pq qm spBBAuapoB Ciiu appaj 'piaqduioj s(aqA\bjj
jaaqufim uba qBsz.ioo ap s|b 'uaApzfitu gpSipjnqospo
-j9a 'uaqosuaAV apao° oieq jooa a{UB{ aufuu a^qucpaq
'ïqoizaS qfipSoin uapa.ua; utooz nu qi apaz uitua;
-piu 'sAvnaiu uaqqBqpno uaipua.voq sbav apjooq nu qi
;ba\ u9 'StuiaAt jbbui Ciui jauaq SuipBAdo azap qoo
(<-uauuaqja a; uapiaq fi.vv uauaip ';§az
a;uB; aAvn ua 'si safpu ua qfqjooqaq ;ba\ ;saq pq
uapjv uoAvno.u ap jbbui 'jatuuiBf si pjj -ubiu uaa jooa
afyuBBq uaa si pq 'jajaq 'Bp -uapjJBqos uaape potu
fiq jbbui uapjOA\ {aap ufiz pq jbz 'uapoAaS ufiui
jbbu 'ua 'pq paipaaA fiq ao; qnjaS apaaui pq qobf
uaqosuaAV uaj{B fi^\ "qCipS yaaq japaoui awn 'safeiajy"
•moo ufiui apiaz (('uaSa) uajaauapaj uaaS si jbbq"
■ëuiq uappitu pq uio pjooq
uaa ubb jBBq aip 'aiqdog uba joibbav uap jbbu qupqn
puBq ajBq ua uapjoAvaS sbav SiijqoBAinuaz gja uaqos
-snpn aip 'a{UB{ aufiui ap§[OAjaA (('aqMBjj jaaq uap
uba uapunfiA s{b uapnoz uajapusq s;qaa{s snp ug"
■uioo uftni apiaz
,/ympuoj jbbui pq Saz s aMvffv-mouivj awn uj"
Mil a\u ui uadjaq a; n qfquaSia
dmpspuaua uba pspuaAuooA pq japuo uio pin {bjooa
'uaSuajq uauunq jaatu uaqaozaq uaa§ oSpoq-uoyijQ
ui 'si pjnaqaS ja uaagpq bu 's.ia;qoop auficu pp
'jooa fiiu pq ;uioq japjaA luaqqaj} fipud uapnoz n
jooa 'uaguBjjOA ufiz pui pfijp ui 'lia\ pp uoz uap{aaq
-J3A qoiz aqAVüjq laaqufiui pp 'ufiz uba aipaunb uaaS
;qooui ja JBB|\f -aujBB§ jaaz JBBq Sbui qi 'Sui.iapuoAvaq
apoif? auaa aouajopq jooa qaq jpzqi qlxz uaSauaS
japuozfiq JBBq fi§ pp 'puiA puiaajA pq qi pp 'pin
quag 'uaiz noz pjoaSuSuaaS aqAvcjj aaua.iopq pui
°bbj§ {aaq n qi pp 'Bijatuy na aiqdog qoo uapAV
TOS
ap '{qaqiaa.vv pq sjb {aus 'qi {iujbbaa spi ippiqdo
{opijg ui Sou fitu qi pp 'pBq ponpaS pin fiz
pp 'qfqapinp UBp jaaui fini qaa{q pjj -naSiaqiaA a;
pp 'aqaoui auaag paap ug ubb psBBqjaA fun fiz qaaq
'uibujb paoq uljui qi [fittjajj 'ao; JBBq jbbu uaSuiS
ua ua)aoj§aq a{ ,{|iuig ssitu uapuaip Iiaa uBBppp
uaAfqq {aoppj ap pui poauq ap qoo sbaa nu qooQ
•fiq sqjBqos ja fiz apSaoA „'pnaq oa\u
sbaa pjj uauioqaS suo fiq suaa piu qoo uiojee^\"
'fiz appz (/aiqdog uaiz a{ n 'apfqq qi uaq p^"
•uaqqaq
ppBjpag potn uagoo auCiui qn aip 'guiqqnjjaA ap qoiz
apjagaidsjaaAA pBp§ JBBq ui 'sbm qoo qi uapuoAvagdo
ua apuaAaq 'ua.SapaA 'uBBppo aoq ua uap[ a; so{
jaaAV afpuBq ajazaod 'aAai{ 'apoBz pp 'uaSfuqiaA fiui
jaAO pin pq qi uoq pBBpj -SuTpjOAVJBBAvaS aqfqjap
-UOAV auaa jbbui qoo{ si 'gaaqjaq uaui pp 'afsiaui
uaa uba uaqqnjp uaSoui puBq ap 'spBB,iouiBA{
•puBq ap fiui jb° ua aiqdog apnq
'jb suo do iqoizaS qfqoojA uaa pin fiz uiBAvq ja;qoa
dojBBp fuaop pAA 'sooppnpaq azap uaaqos qqq
-uaSoo uaa fao; suo jbbu qaiz apjaaq na pp qfippup
puop aouajojq -uauiau ofqfiq uaa Sou pjaa fiz paoui
'ap[aapapaui japnz ajBq pq fiz J90A 'iubav 'uauuaqjaq
a; suo fiz uaaqos qfqapup {aiy qsjao pq suo §vz
ua mo pjooq pq ^{inig appuaAV 'pjapBuaS popjoj
uap uba poA gipiMi ja.AAaguo p{ 'qoog -{baui uaqos
-paoqjaAuo uaip joop 'uaSul uapnoz jli{ pq do quqos
uaa Sou pgua aAaq aip ua uauliqosjaA uapnoz JBBq
{sbbu suaa do 'iuapB uaqnq 'uauiBS [tav pp 'uadoopin
uapnz o{ uaaqos do ja pq ppuio {bjooa 'ppqgipps
-Ainuaz aufiiu apjaqqnpjaA BUjapoB jqoBf ai(j uauioq
-ubb uaiz suo na uaqfiq qoiz japon suaa pui ftz uoq
80S
204
jalouzie maakt hem zoo gewichtig. Maar hoe het ook
zij, indien hij volgens uwe meening een goed voor
komen heeft, maak er dan toch ook staat op, dat hij
geenszins het vrouwelijke ideaal van een knap man is."
„Dat zegt gij nu zeker alleen maar, om mij te
troosten," mompelde ik.
„Ik zeg het, omdat het waar is," riep zij uit. „Als
gij eens met hem praten moest, zoudt gij hem bepaald
leelijk gaan vinden; er is geen zweem van uitdruk
king in zijn gezicht, hij heeft zoo'n ziekelijke, zelfge
noegzame glimlach, hij zegt ,,eh", net precies als de
oude heer Hawke, maar nog wel zoo dikwijls en
spreekt nog andere woorden erg gemaakt uit; ook
stottert hij soms. Als Florence hier bij ons was, zou
zij mij woord voor woord alles toestemmen. In alle
geval zij vindt hem in het geheel niet knap."
„Weet gij dat wel zeker?" vroeg ik, verlangende
haar te gelooven en toch volledig in twijfel trekkende,
wat zij zeide de allerdroevigste stemming waarin
men verkeeren kan.
„Weet gij dat soms niet zeker?" antwoordde zij.
„En zij heeft hem nog wel in uwe tegenwoordigheid,
een gek genoemdweet ge dat niet meer En denkt
gij soms, dat eene vrouw zoo spreken zou over een
man, die in haar smaak valt?"
„Nu ja, maar zij sprak over zijne hersens, niet over
zijn uiterlijk," zeide ik. „Zoo'n berkerel! Ik
wenschte wel, dat ik hem nooit gezien had. Ik had
altijd gedacht, dat hij niet veel anders zou blijken te
zijn, dan een nietige, zoetsappige fat."
„Nu, wat gij dan ook van hem denken moogt, veel
hooger staat hij toch niet," zeide zijen als Florence
zich weinig tot hem aangetrokken gevoelt wat ik
205
weet dat hier het geval isheeft zij mij niet eens
zelve gezegd, dat hij er zoo onbeduidend uitzag?
hoe is het dan mogelijk, dat gij u door zulken onzin,
als een knevel en een lorgnet van streek kunt laten
brengen? Op die manier kan, een volgende keer, zijn
parapluie of wandelstok uwe gemoedsrust wel ver
storen. Geloof het dan toch, dat de heer Reginald
Morecombe volstrekt niet in Florence's smaak valt!"
„Hoe is haar smaak? Kunt gij u die ook voor
stellen?" zeide ik, langzamerhand mijn gemoed voor
hare overreding openende, even als de modder zich
voor het spartelen van een aal ontsluit. Hier deed
mijne trouwhartige nicht mij de eer om, zoo na moge
lijk, Jack Seymour te beschrijven. Ja, zij zeide: wat
Florence mooi vond, was een Romeinsche neus
„niet zoo'n kromme, maar een flinke uithouder van
de echt klassieke soort, overvloedig bruin haar, sierlijk
los van het mannelijk voorhoofd, alsof het zoo pas
door een harden windstoot uitgekamd was, een drage
lijke mond, goede tanden, en een klein, bescheiden
kneveltje niet zoo'n haarbos, die dienen kon om
God weet wat te bedekken, en, afgeschoren, het heele
gezicht ontoonbaar maakt." En zoo babbelde mijne
minzame nicht maar voort, zoo verhief zij daarbij
mijne onvolmaaktheden tot schoonheden en zoo over
stelpte zij mij met glimpen van mijn eigene bekoorlijk
heden, die ik daardoor gedwongen werd te herkennen.
Thans was het hard, om niet alles te gelooven, wat
zij zeide; mijne ijdelheid, mijne hoop, mijne liefde,
alles had zij op hare hand. Wat al vragen volgden
elkaar op; „En meent gij waarlijk, dat ik meer in
haren smaak val dan Morecombe?" „En gelooft gij
nu stellig, Sophie, dat zij mij graag lijden mag?"
