", zei Tom op vragende toon. De ande
ren antwoordden niet. De ernst had hen in zijn
greep, liet hen niet los, de gehele dag niet, de
ontzettend lange dag, die bijna geen einde
scheen te zullen nemen.
Nog twee dagen hield de sneeuwstorm aan,
raasde voort met onverminderde kracht.
Toen ze de ochtend daarna ontwaakten, hing
er een vreemde stilte in de shack, staarde de
lamp onbeweeglijk naar beneden.
„Het is voorbij," zei Pat. Zijn stem klonk on
gewoon hard, ofschoon hij niet geroepen had.
Het duurde enige tijd, voor ze de stilte weer
begrijpen konden, voor ze aan de gewone ge
luiden gewend waren. Hall wilde naar buiten
lopen, maar hij kon geen beweging in de deur
krijgen.
„Dichtgesneeuwd," zei Pat, „laten we door
de staldeur gaan." Ook deze ging moeilijk open,
maar ze kwamen toch door de opening. Hall
keek buiten verbaasd. Alles was veranderd. Er
hadden zich sneeuwheuvels gevormd in grillige
verscheidenheid, vreemd van aanzien, kil-blank
in de opkomende zon. Het bleek, dat de shack
aan de andere zijde tot aan de rand van het
dak was ingesneeuwd. Met behulp van schop
pen hadden ze die massa in een half uur tijds
weggewerkt, zodat de deuropening weer
vrij was.
„Het zal een toer zijn, de vallen terug te vin
den," merkte Hall op.
„Dat zal het," zei Pat, „reken maar, dat de
helft zowat verloren is. We zuilen tenminste al
de reserveklemmen meenemen. Het wild, dat nog
leeft, is uitgehongerd. Reken maar op een uit
stekende vangst."
De sleden werden naar buiten gebracht, de
honden ingespannen en de mannen bonden hun
sneeuwschoenen onder, Baby bracht grote stuk
ken gebraden vlees voor aas, ze wensten elkaar
goede vangst en voort gingert ze in tegenover
gestelde richting. Pat en Hall naar het plateau,
Tom en Baby naar de Zuidkant van het den
nenwoud.
Hall ademde diep de koude vrieslucht in. Het
was een genot, weer in de buitenlucht te zijn,
na de dagen van gevangenschap in de shack.
Pat leidde de voortrekker van de honden en
liet een schel gefluit over de vlakte klinken.
„Goed gemutst?", vroeg Hall.
„Ook al," lachte Pat, „maar daarom fluit, ik
niet, als je dat soms dacht. Ik fluit het wild."
Hali's schaterlach kaatste echoënd tegen de
sneeuwhellingen en rolde voort in de vele,
nieuwgevormde spleten en kloven.
„Lach maar," gromde Pat, „toch is het zo.
Het wild is uitgehongerd en komt op het geluid
af. Dan ruiken ze het vlees en wippen in de
vallen, als muggen in een kaarsvlam. Let maar
eens op."
Pat had gelijk. Toen ze 's avonds terugkeer
den in de shack, waren beide sleden hoog opge
laden met pool- en zilvervossen^ enkele blauw
vossen en een massa kleingoed. Bijna geen klem,
of zij had haar prooi gegrepen in de onwrikbare
grimmigheid der tanden. Een enkele vos was
nog ontsnapt, door zich een poot af te knagen.
Een dure prijs, om daarvoor de vrijheid te
kopen.
Vermoeid, maar voldaan, kropen ze die avond
tijdig onder de wol. Nauwelijks echter lagen ze,
of Pat schreeuwde:
„Geen lolletjes, Baby, geef die deken terug!"
Uit de andere bedstede klonk een woedend
gegrol.
„Nu nog mooier!", kwam Baby's schelle
stem, „dat is het toppunt van brutaliteit. Geef
de twee dekens hier, die je van ons bed hebt
weggeratst."
„Èn gauw een beetje, of ik kom ze halen,"
vulde Tom aan.
„Allé nou' gooi op die deken,,' riep Hall van
de andere kant, „ik ben doodop en ik wil
slapen."
Even was het stil. Dan liet Baby zich uit bed
glijden en stak zijn hand uit in de tegenover
liggende bedstede. Met een ruk griste hij een
deken weg en sprong terug. Hall en Patt waren
tegelijk op de been en openden de aanval aan de
andere zijde. Er ontspon zich een verwoed ge
vecht. Ze rukten en trokken. Baby gilde huizen
hoog. Tom rolde over de vloer en het einde was,
dat Baby zonder een enkele deken in bed zat te
jammeren, wat gesmoord werd onder de deken,
die Hall terugslingerde met de woorden:
(Wordt vervolgd.)
