t
1 yaajsjB puBq.iauiBz§ub[ .taAyiz yaq qmjqaS yaq ui uba
-jbbaa 'uaquap paap yodqajy apjaA|iz.iaA uaa ubb ubth
naa fiq apjaq ap yep 'apgooyaq fiyy "SuiyyBAdosuaAay
ajapyaq ua arainj auaa yam pueraai jbbui 'uajapue
uba aiuido ap jooa SqpqosjaAUO yBAA uaiqossira 'mra
SipunysjaA uaa si fiyy 'piaqyqoaido ap ,iaAO afsaj qfqap
-aoraafi jaaz uaa moo uba qi Saa.iq" 'pjaA\ yqjaraaSdo
uapsA JBBq .loop SqjBAaoy ysmf yBA\ 'uafiinq ay aoy fira
jbbu pjooq .iBeq pia.w yqeezpoouafi fiz joopjBBAA 'apuaq
-aids .layqaBz 'qi apiaz ,,'sbaa uaAoq udüd ami uaoj,"
•pjaysmjaSje pcq qaajd aufiz fiz yup 'uaqqaq uajOAizaS
noz uaj\r -pfiooyaq pcq moo nfim uaafiyaq yam aydoyq
ysinfooz yaq yeprao jaara ay 'fun jojy apSazaS yiyy
■fiz
appjoOA\yuB (/yraoqjooA ysmeezpjaz yaq pjajaM ap ui
aip 'juoraiag jaaqufim 'piaqyqoajdo auamoqyo^"
i(i,aysaam yaq C16 yjaapjEBAA ye^ <;aysjaA y^ yaq uam
ySua.iq apamjBB^ ,;yraoquBB aysaam y( yaq dojBBAi
'aqAABjj ssijq 'suaa fira u Sa% -qi joojaS 'naSuajq
ay ui yBM SipjooMuaSay uaqqaq jayqe.iBq qoou 'suas
-jaq qoou jBBjq" -do suaa fun fiz iubu 'uaSoo ap ui
Suiqqtupym apuafiejA jyuq 'aqfqoo.iA jjsq auaa yajq
<<(jsim piaqyqoajdo
aufrz qi yeprao jo 'aufiz yaq sye si yqeeraa§[aa\ ooz
yaiu pjooq ufira yeprao yaq sy raaqia.iaq uauunq uay
-|uz ay aqAMiyy jaaq uap uba aiuido ap ui aqraooajoyq
jaaq uap uba yundpueys afiooq yup yioou" 'uayB.id
ay puoys ayuuy aufira yam aip 'uura uapno uap do
apuad.iaAi qqq uaqosyaays uaa 'qi apiaz t('saaiA qy"
•p.iooAAyuBaquo Suiq.iamdo aufira yaq
qoop 'ayqoiqraqg fig (i'ufiz ay ysunS ui japeA ami fiq
Sooq ooz mo 'SiqqnyaS jaM qooy si fiyy" ftq ja apSaoA
ua 'uaiz ay raaq .ibbu mo 'sbaa ueeSaS uaAoq .ibbu jap
601
112
eens uitgeflapt had, was ik blijde. liet was nog wel
geene liefdesverklaring, doch het kwam er dicht ge
noeg bij, om voor het lieve meisje mijne bedoeling
duidelijk te maken. Doch zij wilde mij nu niet verder
aanhoorendoor eene handige beweging met haren
waaier, wist zij den warmen gloed gedeeltelijk van
hare wangen te verdrijven, doch wat zij misschien
voor anderen kon verbergen, bleef mij duidelijk genoeg
zichtbaar. En zeker hinderde dat haar, want zij stond
van haren stoel op en begaf zich, onder voorwendsel
van de gordijnen gelijk te trekken, naar een open
venster, waar zij bleef, totdat Amelia haar stuk had
uitgezongen; toen ging zij, intusschen den tijd gehad
hebbende, om weêr op haar verhaal te komen en een
gewoon gezicht te zetten, naar mijne tante.
Tot mijne groote geruststelling, lag er in de wijze,
waaop zij van plaats verwisselde, niet het minste, dat
mij kon doen vreezen, dat zij boos op mij was. Zij
was alleen opgestaan, teneinde dat al te sterke blozen
te verbergen, en tot niets anders.
Ik ging, zelf ook met mijn figuur een weinig ver
legen, naar Sophie en Emily Hawke, tevens om eens
nader kennis met dit meisje te maken. Het kwam
mij voor, dat zij een beetje ontstelde, toen ik mij
naast haar zette, en, terwijl ik tegen haar sprak, zag
zij mij strak en wantrouwend in de oogen; doch
langzamerhand begon zij meer te ontdooien. Werkelijk
verlangde ik, dat, hoe ook haar vader over mij den
ken mocht, zij althans niets tegen mij zou hebben.
Ik deelde haar mijn leedwezen mede, over den zwak
ken staat harer gezondheid, en sprak daarbij met wer
kelijk gevoel; want niemand kon zijne oogen op het
bleeke gelaat van dat jonge meisje hebben laten val-
I
-ba jBBq aoq 'qi apyayiaA doiBBfy -pjooAiyuB puauuaq
-yuo uaa jbS fiz SuiS aqraooajoyq Jaaq uap yam yaq aoq
'puq p.iooqaS |b (jz jo 'SaojA qy -yaiu jo ayqBBin uiz
uap jbbu raaq yaq qijo 'paap aoy SiuiaAi jayyiq snp .ia
yaq ua 'uaSipoou noz sinq ufiz ui suaa Sou yqoq yaiu
fira aqMByy jaaq ap yep 'daajSaq qi ynprao qoo qoop
'sba\ pjoijjaA qfiyiooras qi yBprao uaajjB yaiu 'uapjOAiaS
pnaScpym spaaj qi sbav suBqj, -uayyBAdo uoz |oa\ jay
-qoop aufiz jooa piaqpuayyajdo jaufira SuiA\noiuiaA aip
aqAAByy jaaq ap aoq 'SiqiqosjaAuo uamoqyoA 'aoy JBBq
jbbu qfqapBp SuiS qy -uajaysin| ay uaSuaAo ap jbbu 'jb
japjaA syai yBz aqaabyy ssim jbbiu 'qajyjaA yaq uba
apuia auaa yaq ubb dao.iS auaa uapraJOA sauiup ayy
•uoyBS ap jbbu
uaq apSjoA ua do qi qoo puoys dojaiyy (('uaAfqqSa,w
aSuBj suo j3a0 qa j3ao 'ufiz uaqnz ysnjaSuo
saracp ap ycp'saajA qy (jyaiu jaAaq qa jo '.mora
-iag Mjq 'uaqoojyin japjaA jbbSis Ain fiS yp^v" :ym
'uaqaads ufiz ui piaquiBBiuooA ua piaqSiyjap aqfqos
-aajA uaSia raaq ap yam 'apuapuaM fira yoy Suqasyojd
qoiz 'jaaqyscS ap daij qfqapuig raapiaz fiz uaaSyaq
uba apjooq p.tooaa uaaS piaqqfi|aqjOA\ ui qi uooqosjo
'uapays ay SiiBjaq qajdsaS unq ui 'uibuubb ufiqos uap
ua qaaq moo ufim jbbu aqA\uyy jaaq uap uba yynsjaA
qi |fiA\jay 's.iaSuu aufira uaqossny yqoojaSyin jyeq sbav
jbbSis ufijq -yizaq yaq jbbu uaguByxaA ufira ui uazaAi
ay yqoa.ido 'pBq piaq.iaqaz ap ysjaa qi JopA 'uapays
q.i8A\ yaq ui yqoora uaSuiSod auaaS aoyjBBp qi yBp
jbbiu 'uaA.iaAi.iaA uoq afsiara yBp uba yjBq yaq 'apjtAV
syqoajs qi ooz 'qi yBp 'uapnoqaSjooA fira sbaa yaq tuay
-ojsaSdo fijaiajA ayoojS Sou uuBBp Sbj qooy ug "psq
uaraouaSjBBAi qi aip 'Sbbj apoA ap joop pjappajyuo
jjBq qi sbaa pBBpapuy 'apjayjaA ubiu apno ap uaaS y(
801
105
„Spijt het u niet erg, dat mijnheer Morecombe zijn
been heeft verstuikt?" vroeg ik.
„Bijzonder," antwoordde hij. ,,Als ik die ramp
had kunnen vooruitzien, zou ik wat zakdoeken meer
bij mij gestoken hebben."
„Verbeeld u, een hond dood te trappen! Hoe ge
lukkig moet hij zich gevoelen, nu hij daar met zijn
been omhoog ligt!" zeide ik, mijne verbeelding vrij
spel latende.
„Jack," riep mijn oom uit, mij met een half toe
geknepen oog aanziende, „wel, als gij het er op gezet
hebt om dat meisje te krijgen, dan wil ik op uwe
kansen een flinke som gelds verwedden. Maar ik geloof
niet, dat ge ooit behoeft te rekenen op de toestemming
van den oude. Gij zoudt haar moeten schakende
oude touwladder, de chais in 't holst van den nacht,
een kerkelijk huwelijk vóór dag en vóór dauw, en
wat er zoo verder bij behoort; zulke dingen zou ik
u echter altijd ten sterkste ontraden. Evenwel hoop ik,
kerel," en hier liet hij zijn stem zakken, opende zijn
half gesloten oog en sprak in vollen ernst, „dat gij,
tenzij volkomen te goeder trouw in uwe gevoelens,
bij tijds weer volbrassen zult, vóór gij maakt, dat zij
van u begint te houden."
„Beste oombegon ik.
„Luister tot ik uitgezegd heb!" riep hij. „Zij is
eene allerliefste vrouw en verdient met de uiterste
eerlijkheid behandeld te worden. Gij moogt niet met
haar hart spelen. Eerst beginnen en dan later tot de
overtuiging komen, dat het de moeite niet loont, dat
mag nietO jaik weet best, wat er in u omgaat.
Uwe bewondering voor haar doet u verbaasd opzien
over mijn spreken. Maar gij zijt vijf-en-twintig jaar
