Van alles wat.
N ieu wsberichten.
In een der groote bladen leest men
„Een Pasehen zóó vroeg als dit jaar (25
Maart) is sedert 1742 niet beleefd. Vóór
dat jaar was bet ook in 1663, 1674 en
1731 op dien vroegen datum Paaschfeest
en na 1883 zal bet in deze eeuw nog eens
in 1894, gebeuren. Het nageslacht zal
het Paaschfeest op den 25s'<m Maart vieren
in 195120352046205721032114,
2125, 2198, enz." Tot zooverre onze
berichtgever, die zich deerlijk vergist:
in 1856 toch viel het paaschfeest in op
23 Maart. Dr. C. E. v. Koetsveld
heeft in 't Nut te 's Hage nog eens eene
nieuwe schets uit de pastory te Mastland
voorgedragen over 'tNut in dat dorp voor
50 jaren. Waar Mastland ligt kunt
ge lang vergeefs op de kaart zoeken,
maar ook waar gij zekere stad Muil moet
vinden, vermeld in ons „van alles wat"
van Vrijdag j. 1. Als we u zeggendat
er eigenlijk Wezel had moeten staan,
zult ge begrijpen, dat het alweer eene
leelijke drukfout was. Nederlandsch
werkliedenverbond Patrimonium, Afdeel.
Amsterdam roept eene ledenvergadering op
tegen Dinsdag 13 Feb. voor de volgende
Punten van behandeling.
1
2
3
4J. en hetgeen verder
ter tafel zal worden gebracht.
Wie zal zeggen wat die J. beduidt? Zij
is voor ons zooveel als nog een vraag-
teeken. Maar in allen gevalle belooft de
vergadering, zoo niet interessant, dan
toch verrassend te zullen zijn. A.
Pierson besluit zijn stukje over Macaulay
en Baco in „de Gids" van Februari met
de woorden: „hoevele gaven en deugden
kan men bezittenen toch behooren tot
de FilistijnenZou 't vreemd zijnals
iemand dit lezende dacht aan zekere spreuk,
die in den ouden tijd in den tempel te
Delphi was te vinden? Cd. Busken
Huet, weleer Walsch predikant te Haar
lem wil niet langer Nederlander zijn
maar verlangt de fransche burgerschaps
rechten te bezitten. Hij had al lang niet
veel op met zijn vaderland en bereidt door
dezen stap eene schoone carrière voor zijn
zoon, die met uitnemend sucees aan de
école des Chartes studeert. De vader zelf
zal onuitwischbare sporen onder ons ach
terlaten. En wat zou Potgieter hem tot
afscheid hebben toegezongen? Eene
Vlissingsche juffrouw verkoos met hare
kleêren, waarin zij stierf, in hare kist
te gaan, enkel en alleen om haar man
te treiteren, want zij had haar geld in
die kleêren verstopt. Zij had blijkbaar
weinig onder den invloed gestaan van
Vlissingen's beroemden zoon Jacobus Bel
lamy van sentimentaliteit bij haar schijn
noch schaduw; evenmin bij haar echt
vriend, die haar wil laten opgraven.
Vischliefhebbers uwe toekomst wordt al
donkerder en donkerderAehvoor groote
tong ƒ1.30 het stuk! Rog, eertijds ver
acht nu 2.a f 2.50Schol peper
duur! Schelvisch schaarsch, in 1613
In Ca 1 abri
Uit het Italiaanscb.
15)
En op liet oogenblik dat Asprini, meieen
gevoel van gelukzaligheid de geuren
genielende van zijne bloem, dat onder
pand der liefdehem door Argenida
geschonken, te Cerzeto kwam, liep
overal 'tpraatje rond, datderoovers
hem des nachts hadden opgelicht. Men
kan dus begrijpen met hoeveel blijd
schap hij begroet werd, want niet alleen
bij de soldaten, ook bij de inwoners
was hij om zijn vroolijk humeur zeer
bemind. Zijne terugkomst was dus een
ware triomftocht, waarvan hij echter,
daar hij van dat alles niets wist, ook
volstrekt niets begreep.
Na de eerste begroeting, stelde de
kapitein hem al de gevolgen voor oogen,
die zijne onvoorzichtigheid had kunnen
na zich slepenen zeidedat hijhoe
ongaarne ook, hem toch straf zou
moeten opleggen, ingeval hij zich weer,
buiten medeweten van den kapitein,
verwijderde.
„Jaik begreep het aldat mooie
meisje van gisteren heeft u van mor
gen geen rust gelaten. Waar is u toch
naar toe geweest? Ik wed, naar die
„twintig om een stuijver" te bekomen!
Zalm? 6.per kilogram Oesters?
f 25.de 250! Niets blijft u over dan
zouteviseh en gemarineerde haring
Een student der Amsterdamsehe Univer
siteit (niet-vrije) is beschuldigd van in
een November-nacht een agent te hebben
geslagen en gebeten. De rechtbank had
hem veroordeeld tot ééne maand celstraf,
maar 't hof heeft hem vrijgesproken, om
dat het bewijs niet zou zijn geleverd.
Prins Hendrik nam van eene dame Bil-
liton-aandeelen over, toen ze zeer laag
daalden en verkocht ze haar weêr voor
den lagen prijs, toen ze sterk gerezen
waren. Zal deze vorstelijke handelwijze
ook regel worden op de beurs? Op
zeker gymnasium in Nederland werd dezer
dagen een gepensioneerd huzaar aangesteld
tot portier. Een der docenten (dit kan
zulk een' zeer geleerde ook al overkomen
was ongesteld. De rector beval den huzaar
een oog in 't zeil te houden bij de van
opperhoofd beroofde klasse. De huzaar
achtte zich geroepen orde te bewaren. De
knapen of heeren lachten hem uit. Toen
nam hij den pook, sloeg daarmede ge
weldig op de tafel en riep uit: „Jelui
moet niet denken, dat je eenleeraar voor
hebt!" Welk eene leerzame gebeurtenis!
Men moest jonge docenten en oude, die
nog geen orde kunnen houdenvoor eeni-
gen tijd in die kunst laten onderwijzen
door een oud gediende of anders zulk
eenen hun bij de lessen ter zijde stellen
want zooals 't nu gaat is 't vaak om bij
te huilen. De groote toonkunstenaar
Richard Wagner is te Venetië overleden.
De Tweede Kamer heeft Maandag
hare zittingen hervat. Meteen aantal wets
ontwerpen van minder aanbelang zijn in
gekomen een wetsontwerp tot aanvulling
der zegelwet, drie tot wijziging in rech
terlijke wetten, en twee tot intrekking
van ontwerpen van dien aard. De heer
Roëll heeft verlof gevraagd en gekregen
om de Regeering te interpelleeren over
hare voornemens betreffende de uitvoering
der wet op de verlegging van den Maas
mond, in verband met de provinciale en
andere bijdragen. Dinsdag is het de
bat over het Billiton-kontrakt aangevan
gen. De Nota des Ministers werd krachtig
bestreden door de heeren Mirandolle en
Wintgens. Eerstgenoemde laakte de hou-
van den Minister in die van den Goever-
neur-Generaalen hield vol, dat de wet
telijke voorschriften waren verkrachtdat
geen goede trouw de sluiting van een
kontrakt voorschreef, daar geen toezeg
gingen zijn gedaandat 's Lands belang
niet is bevoordeelddat een uitputting van
de mijnen niet is te verwachten dat het
eigendomsrecht der inlanders op losse
schroeven is gezet, dat de Koninklijke
machtiging, behoorlijk gekontrasigneerd
noodzakelijk wasdat de Kamer volkomen
bevoegd is uitspraak te doenonafhanke
lijk van latere,(nitspraken der rechtelijke
macht, en dat zij haar plicht zou ver
zaken als zij goedkeurde wat naar haar
hut in 't bosch, om dat kind oplezoeken,
zonder aan de roovers te denken. Het
zou eene mooie grap geweest zijn, als
zij u gepakt, en uw hoofd tusschen
een paar steenen verpletterd hadden!"
,,Ik was alleen uitgegaan om eens
iets van die mooie omstreken te zien,
en ongemerkt ben ik in de bosschen
verdwaald en te ver gegaan."
„Wel zeker, wel zeker. U kunt goed
zwijgen.dat is eene van uwe zonderling
heden. Maar om al die grillen te ver
drijven moest u maar eens aan die tafel
gaan zitten, en maken, dat er tegen twee
uur een keurig verslag van al 't ge
beurde gereed is; tegen drie uur moet
de luitenant met den ganschen troep
naar Cosenza vertrekken."
„Maar kapitein, ik heb een honger
als een wolf."
Tweemaal had Asprini bij het pa
trouilleeren zijne soldaten laten halt
houden in het bewuste boschje, en
een paar woorden met het meisje
gewisseld; herhaaldelijk hadden zij
elkaar ontmoet in den omtrek van
Cerzeto. Even als de eerste maal was
de officier hartstochtelijk, eerbiedig,
teeder; hel meisje vriendelijk, ver
trouwelijk, maar terughoudend tevens.
overtuiging geen goedkeuring verdient.
De heer Wintgens betoogdedat eene kon-
cessie-verlengingzooals zij is geschied,
is een miskenning der essentieele beginse
len van het staatsrecht envan de oeko-
nomische zijde beschouwd, geheel onge
wettigd met het oog op het staatsbelang,
datvooral in den tegenwoordigen finan-
cieelen toestand, eischt, dat Nederland
van Indië voordeel trekke. De heer de
Savornin Lohman verdedigde het afwij
kend gevoelen. De zaak toetsende aan
recht en billijkheid, met ter zijde stelling
van de groote voordeelen der koncessie,
beschouwde hij de zaak als rechterlijk amb
tenaar, en dan kwam hij tot het resul
taat, dat de Regeering, naar de regelen
van recht en trouwverplicht was konses
sie-verlenging toe te staan, daar zij ver
lenging had toegezegd en het besluit van
1873 daartoe machtigde. De heer van
Nispen vereenigde zich met het eerste ge
deelte van de konkluzie der Kommissie.
De Min. v. Kol. verdedigde daarop uit
voerig het verlengingskontrakt. Hij betoog
de dat de onderhandelingen over de ver
lenging en deze zelf maanden lang bekend
waren geweestzonder aanstoot te hebben
gegeven, en dat eerst oppozitie is ont
staan na de goedkeuring des Konings
door hem uitgelokt, omdat hij indedaad
de Koninklijke machtiging noodig achtte.
Wel degelijk eischte de goede trouw de
toezeggingen aan de Billiton-Maatschappij
gestand te doen. 's Lands belang is geens
zins geschaadwant het berekend nadeel
is totaal fictief en ongegrond.
Door het Kamerlid Mr. van Gennep is
eene gewijzigde konkluzie betreffende de
Billiton-zaak voorgesteldstrekkende om
de schending der Indiesche verordeningen
uittespreken en af te keurenen zich ver
der uitsluitend op 't gebied der publiek
rechtelijke bevoegdheid bewegende, te ver
klaren dat een beroep op de Koninklijke
machtiging niet ontvankelijk is, daar daar
aan geene staatsrechtelijke beteekenis kan
worden toegekend. Overigens verklaart
het amendement, dat de bedoelde over
eenkomst geen aanbeveling verdient, en
's Lands belang bij hare nietig verklaring
zal zijn gebaat.
De Minister heeft in de zitting van
Woensdag zijne rede vervolgd en ten einden
gebracht. Algemeen is de indruk, dat 's
Ministers verdediging van de handeling
der Regeering in zake het Billiton-kon-
trast uiterst zwak was. Natuurlijk tracht
te de heer de Brauw te betoogen, dat zoo
wel het staatsbelang als de goede trouw
verlenging van het kontrakt eischten, en
dat geen verordening is overtreden, daar
het hier geen besluit of beschikking des
Konings gold, maar eenvoudig eene ver
lenging. De Kamer kon, meende de Minis
ter, het kontrakt wel afkeuren, maar de
vernietiging er van niet bewerken; een
eenmaal gesloten kontrakt, kan alleen met
wederzijdsch goedvinden vernietigd wor
den.De heer Keuchenius noemde het
Billiton-kontrakt nietig, omdat het slechts
op een zegel van f 1 was geschreven,
terwijl een veel hooger zegelrecht was ver
schuldigd; voorts toonde hij aan, dat de
koncessionarissen in 1850 reeds wisten
Hunne samenkomsten hadden weinig
belangrijks: nu en dan een gefluisterd
woord, een blozen of verbleeken,
een stilzwijgen alsof de mond geene
woorden vond om uittedrukken, wat
in hunne harten omging, soms een
handdruk. Geen kus, geene omhelzing,
en toch begonnen de menschen er over
te pratenevenals zij gepraat hadden
over het verdwijnen van den officier
na het arresteeren van de roovers.
De vader van den gefusilleerde had
verteld, dat hij den luitenant in het
bosch had ontmoet, bij't huisje van
Argenida; ook was 't niet onopgemerkt
gebleven, dat hij zijne soldalen daar
tweemaal had doen rustenen dat hij
haar dicht bij Cerzeto had gesproken.
Meer was er niet noodig om overal
te doen vertellen, dat die trolsche,
brave en ingetogene Argenida zich aan
de liefde overgegeven had.
Sauro, de roover, die 't meisje harts
tochtelijk beminde, doch altijd door
haar was afgewezen, beefde van jaloe
zie, en zon slechts op wraak. Eerst
meende hij het voorbeeld der soldaten,
toen deze pas in de streek waren
natevolgen, en zich doodstil te houden
en te verbergen, om zijn vijand des
te beter te overvallen. Hij hield zich
dus voor iedereen verborgen, deed het
dat zij niet langer dan voor 40 jaar kon
cessie konden krijgen, wat nog een gunst
was daar vóór dien tijd mijnontginnin-
gen slechts 20 jaar golden. Toezegging
op verlenging had nooit plaats gehad. Ver
der wat betreft de Koninklijke goedkeu
ring, de onbevoegdheid van den Goever-
neur-Generaal het krenken van de rech
ten der inlandsche bevolking stemde
deze spreker geheel overeen met
hetgeen daaromtrent door den heer Miran
dolle was gezegd. De heer Rutgers van
Rozenbnrg verdedigde krachtig de konklu
zie der Kommissie en betoogde, dat het
Kabinets-rescript hoegenaamd geen waarde
had, daar 'sKonings handteekeningzelfs
ontbreekt. Scherp gispte hij de houding der
Ministers, terwijl hij overtuigd was, dat
de Wet geschonden, en's lands belang aan
particulieren is opgeofferd.
Z. M. heeft Mr. C. Pijnacker Hordijk,
Minister van Binnenlandsche Zakenbe
noemd tot Ridder in de Orde van den
Nederlandschen Leeuw. Het Handelsblad
deze benoeming besprekendebegrij pt niet,
waarmede zij verdiend kan zijn trou
wens dat zal niemand in Nederland be
grijpen maar zoekt de oplossing van
het raadsel in de omstandigheiddat van
de tegenwoordige ministers de heer P. H.
de eenige wasdie nog geen lintjen in
het knoopsgat had.
Nu ieder den mond vol heeft van de
Billiton-kwestieis de volgende in de
Zutfensche Courant voorkomende mede-
deeling niet onaardig Eene weduwe van
zeer aristokratiesche familiemaar zonder
groot fortuinhad van den beginne af ver
scheiden Billiton-aandeelen. Toen er nu
in de eerste jaren volstrekt geen dividend
werd uitgekeerden de aandeelen zeer in
koers achteruit gingen, begaf zij zich tot
Prins Hendrik, met verzoek haar acties
over te nemen. De Prins voldeed aan haar
verzoek en kocht de acties tegen hooge-
ren prijs, dan ze toen ter tijde genoteerd
stonden. Enkele jaren later veranderde de
toestand geheel. Niet alleen werden hooge
dividenden uitgekeerdmaar de aandeelen
stegen ook ver boven pari. Natuurlijk dat
bedoelde dame veel spijt hadhaar acties
te hebben overgedaan, maardaar
aan viel niet veel meer te veranderen. D»
zaken hadden ook nog veel slechter kunnen
gaan, en dan zou natuurlijk haar verlies nog
des te grooter geweest zijn. De Prins dacht
er anders over. Hij wilde niet profiteeren
ten koste van eene vrouw, die zich in den
nood tot zich gewend haden deed haar
het aanbod, om de aandeelen terug te ne
men tot den prijs, waarvoor hij ze had
overgenomen- Dat dit vorstelijk aanbod
met gretigheid werd aangenomen, spreekt
van zelf.
Te Hommerts (Friesland) werd ver
leden week grafwaarts gedragen het lijk
van een persoon, die bijna 2 jaar op een
zolder had doorgebrachtdien hij alleen
zoo nu en dan 's nachts verliet. Alle aan-
gewende pogingen om hem zijn dierlijk
onrein verblijf te doen verlaten, waren
vruchteloos, tot dat dit eindelijk door list
gelukte, zijn „wezen" werd nu gereinigd,
en dat schijnt zooveel invloed op hem ge-
gerucht verspreidendat hij die streek
had verlaten, en geene bende meer
onder zich had, terwijl hij aan een
vriend opdroeg om de gangen van den
officier en het meisje nategaanen
geduldig het geschikte oogenblik af
wachtte om wraak te nemen over
den strikdie hem bij San Mar-
tino was gespannen. Alles scheen
rustig. De diligence ging voorbij Ischia
del Crati zonder aangevallen te worden;
men kon veilig van het eene dorp
naar 't andere gaan, zonder vrees voor
onaangename ontmoetingen en in dit
gedeelte van Galabrië schenen de struik-
roovers uitgeroeid te zijn.
Op zekeren morgen was Argenida
naar Cerzeto gekomen, om eenige
boodschappen te doentoen de officier
zich bij haar voegde aan 't einde van
het dorp, was zij niet te bewegen om
een oogenblik met hem te blijven
praten. Zij had haast, zeide zij, daar
haar vader met den jongen naar San
Benedetto moest, waar hij zaken had,
en zeker tot laat in den avond zou
moeten blijven.
Wordt vervolgd
