,jUBB§ U8][I1Z gazjapuo pfij jaufiz 9} flM apauiJBBM
'diqos jaq uba uaddtsjs a} pjooq ubb ooz mo opuauoip
'dnjjsdaajpA ap do napajj nap 'ufiz sjapuB 'jb8 jo-
appapapara qi aip 'uaSuufuqasaq na uafuepqqiq 'naif
-BjdsuatuBs aip p napnoz jbm uaipuaAog •SuiSfiqjooA,
puaSftMZjip 'piA.iooA sjapuozfiq sjaiu ui.itibav 'uapfij qi
JBp 'uapnoq apaoS uaj fan jpz (iq 'juioq ssd aj fint
tnjOA uajoqjaAjm ap jbbm 'puBpgnBB jund uaa do
sunqj qi uaq 'qaazvp snaa jbm 'jsaotu uappunaA qi aip
'uajiaj jap pjBB uap joop 'hbajbbp 'Subaubb uap ui
'qi uooips na 'uazoqaS pnq pjaaqjooA joj pBUjnof jo
qaoqSoj uaa 'jojjaq uuoa uap jbav 'qi jcp 'uaSSaz oj
qfqapBp qi uogaq 'ajjazdo SuigajiaA azap qi uaox
•qeoqSoi ieq ;m si0S5[9anm jb«<1 uaa
IIIX XflilSGiiOOH
,/uaSuof ufitu 'qnp§
ajjBq uba 'sajp JBp uba jiMjeaM ui 'n^ -pAV si jag
jjbbm jaunjuoAB uaa [i§ josp g fiq ajjBBid n jbao ug
pq aijaaq 'ubui qfipaosjBj uaag sbaa qj uaqqaq jpz
qnpg fig JBp 'dooq qj -uappj aj 'qoo Sutjqaij aqjOAV
ui '[ads pq mo uauiau fitu do jam qi jtav 'uapds
aj jm uaAaoj} auagp oaui 'jfiz pep ui jbm ("ija fig
jeep ua uaAaqjaA pjfiMj uaAoq si Jfiz jsuja uaqoA
ui fig pq -uaporaaq jaw apamjBBp fitu JIM qi jbbjaj
•juaaiu n jam Sijsuja jaq aouaiopq ua 'jjaaq joojunqjsod
uaa sjBBjd uagapgjBiaA aip ajsuitu ua; sjb" 'fiq apiaz:
2ÏZ
242
dat Fransche comediestuk, waarin een van beiden,,
de minnaar of de vader, het leven zal moeten ver
liezen, afhankelijk van de beslissing van het meisje?'
Liet zij toen niet haar vader naar het schavot gaan,
om met den ander te kunnen trouwen Die dat stuk
geschreven heeft, bezat menschenkennis. Eene jeugdige
liefde bloeit altijd het beste onder familieonaangenaam
heden, zooals men ook de schoonste vruchten vindt
in landen, aan aardbevingen blootgesteld. Hebt gij
ooit„Romeo en Juliette" gelezen Ik zal over deze
zaak maar niet tegen uwe tante en de meisjes spre
ken. Zij behoeven van deze ruzie niet te hooren.
Maar nu zeg ik toch: waarom zoudt gij nu nog
langer hier blijven wonen Gij zijt bij ons weggegaan,
omdat ge dacht, dat uwe tegenwoordigheid den om
gang tusschen de Hawkes en ons zou verstoren.
Neem nu maar gerust aan," zoo ging hij lachende
voort, „dat die omgang uit is, ofschoon misschien
nog niet tusschen Florence en de meisjes, wat ik
hoop, man. Kom, ga maar met mij mede en schik u
in het onvermijdelijke."
Ik bedankte hem uit grond van mijn hart, maar
sloeg zijn aanbod af, zeggende, dat, zooals nu de za
ken stonden, het heel onzeker was, hoe lang ik nog
wel in Bristol zou moeten blijven, en dat ik mij over
tuigd hield, wat hij ook doen mocht om het mij thuis
aangenaam te maken, ik toch na korten tijd het ge
voel zou hebben, onbescheiden te worden. Ook wees
ik er hem op, dat mijn dichter bij Clifton-Lodge
wonen, zeker Mr. Hawke aanleiding zou geven, zijne
dochter naar een vergelegen plaats te zenden, waar ik
nooit meer van haar hooren zou.
„Zoo iets zou ik mij niet kunnen voorstellen,""
i tuBput 'uapjOM aj °ipz cuo uaqqaq ujoj apjBq uaa
fiS jpz uBp" 'qi appz „'jtuaaudo ooz pp n sjy"
i(-§Bin ufiz
qoo UBp pq tuojBBAA 'jaAO ja qi quap ooz ua" 'dmnqQ
AAUO.ijjnf appjooMjuB (('jooa jbbS piaqgipz aufij^"
<<(JuajqoBzjaA aj piaqjBBM ap uba bmuj pq mo
juaip sjqoajs ua 'pjooM pq uba siuaqaajaq auoAiaS ap
ui 'uaSnaj uooB *si otjoa apojq uaa sjqaajs guijBjqjaA
uba poos upoz pp" 'qi dau ,,'jaiu nap n pa^\"
ui ppqgipz uagp nfita uagaj 'uapajjaA
uagna] uaa ua UBBguaaq jam qooj uoq qj" 'apuajjBAuaa
-fiq pAjas pq uba uajund jau ap uagajjaA suizsgiuaa
na gijqoBA\nuaz 'fiz appjooA\juB (<[jm piu sjammo
sbm saAin jbbui 'jnomXag jaauam 'jaasnqsqaja^"
(I^uaAag aj ppq jaaq uaip
mo'uajagpM aj loop jqaq pjooqaguBB qoo uajmq
uba qfijjunpu n pp ppjsagpojq afpuBjs jip ubb
firn n jqaq ttiojbbaa" 'japqsdaaqos uap ui daosuajAAja
ap sp appqqoq uauuiq uba firn jaq |fiA\.ia} 'aoj
ppqsjiq uba fiJA jaiu jBBq qi apgaoA ,/AAUOJjjnf 'suaa
ga^" 'uamau aj jb pq mo dmnqQ Ainojjjnf appq
qi ua pjBj ap do pAjasjfiqjuo pq gB| pfpp go^
•napoq ppg paAOOz gou fim dBjg aip jsaotu p
'gaajq uapuaq ui jaijq uaip qoo UBp Ijz jap 'uagjoz aj
qi apuaip pjoo^ uamau uap[ aj uijooa fim uagaj
japBA JBBq joop piu qaiz 'uaqaams aj JBBq ua auajpA
-agjooA jaq p uba uaop aj gujsjaA gipaqoA aouajojg
ubb mo 'muu Jinpaq pq 'moo ufira uba qa.ij.iaA jaq
bu 'qi jBp 'firn jooa puagtufid ooz sbm sajp jip
<<(:suapoAag aqfijjapuiq ajBq do uaop noz daojaq uaa l'iq
JBp uajnajq aqfijajqoBjaA jsaam 'goo JBBq jooa 'ap ui
uajappqos noz jb nu uba firn fiq jBp ufiz aj pjaugag
daip firn joop sp 'uaop noz jooa UBAjaiq puojg do
247
want mocht gij een heel ouden dag bereiken, en dat
wensch ik u wel toe, dan zult gij zoo bezwaard met
zegeningen grafwaarts gaan, dat er alle kans op be
staat om onder de vracht te zinken; en wij hopen
dien kant uit te gaan," zei ik, naar de zolder wijzen
de, „en niet daarheen,den vloer aantoonende. Daarop
wees ik haar met een passende handbeweging de kamer
af, en na een twintig minuten lang heen en weer
gestapt te hebben, om te overleggen wat ik zeggen
zou, zette ik mij neer, om aan Florence Hawke te
schrijven.
In mijn brief vertelde ik een en ander van het
bezoek van haren vader; ik smeekte haar, zich niet,
door zijne opvatting daarvan, tegen mij te laten voor
innemen, en toch nooit te vergeten, dat ik haar innig
liefhad en dadelijk voor haar sterven wilde, als ik haar
daarmede gelukkig kon maken. Na nog eenige regels
vol van dergelijke hartstochtelijkheid, eindigde ik met
te zeggen, dat zij, ingeval hare positie thuis onhoud
baar mocht worden, slechts een noodsein had op te
hijschen, om mij te zien opdagen. Dit was nog al
vrij brutaal. Eigenlijk bedoelde ik daarmede: „Als
uw vader u soms thuis het leven verbitteren mocht,
dan ben ik ten allen tijde bereid, om met u te ont
vluchten." Ik had behoefte, haar te doen begrijpen,
dat zij op mij rekenen kon, en daarom laschte ik die
uitdrukking indoch ik zeg, het was een vermetel,
een stout stuk, dat ik durfde bestaan.
Toen nu eenmaal die brief klaar was, kwam de
moeielijkheid der bezorging. Hoe dit gedaan Ik liep
de kamer op en neer, als een gevangene zijne cel,
en maakte allerlei plannen. Het eene was al onzinni
ger dan het andere. Indien ik eens een politieagent
