lies
ÜROUW
HEENK
Habermehl's
ALADDIN
TOVERFLUIT
TWEEDE BLAD
SPORT.
.„oio «™00
HAARLEM
ANEGANG 29 - TEL. 12472
INGEZONDEN
UIT FILMLAND.
Hoe zijn ze zo „komiek"
geworden
VOOR DE JEUGD
EN DE
JAN WIEGMAN
De vrouw, die het beste kleedt.
DAGRECLAME
RECEPTEN
3 Mei 1940. No. 18.
DE EERSTE HEEMSTEEDSCHE COURANT
5
IAYENHOFF
om de mensen
ind te bewegen,
nen zonder kin-
er sé in Juli of
n is immers als
r onze aard, tij-
aats op comfort
in Juni en Sep-
veel meer dan
jenheid zijn dat
n royaler hotel-
i zijn lager en
hetgeen natuur-
van belang is,
nogelijk service,
lotste hotels
de mij juist: als
g wil meedoen,
iefnemers dank-
n de hotels niet
en.
g veel méér be
en, zegt baron
n heeft de nieu-
het publiek veel
nu om militaire
t materieel ge
le officieren en
/ervoerd moeten
of September,
ndeltochten ook
volle zomer, hij
t in de natuur,
drukte brengen
r dan ooit het
derven....
September het
Zo weet ik, dat
laanderen, juist
ooi is. En ook
ap moeten wij,
zijn, allen vol
werken het ge-
gen, wij moeten
t verkeer in ons
neer zoals vroe-
en. Het -verkeer
opstoppingen
i is een mooie
ie, maar vroeg
bben van overal
B., de A.N.V.V.
de Spoorwegen
htingen. Er is,
in ons land te
nt, de Gelderse
baron Krayen-
raat, maar zijn
niettemin en
met klem zijn
derland in Mei,
ind zal er spijt
jwel zichzelf als
mee, vroeg
ie: dus waarom
llega, die hem
loeipapier, laat
het van derge-
Men vindt ze
café's en in de
tonen zij hun
dan geschied
der ophef. De
de ene in de
zaak is afge-
koopacte. geen
geldt de oude
en woord, een
ren is.
diamantbeurs,
lard, heeft een
;n kennen, n.l.
Wanneer deze
Dverkomen, zou
lossen raadsel
rschijnlijk moe-
van zuurstof-
ssantste straat
ld sterling be
et van de dia
huisdeur of in
andelen.
op het geluid
wippen in de
lam. Let maar
ads terugkeer-
en hoog opge-
enkele blauw-
na geen klem,
de onwrikbare
kele vos was
af te knagen,
de vrijheid te
ze die avond
:hter lagen ze,
deken terug!"
een woedend
5aby's schelle
utaliteit. Geef
ons bed hebt
>m ze halen,"
riep Hall van
op en ik wil
zich uit bed
e tegenover-
riste hij een
Patt waren
lanval aan de
verwoed ge
gilde huizen-
et einde was,
in bed zat te
Ier de deken,
orden:
vervolgd.)
Uit het H.B.C.-Kamp.
Hoewel slechts met 20 (met een beetje ge
luk had de score zeker hoger kunnen zijn),
heeft HBC Zondag van GDA gewonnen en daar
ook Spartaan en Santpoort meester van het
terrein bleven, is de spanning er in gebleven.
De stand der 3 concurrenten is thans:
Spartaan 15 10 3 2 23 4125
Santpoort 17 12 1 4 25 5729
HBC 13 7 4 2 18 35—25
Voor a.s. Zondag is weer een thuiswedstrijd
vastgesteld, n.l. HBCLeonidas, No. 7 van het
ranglijstje, maar daarom een gevaarlijke tegen
stander. Hopenlijk komt HBC nu volledig uit,
daar het gemis van v. Bakel merkbaar is.
Het programma voor a.s. Zondag is als volgt:
HBCLeonidas: 2 uur.
Onze Gezellen IIHBC 111: 12 uur.
Junioren:
I. HBCSantpoort: 12.30 uur.
II. Onze Gezellen IIHBC: 12.30 uur.
DAMMEN.
Militair Kampioenschap van Heemstede.
Na een strijd van ruim een half jaar is de
beslissing gevallen in het tournooi om het mili
tair damkampioenschap 1939/1940 van Heem
stede.
In deze finale won F. C. van Tilburg (lid van
de Diemer Damvereeniging) al zijn partijen en
eindigde dus ongeslagen op de eerste plaats,
hierdoor beslag leggende op de fraaie door het
gemeentebestuur van Heemstede beschikbaar
gestelde legpenning.
De huldiging van den kampioen zal binnen
kort geschieden.
BRIDGEN.
Kennemer Bridge Club.
Tot slot van het bridge-seizoen heeft de Ken-
nemer Bridge-Club in haar pied a terre, het
bridge-home „Lucky Seven" te Heemstede j.l.
Zaterdag een drive gehouden, die wonderwel is
geslaagd. Achttien paren namen er aan deel, die
elkander in twee lijnen van negen ronden be-
kampten. Gespeeld werd volgens het „Nijmegen-
systeem", waarbij elk spel voor zich werd be
oordeeld.
Na drie en een half uur van vlot spel werden
•de volgende resultaten verkregen:
Noord-Zuid-Lijn: 1. Mevr. UuldemondHr.
Göbel 157 match-punten; 2. Dames Bonman
Wafelaar 154 p.; 3. Dames UniSpruyt 137%
p.; 4. Mevr. LohuisHr. Ziemer 137 p.
Oost-West-Lijn: 1. Mevr. PortierHr. v.
Hoolwerf 158% p.; 2. Dames Weeninkv.
Hoolwerf 155% p.; 3. Heren WeeninkTege
laar 145% p.; 4. Mevr en Hr. Galis 142 p.
maar in de eerste
plaats zoo'n
moderne
waar U letterlijk alles op kunt maken!
(Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie.)
„GROOT—KIJKDUIN" VRAAGT HEEMSTEDE
OM HULP.
Wat het Kinderhuis Groot-Kijkduin" te
Zandvoort doet.
Het Kinderhuis „Groot-Kijkduin" in Zand
voort is een tehuis voor kinderen, die om zeer
verschillende redenen de ouderlijke zorg moeten
missen.
Deze kinderen komen in de regel uit onbemid
delde gezinnen, waar één der ouders door schei
ding, ziekte of dood aan het gezin is onttrokken.
De achtergebleven vader of moeder heeft dan
de dubbele taak van zorg voor de gezinsfinan-
ciën en zorg voor de opvoeding.
Vaak wegen deze zorgen zo zwaar, dat de
opvoeding en verzorging van het kind er door
in het gedrang komen. Het kind dreigt dan „het
kind van de rekening" te worden, als het niet
in een huis als „Groot-Kijkduin" kan worden
opgenomen.
Velen heeft „Groot-Kijkduin" al geholpen. (Er
is plaats voor 130 kinderen van alle gezindten).
Ook in de toekomst zal dit tehuis nog velen
de reddende hand kunnen bieden, wanneer beter
gesitueerden op hun beurt „Groot-Kijkduin"
willen bijstaan. Dat is nodig, omdat vele uitbe
steders niet bij machte zijn, de verpleegkosten
geheel te betalen.
Het Gemeentebestuur stond „Groot-Kijkduin"
toe, een lijstcollecte in Heemstede te'houden van
6 tot en met 8 Mei a.s.
Zegt niet „neen!" tegen de collectrice, die U
bezoeken zal! Het gaat hier om het behoud van
een Kinderhuis voor alle gezindten, een erkend
liefdadige instelling in den zin van art. 3 der
Armenwet.
Laten wij allen in de komende dagen het mis
deelde kind bedenken met een vriendelijke gift!
Het Comit. van Aanbeveling:
Mevr. E. C. van Hoolwerff-Zweerts de Jong.
Kaars Sijpesteyn-Wijsman.
A. E. van Lennep-van der Wijck.
C. van de PolUGevers.
S. Rhodius-Bunge.
de heer W. Zweerts de Jong.
Filmkomieken aan het woord.
We hebben al vaak om hen gelachen en hun
naam is voor onze begrippen onverbrekelijk
verbonden met de karakteristieke eigenschappen
van hun filmfiguren en met de kleine bijzonder
heden, die hen, meer nog dan grote eigenschap
pen, kenmerken. Hans Moser is de kleine, kla
gende mopperaar, die z'n schouders ophaalt en
op vreemdsoortige wijze met z'n armen roeit,
Paul Kemp de altijd schuchtere, die altijd in ge
varen komt, welke een normaal mens vermijdt:
Ralph Arthur Roberts vertegenwoordigt met z'n
krakende stem en z'n ronde, wijd-opengesperde
ogen het type van den super-dommen aristo
craat, Theo Lingen heeft dat onderworpene, dat
toch eigenlijk brutaal is en Ida Wiist speelt- de
snel geshockeerde oude dame, die volop van alle
ondeugendheden geniet.
En de oude vraag dringt zich op: zijn die
mensen in het dagelijks leven nu precies eender
als op de film? En als dat niet zo is, waarom
speelt hij of zij dan zulke komische rollen en
hoe zijn ze toch op het idee gekomen, dat ach
teraf hun typische kracht bleek te zijn, hun styl
en hun eigenaardige kenmerken.
Er bestaat een annecdote, die zoals dat
tegenwoordig heet al een baard heeft, om
trent een man, die bij een dokter kwam, omdat
hij aan zwaarmoedigheid leed. De dokter ried
hem afwisseling aan, veel uitgaan, wandelen en
zich amuseren.... lachen vooral. „Gaat U maar
eens naar Clown Friconi....". Waarop de man
treurig het hoofd schudde en antwoordde:
„Dokter.... dat ben ik zelf."
Het verhaal is oud, maar typerend en samen
met het befaamde „Lach dan, Paljas", is het
wel zo ongeveer de visie van de doorsnee-mens
op de psychologie van den clown en den komiek.
Men mag echter vaststellen, dat een komiek,
buiten zijn beroep, zo niet een zwaarmoedig,
dan toch meestal een ernstig en verstandig mens
is, die gewoon praat over de dingen, die hem
en zijn collega's interesseren en die net zoveel
van een mooi schilderij, een ernstig boek of een
andere hobby houdt als tal van „gewone men
sen". En dan komt zo langzamerhand het mo
ment, waarop we ons gaan afvragen: „Hoe is
hij dan zo komiek geworden?", of „Hoe heeft
hij die typische dingen, waarom men hartelijk
lacht, verzonnen?"
Komische kracht is dit zij vooropgesteld
een aangeboren talent. De vaardigheid om door
een gezichtsvertrekking, een woordspel, een ge
baar of een koddige situatie de mensen aan 't
lachen te brengen is een talent, dat men niet
kan leren. Men is er zich vaak zelf niet van be
wust. Velen der beste komische krachten begon
nen hun loopbaan, vol overtuiging, als jeugdige
held, karakterspeler of tragische bijrol en zij
droomden van Hamlet of Othello. Hun evergang
naar een ander genre was veel pijnlijker dan
men zou veronderstellen en het besluit daartoe
werd meestal met bitterheid in 't hart genomen.
Was het toeval, dat zij ontdekten op andere
wijze meer waard te zijn voor toneel of film?
Ziedaar een interessante vraag, die voorgelegd
werd aan een aantal bekende Duitse „komieken"
tijdens hun werkzaamheden in de Ufa-studio's
te Babelsberg. Hier is het resultaat van deze
enquête.
Ida Wüst honneur a la femme was het
kortst en eerlijk gezegd: het teleurstellendst.
,,!k doe niets bijzonders voor mijn rol," was
haar antwoord. „Al m'n kennissen beweren, dat
ik in het dagelijks leven plecies ben als in m'n
rollen.... en omgekeerd." en hoewel dit ant
woord ons niét veel verder brengt.... na een
persoonlijke ontmoeting met de actrice accep
teert men deze uitspraak zonder protest.
„Hoe de film-Kemp ontstond, wil je weten?",
aldus de kleine Paul Kemp. „Ik speelde in Ham
burg op het toneel een zeer uitgebreid reper
toire en ik had de eerzucht karakterspeler of
jeune premier te willen zijn. Maar de andere.,
vonden, dat het me niet zo goed gelukte als ik
zelf dacht en ze zeiden: Man.... jij kunt doen
wat je wilt.... jij werkt komisch. En zij lachten.
En ik werd woedend. Mijn komische inslag was
een onvrijwillige en ik vond het afschuwelijk.
Aanvankelijk weigerde ik, maar één van m'n
regisseurs heeft me bekeerd. Verlegenheid,
schuchterheid en terughouding brachten me
succes en dat ik dit later met gebaren en mimiek
verbeterd heb, geschiedde als vanzelf, toen ik
besefte, dat het inderdaad veel moeilijker is om
de mensen te laten lachen dan hen te laten
huilen.
Hans Moser wil er zich met een grapje van
af maken. „Toen ik eenmaal acteur was, heb
ben ze me in zulke stukften laten optreden, dat
ik me schaamde op het toneel te zijn. Daarom
heb ik altijd alles, wat ik zeggen moest een
beetje nasaal-mopperend gezegd en er een
hopeloos gezicht bij getrokken. De directie was
boos, maar ik had het me nu eenmaal aange
wend en nu kom ik er nooit meer van af." Dit
is natuurlijk niet waar. En toch ligt de waarheid
niet zo ver af. „Ik was," vertelt Moser later,
„als jongen_ al erg wild en haastig en sprak zo
snel, dat ik m'n zinnen vaak door elkaar has
pelde. Toen ik acteur werd, bleek dit het grote
bezwaar voor een behoorlijke carrière. Steeds
maar weer begon ik te galopperen en het ver
velendste van alles was: het publiek begon erom
te lachen. Zo heb ik me langzaam aan in de
Geïllustreerd door
1
Uo-a.fi dt
Van wassen pop tot mannequin.
Meer dan drie honderd vijftig jaar geleden
werd door een ltaliaansen kloosterbroeder,
Baccia geheten, een levensgrote wassen pop ont
worpen, die de voorloper is geweest van de
modepoppen en eerst later door levende model
len vervangen werd.
Het behoort niet tot de uitzonderingen, dat
vrome mensen, die volkomen afgezonderd van
de wereld leven, een of ander ontwerpen, waar
mede velen buiten de kloostermuren hun voor
deel kunnen doen. Deze monnik nu ontwierp de
wassen pop, met de bedoeling, het ontwerpen
der gewaden voor heiligen-beelden te vergemak
kelijken. Fabrikanten begrepen, dat ook mode
huizen van zulk een Wassen model practich ge
bruik konden maken; en het duurde niet lang,
of de Parijse modehuizen waren de eersten, die
zich van deze poppen bedienden, teneinde de
nieuwe ontwerpen zoveel mogelijk tot hun recht
te doen komen. Weldra trof men over de gehele
wereld deze modellen aan.
TUIN- en SERRE MEUBELEN
Moderne ontwerpen in
Houten- Rieten- Staalbuis
TUINPARASOLS
grootste sorteering
Groote houtstraat 99, Haarlem
In het moderne cultuurleven, kan men zich
thans geen mode-tentoonstelling meer voorstel
len, zonder levend model mannequin dat
bij de wisseling der seizoenen de laatste schep-
pingen der mode-ontwerpers op weloverwogen
wijze weet te dragen.
Het vak van mannequin vereist een bijzondere
vooropleiding, iets waar men verder niet over
nadenkt, wanneer men een enkele maal wel eens
een advertentie leest, waarbij een mannequin-
maat gevraagd wordt.
De droom van menige twintigjarige, die er
aardig uitziet en een goed figuurtje heeft, is
om mannequin te worden. Steeds mooie japon
nen, elegante mantels en de nieuwste mode-
snufjes te kunnen dragen, zich te kunnen laten
bewonderen door talrijke toeschouwsters, die
onder het genot van een kopje koffie en van
opwekkende muziek over menig nieuw ontwerp
in extase geraken, geeft dit alles niet een film
ster-gevoel?
In werkelijkheid is alles niet zoo mooi ais
het wel schijnt; het is niet 'alles goud, wat er
blinkt! Mannequins hebben een vak, dat alleen
uitgeoefend kan worden zolang zij nog jong zijn
en over een onberispelijk ..figuur beschikken; een
vak, dat daarenboven uiterst''aimattencl is.
In Frankrijk, Engeland, Duitsland en andere
landen heeft men opleidingsscholen voor manne
quins, waar jonge meisjes, die zich tot dit vak
aangetrokken gevoelen, opgeleid worden tot
mannequin.
Niet elke vrouw kan mannequin worden!
Sedert een twaalftal jaren bestaat in Berlijn
een opleidings-instituut, de aspirant-candidaten,
die zich aanmelden, moeten er aardig uitzien en
goede omgangsvormen hebben, terwijl haar
lichaam aan bepaalde maten moet voldoen. De
heupwijdte, gemeten over het breedste deel, mag
niet meer en niet minder dan 92102 c.M. be
dragen en de bovenwijdte, over de borst ge-
meten, moet 68 c.M. minder zijn. Een gemid
delde lengte van 1.70 M. is een vereiste, hakken
inbegrepen, aangezien te lange benen bij spor
tieve kleding geen goede indruk maakt. Uitzon
deringen worden gemaakt voor het dragen van
avondjaponnen. Men begrijpt, dat zeer weinigen
aan al deze eisen kunnen voldoen en velen, die
de opleiding van mannequin zouden willen vol
gen, zich teleurgesteld terug moeten trekken.
Waaruit bestaat de opleiding aan het Ber-
Iijnse instituut? Men heeft twee zalen, waar
onderricht gegeven wordt aan de toekomstige
mode-koninginnen en waar zij ingewijd worden
in de geheimen van een elegante gang, gracieuze
bewegingen en van de wijze waarop zij de ver
schillende costuums het meest tot hun recht
kunnen doen komen. Deze en nog allerlei andere
dingen, de „maintien" betreffende, moeten zij
leren, terwijl ook gymnastiek in het programma
is opgenomen.
Voorts moeten zij Ieren op welke wijze zij
met de clientèle moeten omgaan en over de
nodige koopmanskennis leren "beschikken.
De juiste houding van armen en benen leren
de toekomstige mannequins door haar bewe
gingen in spiegels gade te slaan, terwijl voet
afdrukken genomen worden, teneinde de hou
ding der voeten bij het gaan te kunnen corri
geren.
Oefenen en nog eens oefenen en veel geduld
zijn factoren, die niet over het hoofd gezien
mogen worden, wil de adspirante het door haar
gekozen vak leren beheersen.
Vooral wordt gewezen op de gelaatsuitdruk
king, die geen enkele innerlijke emotie mag ver
raden; doch stereotiep moet een lachje op het
gelaat liggen, zelfs wanneer de mannequin dood
moe is of zorgen haar kwellen.
Aan de hand der gegevens die de leider van
het instituut van de oprichting af verzameld
heeft, is men tot de conclusie gekomen, dat de
meisjes, die het meest geschikt bleken te zijn
voor het vak van mannequin, uit de arbeiders-
en ambtenaarskringen kwamen; de besten harer
uit de voorsteden van Berlijn.
Tennissen beïnvloedt de lijn in nadelige zin.
Dames, die veel een bepaalde sport beoefen
den, b.v. tennissen, kwamen voor mannequin
minder in aanmerking, aangezien de spieren van
de rechter lichaamsdelen overmatig ontwikkeld
zijn hetgeen de totaal-indruk beïnvloedt.
Hetzelfde geldt ook voor speer- en discus
werpsters, terwijl een sport als zwemmen de
spieren van verschillende lichaamsdelen in be
weging brengt.
Men heeft terecht begrepen, dat de schep
pingen der mode-ontwerpers op starre étalage
poppen veel minder tot haar recht komen, dan
wanneer zij gedragen worden door een levend
model.
De Italiaanse kloosterbroeder, die voor meer
dan drie eeuwen de poppen modelleerde, heeft
hierdoor de mode-industrie een grote dienst be
wezen, zij het dan ook volkomen onbewust en
zonder dat deze bedoeling bij hem voorzat.
En zo voerde het ontstaan van de wassen
modepop tot de vakkundig opgeleide manne
quin.
RAADHUiSSTRAAT 95 - TEL. 28073
filiaal Borneostraat hoek Sumatrastraat
VRIJDAG 3 Mei
3 cocoskransen van 15 ct. nu 13 ct.
ZATERDAG 4 Mei
4 tompouces van 30 ct. nu 25 ct.
I p. zandringen van 35 ct. nu 32J ct.
MAANDAG 6 Mei
3 sportcake's van I6| ct. nu 15 ct.
DINSDAG 7 Mei
I krentenmikje van \7\ ct. nu 15 ct.
1^ ons allerhande van 18 ct. nu 15 c
WOENSDAG 8 Mei
4 Duitsche bollen van 14 ct. nu 12 ct.
|i ons bitterkoekjes van 30 cc. nu 25 ct.
DONDERDAG 9 Mei
I rozijnenkropje van 12 ct. nu 10 ct.
3 gember gebakjes van 25^ ct. nu 23| ct.
VKK 1799. VKK 1800
De blouse van broertje is van flanel of
vyella gemaakt heeft een opgestikte plioi
en aansluitend kraagje, blouse mouwen en
zak op het linker voorpand.
VKK
1799
De broek b.v. van geribt fluweel cf peau
de suède wordt met knoopsgaten op de
blouse geknoopt.
Patronen van het geheele pakje voor
jongens van 35 jaar 40 cent.
GOEDE KNIPPATRONEN
Patronen kunnen per brief aangevraagd wot
den met bijsluiting van 0.40 in postzegels aan
de Moderedactrice, Muzenstraat 5 B, Den Haag
CARAMELSAUS.
5 dL. melk, 150 gr. suiker, 1 ei, 15 gr. cus-
tardpoeder.
We maken ditmaal in plaats van een vruch
ten-, eens een caramelsausje, hetgeen bij droge
rijst zeer smakelijk is. Ongeveer 2/3 van de
suiker wordt in een niet te kleine pan tot cara
mel gebrand, terwijl we er met een houten lejrel
in blijven roeren. Zien we, dat de suiker begint
te schuimen, dan wordt met een kleine straal de
kokende melk bijgevoegd. We zorgen vooral,
dat de suiker niet te donker wordt; daar dan de
smaak onaangenaam bitter wordt, in plaats van
pikant.
Het ei wordt geklopt, met de suiker en het
custardpoeder er mede vermengd; bij dit papje
wordt de kokende, vloeistof gegoten, in de aan
vang slechts druppelsgewijze, steeds roerende
moet de saus nog een paar minuten doorkoken
op een zeer lage pit.
AARDAPPELSOEP.
30 gr. boter, 1 fijngehakt uitje, 500 gr. aard
appelen, 1 eetlepel gehakte peterselie, 5 d.L.
water, 5 d.L. melk, peper en zout, eventueel 1
eetlepel bloem.
Aardappelen koken en het kookwater aanvul
len tot een halve liter. Uitje zeer fijn gehakt
gaar smoren en bij het water voegen, evenals
de geraspte of door de zeef gewreven aardappe
len en alles aan de kook brengen, daarna de
hete melk toevoegen en de soep een minuut of
vijf doorkoken en binden met de bloem, daarna
weer aan de kook brengen; peper en zout naar
smaak en vóór het opdienen de peterselie bij de
soep voegen, niet meekoken.
Hierbij dobbelsteentjes in boter gebakken
brood of stukjes toast geven.
APPELSNEEUW.
1 K.G. moesappelen, 100 gr. suiker (lichte
basterd), 2 eieren, enige amandelen.
Men schilt de moesappelen, snijdt ze in vieren
en haalt de klokhuizen eruit. Daarna zet men
deze appelen met zo weinig mogelijk water op,
zodat men een dikke moes krijgt, welke men
flink klopt met de garde, weer even yerwarmt
en de basterd erin oplost, daarna van het vuur,
twee geklopte eierdooiers doorroeren en de
moes in een niet te diep vuurvast schoteltje
doen, daarna bedekken met de twee eiwitten, die
men met enige lepels suiker zeer fijn heeft ge
klopt. Men heeft enige amandelen in warm
water gebroeid, ontdoet ze van hun velletjes
en snijdt ze in lange reepjes, die over het eiwit
gestrooid worden, daarna gaat het schoteltje in
de oven, om het eiwit vlug lichtbruin te laten
worden.
rijen der komische figuren gemopperd en ten
slotte had niemand er meer bezwaar tegen.
Trouwens, toen had ik het toch niet meer kun
nen afleren."
„Waar die krakende, kraaiende geluiden en
die rare grimassen vandaan komen? Dat kan
ik nog precies vertellen," aldus Ralph Arthur
Roberts. Zij blijven voor mij de herinnering
eniger zeer beklemmende minuten. Ik speelde
toen het is al lang geleden in Beriijn in
een nieuw stuk, waarvan men hoge verwach
tingen had. Ik was daarin een Russische op
lichter. Het was een rol, die komische accenten
had, maar mijn optreden dreigde een fiasco te
worden. Ik realiseerde dat zelf op het toneel.
Het maakte me verward en verlegen en ten
slotte begon ik mondbewegingen te maken, die
U van mijn films wel kent. Deze improvisatie,
uit ware angst geboren, werd een enorm lach
succes en later kreeg ik er zelf plezier in. Met
mijn regisseur besprak ik het geval en de rol
werd veranderd.... ik kon zo gek doen als ik
wilde. Nadien ben ik deze „techniek" gaan be
studeren en langzamerhand is zij, om zo te zeg
gen, met mij „versmolten". Ook in de film ben
ik haar trouw gebleven.
En tenslotte Leo Lingen. Ik heb gemerkt,"
zegt hij, „dat het publiek behagen schept in on
verstoordheid en dat het altijd moet lachen om
kwasi-bescheiden, maar au fond zeer brutale
butlers en bedienden. Datzelfde publiek beeft
dan ook langzamerhand mijn type bepaald en
de producenten krijgen nu al schrik, ais ik hen
een andere typering voorstel. Derhalve laat ik
alles maar bij het oude.... en eerlijk gezegd: ik
doe het graag."
19. „Stap maar gauw in onze equipage, dan
iullen we eens kalm overleggen, of we je niet
een beetje kunnen helpen." Iets verderop stond
het rijtuig, getrokken door 6 witte muizen. In
vlugge galop ging het direct huiswaarts.
„Laten we maar direct naar Peetoom gaan,"
zei Aya, „die weet veel en heeft ook geleerde
vrienden." De kabouter was blij, toen z'n jonge
gasten hem kwamen bezoeken. „Ik heb nog eens
over je geval nagedacht," zei hij, „en misschien
kan ik je een beetje helpen. Niet ver hier van
daan woont de wijze Uil, een hoog bejaarde
vogèl, die van veel verborgen dingen weet.
20. Het is een lastige oude baas, maar hij is
dol op muziek en als Aladdin hem een stukje
voorspeelt, raak je best met hem op dreef. Aya
weet wel waar hij te vinden is. Ga maar gauw."
Vol hoop trok het tweetal op weg. Het ging
door gangen en holen, alles flauw verlicht door
glimwormen, tot ze eindelijk bij de woning van
de uil aankwamen. Deze ontving hen in zijn zit
kamer, die tevens als bibliotheek diende. „Wat
komen jullie nu weer doen," vroeg de Uil, tame
lijk bars, „je weet toch, dat ik niet gestoord wens
te worden."
21. „Natuurlijk weten we dat," antwoordde
Aya vriendelijk, „maar we hebben bezoek van
dit kleine mensenkind, dat zo mooi op de fluit
kan spelen, dat Peetoom vond, dat zijn beste
vriend het toch maar moest horen."
„Zo, zo, dat is natuurlijk wat anders," ant
woordde de Uil gevleid, „laat maar eens horen.
De Uil zette zich makkelijk in zijn armstoel, om
beter te kunnen luisteren en Aladdin speelde zijn
mooiste liedjes, zodat Uileman al gauw zijn
ogen dichtkneep van louter genoegen en den
kleinen muzikant, toen het concert geëindigd
was, tevreden op de schouder tikte.
