DE KLANK VAN GOUD.
reur-geueraal toonde aan, dat het misdrijf
van O'Donnel was moord met voorbedach
ten rade.
Om aan het dreigende gevaar eener
tyrannie van de massa te ontkomenzul
len de konservatieven in Noorwegenge
leerd door den overmoed der radikalen,
die tegen het Ministerie de bekende ver
volging insteldentrachten overal „grond-
wetsvereenigingen" te stichten. Reeds zijn
op een honderdtal plaatsen van die clubs
opgerichtdie allen ten doel hebben, de
eischen der radikalen te bestrijden.
Te Brussel ontvlamde Vrijdagavond
door een nog onbekende oorzaak het gas
van de in aanleg zijnde buis van den Boule
vard de Waterloo, op den hoek van de Rue
Montereau. Plotseling was een gedeelte van
de stad van gas ontbloot en werd slechts
verlicht door de hoog opgejaagde vlammen.
De buizendie daar aangelegd zijn heb
ben eene njiddelijn van 1 metermen kan
zich dus eene voorstelling maken van de
hevigheid van den brand. Vier spuiten
beveiligden het hoekhuis voor de vlammen.
Door de loopgraaf te vullen met zand,
en dank zij ook den hevigen regen, was
men den brand tegen half twee geheel
meester. Algemeen vreesde men voor een
hevige gasontploffing, maar die vrees is
gelukkig niet verwezenlijkt.
Een vrolijk procesdat aan de be
kende „kamerjacht" herinnert, houdt de
ledigloopers te Parijs in spanning. Op de
kamers beneden een bekend schilder kwam
een even bekende café-koncertzangeres wo
nen, die van 's middags 12 uur tot 's avonds
7 uur en van 8 uur tot middernachtonder
hegeleiding van piano-mnziekallerlei sen-
timenteele en andere romances, bravoer-ari-
aas enz. uitgalmde. De schilder, tot vertwij
feling gebrachtziet het eerst op een ak-
koordjen te gooien; maar dat baat hem niet.
Toen zond hij een bericht aan de zangeres
waarin haar werd aangekondigddat een
lid der maatschappij totdierenbesoherming
te harent een onderzoek zou instellen naar
de al dan niet juistheid van het gerucht
dat zij honden en katten mishandelde en
om zulks te verbergen, dan op de piano
speelde. De woedende zangeres spoedde
zich naar den kommissaris van politie,
die haar aanriedte lachen met den poets.
Zij deed dat en zong en speelde als vroeger.
Nu vond de schilder een ander middel,
om haar te storen. Hij boorde een gat door
zijn vloer en haar plafonden brachtdaarin
een buis en aan het uiteinde der buis vier
of vijf trechters. In deze trechters gingen
hij en zijne vrouw en zijne kinderen en
zijne dienstbode als bezetenen gillen. De
verbaasde zangeres verstomde onder zulk
een helsche potpourrie van geluiden en
liep weder naar de politie. Deze stelde
een onderzoek in en ontdekte weldravan
waar de akelige klanken kwamen. Nu heeft
de zangeres den schilder een proces aan
gedaan en een bescheiden eisch van 20.000
francs schadeloosstelling gevorderd.
Het electrisch licht heeft een nieuwe
belangrijke overwinning behaald. Hetdage-
lijksch bestuur van Berlijn besloot met
algemeene stemmen, die verlichting voor
een belangrijk gedeelte der stad (het Raad
huis het Paleis r het Museum-eiland een
gedeelte van de Linden, de Priedrichstrasse
enz.aan te nemenen ging een overeen
komst daaromtrent aan met de «Duitsche
(Naar het Engelscb.)
6 II.
„Zijt ge nu weder geheel beter!"
Hij streek met zijn hand over zijn
voorhoofd, en zijn gezicht kreeg eene
pijnlijke uitdrukking, die ik nooit zal
vergeten.
„Geljeel klaar," zeide hij, „'t was
slechts een droom."
„Toen keerde hij zijn gezicht naar
den muur, onder 't mompelen van de
woorden,,'t is slechts een droom
en toen viel hij weêr in slaap.
Op dit oogenhlik hegon de lamp te
walmen en ging uitik zat in donker.
'tVuur was opgebrandde middernacht
was akelig kil; mijn pols, die
hoorbaar sloeg, liet in mijn oor een
spookachtig gefluister hooren, 't welk mij
scheen te waarschuwendat ik alleen
op mijne kamer was met den man, die
den vader van Alice Darell had ver
moord.
Edison-Maatschappij.« Die overeenkomst
wordt eerstdaags aan den Gemeenteraad
ter goedkeuring overlegd.
De Maatschappij krijgt het recht tot
het leggen van electrische geleidingen door
een cirkelvormig gebied, dat de Oude Munt
tot middelpunt ep een straal van 800 M.
heeft. Zij betaalt jaarlijks 10 pCt. van
de bruto-ontvangsten aan de stadalsmede
25 pCt. van de winst, voor zoover die
meer dan 6 pCt. van haar kapitaal bedraagt.
Voorts verbindt zij zich tot het verlichten
van gemeente-gebouwen met lOpCt. korting
van het gewone tarief. Haar tarief mag
zonder goedkeuring van het gemeente
bestuur niet veranderd worden, enz. De
overeenkomst blijft geldig voor 30jaren.
Mocht het gemeente-bestuur echter terug
willen tredendan kan het dit doen na
tien jarenen de gemeente heeft dan het
recht, de geleidingen tegen taxatieprijs
over te nemen.
De Maatschappij krijgt door de concessie
niet het uitsluitend recht van verlichting
zij moet zich de oprichting van andere
electrische vereenigingen laten welgevallen.
De Berlijners zullen zich dus weldra
electrisch licht even gemakkelijk als gas
in hnnne huizen kunnen verschaffen. Voor
de goedkoopte behoeven zij het echter
vooralsnog niet te doen. Althans het
Berliner Tageblatt berekent, dat het nieuwe
licht ongeveer den dubbelen prijs van gas
zal kosten.
Op de begraafplaats »De Liefde»
te Amsterdam, had Dinsdag-morgen bij
de teraardebestelling van het lijk eener
vrouw een «opstootje» plaats. De buren
schenen namelijk van meening te zijn dat
mishandeling door haar man, met haar
overlijden in verband stond, en hadden
besloten hem op de begraafplaats een minder
vriendelijk onthaal te bereiden. De politie
verijdelde echter dit voornemendoor hem
tegen zijn kwalijkgezinde buren in be
scherming te nemen.
Het proces van den Markies de Rays
den veelbesproken stichter der kolonie Port
Breton is nu gisteren voor de rechtbank
in behandeling gekomen om eindelijk be
slist te worden. De Markies heeft twee
jaren in voorloopige hechtenis doorgebracht.
De helft van dien tijd werd in beslag ge
nomen door het onderzoek en de andere
helft ging heen met pogingen ter verdedi
ging om een proces te vermijden. Deze
pogingen hebben ten gevolge gehaddat
de aanklacht van moord en ontduiking
der landverhnizerswet vervielen en alleen
die wegens oplichterij volgehouden werd.
De geschiedenis van den «Markies® is
bekend. Hij haalde, met fraaie beloften
en vurige betuigingen van liefde voor het
oude Koningshuis en den godsdienst, een
groot aantal menschen over om een nieuwe
kolonie te stichten op een eiland in de
Zuidzeewaar de meesten van gebrek om
kwamen. Er zijn elf medebeschuldigden;
acht onder borgstelling op vrije voeten
en drie voortvluchtig. Veertig getuigen
tegen den beschuldigde zijn opgeroepen.
De behandeling van de zaak zalnaar men
verwacht, vijf weken duren, als er drie
maal per week zitting gehouden wordt.
Hoe treurig ook de onderneming mis
lukte daar zijn nog altijd vurige voorstan
ders van het plan. Het orgaan van de
onderneming, la Nouvelle France, verschijnt
III.
Toen ik den weg naar mijne slaap
kamer had gevonden en een licht had
aangestoken, nam ik het besluit om,
zoodra de morgen aanbrak, snel te han
delen. Ik trok een gordijn open en keek
uit.
Mijne kamers waren op de bovenste
verdieping, met het uitzicht op de
Theems en mijn bed was zoo geplaatst,
dat, wanneer ik er oplag, mijn gezicht
naar 't Zuid-Oosten gekeerd was; en
daar aan den donkeren horizon want
er was geene ster zichtbaar -, bij de
donkere rivierdie beneden mij stroom
de wist ik dat ik het eerste zonne
straaltje kon verwachten.
Nooit keek iemand begeeriger uit;
nooit wachtte een matroos, die op zee
schipbreuk leed, angstiger op den morgen,
dan ik nu. Ontelbare malen verhief ik
mijn hoofd van 't kussen en wreef ik
mijn oogen tot zij mij zeer deden.
Ik had mij in mijn ochtendjas te
bed begeven, om gereed te zijn, mijn
plan te volvoeren. Op 't laatst zag ik,
alsof 'tdoor den wind werd bewogen,
een zwak straaltje door de duisternis
dringen. Te zelfder tijd sloot ik, met dat
vreemde vertrouwen, dat iemand in zijn
nog, en deelt gedichten mede waarin de
Markies de Rays bezongen wordt.
En op den jongsten Nieuwjaarsdag ont
ving de Markies een adres, waarin hij
werd aangesproken als «Karl IKoning
van Nieuw-Frankrijk.«
Cit het proces zal nu blijken of hij een
oplichter dan wel een dweeper is.
Van Dr. Tanner, den eens zooveel
besproken vaster, hoort men nog altijd
watzoo nu en dan. Men verhaalde eerst,
dat hij van zijn vrouw gescheiden was,
wegens oneenigheid op het punt van
voeding. Later werd vertelddat hij
krankzinnig en in een gesticht opgesloten
was. En thans bericht men, dat hij te
Igmestown in hechtenis genomen is wegens
het onbevoegd uitoefenen van de genees
kunst. Het zou wel kras zijnals een
man, die zóo goedkoop, bijna van den
windkan levenzijn toevlucht tot bedrog
nam, om aan den kost te komen.
Bij de aanvaring op het meer van
Genève zijn 15 personen omgekomen. Het
ongeluk had plaats in het midden van het
meer, waar dit 600 meter diep is. De
nacht was stikdonker en er woei een he
vige storm. De Rhöne zonk onmiddellijk
en de jammerkreten van de verdrinkenden
waren hartverscheurend. De Cygne was
zoo beschadigd, dat het schip slechts met
moeite naar Ouchy kon terugkeeren.
Een Russisch grondeigenaar, die
tijdelijk te Weenen vertoefde, droeg van
daar*in een brief aan zijn vrouw op, om
eenige aandeelen aan zijn bankier te War
schau te zenden, en hem de nummers van
die stukken te doen toekomen. Weldra
ontving hij tot zijn verbazing een brief
van zijn vrouw met een aantal gedrukte
cijfers erin. Zijn echtgenoot had nl. zijn
opdracht naar de letter uitgevoerd, en
de nummers uit de stukken geknipt, welke
zij daarna aan den bankier zond. Deze
was ook niet weinig verwonderd bij de
ontvangst van de verknipte aandeelen.
Eerst toen de landeigenaar zelf bij den
bankier te Warschau kwam, werd de
zaak opgehelderd.
Te Tappau, bij New-York, is een
passagierstrein in botsing gekomen met een
goederentrein. De lijn was versperd tot
's avonds. Toen vertrok een trein om de
beschadigde locomotief te brengen naar de
werkplaats waar die hersteld moest wor
den. Een locomotief met zeven mannen
volgde, en deze kwam in de duisternis
en door het ontbreken van seinenin bot
sing met den haar voorafgaanden trein. Dit
tweede ongeluk was veel erger dan het
eei'ste. Drie mannen werden gedood en de
overigen bekwamen ernstige wonden.
Bij Denning in Nieuw Mexico is Za
terdagavond weer een spoortrein geplun
derd. De roovers, vijf gemaskerde man
nen, waarschijnlijk cowboys, lichtten een
paar rails van den wegdeden den trein
ontsporen waarbij de machinist werd ge
dood en stalen daarna uit den postwaggon
een bedrag van 600 dollars. Troepen door
kruisen den omtrek om hen op te sporen.
Zaterdagmiddag half zes werd op de
Leidschegracht te Amsterdam een mandie
van zijn werk kwam, door twee kerels
aangegrepen en met zijn hoofd op een
stoep geduwd, waarop zij zich van zijn
zwakste oogenblikken heeft, mijn oogen
en wachtte; en zoo viel ik in slaap, waar
tegen ik mij uren had verzet, en nog kan
ik daar niet zonder wroeging op terug
zien, want veel van de ellende, die spoe
dig volgde, had kunnen worden verme
den, indien ik wakker ware gebleven.
Spoedig begon ik te droomen, dat er
iemand aan de deur kloptedat kloppen
scheen uren aan te houden en toen ik
plotseling de oogen opende, bevond
ik mij in een hel daglicht.
Toen het kloppen nog aanhield, sprong
ik op en riep uit: «Wie is daar?"
»Ik ben het maar mijnbeer."
't Was de stem van mijne waschvrouw,
Mrs. Billings.
«Waarom? hoe laat is het?"
«Drie uur, mijnheer, als ge mij wilt
gelooven."
Ik opende de deur en keek snel naar
de sofa.
Scroggie was verdwenen
«Waar is Mr. Scroggie?" vroeg ik.
«Weggegaan, mijnheer; al uren ge
leden," zei Mrs. Billings. «Hij zeide,
mijnheer, ««stoor Mr. Field niet.""
Zoo waren zijne woorden. Hij zeide,
mijnheer, »»Mr. Field is niet wel.""
En zeide hij -"
«Hoe laat ging hij weg?"
weekgeld, f 6, meester maakten en daarna
het hazepad kozen.
Als waarschuwing voor het gevaar
van bangmaken van kinderen (niet over
bodig bij het naderend St. Nicolaasfeest)
wordt uit Steglitz het volgende bericht.
De kinderen van een kleermaker aldaar
waren, gedurende een korte afwezigheid
der moeder, aan de zorg van de knechts in
de werkplaats toevertrouwd. Zij waren wat
lastig. Men dreigde hen met den «boeman®
en toen dreigen nog niet hielpverkleedde-
een der knechts zich met een doek over
het hoofd als dit geheimzinnige personage
en kwam zoo de werkplaats binnen.
Het jongste kindnog geen vier jaren
oud, schrikte daarvan hevig. Het kon slechts-
met moeite tot bedaren gebracht worden -
den volgenden morgen had het hevige koorts
met brakingen, en in den loop van den
dag stierf de arme kleineaan hersenbe-
roerte ten gevolge van den schrik.
De verderfelijke gewoonte, die onder
den werkenden stand meer en meer ingang-
vindt, om ook des Maandags «rustdag®
te houden, dompelde verleden week een
huisgezin te Breda in diepe ellende. Ter
wijl zekere De L.wonende in de Bosch
straat aldaar, zijn heil in de kroeg zocht,,
beijverde zijne vrouw zich om in de luci
fersfabriek een penningsken te verdienen
tot onderhoud van haar en haar kind.
Nadat manlief een druk gebruik gemaakt
had van de «vergunning® en al zijn geld
al zwendelende had verteerd, strompelde-
hij naar zijne woning. Van de afwezigheid
zijner vrouw maakte hij gebruik om al
zijn inboedel, met inbegrip van kachel en
bedte verkoopenwaartoe hij een uit
drager in den arm nam, die voor alles te
zamen 25 uitkeerde. Met deze som in
den zakging de onedele huisvader op
nieuw aan den zwier, zich niet bekom
merende om zijne diep ongelukkige vrouw,
die bij hare thuiskomst hare woning geheel
ontruimd zag. Inmiddels werd haar «echt
vriend» door de politie opgenomendewijl
hij als lijk op straat lag. Wie schetst zich
den toestand van de vrouwdie van alles
ontbloot den winter te gemoet gaat?
- Te Harderwijk misten verleden
Dinsdagavond een paar ouders hun 9 jarig:
zoontjen. Tot in den nacht werd in den
omtrek der stad gezocht, doch het mocht
niet gelukken den jongen te vinden.
Woensdagochtend kwam er bericht, dat
het jongsken zich te Wezep bevondhij
I was onopgemerkt op de loopplank van
den trein gaan zitten en eerst aan het.
station Wezep ontdekt. In den namiddag-
kwam hij te Harderwijk terug.
Een inwoner van Arnhem gaf aan een
reperatie-kleêrmaker eene gekleedejas mede-
om te keeren. Eenigen tijd daarna komt
de man de jas afleveren, maar ze paste
niet, zoodat hij ze opnieuw medenam,.
doch f 4 voorschot vroeg en bekwam. Na
weken wachtens verneemt de eigenaar van
het kleedingstukdat zijn tailleur naar
elders was vertrokkenzonder achterlating
van de jas. Dezer dagen ontving die heer
per post een schrijven met ingesloten nota.
en een lombard briefjen groot f 2.50,
waarop eene jas beleend stond. De nota
was f6,90, waarvan f4 afgetrokken,
zoodat nog f 2,90 moest betaalt worden.
iiDe brief luidde: „Mijnheer, wegens ver-
«Mr. Seroggie?" zei mijne wasch
vrouw onmiddellijk.»Toen ik in de kamer
kwam sprong hij op en ging uit, als
gij mij wilt gelooven."
Wanneer ik Mrs. Billings eenige re
denen had gegeven om te veronderstellen,
dat ik aan haar woord twijfelde, heb
ik nooit kunnen ontdekkenmaar zelden
beantwoordde zij eene vraag die ik deed
zonder de voorzorg te nemener bij te
voegen: „als ge mij wilt gelooven,"
alsof 't haar voornaamste eerzucht was
vertrouwen op hare mededeelingen te
wekken.
„Weet gij of Mr. Bowser thuis is?"
Mrs. Billings lachtte en zeide:
„Mr. Bowser ging ook vroeg uit."
„Maar hij kan .teruggekeerd zijn."
Wederom lachte mijne waschvrouw
en ditmaal alsof er vrees bestond, dat
ik mijn vertrouwen op haar had verloren-
Zij liet haar hoofd hangen en keek me
peinzend aan met hare vischachtige
oogenterwijl ik een blik op hare muts
wierpdie mij altijd belang inboezemde
zij was verkreukeld en slordig, zooals
gewoonlijk, en zag er uit of zij lang
verwaarloosd was, te midden van zaken
van meer onmiddellijk belang.
Wordt vervolgd
