N ieu wsberichten.
Mooie theorieën.
deering van de vele moeite en kostbaren
tijddie het bestuur van W. en W. jaar
op jaar tot welzijn van den werkman
opoffert.
Op Art. 1 van het wetsvoorstel tot
bevordering van de verdeeling der mark-
gronden werden in de zitting der Tweede
Kamer van 5 Maart na zeer drukke dis-
knssie een aantal amendementen voorge
steld. Dit Art. 1 geeft een omschrijving
van wat het wetsvoorstel onder mark-
gronden verstaaten er aan vastgeknoopt
is een „later zoo noodig bij de wet aan
te vullen" staat van mark-gronden. Deze
tabel vooral was voor velen een steen des
aanstoots. De Kamer is onbevoegd, meen
den zijnittemakenwat mark-gronden
zijn en wat niet. Anderen waren van
oordeeldat zonder die tabel het doel van
het wetsontwerp niet zou bereikt worden.
Het eerstgenoemde gevoelengeformuleerd
in een amendement van den heer van
Heeckeren van Keil zegevierde in de zitting
van Donderdag. Nadat nog vele sprekers
er het hunne van gezegd hadden, werd
het amendement met 40 tegen 33 stemmen
aangenomenzoodat de „Staat" vervallen
is. De Min. v. Binnenl. Zaken vroeg
daarop schorsing der beraadslaging. In
de zitting van Vrijdag nam de disknssie
over het wetsontwerp nopens de regeling
van het staatstoezicht op de krankzinnigen
een aanvang. Een algemeen debat bleef
achterwege. In de eerste artiekelen werden
kleine redaktie-wijzigingen gebracht. Op
art. 8 is een amendement van den heer
v. Deldenom inwoning van een genees
kundige in de gestichten niet verplichtend
te stellen, aangenomen met 43 tegen 8
stemmen. Bij art. 10 stelde de kommissie
van rapporteurs, „tegenover de bepaling
der wet" één of meer Rijksgestichten,
haar stelsel: één Rijksgesticht, en dat
by overlading zorg voor oprichting moet
geschieden naar gelang der behoeften voor
de provincie. Het stelsel der kommissie is
aangenomen met algemeene stemmen.
De Minister van Staat, Mr. Mod
derman, is Vrijdagmiddag te 's Gravenhage
aangekomen, waar aan het station een
talrijke vriendenschaar hem opwachtte en
hem gelnkwenschte met zijn herstel van
de gevaarlijke ziekte, die hem genood
zaakt had verscheiden maanden in het
buitenland te vertoeven.
Omtrent het onderhoud van Z. M.
den Koning met President Krüger bericht
de N. R. Ct. het volgende.
Z. M. verklaarde zich te verheugen over
zijne ontmoeting met den President en
betuigde warme belangstelling in het ver
schijnen der gedelegeerden hier te lande.
President Kriiger dankte voor de eer,
de ontvangst en de sympathie, in 's Ko-
nings land genoten.
Daarna had het hoofd der Deputatie
met H. M. de Koningin een onderhoud
van een kwartierhetwelk zich door groote
hartelijkheid kenmerkte.
Men verneemtdat de onderhandelingen
over tractaten met de Zuid-Afrikaansche
Republiekvroeger reeds begonnenmet
het Ministerie van buitenlandsche zaken
worden voortgezet.
Krüger droeg op de audiëntie bij Z. M.
(Naar liet Engelsch.
14)
„We mogen hel gerust opgeven,"
herhaalde Louie, innig verheugd.
„En wilt gij ons helpen, pa?"
„Ik Ik Wel, hoe zou ik kunnen—"
„0, ik weet wel, hoe; zegmaar,
dat gij het wilt."
„Indien indien ik dat maar durf
wagen, mijn liefjen
„Nu, ik zal het u niet erg lastig
maken; eerst wanneer alles zal zijn
geschied, en er geen verhelpen meer
aan isverzoek ik u mij te steunen.
Ik bemin John Bonnamy, en ik haat
het groote toekomstige ras" en nu
begon zij op eens hartstochtelijk te
schreienen al wat haar vader doen
kon, was haar te kussen en haar
zooveel mogelijk tot bedaren te bren
gen; en toen liep hij met haar, wier
veerkrachtige voetstappen de grashal
men nauwlijks plat drukten, naar
het bosch, waar John Bonnamy op
haar stond te wachten.
den koning bet kenmerk van zijn waar
digheid als Staats-president der Z. Afri-
kaansche Republiek, bestaande dit insigne
in een breeden bandelier van groene zijde
met een rood, wit en blauwe streep als
rand aan beide zijdenen een strikuitloo-
pende in gonden franje. Ter hoogte van de
borst zijn eenige wapenen en figuren in
klenren op het lint geschilderd, hetwelk hij
en écharpe over de gewone zwarte kleeding
draagt.
De Minister van buitenlandsche zaken
begeleidde den heer Krüger na afloop van
het onderhoud met Z. M. tot aan het Holl.
spoorstation, alwaar een salon wagen ge
reed stond om den president met zijn par
ticulieren secretaris naar Amsterdam terug
te brengen.
Reeds voor eenigen tijd liep te Delft
het gerucht, dat bij het maken van het
ontwerp voor de tunnel nabij het station
aldaar eene fout zou zijn begaanwelke
te laat is ontdekt, en tot eene aanzien
lijke vermeerdering der kosten van den
bonw zal leiden. De ontwerper zou name
lijk bg het aangeven der hoogte van het
grondvlak van de tunnel slechts het peil
van Delfland en niet het zooveel lager
polderpeil in rekening hebben gebracht.
De bodem was daarom niet watervrij te
houdenen het werk kon alzoo onmoge-
lijk door den aannemer worden opgeleverd
zooals het volgens contract tusschen deze
gemeente en de Holl. Spoorwegmaatschap-
pij is bepaald. Intnsschen schijnt hierom
trent eene nadere overeenkomst te heb
ben plaats gehad; althans het heiwerk is
afgeloopen, en gisteren is men met het
metselwerk van de fondamenten voor het
tweede gedeelte van de tunnel aangevan
gen.
Oscar Wilde, de welbekende „aestheet'
deelde eergisteren in het Crystal Palace
eenige indrukken en ervaringen meedoor
hem opgedaan by zijne reis in de Veree-
nigde Staten.
De Amerikanen, verzekerde hij, zijn
het rumoerigste volk van de wereld, en
hunne nationale bezigheid bestaat „in het
halen van treinen" catching trains). Alles
by hen is tweemaal grooter en tweemaal
verder weg, dan het behoorde te wezen.
Hij bezocht de stad Lendville, wier be
woners opmerkelijk zyn door hun voort
durend gebruik van de revolver. Toen hy
in deze stad eene lezing hield over Ben-
venuto Cellini en diens werken, maakten
zyne toehoorders het hem tot een verwijt
dat hy dien kunstenaar niet had meege
bracht. De toelichtende mededeeling, dat
Cellini reeds ettelijke honderden jaren
dood was, lokte de vraag uit:
Wie schoot hem neer?" Als een
proefje van de artistieke ontwikkeling der
Amerikanen bewesten het Rotsgebergte,
verhaalde spreker hoe zekere kunstvriend
tegen eene spoorwegmaatschappij een ge
ding tot schadevergoeding insteldeomdat
hem een gipsen afgietsel van de Venus
van Milo uit Parijs bezorgd was zonder
de armen. Dit niet alleen. Het fraaiste
van het geval wasdat de man zyn proces
gewonnen heeft óók!
De Engelsche Regeering heeft eene
premie van 1000 pSt.en de Spoorweg
maatschappijen hebben eenzelfde bedrag
uitgeloofd, voor inlichtingen welke mochten
leiden tot het vatten van de schuldigen
in zake van het jongste dynamietkomplot.
'tWas een paar uur later op den
dag, terwijl de ondergaande zon haar
eigenaardig licht over land en bosch
begon te werpen, toen Mr. Morley
alléén den heuvel kwam afdalen. Hij
liep langzaam; hij was versteld, en
de gedachte kwam bij hem op, dat
de natuur begon te blijken op zijne
zijde te zijn, en wellicht bij slot van
rekening de kroon op zijn afdwalingen
zou zetten. Want wat had hij daar in
't bosch gehoord, als ware hetgeen
Louie hem verhaald had nog niet
verbazingwekkend genoeg geweest?
Harry Pearmain en Fanny Farwell
twee kinderen nog hij nog maar
pas een-en-twintig, zij nog niet eens
zoo oud als zijne Louie pas zeven
tien o, 't was een geheim, dat
niemand dorst te openbarenHij wist
niet, of hij alles wel kon gelooven
't was hemof hij droomde. Hij ge
voelde, dat er eerst een nacht slapens
overheen moest gaan, en dat hij dan
moest zien, of hij weder hetzelfde
droomde, alvorens er aan te durven
denken, 't Was een vizioen van uitred
ding en verlossing voor zijn geest, dat
De koningin van Tahitidie zooals
men weet incognito op reis te Parys ver
toeft beklaagt zich over de vele bezoeken
die zij ontvangt, vooral van dagblad ver
slaggevers, die haar komen «interviewend.
»Als ik al die mensehen moet ontvangen
zou ik my hier niet kunnen vermaken
zei de 25 jarige vorstin.
De Parysche journalisten maken het
echter niet zoo erg als de mannen van
de Amerikaan sche pers. De Koningin ver
haalt, dat zy letterlijk door hen vervolgd
werd, van San Francisco tot New-York.
En te New-York had een reporter in haar
hotel een kamer gehuurd vlak tegenover
hare vertrekkenin dezelfde gangen zy
kon bijna geen voet verzetten zonder hem
te zien verschijnen. Hy volgde haar op
wandelingen, schouwburgbezoeken, in de
restaurant enz. Ook ergerden H. M. de
alles behalve »geflateerde« portretten die
van haar verspreid werden. De Koningin
gaat niet naar Duitschland, maar laat
hare zusterdie daar hare opvoeding vol
tooit overkomenom met haar naar Enge
land te gaan.
De plegers van den vierdubbelen
moord te Hermannstadt (op Dr. Fried-
wangerzyn vrouwzyn kind en de dienst
bode, zyn te Weenen in hechtenis genomen.
Het zyn twee lederwerkers. Zij hebben
hunne misdaad bekend.
Uit de Pruische huwelijksstatistiek
over 1882 blijkt, dat in dit jaar daar te
lande 217.239 huwelijken gesloten werden
waarvan 133,573 door protestantsohe,
65.057 door katholieke, 2350 door Israëlie-
tische paren' en 16.259 door paren van ver
schillende godsdienstige gezindheden. Yan
die gemengde huwelijken werden 10.612 in
de steden gesloten en 5.647 te platte lande,
een sprekend bewijs hoeveel strenger men
het op het plattteland met verschil van gods
dienstige gevoelens neemt, te meer daar
in Pruisen, volgens opgaven van 1880,
6,673,000 stedelingenen 17.606,111 plat
telandsbewoners zijn.
In de Zaptieh-gevangenis te Cairo
brak Maandag een oproer uit, dat zeer
ernstig dreigde te worden en blijkbaar van
buitenaf ontworpen en ondersteundwerd.Te-
gelijkertijd ontstonden ook in de gevangenis
van Ghizeh ongeregeldheden. Door krachtig
optreden van den Directeur-Generaal wer
den beide oproeren spoedig onderdrukt en
de belhamels streng gestraft.
Herhaaldelijk berichten de Weener
bladen in den laatsten tijd van vermiste
dienstmeisjes, die om een boodschap uit
gezonden werden en spoorloos verdwenen.
Woensdag kwamen weer twee gevallen
van dien aard. Er loopen allerlei geruchten
maar de politie verkeert nog in het duister
omtrent deze zaak.
De dienstmeisjes-moordenaar Schenk en
zijn medeplichtige zullen in de volgende
week voor de rechtbank verschijnen.
Van de kosthuizen der Maatschappij
voor den werkenden Stand te Amsterdam
is in de maand Februari als volgt gebruik
gemaakt: Kosthuis No. 1 (Korte Leidsche-
dwarsstraat)ontbijt 346middagmaal
1844, avondeten 581, logement 1332
personen; kosthuis No. 2 (Rapenburg),
893, 2871, 1166, 2275 personen.
Te Schiedam isnaar de Ned. Artisten
Ct. verhaalt, een Duitsch geleerdedie
werkelijkheid zou worden, als hij
maar een zwaard kon vindenom den
eersten hinderpaal neer te houwen.
Er was een kortere weg naar den
voet des heuvels, dien hij insloeg en die
hem langs de vensters der Pearmains
voerde langs de mooie openslaande
glazen deuren. En hij heeft later nooit
kunnen zeggen wat het geweest was,
dat hem bewoog op eens om te keeren,
en op de loonen naar een dier vensters
te loopenom daar te blijven stilstaan
en een blik naar binnen te werpen;
wellicht had zijn oog het een of ander
gezien, terwijl zijne gedachten zich
met iets anders bezig hielden, dat
hem zijne schreden derwaarts had
doen richten, of misschien was het
alleen maar een afkeurenswaardige
nieuwsgierigheid geweest. Maar wat
het dan ook geweest zij, hij toefde
daar eenige sekondenzijn oog tuurde
met ingespannen blik naar binnen,
terwijl hij zijn neus plat drukte tegen
de ruit van het kleine venster der
proviziekamer, tot dat lichaamsdeel
er wit en rood van werden terwijl
hij daar zóó stondwendde Mrs. Pear-
van Rotterdam uit, de stad uit belang
stelling bezocht, en naar een restauratie
vroeg, door een agent naar het politie
bureau gebracht, in plaats van hem terecht
te helpen. Hier werd hy in bewaring ge
houden tot na een paar uur de chef ver
scheen die hem liet voorkomenen nu
zyn pas vroeg. Dien had de Duitsohe
professor evenmin als een Hollanderdie
een uitstapje naar Duitschland maakt,
maar hij was in het bezit van gestempelde
brieven van het Britsch Museum. Yoor de
Sohiedamsche politie was dit echter niet
niet voldoende. Gelukkig had hij ook nog
een brief bij zich, die den stempel van
denzelfden dag droegen de vreemdeling
werd vrijgelaten.
Het brievenvervoer tusschen Stads-
Kanaal, Wildervank, Yeendam en het
station Zuidbroek geschiedt nog op zeer
oorspronkelijke wijze. Eenige keeren daag»
kan men in die plaatsen postboden zien
draven, beladen met een grooten zak,
waarin zich brieven en pakketten bevin
den. Is de last echter al te zwaar, dan
komt alles in eene kardie dan door den
beambtesoms met behulp van een hond
wordt voortgeschoven. Nn gebeurt het
ook wel eens, dat men door wind en
weer tegenhouden te laat aan het station
komt, en toch duurt deze toestand reed»
sinds verscheidene jaren. De oorzaak hier
van is alleen een verschil tusschen het
bestuur der Eerste Groninger Tramweg
maatschappij en den inspecteur der pos
terijen over de vergoeding welke de Maat
schappij zal ontvangen voor de verzending
der brieven en pakketten. Beiden partijen
Bobijnen onverzettelijk, want alle pogin
gen, door de ingezetenen zelfs bij den
Minister aangewend, zyn zonder gevolg
gebleven, en aldus duurt een toestand
voort, die niet alleen tot groot ongerief
voor de ingezetenen maar ook voor de
aandeelhouders zeer schadelijk is. Men
twijfelt dan ook nietof op de aanstaande
vergadering van aandeelhouders der Maat
schappij zal op deze zaak de aandacht ge
vestigd worden.
Naar men verneemt is thans het
plan ontworpen voor de maskerade in 1885-
door het Leidsch studentenkorps te hou
den. Zij zal voorstellen beroemde mannen
die vóór 1575 te Leiden hebben geleefd
of daar geboren zyn. De hoofdpersoon zal
Floris V zyn, die daar het levenslicht
aanschouwde.
Te Amsterdam werd een man,,
die op de openbare straat verwarde
redevoeringen tot het volk hieldal»
krankzinnig door de politie gevat en
naar het Binnen-gasthnis gebracht. Hier
deed men hem het dwangbuis aan, daar
hij niet tot kalmte te brengen was. Hij
is toen naar het Buiten-gasthuis vervoerd.
Misbruik van sterken drank schijnt als de
voornaamste oorzaak van zijn toestand
beschouwd te moeten worden.
De Zuidafrikaansche deputatie ont
vangt te Amsterdam zoo menigvuldige
bewijzen van sympatie, dat zij genoodzaakt
is, voor afdoening van zaken, eenige
uren vrij te houden. Zij zal dus niet voor
éen uur des namiddags voor deputatiën
en partikulieren te spreken zijn.
Dezen ochtend kwam een logger
te Scheveningen aan, doch kon door de
main, als gemagnetizeerd door zijn
onafgewenden blik, zich om, en ont
dekte zij hem.
„0Mr. MorleyMr. Morleyriep
zij uit, zoo goed als de omstandig
heden haar er toe in slaat stelden
„wat ik u bidden mag, verraad me
niet!"
Mr. Morley glimlachte. 'tWas een
oogenblik van schitterende vergelding.
Hier had hij 't zwaard gevonden, dat
hij noodig had.Hij duwde de glazendeur
op. „Daar betrap ik er eensprak hij.
Mrs. Pearmain stond daar te kijken
en was een oogenblik als met stomheid
geslagen. „Ik ik kan het niet helpen,
Mr. Morley," stamelde zij toen, met
kleurlooze en trillende lippen.
,,'t Is zeer goed gedaansprak Mr.
Morley. ,,'t Verraadt veel ervaring
„0, de dokter had het al lang ge
leden voorgeschreven, en toen werd
het eene gewoonte voor mijen al
hoewel ik voor me zelve de hoop
opgaf, heb ik toch mijn best gedaan
de anderen op den rechten wear'te
houden.
Wordt verolgd
