uamjoA ap ui uaraoqjoA sbm saqy "[bbui aqfipiaurazaS
;aq toom nu ua .1005 fu ap qsuaip uap uba uauoAV
-fiq suo 'q.iaq ap jbbu SuippuBM ap 'ubb§ a} apara
too uaflui.ipui ufira 'uaja;sm[ ubb® a1) Su8zaS[bb.ioqo
;aq jbbu too 'Bipmy 5am qBBidsjB aip apSjoA uao;
ua?a uaAftjq aj suo fiq too uapuoAaS piaqfuA fiz pBq
ua 58001500 spaai JoBppira uaSiJOA uap JBBq qi pBq
'sbm smq uba Bdsd a.itïq uaipjoop 'a^siaa ua; uapS[OA
JBBqja fiz sjbooz 'uapaqSipuByrao ap Am uaraajq
•uaAaiqaSftq ufiz
Suuauuuaq a^siBBqquBp ap ui uaqqqquagoo aSqBZ
aip fira ^Bp 'uaiaiuaS a; uaqqa.idsaS aiBq uba 'uazaAA
a; duqasjazaS JBBq ui .loop puapnoquBB ooz qqoai
-JOOA ;aq qi 50ona§ qsaaAia® uajBA\ 5sSi5sun8.ia][B fim
aip qoop 'puqaS pBq paojAux SiuiaM s^qoajs qi doiBBAv
'uapaqSipmqsuio uba doojuauiBS uaa joop ua qaouquo
sasuud aSuol uaa pcq qj -uaqqaq pjaizaq 500m uaraiq
-Bay aSuof aip S|B 'jaoAaS uba 5.100s opjjazqaq qi puq
'pBJ^uauuiq aSpog uo^jpQ 'ubb safsiam ap ja^qas 'qt
iiaoj, -uapuo^s pjooq uuq do jom UBp 'ua^aoA auunq
do fizjo 'uayiM aaara ;aiu 5S5BBJ 5aq do 'piaqqfqjaaq
ua piaqpS paAooz .xoop prapAipaq 'fiz 505 'uapBf.iaAO
uafiuaaqqaj ua ua^suuS pro Siuspooz uopmaouaS^s.iaa
ap UBp ua;ai[ fiz uaSuajq a; SuiqBjuBB ui uassasuud
pro puB^s uapuapiqosiaA uba uauuBiu aSuof too 'uba
afpuBq uaa ,ia uappuq s.iapa^aaA aqosiqB-iy apuQ
•do aSpog uo^jijq uba jja
;aq fiM uapa.t doiBBp 5Joq ua ';bz qoq uap do ;Bp
'uazaM o^q.iipaSdo Si^qoBid ;aq ubb araup aSuof ap uba
puora uap 5111 pAaq pq suBq; quo|q ,,'sinq jbb^j"
qqraraaSdo qaq uaqosuara aqqip fiq ua|btu
-aaara qi aip 'piaqpuBBSaara afhpjBBpaoS uba 5100s aip
qara Bipray appz I('jaii-aouaio[g '5jtm AS spoog"
89
uaa qoo sbm 5, aBBui 'paA paq ooz piu aa uaaBM
aa) saapaooq ap fiq suo uapSaoA 'uauuiq jBBapaq^B^
ap uapsi; qi ua 5qoiu aufira 'aqMBf] ssira !ujq;
•aapaaA qi bS 'uaqqaq 35 pSmuA
-o§ SuuaSaaA SuippM^iu azap aooA pBtuaapuB b^
•uapaoM SrjsuaipspoS aaara pA\ qoo aaqaz Am uapuoz
UBp'uaaBM 5Bp fiz sjy ^qfipqqojUBB uaaa uaqaaq apB
qaiu ufiz tuojbb^ -SijpzaS sp SrjqOBjd ooz 'punq
-Muoq uba pBapi uaa paaa si 5BQ ■ajgippag jfaBjq;
qg popaq qj qquaqos SmpaoSaoA pBapaq^Bg; a^qBBU
ap aooA aip 'qaaq aaapuB auaa jopiag 5izaq qoog,
•JB§ isaaS
uap aSipaq Siuaa aBBM 'qa|d aap SuipinpuBB aa; 'sjpz
uaa;s ipou 'aaiusq apuo qoou 'oqrao;jBaS qoou 'ubbis
uaop a; p;s fiq apuaaarafira 11 mo spui 'uapaoM uuq
;sB;aq ;up s;aiu qoop uaSuiaauuiaaq aSipuuqpaiqos
-aS fiz ;izaq ppjfiMpSuo 'do pass uaip uba spiu
aa;qoa ;aaAaj |o;siag iiba jBBapaqpjj a (J -paaoAaS^m
apaoM ua;p}inbi5UB |b;ubb 500.18 uaa 'uaara qi auBu
'qosqfqaBBf aBBMUBA 'ufiz uuq 5qBBmaS uiBqSuiraaig a;
'uapapS ;aoq aoq ;aaM aiA\ 'aa5qoa aip 'Xanqaa5UB0 a;
suiag ua;aBMg uap uba SupsnaiiadBM ap 5301 ppis
-aS ppaqaooA fiq ;aq si oog uiapfiM a; ubb ;qoBpuBB
3MU aa too 'Sipoou u fiq joopS af5UB5saa uaa aBBui si
aa qoop 'ufiz a; qfuSmqaq ooz suaa ;aiu Sou jpzqoiz
do 5jaoqaq 'si uaiz a; aa ;b^\ -sSipaBBAisuaizaq S5ai
uara apuiA uaqaaq 950oaS a5saam ap uj -si 5S5BBjdaS
aaraaBiu jo suoaq uba uaqaa5quapaS uaa Suippod
-sdaaqos uaa ui ua;uaaq ap sjb ppadsaaA ooz aBBp
ua aaiq nu '5m aaara a; Sou araoq qaaMMnoq aptq
;ip uba piaqaop ap ua uaaBA a; aoop 'uapfizsaaaM
ubb uaaBpd 5am uaqaaz aMnBjq uba ubbgoq uaqosi;
-irepy uanpjq uaa uara 5jaaq 'uaqpaaq a; uas5BB|d5iz
89
62
hoe die oude rood-en-goud op den bok de teugels
hield? Van hem verlangde ik alleen, dat hij zich niet
haasten zou om ons thuis terug te brengen.
De tocht werd om mijnent-wille vrij lang gerekt,
en daarom bewonderde ik af en toe de schoone ge
zichtspunten, die wij voorbijgingen, vroeg aan wien
dit of dat huis toebehoorde en deed verder, alsof ik
in het landschap het meeste belang stelde. Maar niets
van dat alles is mij bijgebleven. Alleen staat mij
Florence nog voor, met hare heldere, vriendelijke
oogen, met een gloed over hare lokken van het schijn
sel, dat door de parasol, die zij in de hand droeg,
op haar gelaat viel, met haren ongekunstelden lach,
doch bovenal, kameraads, herinner ik mij, hoe ge
streeld ik was door het werkelijke genoegen, dat zij
in mijn gezelschap scheen te vinden.
En waarom ook niet? Zij hield veel van Sydney
en ik kende immers die plaats zoo goed. Zij mocht
de zeelieden gaarne en dit was ik immers geweest
en dit was ik nog met hart en ziel. Zij had groote
reizen gemaakt, en begreep mij, zooals alleen een
meisje doen kon, dat tweemaal rond Kaap Hoorn
gevaren is en alles van een viermaands overtocht af
weet. Kon zij nu daarom juist niet een soort van
zeewatersmaak aan mij gevonden hebben, die thans
weder het aantrekkelijke der nieuwheid had en aan
gename gedachten in haar kweekte?
Ten laatste bereikten wij een punt, waar een der
wegen naar Clifton Lodge, de andere naar het huis
van mijn oom voerde; en hier noodigde Amelia miss
Hawke uit, om met ons mede te gaan lunchen.
„Wel, ik had juist verwacht, dat gij en mijnheer Sey
mour met mij mede zoudt komen," zeide miss Florence.
59
■werk- en geen zondag) en hoorden het choraalgezang.
Het was een mooi stuk muziek en er werd goed ge
zongen, doch de inrichting van het gebouw belette,
om daardoor al te zeer in verrukking gebracht te
worden. Het schemerachtige, geheimzinnige licht, de
spookachtige flarden van oude vlaggen en vaandels,
als vleermuizen opgehangen in de somberheid van een
duister gewelf, dat van geheele geslachten de gebeden
weerkaatst heeft, de steenen krijgsridders op hun rug,
met de gepantserde handen over de bleeke borst ge
vouwen, ridders, wier neuzen hunne zielen schijnen
achterna te zijn gegaan, de saterachtige beelden, die
als nachtmerrie's uit donkere hoeken gluren deze
-en nog tal van andere priesterlijke wonderen meer
(die men van iemand, die in het spil heeft geloopen
nn te paard op den nok van een ra heeft gezeten,
niet vergen kan, dat hij onthouden zou), ontbraken,
om den indruk te verhoogen van het rollende, rui-
schende en brommende koor'-in de Bristol Kathedraal.
En toch, nog op dit uur weeegalmen in mijn ziel
de volle klanken, de zachte en heldere tenortonen en
de trillende donders van het plechtig orgelspel, als
eene heilig dichterlijke herinnering aan de jonge vrouw,
die, aan mijne rechterhand gezeten, in eerbiedige
houding naar de hemelsche akkoorden luisterde. Nooit
kan een meisje, dat zich in de gedachten van een
jongeling een hooge, een edele plaats wil veroveren,
beter doen, dan hem mede te nemen, om een lofzang,
door muziek begeleid, in eene groote kerk te hooren
zingen. Noch in dans- en eetzaal, noch in de huis
kamer zelfs komt een lief meisje zoo uit, als in een
kerk waar choraalmuziek en zang te hooren is. Daar
wordt zij een deel van het geheiligde genoegen, dat
