qi ueq uapioow apioq up -ai«M qfqajpoq sj)az jo qfq
•apuauA laara jbay uoop A\n s[e 'noz uaop siapue qi
uep uaSSaz ap jaara rao 'qaq piaquaSa[aS loopieep qi
pep uio 'pqaaids lira uaSap pjaajaq fiS pep uep 'A\n.t ooz
fiS pep 'si meeuaSuee ooz joay fira paq pep" 'qi ap
-laz ,/aqAiepp laaqufitu 'SuiiaqaziaA ap n jaaS qj"
(/uapejiaA ap peps ap pfiAuaA .lapuoz ,ioop qa loop
uaSuqjapsinajap ape sup u jeedsag; "pjaaq uape.iaSuee
[8A\ uaiqossira n raoo A\n peM 'uaqraiaq ap paop ami azfiAV
aip do mo 'ufiz pinnqaS n .loop stuos siaraeq azap 'jba
-aS paq iooa"'jaiqdo fira uaSap puaSiaip uiz uaiaqaz ui
a.iapueap fiq jfiMiap 'pieeq ufiz ubb pueq auaa ap para ua
apuaAinus pieq 'fiq apiaz <('pip 11 Saz qp 'uaqem pez
ua ueq apuia uaa aapqaop auljra .iooa saipuappB apjoop
-lOoaSuo OAvn uee qi pep 'ufiz pjaqaz.iaA uba qoop ia
fiS punq 'uapepiaA ap [opsi.ig 'uaSuiMp ap n ino 'pizaq
pqoem uaaS" 'Sipfiu fiq dau pe qi 007" -SejApiiuq
-snq uaa sje pooi ooz loopieep p.ia.w peepS ufiz
•pm qoej uapitq uaa ui appsieq qi 'eps aaiq qt spe
ibbay ooz 'ua j uaquap aqMepp ssira uee jaaui pai^"
•pm Suqaspojd qi daii j uaAfqq ap popsiig ui iaSue[
paipq" -uee SuizeqiaA apspoo.iS ap pam maq Sez qp
^•uaAfqq ap jopsi.ig ui
laSuej paiu joop 'pfiz aaa uba uera uaa fiS pep 'uoaoS
ap sfiMaq uaa mo qoo qoop 'uaiz ap je aqwepj ssiui
uba mo uaaqe poui 'uera qfquaospej sje 'n do uaop ap
dao.iaq uaa rao 'inoraiCag laaqufira 'jaiq nu qi uaq rao
-jeep ua uiz ufira uaSap si paq qa fira 'uaSora
ufiz ua.iaaAjfup ami qoo aqpjyy -paiu qeez ap .101 q si
pep qoopp raaSuqaopaq apsjOAiaa ua aqfquaospej psaara
ap qa .loop ipiow uaAaipaS fiS pep ua 'si
puaaraaS pqoa.ido jeeq .iooa piaquaSauaS a ami pep"-
'p.iooA fiq SuiS ooz 1('paiu psuira paq ui pjfqwpaq qp"
8SS
n fiq ua uaiaiS ap uee suaa rao pstq qi Saaiq 'sbaa
pinnq a ami ui pqoip qoop qi ieep ua 'uaqa.ids laiqueq
ufira psaora qp -sew ,ia fiq jfiAuap psaora uaraoq laiq
psmfqi pep'poz aojj -pqaeiqaS pjaaq |oq do pjooq paq
uera uapuo uap 'aqraooaiojq uba qaozuee paq uba ueeps
-je paq do pioq ooz 'uaaSpaq 'uaqqaq pqoeiqaSiaAo jez
'Seppira uaiapsiS uba 'aouo.iopp para SuqapueAA OA\n raaq
aip '^qtug uba pjuqos ap jaqaz saqe si pig" -fiq dan
,,r; ubbS ap pin jopsupp 'uoq uajsvpli n fiq pep ,'uapjaaq
-.laA sraos qoiz fiq noz ug;" -apara pip raaq apjaap
qp ,ir;SBA\ .ia qi 109A 'ppapaaA paM fiq pjaaq pn^yp"
•pin fiq dai.i <(jpuepq OA\n.i uaa pep si peA\ 'leepq"
•pin uaqoep ui fiq
apps.ieq 'uaqaids ap aqraooa.iopy joao Suipqoeuim pam
.loop 'uaSipaapaq ap uera uapno uap 'sbai uauuoSaq
(jq pep 'pqoe.iq Soo paq .lapuo maq qi uaop ua 'uai
-epaq pop fiq raeAvq papqoa sood uaa ejq (<j uera qfipuaos
-pej uaafj r; uoSb.ia ap snnoxa jooA.ieep 'apptM uaSuiAip
maq qi uaop 'uapnoqaSuaSap lira aS pqaq mo.iee^p
j uera qfquaospBj uaaQ -uapoqosa2.iaau uaqqaq apSaz
-a2 iqooz iooa raaq qi noz 'sba\ 2uof Sou qi uaoj,"
•fiq dau <lC; uoppaz ppeepaq pep raaq qi pez aojj jseAl
uera qfquaospej uaaS qi pep fiq apiaz pe^yp"
•puapaoAA Sou raoo ufira jaapq Suep uapnuira
leed uaq -uapfiiSaw ua uaddeps Smpfii uljz ui 'SuiS
-ip.ieBA\puo.iOA uba apuaiappis ua pqonj ap ui snau
uljz para 'aqAiejq uapno uap Iiav uaSez ua 'ueejspqoip
pjaAiaS para mapsinq ap Iiai uapiooq 'apiaz pip qi ]fiA\
-raj, (<j uaqera paora uera qfquaospej uaa uba |8a\ qoiz
aqA\epj laaqufitu SuiqapsiooA apsqfqappodsaqiaqe uaa peAi
'en afqqquaSoo uaa suaa quap ua n uep lapno
paaAOOz si fiq ufiz ap pqfqaSuoiaA 'qoiz pppaqiaA
ffH" IP qi dan ((j ueeSSaM raeeu sparaajj s( ih raaq
OfZ
236
de neteldoeksehe gordijnen in te zien en daarbij met
den knop van zijn stok op de glazen tikte. Dadelijk
liep ik naar de voordeur en liet hem binnen.
„Wien hebt gij hier?" vroeg hij, onder het afvegen,
zijner voeten op de mat. „Is Florence u komen afha
len, om te trouwen?"
Het hielp mij niets, om hem met een, „stil toch"
tot zwijgen te brengen de deur van de zitkamer stond
open, en, wat meer zegt, juist op het oogenblik, dat
oom die vraag op luiden toon gedaan had, stapte de
heer Hawke de gang in.
„O, hoe vaart u, mijnheer Hawke?" zeide mijn?
oom doodkalm. „Jack, als gij er niets tegen hebt wil
ik wel even zitten. Te weerga, die hitte is niet alles
voor een oud man. Mijnheer Hawke laat ik u niet
wegjagen, of hebt u soms zaken te verhandelen? In
dat geval wil ik wel zoolang in uw rijtuig zitten tot
u klaar is, doch zitten moet ik."
De heer Hawke maakte eene stijve buiging,
en wachtte slechts tot wij uit den nauwen doorloop
zouden gekomen zijn, ten einde het huis te verlaten.
Om dit te verhinderen, zeide ik„Mag ik u nog even
ophouden mijnheer? Oom, de heer Hawke is hier voor
zaken, die ons beiden aangaan. Hij heeft mij genoopt
oin ronduit mijne meening te zeggen; het spijt mij,
dat hij mij daartoe gelegenheid gaf; maar nu gij toch
zoo onverwachts hier zijt gekomen, en er op dit
oogenblik niemand van de dames bij is, kunnen wij
niet beter doen dan die zaak af te handelen, zoodat
wij tenminste eens goed, over en weer, gjkaars bedoe
ling zullen leeren kennen."
„Zoover zijn wij al gekomen," riep de heer Hawke,
op bitsen toon, uit. „Gij zijt duidelijk genoeg geweest
237
en ook mijne meening is thans u volkomen bekend,
mijnheer."
Mijn oom kwam nu de kamer in en zette zich
neder. Hawke trad op de tafel toe, en ik bleef op den
drempel staan.
„Wat is er te doen, mijnheer Hawke? Wat heeft
mijn neef Jack uitgevoerd?" zeide mijn oom, met ze
kere deftigheid, doch blijkbaar wel ingenomen met
deze ontmoeting.
„Mijnheer Seymour," sprak de oude heer, doods
bleek, doch met nieuwen moed in zijn stem, „mijne
plannen omtrent mijn oudste dochter zijn u bekend.
Ik kom tot de ervaring, dat uw neef haar met zijn
aanzoeken vervolgt, eene handeling waardoor hij mij
tegenwerkt in iets, wat mij zeer nauw aan het hart
ligt. Ik kwam hier om hem te verzoeken, verder miss
Hawke met rust te laten en zich uit Bristol te ver
wijderen, alwaar zijne tegenwoordigheid mij ten hoog
ste onaangenaam isen ik meen, mijnheer, dat daar
ik deze eh deze onaangenaamheid te danken
heb aan het, door u, in mijn huis presenteeren van
uwen neef en aan de belangstelling, die uwe familie
ge eh getoond heeft om hem op een goeden voet
met mijne dochter te brengen, ofschoon dit zeer dui
delijk met mijne wenschen in strijd was; ik meen,
zeg ik, recht te hebben, op uwe medewerking te re
kenen in het beroep, dat ik deed, op de eer van uwen
neef, als fatsoenlijk man."
„Gij brengt in uw spreken wel mijn eer als fatsoen
lijk man te pas, mijnheer Hawke," zeide ik, doch uwe
behandeling is er niet naar."
„Kijk eens hier, mijnheer Hawke," zeide mijn oom
„ik zie geen kans om de menschelijke natuur te dwin-
