<((j uaqqaq pgazaS siapuB pq
fiz uapnoz iuojbb^ -a;uB; aufira apiaz <('iaqaz ja^y"
•uaaraaSp ;t ui 'aiqdog SaoiA <i(j uaqqaq ;qinpiaA
poA ufiz qfqaqioAA aqmooaiojq laaqufim nu nog"
•uappap pin pjaipjOA qfipAuiq pq jbao uappaq
-quap soBcn st ua;qaiu aufira pp na 'pnoA pBAvq uaa
aqAiBjj uapno uap moo ufim pp 'uapiOAi uapnoqaS goo
pq ui fiqiBBp porn uap 'nfiz a; uapiooqaq 'piaqpjaapq
uapuaS anaa jaAO ppqiBcqquBp ;m *qip uaqosuam
sjb qfqajaq ooz jam 'jaaqpug uap do uaSuiqiarauBB
azuo ui 'hqjBBp Cm uaiBAi 'ua 'jauip pq jbao qaids
-ag suo daq qfqinnpjq "uaguig uadBjs ftz .iooa 'uaqutu
a; afpuid uaa mo 'apuarajB; pAi gou uajqoiu ap ua
a;uB; ua 's[ago;uBd do jaaAV spaa.i moo ufira 'pp; ap
do gojg ap pra 'uapzag smq a; lauraqpa ap ui laaM
ftM uajBAV gipaods ua 'uajnuira apqua s;qoa{s apinnp
;qoo; ap qooQ qisq uaajp paqag" :uaggaz a;
pro japq paap Bd" 'apiapmg joo pq ui fim aiqdog
do.iBBAi „pfiz uauaaq naajp [aaqag puoAB uba (jg josjb
si pq j qoBf 'pieeipiay" :daoijm straoo 'siaismqg
atp uba 'qoo uBp fim qi jauauaq uaaqy "uajaputq
a; uaaiuq aufim pra 'uapz fim laAonoSa; aip 'a;uB;
ua moo 'sbaa uaguoMpag qi aoop.iBBAi 'uajqoiu aaM;
aufira uaqossn; SuiqqnipiaA ap ui 'siaiuaaq ap do sjb
uaAa 'qi 'uapz qlqaqqumag §ia jrn pp 'uaggaz pin
qi tmq qoo paA a) uapm ap uapppi aopuep uaq
-o.idsag paA pin piaii 'uapfi.i smq ibbu pq japuQ
■uaiz a; japaAi gipaods fim 'ufiz noz .iaa auaa maq
pq pp 'apSmpq suaa piu qoo fiq jfiAua; 'uaqBra
a; siuuaq aufira mo 'paq uBBpag maq pq pp 'uag
-aouag pq uba piu ;qai;s{OA quids qoop 'uaaq paA ufiz
laAO pgiyapjajp gooq 'uappnqos a; mo dopaguiA uaa
fira jBg az9(j -puop piaapodag fiq;qoip lapoBMppA
SIX
114
Steeds hoopte ik, dat miss Florence, door ons luid
gebabbel aangetrokken, zich bij ons zou voegen; die
verwachting troostte mij, maar toen ik haar niet zag
opdagen, zat ik, zwijgend en terneergedrukt, haren
kant uit te kijken, zooals alleen jeugdige verliefden
dit kunnen doen. Ik dacht nog eens na, over al wat
ik tot haar gezegd had, spijt gevoelende, dat ik dit
had vergeten, betreurende, dat ik die uitdrukking had
gebezigd, benieuwd, wat het gegeven zou hebben, als
ik iets anders had verteld. Zoo mijmerde ik over hare
betuiging, dat zij den meesten prijs stelde op oprecht
heid, en bracht die in verband met mijn oom's predi
katie na de tafel, en dacht er over na, of er soms
in mijn gedrag iets zijn kon, dat hun toevallig beiden
aanleiding had gegeven, mij over hetzelfde onderwerp
te onderhouden. Ook benieuwde het mij, hoe lang
het nog duren zou, vóór de jonge Morecombe zijn
voet weer kon gebruiken.
Eindelijk kwam er aan het feest een einde door
het bericht van de aankomst van oom's rijtuig. Toen
aan mij de beurt was, om miss Florence een goeden
avond te wenschen, kon ik wel uit hare oogen lezen,
dat zij, als wij eens alleen waren geweest, nog wel
meer zou gezegd hebben dan een eenvoudig „tot we-
derziens."
Misschien vergiste ik mij hierin maar dit nu daar
gelaten het was mij onmogelijk hare hand los te laten,
zonder die even zachtjes te drukken, en, hoewel ik eer
lijk bekennen moet, dat die druk niet beantwoord
werd, kan ik u toch wel zeggen, kameraads, dat de
engelachtige meid hare vingers in het minst niet te
rugtrok, alsof zij zich brandde. Doch wij waren onder
het oog van den wakenden ouden Flawke, die als een
;qoBiq (('sapiBq3 ';§az fiS ;baa ao; sajp jaaS qj"
,/uaSua.iq a; aqiuiBj aufiz ui paojq qfqppn
joop 'uaiapqioA a; pndpuup qfipddeqospBin ufiz ma
';qonziaa spuaA.icd ap joop ;pioM piaapoA fiq pptno-
qoop 'uaMnon a") jaispoq spdud pcu uup 'uoiBq uau
-aoiS uaa pm pop iapq pp 'si puiq uaiaaSai a} qfq
-aiaom uaa fiz ppuio piu 'ïjaaq Soo pq do qnjaS iBBq
fiq ppmo piu 'uaSui.tpdo ia)qoop aufiz uiz uaioqaz ui
raaq |ia\ na 'sinq ufiz jbbu ubui uapno uaip uba uooz uap
^daa|s fiq uapaqaS aqinooaioj^ ppuiSay iig 'paA
uapno uaa porapo fijj (jiapBA JBBq qapuBq aoq ug;
(ij qn siaoq uaiapuu uaa b§ jo poaido saaA\ 'qfqiaa
saaA\.'' ^uiuBtuiaA azap put Soav tuaq mnp qi ua 'st
piBBAA pnoS ui ^qoiAiaS ufiz aip 'poiaS qfijaAvnoiA pq
J3AO sa[ uaa raaq qi jaaS doiBBp ua ua|jBA aj qBBtus
uap ui rao 'pop paq ufiz aip puBtuai sp ^SBBipaS JBBq
laAOuaSai qoiz ua 'uBq uapnoqjB JBBq uba ptu uaSoo
aufiz 'papuoA\aq JBBq jaau ufiiu pp qappo qj -si jpz
fiq UBp puiq ufiz jooa uum japq uaa uaq qt uadoo[
mopuoi fiq piifj (juapMjB uaqosuaAA aufiz uba qft[
-uaëp fiAi uauunq p^" -moo ufiiu apiaz (ijuizuo"
(/uaq.iaA\ a^ uaSa) uaqosuaAA
aufiz 'ua^daqos ut uoSaouaS ia fiA\ josp 'uaop a; rao
'uautiqos SipiBB pin pBq uazuo uba noz pq 'uaara qi
poBp fiq pp 'uaqiAv piu jaAaq noz qi 'p^v"
ui UBp ua Bf"
(/ua.mq siararai uftz fiAv" 'fiz appz 1('n^["
((^°ou uup pp noz pA\ ug"
((qaoq ooz raaq puoA qj suBqqB qi joopS pp 'Bp"
•raoo uftra SaoiA <(iBiqdog 'fi§ ^popaq suo laAQ"
(/u(jz pz inaranq ufiz Sia aqAABpj
jaaqufira pp 'Suuq qi uaq qoo; jbbui" fpuaqnapBU
'3;ub; appiooA\;uB (('jbba\ pAA sajp si pp 'uao^j"
8X1
119
mijn tante uit; „maar," vervolgde zij, ofschoon dit
daarmede lijnrecht in strijd was, „ik begrijp dat het
er op uit moet loopen, dat mijnheer Hawkemetons
breekt."
„Dan zal de zon toch nog wel blijven schijnen,
mama," zeide Sophie.
„En zullen de bloemen nog wel groeien," zeide
Amelia.
„Nu, als gij mij geen van allen begrijpen wilt,"
riep tante, „dan zal ik er maar liever niet verder over
praten."
„Ik begrijp u," zeide ik, terwijl ik dit gesprek,
zooals men wel kan nagaan, met zeer gemengde ge
waarwordingen had aangehoord. „U vindt, dat ik niet
goed handel, met iets te doen, wat de vriendschap
pelijke omgang van uwe familie met de Hawke's zal
kunnen verstoren?"
„Het is immers al te gekmompelde oom, nauwe
lijks hoorbaar.
„Misschien komt het u voor," vervolgde ik, „dat
ik niet zeer in de vormen ben gebleven, zooals ik van
avond tegen miss Hawke was, en dat de heer Hawke
daarover het land heeft gekregen, zoodat hij het thans
u kwalijk neemt, mij met hem in kennis te hebben
gebracht?"
„Gekheidbromde mijn oom.
„Nu," ging ik voort, geen acht slaande op oom's
tusschenopmerkingen, „als u dat denkt, dan geloof
ik dat u gelijk hebt. Maar wat kon ik doen? Miss
Hawke noodigde mij in haars vaders huis, en ik ging.
Ik leidde haar naar de tafel, en zat naast haar: wat
kon ik doen
„Kijk eens aan, Jackbarstte mijn oom uit, „zwijg
