HAARLEMSCH
[No 35
Tiende Jaargang.
144.
van WOENSDAG 2 Mei 1888.
Uitgave van DE ERVEN LOOSJES, Gedempte Oudegracht 80.
TELEP HOON NUMMER
TELEPHON1SCHE VERBINDING
met AMSTERDAM.
ABONNEMENTSPRIJS
Per drie maandenf,25.
franco p. post —,40.
Afzonderlijke nommers 3 centen per stuk
Prijs per Advertentie van 1 tot 5 regels 25 cents, elke regel
meer 5 cents, groote letters naar plaatsruimte.
VERSCHIJNT:
Dinsdag- en Vrijdagavond
Advertentiën worden aangenomen tot DINSDAG en VRIJDAG des middags ten 12 ure, die alsdan zoo mogelijk nog worden geplaatst.
Noord-Zuidhollandsclie Stoomtramweg-MaatschappijHaarlemLeiden. 1. Oct. 1887.
Haar!, Hilleg. en Leiden 4.30-1-, 8.8, 9.35, 10.55', 'sm., 12.2', 1.35, 2.58, 4.20, 5,40,
6.55, 8.15 'sav. HaarlemHillegom 9.35, 10.55 'sav.
Alleen des Vrijdags. Vervoert ook goederen.
Eaarlemsche Tramwajr-Maatschappij. Van 't Station 7.30 's morgens tot 10.30 's avonds.
Uit den Hout 7.50 's morgens tot 10.50 's avonds.
Vertrekuren der Spoortreinen van Haarlem. 1 Oct. 1887. Naar Amsterdam: 6.52,
8.10*, 8,31,8.58*. 9.25*. 10.25, 11.56, 11.32f, 11.46* 'smorgens, 12.50, 2.40* 3.35,
4.15*, 5.25*, 6.17*, 6.46,7.28-j-7.57", 9.16*, 9.41, 9.51*, 10.20*, 11.04}- 's av.
Van Amsterdam: 6.15, 6.50* 7.35-j-, 7.45* 8.20*,8.48,9.09*,9.50*, 11.05,11.50*, 11,55,'smorg.
1.05*, 1.15*, 3.25*, 4.10,4.29*, 4.55*, 5.33f, 7.30*, 8.20, 8.50*. 10.02*,11.15 's av.
Naar Rotterdam: 7.17, 7.57f, 8.43', 9.21,10.13*,'s morgens, 12,13*, 12.33,1.41", 3.49',4.59,
5.56}-, 7.53*, 8.49, 10.25* 's avonds.
Van Rotterdam: 6.15, 7.52', 9.45, 10.17}-, 10.54 'smorgens, 1.23*. 2.45', 3.354.50,6.18}-
7.32, 8.— 8.50', 9.55-}- 's avonds. De met gemerkte treinen zijn sneltreinen. De
met }- zijn exprestreinen alleen le en 2e klasse.
Naar den Helder: 6.44, 9.35 'smorgens, 1.32, 4.58, 9.17 's avonds.
Naar IJmuiden: 6.15, 6.44, 9.35 'smorgens, 1.32, 4.58, 9.17 'savouds.
Van IJmuiden: 8. 11.13 'smorgens, 3.03, 5.46, 9.20, 9.55 'savonds.
Naar Zandvoort:8,10,10.15,11.33 's morg., 1.34, 3.51,5.24 8.51 's av.
yan Zandvoort: 8.38, 11.10 's morg. 12.27, 3.12, 5.02 6.22, 9.17'sav.
Haarlem. 1 Dec. 1887.
8.15, 9.30, 10.50,'s morg. 12.10,
Pram-Omnibus-Maatschapplj. BloemendaalOverveen-
Vertrekuren van Bloemendaal (Hotel Kennemerlandj
2.4.10, 6.45, 9.40, 'savonds.
Van Haarlem (Station). 9.15, 10.10, 11.30,'s morgens, 1.38,3,50, 4.52, 7.50,10.30's av
Dienstregeling van het Postkantoor. 1 Oct. 1887. Openstelling van heikantoor: Dag
van 8 's morg. tot 9 >4 uur 's av. Op Zondag van 's morg. 8 tot 10 en 's av. van 12 tot 4 uur.
Voor de storting en uitbetaling van postwissels, postbewijzen en de invordering van ge lden
op kwitantie! alleen op werkdagenvan 9 uur 's morg. tot 3 uur 's av. Voor de Spaarb ank
van 's morg. 9 tot 9 uur 's av.op Zondag van 8 tot 10 en van 12 tot 4 ure. Voor de
Postpakketten alleen op werkdagen, van 'smorgens 8 tot 9)4 uur 'savonds.
Aanvang der bestellingen. Op werkdagen7.30,9.45 's morgens, 1.15, 3.30,7.9.'s avond».
Op Zon- en algemeene erkende Christelijke feestdagen7.30 's morgens, 1.4.'s avond».
Lichting der bulpbrievenbussen Zuiderstraat hoek Oudegracbt, Gr. Houtstraat, Zijlvest,
Parklaan, Kaasplein: 6.45,10.'s morg., 2.30, 6.8.30 's av. Florapark,Kampersingel,
LeidscbevaartScbootersingel6.30, 9.45 'smorgens, 2.15. 5.45, 8.15 'savonds.
Des Zondags: buitenwijken 'sm. 6.30 en 's av. 3.15. binnenwijken 's m. 6.45 en 'sav. 3.30.
Lichting aan bet StationRichting Amsterdam 8.5,11.27 's morg., 2.35,3.30", 5.20', 7.23* 's av.
Richting Rotterdam 7.52,9.13's morg., 12.8, 4.53*, 5.51,10 20* 'sav.Richting den Helder
6.39, 9.30 'smorg., 1.27*, 4.53, 9.12*'s avonds. De met worden Zondags niet gelicht
Telegraafkantoor. 1 Oct. 1887. Het kantoor is geopend op werkdagen van's m. 8 tot's av.
10 uur, op Zon- en algemeen erkende Christelijke feestdagen van's m. 8—4's av. 6—9 u.
Binnen! Telegrammen worden berekend tegen 25 cents voorde eerste 10 woorden, voor
elk tweetal woorden daarboven 3 cents.
Prof. August Wiihelmj.
De groote violist prof. August Wiihelmj
gaf, in vereeniging met den pianist Ru
dolph Niemann, j.l. Vrijdag, in de kerk der
Remonstranten alhier, een concert, dat
voor de muziekliefhebbers een onvergete
lijk slot zal blijven van bet nu geëindig
de i
Vilhelmj is onder de beste violisten
van onzen tijd een der eersten. Zijn op
treden ten onzent had daarom meer be
langstelling, meer geestdrift mogen wekken,
dan er nu betoond werd, ook al is het
waar, dat deze winter ons eene reeks van
hoogst belangrijke muziekuitvoeringen
heelt gegeven en wij violisten met wijd-
beroemde namen, waaronder Brodsky en
Ondriceck, hebben mogen hooren. Wij
meenden, dat Haarlem bet als een voor
recht zou beschouwen, Wiihelmj in zijn
midden te zien. Dat dit niet zoo mocht zijn,
zal zeker het minst den grooten kunstenaar
schaden, die gewoon is zijne lauweren te
plukken onder alle hemelstreken en een
maal op zijne kunstreizen door Amerika,
Australië, China en Indië de schitterend
ste triomfen behaalde.
Het spel van Wiihelmj is eeD afspiege
ling van zijne krachtige persoonlijkheid,
de uitdrukking van zijne sterk sprekende
individualiteit, de openbaring van zijn
bloedruk, temperament.
Minder dan anderen stoort Wiihelmj
zich aan de bedoelingen van de compo
nisten, wier werken hij speelt, of aan de
voordrachtswijze, die door de traditie tot
de ware gestempeld is. Hij geeft en neemt
naar eigen wil en brengt licht en bruin
aan naar eigen inzicht en welbehagen.
Wiihelmj wordt daardoor eene gansch
oorspronkelijke figuur en evenaart in dat
opzicht een ander geniaal kunstenaar,
Rubinstein. Van deze zelfstandigheid in
opvatting overtuigde ons de vertolking
van Beethoven's vioolconcert, waarvan
helaas alleen het lste deel gespeeld werd
en we het innig sohoone Larghetto en
Rondo moesten missen. Toch was het Al
legro van Beethovens concert, met de nu
en dan afwijkende opvatting, instaat ons
opnieuw met bewondering te vervullen
over Wilhelmj's vioolspel. Wie evenaart
hem in volheid en kracht van toon, in
glansvolle techniek, in onfeilbare zuiver
heid? De candenca aan het slot van ge
noemd Allegro overtrof alles, wat wij van
eenig violist ooit hoorden. Welk een zeker
heid in de moeielijkste grepen, welk een
hartstocht, welk een geniale ruwheid. En
dan als de laatste breede aceoorden er
van zijn weggestorven en het u te moede
is, alsof gij getuige zijt geweest van
woeste en wilde tooneelen, als nw hart
in beroering is, gelijk de opgezweepte gol
ven van den Oceaan hoort dan de daar
op volgende wonderzoete melodie, die u
zingend en fluisterend tegen klinkt, als een
lied des vredes, u in het harte dringt,
als een vriendelijk lachende zonnestraal
na hevigen strijd.
Machtig was de uitwerking van dat
spel en de toehoorders vergaten, dat lnid
handgeklap en voet getrappel kwalijk
passen in eene kerk. Zij gaven toe aan
de behoefte om hunne bewondering en
dankbaarheid uit te drukken en deden dat
door een geestdrift vol toejuichen van den
kunstenaar.
In het tweede deel speelde Wiihelmj
Schubert's »Ave Maria«, Chopins »Noc-
turne« beiden naar eigen bewerking en
»Alla Polacca«, eene compositie van
eigen hand. Wiihelmj bewerkte en
maakte deze stokken in de eerste plaats
voor zich zeiven. Daardoor kan hij er
zich in geven in zijDe volle, zelf bewnste
kracht.
De octaven, de tertsen, de stoute wij
zonden bijna zeggen de brutale dub-
belgrepen, wekten aller verbazing en een
levendig applaus was na elk nummer de
belooning, de zwakke belooning van de
zijde der hoorders. Voorzeker zal het op
treden van Wiihelmj lang in aller herin
nering blijven leven.
De pianist Rudolph Niemann begeleidde
prof. Wiihelmj en speelde als solower-
ken»Toccate en Enge» van Bach-Tau
sig, »Faschingsschwank aus Wien« van
Schumann, Feuerzauber a. d. Walküre«
van Wagner-Brassin en »Tarantelle« van
Liszt.
Hij bewees in een en ander een be
kwaam pianist te zijn met groote techni
sche ontwikkeling. Zijne voordracht was
ons evenwel ietwat klenrloOB. De krach
tige aanslag van de linkerhand en het
gebruik van het sterke pedaal gaven links
een klankvolume, waartegen de discant
van de vleugelpiano niet is opgewassen.
In de »Fenerzauber« van Wagner werd
dit euvel door het gebruik van het
zachte pedaal weggenomen. De «Tarantel-
le« van Liszt werd met talent gespeeld
en bezorgde den Heer Niemann een groot
B
De Volksbond.
In de Groote zaal van de Sociëteit
„Vereeniging" had Vrijdag een feestelijke
bijeenkomst plaats van de Afdeeling Haar
lem en Omstreken van den Volksbond,
de laatste van dit seizoen. Deze bijeen
komsten worden altijd drnk bezocht, een
bewijs dat het doel, door de Vereeniging
er mede beoogd, bereikt wordt.
Het programma bood weder de noodige
afwisseling. l>e avond werd geopend door
het orchest van het Stedelijk Muziekkorps
onder directie van den Heer M. H. Mül-
ler, wat al dadelijk de saamgekomenen in
de rechte stemming bracht.
Het Bestuur van den Volksbond was
het weder mogen gelukken zich van de
welwillende medewerking te verzekeren
van de werkende leden der Letterlievende
Vereeniging „J. J. Cremer" en zoo trad
deze op in het tweede nummer met
Jean Marie, drama in een bedrijf van
Theuriet, vertaald door J. L. Wertheim. Dit
aandoenlijk scboone dichtwerk, uitmun
tende door grooten eenvoud, bevat de
lijdensgeschiedenis van Thérèse, een vrouw
uit Bretagne. Als jong meisje was zg
verloofd met een zeeman, Jean Marie,
maar het sehip waarop hij diende bleef
in een storm en van Jean Marie hoorde
men niets meer. Jaren lang verbeidde
het meisje den beminde te vergeefs. Hare
ouders stiervenarm en verlaten bleef
zij achter. In haar nood reikte zij haar
hand aan, den rijken doch reeds bejaarden,
Joël. De herinnering aan den verloren
beminde bleef evenwel aan haar huwelijks
geluk knagen en haar voortdurende zwaar
moedigheid trok natuurlijk de aandacht
van den echtgenoot. In alle oprecht
heid maakt zij hem nn bekend met de
oorzaak van haar verdriet. De brave
Joël wil toestemmen in haar verzoek
om huis en hof te verlaten en in den
vreemde te beproeven haar verstoorde
gemoedsrust te herkrijgen. Plotseling ver
schijnt in het dorp de verloren gewaan
de Jean Marie, die door een samenloop
van omstandigheden eerst heden, na een
verloop van vijf jaren, den vaderlandschen
bodem bereiken kon. Zijn eerste bezoek
geldt Thérèse, van wier huwelijk hij niets
weet. De fortuin is hem gunstig geweest, hij
brengt haar de wederzijdsche gelofte van
liefde en trouw te binnen, eischt zijne ver
loofde thans op. Daar valt zijn oog op haar
trouwring; de heftigste verwijtingen van
den zeeman stroomen Thèrèse tegen. Het
verhaal van haar lijden en strijden stemt
hem echter tot billijker oordeel. Nu tracht
hij haar te bewegen tot ontrouw tegen haar
echtgenoottot ontvluchting. Een oogen-
blik wankelt zij tusschen liefde en plicht,
doch slechts één oogenblik. Eén gnnst
verzoekt zij hem, dat hg Bretagne zal
verlaten om het nooit terng te zien. De
arme jongen staat dit toe, doch wenscht
slechts één kus. Maar rein en vrij wenscht
zij voor den echtgenoot te staan, nogmaals
spreekt haar plichtgevoelzij weigert en
de hopelooze Jean Marie vertrekt. Haar
liefde heeft zij begraven, zg deelt Joël
mede, dat zij bezoek gehad heeft van een
vreemdeling, maar dat zij Jean Marie
nooit zullen wederzien.
Het aangrijpende stukje werd vlug af
gespeeld. De drie personen, die het voor
stelden, zijn flink voor hnn taak berekend.
De moeielijke verzen werden duidelijk
gezegd en met veel gevoel voorgedragen.
Het. spel was over 't algemeen onberis
pelijk en het geheel bleek zeer in den
smaak te vallen, want het verdienstelijke
drietal werd hartelgk toegejuicht.
In de pauze gaf het orchest weder
eenige nummers ten beste en de Tweede
afdeeling werd geopend door het Kwartet
»Loreley" met Muzenzang, muziek
van Kiihlau.
Het is opmerkelijkdat de Volks
bond, wanneer hij aanklopt bij onze
twee met goud bekroonde Haarlemsche
corporaties, L o r e 1 e y en C r e m e r, dit
nimmer te vergeefs geschiedt. Dit pleit
dunkt on8 én voor deze Vereenigingen én
voor het organiseerend vermogen van het
Bestuur der Afdeeling, aan wien zulke
gezellige bijeenkomsten te danken te zijn.
Dat het nummer 4b op het programma
oningevuld was gebleven, had algemeen
de aandacht getrokken. Het bleek een
vriendelijke daad van het Bestuur te be
doelen Tot heden had de Volksbond geen
gelegenheid gehad „Cremer" geluk te
wenschen met de bekroning te Utrecht.
Nummer 4b van het programma was
hiertoe bestemd. De Voorzitter van het
afdeelingsbestuur, de heer Mr. Th. de
Haan Hugenholtz, complimenteerde „Cre
mer'' en bood haar als blijvend bewijs
van waardeering een vaandel-medaille aan.
Met een kort woord van dank werd dit
geschenk door den president, den heer Van
Gasteren, namens de Vereeniging aan
vaard, waarna L o r e 1 e y nog het Ba
nierslied, muziek van den heer VV. H. C.
Schmölling en een paar andere muziek
werkjes voordroeg.
Het blijspel van Labiche, De moord
in de Platage, werd ten slotte gege
ven. Het bleek toen, dat de leden van
„Cremer" in dit genre opmerkelijke vor
deringen gemaakt hebben. Het geheel greep
flink ineen, en de uiterst vermakelijke
toestanden kwamen goed tot hun recht.
